ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 151
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Αυστραλία. Η χώρα των καγκουρό και των κοάλα, των boomerang και των didgeridoo, των κυμάτων και των ωκεανών. Η πρώτη εικόνα που σου δίνει το Σίδνευ είναι μιας όμορφης, παραθαλάσσιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα, μόνο που η θάλασσα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινότητα των Αυστραλών της πόλης, πράγμα που την κάνει να διαφέρει πολύ από τις ευρωπαϊκές πόλεις που ξέρουμε. Πράσινο υπάρχει αρκετό. Τα σπίτια είναι μικρά, κατά κύριο λόγο μονοκατοικίες με ένα μικρό κήπο. Αλίμονο αν είχαν έλλειψη χώρου στην Αυστραλία, μια τόσο αραιοκατοικημένη χώρα. Οι δρόμοι είναι σχεδόν όλοι διπλής κατεύθυνσης, τα αυτοκίνητα μεγάλα που θυμίζουν λίγο τα αμερικάνικα πρότυπα, ελάχιστα εώς καθόλου μηχανάκια και ποδήλατα. Μέχρι και το pizza delivery γίνεται με αυτοκίνητο. Οδηγούν αριστερά σαν τους Άγγλους και είχε πλάκα να κάθεσαι συνοδηγός μπροστά αριστερά!
Η εποχή που διάλεξα δεν είναι τυχαία. Καλοκαίρι στο νότιο ημισφαίριο και σε λίγες μέρες Χριστούγεννα. Όχι με κρύο και χιόνια, αλλά με Άγιο Βασίλη στην ... παραλία! Το ένα από τα σπίτια που έμενα ήταν κοντά στη θάλασσα και έτσι είχα την ευκαιρία να πηγαίνω για μερικές βουτιές. Η αλήθεια είναι ότι η θάλασσα είναι διαφορετική εδώ. Εκτός από τα πολύ κρύα νερά, τα κύματα είναι τέτοια που δε μπορείς να κολυμπήσεις. Ουσιαστικά παίζεις με τα κύματα και φυσικά ηλιοθεραπεία στην αμμουδιά. Οι αμμουδιές είναι πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης, μεγάλες σε έκταση και γεμάτες από κόσμο καθημερινά. Υπάρχουν μικρά μαγαζάκια με καθίσματα έξω, όπως στην Ελλάδα, για καφέ και πρόχειρο φαγητό. Ο κόσμος γενικά βγαίνει έξω αρκετά, διασκεδάζει, σε παραλίες την ημέρα, σε μπαράκια το βράδυ. Ο καιρός λόγω του ανοιχτού ωκεανού, αλλάζει χωρίς να το καταλάβεις. Το πρωί μπορεί να έχει 35C και το μεσημέρι να πιάσει καταιγίδα και το βραδάκι να κρυώνεις.
Η χώρα γενικά έχει αρκετούς μετανάστες (ή αλλιώς, όλοι μετανάστες είναι) και κυρίως κινέζους, δίνοντας της μια πολυπολιτισμική εικόνα. Το κράτος πρόνοιας είναι πολλές φορές υπερβολικό, κάνοντας πολλούς αιώνιους άνεργους ή δίνοντας υπέρογκες αποζημιώσεις για ατυχήματα που φταίει και το θύμα (πχ κοπέλα που έκανε βουτιά σε άδεια πισίνα, επειδή ήταν τύφλα στο μεθύσι). Η κατανάλωση μπύρας γίνεται κατά τα αγγλικά πρότυπα (υπερβολική δηλαδή) συνήθως συνδυάζεται με barbeque είτε στην παραλία, είτε στον κήπο ενός σπιτιού. Στα νυχτερινά κέντρα και τα μπαρ ο έλεγχος αφορά περισσότερο το αν είσαι (ήδη) μεθυσμένος, παρά το ντύσιμο. Σε περιπτώσεις μεθυσμένων εκτός ελέγχου η αστυνομία κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. Σε επεισόδιο που έτυχα σε ένα κεντρικό δρόμο ένα Σαββάτο βράδυ, μέσα σε ελάχιστα λεπτά κατέφθασαν περιπολικά από όλες τις κατευθύνσεις και με γρήγορες και βίαιες κινήσεις έβαλαν στις κλούβες τους ταραξίες. Θύμισε λίγο αμερικάνικη ταινία το σκηνικό.
