Sri Lanka και βλέπουμε.

[vickokka]

Ημέρα ταξιδιού 4.

Long day , long story.

Ήρθε η ώρα να φεύγω από δω.

Δεν ήρθα άλλωστε για να κάνω μπάνια. Αλλιώς πήγαινα και στις Μαλδίβες, που είναι μιάμιση ώρα πτήση από δω και έχουν και νερά κρύσταλλα.

Ο επόμενος προορισμός είναι η Έλλα. Ένα τουριστικό πολύ δημοφιλές χωριουδάκι πάνω στα βουνά . Η μετάβαση εκεί όμως αποδείχθηκε στριμόκωλη.

Μόνο ένα ντιρεκτ λεωφορείο από το Galle, στις έξη το πρωί και χωρίς δυνατότητα κράτησης.

Η εναλλακτική;
Παίρνεις το ΚΤΕΛ της Mirissa ,κατεβαίνεις , περιμένεις στη στάση να περάσει το ΚΤΕΛ της Matara, ξανακατεβαίνεις και περιμένεις το τρίτο που κάνει και την μακρύτερη διαδρομή. Με το τρίτο το μακρύτερο σε ένα οκταωράκι έχεις φτάσει.

Είπαμε, ζήσε το σαν ντόπιος , γεύσου αυθεντική εμπειρία αλλά κάπου ώπα. Απελπισία. Με τα θεία δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση, αλλά ο από μηχανής θεός υπάρχει σίγουρα, γιατί μου εμφανίστηκε αυτοπροσώπως.
Την όποια πληροφορία έχω για την Σρι Λανκα ,την έχω αποκτήσει παρακολουθώντας από τον Σεπτέμβριο που έκλεισα τα εισιτήρια, την σελίδα Sri Lanka Backpackers στο FB.
Εκεί λοιπόν, τρέχοντες και μελλοντικοί επισκέπτες της Σρι Λανκα , ποστάρουν το μακρύ τους και το κοντό τους, αναζητώντας πληροφορίες για το ένα και το άλλο.
Απο κάτω πετάγονται όλοι οι τοπικοί ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι ταξιτζήδες, οι τουκτουκέρηδες, οι homestayδες και προωθούν τις υπηρεσίες τους.
Αποθήκευα όσα με ενδιέφεραν και κάπως έτσι χάραξα πορεία και εξακολουθώ να πορεύομαι .
Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν, πώς μάλλον πρέπει να γυρίσω στο Κολόμπο και να το πάρω αλλιώς, την ώρα που έπινα μπίρες με τον Γερμανό, τσουπ ,να το από μηχανής ποστάρισμα.
Ένας ταξιτζής πήγαινε στην Έλλα για να παραλάβει πελάτες και έψαχνε κόσμο για να το φουλάρει και στο πήγαινε.
Το παζάρεψα λίγο αλλά ήμουν σε αδύναμη διαπραγματευτική θέση οπότε κάναμε ντιλ με είκοσι ευρώ.
Το πρωί το πέρασα ποδηλατώντας στα περίχωρα, πήγα σε μια παραλία που συχνάζουν θαλάσσιες χελώνες . Μόνο 2 είδα κι αυτές κάτω από το νερό.
Είχε και μια παραλία με still fishing αλλά οι αποτεώνες κάνουν πως ψαρεύουν και βγάζουν μεροκάματο από τουρίστες που θέλουν να τους φωτογραφίσουν.
Είχαν πεταχτεί και μερικοί άλλοι ενδιαφερόμενοι για το τρανσφερ χθες , αλλά τελικά ο Νουσάνκα ήρθε το μεσημέρι και παρέλαβε μόνο εμένα.

Private Transfer παρακαλώ.
Η επιλογή αποδείχθηκε σοφή.
Και οι Έλληνες ταξιτζήδες φημίζονται για την πολυπραγμοσύνη τους και τις πανεπιστημιακού επιπέδου γνώσεις τους επί παντός επιστητού αλλά ο Νουσανκα πραγματικά τα ξέρει όλα.
Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να με κατατοπίσει σε αυτά που πραγματικά με ενδιαφέρουν στα ταξίδια.
Ιστορία, πολιτική κατάσταση , οικονομία, τρόπος ζωής κλπ.
Το τοπίο μάλλον αδιάφορο στις πρώτες δύο ώρες,φοινικιές , μπανανιές, γελάδια οπότε το ρίξαμε στην κουβέντα .
Και τελικά ο Νουσανκα αποδείχτηκε ο δημιουργός και διαχειριστής της σελίδας που παρακολουθούσα τόσους μήνες. Τρελό;

