Μπουτάν Trashi Dele

[xenos]

να συμπληρωσω οτι και το φαγητο απαιχτο σημερα μαμ.....

 

[LULLU]

..αν και εδω δεν φαινεται καλα...ροζα ,,οριστε...
ο μπαμπας ο τέταρτος βασιλιας γεννημένος 1955 Singye Wangchuck που το 1979 παντρευτηκε 4 αδελφες και αποκτησε 10 παιδια..


και οι 4 αδελφες, συζυγοι, κουνιαδες..


και ο νέος βασιλιας απο το 2008 ο πρωτοτοκος..Dasho Jigme Khesar Namgyal Wangchuck ..τι ονομα θεε μου!!!!!!!

 

[LULLU]

Μπήκαμε στη κοιλάδα με το τόσο διαφορετικό πράσινο από την παραγωγή πατάτας που εξάγουν στην Ινδία αλλά και με το καθόλου ηλεκτρικό!!!!!!!!!!! Κορίτσια για αύριο η μόνη ψηφιακή θα είναι η ίριδα …..γμτ..
Εδώ ζει και βασιλεύει και το πουλί σύμβολο του κράτους , ο γερανός με το μαύρο τσουλούφι που για χάρη του απαγορεύεται η ηλεκτροδότηση γιατι λέει πάει και πέφτει πάνω στα καλώδια και αυτοκτονεί.. Το ξενοδοχείο μας kakinlingi πάνω σε ένα λόφο με απεριόριστη θέα στη κοιλάδα και στους γερανούς σε αυστηρό τοπικό αρχιτεκτονικό στυλ, σαλέ όλο ξύλο με σόμπες σκορπισμένες παντού, , ένα εξώστη ανοιχτό χωρίς τζάμι για να βλέπουμε , για φως ρεύμα από ηλιακό συσσωρευτή αλλά χωρίς πρίζα για να φορτίσουμε και για ντουζ τσίγκινοι κουβάδες και κανατάκια… , που αλήθεια το χαρήκαμε πάρα πολύ..
Κάθομαι στον εξώστη δίπλα στη σόμπα, γράφω όπως συνηθίζω κάθε βράδυ, και απολαμβάνω ένα φραπέ … Το βραδινό αν και εύγεστο ουδεμία σχέση έχει με αυτά που τρώγαμε στη πεζοπορία. Οι μπύρες έδωσαν τη σκυτάλη στο τοπικό chhang kuy φτιαγμένο από αλεσμένο ρύζι βρασμένο με λεμόνι που θυμίζει το δικό μας χόντρο η τραχανά και μάλιστα θεωρείται γυναικείο ποτό που το εκτιμήσαμε δεόντως..
Στις 5,30 ξύπνημα.. πρέπει να δούμε από κοντά τους εναπομείναντες 300 γερανούς με το κάτασπρο κορμί και το μαύρο μακρύ λαιμό που ζουν στη κοιλάδα . Υπάρχει ένα όμορφα φτιαγμένο παρατηρητήριο που μπορείς να περάσεις ώρες ακούραστος μελετώντας αυτά τα πουλιά.. Φάνηκαν να μην ενοχλούνται και πολύ από τη παρουσία μας αλλά με το που πλησιάσαμε κοντά ,εκείνα έκραξαν με τη χαρακτηριστική φωνη τους , πέταξαν χαρίζοντας μας το ωραιότατο άνοιγμα των φτερών τους…
Η Σονάμ μας αποχαιρετά, , πρέπει να γυρίσει στο γραφείο, άσε που δεν ήταν στο πρόγραμμα να μας ακολουθήσει, αλλά όπως μας εξομολογήθηκε μας συμπάθησε ,άσε που της κινήσαμε το ενδιαφέρον έτσι 3 γυναίκες μοναχές στα όρη και στα βουνά και αποφάσισε να μας συντροφέψει.. Ειναι μια χαρισματική πέρα από πανέξυπνη ανεξάρτητη γυναίκα που αυτό μπορεί να είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη δύση αλλά εδώ είναι μειονότητα κυρίως ότι αφορά την ανεξαρτησία τόσο προσωπική όσο και επαγγελματική. Υπήρξε υπεύθυνος τουρισμού και όταν μετά την απόφαση της ελεύθερης εισόδου ξένων στη χώρα, αποφάσισε να ανοίξει το πρώτο καλοδιοργανομενο τουριστικό γραφείο της χώρας. Παντρεμένη με ένα Ελβετό μεγάλο στέλεχος των Ηνωμένων Εθνών έχει όλη τη γνώση, πείρα τα μέσα για το πώς μπορεί να πετύχει σε αυτό που κάνει .., είναι η γυναίκα που κάνει περήφανες τις άλλες γυναίκες και εμείς απλά μπροστά της , βγάζουμε το καπέλο!!!!! Θα την συναντήσουμε πάλι στο Thimpu…
Από το πέρασμα Pele La και λίγο παραπάνω στα 3400 ο δρόμος μας οδηγεί στη Trognsa περνώντας ανάμεσα από πυκνά δάση ποτάμια και μικρά αγροκτήματα σπαρμένα εδώ και εκεί. Για καφέ και ξεκούραση σταματήσαμε στο tsering bar δίπλα στο ποτάμι nikka chhu με δυνατό καφέ αλλά κυρίως καθαρές τουαλέτες.., οσο για το μαγαζάκι ,, άστα φωτιά στις τιμές..
Η επιβλητική αλλά υπό επισκευή στούπα Gante Goemba χτισμένη το 1613 από τον Gyalse Pema Thhinley εγγονό αλλά και μετενσάρκωση του Pema Lingpa , πως γίνεται αυτό τώρα μόνο η βουδιστική θεωρεία δίνει εξηγήσεις και λύσεις.., συνεχίστηκε από τον Tenzing Legpai Dhendup που είναι η δεύτερη μετενσάρκωση και φαντάζομαι πόσοι άλλοι θα αναστήλωσαν η θα πρόσθεταν χτίσματα , ιερά μέχρι σήμερα που μια μη μετενσάρκωση, δηλαδή εμένα αποπειραθεί να μπει αλλά έφαγε πόρτα λογω επισκευών..
Ας είναι κατάπια το πικρό ποτήριο τούτο και ξαναπήρα το δρόμο για trongsa.. όπου φτάσαμε στις μία η ώρα μεσημεριάτικα . Η πόλη είναι γεμάτη από Θιβετιανούς μετανάστες με τα ανάλογα εμπορικά και ακριβή πραμάτεια τους. Εδώ βρίσκεται και δεσπόζει η πιο εντυπωσιακή, σπουδαία και σε στρατηγική θέση Dzong ψηλά πάνω από το ποταμι Mangde chhu που έχει το ίδιο όνομα με τη πόλη και ο επισκέπτης από μακριά έχει την δυνατότητα να θαυμάσει αυτό το οικοδόμημα που αποτελείται από πολλά πέτρινα κτίσματα , μοναστήρια με τοίχους ζωγραφισμένους, βιβλιοθήκες , ναούς με εκατοντάδες βούδες αργυρούς, μαλαματένιους, χρυσούς και πήλινους., γραφεία, κελιά μοναχών, αίθουσες ανάγνωσης που για θρανία ένα τεράστιο χαλί και οι μαθητές σε βαθύ κάθισμα η σταυροπόδι και ένα αχνό φως από το αναμμένο κεράκι μπροστά από το βιβλίο , και προσευχής, ζωγραφικής, μαγειρεία και τραπεζαρίες…, εσωτερικές αυλές με ξύλινες κολώνες και διαζώματα, και δρόμοι που οδηγούν από το ένα κτήριο στο άλλο, και όλα αυτά περιβάλλονται από ένα δυνατό υψηλό τοίχος με τη μια πλευρά του στο χείλος του γκρεμού που οδηγεί κάτω στο ποτάμι..
Ωρα που οι μοναχοί στη σειρά πορεύονται προς τη τραπεζαρία, ολο χαμόγελα κρυφά, φευγαλέα χειροπιασιματα, σπρωξίματα, κάτι που δεν διέφυγε του σχολιασμού μου για τον οποίον εισέπραξα από τη Μαρία γερό κράξιμο για τη κακή μου πίστη και πονηρία …
-Καλααα λέω εγώ… δεν ξαναμιλώ …
Ας είναι.., που είμαστε? Α ναι, τούτη η Dzong χτίστηκε το 1644 από τον Chhogyel Mingyur Tenpa απεσταλμένο του Shahdrung για την ενοποίηση του ανατολικού Bhutan με το δυτικό και γιατι αυτό εδώ είναι η μοναδική δίοδος από το ανατολικό στο δυτικό Μπουτάν. Ακόμη και η βασιλική οικογένεια κατοικούσε εδώ και από εδώ οι 2 πρώτοι βασιλείς ασκήσουν την εξουσία τους.. και που σήμερα ο κάθε βασιλιάς πρέπει να ορκιστεί ως διοικητής της Dzong πριν από την ορκωμοσία και ενθρόνιση του ως βασιλιάς του κράτους..
Μας πήρε δυόμιση ώρες η επίσκεψη στη Dzong βαλε άλλη μια στο εστιατόριο για φαί αλλά και για να φορτίσουμε τις μηχανές, όπου για ατυχία μας είχε συνέχεια διακοπή ρεύματος…….
-..Άιντε…όλα του γάμου δύσκολα ………..
Άλλες 3 ώρες για τα 68 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από Jakar τη πιο ιερή πόλη , η καρδιά του Βουδισμου, όπου επί 3ημερο θα λάβει μέρος το μεγαλύτερο φεστιβάλ της χώρας., φεστιβάλ, χορού, μεταμφιέσεων, που ακούει στο όνομα Jambay Lhakhang drup.