Στα μεγάλα πολυκαταστήματα γινόταν ένα χαμός, ειδικά τις μέρες των γιορτών. Κατά τ' άλλα το κέντρο της πόλης ήταν πολύ όμορφο για βόλτα. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη ήταν το Darling harbour. Είτε μέρα, είτε βράδυ είχε πάντα ενδιαφέρον για βόλτα, για καφέ, για ποτό. Άλλη μια περιοχή όμορφη για βόλτα και γραφική είναι το Rocks, που αποτελεί έναν από τους πρώτους οικισμούς των δυτικών στην πόλη και προσφέρεται για πανοραμική θέα από ψηλά. Σε όλες αυτές τις μέρες είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ καλά την πόλη και να δω πολλά από τα αξιοθέατά της. Τα πιο σημαντικά και αυτά που την χαρακτηρίζουν σαν πόλη με μια εικόνα, είναι η γέφυρα (harbour bridge) και η όπερα (opera house). Μοναδικά αρχιτεκτονικά κατασκευάσματα και τα δύο. Η όπερα είναι αποτέλεσμα των σχεδίων ενός παρεξηγημένου Δανού αρχιτέκτονα που απογοητευμένος δε γύρισε να δει το έργο του ολοκληρωμένο. Σε κάθε περίπτωση το σχήμα της εντυπωσιάζει και θες να το δεις από κοντά και από μέσα.
Η δε γέφυρα είναι το άλλο σύμβολο της πόλης. Δύο τεράστιοι πυλώνες και μερικές χιλιάδες τόνοι ατσάλι για να ενώσουν το βόρειο με το νότιο τμήμα της πόλης. Οι γέφυρες πάντα μου άρεσαν και ευτυχώς η συγκεκριμένη προσφέρει πρόσβαση και για πεζούς. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος να "επισκεφθείς" τη γέφυρα. Bridgeclimb! Δεν ήξερα λεπτομέρειες, αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν το άκουσα. Κλείσαμε με τον ξάδελφό μου εισιτήρια για αρκετές μέρες μετά. Είχε πολύ κίνηση, παρά την ακριβή τιμή της. Ένα ηλιόλουστο πρωϊνό λοιπόν βρεθήκαμε μέσα στον πυλώνα και αρχίσαμε τις διαδικασίες. Πρώτα λίγα λόγια για την αποστολή και επεξήγηση του πώς ακριβώς θα κινηθούμε. Φορέσαμε μια ειδική στολή, αφήσαμε όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα κάτω και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Κάποια στιγμή βγήκαμε έξω από τον πυλώνα και συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στο πλέγμα ατσάλινων κλαδιών της γέφυρας. Από τη στιγμή που βγήκαμε έξω, ήμασταν όλοι δεμένοι σε ένα συρματόσχοινο πάνω στον κορμό της γέφυρας, παρόλο που δε χρειάστηκε να κάνουμε και κανένα ακροβατικό. Αν εξαιρέσουμε το ύψος, η αποστολή ήταν αρκετά απλή και εύκολη για τον καθένα. Η θέα όμως από ψηλά ήταν μοναδική! Τα αυτοκίνητα κάτω φαινόντουσαν πολύ μικρά, ενώ ο αέρας βούιζε στα αυτιά μας. Ο οδηγός μας έβγαλε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες όταν πια φτάσαμε στην κορυφή της γέφυρας. Τα συναισθήματα απερίγραπτα και η εμπειρία προτείνεται σε όλους, εκτός αν έχετε υψοφοβία!