Πολύ ξύπνιο παλικάρι. Εχει στα σκαριά μια app που θα οργανώνει μετακίνηση και ίσως accommodation αποκλειστικά για backpackers.
Για αυτό ψάχνει για backpackers όταν πηγαίνει καπου άδειος . Θέλει feedback για τις ανάγκες και προτιμήσεις των ταξιδιωτών.
Φυσικά δεν έχει λεφτά για να πληρώνει τους developers και του πρότεινα να με βάλει συνεταίρο. Θα κάνουμε μπίζνες εδώ.

Με ρώτησε καμιά ώρα πριν φτάσουμε στην Έλλα , αν πεινάω .
Θα σταματήσουμε για φαγητό εδώ σε ένα μαγαζί πάνω στο δρόμο. Θα δοκιμάσεις το πιο αυθεντικό ρύζι με κάρι μου λέει . Οκ λέω . Ας το κανουμε.
Ήταν μια πενταβρώμικη παράγκα με χωμάτινο πάτωμα και χαρούμενες μύγες να πεταρίζουν ολούθε.
Με σύστησε και στην μαγείρισσα- σεφ- μπορεί να ήταν και θεία του.
Φωτιά στη θράκα, σκουριασμένες κατσαρόλες, υγειονομικός παράδεισος.

Εντάξει λέω , και στην Ελλάδα λέμε που και που , να πάμε να φάμε κανένα βρώμικο.
Έτσι κι αλλιώς κουβαλάω πλήρες φαρμακείο έναντι στομαχικών διαταραχών.
Το κατάστημα λειτουργεί σε μπουφέ κονσεπτ . Είναι μια τσίγκινη λεκάνη με ένα κολλημένο ρύζι άσπρο με κόκκινες βούλες και μετά εφτά κιούπια με τα διάφορα κάρις.
Η ιεροτελεστία έχει ως εξής. Πλένεις τα χεράκια σου και παίρνεις μικρές πρέζες ρυζιού με τα δάχτυλα και τα ζυμώνεις με το κάρι μέχρι να ξεκολλήσει το ρύζι. Το κάνεις σε όλο το πιάτο και μετά αν θέλεις συνεχίζεις με το χέρι ή παίρνεις κουταλοπηρουνο.

Την ώρα που έτρωγα σαν να άκουγα την φωνή του Κούτρα να τραγουδάει

«Θολὰ νερὰ καὶ μίλια τέσσερα τὸ ρέμα,

οἱ κούληδες τρῶνε σκυφτοὶ ρύζι μὲ κάρι,

ὁ καπετάνιος μας κοιτάζει τὸ φεγγάρι,

πού ῾ναι θολὸ καὶ κατακόκκινο σὰν αἷμα.»

από το «Cambays water» στο Σταυρό του Νότου .

Δεν είμαι συνονόματος του πρωθυπουργού μας, αλλά αυτό μου ήρθε.

Πυρακτώθηκε όλος ο εσωτερικός μου κόσμος βέβαια αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το γεύμα ήταν θεσπέσιο.
Δεν θα το βάλω στο Trip Advisor. Ας μείνει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Μπράβο Νουσανκα.
Κάναμε και μια στάση στο Ravana Waterfall , έναν από τους εκατοντάδες καταρράκτες της Sri Lanka. Όμορφος , αλλά όπως όλοι οι καταρράκτες δεν «γράφει» καλά στις φωτογραφίες Καλύτερος στο βίντεο.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρος ότι ένας τυχαίος άγνωστος από το FB θα περάσει να με μεταφέρει στην Ella , απέφυγα να κάνω κράτηση σε κατάλυμα μέχρι να έρθει. Το έκανα μόλις μπήκα στου Nishanka.. Τα καταλύματα που είχα εντοπίσει κοντά στο κέντρο ήταν ήδη γεμάτα.

Ημέρα Σάββατο και πολύς εσωτερικός τουρισμός. Οπότε έκλεισα το πιο κοντινό σχετικά .

