Ηνωμένο Βασίλειο The Angels' share (ή Έψαχνα για οδηγό και οδηγό δεν βρήκα).

[gelf]

@Smaragda53 σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Η ιστορία έχει το λιγότερο δυνατό whisky (όσο μπορούσα). Τη συνεχίζω γιατί θα ξαναφύγω (σχετικά σύντομα).





7 - Ο λόφος Calton.

Ο Κάλτον Χιλ είναι ένας από τους λόφους του Εδιμβούργου, ακριβώς δίπλα στο κέντρο της πόλης. Προχωράς στην προέκταση της Princes Street, ανατολικά (Α1),

ανεβαίνεις κάποια σκαλοπάτια και βρίσκεσαι στον Κάλτον Χιλ.

Με την πρώτη ματιά είναι ολοφάνερη η απόπειρα να μοιάσει κάπως με την ακρόπολη των Αθηνών χωρίς επιτυχία όμως.

Η ακρόπολη είναι στην πραγματικότητα ένα ημιτελές μνημείο το οποίο είχε αρχικά την ονομασία «Εθνικό Μνημείο της Φύσης». Το έργο σχεδιάστηκε το έτος 1816, ένα χρόνο μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό, με στόχο να γίνει ένα αντίγραφο του Παρθενώνα της Αθήνας, ως μνημείο για όσους είχαν πεθάνει στη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων. Η κατασκευή του ξεκίνησε το έτος 1822, αλλά τα διαθέσιμα κεφάλαια τελείωσαν με τον αρχιτέκτονα William Playfair να βλέπει μόνο τη μια πρόσοψη του κτιρίου που ολοκληρώθηκε. Βαπτίστηκε από τους κατοίκους τότε "ντροπή του Εδιμβούργου" αλλά είναι τώρα ένα δημοφιλές ορόσημο.

Δίπλα στο ημιτελές κτίριο, βρίσκονται το Μνημείο του Νέλσονα,

το οποίο αποπερατώθηκε το έτος 1816, μνημείο για τη νίκη των Βρετανών στο Τραφάλγκαρ

και το Μνημείο του Σκωτσέζου φιλόσοφου Dugald Stewart (1753-1828), το οποίο ολοκληρώθηκε το έτος 1831.

Εκτός από τα παραπάνω μνημεία στον λόφο Κάλτον βρίσκεται το κλασικής αρχιτεκτονικής παλιό Αστεροσκοπείο της πόλης, το οποίο σχεδιάστηκε το έτος 1818 από τον αρχιτέκτονα Γουίλιαμ Πλέιφεαρ και είναι βασιζόμενο στους λεγόμενους Αέρηδες της Αθήνας, καθώς και το επίσης κλασικού ρυθμού Βασιλικό Γυμνάσιο, το οποίο κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1820.

Η κορυφή του λόφου Κάλτον είναι μια εξαιρετική τοποθεσία για βόλτα με την πανοραμική θέα της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της οδού Princes (η κύρια οδική αρτηρία για αγορές) και του Κάστρου του Εδιμβούργου.

Το Κάλτον Χιλ είναι εύκολα προσβάσιμο, γι αυτό και το επισκέφτηκα τουλάχιστον τρεις φορές, πρωινές ώρες πριν αρχίσω τη γευσιγνωσία. Μου αρέσει πολύ η βόλτα στο λόφο Calton, γιατί, όπως προαναφέρθηκε από εκεί υπάρχει όμορφη θέα στην πόλη, τόσο προς το κέντρο της πόλης και προς την Παλαιά Πόλη και προς τη Νέα Πόλη,

όσο και προς το παλάτι του Holyrood και το κάθισμα του Αρθούρου,

καθώς και προς το Leith.

Κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης ο λόφος γίνεται χώρος πολλών εκδηλώσεων. Σε αυτό το λόφο γίνεται επίσης κάθε χρόνο και το φεστιβάλ Beltane Fire που γιορτάζεται η έλευση του καλοκαιριού κατά τη αρχαία παγανιστική γιορτή.

 

[gelf]

8 - Το Βασιλικό Μίλι.

Το Royal Mile του Εδιμβούργου είναι μια εντυπωσιακή οδός που συνδέει το κάστρο του Εδιμβούργου

στην κορυφή του λόφου, με το παλάτι του Holyrood στο κάτω μέρος.

Το Royal Mile είναι στο κέντρο της πόλης και θεωρείται από πολλούς ο πιο όμορφος δρόμος της Ευρώπης, αφού κατά μήκος αυτού συναντώνται πανέμορφα μεσαιωνικά κτίρια και γοτθικές εκκλησίες.
Αρκετοί θεωρούν ότι δεν υπάρχει στον κόσμο άλλο μέρος, το οποίο να παρουσιάζει σε έναν δρόμο ένα τόσο ποικίλο μείγμα της ιστορίας, με ειδύλλια, φρικιαστικές ιστορίες και τόση ίντριγκα. Το Royal Mile στην πραγματικότητα χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα και είναι γνωστό με τη σειρά από το κάστρο (άνω), έως το παλάτι (κάτω) ως Castlehill, Lawnmarket, High Street και Canongate. Κατά μήκος της οδού βρίσκονται εντυπωσιακά κτίρια και μαγαζιά όλων των ειδών όπως υπόγειες pub, μικρομάγαζα με σουβενίρ, μικρά μουσεία, στενάκια με καταστήματα που λειτουργούν εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια.

