Γερμανία Zugspitze και στην κατηφόρα φαράγγι Partnachklamm

[DepecheM]

Χαιρετώ και πάλι το forum

Αφορμή για το post μου στάθηκε πρόσφατο ταξίδι στη Βαυαρία όπου, μεταξύ των άλλων, επισκεφθήκαμε αρχικά -πριν τη Βαυαρία- τη Heidelberg, ένα φανταστικό παιδότοπο έξω από τη Στουτγκάρδη με το όνομα "Sensapolis", την κορυφή Zugspitze & το Φαράγγι Partnachklamm, το Linderhof palace & το Neuschwanstein castle, το Oberammergau (δυστυχώς το προλάβαμε μόνο βράδυ), το Μόναχο και ένα υπέροχο χωρίο ΝΔ του Μονάχου το Landsberg am Lech, το Innsbruck, το Salzburg, την Playmobil και τέλος τη Νυρεμβέργη.
Σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ τις εμπειρίες μου και να επικεντρωθώ σε μέρη για τα οποία υπάρχει λιγότερο υλικό στο forum, καθώς για τα περισσότερα υπάρχουν πολλές και αναλυτικότατες πληροφορίες και η δική μου καταγραφή κρίνω ότι δεν θα προσφέρει, ίσως δε κουράσει.

Ξεκινώ λοιπόν κάπως ανάποδα, από την 3η μέρα, που αφιερώθηκε στο συνδυασμό:
Κορυφή Zugspitze & Φαράγγι Partnachklamm.

Zugspitze
Ο διπλός προορισμός μας επελέγη μεταξύ άλλων με απόφαση που ελήφθη την ίδια ημέρα το πρωί, αφού εκτιμήθηκε ο παράγοντας "καιρός". Ο παράγοντας καιρός που είναι καθοριστικός, όπως βέβαια σε κάθε ταξίδι στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Ειδικά όμως για εκεί που ετοιμαζόμασταν (Zugspitze) θα ήταν σχεδόν μάταιο να μπαίναμε στη διαδικασία και να μην είχαμε ορατότητα. Σταθήκαμε λοιπόν όχι απλά τυχεροί, αλλά απόλυτα τυχεροί, καθώς στα τέλη του Οκτώβρη είχαμε μια υπέροχη ημέρα στο Garmisch-Partenkirchen (GAP) με ένα λαμπερό ήλιο, θερμοκρασία λίγο κάτω από τους 20 βαθμούς και με μία ατμόσφαιρα με απόλυτη διαύγεια μια που για αυτό είχε βάλει το χεράκι της και η βροχή της προηγούμενης ημέρας. Τελευταία ματιά στον ορεινό όγκο που έχουμε μπροστά μας λοιπόν, πριν κατακτήσουμε την κορυφή του με τη βοήθεια φυσικά των μέσων μεταφοράς.

Δύο είναι οι τρόποι με τους οποίους φτάνει κανείς στο υψηλότερο σημείο της Γερμανίας (κορυφή Zugspitze των Άλπεων).