 

[renata]

..αν και εδω δεν φαινεται καλα...ροζα ,,οριστε...
ο μπαμπας ο τέταρτος βασιλιας γεννημένος 1955 Singye Wangchuck που το 1979 παντρευτηκε 4 αδελφες και αποκτησε 10 παιδια..

σιγά τον ωραίο ρε lullu!!!
Ο παύλος και ο Νικόλας μας είναι κούκλοι!!! και βασιλογεννημένοι!

 

[LULLU]

σιγά τον ωραίο ρε lullu!!!
Ο παύλος και ο Νικόλας μας είναι κούκλοι!!! και βασιλογεννημένοι!

βρε ρενατούλα ασε που οι φωτο δεν ειναι καλες αλλα για βαλε στο νου σου για ποιες φυλες μιλούμε αγγίζουν η δεν αγγιζουν τις προδιαγραφες του δυτικου κόσμου? α και που εισαι ?δεν γνωρίζεις και το περι ορέξεως κολοκυθοπιτες?....

 

[renata]

βρε ρενατούλα ασε που οι φωτο δεν ειναι καλες αλλα για βαλε στο νου σου για ποιες φυλες μιλούμε αγγίζουν η δεν αγγιζουν τις προδιαγραφες του δυτικου κόσμου? α και που εισαι ?δεν γνωρίζεις και το περι ορέξεως κολοκυθοπιτες?....

εμένα μου αρέσει ο Νικόλας!
όσο για τις κολοκυθόπιττες ξέρεις εσύ.....

 

[LULLU]

