1) Σαντορίνη: Εκεί όπου η πραγματικότητα νικάει το καρτποστάλ. Απλά πράγματα. 2) Σαμοθράκη: Η μοιραία πηγή των ακαταμάχητων συμπτώσεων, τα Καβείρια μυστήρια, το μοναδικό τροπικό νησί της χώρας. 3) Θεσσαλονίκη: Λείπει το βλέμα της απ' της αυγής τα χρώματα, αφού κοιμάται κάτω από φώτα κόκκινα και νοσταλγώ τα μαγικά της βράδια, ας με παράτησε στη προκυμαία διαλυμένη στον αέρα, διότι είναι μια -στον κόσμο δεν είν' άλλη! 4) Κρήτη: Λεβεντογέννα το λιγότερο. Τόσες εναλλαγές τοπίων, τόσα έντονα χρώματα, τόση παράδοση ζωντανή. Παραλίες, φαράγγια, μνημεία, γεύσεις, κουλτούρα διεθνώς αναγνωρισμένα κ βραβευμένα ποικιλοτρόπως. 5) Αμοργός: Εικοσιεφτά, σαρανταεφτά φορές. Απέραντο, απόκρημνο, ασύλληπτο γαλάζιο. Χώρα βγαλμένη από παραμύθι. Ατμόσφαιρα μοναδική. 6) Ανάφη: Το διαμαντάκι του Αιγαίου στις εσχατιές των Κυκλάδων. Ο δεύτερος ψηλότερος βράχος της Μεσογείου με την συγκλονιστική ανατολή. Η χαρακτηριστική αρχιτεκτονική που υιοθετήθηκε κάτω από την Ακρόπολη. Η "εξόριστη" Ελλάδα του χτες. 7) Πήλιο: Το βουνό των Κενταύρων. Η οργιώδης βλάστηση, οι μαγευτικές ακτές, τα γραφικά χωριά, το τσίπουρο που ρέει αβίαστα τόσο εκεί όσο και στην πόλη του Βόλου. 8) Καβάλα: Σαν νησί που δεν στερεί και τις χαρές της πόλης. Κάστρο, αμμουδιές, νοστιμιές, άρωμα βορείου Ελλάδος και ανατολής. 9) Μονεμβασιά: Ενετικό στολίδι, αύρα βυζαντινή. Αν όχι ο ωραιότερος, ένας από τους ωραιότερους προορισμούς της Πελοποννήσου. 10) Αθήνα: Last but not least, ως η μόνη που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κ πρώτη. Η πόλη της Σοφίας και της βλακείας η γεννέτειρα της δημοκρατίας και της δημαγωγίας, του Οδυσσέα η σειρήνη, η λαϊκή "βιτρίνα", ο ομφαλός του κόσμου...πίσω μου και (οσονούπω) εμπρός μου..ευελπιστώ!