Εκτός της πόλης του Σίδνευ θα ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα, αλλά αν το καλοσκεφτούμε είναι σα να λέμε ότι κάποιος επισκέφθηκε το Λονδίνο και μιας και βρέθηκε στην Ευρώπη πρέπει να πάει και στην Αθήνα και στη Ρώμη, κοκ. Το μέγεθος της Αυστραλίας είναι αντίστοιχο της Ευρώπης. Μόνο που ενδιάμεσα υπάρχει έρημος και με εξαίρεση μερικά αστικά κέντρα, όλη η χώρα είναι υπερβολικά αραιοκατοικημένη. Προφανώς και οι άνθρωποι που με φιλοξενούσαν είχαν τις δουλειές τους και δεν ήταν εφικτό να λείψουμε για πολλές μέρες. Κάναμε όμως μερικές σύντομες αποδράσεις.
Εκτός από κάποιες κοντινές πόλεις, επισκεφθήκαμε την επίσημη πρωτεύουσα της χώρας την Καμπέρα, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο το Port Stephens, μια γιορτή κρασιού στη Hunter Valley, τα σπήλαια Jenolan caves και τα γνωστά Blue mountains.
Η Καμπέρα (Canberra) είναι μια πολύ μικρή πόλη, ήσυχη και χωρίς κάποιο ενδιαφέρον πέρα από το κοινοβούλιο και ένα μνημείο για τους στρατιώτες στο Β' παγκόσμιο πόλεμο. Οι εκτάσεις εδώ είναι απέραντες και σε όλη τη διαδρομή συναντάς ελάχιστες κατοικήσιμες περιοχές. Στο Port Stephens, το πιο ενδιαφέρον ήταν οι βόλτες με καραβάκια κοντά σε περιοχές που ζουν αρκετά δελφίνια. Πολύ ωραία εμπειρία για τους λάτρεις των συμπαθέστατων αυτών θηλαστικών. Επίσης εντυπωσιακό ήταν το τοπίο στους αμμόλοφους στο Stockton Bight, ακριβώς δίπλα στην παραλία και σε απέραντο μήκος!
Στα Blue mountains είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα φοβερό φυσικό περιβάλλον. Περπατήσαμε σε πολύ όμορφα μονοπάτια, κάτω από καταρράκτες και παράξενα φυτά και στο τέλος επιστρέψαμε με το πιο απότομο, σε κλίση, τρενάκι του κόσμου, το Katoomba Scenic Railway.
Εν τέλει θα έλεγα ότι η κουλτούρα των Αυστραλών του Σίδνευ είναι ένα μίγμα αγγλικών και αμερικάνικων στοιχείων, αλλά και με μια ιδιαιτερότητα λόγω της παραθαλάσσιας θέσης της πόλης. Ποιότητα ζωής από τις καλύτερες που έχω δει. Άλλωστε σε τέτοιες λίστες, συνήθως το Σίδνευ είναι αρκετά ψηλά και όχι άδικα.
http://www.periplanisi.com/travel/world/australia.html
Η εποχή που διάλεξα δεν είναι τυχαία. Καλοκαίρι στο νότιο ημισφαίριο και σε λίγες μέρες Χριστούγεννα. Όχι με κρύο και χιόνια, αλλά με Άγιο Βασίλη στην ... παραλία! Το ένα από τα σπίτια που έμενα ήταν κοντά στη θάλασσα και έτσι είχα την ευκαιρία να πηγαίνω για μερικές βουτιές. Η αλήθεια είναι ότι η θάλασσα είναι διαφορετική εδώ. Εκτός από τα πολύ κρύα νερά, τα κύματα είναι τέτοια που δε μπορείς να κολυμπήσεις. Ουσιαστικά παίζεις με τα κύματα και φυσικά ηλιοθεραπεία στην αμμουδιά. Οι αμμουδιές είναι πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης, μεγάλες σε έκταση και γεμάτες από κόσμο καθημερινά. Υπάρχουν μικρά μαγαζάκια με καθίσματα έξω, όπως στην Ελλάδα, για καφέ και πρόχειρο φαγητό. Ο κόσμος γενικά βγαίνει έξω αρκετά, διασκεδάζει, σε παραλίες την ημέρα, σε μπαράκια το βράδυ. Ο καιρός λόγω του ανοιχτού ωκεανού, αλλάζει χωρίς να το καταλάβεις. Το πρωί μπορεί να έχει 35C και το μεσημέρι να πιάσει καταιγίδα και το βραδάκι να κρυώνεις.