Το φεστιβαλ λοιπον αυτο ,που η φήμη του βγήκε από τα στεγανά και αυστηρά τα σύνορα του Μπουτάν κεντρίζοντας και κερδίζοντας το ενδιαφέρον των ξένων, κυρίως για τη μετανύχτια χορευτική επίδοση γυμνών μοναχών-χορευτών, κάνοντας το γύρω στο διαδίχτυο και που εξ αιτίας αυτής της ακούσιας διαφήμισης φέτος απαγορεύτηκε σε ξένους η παρακολούθηση αυτού του γυμνού θεάματος…οπότε μπουκάλα και εμείς…..δηλαδη κατραπακια πρωτη δηλαδη και αιτια το ιντερνετ.....
Κατραπακιά δευτερη.. με το που πατήσαμε το πόδι στο ξενοδοχείο το οποίο είχαμε κλείσει προ έτους και βάλε.. Η ιδιοκτήτρια μια ξινή ξανθιά ελβετίδα σύζυγος ενός ενάρετου βουδιστή, ( αφαντος δεν τον συναντησαμε)μας ανακοινώνει ότι δεν υπάρχει δωμάτιο και θα μοιραστούμε κάτι τέντες με καμιά εκατοστή άπλυτους ράπερ δυτικούς και άσε δα τις τέντες, αλλά και τα λουτρά, δηλαδή τι λουτρά του κακού καιρού, μια χέστρα σε μια γωνιά και ένας μπερντές πολύχρωμος για πόρτα…
-Καλή μου κοπέλα έχω βαουτσερ που λέει ότι έχω δωμάτια δύο , όχι δωμάτιο , …
- Για ενημέρωση σας λέει η στρίγκλα εδώ αυτές τις μέρες ο κόσμος κοιμάται έξω και εσύ , στον ενικό αυτή τη φορά, θέλεις δωμάτιο και μπάνιο!!!
Με έκανε τούρκο τούρμπο…, αν μπορειτε να τον φανταστειτε, δεν ήθελα και πολύ και αρχίζω.. σε μια γλώσσα που κατάλαβε και σε ένα δυτικό τρόπο που θυμήθηκε και που έκανε τον Κάρμα κόκκινο λίγο από ντροπή και πολύ από σύγχυση..
-Θα σας προσφέρω ένα ντρινγκ αντι,, ….δεν πρόλαβε να συμπληρώσει αντί δωματίου , την τράβηξαν από μπροστά μου πριν την στείλω σε κανένα τσιορτεν( χώρος ταφής) και χωρίς προσευχή..
Μετά από κάποια τηλ. , βρήκαμε ένα ξενοδοχείο υπό ανακατασκευή και το προτιμήσαμε παρά να βλέπω τη φάτσα της τρεις μέρες συνέχεια..
Πέρασε και η μπόρα αυτή, μεταφερθήκαμε στο ξενοδοχείο γιαπί, αλλά το καταχαρήκαμε , μπορεί να περνούσαμε ανάμεσα από μπετονιέρες λάσπη ,καδρόνια πέτρες και μαλάδες, αλλά είχα και μπάνιο και το εστιατόριο συστημένο από τον lonely planet..με πολύ καλό φαί..
Στις 7 το απόγευμα μεταφερθήκαμε στο χώρο του φεστιβάλ…, που από τον πολύ κόσμο χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.. παραλίγο να δεθούμε με σχοινιά σαν τους ορειβάτες για να μην χαθούμε..
Σκαρφάλωσα πάνω σε ένα μισογκρεμισμένο τοίχο , μάντρα, από όπου είχα οπτική εικόνα αλλά χαμηλό φωτισμό για να βιντεοσκοπήσω τον εναρκτήριο χορό με τις μάσκες…Πρώτοι στο χορό μπήκαν 2 πελώριοι μασκοφόροι ντυμένοι στα μαύρα με αναμμένες δάδες και με ακολουθία τυμπάνων που ηχούν σε ρυθμό και νότα βιθετιανων εκκλησιαστικών ύμνων.. μετά δεκάδες άλλοι χορευτές με πολύχρωμες στολές , λικνίζονταν σε άπειρες στροφές πάνω στο χώμα με γυμνά πόδια … Αυτο κράτησε κανένα δίωρο και ακλούθησε κάτι σαν το δικό μας κάψιμο του Ιούδα . Σε ένα χωράφι , είχαν στήσει ένα οριζόντιο δοκό στηριζόμενο πάνω σε δύο κάθετους, είχαν τοποθετήσει χόρτο και πανιά που τα άναψαν κάνοντας μια μεγάλη φωτιά και ο κόσμος πέρναγε από κάτω συνεχώς μέχρι να σβήσει και η τελευταία φλόγα… Έτσι ελάμβαναν λέει την ευλογία που σαφώς ήταν πιο επιθυμητή από τα εγκαύματα που αρκετοί κέρδισαν αφού τα καμένα πανιά και κάρβουνα έπεφταν πάνω τους.. σκορπώντας στον ατμόσφαιρα πέρα από τη μυρωδιά της κηροζίνης που έριχναν για να δυναμώσουν τις φλόγες, την μυρωδιά της τσουρουφλισμένης σάρκας και μαλλιών….κανένας όμως σοβαρά τραυματίας αν και η σειρήνα του ασθενοφόρου ακούστηκε καναδυό φορές.. Εμεις τη γλυτωσαμε , αφου μας δοκίμασε μάλλον σε τέστ αντοχης και αναισθησίας ο Βουδας και μας χάρησε την ευλογια .... και να δεις πως μάλλον έτσι έγινε και απο την επομένη όλα πηγαν κατ ευχην..

 

[mariath]

Τι μαγικές εικόνες μας χάρισες πάλι! Έλειψα κάποιες μέρες και διάβασα τρεις-τέσσερις ιστορίες μονορούφι και πολύ το χάρηκα!

 

[LULLU]