Είχα επιλέξει ξενοδοχείο σχεδόν στο μέσο του Royal Mile. Έτσι περπάτησα στο Royal Mile, ημέρα,

νύχτα,

με καλό καιρό

και με βροχή.

Όπως προαναφέρθηκε το Royal Mile,

συνδέει το κάστρο του Εδιμβούργου, με το παλάτι του Holyrood.

Το Kάστρο του Εδιμβούργου, το υπέροχο αυτό φρούριο είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.

Το κάστρο αποτελείται από μια συλλογή από κτίρια που στεγάζονται στο εσωτερικό των τειχών. Πολλά από τα κτίρια έχουν ανακατασκευαστεί επειδή είχαν αλλοιωθεί με την πάροδο των αιώνων. Το παλαιότερο σωζόμενο κτίριο είναι το παρεκκλήσι της Αγίας Μαργαρίτας που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
Το έτος 1140, στο κάστρο αυτό έγινε η πρώτη καταγεγραμμένη συνάντηση του Κοινοβουλίου της Σκωτίας. Το έτος 1566, στο κάστρο γεννήθηκε το μοναδικό παιδί της Βασίλισσας Μαρίας της Σκωτίας, που στο μέλλον ήταν αυτός ο οποίος ένωσε τα στέμματα της Σκωτίας και της Αγγλίας. Το έτος 1689, το φρούριο θα υπομείνει την τελευταία πλήρη πολιορκία του.
Η υψηλή θέση του κάστρου, πάνω στον βράχο, του έδινε άλλες εποχές στρατιωτικό πλεονέκτημα. Σήμερα χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς για τους περιηγητές της πόλης. Για τη Σκωτία είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας.
Σε προηγούμενες επισκέψεις, είχα μπει στο κάστρο. Αυτή τη φορά βαρέθηκα. Άλλωστε στόχος του ταξιδιού ήταν η γευσιγνωσία. Έτσι αντί για τα βασιλικά κοσμήματα της Σκωτίας, την πέτρα της ενθρόνισης, προτίμησα να δοκιμάζω malt whisky. Το κάστρο είναι γεμάτο στρατιωτική ιστορία, αλλά είναι επίσης η έδρα του βασιλικού Τάγματος της Σκωτίας, κάτι που με άφηνε παγερά αδιάφορο την ώρα της γευσιγνωσίας. Το κάστρο φιλοξενεί επίσης το Εθνικό Πολεμικό Μουσείο της Σκωτίας, το οποίο περιγράφει τέσσερις αιώνες συμμετοχή της Σκωτίας σε πολέμους, κάτι που με άφηνε επίσης παγερά αδιάφορο την ώρα της γευσιγνωσίας. Μalt whisky και πάλι malt whisky.
Αυτή τη φορά, ένα μεσημέρι, έφτασα στην είσοδο του κάστρου κάποια στιγμή που είχε βγει, δειλά, ο ήλιος, οπότε θεώρησα ότι ήταν ευκαιρία για να βγάλω κάποιες φωτογραφίες.

Το Παλάτι του Holyrood

είναι η επίσημη κατοικία της Βασίλισσας στη Σκωτία. Βρίσκεται στο τέλος του Royal Mile του Εδιμβούργου, μερικά βήματα μακριά από το Queen's Gallery,

το οποίο βρίσκεται απέναντι από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας,

στην άκρη του ομώνυμου πάρκου (Holyrood Park).
Το παλάτι ιδρύθηκε ως μοναστήρι το έτος 1128 και αργότερα έγινε η κατοικία της Βασίλισσας Μαρίας Στιούαρτ κατά τη σύντομη θητεία της στο θρόνο της Σκωτίας. Το παλάτι όπου γράφτηκαν τα σημαντικότερα κεφάλαια της σκωτσέζικης ιστορίας διαθέτει 14 ιστορικές πολυτελείς αίθουσες, υπέροχους κήπους και περιλαμβάνει τα ερείπια του Αββαείου του Holyrood, από τον 12ο αιώνα.
Επίσης με λίγο περπάτημα θα έφτανα στην κορυφή του ηφαιστειογενούς λόφου που ο θρύλος το συνδέει με τον Βασιλιά Αρθούρο και το σχετικό κάθισμα.

Προφανώς αφού αυτά, τα είχα επισκεφτεί στο παρελθόν δεν αφιέρωσα τον λίγο απαιτούμενο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου στο ταξίδι αυτό, το οποίο είχε αφιερωθεί σε χαλάρωση με γευσιγνωσία (αφού άμεσα θα ακολουθούσαν υπερατλαντικά ταξίδια).

Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας, ανατέθηκε σε Καταλανό αρχιτέκτονα, με αποτέλεσμα ένα δημιούργημα το οποίο δεν αποδέχτηκαν οι κάτοικοι του Εδιμβούργου και γενικά οι Σκωτσέζοι.

Στο μέσο περίπου της διαδρομής του Royal Mile, βρίσκεται ο Καθεδρικός ναός του St Giles.

Οι ντόπιοι τον αποκαλούν High Kirk, καθώς ξεχωρίζει από το μεγάλο ύψος του, τα υπέροχα βιτρό στο εσωτερικό του και τα μνημεία εκατοντάδων επιφανών Σκωτσέζων.
Μπροστά από τον Καθεδρικό ναό του St Giles στην καρδιά του Midlothian, βρίσκεται ένα μωσαϊκό σε σχήμα καρδιάς ενσωματωμένο στο πεζοδρόμιο κοντά στο St Giles High Kirk.

Καταγράφει τη θέση του Tolbooth του Εδιμβούργου του 15ου αιώνα, που κατεδαφίστηκε το έτος 1817 και ήταν το διοικητικό κέντρο της πόλης, η φυλακή και το σημείο δημόσιας εκτέλεσης. Έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Sir Walter Scott, "The Heart of Midlothian", το οποίο δημοσιεύθηκε το έτος 1818. Κάποιοι - προληπτικοί - φτύνουν πάνω στην καρδιά, ώστε να καταδικάσουν το σημείο των εκτελέσεων θεωρώντας ότι αυτό θα τους φέρει καλή τύχη. Επίσης ένας δημοφιλής μύθος αναφέρει ότι είναι κακή τύχη να περπατήσει πάνω από την καρδιά και όσοι τον αψηφήσουν δεν θα βρουν ποτέ την αληθινή αγάπη.

Δίπλα στον Καθεδρικό ναό του St Giles, περιβάλλοντας αυτόν, βρίσκεται η Parliament Square, με το μεγαλοπρεπές κτίριο ιταλικού στιλ, το οποίο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1630, προκειμένου να στεγάσει το Κοινοβούλιο της Σκωτίας. Μετά την πράξη της Ένωσης το έτος 1707, στεγάστηκαν στο κτίριο αυτό, το Ποινικό Δικαστήριο και το Ανώτατο Δικαστήριο.

Στη βορειοδυτική γωνία της Parliament Square και στη διασταύρωση αυτής με το Royal Mile, ελάχιστα μέτρα από τον Καθεδρικό ναό του St Giles, βρίσκεται το άγαλμα του Σκωτσέζου οικονομολόγου Άνταμ Σμιθ (1723-1790), ενός από τους πρωτοπόρους της πολιτικής οικονομίας.

Παρακάτω από την Parliament Square και τον Καθεδρικό ναό του St Giles, βρίσκεται το City Chambers (που στεγάζει το Δημαρχείο και τα Δημοτικά Επιμελητήρια της πόλης), ένα επίσης μεγαλοπρεπές κτίριο, κτίριο το οποίο σχεδιάστηκε το έτος 1750 από τον Τζον Άνταμ και κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1753 και 1761, με στόχο να στεγάσει το Χρηματιστήριο της Σκωτίας. Τα κτίρια προς το Royal Mile, ανατολικά και δυτικά του κεντρικού κτιρίου, κατασκευάστηκαν μεταγενέστερα και αυτά όμως σε βικτωριανό ρυθμό.

Παρακάτω από το City Chambers και από τη διασταύρωση του Royal Mile, με τη South Bridge και τη North Bridge, βρίσκεται το σπίτι του John Knox.

Ο John Knox (1513-1572) ήταν ο ηγέτης της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης και ιερέας στον Καθεδρικό ναό του St Giles. Ο John Knox ήταν μία από τις σημαντικές προσωπικότητες της Σκωτίας κατά τον 16ο αιώνα.

Στο άνω τμήμα του Royal Mile, μεταξύ του Κάστρου και του Καθεδρικού ναού του St Giles, βρίσκεται το Gladstone's Land, το οποίο πρόκειται για μια αναπαλαιωμένη οικία ενός εμπόρου του 17ου αιώνα (όπως γράφει και η πινακίδα στην παρακάτω φωτογραφία, είναι κατασκευής του έτους 1617), που δίνει μια ιδέα για τη ζωή σ' ένα χαρακτηριστικό σπίτι της Παλαιάς Πόλης, πριν την εγκαταλείψουν οι εύποροι κάτοικοι (λόγω του συνωστισμού), για να μεταφερθούν βορειοδυτικά στη Νέα Γεωργιανή Πόλη. Τα Lands, όπως αποκαλούνταν τότε, ήταν ψηλά στενά κτίρια, τα οποία κατασκευάζονταν σε μικρά οικόπεδα. Το εξαώροφο Gladstone's Land, πήρε το όνομά του από τον Thomas Gladstone, τον έμπορο που το έχτισε το έτος 1617.

