Μπουτάν Trashi Dele

[LULLU]

Η φύση αλλάζει ρούχα και αυτή τη φορά ντύνεται με δάφνες, θάμνους, αλλά κυρίως με ροδόδενδρα που δυστυχώς δεν είναι ανθισμένα , σκέφτομαι το πόσο έντονη θα είναι το άρωμα αλλά και το χρώμα που θα απλώνεται παντού την εποχή της ανθοφορίας..
-Να μια καλή δικαιολογία για να ξανάρθουμε λέει η Μαρια.. όταν θα ανθίσουν τα ρόδα…
Ο θόρυβος της μηχανής του αυτοκινήτου ενοχλεί μάλλον παρά τρομάζει τους πίθηκους που κάνουν άλματα από κλαδί σε κλαδί στα δένδρα που βρίσκονται στο πλάι του δρόμου.. Εκτός από πιθήκους εδώ ζουν και τίγρεις , αρκούδες, κόμπρες και πολλά άλλα δηλητηριώδη φίδια..
Αρχίζουμε να μπαίνουμε στη Punaka Valley και ο ομώνυμος ποταμός κάνει την εμφάνιση του με αρκετό θόρυβο.. Εδώ αλλάζει το τοπίο, τα δένδρα έδωσαν τη θέση τους στα καλοκαλλιεργημένα ριζοχώραφα που βρίσκονται τοποθετημένα αμφιθεατρικά σε πολλά διαφορετικά επίπεδα..
Ξεδιψάσαμε και ξεπεινασαμε στο Danche Lodge που μπροστά στα οσο έχουμε δει ως τώρα , μας προξένησε απλά μόνο αδιαφορία…
Πράγμα που δεν έγινε με το που αντικρίσαμε τηνPunakha Dzong ( φωτο στο αβαταρ μου)….πάνω σε μια μικρή νησίδα γης που βρίσκεται στη συμβολή των 2 παραπόταμων που για τους ντόπιους δεν έχουν όνομα αλλά γένος, δηλαδή θηλυκό και αρσενικό με μια εξήγηση κατά Κάρμα και φαντάζομαι και κάθε κάτοικου καταπληχτική , που στη κυριολεξία αυτό το ζευγάρι νερού, γεννούν τον chhus (ποτάμι) της κοιλάδας…
Πάνω λοιπόν στη νησίδα κείτεται ενας γίγαντας μνημείο 180 μέτρων μακρύς και 72 μέτρα πλατύς από το μακρινό 1637!!!!!!!!!!! .με αρχική ονομασία , το παλάτι της ευτυχίας, όπου αργότερα κτίστηκε ένα μνημείο προς τιμή των ηρώων της νίκης επι των Θιβετιανων το 1639, που αν και καταστράφηκε σε δυο μεγάλες πυρκαγιές, ξαναζωντάνεψε.., ειναι το νούμερο 2 Dzong(φρούριο) της χώρας, με πρώτο εκείνο της Paro το οποίο δεν το έχουμε δει ακόμη γιατι ήταν κλειστό την ημέρα που φτάσαμε και έτσι τοποθετήσαμε την επίσκεψη μας στο τέλος του ταξιδιού αυτού…Αρχικά όλα αυτά τα φρούρια αποτελούσαν κυβερνητικά κτήρια εκτός από τόπους θρησκευτικής λατρείας , ακόμη και σήμερα το πρώτο κεντρικό κτήριο ανήκει στη τοπική αυτοδιοίκηση ,ενώ τα άλλα δύο στο μοναστήρι. Κατασκευή με εξωτερικούς άσπρους τοίχους με μπορντό κεραμιδί τελείωμα και σκεπή και με πολύ ξύλο στο εσωτερικό του.., από τα πατώματα, τα σκαλιά , τα χωρίσματα , οι κολώνες, τα τέμπλα όλα ξύλινα , ξύλινα αλλά στολισμένα σε κάθε εκατοστό της επιφάνειας τους με ζωγραφική πολύχρωμη, δυνατή τέχνη με παράξενη αλλόκοτη ομορφιά, που αναπαριστά, τη ζωή του Βούδα από τη γέννηση ως το θάνατο του . Κάπου πιο δίπλα κάνει υπάρχει και η μορφή του Shabdrung ιδρυτή της χώρας σε αγαλματίδιο μικρότερου μεγέθους αναμεσα στα χιλιάδες μικρομέγαλα, χρυσομαρμαρινα αγάλματα του Βούδα, πραγματικά χιλιάδες…
Χορτασμένες από τη βουτιά στη ιστορία και τη τέχνη ανηφορήσαμε στο ΥΤ Hotel να ξεκουράσουμε τα κορμιά μας να πάρουμε δυνάμεις γιατι αύριο αρχίζει το trekking ….ναι ακριβώς….πεζοπορία 4 ημερών στα γύρω βουνά.. Εδω σήμερα, θα έλθει να μας συναντήσει για πρώτη φορά και η Σοναμ να διαπιστώσει σε τι κατάσταση βρίσκονται οι τρεις μοναχικές πελάτισσες της η σε τι κατάσταση βρίσκεται οδηγός και ξεναγός. Εγώ ήμουν σίγουρη, όλο το προηγούμενο χρόνο που σχεδίαζα το ταξίδι και αντάλλασα μηνύματα με το πρακτορείο ότι Σοναμ ήταν ανδρικό όνομα, άσε που και η φωτο στο σαιτ με κοντά ίσια μαλια την ίδια εντύπωση έδινε, όταν μου είπε ο Κάρμα ότι she will came..παραξενεύτηκα. .αλλά δεν το σχολίασα με τις άλλες όχι γιατι μπορεί να άλλαζε φύλλο ξαφνικα αλλά μπορεί να μην ήταν η Σοναμ αυτή που μίλαγα η είδα στο σαιτ…
Πάντως αυτό που είδα με το που κατέβηκα από το αυτοκίνητο, ήταν μια αδύνατη φιγούρα με KIRA ( γυναικεία τοπική ενδυμασία) και γύρω στους ώμους τυλιγμένο ένα μάλλινο σάλι , την ίδια γλυκιά φιγούρα της φωτο αλλά …γυναίκα!!!
Αναγνώρισα το φιλικό πρόσωπο αν και της φάνηκε παράξενο που θυμόμουν τη φωτογραφία και μετά τις συστάσεις βρεθήκαμε να τα πίνουμε ,( είχαμε φέρει και ρακί ευτυχώς η Μαρια δεν πρόλαβε να την δηλώσει στο τελωνείο!)σχεδόν όλοι στο εστιατόριο του αυτοαποκαλουμένου ,, τίγρη ,,ξενοδόχου…