Ο 1ος τρόπος είναι ο συνδυασμός τραίνου (Railway) και του -"σύντομου"- cable car. Συγκεκριμένα μπορεί κανείς να πάρει τραίνο (Railway) από τη βασική αφετηρία (λίμνη Eibsee, 10΄με ΙΧ από το GAP, υπάρχει και parking) το οποίο μετά από 35 λεπτά, 15 από τα οποία είναι σε στοά εντός των Άλπεων, σε αφήνει λίγα μέτρα πριν την κορυφή και από εκεί παίρνεις cable car όπου σε χρόνο μηδέν σε πάει στην κορυφή. Να πω εδώ ότι το τραινάκι μπορεί να το πάρει κάποιος και νωρίτερα (από το σταθμό στο GAP).
Ο 2ος τρόπος είναι να πάρεις το cable car που ξεκινά επίσης από τη βασική αφετηρία (λίμνη Eibsee) και το οποίο μετά από 10 λεπτά σε πάει απ΄ευθείας στην κορυφή. Το cable car χρησιμοποιεί 2 βασικούς μεταλλικούς πυλώνες και αναπτύσσει ταχύτητα 36 km/h. Να επισημάνω εδώ ότι στο πέρασμα του κάθε πυλώνα έχει ένα ελαφρύ κουνηματάκι για το οποίο και ειδοποιεί φυσικά ο συνοδός. Τα cable cars αναχωρούν κάθε 30 λεπτά. Εισιτήρια εκδίδονται από το χώρο αναχώρησης και η λογική έκδοσης αλλά και εισόδου στο cable car είναι First Come - First Serve. Οι τιμές αναφέρονται αναλυτικά στο σύνδεσμο που έχω στο τέλος. Για τα παιδιά 6 ετών και κάτω είναι δωρεάν. Χωρίς να θέλω να σας προτρέψω να ρισκάρετε, στην περίπτωσή μας, δεν φάνηκαν και ιδιαίτερα σχολαστικοί στον έλεγχο της ηλικίας των παιδιών.

Το εισιτήριο σού δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις όλες τους συνδυασμούς ανάβασης/κατάβασης. (πχ ανάβαση με cable car & κατάβαση με Railway για να βρείτε & ελεύθερο κάθισμα κ.λ.π). Εμείς επιλέξαμε τη λύση του cable car και στις 2 διαδρομές για λόγους εξοικονόμησης χρόνου (είχαμε και το φαράγγι μετά, για το οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια). Κατά την είσοδο στο αιωρούμενο βαγονάκι μας, μικρός διαγωνισμός για να εξασφαλιστεί θέση στις άκρες που χαρίζει και θέα κατά τη δεκάλεπτη διαδρομή. Τους όποιους φόβους των επιβαινόντων απομακρύνει, φαντάζομαι, η είσοδος του υπαλλήλου της Deutsche Post με τον ταχυδρομικό σάκο όπου πάει στην (καθημερινή?) του υποχρέωση, την παράδοση της αλληλογραφίας στα 2962 μέτρα...

Το βαγονάκι ξεκινάει και πραγματικά το βλέμμα σου δεν ξέρει που να δώσει προτεραιότητα. Όλα δείχνουν μαγευτικά ενώ παράλληλα η ταχύτητα με την οποία ανεβαίνει το βαγόνι, σου υπενθυμίζει ότι απολαμβάνεις το μεγαλείο της φύσης που απλώνεται μπροστά σου, δίχως κόπο, χάρη στο μεγαλείο της τεχνολογίας. Η λίμνη Eibsee που λίγο πριν έδειχνε πελώρια μπροστά μας, αρχίζει και μικραίνει με γεωμετρική πρόοδο, ενώ ξαφνικά διασταυρωνόμαστε με ένα κατερχόμενο βαγόνι όπου εκεί πραγματικά αντιλαμβάνεσαι την ταχύτητα με την οποία προσεγγίζεις την κορυφή.




Στα τελευταία λεπτά της διαδρομής, ανεβαίνουμε σχεδόν κάθετα, ή τουλάχιστον αυτή η αίσθηση μου δόθηκε εμένα. Στο διαμορφωμένο χώρο της κορυφής υπάρχουν τα πάντα. Υπάρχει λοιπόν ένα καφέ, εστιατόριο, κατάστημα με σουβενίρ, πίνακες και εκθέματα που αφορούν στο πώς κτίστηκε το μικρό οικοδόμημα στην κορυφή αλλά και πληροφορίες που αφορούν στο Cable Car και φυσικά τουαλέτες. Επιπλέον υπάρχουν ταμπέλες και ανάλογες σημαίες, που σου θυμίζουν ότι το σημείο αποτελεί σύνορα Γερμανίας-Αυστρίας. Ανεβαίνοντας λοιπόν στην ταράτσα του κτιρίου, φτάνεις τα 2962 μέτρα και διαπιστώνεις ότι τελικά ίσως να βλέπεις πραγματικά 400 κορυφές τεσσάρων χωρών από εκεί (Γερμανίας, Ιταλίας, Ελβετίας & Ιταλίας). Η λίμνη Eibsee δακτυλήθρα πλέον, θαρρείς πως τη βλέπεις από παράθυρο αεροπλάνου. Πουλιά παίζουν με τον πολύ δυνατό αέρα και επισκέπτες προσπαθούν να χωρέσουν αυτή τη μαγεία του τοπίου σε μία φωτογραφία...