Η χώρα γενικά έχει αρκετούς μετανάστες (ή αλλιώς, όλοι μετανάστες είναι) και κυρίως κινέζους, δίνοντας της μια πολυπολιτισμική εικόνα. Το κράτος πρόνοιας είναι πολλές φορές υπερβολικό, κάνοντας πολλούς αιώνιους άνεργους ή δίνοντας υπέρογκες αποζημιώσεις για ατυχήματα που φταίει και το θύμα (πχ κοπέλα που έκανε βουτιά σε άδεια πισίνα, επειδή ήταν τύφλα στο μεθύσι). Η κατανάλωση μπύρας γίνεται κατά τα αγγλικά πρότυπα (υπερβολική δηλαδή) συνήθως συνδυάζεται με barbeque είτε στην παραλία, είτε στον κήπο ενός σπιτιού. Στα νυχτερινά κέντρα και τα μπαρ ο έλεγχος αφορά περισσότερο το αν είσαι (ήδη) μεθυσμένος, παρά το ντύσιμο. Σε περιπτώσεις μεθυσμένων εκτός ελέγχου η αστυνομία κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. Σε επεισόδιο που έτυχα σε ένα κεντρικό δρόμο ένα Σαββάτο βράδυ, μέσα σε ελάχιστα λεπτά κατέφθασαν περιπολικά από όλες τις κατευθύνσεις και με γρήγορες και βίαιες κινήσεις έβαλαν στις κλούβες τους ταραξίες. Θύμισε λίγο αμερικάνικη ταινία το σκηνικό.
Στα μεγάλα πολυκαταστήματα γινόταν ένα χαμός, ειδικά τις μέρες των γιορτών. Κατά τ' άλλα το κέντρο της πόλης ήταν πολύ όμορφο για βόλτα. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη ήταν το Darling harbour. Είτε μέρα, είτε βράδυ είχε πάντα ενδιαφέρον για βόλτα, για καφέ, για ποτό. Άλλη μια περιοχή όμορφη για βόλτα και γραφική είναι το Rocks, που αποτελεί έναν από τους πρώτους οικισμούς των δυτικών στην πόλη και προσφέρεται για πανοραμική θέα από ψηλά. Σε όλες αυτές τις μέρες είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ καλά την πόλη και να δω πολλά από τα αξιοθέατά της. Τα πιο σημαντικά και αυτά που την χαρακτηρίζουν σαν πόλη με μια εικόνα, είναι η γέφυρα (harbour bridge) και η όπερα (opera house). Μοναδικά αρχιτεκτονικά κατασκευάσματα και τα δύο. Η όπερα είναι αποτέλεσμα των σχεδίων ενός παρεξηγημένου Δανού αρχιτέκτονα που απογοητευμένος δε γύρισε να δει το έργο του ολοκληρωμένο. Σε κάθε περίπτωση το σχήμα της εντυπωσιάζει και θες να το δεις από κοντά και από μέσα.