 

[xenos]

Καταπληκτικες οι πληροφοριες σου LULLU απο την αγνωστη αυτη χωρα.!!
Περιμενω τη συνεχεια.
Αν καταλαβα καλα,καθε μερα στο Μπουταν χρεωνεται με 250 ευρω?

 

[LULLU]

Καταπληκτικες οι πληροφοριες σου LULLU απο την αγνωστη αυτη χωρα.!!
Περιμενω τη συνεχεια.
Αν καταλαβα καλα,καθε μερα στο Μπουταν χρεωνεται με 250 ευρω?

ακριβως φιλε xene...σωστα καταλαβες..και αυτη ειναι τιμη του 2006...

 

[LULLU]

Φάγαμε του σκασμού, ήπιαμε ένα Ιορδάνη και πέρασε η νύχτα με το να βλέπω τη σελήνη να μου χαμογελά γραπωμένη από το ανοιχτό παράθυρο μου μέχρι τα χαράματα…
..Η επίσκεψη της Σόναμ είχε να κάνει και με την προετοιμασία της πεζοπορίας μας . Έπρεπε κάποιος να φροντίσει για τις προμήθειες, τους οδηγούς , τα άλογα, τις τέντες, το μάγειρα, τους αχθοφόρους και ήταν αλήθεια αρκετά σοκαριστική η διαπίστωση πως για 3 θεόμουρλες τουρίστριες που τους καρφώθηκε η ιδέα της περιήγησης στα χαμηλά Ιμαλάϊα έπρεπε 13 άτομα προσωπικό και 2 άλογα, να υποστούν τα πάνδεινα για την αφεντομουτσουνάρα μας….αλαφρύναμε λίγο τις πολλές τύψεις ομολογώντας δυνατά αναμεταξύ μας, σαν εξομολόγηση απαγγελία, ότι είναι η δουλειά τους είναι επαγγελματίες και δεν τίθεται θέμα δουλείας καλά αμειβόμενης… Δεν πείσαμε μάλλον τους εαυτούς μας αλλά τι να γίνει η δίψα για την περιπέτεια νίκησε.. Η Σόναμ αποφάσισε να μας συνοδέψει σε όλη τη πεζοπορία γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα..
Και από εδώ αρχίζει η ανάβαση για Chhungsakha με ενδιάμεσο σταθμό στη Limukha .., που κατά τον οδηγό είναι easy σε βαθμό δυσκολίας, διάρκειας 4 ημερών, σε υψόμετρο 1500 μέτρων και απόσταση περίπου 58 χιλιόμετρα…..
-Easy ε? λέω εγώ με το που πάτησα πόδι στη πρώτη ανηφόρα..
-Σκάσε και κολύμπα τώρα ,λένε οι άλλες.. που προσχωρούν με βήμα ταχύ , είναι και του ορειβατικού βλέπεις αφήνοντας πίσω τους εμένα να φουσκίζω και να ξεφουσκίζω πετώντας πότε –πότε και το ανάλογο βρισίδι….
Δεν θα πιάσουμε και κατηφόρα!!!! , φωνάζω απειλώντας κιόλας..
Η πορεία μέσα από ένα δάσος με πεύκα σε ένα ζωντανό χρώμα πράσινου που βλέπω πρώτη φορά,με μια γαργαλιστική μυρωδιά αλλά και κάτω από ένα ήλιο που τσουρουφλίζει.. Σε κάποια ανοίγματα που σταματούσαμε να πάρουμε ανάσα ,βλέπαμε από κάτω και στο βάθος τη Punakha Dzong να επιπλέει στο ποτάμι σαν πάνω σε σχεδία κουβαλώντας όλο αυτό το φορτίο ιστορίας και δύναμης. Πέρασαν οι πρώτες 4 ώρες και στα αυτιά μου ήχησε χαρούμενα η φωνή του Κάρμα που με ειδοποίησε..doc.. lunch time!!!!!!!!!!!!
Ουααααααουυυυ ξεφωνήσαμε και οι 3 αντικρίζοντας το κατάχαμα στρωμένο τραπεζομάντιλο τα ζεματιστά νουντλς, με μανιτάρια με σος και τις γλυκοπατάτες..
-Βρε το Ριτς στα πόδια μας και στα ψηλά βουνά φερανε οι άνθρωποι…
Ήταν το νοστιμότερο φαί από τότε που πατήσαμε πόδι στη χώρα των δράκων…, διαπίστωση που έδωσε χαρά και φτερά στους μάγειρους…
..-Πάει χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για απώλεια βάρους ρε γμτ..
Το δεύτερο κομμάτι ανάβασης είχε άλλο ενδιαφέρον. Για παρέα μας είχαμε τα παιδιά που σχόλασαν από το σχολείο του χωριού και που επέστρεφαν στα σπίτια τους που απείχαν χιλιόμετρα.. Λοιπόν αυτά τα παιδιά δεν τα περιμένει καμιά μαμά με το τζιπ έξω από το σχολειό, κανένα σχολικό ούτε μέσο μαζικής μεταφοράς., παρά τα δυο τους πόδια σε ένα καθημερινό ,μακρινό δρομολόγιο. Ξυπνούν στις 4 χαράματα ,κουκουλώνονται όπως μπορούν , πάνε σχολειό και γυρνανε στις 5 το απόγευμα…που ώρα για παιχνίδια, που ευκαιρία για ιδιαίτερα, πιάνο και κολύμβηση…..Με αυτή τη απρόσμενη για εμάς και αυτά παρέα, με τραγούδια και γέλια φτάσαμε στο χωριό . Οι λιγοστοί κάτοικοι βγήκαν να προϋπαντήσουν τους ξένους που θα φιλοξενηθούν στις ήδη στημένες σκηνές στο ριζοχωραφο και εμείς ζητάμε συγγνώμη από τις μητέρες αν καθυστερήσαμε τα παιδιά τους…