Περπατώντας κατά μήκος του Royal Mile, περνούσα από αγαπημένα μου μπαράκια

και σταματούσα για ένα malt whisky.

Είναι πολύ όμορφα να περπατάς στο Royal Mile.

Κάθε εποχή και κάθε στιγμή.

 

[gelf]

9 - Θέα του Κάστρου από τη Νέα Πόλη.

Για το Kάστρο του Εδιμβούργου, τα έχω ξαναγράψει. Κι όχι μόνον εγώ. Το υπέροχο αυτό φρούριο είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Είναι πολύ όμορφα να παρατηρείς το Κάστρο και από τη Νέα Πόλη.

Από διάφορες θέσεις. Και την ημέρα

και τη νύχτα.

Είναι πολύ όμορφα να περπατάς στο Εδιμβούργο. Και την ημέρα και τη νύχτα.

 

[gelf]

10 - Water of Leith.

Επειδή είμαι άνθρωπος του νερού, κάθε φορά που βρίσκομαι στο Εδιμβούργο περπατώ κατά μήκος του μονοπατιού του Water of Leith.
Το Water of Leith είναι μια διαδρομή κατά μήκους του «καναλιού» του Εδιμβούργου και αποτελεί τον ιδανικό τρόπο για μια πρώτη γεύση από τη βρετανική εξοχή χωρίς απομάκρυνση από την υπέροχη πόλη του Εδιμβούργου. Η διαδρομή κινείται παράλληλα με τις λεωφόρους του κέντρου, περνά από ενδιαφέρουσες γωνιές του Εδιμβούργου όπως ο Βοτανικός Κήπος, η Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης και διασχίζει μονοπάτια κατάλληλα για ποδηλασία, για να ρομαντζάρουν, για οικογενειακές βόλτες, για ψάρεμα, κλπ μέχρι να καταλήξει στο λιμάνι του Leith. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, η περιοχή έχει γίνει δημοφιλέστατη διαδρομή απογευματινών περιπάτων για τους ντόπιους, αλλά και για τους τουρίστες, κατά τις ηλιόλουστες ημέρες.

Την πρώτη φορά που κατέβηκα προς το μονοπάτι, ο καιρός ήταν βροχερός. Ήταν η πρώτη ημέρα, είχα ανέβει στον λόφο Calton, είχα κάνει βόλτα στο Royal Mile, είχα γυρίσει τη Νέα Πόλη και κατά το μεσημέρι είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. Είχα αφήσει την πλατεία Moray και κατηφόριζα.

Στο δρόμο μου, συνάντησα μια Σκωτσέζα που χαμογελώντας μου είπε: "Μερικές φορές κάνει καλό καιρό εδώ στο Εδιμβούργο". Χαμογελάσαμε και της είπα ότι εμένα αυτός ο καιρός μου αρέσει. Απολαμβάνω το Εδιμβούργο, με οποιοδήποτε καιρό. Βέβαια αυτή τη φορά ψιλοέβρεξε μόνο από το μεσημέρι της πρώτης ημέρας, μέχρι το μεσημέρι της δεύτερης ημέρας. Η βροχή απλώς μου δυσκολεύει τις φωτογραφίες. Συνέχισα το δρόμο μου και κατέβηκα στο ποτάμι και συγκεκριμένα στη γέφυρα της Deanhaugh Street.

Αφού παρατήρησα τον ποταμό Leith και από τις δύο πλευρές της γέφυρας και προς νότο

και προς βορρά.

Στη συνέχεια κατέβηκα προς το μονοπάτι,

έκανα μια μεγάλη βόλτα κατά μήκος του ποταμού και στη μετά ανηφόρισα

προς το κέντρο της πόλης μέσω των οδών North West Circus Place, Howe Street και Queen Street Gardens, προκειμένου να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου άθλημα, δηλαδή στη γευσιγνωσία με malt whisky

Τη δεύτερη φορά που κατέβηκα προς το μονοπάτι, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος. Ήταν η τελευταία ημέρα, είχα ανέβει το πρωί στον λόφο Calton, είχα επιστρέψει στο ξενοδοχείο, είχα μαζέψει την αποσκευή μου και είχα κάνει χαλαρή βόλτα στο Royal Mile και στη Νέα Πόλη, όπου μέσω της Rose Street είχα φτάσει στη Charlotte Square. Από τη Charlotte Square, μέσω των Hope Street, Queensferry Street, έφτασα στη Dean Bridge.

Είχα βρεθεί στο δυτικό πεζοδρόμιο της Dean Bridge και παρατηρούσα προς κατάντη, τα όμορφα σπιτάκια δίπλα στον ποταμό και το παραποτάμιο μονοπάτι.

Πέρασα το δρόμο με δυσκολία, λόγω μεγάλης κίνησης, μικρής ορατότητας, μεγάλης ταχύτητας αυτοκινήτων και από το απέναντι πεζοδρόμιο στόχευσα προς βορρά.

Στη συνέχεια ξαναπέρασα το δρόμο. Αυτή τη φορά με ευκολία. Άρχισα να κατηφορίζω μέσω της Bells Brae

προς τη μικρή χαμηλή γέφυρα Dean Path.