Είναι από τα μέρη που πραγματικά σε κάνουν και ξεφεύγεις όπου τα όρια μεταξύ όμορφου και άγριου είναι δυσδιάκριτα. Θα μπορούσα να μείνω και να κοιτώ για ώρες τη θέα, όμως ο Οκτώβριος είναι μήνας που δεν είναι γενναιόδωρος με το φως της ημέρας, ενώ παράλληλα δε θέλουμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας με τον καιρό ο οποίος εξακολουθεί και μας χαμογελάει. Ας πάρουμε λοιπόν την κατηφόρα για το φαράγγι του Partnachklamm... TBC

βίντεο που απεικονίζει μια ικανοποιητικά τη μαγεία της ανάβασης αλλά και τη φανταστική θέα από την κορυφή

αναλυτικές πληροφορίες θα βρείτε και στα παρακάτω λινκς
http://www.zugspitze.de/en/summer/preise/
http://europeforvisitors.com/germany/garmisch/zugspitze-lifts-transportation.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Eibsee_Cable_Car
http://en.wikipedia.org/wiki/Bavarian_Zugspitze_Railway

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[greco]

Πραγματικα,το τοπιο ειναι μεγαλειωδες κι αυτη η αισθηση ηρεμιας που σου μεταδιδουν οι γερμανο-αυστριακες λιμνες ειναι το κατι αλλο!Πολυ ωραια η περιγραφη σου,περιμενω με ενδιαφερον τα σχετικα με το φαραγγι που δεν ειχα προλαβει να δω οταν επισκεφτηκα την ονειρεμενη αυτη περιοχη.

 

[Ivana]

θέλουμε και άλλο!!!

 

[chrisbd]

Πριν αρκετά χρόνια επισκέφτηκα το Zugspitze με τον 1ο τρόπο....ηταν τέλη Γενάρη όλα ήταν κατάλευκα και είχε καταπληκτική ηλιόλουστη μέρα...φοβερή θέα, υπήρχε ένα μπαρ Igloo (απο πάγο βέβαια), με είχε ενθουσιάσει η κατασκευή του Σαλέ που ήταν φτιαγμένο απο χοντρούς κορμούς δέντρων και το καλό εστιατόριο στην κορυφή...

 

[chris7]

Πολύ ευχάριστη γραφή.
Περιμένουμε τη συνέχεια και, αν είναι δυνατόν, φωτογραφίες.

 

[DepecheM]

Φαράγγι Partnachklamm

Κατά το σχεδισμό του ταξιδιού, ψάχνοντας να βρούμε κάτι που να είναι must to see & ταυτόχρονα να μην είναι χρονοβόρο έτσι ώστε να "χωρέσει" την ίδια μέρα με την επίσκεψη στην κορυφή Zugspitze, διαβάσαμε και στο travelstories για το Φαράγγι του Partnachklamm και εύκολα λάβαμε την απόφαση. Το φαράγγι βρίσκεται εντός της περιοχής του GAP εντός του οποίου υπάρχει μια σύντομη, βατή, διαμορφωμένη διαδρομή που ακολουθεί ένα μικρό ορμητικό ποτάμι (το χειμώνα λογικά παγώνει, κρίνοντας από τις φώτο του επίσημου site).
http://www.partnachklamm-info.de/

Η ώρα λοιπόν είναι γύρω στις 14:00 και κατηφορίζουμε από τη λίμνη Eibsee, έχοντας αφήσει την κορυφή Zugspitze, προς τον επόμενο προορισμό μας, το χώρο του "Olympia-Skistadion" του GAP (δνση στο google maps http://goo.gl/maps/x4QqJ ). Εκεί υπάρχει parking, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 km περίπου από το φαράγγι. Φτάνοντας εκεί απολαμβάνουμε από κοντά την πίστα για το ski high jump (εάν το λέω καλά, ας με διορθώσουν οι γνωρίζοντες).