Η δε γέφυρα είναι το άλλο σύμβολο της πόλης. Δύο τεράστιοι πυλώνες και μερικές χιλιάδες τόνοι ατσάλι για να ενώσουν το βόρειο με το νότιο τμήμα της πόλης. Οι γέφυρες πάντα μου άρεσαν και ευτυχώς η συγκεκριμένη προσφέρει πρόσβαση και για πεζούς. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος να "επισκεφθείς" τη γέφυρα. Bridgeclimb! Δεν ήξερα λεπτομέρειες, αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν το άκουσα. Κλείσαμε με τον ξάδελφό μου εισιτήρια για αρκετές μέρες μετά. Είχε πολύ κίνηση, παρά την ακριβή τιμή της. Ένα ηλιόλουστο πρωϊνό λοιπόν βρεθήκαμε μέσα στον πυλώνα και αρχίσαμε τις διαδικασίες. Πρώτα λίγα λόγια για την αποστολή και επεξήγηση του πώς ακριβώς θα κινηθούμε. Φορέσαμε μια ειδική στολή, αφήσαμε όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα κάτω και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Κάποια στιγμή βγήκαμε έξω από τον πυλώνα και συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στο πλέγμα ατσάλινων κλαδιών της γέφυρας. Από τη στιγμή που βγήκαμε έξω, ήμασταν όλοι δεμένοι σε ένα συρματόσχοινο πάνω στον κορμό της γέφυρας, παρόλο που δε χρειάστηκε να κάνουμε και κανένα ακροβατικό. Αν εξαιρέσουμε το ύψος, η αποστολή ήταν αρκετά απλή και εύκολη για τον καθένα. Η θέα όμως από ψηλά ήταν μοναδική! Τα αυτοκίνητα κάτω φαινόντουσαν πολύ μικρά, ενώ ο αέρας βούιζε στα αυτιά μας. Ο οδηγός μας έβγαλε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες όταν πια φτάσαμε στην κορυφή της γέφυρας. Τα συναισθήματα απερίγραπτα και η εμπειρία προτείνεται σε όλους, εκτός αν έχετε υψοφοβία!
Εκτός της πόλης του Σίδνευ θα ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα, αλλά αν το καλοσκεφτούμε είναι σα να λέμε ότι κάποιος επισκέφθηκε το Λονδίνο και μιας και βρέθηκε στην Ευρώπη πρέπει να πάει και στην Αθήνα και στη Ρώμη, κοκ. Το μέγεθος της Αυστραλίας είναι αντίστοιχο της Ευρώπης. Μόνο που ενδιάμεσα υπάρχει έρημος και με εξαίρεση μερικά αστικά κέντρα, όλη η χώρα είναι υπερβολικά αραιοκατοικημένη. Προφανώς και οι άνθρωποι που με φιλοξενούσαν είχαν τις δουλειές τους και δεν ήταν εφικτό να λείψουμε για πολλές μέρες. Κάναμε όμως μερικές σύντομες αποδράσεις.
Εκτός από κάποιες κοντινές πόλεις, επισκεφθήκαμε την επίσημη πρωτεύουσα της χώρας την Καμπέρα, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο το Port Stephens, μια γιορτή κρασιού στη Hunter Valley, τα σπήλαια Jenolan caves και τα γνωστά Blue mountains.
Η Καμπέρα (Canberra) είναι μια πολύ μικρή πόλη, ήσυχη και χωρίς κάποιο ενδιαφέρον πέρα από το κοινοβούλιο και ένα μνημείο για τους στρατιώτες στο Β' παγκόσμιο πόλεμο. Οι εκτάσεις εδώ είναι απέραντες και σε όλη τη διαδρομή συναντάς ελάχιστες κατοικήσιμες περιοχές. Στο Port Stephens, το πιο ενδιαφέρον ήταν οι βόλτες με καραβάκια κοντά σε περιοχές που ζουν αρκετά δελφίνια. Πολύ ωραία εμπειρία για τους λάτρεις των συμπαθέστατων αυτών θηλαστικών. Επίσης εντυπωσιακό ήταν το τοπίο στους αμμόλοφους στο Stockton Bight, ακριβώς δίπλα στην παραλία και σε απέραντο μήκος!
Στα Blue mountains είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα φοβερό φυσικό περιβάλλον. Περπατήσαμε σε πολύ όμορφα μονοπάτια, κάτω από καταρράκτες και παράξενα φυτά και στο τέλος επιστρέψαμε με το πιο απότομο, σε κλίση, τρενάκι του κόσμου, το Katoomba Scenic Railway.
Εν τέλει θα έλεγα ότι η κουλτούρα των Αυστραλών του Σίδνευ είναι ένα μίγμα αγγλικών και αμερικάνικων στοιχείων, αλλά και με μια ιδιαιτερότητα λόγω της παραθαλάσσιας θέσης της πόλης. Ποιότητα ζωής από τις καλύτερες που έχω δει. Άλλωστε σε τέτοιες λίστες, συνήθως το Σίδνευ είναι αρκετά ψηλά και όχι άδικα.
http://www.periplanisi.com/travel/world/australia.html