Από τη μικρή χαμηλή γέφυρα Dean Path παρατήρησα τον ποταμό Leith και προς βόρεια-βορειοανατολικά

και προς νότια-νοτιοδυτικά.

Αφού παρατήρησα τον ποταμό Leith, από την τοξωτή γέφυρα Dean Path, προχώρησα μέσα από τα στενά δρομάκια και συγκεκριμένα το Damside,

προς το Water of Leith Walkway, Dean Village Entrance και προς μια μικρή πεζογέφυρα, η θέση της οποίας σύμφωνα με τους χάρτες της google ονομάζεται Viewpoint Water of Leith.
Ανέβηκα στη μικρή πεζογέφυρα και πράγματι η θέα και προς τις δύο όψεις του μικρού ποταμού ήταν εξαιρετική. Και προς τη δυτική όψη

και προς την ανατολική όψη.

Αφού παρατήρησα για αρκετή ώρα τη θέα, ακολούθησα το παραποτάμιο μονοπάτι Hawthornbank Ln, ανατολικά, σταμάτησα σε ένα σημείο, όπου προς τα πίσω φαινόταν η μικρή πεζογέφυρα,

η απέναντι πλευρά του ποταμού και τα όμορφα κτίρια,

ενώ μπροστά διακρινόταν η μικρή χαμηλή γέφυρα Dean Path.

Συνέχισα κατά μήκος του παραποτάμιου μονοπατιού Hawthornbank Ln βόρεια, και όταν έφτασα στη μικρή γέφυρα Dean Path, συνέχισα να ακολουθώ το παραποτάμιο μονοπάτι Miller Row,

προέκταση του προηγουμένου, πρώτα βόρεια και στη συνέχεια ανατολικά και βορειοανατολικά και κάποια στιγμή επέστρεψα στο κέντρο της πόλης για γευσιγνωσία με malt whisky

Πάντα είναι πολύ όμορφα να περπατάς κατά μήκος του μονοπατιού του Water of Leith.

 

[Smaragda53]

πολύ ατμοσφαιρικό το Εδιμβούργο!

 

[gelf]

@Smaragda53, σε ευχαριστώ και πολύ και πάλι. Συνεχίζω με Εδιμβούργο. Είναι και για μένα μια από τις πολύ αγαπημένες μου πόλεις.





11 - Η Εθνική Πινακοθήκη και η Βασιλική Ακαδημία.

Με πρόσοψη επί της Princes Street και στη γωνία αυτής με την οδό The Mound, βρίσκεται η Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας (The Royal Scottish Academy), σε κτίριο δωρικού ρυθμού,

σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Γουίλιαμ Πλέιφεαρ, το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1823 και 1836. Στην γκαλερί εκτίθεται μια συλλογή από πίνακες, γλυπτά και αρχιτεκτονικά σχέδια μελών της Ακαδημίας από τη δεκαετία του 1830 μέχρι σήμερα. Επίσης η Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας φιλοξενεί προσωρινές εκθέσεις σε όλη τη διάρκεια του έτους.
Την πρώτη ημέρα, από το μεσημέρι έβρεχε, κατηφόρισα από τη Νέα Πόλη έως το ποτάμι, επέστρεψα και το πρώτο φιλόξενο κτίριο που διέκρινα ήταν η Royal Scottish Academy, κτίριο δωρικού ρυθμού.
Μπήκα λίγο μέσα, στέγνωσα, βγήκα έξω, έβγαλα φωτογραφίες στο βροχερό Εδιμβούργο από το επιβλητικό δωρικού ρυθμού υπόστεγο και ξαναμπήκα μέσα.

Όπως προανέφερα η Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας φιλοξενεί προσωρινές εκθέσεις σε όλη τη διάρκεια του έτους, οπότε την ημέρα που την επισκέφτηκα, εκτός των άλλων είχε μια προσωρινή έκθεση με έργα του Τουλούζ Λωτρέκ.

Νότια της Royal Scottish Academy, βρίσκεται η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας. Πρόκειται για ένα επιβλητικό κτίριο κλασικού ιωνικού ρυθμού, σχεδιασμένο κι αυτό από τον αρχιτέκτονα Γουίλιαμ Πλέιφεαρ και το οποίο χρονολογείται από τη δεκαετία του 1850.
Μια πολύ καλή όψη της Εθνικής Πινακοθήκης της Σκωτίας προκύπτει από την Παλαιά Πόλη, κατεβαίνοντας προς τη Νέα Πόλη.
Και με ήλιο

και με βροχή.

Φτάνοντας έξω από την Εθνική Πινακοθήκη,

μπήκα μέσα και όχι μόνο προστατεύτηκα από τη βροχή αλλά διαπίστωσα για άλλη μια φορά, ότι είναι και πολύ ενδιαφέρουσα πινακοθήκη.

