Αλβανία Αυστρία Κροατία Μαυροβούνιο Σλοβενία Winter is Coming

[8avos]

Βασική προϋπόθεση για να είμαι το καλοκαίρι Ελλάδα,ήταν να κανονιστούν
με την παρέα μουδιακοπές στην Κρήτη,που τόσο θέλω να πάω,επί μακρόν και
όχι ολιγοήμερες.Κάτι που φυσικά δεν έγινε.Για να κάτσει κάτι τελικά με παρέα
ίσως πρέπει να πάω γονατιστός ή στην Τήνο ή στην Κομποστέλα.Τι να πω!

Τα τελευταία δύο χρόνια έγινα με δύο σπίτια.Το ένα καλύτερο απ το άλλο.Το
ένα έχει πολύ ζεστασιά,γέλια-κλάμματα,αγάπη (Ελλάδα) ενώ το άλλο βρίσκεται
στην καρδιά της Ευρώπης και των απανταχού γεγονότων (Γερμανία).Ένας
προγραμματισμός που τελευταία στιγμή δεν έκατσε για διακοπές στην Κρήτη
έγινε μίνι ταξιδιωτικό στην Ευρώπη απ το σπίτι μου στο σπίτι μου,διασχίζοντας
Αλβανία-Μαυροβούνιο-Κροατία-Σλοβενία-Αυστρία-Γερμανία.

Λόγω αναγκών,για ένα χρόνο έμεινα χωρίς βέσπα,έτσι ήρθε η ώρα να πάρω τη
βέσπα μου πίσω. Διακοπές στην Ελλάδα φέτος δεν είχε (ή τουλάχιστον κάπου
που δεν είχα ξαναπάει) ,έτσι πήρα την απόφαση να ξεκινήσω μόνος για άλλη μια
φορά,τονίζοντας τις ταξιδιωτικές μου αναμνήσεις από την Δαλματία την οποία
είχα διασχίσει για πρώτη μου φορά το 2008 και διανυκτερεύοντας στην Αλβανία
την οποία τότε δεν ήθελα να δω πόσο μάλλον να διασχίσω.

Ετοιμάζοντας τη βέσπα και τα μπαγκάζια μου,το μενού έλεγε να επιστρέψω
Γερμανία ακτοπλοϊκώς αρχικά,αλλά κοιτώντας τα εισιτήρια για μένα και το
δίτοχο δεν μου φάνηκαν και λίγα,έπειτα οι ώρες από Ηγουμενίτσα-Βενετία
ήταν συγλονιστικές.28 ώρες στο καράβι;Και μετά άλλα 1000χλμ μέχρι Βερολίνο;
Δλδ οδικώς πόσο θα κάνω και πόσα θα ξοδέψω;Όταν μπήκε ο παράγοντας διαδρομή το καράβι έχασε παρακράτος.

Έτσι λοιπόν το ταξίδι ξεκινά από Λάρισα για Δυρράχιο.Πρώτες πρωινές ώρες
λοιπόν αναχώρηση με τη δροσούλα για Κοζάνη,όπου δεκαπενταύγουστο πράγμα
και είχε στις 7.00 πρωινιάτικα 12 βαθμούς.Το δάγκωσα,εεε χάρηκα,όσο μπορούσα
γιατί τέτοια καλά μόνο στην Αυστρία ξανά.Κίνηση μηδέν στο δρόμο και γενικά
κινιόμουν με χαμηλές ταχύτητες.Μπήκα στα σύνορα της Αλβανίας από
Κρυσταλοπηγή. Η βενζίνη σαφώς πιο φθηνή,γύρω στο 1,20 το λίτρο,ευγενική
συμπεριφορά απ τους υπαλλήλους,πράσσινη κάρτα για τη βέσπα και συνέχεια
επί αλβανικού εδάφους.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[8avos]

Η λίμνη Οχρίδα,όπως την είδα απομακρυνόμενος από το Πόγκραδετς για
Δυρράχιο.Οι αλβανοί κάνουν προσπάθεις και δη φιλότιμες μπορώ να πω
για να εξιχρονίσουν το οδικό δίκτυό τους μιας που είναι το χειρότερο με
διαφορά στα βαλκάνια.Οι οδηγοί τους βέβαια είναι ότι πιο άσχετο υπάρχει
στην οδήγηση,η αντιμετώπιση δίτροχου απλά ανύπαρκτη.Δεν υπάρχεις καν.

Φτάνοντας στο Δυρράχιο,είχε ένα σύννεφο που έκρυβε τον ήλιο κατεβάζοντας
την θερμοκρασία κατά 10 βαθμούς.Από 34 που είχε στον δρόμο σε 24 στην
πόλη με υγρασία που ένοιωθα να ξεπέρναγε το 100%.Είχα τσεκάρει ένα hostel
για να μείνω,όπου για να ενεργοποιηθεί το gps (τρομάρα μου,τι θέλω εγώ με τα
μηχανήματα του διαβόλου) έπρεπε απλά να μπώ σε δίκτυο Wi-Fi έστω για λίγο.
Πιάνω από ένα κομμωτήριο και πάω να του πω να με δώσει τον κωδικό.Εννοείται
μου λέει,και δε μου λές;Μήπως ξέρεις που είναι και η διεύθυνση τάδε,όχι μου λέει
αλλά επειδή έχω λίγη δουλειά ότι θές πες μου.Να σαι καλά του λέω και έφυγα.

Το χόστελ καινούριο,Nico ο ιδιοκτήτης του,στα 11 ευρώ τη νύχτα το κρεββάτι
και μου λέει μόνο σε παρακαλώ επειδή υπάρχει πρόβλημα με το νερό,μας το
κόβουν και γεμίζουμε ατομικά δεξαμενές,λίγο περιορισμένα στο ντούζ χωρίς
να τρέχει άσκοπα.Μα του λέω εγώ έβλεπα στο δρόμο,λάστιχα ποτίσματος με
το σύστημα μπροστά για να δίνει πίεση και πετάγοταν άσκοπα για δείξουν ότι
εκεί είναι πλυντήριο για το όχημά σου και συ λές δεν έχετε νερό;Άσε μου λέει
αυτοί παίρνουν απ τα βουνά της περιοχής και τρέχει άσκοπα και μεις στην πόλη
δεν μπορούν να μας φτιάξουν δίκτυο για να έχουμε νερό σε τουριστική περίοδο
Καλώς ήρθες στην Αλβανία!Καλά του λέω μην τρελαίνεσαι.Και μένα στο χωριό
μου δεκαπενταύγουστο πανηγύρι μας κόβαν το νερό.5 χρόνια έχει περίπου που
μας το φτιαξαν.

Εκεί που καθόμουν και χαζολογούσα στο ιντερνετ,ψάνω να δω αν υπήρχε Vespa
club στο Δυρράχιο.Υπήρχε και είχε και τηλέφωνο.Στέλνω μνμ και μου απαντάει
αμέσως.No parlare englese,ήταν η απάντηση.Μου λέει στα αγγλικά,μέσω μεταφραστή ιντερνετικού,αφού του πρότεινα να βρεθούμε για κάνα καφέ,αν μπορώ σε 20 λεπτά.
Συμφώνησα και ήρθαν τ αλάνια να με ξεναγήσουν στο Δυρράχιο.

Με ανέβασαν να δώ την πόλη από ψηλά.Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη
στην Αλβανία και το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.Το 1997 την χρονιά του
εμφυλίου μπήκανε μέσα στην έπαυλη του τότε προέδρου Σαλί Μπερίσα και
κάνανε "πλιάτσικο".Υπάρχει ακόμα το κτίριο κλειστό μεν,αλλά το λίγο που
έβλεπα ήταν εντυπωσιακό.

Κάτω αριστερά της φωτό φαίνονται κάτι χαζοπέτρες.Αυτό είναι το ιστορικό
κέντρο την πόλης από αρχαιοτάτων χρόνων.Κάναν μια τυπική χαζοπερίφραξη
αλλά δεν απασχολεί κανέναν.Όπως μου είπαν δεν δουλεύει τίποτα σωστά στη
χώρα και οι πάντες είναι βουλιαγμένοι στη διαφθορά.Για τους πολιτικούς το
ξέρουμε,αλλά αστυνομία,δημόσιοι υπάλληλοι,οι πάντες σε στέλνουν στους
γνωστούς τους όταν θές να κάνεις μια δουλειά.Η δουλειά που ήθελε ο Άλεξ
ήταν μια πινακίδα για τη βέσπα του.Ο υπάλληλος τον έστειλε στον γνωστό του
πλήρωσε και επειδή τον αργούσανε του δώσαν την πινακίδα έπειτα από 3 χρόνια
και του ζητάγαν συνέχεια λεφτά.Η μέρα εκείνη ήταν η μέρα που πήρε την
πινακίδα και κυκλοφορούσε νόμιμα τη βεσπούλα του ελπίζοντας πως κ αυτός
θα περάσει τα σύνορα μ αυτή.

Αλβανική μόδα και γούστο στο κατάστημα ενός βεσπάκια μέλους.

Έπειτα,πήγαμε στο σπίτι του Giussi,ο οποίος είναι τρελαμένος βεσπάκιας.
Ήθελε να μου δείξει την συλλογή του,μιας που δεν την είδαν πολλοί εκτός
από τους ντόπιους φίλους του.Ο πατέρας του μου έδειχνε με καμάρι την
συλλογή του γιού του,όπως επίσης και μια φωτογραφία του από τον πόλεμο
καβάλα σε μια βέσπα.Συγκινημένος,μου πε για τον πόλεμο πόσο κακό κάνει
και πόσο μας αγαπάει εμάς τους Έλληνες καθώς και ότι ήταν πολύ
χαρούμενος που είχε έναν Έλληνα στο σπίτι του.Συνεχίσαμε για μπυρίτσα
στον κεντρικότερο δρόμο της πόλης,μου είπαν να βαθμολογήσω τις γυναίκες
και με πήγαν για παϊδάκ όπως λέγεται στη γλώσσα τους τα γνωστά παϊδάκια.
Μας έφεραν ότι παραγγείλαμε επί τρείς φορές,δλδ πήραμε 2 πατάτες και 2
τζατζίκια και μας τα φέραν άλλες 2 φορές.Τελειώσαμε και αυτός μας έφερνε
πατάτες και τζατζίκια.Λέω γιατί ρε παιδιά;Ποιός θα τα φάει;Έλα ντε,μου λέν
Αλβανικές σπατάλες.

Πηγαίνοντας στην παραλία για να πιούμε καφεδάκι μιας που έπρεπε να φύγω
βγάλαμε και μια φωτογραφία για να θυμόμαστε.Η υγρασία που σας έλεγα
συνεχίστηκε και την επομένη,όπου έκρυβε μια υπέροχη κατά τ άλλα θέα.

 

[karfitsa]

Ομορφο ταξίδι Θάνο...keep on going

 

[8avos]

Οι Αλβανία είναι το κομμάτι που περιμένουν,τουριστικά να "βγεί"
ένα μικρό διαμαντάκι.Η τουριστική της βιομηχανία έχει ραγδαίες
εξελίξεις,πως να μην είχε άλλωστε καθώς ήταν στον πάτο με τα
διάφορα θέματα που τους κατέτρεχαν.Κοντολογίς,το 2008 που
ξαναπέρασα και είχα την ευκαιρία να μείνω χωρίς να συμβεί αυτό
τώρα ήταν ένας προορισμός παρεξηγημένος,τουλάχιστον από μένα.
Το Δυρράχιο με μια λέξη θα έλεγα το χαρακτηρίζει το χάος και θα το
παρομοίαζα άνετα με την Αφρική,όχι όλες τις πόλεις αλλά κάποιες.
Ειδικά στην παραλία γίνεται πανζουρλισμός,μποτιλιαρισμένη σχεδόν
πάντα,οδηγοί πετάγονται από παντού και πιάνουν κάθε λογής θέση
μάχης στο δρόμο.Εν τούτοις έχει έναν αέρα διαφορετικό η ατμόσφαιρα
θα έλεγα Ιταλικό,μιας που είναι αρκετά κοντά με τα παράλιά της και
πολλοί κάτοικοί της έχουν βρεθεί εκεί,περιστασιακά και μη.

Τετάρτη πρωί και κατευθύνομαι προς Σπλίτ.Κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό
μου,να διανύω 500χλμ την μέρα.Την πρώτη μέρα επετεύχθη,η δεύτερη
παιζόταν!Από Δυρράχιο και βορειότερα προς τα σύνορα Σκόδρας άλλος
χαμός.Ο κακός μάλιστα.Μου θύμισε βέβαια δεκαετία 1990 στην Ελλάδα
αλλά θέλει πολύ πολύ προσοχή.Τα παιδιά βέβαια μου είχαν πει ότι η σχέση
των οδηγών με την οδήγηση είναι κάτι υποκειμενικό καθώς μέχρι το 1990
δεν υπήρχαν αυτοκίνητα,αντιπροσωπείες και υπηρεσίες για να δίνουν
άδεις-πινακίδες κλπ.Μοτοσυκλέτα δε στην Αλβανία καινούρια δεν υπάρχει.
Έτσι λοιπόν απ τα όνειρα του κάθε άντρα στον δυτικό πολιτισμό είναι
να πιάσει το τιμόνι του δικού του αυτοκινήτου,το θέμα είναι όμως τι
γίνεται αν μόλις λίγο πρίν έχει αφήσει τα χαλινάρια...

Το δικό δίκτυο συνεχίζει να κάνει προσπάθειες έως που φτάνω
στα σύνορα με Μαυροβούνιο.Η διαφορά εμφανέστατη!Η "κίνηση"
δίνει τη θέση της στην ησυχία και τον πρώτο λόγο παίρνουν τα
τζιτζίκια.

Έχω ξεπεράσει το στάδιο που σταματάω να βγάλω φωτο στις
πινακίδες (ή έτσι νόμιζα) αλλά το έκανα γιατί είχα να δώ πολλά
χρόνια μια που είναι ακριβής και σε τόσα πολλά χλμ.Ο προορισμός
μου θα ήταν αυτός με τα περισσότερα χλμ.

Ερημικά πολύ τα πράγματα και η σήμανση σε αντίθεση με την
Αλβανία,κάκιστη.Το gps είπαμε,δουλεύει μόνο περιορισμένα
αλλά και αλλιώς να ήταν δεν θα το χρησιμοποιούσα για να
διανύσω μια "ευθεία".Παρ όλα αυτά το να ξεδιαλυθεί το
ποιος δρόμος θα ακολουθηθεί ήταν ένα θέμα.Ακολούθησα
τους ποδηλάτες που κατέβαιναν απ τα βουνά.Όλο και
περισσότερος κόσμος θέλει να διαβεί την δαλματική
Ριβιέρα.

Σαφώς και όχι άδικα.Η θάλασσα άρχισε να φαίνεται και να παραμένει
αργότερα στα αριστερά της διαδρομής για πολλάααα χλμ. Η διαδικασία
στα τελωνεία,τυπική.Το 2008 θυμάμαι που ζήταγαν και χρήματα.10
ευρώ ή αλλιώς ότι ήθελε ο καθ ένας,σου δίναν ένα χαρτάκι και σου
λέγαν θα το δείξεις στο τελωνείο βγαίνοντας.Αφρική θύμιζε αυτό.

Φτάνοντας στο ομόνυμο νησάκι του Αγ.Στεφάνου στη Μπούντβα
όπου τα πράγματα εκεί έχουν αλλάξει άρδην από τότε που τα
θυμάμαι.Όλο το μέρος έχει γίνει ένα θέρετρο,παραλίες αξιποιημένες
παιχίδια θαλάσσια και μένα να προσπαθώ να ξεφύγω απ αυτή
την πίεση.Μάταια βέβαια.Μιλάμε για πολύ κόσμο,πολύ κίνηση.
Ειλικρίνα δεν ξέρω τι θα έκανα αν είχα αμάξι.Σε μια ώρα είχα κάνει
15 χλμ.Κόσμος πετάγεται με τα στρώματα θαλάσσης από παντού
αμάξια πηγαίνουν σημειωτόν,προσπέραση από πουθενά μιας που
συχνά τα φυσικά όρια καθορίζουν το δρόμο.

Τα παιδιά στη Αλβανία μου είχαν πεί ότι μόνο μισθωτός κατά
παραγγελία θα μπορούσε να είναι ο κάτοχος του πορτοκαλί
αυτοκινήτου με τις αλβανικές πινακίδες.Ας όψεται!Όλοι έχουν
δικαίωμα στον τουρισμό.

Σε ένα τέτοιο μέρος δεν θα ήθελα να ψάχνω λίγο κομμάτι γης
ελεύθερο για να κάνω μπάνιο.

Σε ένα τέτοιο κάτι γίνεται.Πηγαίνοντας για το Κότορ τα πράγματα
και η διάθεση άλλαξαν δραμματικά.

Πολύ ωραία κατάσταση είχε δημιουργηθεί εκεί ως φυσικός κολπίσκος.
Φυσικά γίνεται να ενώσεις τις τελίτσες παίρνοντας απλά καράβι αλλά
ήταν φοβερή η αίσθηση της οδήγησης.

Τα φυσικά όρια του δρόμου.

...και όταν τελείωσε η όλη παράκαμψη.

Είχα ήδη περάσει τα σύνορα επί Κροατικού εδάφους και σε λίγο ήμουν
στο Ντουμπρόβνικ.Στο τόσο πολυδιαφημισμένο και τουριστικό.
3 κρουαζιερόπλοια ήταν μπαρκαρισμένα εκεί.Η μέρα σταμάτησε
σε ένα χόστελ εκεί,πανάκριβο και χωρίς λόγο το Ντουμπρόβνικ.

 

[8avos]

Στο τόσο πολυδιαφημισμένο Dubrovnik ξαναϋπήρξα,όχι πολλά
χρόνια πρίν.8.Το μόνο που είχε αλλάξει από τότε ήταν ότι γίνανε
εκεί κάποια γυρίσματα για την πασίγνωστη σε όσους είναι φαν
σειρά τηλεόρασης και βιβλίων,Game of Thrones.Εξ ού και ο τίτλος
της ιστορίας . Το βράδυ που βγήκα μια βόλτα στο κάστρο άπαντες
παίζαν τη μουσική της σειράς με άρπες και βιολιά,μαγαζιά γράφανε
το όνομα του καταστήματος με την ίδια γραμματοσειρά,τουριστικοί
εισπράκτορες έναντι 15 και πάνω ευρώ σε πήγαιναν στα σημεία που
γυρίστηκαν πλάνα και τέλος πάντων ότι άλλο φαντάζεστε,όλα σχετικά
με τη σειρά.Η πόλη πανάκριβη.Απίστευτα ακριβή.Σταμάτησα μόνο
και μόνο επειδή είχα εξουθενωθεί απ την κούραση,σύνορα Αλβανίας
Μαυροβουνίου,Κροατίας,είχα κάνει μόλις 350 χλμ αλλά ήταν πολύ
κουραστικά χλμ.Ήταν το μέρος όπου κατένυξα λόγω του ότι εκεί
γνώριζα ότι κάτι θα βρώ σε χόστελ,διότι πιο πάνω δεν γνώριζα,δεν
είχα ψάξει αλλά είχα δει ότι ήταν ακριβή για τα γούστα μου η χώρα.
Όπως και να χει η πόλη,ιδιαίτερα το ιστορικό κέντρο της,είναι
απίστευτα εντυπωσιακό και όμορφο σε κάποιον που θα το
αντικρύσει πρώτη φορά.Σαφέστατα αξίζει η εμπειρία.

Λες και κάπου εδώ βγήκε η Σέρσεϊ Λάνιστερ να κυρήξει τον πόλεμο.
Καβάλησε και τη βέσπα και άρχισαν τα όργανα.

 

[8avos]

Την απόφαση να φύγω για Γερμανία 16 Αυγούστου,δεν την είχα
σχεδιασμένη καιρό πρίν.Κανα δυο βδομάδες μόνο.Έτσι προέκυψε
ένα θεματάκι που καλό,ή μάλλον πολύ καλό θα ήταν να το λύσω
άμεσα και αυτό σήμαινε πάνω στη διαδρομή.Λόγω του ότι είχα
παρατημένη ένα χρόνο τη βέσπα είχα ξεχάσει και πότε άλλαξα
τελευταία φορά λάστιχα.Το πέλμα καλό ήταν οπτικά αλλά στη
διαδρομή,λόγω του ότι χρονικά ήταν κοντά στα χλμ που διαρκεί
ένα λάστιχο,με τη ζέστη και την τριβή εξαφανίστηκε.Στην Αλβανία
που είχα ρωτήσει τους βεσπάκηδες,μου λέει δεν υπάρχει τέτοιο
λάστιχο λόγω του ότι δεν υπάρχουν μηχανάκια να το φορέσουν.
Το Ντουμπρόβνικ ήταν ο δεύτερος προορισμός,βρήκα και ένα
Πιάτζιο σέντερ,η κοπέλα που δούλευε ευγενέστατη και με άπταιστη
προφορά Αγγλικής,αλλά δεν είχαν μηχάνημα να μου περάσουν τα
παιδιά του συνεργείου το λάστιχο,μου πρότεινε να μου το περάσουν
σε κάποιο βουλκανιζατέρ.Σε δύο που ρώτησα δεν υπήρχε προθυμία
έτσι συνέχισα χωρίς να αλλάξω την κατάσταση.Ίσως πιο πάνω,ίσως
πουθενά,who know's.

Στο μυαλό μου ήταν,η διανυκτέρευση που είχα κάνει να ήταν στο Σπλίτ
και όχι στο Ντουμπρόβνικ για να μπορούσε χρονικά και χλμ να μου
έβγαινε λίγο καλύτερα το πρόγραμμ,χωρίς να πρέπει να κάνω πάνω
από 500 χλμ τη μέρα.Οπότε η μέρα ξεκίνησε με αρνητικό πρόσημο
χιλιομετρικά,στο μυαλό μου γιατί πραγματικά δεν είχα θέμα με το τι
και πως θα έκανα.

Ο γνωστός παράλιος δρόμος και συνέχεια του ταξιδιού,αν ήταν δυνατόν
ο ημερίσιος στόχος θα ήταν Λιουμπλιάνα.Είδωμεν!Χωρίς αρκετή κίνηση
σχεδόν καθόλου βασικά και με καλό ρυθμό,ο δρόμος κάποια στιγμή σε
"βάζει" από Βοσνία.Τυπικός έλεγχος στα σύνορα και απλά διανύεις άλλο
κράτος.

Στο δρόμο παντού,ή έστω αυτά τα 50 περίπου χλμ που διανύεις
διαφημίζονται τα κρασιά της.Κάποια στιγμή αργότερα και αφού
ξαναβρέθηκα σε Κροατικό έδαφος,επέλεξα να βγώ στον αυτοκινη-
τόδρομο,ο οποίος είναι καινούριος και ξεκινάει από Ντουμπρόβνικ
(σχεδόν) μέχρι την πρωτεύουσα (ή όπου αλλού βόρεια).Η παραλιακή
διαδρομή δεν έχει πουθενά διόδια,η εθνική έχει όμως.Πήρα το χαρτάκι
όπως γίνεται στην Ιταλία,προχορώντας να καλύψω μια -χ- απόσταση.
Η διαδρομή πολύ "βαρετή" και καμμία σχέση με τον παραλιακό δρόμο
ο οποίος είναι το διαμάντι αυτής της χώρας.Έξοδος από την εθνική
λοιπόν κάπου στο Σπλίτ.Για 150 χλμ τα διόδια ήταν 7 ευρώ.Στην έξοδο
την οποία ακολούθησα,υπήρχαν παντού ταμπέλες μια πόλης.Το
όνομα αυτής "Κνιν".

Με αυτό το Κνίν,μεγάλωσα μπορώ να πω λόγω του ενός από τους
κολητούς μου και την τρέλα του με την ιστορία της Γιουγκοσλαβίας.
Οι κροάτες ανέκαθεν θέλαν να αποσχιστούν από μέρος της
Γιουγκοσλαβίας,δεν θεωρούσαν εαυτούς ότι είχαν σχέση με τους
Σέρβους.Με τον πόλεμο της δεκαετίας του '90 γίναν πολλά
εγκλήματα κατά των Σέρβων κυρίως.Το σημείο που έπαιξε
καθοριστικής σημασίας ρόλο για την λήξη του πολέμου και
την κυριαρχία των Κροατών ήταν το Κνιν.

Όλα τα παραπάνω,ή έστω απ ότι θυμάμαι,είναι απόψεις
του κολητού,εν ολίγοις γουστάρουμε τους Σέρβους,δεν
γουστάρουμε τους Κροάτες .Προσωπικά δεν ξέρω αν
μπορώ να διαφωνήσω και πολύ μ αυτό,μιας που Σέρβους
φίλους έχω κάμποσους.Κροάτες;Κανέναν.

Συνεχίζοντας λοιπόν επί του έργου,ο δρόμος ήταν σχεδόν
μποτιλιαρισμένος.Για πολλά χλμ.Εξαιρετική κίνηση και
πολύ πολύ ζέστη.34-36 βαθμούς έβλεπα στην θερμοκρασία.
Κατευθυνόμενος βόρεια και αφήνωντας το Σπλίτ,ο κύριος
όγκος οχημάτων πάει από τον αυτοκινητόδρομο λόγω
ενός πολύ μακρού,ίσως 100 χλμ φυσικού κολπίσκου που
κάνει η παραλιακή διαδρομή.Έχοντας μισό ντεπόζιτο
βενζίνη,προσπέρασα το Σπλίτ ελπίζοντας να βρώ πιο
κάτω,σε ένα από τα πολλά βενινάδικα.Δεν υπήρχε κανένα
λόγω του κολπίσκου και λόγω του ότι υπάρχουν μικρά
πολύ μικρά χωριουδάκια χωρίς ενδιαφέρον για ανεφοδιασμό
προφανώς.Στο μόνο που βρήκα ήταν λίγο πρωτού ξεμείνω
παντελώς.Το μέρος λέγεται "Καρλομπαγκ".

Το Κάρλομπαγκ ήταν ένα γραφικό ψαροχώρι,εξαιρετικά
μικρό,100 άτομα το χειμώνα ζούσανε εκεί και έφτανε στα
χάι του καλοκαιριού τα 1000 με τους τουρίστες.Εκεί υπήρχε
και ένα μικρό χόστελ το οποίο τελούσε μόλις ένα ή δύο χρόνια
λειτουργίας,πανέμορφο το μέρος,είπα γιατί όχι σε μια βουτιά
μετά από τόση κάψα και λίγο χαλάρωση σε ένα πραγματικά
μη τουριστικό μέρος.

Εκείνο το βράδυ ήταν της Αυγουστιάτικης πανσέλληνου.

 

[8avos]

Την προηγούμενη τσαλαβουτούσα στα κρυστάλινα νερά του Κάρλομπαγκ και την επομένη βροχή και 18 βαθμοί ήταν η παρέα μου για να αρχίσω το ταξίδι.Θα κατέληγα ή Λιουμπλιάνα ή Ζάγκρεμπ και τα δύο άγνωστα μου ήταν έτσι και αλλιώς,αλλά είχα περίπου 300 χλμ για να συλογιστώ που θα κοιμηθώ.Ο καιρός έκανε φοβερά παιχνιδίσματα,σύννεφα,ήλιος,βροχή,θάλασσα,νησάκια και νησόπουλα,να γιατί είναι απ τους πιο δημοφιλείς προορισμούς η Δαλματία και δη οδικώς.Το να διανύεις τη χώρα μαζί με άλλες δύο,παραλιακά είναι φοβερή αίσθηση και αξίζει μιας που δεν είναι και τόσο μακριά από Ελλάδα.Για κάποια χιλιόμετρα η διαδρομή είναι στο παραλιακό και «παλιό» κομμάτι του δρόμου,κατευθυνόμενος βόρεια αναγκαστικά ο δρόμος οδηγεί στον αυτοκινητόδρομο όπου εκεί η μαγεία σταματά.Τελικά μετά από διαβουλεύσεις αποφάσισα να πάω Λιουμπλιάνα μιας που ήταν στο δρόμο μου.
Ως εδώ χρειαζόταν διαφορετικά νομίσματα,η Αλβανία με το ΛΕΚ της,το Μαυροβούνιο χρησιμοποιεί Ευρώ ασχέτως ότι δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κροατία ως νόμισμα έχει το Κούνα.

Τα διόδια στην Κροατία δεν είναι φθηνά.Καθόλου!Βέβαια το οδόστρωμα που προσφέρουν χαλάλι αλλά η Σλοβενία είναι πολύ μπροστάάάά.Νόμιζα ότι μπήκα στην Αυστρία,τόσο πράσινο,σπιτάκια και συμμαζεμένοι δρόμοι;Μπράβο η Σλοβενία!Οδικά η χώρα χρειάζεται βινιέτα,το γνωστό «αυτοκόλητο» αντί διοδίων μόνο αν κινηθείς στον αυτοκινητόδρομο γιατί απ τον επαρχιακό μπορεί κανείς να απολαύσει τοπίο τσάμπα.Μετά την είσοδό μου από τα νοτιοανατολικά σύνορα η πρώτη πόλη που σταμάτησα για να ζητήσω πληροφορίες σχετικά ήταν η Ποστόινα.Έχω σταματήσει να κάνω προετοιμασία των ταξιδιών μου σχετικά με το τι πρέπει οποσδήπωτε να δώ εκεί που θα πάω,που και πώς να κινηθώ και τα σχετικά.Εν τούτοις δεν γνώριζα ότι η πόλη είναι απ τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της χώρας λόγω του σπηλαίου της,το οποίο εκτείνεται για 25 χλμ ! εκ των οποίων τα περίπου πέντε είναι επισκέψιμα.Δεν είμαι και τόσο λάτρης βέβαια οπότε συνέχισα την πορεία μου προς της πρωτεύουσα.Ο καιρός είχε ανεβάσει θερμοκρασίες,σχετικά με το πρωινό,ο ήλιος επικράτησε και η διαδρομή μέσα απ τα βουνά φανταστική.Οι Σλοβένοι τοποθετούν εαυτούς ως κομβικό μέρος της Ευρώπης παρά ως κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας που έρχεται στο δικό μας μυαλό.Διαφημίζουν ότι βρίσκονται στο κέντρο των Ευρωπαϊκών χωρών,αεροπορικώς και οδικώς και αρνούνται να πουν κάτι για Γιουγκοσλαβία και το όχι τόσο παλαιό παρελθόν τους.
Θα μιλήσουν όλοι τους αγγλικά,ευγενικοί και διστακτικοί μου φάνηκαν,το Ευρώ μας ξεμπερδεύει με τις ισοτιμίες και το συνάλλαγμα των προηγούμενων χωρών και γενικά επειδή ζώ στην Γερμανία,όπου θεωρώ ταυτόσημη με την Αυστρία,το ίδιο μου φάνηκε και η Λιουμπλιάνα κατά συνέπεια Σλοβενία.Οι δρόμοι με τους ποδηλατόδρομους στην άκρη σε όλο το μήκος τους,οδηγοί καμμία σχέση με τους υπόλοιπους Σλάβους παρά μόνο με Ευρωπαίους θύμιζαν στην υπομονή και στην προτεραιότητα.
Μπαίνοντας στην πόλη έψαξα να βρώ που θα κοιμηθώ,πρώτα και βασικότερο να παρκάρω τη βέσπα και να βγώ να δω τι θα με άγγιζε σ αυτή την πόλη,τον παλμό της,την ενέργειά της.Το κινητό,καπούτ,έψανα για κάνα χοστελάκι,προς έκπληξη είδα ταμπέλες που σε οδηγούσαν σ ένα,οργανωμένα απ την πόλη και όχι σε στυλ αφίσας,με σήμανση και απόσταση απ το σημείο.Ακολούθησα απλά μια,ήταν φουλ μπουκτ το πρώτο,συνέχισα στο δεύτερο όπου είχα την ίδια τύχη και όλως τυχαίως σ ένα παλιό κτήριο είχαν βάλει ένα πανό που διαφημιζότανε ένα καινούριο χόστελ,προφανώς υπό νέα διεύθυνση γιατί καινούριο σίγουρα δεν ήταν.Πολύ τίμιο βέβαια,στα 13 ευρώ των έξι κρεββατιών ένα δωμάτιο συμπεριλαμβανομένου πρωινού.Κοίταξα στο ίντερνετ αν τυχόν και έβρισκα κάτι να άλλαζα λάστιχο μιας που τα ψωμιά του τελείωναν απειλητικά και τα λάστιχα μου έδειχναν τα λινά τους.Βρήκα ένα Piaggio Center το επισκέφθηκα,αλλά ο τύπος δεν έδωσε την παραμικρή σημασία εμμένωντας στην απάντησή του ότι δεν μπορεί να μου αλλάξει το λάστιχο.Λέω δεν μπορεί,δεν θα κατάλαβε καλά,τα αγγλικά του ή τα δικά μου,το συνεργείο γεμάτο βέσπες,οι ράμπες γεμάτες βέσπες,η βιτρίνα γεμάτη βέσπες,τα ράφια γεμάτα λάστιχα.Του λέω «my vespa n-e-e-d a r-e-a-r t-y-r-e» καλέ μου κυριούλη.
Μου λέει δεν έχω και έφυγε.Τες πα,το άφησα το θέμα,πάρκαρα και βγήκα να δω τις τρείς γέφυρες.

Η ταμπέλα στην απο πάνω φώτο προειδοποιεί.Εντός του κύκλου χρειάζεστε ομπρέλα γιατί πάντα βρέχει,βέβαια το θέμα είχε πολύ σώου μιας που τα μπεκάκια που κατάβρεχαν ήταν εμφανή σε όλους.Λίγο άκυρο,αλλά πλάκα είχε η ιδέα.

Λογικό βρήκα για Παρασκευή να υπάρχει τόσος κόσμος.Γεμάτα τα πάντα.Η Λιουμπλιάνα λέγεται ότι χτίστηκε απ τον Ιάσωνα κατά την μυθική εκστρατεία του όπου και επέστρεψε με το «χρυσόμαλο δέρας» του δράκου που σκότωσε.Δράκος ή αλήθεια ο δράκος είναι το έμβλημα της πόλης και είναι πανταχού παρών.

Η ατμόσφαιρα που απέπνεε η πόλη,σαν από άλλη εποχή.Ρυθμοί χαλαροί,νοιώθεις ότι έχεις ξαναβρεθεί σ αυτό το μέρος.

Το αποπάνω γουρουνόπουλο πλήρωσε τη "νύφη" διασκεδάζοντας τα στομάχια των παρευρισκομένων.