Μετά από αναζήτηση δευτερολέπτων, εντοπίζουμε το σημείο όπου αναχωρεί η άμαξα με τη βοήθεια της οποίας είχαμε επιλέξει να πάμε ως την είσοδο του φαραγγιού. Προς μεγάλη μας απαγοήτευση (κυρίως των παιδιών), ο Βαυαρός αμαξάς σήμερα αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του ρεπό, οπότε και αποφασίζουμε τελικά να καλύψουμε τη μικρή απόσταση (parking - είσοδος φαραγγιού) με τα πόδια, διαπιστώνοντας ότι η απουσία του αμαξά, ήταν θείο δώρο.

Η διαδρομή φανταστική. Εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Εικόνες που δεν είναι μόνο εικόνες, για αυτό και σου μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όσο βλέπει το μάτι σου, παντού πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις. Έντονη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου έλατου. Δεξιά και αριστερά στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων που κάπου κάπου αιμοραγούν ρετσίνι που η οσμή του γίνεται ένα με το βρεγμένο γρασίδι και την οσμή του φρεσκοκομμένου ξύλου. Μικρά ποταμάκια που κυλούν δεξιά και αριστερά, πότε αθόρυβα και πότε κελαρύζοντας με τον ήχο τους να διακόπτεται που και που από τα πριόνια των υλοτόμων. Σπιτάκια με παραδοσιακό βαυαρικό στυλ, το καθένα με την -ξύλινη φυσικά- αποθηκούλα του, με έτοιμα τα καυσόξυλα για τον επερχόμενο χειμώνα. Οι καμινάδες των σπιτιών να καπνίζουν αχνά, ίσως όχι λόγω κρύου, αλλά θαρρείς με σκοπό να συμπληρωθεί τέλεια η εικόνα που είχαμε μπροστά μας. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, αποκαλύπτοντας τους κομπάρσους του, οι οποίοι και δημιουργούν τελικά την αυθεντική του εικόνα, αυτή που κρατάς μέσα σου για πάντα.


Με αυτά και με αυτά και με λίγο κυνηγητό των παιδιών, που χάνονταν που και που στο βρεγμένο γρασίδι, φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το φαράγγι είναι ανοικτό καθημερινά 08:00 - 18:00 (Μάιο έως Ιούνιο & Οκτώβριο), 08:00 - 19:00 (Ιούλιο έως Σεπτέμβριο) και 09:00 - 18:00 (Νοέμβριο έως Απρίλιο). Εισιτήριο εισόδου στα 3,5€ για τους ενήλικες και στα 2€ για τα παιδιά 6-16 ετών. Η πορεία εντός του φαραγγιού απαιτεί προσοχή, ειδικά εάν στην παρέα υπάρχουν παιδιά ή ανθρώποι μεγάλης ηλικίας, καθώς η διαδρομή είναι στενή απαιτώντας προσεκτικά βήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επικίνδυνη. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχουν τουαλέτες, ένα μικρό κιόσκι με σουβενίρ, ένα εστιατόριο με βαυαρική κουζίνα καθώς επίσης 1-2 καφέ. Να θυμίσω εδώ ότι οπουδήποτε στη Γερμανία (φαντάζομαι γενικά στην Κ. Ευρώπη) είναι απαραίτητο να έχουμε προμηθευτεί από super market μπουκαλάκι/α εμφιαλωμένο νερό χωρίς "μπουρμπουλήθρες" καθώς σε καφέ κ.λ.π είναι και δυσεύρετο και πανάκριβο.