Στην Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας, στεγάζεται μια σημαντική συλλογή ευρωπαϊκής τέχνης από την Αναγέννηση μέχρι τον μετα-ιμπρεσιονισμό. Επίσης στεγάζεται και η σημαντικότερη συλλογή από έργα Σκωτσέζων ζωγράφων.

Την Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας, την επισκέφτηκα δύο φορές μέσα στο 24ωρο που ο καιρός ήταν βροχερός κατά την τετραήμερη διαμονή μου στο Εδιμβούργο.
Από τα ονομαστά σκωτσέζικα έργα, είναι "ο αιδεσιμότατος Ρόμπερτ Γουόκερ πατινάρει στη Λοχ Ντάντινγκστον" του Sir Henry Raeburn (1756-1823).

Βέβαια όπως προαναφέρθηκε η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας, εκτός από τη μεγαλύτερη συλλογή σκωτσέζικων πινάκων,

αλλά και μια καλή συλλογή βρετανικών πινάκων, διαθέτει μια σημαντική συλλογή ευρωπαϊκής τέχνης, μεγάλων ζωγράφων, όπως,
του Vincent van Gogh,

του Paul Gauguin,

του Edgar Degas,

του Paul Cezanne,

του Claude Monet,

του Eugene Delacroix,

του Georges Seurat

και πολλών άλλων μεγάλων δημιουργών.
Αξίζει μια επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας, για όποιον βρεθεί στο Εδιμβούργο.

Επισημαίνεται ότι η είσοδος είναι δωρεάν.

 

[gelf]

12 - Το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας.

Το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας, στις παρυφές της παλιάς πόλης και του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, είναι πολλά μουσεία σε ένα. Εμένα προσωπικά με εντυπωσίασε.
Το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας, βρίσκεται επί της Chambers Street

και ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μου.
Μπήκα μέσα στο κτίριο

και κατευθύνθηκα προς την κεντρική αίθουσα.

Στην κεντρική αίθουσα, δεσπόζει και ένα άγαλμα του Σκωτσέζου μηχανουργού, μηχανικού και εφευρέτη, James Watt (1736-1819).

Πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί έχουν καταχωρήσει το Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας στη λίστα με τα 20 πιο δημοφιλή μουσεία του πλανήτη, από άποψη επισκεψιμότητας, και πιθανώς, όχι άδικα.
Το μουσείο παραδόθηκε πρώτη φορά στο κοινό, το έτος 1866. Από τότε το κτίριο μεγάλωσε τη δεκαετία του 1930 και το έτος 2011 ανακαινίστηκε στη σημερινή του μορφή με 16 γκαλερί που φιλοξενούν ετησίως περισσότερους από 1,85 εκατομμύρια επισκέπτες.
Οι θεματικοί του όροφοι περιλαμβάνουν εκθέσεις φωτογραφίας, αίθουσες επιστημών, αίθουσες ιστορίας της Σκωτίας, αίθουσες διαφόρων πολιτισμών του κόσμου, αφιερώματα στη μόδα, τμήμα Φυσικής Ιστορίας με δεινόσαυρους, interactive εκθέματα για τη ζούγκλα, τη θάλασσα, το σύμπαν κλπ.

Εκτός από τα κειμήλια ιστορικής σημασίας, στο μουσείο στεγάζεται και το ταριχευμένο σώμα της Ντόλυ, του πρόβατου που έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό το οποίο έζησε για έξι χρόνια δίνοντας έξι απογόνους.

Αξίζει μια επίσκεψη στo Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας, για όποιον βρεθεί στο Εδιμβούργο.

Επισημαίνεται ότι η είσοδος είναι δωρεάν.

 

[gelf]

Επέστρεψα από μακρινό ταξίδι (μην ανησυχείτε εκεί δεν έχουν παρουσιαστεί κρούσματα του περίφημου ιού που σας απασχολεί) και συνεχίζω την ιστορία μου, γιατί οι άγγελοι μπορεί να μου πιουν όλο το ποτό. Και τώρα με τους ιούς το ποτό το χρειαζόμαστε πολύ, πάρα πολύ.



13 - Το Μνημείο του Σκοτ.

Ο Sir Walter Scott (1771-1832), Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής, είναι ένας από τους βασικούς εκπρόσωπους της σκωτσέζικης λογοτεχνίας. και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς όλων των εποχών Γεννήθηκε στο Εδιμβούργο και αρχικά ακολούθησε καριέρα νομικού, αλλά σύντομα αφοσιώθηκε στη συγγραφή, αφού τα ιστορικά μυθιστορήματά του και οι μπαλάντες του γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Τα έργα του στα οποία αναφέρονται στην εποχή της περιπέτειας, της τιμής και της ιπποσύνης, πρόβαλαν σημαντικά την εικόνα της Σκωτίας στο εξωτερικό. Μεταξύ των διάσημων έργων του, περιλαμβάνονται τα παρακάτω:
Ιβανόης.
Ρομπ Ρόυ.
Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος.
Η Κυρά της Λίμνης.
Η καρδιά του Μιντλόθιαν.
Γουέβερλι.
Και πολλά άλλα.
Εκτός από φημισμένος συγγραφέας ο Sir Walter Scott υπήρξε και σημαντικό δημόσιο πρόσωπο, αφού μεταξύ άλλων οργάνωσε και την επίσκεψη του βασιλιά Γεωργίου του Δ στο Εδιμβούργο, το έτος 1822.
Μετά το θάνατο του Sir Walter Scott το έτος 1832, προκηρύχτηκε ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, ο οποίος προσκάλεσε τους αρχιτέκτονες της εποχής να καταθέσουν σχέδια για ένα κατάλληλο μνημείο για το μεγάλο Σκωτσέζο συγγραφέα. Ως θέση για την τοποθέτηση του μνημείου είχε επιλεγεί σημείο στη νότια πλευρά της Princes Street.

Το σχέδιο το οποίο επιλέχθηκε τελικά, υποβλήθηκε από τον George Meikle Kemp (1795-1844) και η κατασκευή του μνημείου ξεκίνησε το έτος 1840. Ο επίσημος θεμέλιος λίθος τέθηκε στα πλαίσια μιας μεγάλης τελετής, την ημερομηνία των γενεθλίων του Scott, την 15η Αυγούστου. Δυστυχώς ο Kemp είχε πεθάνει πριν από την ολοκλήρωση του έργου του. Το μνημείο του Scott είναι γοτθικού στυλ με 64 κόγχες να περιέχουν αγαλματίδια των χαρακτήρων από τα μυθιστορήματα του Scott και 16 πεσσούς που απεικονίζουν ποιητές της Σκωτίας που υποστηρίζουν την θολωτή στέγη. Το άγαλμα του Sir Walter Scott στο κέντρο του μνημείου φιλοτεχνήθηκε από τον John Steell, με με υλικό από μάρμαρο Carrera.

Το ύψος του μνημείου ανέρχεται σε 61 μέτρα, ενώ το συνολικό κόστος κατασκευής του μνημείου ήταν 16.000 λίρες, με το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων να συγκεντρώνεται από δημόσιες προσφορές.
Το Μνημείο του Σκοτ είναι το μεγαλύτερο μνημείο, το οποίο έχει κατασκευαστεί για να τιμήσει συγγραφέα.
Το Μνημείο άνοιξε επίσημα τον Αύγουστο του έτους 1846 και προσφέρει εκπληκτική θέα από την κορυφή του. Απαιτείται βέβαια ανάβαση 287 σκαλοπατιών. Σε αυτό το ταξίδι δεν ανέβηκα στην κορυφή, όμως περνούσα καθημερινά από το μνημείο και το παρατηρούσα και ημέρα και νύχτα και με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.

 

[gelf]

14 - Το Εδιμβούργο των Μυστηρίων.

Ο ως επί το πλείστον σκοτεινός ουρανός της Σκωτίας σε συνδυασμό με τη μεσαιωνική αύρα του Εδιμβούργου, καθιστούν την πόλη ιδανική ώστε να δημιουργηθούν θρύλοι, οι οποίοι μάλιστα αποτελούν ένα από τα αξιοθέατα της πόλης. Καθημερινά παρέχονται δεκάδες tours για τους λάτρεις του μυστηρίου.

Στο κτίριο της Camera Obscura

δημιουργούνται οφθαλμαπάτες. Στις περιηγήσεις στα closes του κέντρου, δηλαδή στα σοκάκια
του κέντρου,

υπάρχουν θρύλοι για δολοφονίες, βασιλικές συνωμοσίες και τον κόσμο των “underground” συγγραφέων της πόλης.

Στο Gilmerton Cove υπάρχει ένας υπόγειος κόσμος του παρελθόντος, σε μία σπηλιά που κατοικήθηκε, άγνωστο από ποιους και γιατί, αλλά τα ευρήματα αφήνουν χώρο για πολλές θεωρίες. Στα μπουντρούμια του Εδιμβούργου πραγματοποιούνται ξεναγήσεις από επαγγελματίες ηθοποιούς και δραματοποιημένες σκηνές σε μία χιλιετία σκοτεινής ιστορίας και στα πιο ιστορικά σημεία της πόλης, όπως το Grassmarket ή το Andrew’s House, θα γίνει γνωστό σε κάθε ενδιαφερόμενο, ποιοι κρατούμενοι εκτελέστηκαν και σύμφωνα με τον θρύλο, στοιχειώνουν ακόμα τα κυβερνητικά κτίρια. Μέχρι και σχετικά μπαρ αξιοποιούν το θρύλο των μυστηρίων της πόλης του Εδιμβούργου.

Τέλος ακόμα και το malt whisky το οποίο παράγεται στο Εδιμβούργο (lowlands), διαθέτει ετικέτα που αναδεικνύει το θρύλο των μυστηρίων της πόλης του Εδιμβούργου.

ΥΓ. Το malt whisky καταπολεμά όλους τους ιούς.

 

[Smaragda53]

Ακόμα κι εγώ που ζαλίζομαι μ΄ένα ποτήρι μπύρα (!) θα έπινα με ευχαρίστηση ένα ποτήρι ουίσκι στην υγειά του Εδιμβούργου!

 

[gelf]

@Smaragda53, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβασή σου. Αξίζει να πιεις ένα ποτήρι malt whisky στο Εδιμβούργο. Και όχι μόνο ένα. Άλλωστε όπως είναι γνωστό, το malt whisky καταπολεμά όλους τους ιούς.

@fotast, το επόμενο εδάφιο της μικρής ιστορίας αφορά συνοπτικά στο malt whisky. όπως είχα υποσχεθεί. Αναλυτική αναφορά στο malt whisky, απαιτεί βιβλίο.




15 - Malt Whisky και μπαράκια.

Ευχαριστήθηκα. Η υπέρτατη ηδονή.

Το μπουκάλι με το malt whisky να γλιστράει προς το χέρι μου, το ποτήρι να γεμίζει κι εγώ να πλημμυρίζω με γεύσεις.
Άλλωστε στη Σκωτία βρισκόμουν. Πατρίδα του malt whisky, άρα και πατρίδα δική μου.
O Mark Twain το είχε πει και το είχε γράψει ξεκάθαρα:
"Ο πραγματικός πρωτοπόρος του πολιτισμού μας, δεν είναι η εφημερίδα, δεν είναι η θρησκεία, δεν είναι ο σιδηρόδρομος, αλλά είναι το ουίσκι".
Έμπαινα στα μπαράκια και στις pub καθόμουν στο μπαρ και πριν προφτάσω να κάτσω είχα παραγγείλει το malt whisky. Το ποτήρι ερχόταν γρήγορα

και παράλληλα μου ερχόταν στο μυαλό κάτι άλλο από τα γραπτά του Mark Twain:
"Το ουίσκι ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Φυσικά. Το ουίσκι δεν έρχεται ποτέ σε λάθος στιγμή"
Και πράγματι το malt whisky ερχόταν στις κατάλληλες στιγμές. Και έπινα malt whisky και lowlands malt whisky και highands malt whisky και caberltown malt whisky και speyside malt whisky, αλλά και islay και γενικότερα islands malt whisky.

Γενικά προτιμούσα, παρατηρώντας τις πινακίδες έξω από κάθε μπαρ, το malt whisky, "Malt of the Month".

Το"Malt of the Month", είχε την καλύτερη τιμή. Και το προτιμούσα.

Όπως είναι προφανές στα μπαράκια του Εδιμβούργου αφιέρωσα τον μεγαλύτερο χρόνο στην πόλη. Και είναι προφανές, αφού εκεί έκανα τη γευσιγνωσία με malt whisky.

Για γευσιγνωσία, πήγα σε πολλά μπαράκια, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται στην Παλαιά Πόλη, όπως το The Jazz Bar,

το οποίο βρίσκεται επί της Chambers Street, δίπλα στο ξενοδοχείο μου, στο οποίο έκλεινα τις νύχτες μου, το Whiski Bar & Restaurant,

το οποίο βρίσκεται επί της 119 High Street (Royal Mile) και στο οποίο πέρασα όμορφες νύχτες,

το ίδιο όμορφα πέρασα και στο Mitre Bar, επίσης επί της 131-133 High Street (Royal Mile)

καθώς και στο Royal Mile Tavern, το οποίο βρίσκεται μεταξύ των παραπάνω επί της 127 High Street (Royal Mile).

Επίσης σε άλλα μπαράκια/pub, στην Παλαιά Πόλη που πήγα σε αυτό το ταξίδι ήταν το Amber Whisky Bar,

επί του Scotch Whisky Experience (354 Royal Mile), το Fiddlers Arms,

επί της 9-11 Grassmarket, το Deacon Brodies Tavern,

επί της 435 Lawnmarket (Royal Mile), το Whiski Rooms,

επί της 4-7 North Bank Street, καθώς και σε πολλά άλλα μπαράκια/pub για γευσιγνωσία στο malt whisky.

Και στη Νέα Πόλη επισκέφτηκα αρκετά μπαράκια/pub, όπως το Black Cat

και το Rose & Crown,

επί της Rose Street (πεζόδρομο τον οποίο τίμησα ιδιαίτερα), αλλά και άλλα μπαράκια στη Νέα Πόλη,

μεταξύ των οποίων The Angels' share,

το οποίο έχει τον τίτλο της ταινίας ενός από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες του Ken Loach, του οποίου την ομότιτλη ταινία προτείνω να δει σε όποιον ασχολείται με το malt whisky. Και όχι μόνο σ' αυτούς. Γιατί η ταινία θέτει κοινωνικοπολιτικά θέματα, με αφορμή το μερίδιο των αγγέλων.

Επίσης από τα γυρίσματά μου στα μπαράκια του Εδιμβούργου, γέλασα με μια πινακίδα έξω από ένα μπαρ την οποία θα θυμάμαι.

 

[fotast]

@gelf ευχαριστώ για την αφιέρωση

Αρχίζω το ψάξιμο αυτών που δεν ήξερα.