-Α μπα …άλλες φορές αργούν ακόμη περισσότερο ξεχνιούνται παίζοντας.. λένε εκείνες.
Το χωριό απλώνεται σε μια μικρή κοιλάδα ,με καλλιεργήσιμα χωράφια από σπαρτά και ρύζι χωρίς ίχνος πεύκου παρά μόνο πυκνές συστάδες από βελανιδιές..
Οι βοηθοί ‘έχουν στήσει τις σκηνές μας , έχουν στρώσει ένα τραπέζι με όλα τα καλούδια που συντροφεύουν ένα ζεστό καφέ η τσάι.., ‘έχουν τοποθετήσει στη είσοδο κάθε σκηνής ένα δοχείο με καυτό νερό και σαπούνι για τη βραδινή τουαλέτα μας!!!
Φρεσκοπλυμένες , τυλιγμένες με κουβερτούλα μαζευόμαστε γύρω από τη αναμμένη φωτιά απολαμβάνοντας πέρα από το τσάι, αυτή την ατέλειωτη γαλήνη, το λαμπερό έναστρο ουρανό νιώθοντας το σταμάτημα του χρόνου …
Το φαγητό δέκα φορές καλύτερο από το μεσημεριανό…και μανιτάρια αλά κρεμ και μπρόκολο παρακαλώ…
Γύρω από τη φωτιά μας περιμένουν πάλι η τσικουδιά και τα φιστίκια…και προς στιγμή νομίσαμε ότι λόγο μέθης και ακούγαμε μουσική,.., μέχρι να διαπιστώσουμε ότι στο παραπάνω χωράφι γινόταν πρόβα μουσικοχορευτικών επιδείξεων από τους έφηβους των γύρω χωριών, γιατι στις 11 Νοέμβρη θα γιόρταζαν τα γενέθλια του βασιλιά και ως γνωστό πανηγυρίζει όλη η χώρα.. ...
Η νύχτα έπεσε και από τον ουρανό δεκάδες αστέρια πέφτουν με τέτοια ταχύτητα που θαρρείς πως βρέχει άστρα…..ούτε χρόνος για μια ευχή…αλλά εκτός από αστέρια πέφτει και ένα κρύο μα τι κρύο!
Μέσα στις τέντες στο υπνόσακο και από πάνω κάτι χοντρά καλύμματα δεν ήταν ικανά να σταματήσουν ακούσιο συνεχές τρίξιμο των δοντιών…Φορέσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε μαζί αλλά τίποτα…μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε περιμέναμε να ανατείλει ο ήλιος .., ενώ από μακριά τα τσακάλια οι λύκοι έστησαν χορό και εγώ να ανησυχώ ακούγοντας τα καμπανάκια των αλόγων να απομακρύνονται είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα γίνουν το επόμενο γεύμα των άγριων ζώων.. Σίγουρη ότι οι οδηγοί θα γνωρίζουν καλύτερα τι γίνεται προσπάθησα να κοιμηθώ έτσι κατεψυγμένη φέρνοντας στο νου εικόνες από τη ζωή μου που μπορούν να με γεμίσουν με θυμό…άδικος κόπος .., και με θυμό και παγωμένη..
Τι ωραία στο φώς του ήλιου!!!!!! Με το που έφεξε άλλαξε και η διάθεση και η θέληση να ξεκινήσουμε τη πιο δύσκολη ανάβαση..
Σήμερα διασχίζουμε μια ζούγκλα …δένδρα ψηλά εμποδίζουν τις αχτίνες του ήλιου να μας τσουρουφλίζουν αλλά η υγρασία κολλά τα ρούχα πάνω μας βάλε και οι τόνοι ιδρώτα δυσχεραίνουν την ανάβαση.. Απότομα μονοπάτια που πρέπει να κοιτάς συνεχώς που βάζεις το πόδι για το επόμενο βήμα μην βρεθείς σε κανένα γκρεμό, μικρές πηγές και καταρράκτες κάνουν δειλά την εμφάνιση τους και στους κορμούς των δένδρων δεκάδες ορχιδέες όλων των χρωμάτων.. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο για πολλές φωτογραφίες γιατι κάνουμε οικονομία στη χρήση , ώστε να μας φτάσουν οι μπαταρίες ως το τέλος της πεζοπορίας αφού δεν υπάρχει ρεύμα για να φορτίσουμε και επιλέγουμε αυστηρά τι και πότε θα αποθανατίσουμε αλλά οι ορχιδέες είναι μια πρόκληση!