Για το 2016 ψηφίστηκε ως πράσινη πρωτεύουσα της Ευρώπης ανάμεσα από δυνατά ονόματα ευρωπαϊκών πόλεων που πήραν μέρος σ αυτή την ψηφοφορία ανεβάζοντας τον πήχη κ άλλο στο να λειτουργούν όλα πιο οικολογικά στο μέλλον,συνεχώς γιορτή και εκδηλώσεις στην μικρή πλατεία της παλιάς πόλης μπροστά απ τον Ναό της Αγίας Τριάδας.Δεν περίμενα κάτι περισσότερο ή λιγότερο,ως πρωτεύουσα πάντα κάτι θα χει να κάνεις ή να δεις το οποίο θα σε μπλέξει με τον κόσμο,πέρα απ τα στημένα και τα προτεινόμενα ή συστημένα,για τους λάτρεις του είδους βέβαια.Εξαιρετικά φθηνή και φιλόξενη με τις ιδιοτροπίες που έχει μια μικρή πόλη πάντα.

 

[8avos]

Το απόγευμά μου στην πρωτεύουσα κύλησε εξαιρετικά ήσυχα.
Γύρισα στο χόστελ να οργανωθώ λιγάκι να ετοιμαστώ για την επόμενη
μέρα.Είχα ψιλοβαρεθεί λιγάκι και ήθελα δρόμο.....πολύ δρόμο για να χορτάσω.
Βασικά κάπου εκεί ξεκίνησα να γράφω κάποιες αράδες εδώ σχετικά με το τι
και το πως μου συνέβαινε.Τελικά σαν "παρέα" το έννοιωσα,παρά ότι θα
ενδιέφεραν και κάποιον τα γραφόμενα .

Τέλη Αυγούστου είναι η περίοδος που τελειώνουν οι διακοπές για τους
ευρωπαίους καθώς αρχίζουν και τα σχολεία για τα παιδιά.Κάτι άλλο που
με εξέπληξε είναι ότι στα σύνορα στήθηκε αστυνομική δύναμη για να
"κοντρολάρει" τους εισερχόμενους επισκέπτες στην Ευρώπη.Το μποτιλιάρισμα
επικό,όπως άλλωστε μόνο η Ευρώπη ξέρει από μποτιλιαρίσματα,ευτυχώς στα
δίκυκλα μας επιτρέπεται η διύθηση.

Πρώτη εικόνα από Αυστρία!Αγαπημένη χώρα που είχα να πατήσω 11 χρόνια.

 

[8avos]

Βρήκα ένα συνεργείο για να μου λύσει το πρόβλημα με το πίσω
λάστιχο που είχα.Από κει είχε άδεια ο μάστορας αλλά το μαγαζί
μου είπε θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα εργαλεία του αρκεί
να το άλλαζα μόνος μου.Το συνεργείο που μου εμπιστεύτηκε ο
Αυστριακός ή αλλιώς μια όαση στα μάτια μου.

Αυστριακή φύση και χόμπι...

 

[8avos]

Ετοιμάζονται για το χειμώνα.Βουνό η ξυλεία.

Στάση για ανασυγκρότηση (κοινώς μασαμπούκωμα)

Το επιβλητικό Γκροσκλοκνερ - Grossglockner

 

[8avos]

Καινούριο κόσκινο (λάστιχο) και που να σε κρεμάσω (ταξιδέψω)

Στα τέλη Αυγούστου,ανηφορίζοντας το γκροςγκλόκνερ ότι θα έβλεπα
28 βαθμούς ποτέ δεν θα το πίστευα!Εν τούτοις ήταν πολύ ευχάριστο
το όλο θέμα με τον κόσμο που είχε ξεχυθεί στους δρόμους.Η απίστευτη
Αυστρία συνεχίζει να μου δίνει εικόνες τύπου καρτ ποστάλ.

Παρ όλο που στην χώρα χρησιμοποιείται η Βινιέτα για την διέλευση των
οχημάτων στους αυτοκινητόδρομους,μια κάρτα αντίστοιχη των "τελών
κυκλοφορίας" με ισχύ από μία εβδομάδα έως ένα χρόνο,εν τούτοις,μια
απ τις μεγάλες σύραγγες της χώρας ζητά διόδια.Στον αυτοκινητόδρομμο
Α 10 η "Tauern and Katschberg Tunnels" σύραγγα δίνει αυτή την φωτογραφία
και παίρνει κάπου 11,5 ευρώ.

 

[8avos]

Πολύ τους γουστάρω αυτούς τους Αυστριακούς!Κουλτούρα όνειρο
για μένα καθώς και ζηλευτός τρόπος ταξιδιού.

Το ταξίδι σχεδόν τελείωσε.Μπαίνοντας από Βίλλαχ κατευθύνθηκα προς
Τσελ αμ Zεε (Zell am See) για να κατέβω Ιννσμπρουκ.Στο τελευταίο βρέθηκα
πρίν 17 χρόνια ξανά μόνος,ξανά με βέσπα,στο ξεκίνημα της οδηγικής μου
"καριέρας".Μετά τόσα χρόνια ήταν κάπως για μένα να ξαναβρίσκομαι εκεί
γκριζαρισμένος πλέον και με περίσσια σοφία .

Καλά ταξίδια σε όλους μας....