Το βάλαμε στο Google Maps και έγραφε « Οριστικά κλειστό» Ορίστε; Με ζώσανε τα φίδια.
Τελικά το βρήκαμε. Μάλλον το πιο άκυρο χοστελ που έχω μείνει ποτέ. Και μάλλον παράνομο. Ούτε ρεσεψιόν , ούτε τίποτα . Δεν ζήτησαν διαβατήριο, δεν ζήτησαν λεφτά, ήταν δύο πιτσιρικάδες με ράστα μαλλιά και ακούγανε ρέγγες.
Πλήρωσα και χαιρέτησα τον Νουσανκα.
Φυσικά κρατήσαμε επαφή για πληροφορίες τις επόμενες μέρες,καθὼς και για μελλοντική συνεργασία.
Το δωμάτιο δεν έμοιαζε με χοστελ Είχε τρία διπλά κρεβάτια, χωρίς διαχωριστικά ή κουρτίνες, χωρίς lockers, τίποτα.
Ρώτησα αν θα κοιμηθώ μόνος. Οχι , μου λέει περιμένουμε κι άλλο κόσμο.
Βγαίνω από το μπάνιο και βλέπω μια γλυκούλα χαμογελαστή κοπελίτσα να ξεπακετάρει.

-Are we going to sleep together? την ρωτάω;

-Yes , it looks like that απαντάει χαμογελώντας.

-Ααααυτά είναι, λέω( στα ελληνικά) .

-What ? Μου λέει

-Nothing, της λέω. Somethings mine.

Έσυρα τα πόδια μου στην ανηφόρα να πάω στο χωριό, να ρίξω μια ματιά, να τσιμπήσω και να πιω κάτι γιατί εδώ είναι ερημιά.
Ο κεντρικός δρόμος είναι γεμάτος εστιατόρια και μπυραρίες και διάφορα μαγαζιά.
Πολύ νεολαία από όλο τον κόσμο και αρκετή νυχτερινή ζωή φαντάζομαι αφού στα μισά μαγαζιά είχε κιθαριστές ή μικρές μπάντες που παίζανε λαιβ.
Δεν μπόρεσα να βγάλω σαφή εικόνα μέσα στη νύχτα ,αλλά υπάρχει ένα rock-reggae vibe . Το πιο μεγάλο κλαμπ λέγεται One love και πάρα πολλοί ντόπιοι πιτσιρικάδες εκμεταλευόμενοι την πυκνότητα της τριχοφυΐας τους το παίζουν τι Τζαμάικα , τι Σρι Λανκα.

Περισσότερα θα δω αύριο. Πήρα τον κατήφορο για το χοστελ μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Ευτυχώς οι πυγολαμπίδες είχαν σχηματίσει φωτοστέφανο γύρω μου και δεν με παρέσυρε κανένα τουκτουκ. Φυσικά το προσπέρασα αλλά το βρήκα τελικά.

Στα διπλανά κρεβάτια η Βελγα γλυκούλα που είναι δυόμισι μήνες ήδη στη Σρι Λανκα και ήθελα να την ανακρίνω για πληροφορίες, είχε αντικατασταθεί από ένα ζευγάρι αγέλαστων Τσέχων και ένα άλλο αγνώστου προελεύσεως παλικάρι. Τι να κάνεις ; Να κάτσεις να σκάσεις;

τι φοβερες περιγραφες, καλιω απο τα γελια!!!

 

[mikrh tsopana]

Φαντάζομαι πὼς ναι. Ανάλογα την ώρα άφιξης, αν έχεις αποσκευές ,αν είναι όλα τα καταλύματα συγκεντρωμένα,,αν έχει ανηφόρες.
Δεν βρίσκω κανένα λόγο να το κάνω.. Και ένα ποστ να κάνεις στην σελίδα που αναφέρω θα έχεις εκατό προτάσεις.
Απλά οι πλατφόρμες έχουν μια κάποια ασφάλεια και αν κάτι δεν πάει καλά, δηλαδή βρεθείς σε κανένα αχούρι, έχεις μια relocation option. Hostelworld και Agonda είναι μάλλον πιο οικονομικές από Booking και Airbnb για το ίδιο κατάλυμα . Οχι πάντα. Ελπίζω να σε βοήθησα.