Το θέαμα εντός του φαραγγιού είναι μοναδικό με έντονα συναισθήματα, μια που για 800 μέτρα περίπου, περπατάς δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι, ανάμεσα σε πελώρια βράχια. Σε κάποια σημεία μάλιστα η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο (για λίγα μέτρα βέβαια). Καλό είναι να έχετε μαζί σας, ένα φακό, φυσικά αδιάβροχο (πιτσιλάει πολύ) και καλού κακού μία πρόχειρη "αλλαξιά" ρούχα. Εάν έχετε αδιάβροχη θήκη για τη φωτογραφική σας μηχανή, είναι το μέρος όπου θα τη δοκιμάσετε.





Τα χρώματα απίστευτα, ο ήχος του νερού έντονος μια που το ποτάμι είναι ορμητικό αλλά και ενισχύεται από τη διαμόρφωση που έχουν τα βράχια δεξιά και αριστερά του. Κόσμος αρκετός, κυρίως Γερμανοί οι περισσότεροι των οποίων (κρίνοντας από τον εξοπλισμό τους) δεν βρίσκονταν εκεί αποκλειστικά για το φαράγγι, αλλά αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής/πεζοπορίας που είχαν επιλέξει. Στην έξοδο του φαραγγιού ο χώρος φυσικά άνοιγε και μαζί με αυτόν και η κοίτη του ποταμού με αρκετό ελεύθερο χώρο στη μία του πλευρά για να απλωθείς και να χαρείς το φως της υπέροχης ημέρας.

Εμπειρία φανταστική... ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω έστω και λίγο τα συναισθήματα...

 

[greco]

Το καταφερες,το καταφερες!Τελεια,χιλια μπραβο!

 

[chris7]

Αν και έχω πάει τέσσερις φορές στο Garmisch, δεν επισκέφτηκα το φαράγγι, το οποίο φαίνεται καταπληκτικό. Πάντως το Zugspitze που επισκεφτήκαμε ήταν πράγματι πολύ εντυπωσιακό.

 

[vasiliss]

Σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ τις εμπειρίες μου και να επικεντρωθώ σε μέρη για τα οποία υπάρχει λιγότερο υλικό στο forum, καθώς για τα περισσότερα υπάρχουν πολλές και αναλυτικότατες πληροφορίες και η δική μου καταγραφή κρίνω ότι δεν θα προσφέρει, ίσως δε κουράσει.

Πριν από δύο χρόνια σχεδιάζαμε ένα παρόμοιο ταξίδι σε κάποια από τα μέρη που επισκεφτήκατε, παρέα με τις δύο κόρες μου, αλλά ας όψετε η ριμάδα η κρίση!!!

Οπότε οποιαδήποτε επιπλέον περιγραφή σίγουρα δεν θα κουράσει ( τουλάχιστον εμένα ), αλλά αντίθετα θα μας ταξιδέψει νοερά στα μέρη που δεν καταφέραμε να πάμε.


Αν κατάλαβα καλά το ταξίδι αυτό έγινε με τα παιδιά σας, που ήταν ποιάς ηλικίας;

(Σε ρωτάω για να ξέρω αν θα δυσκολεύονταν οι κόρες μου που είναι 7 και 9 χρόνων σήμερα.)

 

[DepecheM]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια.

Βασίλη το ταξίδι έγινε με παιδιά μικρότερης ηλικίας από τα δικά σου. Οι κόρες σου δεν θα αντιμετωπίσουν καμία δυσκολία. Επιπλέον είναι και τυχερές, μια σε αυτές τις ηλικίες αποτυπώνονται και εντονότερα οι αναμνήσεις και "θα έχουν να θυμούνται" σε αντίθεση με παιδάκια μικρότερης ηλικίας...

Όσο για τα υπόλοιπα μέρη, τις επόμενες ημέρες θα προσπαθήσω να καταγράψω σε νέα νήματα κάποια πράγματα (κυρίως υπό μορφή οδηγού) για Linderhof - Neuschwanstein, Playmobil & Sensapolis.

 

[anny]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη