haris_g
Member
- Μηνύματα
- 32
- Likes
- 18
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπόρα Μπόρα
Ντουμπάι τα Χριστούγεννα.
23 Δεκέμβρη και μετά από αρκετή ταλαιπωρία με την ενδιάμεση πτήση στο Μπαχρέιν, φτάσαμε στο περιβόητο Ντουμπάι… Αφού ανεβαίνουμε σκάλες, κατεβαίνουμε ασανσέρ, περνάμε σε κυλιόμενους διαδρόμους, ξανανέβουμε σκάλες… Φτάνουμε στον έλεγχο διαβατηρίων. Ο ΧΑΜΟΣ! Περιμέναμε ουρά πάνω από μια ώρα και στο τέλος ήθελε να με βγάλει και μια φωτογραφία ο εκλεκτής (δεν του χαμογέλασμα όμως).
Μετά από 2 ώρες περίπου βγάνουμε από το αεροδρόμιο και παίρνουμε ταξί για το Ξενοδοχείο (Crown Plaza στο Saend Sheikh road). Κάπου στα μέσα της διαδρομής, ξύπνησα. Όχι από το, τι αντίκριζα έξω από το παράθυρο αλλά από το οδήγημα του τρελού ταξιτζή από το Πακιστάν που νόμιζε ότι ήτανε στα συγκρουόμενα. Αφού του είπα ευγενικότατα... ‘‘A bit slowly re M…a’’ φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο. Κάναμε το check in και έπεσα τέζα...
Την επόμενη μέρα 24/12 πήγαμε στην αγορά χρυσού και το απόγευμα σαφάρι στην έρημο. Και στα δύο εντυπωσιαστήκαμε. Η αγορά είναι ένας πολύπολιτισμικός αχταρμάς και η βαβούρα του σουκ σε αποσιντονίζει από την μοντέρνα διάταξη της νέας πόλης του Ντουπάι. Το σαφάρι... τρέλα... ήτανε και ο οδηγός μας ωραίος όμως.
Βράδυ επιστρέψαμε από το σαφάρι, καθίσαμε στο μπαρ του ξενοδοχείο για ένα ποτό και έως τις 12 ήμασταν στα κρεβάτια μας.
Στις 25/12, Χριστούγεννα. Πήγαμε τουρ στην πόλη με τo γνωστό Red Big Bus. Ωραίο είναι αν και λίγο ακριβό. Φτάνει να ξέρεις πως να το χειριστείς και να μην κωλυσιεργείς σε διάφορα μικρά μικρά. Βασικά αξίζει να δείτε το μουσείο (τι έκαναν οι άνθρωποι σε 40 χρόνια), στην μίνι κρουαζιέρα στον ποταμό (βλέπεις από την μία το σημερινό Ντουμπάι και από την άλλη το προ εικοσαετία – Μαγική εξέλιξη)
Βραδάκι πήγαμε στο Ζ club να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Πολύ κοντά στα κλαπ τα δικά μας.. Λίγο πιο κοντά σε αυτά που είδα στην Πράγα αλλά χωρίς τις χορεύτριες. Μείναμε έως τις 2, ήπιαμε και το ποτάκι μας που γενικά απαγορεύεται σε άλλους τόπους και την πέσαμε.
Επόμενη 26/12 Είπαμε να αφιερώσουμε την μέρα στο Dubai mall ... Αρχίσαμε από το ενυδρείο και ήταν κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Όχι τόσο το μέγεθος αλλά ο τεχνητός ύφαλος που περιλαμβάνετε μέσα και ευνοεί ακόμη και την αναπαραγωγή.
Είδαμε μετά, το burj Khalifa, ήθελα να βγω πάνα αλλά ήτανε full booked έως μέσα Ιανουαρίου. Ψωνίσαμε κάτι τις που είχε προσφορές και εκπτώσεις και το βράδυ ηώρα 7 ξεκινάνε τα σιντριβάνια να ... χορεύουν. Κάθε μισή ώρα ξεκινάνε με νέο τραγούδι στην λίμνη απέναντι από την έξοδο του mall. Φαντασμαγορικό – Υπερθέαμα και άκρως εντυπωσιακό.
Αφού κλείσαμε 12ώρο στα ψώνια, (θα κάνω μήνες να ξαναπάω) και αφού τα πόδια μας είχανε πρηστεί. Πήγαμε στο ξενοδοχείο και είπαμε να κάτσουμε μέσα εκείνη την μέρα να ... δούμε το Ντουμπάι από το δωμάτιο μας. Ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο μας, αντίκριζες το emirates towel (δυο πύργοι με ένα ισόγειο).
27/12 πήγαμε να ιδούμε το νέο Ντουμπάι Burj al Arab, το Pulm, το τέμενος προσευχής, και γενικά ότι κτίσθηκε εκεί πέρα τα τελευταία 10-12 χρόνια.
Μην σας ζαλίζω όμως περισσότερο, το Ντουμπάι αξίζει να το επισκεφτείτε και από ότι κατάλαβα πήγα στην καλύτερη εποχή του. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη αφόρητη, ούτε υγρασία (στα επίπεδα της Κύπρου). Μπορείς άνετα να περπατήσεις έξω στην πόλη και η πισίνα του ξενοδοχείου μας ήτανε όλες τις μέρες γεμάτη. Εντυπωσιάστηκα μπορώ να πω και σίγουρα θα ξαναπάω (κάπου ανάμεσα σε Δεκέμβρη με Φεβρουάριο).
Τι αγόρασα θα με ρωτήσετε.... 4 κούτες τσιγάρα. 10 πούρα κουβανέζικα και πολύ φτηνά, 2 ζευγάρια παπούτσια Pierre Gardin που είχαμε εξαιρετική έκπτωση, 2 μπλούζες από desigual με επίσης καλή έκπτωση και αρκετά σουβενίρ. (Οι τιμές είναι ίδιες με μάς)
Δυστυχώς για τους φίλους που γνωρίζουν... δεν αφόρασα κελεμπία. Αφόρασα όμως μία για ενθύμιο J.
Το τι δεν είχε το Ντουμπάι να σας πω;
Ντόπιους – 45χιλιάδες μόνο σε συνολικό πληθυσμό σχεδόν 600000.
Γυναίκες – Με το να βλέπεις μόνο τα μάτια τους δεν κρίνεις εάν είναι πραγματικά γυναίκα, αν και έθιμο τους και παράδοση τους, το θεωρώ εξευτελιστικό για την γυναίκα.
Ποτό – Μόνο σε κλαπ και μπαρ τα βρίσκεις και είναι πανάκριβο.
Ταξί – Χάλια , χάλια, χάλια οδηγούν χειρότερα από την γιαγιά μου που είναι 80 χρονών. Ώρες ώρες νομίζεις ότι θα στοκάρουν σε καμία γέφυρα η σε καμία ταμπέλα.
23 Δεκέμβρη και μετά από αρκετή ταλαιπωρία με την ενδιάμεση πτήση στο Μπαχρέιν, φτάσαμε στο περιβόητο Ντουμπάι… Αφού ανεβαίνουμε σκάλες, κατεβαίνουμε ασανσέρ, περνάμε σε κυλιόμενους διαδρόμους, ξανανέβουμε σκάλες… Φτάνουμε στον έλεγχο διαβατηρίων. Ο ΧΑΜΟΣ! Περιμέναμε ουρά πάνω από μια ώρα και στο τέλος ήθελε να με βγάλει και μια φωτογραφία ο εκλεκτής (δεν του χαμογέλασμα όμως).
Μετά από 2 ώρες περίπου βγάνουμε από το αεροδρόμιο και παίρνουμε ταξί για το Ξενοδοχείο (Crown Plaza στο Saend Sheikh road). Κάπου στα μέσα της διαδρομής, ξύπνησα. Όχι από το, τι αντίκριζα έξω από το παράθυρο αλλά από το οδήγημα του τρελού ταξιτζή από το Πακιστάν που νόμιζε ότι ήτανε στα συγκρουόμενα. Αφού του είπα ευγενικότατα... ‘‘A bit slowly re M…a’’ φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο. Κάναμε το check in και έπεσα τέζα...
Την επόμενη μέρα 24/12 πήγαμε στην αγορά χρυσού και το απόγευμα σαφάρι στην έρημο. Και στα δύο εντυπωσιαστήκαμε. Η αγορά είναι ένας πολύπολιτισμικός αχταρμάς και η βαβούρα του σουκ σε αποσιντονίζει από την μοντέρνα διάταξη της νέας πόλης του Ντουπάι. Το σαφάρι... τρέλα... ήτανε και ο οδηγός μας ωραίος όμως.
Βράδυ επιστρέψαμε από το σαφάρι, καθίσαμε στο μπαρ του ξενοδοχείο για ένα ποτό και έως τις 12 ήμασταν στα κρεβάτια μας.
Στις 25/12, Χριστούγεννα. Πήγαμε τουρ στην πόλη με τo γνωστό Red Big Bus. Ωραίο είναι αν και λίγο ακριβό. Φτάνει να ξέρεις πως να το χειριστείς και να μην κωλυσιεργείς σε διάφορα μικρά μικρά. Βασικά αξίζει να δείτε το μουσείο (τι έκαναν οι άνθρωποι σε 40 χρόνια), στην μίνι κρουαζιέρα στον ποταμό (βλέπεις από την μία το σημερινό Ντουμπάι και από την άλλη το προ εικοσαετία – Μαγική εξέλιξη)
Βραδάκι πήγαμε στο Ζ club να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Πολύ κοντά στα κλαπ τα δικά μας.. Λίγο πιο κοντά σε αυτά που είδα στην Πράγα αλλά χωρίς τις χορεύτριες. Μείναμε έως τις 2, ήπιαμε και το ποτάκι μας που γενικά απαγορεύεται σε άλλους τόπους και την πέσαμε.
Επόμενη 26/12 Είπαμε να αφιερώσουμε την μέρα στο Dubai mall ... Αρχίσαμε από το ενυδρείο και ήταν κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Όχι τόσο το μέγεθος αλλά ο τεχνητός ύφαλος που περιλαμβάνετε μέσα και ευνοεί ακόμη και την αναπαραγωγή.
Είδαμε μετά, το burj Khalifa, ήθελα να βγω πάνα αλλά ήτανε full booked έως μέσα Ιανουαρίου. Ψωνίσαμε κάτι τις που είχε προσφορές και εκπτώσεις και το βράδυ ηώρα 7 ξεκινάνε τα σιντριβάνια να ... χορεύουν. Κάθε μισή ώρα ξεκινάνε με νέο τραγούδι στην λίμνη απέναντι από την έξοδο του mall. Φαντασμαγορικό – Υπερθέαμα και άκρως εντυπωσιακό.
Αφού κλείσαμε 12ώρο στα ψώνια, (θα κάνω μήνες να ξαναπάω) και αφού τα πόδια μας είχανε πρηστεί. Πήγαμε στο ξενοδοχείο και είπαμε να κάτσουμε μέσα εκείνη την μέρα να ... δούμε το Ντουμπάι από το δωμάτιο μας. Ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο μας, αντίκριζες το emirates towel (δυο πύργοι με ένα ισόγειο).
27/12 πήγαμε να ιδούμε το νέο Ντουμπάι Burj al Arab, το Pulm, το τέμενος προσευχής, και γενικά ότι κτίσθηκε εκεί πέρα τα τελευταία 10-12 χρόνια.
Μην σας ζαλίζω όμως περισσότερο, το Ντουμπάι αξίζει να το επισκεφτείτε και από ότι κατάλαβα πήγα στην καλύτερη εποχή του. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη αφόρητη, ούτε υγρασία (στα επίπεδα της Κύπρου). Μπορείς άνετα να περπατήσεις έξω στην πόλη και η πισίνα του ξενοδοχείου μας ήτανε όλες τις μέρες γεμάτη. Εντυπωσιάστηκα μπορώ να πω και σίγουρα θα ξαναπάω (κάπου ανάμεσα σε Δεκέμβρη με Φεβρουάριο).
Τι αγόρασα θα με ρωτήσετε.... 4 κούτες τσιγάρα. 10 πούρα κουβανέζικα και πολύ φτηνά, 2 ζευγάρια παπούτσια Pierre Gardin που είχαμε εξαιρετική έκπτωση, 2 μπλούζες από desigual με επίσης καλή έκπτωση και αρκετά σουβενίρ. (Οι τιμές είναι ίδιες με μάς)
Δυστυχώς για τους φίλους που γνωρίζουν... δεν αφόρασα κελεμπία. Αφόρασα όμως μία για ενθύμιο J.
Το τι δεν είχε το Ντουμπάι να σας πω;
Ντόπιους – 45χιλιάδες μόνο σε συνολικό πληθυσμό σχεδόν 600000.
Γυναίκες – Με το να βλέπεις μόνο τα μάτια τους δεν κρίνεις εάν είναι πραγματικά γυναίκα, αν και έθιμο τους και παράδοση τους, το θεωρώ εξευτελιστικό για την γυναίκα.
Ποτό – Μόνο σε κλαπ και μπαρ τα βρίσκεις και είναι πανάκριβο.
Ταξί – Χάλια , χάλια, χάλια οδηγούν χειρότερα από την γιαγιά μου που είναι 80 χρονών. Ώρες ώρες νομίζεις ότι θα στοκάρουν σε καμία γέφυρα η σε καμία ταμπέλα.