 

[xenos]

Αν εξαιρεσουμε την παγωνια και το κροταλισμα των δοντιων,πρεπει να ηταν ολα τα λεφτα η διανυκτερευση μεσα στο αντισκηνο.
Απατητα τοπια και μαγικα βραδια με αστερια να πεφτουν...και τσικουδια.ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.!!!
LULLU συνεχισε...................

 

[go2dbeach]

Εξαιρετικα οσα μας αφηγεισαι!
Εν αντιθεσει με τον καπταιν soudiano , μπορει να γνωριζα για την υπαρξη της χωρας , αλλα μεχρι εκει . Φοβερο οδοιπορικο , απιθανες εικονες!

 

[LULLU]

Εξαιρετικα οσα μας αφηγεισαι!
Εν αντιθεσει με τον καπταιν soudiano , μπορει να γνωριζα για την υπαρξη της χωρας , αλλα μεχρι εκει . Φοβερο οδοιπορικο , απιθανες εικονες!

ευχαριστω για τα λογια σου και τα λογια ολων ..
ηταν πραγματι ενα ταξιδι που το ονειρευομουνα απο φοιτητρια αρκετες δεκαετιες πριν οταν ακομη δεν επετρεπαν τουρισμο...τωρα ειναι ευκολος προορισμος περα απο ασφαλης...

 

[getxowoman]

LULLU γινομαι γραφικη αλλα θα το ξαναπω,μου αρεσει πολυ η ιστορια σου οπως εξελισσεται! Χτες το βραδυ ειδα ενα προγραμμα,αφορα εναν τυπο γνωστο εδω στην Ισπανια για τις "βολτες" του σε διαφορα βουνα του κοσμου,λοιπον χτες μας εδειχνε κατι παρομοιο που μας περιγραφεις εσυ,αυτος και ο καμερανμαν και οι ντοποιοι οδηγοι,οι οποιοι πληρωνονται ημερησιως 6 ευρω και οπως ειναι λογικο μου εκανε μεγαλη εντυπωση! Εσυ ξερεις ποσα χρηματα επαιρνε ενας οδηγος την ημερα;

 

[Rosa]

Kαταπληκτική ιστορία, Lullu, σ' ευχαριστώ από καρδιάς!!!

 

[LULLU]

LULLU γινομαι γραφικη αλλα θα το ξαναπω,μου αρεσει πολυ η ιστορια σου οπως εξελισσεται! Χτες το βραδυ ειδα ενα προγραμμα,αφορα εναν τυπο γνωστο εδω στην Ισπανια για τις "βολτες" του σε διαφορα βουνα του κοσμου,λοιπον χτες μας εδειχνε κατι παρομοιο που μας περιγραφεις εσυ,αυτος και ο καμερανμαν και οι ντοποιοι οδηγοι,οι οποιοι πληρωνονται ημερησιως 6 ευρω και οπως ειναι λογικο μου εκανε μεγαλη εντυπωση! Εσυ ξερεις ποσα χρηματα επαιρνε ενας οδηγος την ημερα;