Την επομένη το πρωί στον ίδιο χώρο συνεχίζεται το φεστιβάλ. Ντόπιοι και ξένοι καταγής , πάνω στις μάντρες, τους τοίχους, στα δένδρα όλοι με τα μάτια και τις κάμερες στραμμένες στους χορευτές. Κάθε χορός αφιερωμένος εκτός απο καθεμιά από τις 9 μορφές του GURU, στη γη, στη σοδιά, στη βροχή, στα κακά πνεύματα, στους σάτυρους, στη γονιμότητα, στα πουλιά, στη ζωή, και κάθε χορός με τι δική του αμφίεση, μάσκες, μουσική αν και η χορογραφία μοιάζει η ίδια αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι μια άλλη διάσταση της ζωής, της διασκέδασης, της πονηριάς, της προσευχής, ακόμη και του πόνου..
Από χορό σε χορό, το κενό διάστημα καλείται να συμπληρώσει μια χορωδία κοριτσιών ντυμένες με τα κira , όρθιες με το κεφάλι σκυφτό τραγουδούν ύμνους και προσευχές…Οι σάτυροι έχουν τα κέφια τους σήμερα ντυμένοι με τα πιο παρδαλά χρώματα και μάσκες κρατώντας στα χέρια αντρικά μόρια διαστάσεων ρεκόρ Γκίνες ή ελέφαντα, τριγυρνούν ανάμεσα στις γυναίκες ζητώντας χάδια , φιλιά τόσο για αυτούς οσο και για τα υπερμεγέθη πέη…,ενώ επιδίδονται και αυτοί σε κινήσεις άκρου ερωτικού περιεχομένου .. Τα γέλια είναι ασυγκράτητα να βλέπεις τις προσπάθειες των γυναικών να αποφύγουν τις επιθέσεις των σάτυρων ή να μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι τους…..Πάντως στη χωρα αυτή όπως και στην Ινδία το αντρικό μόριο τυγχάνει περίσσιας περιποίησης και εκτίμησης σαν σύμβολο της συνέχισης ζωής, γιορτάζεται, υμνείται , ραντίζεται με ροδοπέταλα και αρώματα και γενικά είναι μια εικόνα ένα σύμβολο που δεν γεννά καμιά αμηχανία και υπονοούμενο.
Διάλλειμα για φαγητό και εμείς χυθήκαμε στη αγορά που έχει στηθεί στα γύρω χωράφια από πωλητές που έχουν έλθει από Νεπάλ, Θιβέτ Ινδία σε μια κούρσα επίδειξης έργων τέχνης απίστευτης ομορφιάς αλλά και απίστευτης ακρίβειας….
Ένα χωράφι έγινε ο χώρος για το πικνίκ μας με φαγητό που ο ξενοδόχος μας είχε ετοιμάσει πρωί- πρωί .., ώστε να μην χάνουμε καιρό με το να γυρνάμε πίσω το μεσημέρι…
Το απόγευμα αποφασίσαμε μια βόλτα στο χωριό και ενώ όλο το πρωί ψηθήκαμε από ένα καυτό ήλιο, ξαφνικα μας ήλθε η βροχή μα τι βροχή!!
-Ελπίζω να μην θίξαμε τον Ripoche και μας στέλνει τη θεομηνία για συμμόρφωση έτσι?
Επιστρέψαμε στη ζεστασιά του ξενοδοχείου joker hellge lodge για καφέ και κουβεντούλα στη αναμμένη σόμπα ξεφυλλίζοντας τα δεκάδες παλιά βιβλία και τουριστικούς οδηγούς που διαθέτει η βιβλιοθήκη του.. απολαμβάνοντας και το καλύτερο φαγητό και υπηρεσίες από το προσωπικό της κουζίνας από τότε που ο Νίμα ο οδηγός μας έβγαλε ρίζες εκεί, δίπλα στην όμορφη μαγείρισσα.. Το τι καζούρα έφαγε ο δόλιος δεν λέγεται.. ούτε ψήλος στο κόρφο του.. Παρόλα αυτά εκείνος εκεί και εμείς στη χλιδή.. ..την ίδια ώρα που ο Κάρμα ατάραχος αντιμετωπίζει τα αστεία μας, τα πειράγματα μας.. Ειναι εικόνα του καλού βουδιστή, πέρα από του να προσεύχεται ,να υποκλίνεται σε κάθε ναό, διατηρεί μια απίστευτη ηρεμία και γαλήνη αντιμετωπίζει τη ζωή ακόμη και τις δοκιμασίες της με ένα τρόπο τόσο διαφορετικό από αυτό που προστάζει η κοινή λογική….ειναι όπως λέει αυτός απαντώντας στη απορία μου, ο τρόπος σκέψης και πράξης της βουδιστικής θρησκείας..
Η βροχή μπορεί να σταμάτησε λίγο πριν φέξει το φως της μέρας αλλά μια πυκνή ομίχλη που σκεπάζει το τοπίο δίδοντας του μια άλλη επιβλητικότητα και μυστήριο.. που για δες σύμπτωση ταιριάζει απόλυτα με τις μαύρες πρωινές σκέψεις μου , με έφεραν με τα πόδια πάνω εδώ στο λόφο που βρίσκεται η Jαkar Dzong..
..ξεθύμανα περπατώντας γύρισα για πρωινό και τι έκπληξη , μας ανακοινώνει ο Κάρμα ότι θα περπατήσουμε ως τη Dzong!!!!!!
Αντέχεις ? ρωτούν οι καλόκαρδες… που με θεωρούν ειδος προς απόσυρση…
-Βρε εγώ πήγα και γύρισα.. δεύτερη φορά θα βγω σήμερα !
-Είπα και εγώ λέει η Μαρία, γιατι σηκώθηκες αξημέρωτα….το γάλα θα μοίραζες? .., .
Στη Dzong πολλοί ξένοι, ουρά για να μπούμε μέσα. Φαντάζομαι και ελπίζω ότι δεν θα συναντήσουμε άλλους από δαύτους στη πορεία στο βάθος της ανατολής,, όλοι σταματάνε εδώ αντε μέχρι και στο χορό του Prakar..και μετά μόνο εμείς η φύση, τα βουνά και τα μοναστήρια..
Το Prakar είναι λίγα χιλιόμετρα δυτικά από την Jakar, είναι ένα ιδιωτικό μοναστήρι που όμως δεν μπορεί από το να μην συμμετέχει στο tsechu φεστιβάλ . Ένα ξύλινο κρεμαστό γεφύρι σε οδηγεί στο μοναστήρι που όταν φτάσαμε εμείς οι μοναχοί χόρευαν το χορό των μαύρων καπέλων.. Και εδώ οι φιγούρες, τα θέματα η μουσική , οι σάτυροι , οι στριγκλιές των απονήρευτων η πονηρών κορασίδων, τα τολμηρά πειράγματα από τις πεπειραμένες δυτικές ήταν ίδια με αυτά στη Jakar..
Για μεσημέρι πικνίκ σε ένα λόφο με μόνη δροσιά τη σκιά από τις χιλιάδες σημαίες προσευχής.. ,καλό φαί, χαλάρωση, ανέκδοτα ,γέλια ζεστή παρέα..

 

[LULLU]

φεστιβαλ tsechu

 

[LULLU]

Το απόγευμα διασχίζοντας το ποτάμι φτάνουμε στη Kurjey Lhakhang όπου υπάρχει το αποτύπωμα ποδιού του Guru Rinpoche Ειναι ένα τεράστιο συγκρότημα οικημάτων σε μια πλαγιά στα 2640. Το πρώτο οικοδόμημα του 1652 γεμάτο από πίνακες, αγάλματα, tangas τοιχογραφίες. Στο μεσαίο δεσπόζει το μεγαλύτερο άγαλμα του Rinpoche αλλά και τοιχογραφίες που είχαν σκεπαστεί από εκατοντάδες μέτρα μεταξωτού πανιού, λόγω φρεσκαρίσματος των χρωμάτων..
Το μοναστήρι Tamshing Goemba η αλλιώς temple of the good message ξεκινά να μετρά ηλικία από το 1501 και είναι το πιο σπουδαίο μοναστήρι του βασιλείου.. Μέσα σε μια από τις υπόγειες αίθουσες του υπάρχει βαριά αλυσίδα που αν κρατώντας την κάνεις το γύρω της μονής 3 φορές , χωρίς σταματημο, θα απαλλαγείς από τις αρνητικές σκέψεις και πραξεις σου .. τα κορίτσια ενθουσιασμένες αγκάλιασαν την αλυσίδα λες και θα την έλιωναν και άρχισαν την περιφορά.., εγω ήθελα να κρατήσω όλες τις αρνητικές μου πραξεις και κατευθύνθηκα προς την έξοδο..
-Φοβάσαι μαμ ότι δεν θα τα καταφέρεις? Ρωτά ο Κάρμα..
-Τσου.!!!. το αντίθετο.. παιδί μου.. δεν θέλω να τις χάσω για αυτοο!..
- Δεν είναι ο σκοπός του να καταφέρεις να περιφέρεις την αλυσίδα γύρω τρεις φορές που έχει να κάνει με τη σωματική δύναμη, είναι η πίστη πως τολμώντας το μπορείς να πιστέψεις ότι θα απαλλαγείς από όλες τις αρνητικές σου σκέψεις..
-Εμένα τώρα γιατι μου φαινεται πως μιλάς σαν το ψυχαναλυτή μου?
- Χρειάζεσαι ψυχαναλυτή μαμ? Και σκάει ένα χαμόγελο..
-Πάω που και που..
- Έχεις ανάγκη να πιστέψεις στα λόγια του και να καθοδηγηθείς…έχεις ανάγκη ένα γκουρού καθοδήγησης.. ένα βουδιστή..
- Εγώ ψυχαναλυτή τον λέω και του τα ψάλω και πότε- πότε..
Κοίτα να δεις πως από μια αλυσίδα φτάνεις στη ψυχανάλυση βρε παιδί μου..
Στο δρόμο μας ένα ελβετικό τυροκομείο.. Εδώ οι Ελβετοί φαίνεται πως εκτός από εσωτερική γαλήνη βρήκαν και τρόπο να βγάζουν λεφτά….και μπορεί να μην είναι και οι καλύτεροι βουδιστές είναι όμως καλοί επιχειρηματίες.
Πρωί –πρωί εγερτήριο , έχουμε να διασχίσουμε 170 χιλιόμετρα ενός στενού επικίνδυνου απότομου, ορεινού δρόμου που θα μας οδηγήσει ανατολάς,στο Monkar…είναι ο δρόμος που 300 Ινδοί και Νεπαλέζοι εργάτες έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα κατά τη διάρκεια της κατασκευής του και για το είναι γεμάτος και μικρά τσιορτεν ,σαν τα εικονοστάσια στους δικούς μας δρόμους..
Αν έχεις υψοφοβία καλύτερα να κλείσεις τα μάτια και ας χάσεις το πιο εντυπωσιακά άγριο τοπίο….
Εμείς ψηφήσαμε μάτια ανοιχτά και κλειστό στομάχι
που κλωτσά στη θεραπεία με τα vertigo-vomex .. Oσο ανεβαίνουμε τόσο νιώθουμε να ανοίγουν τα ρουθούνια μας σε μια αναζωογονητική δροσερή αναπνοή.. καπου στα 3000 μέτρα και με δικαιολογία της δικής μου και της Μαριετας φωτογραφικής υστερίας, σταματήσαμε να αποθανατίσουμε τα γύρω χιονισμένα βουνά και τη κοιλάδα της Jakar στο βάθος που αφήσαμε το πρωί.. Η Μαρία που πιστή στη παλιά τεχνολογία μηχανή μας φωνάζει όταν καθυστερούμε σκεφτόμενη πόσο δρόμο έχουμε μπροστά μας λέγοντας ότι έχουμε ήδη χαρτογραφήσει τη χώρα τι θέλουμε και άλλες φωτογραφίες..
Το πράσινο σε όλες του τις παραλλαγές η φύση είναι σαν μια πόρτα που ανοίγεται μπροστά μας μετά από κάθε στροφή.. και να και ο καταρράκτης Νamling που τα αφρισμένα νερά εκτοξεύονται γύρω μέχρι να καταλήξουν στο βάραθρο που χάσκει ακριβώς κατω από τα πόδια μας.. Και σήμερα πάλι πικνίκ με ζεστό φαγάκι στα τσίγκινα κατσαρόλια και βιδωτά ταπεράκια…
Ο καιρός αλλάζει , αρχίζει να ζεσταίνει λίγο μετά το πέρασμα στα 3750 και η τελευταία κοιλάδα Kurichhu valley κάνει την εμφάνιση της.. Περνάμε τη γέφυρα Bailey bridge σημαιοστολισμένη από χιλιάδες σημαίες προσευχής και σε λίγη ώρα ελπίζουμε να δούμε τα πρώτα σπίτια της Mongar της πόλης που αναπτύχτηκε το 1997 χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη αλλά αναγκαστικός σταθμός μιας τουλάχιστον νύχτας πριν συνεχιστεί το ταξίδι για το ανατολικό Trashigang, όπου θα καταλήξουμε και εμείς.. Και πράγματι η πόλη για την ακρίβεια ένα μεγάλο χωριό δεν έχει να επιδείξει τίποτα από την αρχιτεκτονική της χώρας, νέα τετραώροφα κτήρια, από μπετόν, σίδηρο και αλουμίνιο έχουν αντικαταστήσει το ξύλο , τον πυλό, τα όμορφα σχέδια με αυτά που θυμίζουν αλαλούμ.. Πολλοί εργάτες, οικοδόμοι, τεχνίτες του μοντερν σταιλ όπως λένε , που εξασφαλίζουν μια σίγουρη δουλειά..
Το ξενοδοχείο μας δεν αποτελεί εξαίρεση, ένα φασαριόζο αλλά με ιντερνέτ παρακαλω,4οροφο τσιμεντένιο οίκημα στη άκρη του κεντρικού δρόμου σε ένα γκρι χρωματισμό μάλλον για να μην ξεχωρίζει από τον συνήθως γκρι αγριεμένο ουρανό.. Σε τέτοιο αναβρασμό ανοικοδόμησης βρίσκεται η πόλη λες και έχει ημερομηνία λήξης κάποιου συμβολαίου και οι εργασίες αρχίζουν πριν ακόμη λαλήσει ο πετεινός δηλαδή από τις 4,30..Μια η φασαρία από το προσωπικό που είναι στο πόδι από τις 3 για να φτιάξει τα πρωινά των εργατών-ενοίκων και σουρχεται στη μύτη η μυρωδιά του καμένου σκόρδου από την κουζίνα που είναι ακριβώς κατω από το δωμάτιο μου, μια η φασαρία από τη δίπλα οικοδομή μια τα γαυγίσματα των σκύλων σημαδεύτηκε η μέρα μου κάπως αρνητικά…Αν και η τραπεζαρία άνοιξε χαράματα το προσωπικό ακόμη κοιμάται μάλλον αφού δεν μπορεί να συγκρατήσει πιάτο για πιάτο στα χέρια του…. Αντε υπομονή ,, τελευταία γουλιά ενός καφέ που δεν έχει ούτε το χρώμα φαντάσου τη γεύση.., τελευταία από τις 2 φέτες ψωμί που έρχεται μια- μια στο τραπέζι , φωνές γέλια φασαρία που ξαφνικα συνειδητοποιούμε ότι θα επιστρέψουμε σε μια τέτοια φασαριόζα ζωή που είχαμε ξεχάσει αλλά που δυστυχώς είναι και είμαστε κομμάτι της …, κάπως απότομο και σκληρό το ταρακούνημα γμτ..
Φύγαμε υπό βροχή και όσο ανεβαίναμε διαπιστώναμε ότι σε αυτή τη γωνιά της χώρας που είναι και η πιο πυκνοκατοικημένη, τα σπίτια και τα χωράφια βρίσκονται σκαλωμένα , σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των βουνών , ενώ στο κεντρικό κομμάτι τα χωριά είναι χτισμένα στις κοιλάδες και τα χωράφια ανηφορίζουν προς τις πλαγιες..
Το μεσημέρι βρεθήκαμε στο Yandi το χωριό του Νίμα του οδηγού όπου τύχαμε της φιλοξενίας της οικογένειας του που και ο ίδιος είχε να δει 7 χρόνια.. σταυροπόδι πάνω στις κουρελούδες γευτήκαμε ένα άλλο τοπικό ποτό simpsa,φτιαγμένο από ρύζι και γάλα τόσο ξινό και πικρό όπως ακριβώς τα χολικά υγρά που αναβλύζουν αβίαστα από το στομάχι στη πρώτη γουλιά…..
Χαιρετήσαμε την οικογένεια και φύγαμε για το παρατηρητήριο των πουλιών, sherikula , πάλι πικνίκ δοκιμάζοντας το τυρί που είχαμε αγοράσει από το ελβετικό τυροκομιό, ευτυχώς όχι σκληρό που κόψαμε με χειρουργικό νυστέρι αφού ξεχάσαμε το σουγιά στο ξενοδοχείο..
Μετά από 40 χιλιόμετρα διαδρομής ανάμεσα σε πεύκα πλατάνια ποτάμια φτάσαμε στο Rangum όπου θα περάσουμε το βράδυ στο κοιτώνα της μοναχής Αγγελικής..
-Ωπα… μοναχή και ξενοδόχος…λέω εγώ..
- Αμάν και εσύ με τις συγκρίσεις σου..
-Δηλαδή τι ? πώς να την πω αφού και μοναχή βουδίστρια είναι αλλά και διατηρεί και ξενοδοχείο? .. Βουδιστικό ξενώνα ?
-Σκασε πια !!!! γελούν οι άλλες..
Ας είναι .., το βουδιστικό rent roomAngela στην ουσία είναι ένα μικρό καθιστικό με του που ανοίγεις την πόρτα περνώντας από ένα μπαλκόνι , 3 δωμάτια με 2 μπάνια αλλά με μια μοναδική θέα αφού είναι χτισμένο ψηλά στο λόφο ..
Η αδελφή Αγγελική είχε ετοιμάσει ζεστό νερο σε κουβάδες , κλασικά, για το μπάνιο μας , είχε ανάψει στη αυλή φωτιά και με ένα ζεστό τσάι στα χέρια παρακολουθούσαμε το χορό αλλαγής χρωμάτων του ουρανού των αστραπών και της σύντομης βροχής.
Μετα το φαγητό , είδαμε πως τα αγόρια κάτι θελαν να πουν αλλά δίσταζαν αλλά τόση ήταν η απομόνωση τους τον τελευταίο καιρό που έσκασαν το μυστικό…
-Μαμ.. εμείς θα κατεβούμε στη πόλη αν καθυστερήσουμε θα μας ανοίξετε την πόρτα?
- Κάρμα παιδί μου πάτε για clubbing?
- Βρε τι λες στα παιδιά? Ρωτά η Μαρία..
-Για ρωτατα εσύ να σου πουν που θα πάνε και τι θα κάνουν?
-Για νυχτερινό κυνήγι Μαρία απαντούν και οι δυο..
Άναυδη εκείνη που κατάλαβε επιτέλους ότι και ο βουδισμός αποτελείται από ανθρώπους από αισθήσεις, από ανάγκες από ένστικτα …
-Καλό βόλι.. παιδιά..
Δεν έπιασε η ευχή μου αν και έχω 4 βαφτιστήρια η εκείνοι έχασαν την ικανότητα του φλερτ και γύρισαν άπρακτοι αλλά χαρούμενοι..
Η Μαρια ολο το βράδυ πέρα από το να με κάνει φόνισσα από τις κατσαριδοφολοφονίες πέρασε τη νυχτα σκεφτόμενη το πώς δεν είναι ο βουδισμός μόνο προσευχή , νηστεία, τραγούδι και άρνηση των εγκόσμιων….είναι όλα αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο όλο.. πιθανώς με άλλη σειρά και ιεραρχία αλλά υπάρχουν..
Φάγαμε το πρωινό μας στη τράπεζα της πόλης Transicar για να αλλάξουμε χρήματα μόνο πιστοποιητικό αγνότητας δεν μας ζήτησαν, ασε που γυρίζαμε και ξαναγυρίζαμε να δούμε αν είχαν πάρει την ισοτιμία η είχαν συγκεντρώσει όλο το ποσόν..
Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο παρκινγκ στη κεντρική πλατεία , χαζέψαμε τα μαγαζάκια πολλές φορές μέχρι να πάρουμε επιτέλους τα λεφτά από τη τράπεζα.. και ανηφορήσαμε επιτέλους στην Dzong χτισμένη το 1667 από τον Mingyur Tenpa σε ένα ύψωμα πάνω από την συνένωση των 2 ποταμών του Drangme Chhu και Gamri Chhu..Απο τον 17 εως το 20 αιώνα η περιοχή κυβερνιόταν από αυτό εδώ το σημείο. Η φωτιά κατέστρεψε εντελώς την Dzong που ξανακτίστηκε μόνο σε τρία χρόνια .. Το κυβερνητικό και μοναστηριακό κομμάτι ενώνονται από βεράντες και μπαλκόνια ξύλινα, εξώστες και μοναδικούς μυστικούς διαδρόμους.
Μπαίνοντας από την κεντρική πύλη και ανεβαίνοντας κάτι ξύλινα γλιστερά σκαλια βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο στο εσωτερικό της εκκλησίας. Οι τοίχοι γεμάτοι από τις ωραιότερες τοιχογραφίες σε θέματα και χρώματα. Οι μοναχοί έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα στολισμού καθαρισμού ,δοκιμών χορών γιατι στο τέλος του μήνα εδώ θα διεξαχθεί ένα άλλο φεστιβάλ.

 

[LULLU]

Σε γοργούς ρυθμούς η μοναστηριακή ζωή εδώ, άλλος πλένει άλλος γυαλίζει τα ξύλινα πατώματα , άλλος ζωγραφίζει , άλλος γαζώνει ναι γαζώνει, σε μια μεριά της εκκλησίας έχει τοποθετηθεί μια ραπτομηχανή αν είναι η όχι singer δεν πρόλαβα να ελέγξω και ένας μοναχός με ταχύτητα που θα ζήλευε και η καλύτερη μοδίστρα γαζώνει τα τεράστια κομμάτια ύφασμα που αφήνουν στα πόδια του άλλοι μοναχοί..
Περνώντας από στενά και σκοτεινά σοκάκια βρεθήκαμε σε μια αίθουσα διδασκαλίας που μέσα γονατιστά και σκυφτά θαταν καμιά διακοσαριά μαθητές-μοναχοί που από την μισάνοιχτη πόρτα μας κούνησαν τα χέρια σε ένα μισόκρυφο χαιρετισμό, μην αρνούμενοι να ποζάρουν για ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο..
Κατω από τη Dzong υπάρχει ένας αθλητικός χώρος για τοξοβολία, άθλημα εθνικό για τους κατοίκους της χώρας αυτής και είπαμε να παρακολουθήσουμε ένα αγώνα που αν και δεν ήμασταν γνώστες των κανόνων και τρόπου διεξαγωγής του , διασκεδάσαμε αφάνταστα.
Στη πλατεία σε ένα ξενοδοχείο εκτός από καφέ ξαναβρήκαμε τη ξεχασμένη γεύση του κρουασάν βουτύρου και ακόμη με γέμιση ανανά!!!!! Τα γέλια και τα ξεφωνητά μαζί και η ξενόφερτη φάτσα μας, έδωσαν το στίγμα μας σε μια δυτική που κάθονταν σε ένα τραπέζι έξω η οποία ήλθε στο τραπέζι μας και μας διηγήθηκε ότι τα τελευταία 6 χρόνια ζει εδώ εγκαταλείποντας τη Γαλλία , δουλεύοντας ως ξεναγός για τους Γάλλους τουρίστες που έρχονται εδώ…αλλά και που επιθυμεί να γυρίσει πίσω….
-Δεν σε λυπάμαι λέει η Μαρία, ζεις σε μια καταπληκτική χώρα κάνοντας μια πολλή ενδιαφέρουσα δουλειά , τώρα οι πατριώτες σου αν είναι δύσκολοι δεν ξέρω, αλλά αυτά είναι τα τυχερά του επαγγέλματος..
-Μαρία φαντάσου τον εαυτό σου να ξεναγείς Έλληνες.. εδώ..
Το ποτάμι με τα κρυστάλλινα παγωμένα νερά κυλά ήρεμα και αργά και δεν μπορείς να φανταστείς ότι πριν από 2 χρόνια έσπειρε τη καταστροφή παρασέρνοντας σπίτια, ζώα ανθρώπους.., τώρα στις πέτρες και στα βράχια φωλιάζουν πουλιά πολλών ειδών και χρωμάτων..
Και έτσι για να μην ξεφύγουμε λίγο από το πρόγραμμα το απόγευμα τι άλλο? Μα φυσικά επίσκεψη στο μοναστήρι Rangjung Wodsel Chholing Monastery νεοτέρας ηλικίας μόλις το 1990 με ιδρυτή τον νεότερο Guru Garub Rinpoche….Οι μοναχοί έκαναν διάλειμμα όταν φτάσαμε τριγύρναγαν στην αυλή σε φιλικά γκρουπάκια και όταν ο ήχος του γκονγκ έσκισε τη σιωπή ,μαζεύτηκαν μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα, το ναό, κάθισαν ένας-ένας στη θέση του ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι τους πρόσφεραν από μια κούπα αχνιστό τσάι που ήπιαν στη απόλυτη σιωπή και ευλαβικά άρχισαν να προσεύχονται συνοδευόμενοι από τη μουσική των τυμπάνων.., στιγμές κατάνυξης που δεν επιτρέπεται να αποθανατιστούν…
Στο Radi ένα μικρό χωριουδάκι στα 5 χιλιόμετρα απόσταση αλλά μέσα στη λάσπη αφού εν τω μεταξύ άνοιξαν οι ουρανοί, βρήκαμε ένα γυναικείο μοναστήρι .. Εδώ ζουν 150 μοναχές βουδίστριες με γουλί κεφάλι , ξυρισμένο , τζάμι..
-Γιατι με γουλί κεφάλι?
-Γιατι δεν πρέπει να δείχνουν επιθυμητές στους άλλους..
-Εδώ στη ερημιά ποιος τις βλέπει, πέρα από μοναχούς βουδιστές και εμείς που ξώφαλτσα σκάσαμε μύτη..
-Πρέπει δε να μάθουν να μην έχουν επιθυμίες …
- Και πως γίνεται αυτό? Με μόνο προσευχή γίνεται?
Καλά να πάθω με τις ερωτήσεις μου, επι 3 ώρες μου έψελνε ο Κάρμα στη σκεπαστή αυλή του ξενώνα μέχρι να τελειώσει η μπόρα.. Συζήτηση που παίρνει όλο και πιο δύσκολα και μπερδεμένα μονοπάτια..
Πίσω στο βουδιστικό ξενώνα της Αγγέλας μετά το φαγητό τα αγόρια μας αποχαιρετούν για μια άλλη νυχτερινή γυναικεία βολιδοσκόπηση ..
Τα κορίτσια κοιτώντας το πρόγραμμα και το χάρτη ρίχνουν μια ιδέα στο τραπέζι..Να καταργήσουμε μια από τις 3 διανυχτερεύσεις που έχουμε σε Mongar ξανά, Ura και Wandi βρίσκοντας ένα ενδιάμεσο σταθμό και κατάλυμα κερδίζοντας έτσι μια μέρα στη Paro και Thimpu..Και βεβαίως μπορεί σε εμάς να φάνηκε βολικό και εφικτό σαν σχέδιο αλλά πρέπει να ρωτήσουμε εκτός από το γραφείο και τον Νίμα τον οδηγό που θα σβερκωθει 301 χιλιόμετρα στενού κακοτράχαλου και επικίνδυνου δρόμου …ασε που θα βρούμε χιόνια στο πέρασμα..
Τα αγόρια ξύπνησαν χαρούμενα μάλλον απέδωσε η νυχτερινή εξόρμηση και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε την αλλαγή του προγράμματος.
Και οι δυο συμφώνησαν ότι γίνεται και ο Νίμα ότι μπορεί να οδηγήσει όλα αυτά τα χιλιόμετρα και έτσι ικανοποιημένοι όλοι κατεβήκαμε στο σχολειό όπου έχουν αρχίσει οι χοροί και οι εκδηλώσεις για τα γενέθλια του βασιλιά. Ψηλά στις εξέδρες ο κόσμος ενθουσιασμένος να χειροκροτεί τις σχολικές ομάδες που μπαίνουν στο στάδιο και χαμηλά στις πρώτες θέσεις οι επίσημοι, με αυτό το γνωστό ύφος, περπάτημα , βάδισμα , κάθισμα χαιρετισμό.. παντού ίδιοι αυτοί οι επίσημοι , βγαλμένοι από το ίδιο καλούπι χαραχτήρα και συμπεριφοράς.. από σήμερα και για τρεις ημέρες όλη η χώρα θα ντυθεί στα γιορτινά, θα χορέψει θα γελάσει θα ορκιστεί αιώνια πίστη και αφοσίωση στο βασιλιά και στη βασιλεία του..
Εμείς σαν ξένοι πολίτες μπορούμε να αποχωρήσουμε από τη γιορτή , πολλά είδαμε εξ άλλου παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού για Mongar.. κάτω από συνοδεία έντονης βροχής και κρύου που δεν λέει να κοπάσει αλλά και που δεν μας εμποδίζει από ένα απογευματινό περίπατο .
Φύγαμε στις 5 νύχτα ακόμη , η μέρα δεν είχε αρχίσει να αχνίζει ακόμη και από τα παράθυρα του αυτοκινήτου βλέπουμε τα σύννεφα να σχηματίζουν εντυπωσιακούς σχεδιασμούς και εικόνες χαϊδεύοντας τις κορυφές των βουνών… Οι μηχανές αποθανατίζουν στο φουλ μέχρι να σωθούν πάλι οι μπαταρίες.. Αρχίζουν να φαίνονται τα έλατα λες και είναι πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη, που παραπέμπουν αμέσως τη μνήμη μου στους κουραμπιέδες της μάνας μου…αχ και να είχα ένα τώρα !!!!!!
Αφήσαμε να μας χαϊδέψει ο καυτός ήλιος που ξεπρόβαλε και δώσαμε στο οδηγό λίγη ώρα ύπνου γιατι όπως είπαμε είναι μια σκληρή δοκιμασία η σημερινή..
Η ανάβαση μας έφερνε όλο και πιο κοντά στο χιόνι , συγκρατώ τα ουρλιαχτά μου να μην ξυπνήσω τους άλλους ,ευτυχώς ο οδηγός είναι ξύπνιος.. Σκουντώ τη Μαριετα , δεν γίνεται να χαθεί αυτή η εικόνα και ψάχνουμε να σταματήσουμε σε ασφαλές σημείο. να αγγίξουμε το κατάλευκο χιόνι των Ιμαλάϊων..
Πέρασμα Thrumshing La στα 3750 γίνεται το δικό μας μονοπάτι η δική μας ορειβατική κατάκτηση ..Ξοδέψαμε παραπάνω ώρα σε μια διασκέδαση παιδιαστικου ξεσπασματος με χιονοπολεμο ,χιονοκύλισμα χωρις να εχουμε καμμια διαθεση να εγκαταληψουμε αυτη τη κορυφη..