.. η τιμη ήταν γύρω στα 2,5 με 3 ευρω την ημέρα, ποσό εξω απο κάθε λογικη σιγουρα. Εκει τότε, αλλά πιστευω και σήμερα , προπλήρωνες τη τιμη που έχει καθορίσει το κρατος και ηταν 250 ευρω , στο πρακτορειο και ειναι τα παντα μα τα παντα πληρωμενα.Φυσικα στη διαθεση του καθε τουριστα να δωσει το φιλοδωρημα οπου και οσα θέλει αλλα σιγουρα δεν απαιτουν τιποτα...Το άλλο που μου έκανε τρομερη εντύπωση ήταν η πανακριβη αγορα στα ειδη λαικης τέχνης με τιμες ιδιες σε ολη τη χωρα , την ιδια ωρα που οι κατοικοι δεν εχουν ιδεα για την πραγματικη αξια του χρηματος..πχ..μια ποδια η ενα σάλι ζητουν 300-400 ευρω ακατεβατα για κατι που υφαινουν οποτε και αμα τους βολευει στα σπιτια τους χωρις επιτηρηση ωραριου...και που δεν τους ενδιαφέρει αν πουληθει η οχι , δεν εχουν να αποσβεσουν τιποτα και ποτε...αυτο μου εκανε τρομερη εντυπωση...

 

[LULLU]

..Τετράωρο έκλεινε και η ανηφόρα δεν έλεγε να τελειώσει…Επιτέλους διακρίνω μια άπλα και σταματώ υποχρεωτικά να πάρω βαθιά ανάσα.., οι δεσποινίδες άφαντος!!! , λες και τους έβαλαν νέφτι…Σηκώνω το βλέμμα και βλέπω το Κάρμα να με περιμένει πιο πάνω, βεβαιώνοντας με ότι σε λίγο αρχίζει η κατηφόρα…
ΑΑΑΑ ρε γλέντιαααααα σκεφτομαι …
Από τη κορυφή του λόφου βλέπουμε τη κοιλάδα Samtengang να απλώνεται κάτω και ένα ποτάμι να διασχίζει τα χωράφια και τα σπίτια που είναι χτισμένα στο κέντρο της κοιλάδας αυτής…Εδώ λέει υπάρχουν περιοχές που ο κόσμος χτίζει τα σπίτια η σε κοιλάδα η σε κορυφές και αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με το ποια φυλή κατοικεί , αλλά το είδος της καλλιέργειας , το έδαφος και γενικά οι καιρικές συνθήκες.
Ένα πολύ παλιό διώροφο μοναστήρι το Dangkega βρέθηκε στο δρόμο μας, τόσο παλιό και ερειπωμένο με τρύπια πατώματα και μισογκρεμισμένους τοίχους που σε κάθε βήμα μας θαρρείς που θα σωριάζονταν αλλά όμως κατοικείται από μοναχούς και μικρούς βουδιστές φοιτητές.
Το να γίνει βουδιστής φοιτητής ένα αγόρι είναι εύκολο αλλά και μια λύση για τους φτωχούς γονείς, αφού το παιδί τους από ηλικία 2-3 χρόνων μπορεί εγκαταλείποντας την οικογένεια να εγκλειστεί σε μοναστήρι για 5 χρόνια , να υπηρετεί το Βούδα και τους γηραιότερους μοναχούς, σπουδάζοντας και συγχρόνως μαθαίνοντας ανάγνωση και γραφή….αν μετά από την πενταετή αυτή μοναχική ζωή που κάποτε ‘ήταν και υποχρεωτική, ο νέος ανακαλύψει ότι έχει έφεση για ασκητισμό μπορεί να παραμείνει στο ίδιο η σε άλλο μοναστήρι ισοβίως…….Η εξασφάλιση του προς τα ζην γίνεται η με δωρεές , προσφορές από τους πιστούς, αλλά και ζητιανεύοντας λίγο ρύζι και τροφή που ποτέ κανείς δεν αρνείται, γιατι λέει είναι σαν να αρνούνται φαγητό στο ίδιο το Βούδα πράγμα αδιανόητο για ένα ευσεβή πιστό…
Πήρα την εκδίκηση μου με το που άρχισε η κατηφόρα που ως γνωστόν είναι το δυνατό μου σημείο.. και δώστου κατρακύλα μέσα από χωράφια, τάφρους ερημόσπιτα, φτάνω στο ποτάμι όπου οι βοηθοί έστηνα τις σκηνές. Με το που με βλέπει ο μάγειρας έκπληκτος λέει.. α εσύ εισαι? εσύ πρώτη?
Ναι εγώ.., γιατί άλλον περίμενες??
Χαμογελά εκείνος και κοιτά πέρα μπας και διακρίνει το πυροβολικό της πεζοπορίας αλλά που…εκείνες άφαντες…
Κατεβαίνω στο ποτάμι να διώξω από πάνω μου τη σκόνη και τον ιδρώτα παρά τις φωνές των οδηγών ότι υπάρχουν φίδια.. Οπλίζομαι με μια μαγκούρα και χτυπώντας δυνατά με το ένα χέρι το νερό για να απομακρύνω τα φίδια, εφεύρεση στιγμιαία και ίσως μη ενδεδειγμένη , βουτώ με τα ρούχα και γεύομαι το πιο δροσιστικό και τονωτικό μπάνιο από τότε που ήλθαμε εδώ…Καθαρή, λουσμένη και αλλαγμένη ανέβηκα πάλι στο χωράφι και ανακαλύπτω ότι έχουν αρχίσει να μετακομίζουν τις σκηνές αλλού γιατι πολλά φίδια εμφανίστηκαν και δολοφονήθηκαν κάμποσα επίσης. Με τα κατσαρολικα και καλάθια στα χέρια συμμετείχα στη μετακόμιση διεκδικώντας ένα ζεστό καφέ πριν το τελικό στήσιμο της τέντας κουζίνας.. Άρχισε το στήσιμο των σκηνών και της σκηνής τουαλέτας που θέλει μια πιο προσεγμένη ας την πούμε αρχιτεκτονική….
Είχαμε ανάψει και τη φωτιά κλέβοντας και ξερά ξυλάκια από το φραχτη για προσάναμμα, όταν έσκασαν μύτη οι κοπέλες με την Σόναμ που καθυστέρησαν πάρα μα πάρα πολύ αφού είχαν ακολουθήσει το ακριβές μονοπάτι…..
Σήμερα ο μάγειρας έδωσε ρέστα, σαν να βρίσκονταν σε διαγωνισμό για το χρυσό σκούφο.. α και ναταν η Βέφα η ο Γιαμαλακης από μια μεριά!!!!!!!!
Εκτός από τα μανιτάρια σε όλες τις πιθανές μαγειρευτικές εκδόσεις, είχαμε για αρχή σούπα ντομάτας με κρουτόν και για ψωμί μια πίτα με ντομάτα διπλωμένη φιόγκο και ελαφρά τηγανισμένη, ενω στη συνέχεια γλυκόξινο κρέας με νουντλς και τηγανιτό ρύζι με σταφίδες και στο τέλος μας παρουσίασε μια μπάλα από αλουμινόχαρτο με καρφωμένα πάνω της ξυλάκια από τσέρι και τυρί…
Εεεεεε μετά από αυτά ένα θερμό χειροκρότημα ., ήταν το ελάχιστο..
Η βραδιά μας βρήκε αγκαλιά με φωτιά και με μια κούπα τσάι, με ιστοριουλες , ανέκδοτα και γέλια που μας άκουγαν από τα απέναντι αγροτόσπιτα..
Δεν νιώσαμε απόψε το ίδιο κρύο γιατι είχαμε κατέβει αρκετά σε υψόμετρο και το βράδυ κύλησε ήρεμα και ομαλά.. Το πρωί έξω από τη τέντα μας περίμεναν οι καθιερωμένοι κουβάδες ζεστού νερού για το πρωινό πλύσιμο…Γευτήκαμε το ζεστό γάλα που μας έφερε ο χωρικός που είναι και ιδιοκτήτης του χωραφιού που κατασκηνώσαμε και από κουβέντα στη κουβέντα πήγε 9 το πρωί και δεν είχαμε ακόμη ξεκινήσει τη πορεία μας…Στη σημερινή πορεία είχαμε μια αναπάντεχη συνάντηση. Έξω από το Sha γύρω από μια λίμνη βρήκαμε 700 μαθητές με τους δασκάλους τους σε ένα πικνικ πριν τις χειμερινές τους διακοπές .., διακοπές που επιβάλλονται αφού σε λίγο καιρό τα χιόνια θα έχουν σκεπάσει τα πάντα και φυσικά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σε σχολεία.. Τα καζάνια το φαγητό πάνε και έρχονται με φορτωμένα άλογα και καρότσια και ο χορός έχει ανάψει για τα καλά.. Δοκιμάσαμε από το φαγητό και το τσάι, λυσσάξαμε στο φωτογραφικό σαφάρι έως που οι μηχανές σταμάτησαν να δουλεύουν, νεκρές από έλλειψη μπαταρίας και ευχόμαστε να μην συναντήσουμε παρακάτω άλλη ομορφιά ψυχής και τοπίου που να ζητά φωτογραφία….Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του trekking και απόψε εκτός από του θα απλώσουμε τα κόκαλα μας σε μαλακό ελπίζω στρώμα, θα μπορούμε και να φορτίσουμε τις μηχανές.. Τα 15 χιλιόμετρα κατηφόρας ήταν piece of cake, και φτάνοντας Chhuzomsa στο σημείο που μας περίμεναν τα αυτοκίνητα πάλι με γουρλωμένα μάτια ο βοηθός αναφωνεί..
You!!!!!!!!! Again!!!!!!!!!
ΑΑ δε θα με σκάσεις εσύ έτσι? Είναι να κερδίσει ο πρώτος κάτι και δεν θες να μου το δώσεις?
--NOOO mam…
-Πάλι καλά .
Ηλθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε μάγειρους, βοηθούς , οδηγούς και η συγκίνηση ήταν έντονη..
-Μαμ από μικρό παιδί ονειρευόμουνα να γίνω μάγειρας και να ακολουθώ ξένους , ήταν η μόνη ευκαιρία να γνωρίσω άλλο κόσμο , να μάθω για τον κόσμο έξω από τη χωρα μου.. να ακούω ιστορίες να μάθω μια άλλη γλώσσα, ξέρεις δεν είχα αρκετά λεφτά να πάω Καλκούτα να σπουδάσω και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίζω ψωμί και γνώσεις.. Αφήσαμε πίσω μας τη επί 4 ημερών σπουδαία και δυνατή παρέα και πήραμε το δρόμο για Phobjikha valley.,,,. , δυτικά της μαύρης οροσειράς,., Τα μαύρα βουνά , γυμνά από κάθε πρασινάδα θεωρείται το πιο σπουδαίο πάρκο άγριας ζωής της χώρας.
Μαύρα βουνά λοιπόν, δύσκολο ανέβασμα ως τα 3000 μέτρα που είναι το πέρασμα Pele La,και ένα στομάχι κουβάρι που με το ζόρι τα vertigo-vomexπροσπαθούν να ηρεμήσουν.. Εκεί ψηλά λοιπόν στο μοναδικό καφέ ολόκληρης της περιοχής , εκτός από τα σωθικά μας , αφήσαμε και τη ματιά μας καρφωμένη σε ένα κάδρο της βασιλικής οικογένειας που βλέπαμε για πρώτη φορά…
-Βρε τι είναι τούτος ο κούκλος?
-Ο βασιλιάς μας ..λέει ο Κάρμα..
Πράγματι ένας κούκλος ο πατέρας και ο γιός καρακούκλος…
.. Εμ τέτοιο βασιλιά θα ήθελα και εγώ…

 

[Rosa]

Εξαιρετική η ιστορία σας, μαμ, αλλά, λυπούμαι, ελλιπής! Το αναγνωστικό κοινό απαιτεί φωτό της βασιλικής οικογενείας!!!