Ευχαριστώ, με καλυψες.
Απο φβ δεν μπορώ να κλείσω γιατί δεν εχω (γενικά, σοσιαλ μυδια)
Μαλλον χυμα θα παω εκτός απο τις χοτ περιοχές που θα κλείνω απο πριν

 

[Samion]

Υποψη στη γραμμη Ελλα-Μιρισσα απο τις πιο τουριστικες της χωρας παιζει κ shared taxi πχ EZ taxi, συνηθως φευγει απο αφετηρια λιγο πριν απο τα κανονικα για να σκουπισει τους βιαστικους..

 

[Teodoro]

Σταμάτησαν προς το παρόν οι ανταποκρίσεις του φίλου συνταξιδιώτη.
Μάλλον θα ξανασυναντήθηκε με την Βελγίδα..

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 5

Αν σου πει κανείς δεν κάνει κρύο στην Σρι Λανκα δεν ισχύει.
Το δάγκωσα το βράδυ .
Το κατάλυμα διαθέτει κουβέρτες ,αλλά δεν τις είχε στρωμένες στα κρεβάτια αλλά συσκευασμένες στο σαλόνι και δεν το πήρα είδηση .
Ξύπνησα τη νύχτα και τυλίχτηκα με ότι βρήκα μπροστά μου.
Η ομήγυρη είχε ξυπνήσει και περίμενε στο σαλόνι το (included) πρωινό. Όμως το προσωπικό δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τις 8.30 . Τα δύο σόλο κορίτσια , στο τέτοιο τους , σηκωθήκανε , βγάλανε τα στρωματακια τους και άρχισαν την γιόγκα.
Τα δύο ζευγαρωμένα κορίτσια ακολούθησαν μέσα στην καλή χαρά.
Τα αγόρια είχαν μια ξινισμένη φάτσα σε στυλ, ούτε απόψε πηδήξαμε, θα μείνουμε και νηστικοί από πάνω.
Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν τρώω συνήθως πρωινό πριν μεσημεριάσει .

Τα νέα είναι άσχημα. Όλες οι προγνώσεις λένε, ότι θα βρέχει σε όλη την Σρι Λανκα , όλη την εβδομάδα .
Δεν δίνει ούτε μία ώρα λιακάδα.. Τις είχα δει και πριν φύγω από την Ελλάδα αλλά είχα την ελπίδα πως θα διαψευστούν.
Τέλος πάντων θα προσαρμοστώ .
Οπότε έβγαλα το σούπερ ντούπερ αδιάβροχο μου, που έχει και ειδικά σχεδιασμένη καμπούρα για να χωράει το μπακπακ και ξεκίνησα για ένα από τα πιο προβεβλημένα αξιοθέατα της χώρας.

Την Nine Arches Bridge.
Μια σιδηροδρομική γέφυρα που εχει εξελιχθεί σε landmark της χώρας και αυτό βλέπεις όταν φτάνεις στο αεροδρόμιο.
Το δρομολόγιο Καντυ-Έλλα θεωρείται από τις πιο όμορφες διαδρομές με τρένο στον κόσμο και εγώ γουστάρω πολύ. Αυτές οι διαδρομές είναι από τις ταξιδιωτικές μου αδυναμίες.
Το κακό είναι, ότι γίνεται ένας χαμός με τα εισιτήρια της διαδρομής, αφού όλοι οι τουρίστες θέλουν να την κάνουν.
Διάβασα διάφορα.
Ότι δεν μπορείς να βρεις εισιτήριο αν δεν κλείσεις μήνες πριν, οτι γίνεται μαύρη αγορά ,ότι στις b και c class δεν έχει ερκοντίσιον , ότι βιώνεις καταστάσεις παρτουζας από το στριμωξίδι για μια φωτογραφία στο δημοφιλές σημείο από αφιονισμένους instagrammers και διάφορα τέτοια.
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που κάνω την διαδρομή ανάποδα.
Αν είμαι τυχερός , μπορεί να βρω εισιτήριο στην αντίθετη κατεύθυνση Ella-Kandy που έχει λιγότερη ροή επισκεπτών.
Η γέφυρα όμως είναι τρία τέσσερα χιλιόμετρα έξω από την Έλλα. Ξεκινάς από το σταθμό περπατάς δίπλα από τις γραμμές και σε μισή ώρα-τρία τέταρτα έχεις φτάσει .
Έφτασα κι εγώ περπατώντας μέσα στο ψιλόβροχο κατά τις 9. 30 και είχε ήδη αρκετό κόσμο Φαντάζομαι τι θα γινόταν αργότερα.
Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε κι ένα τρένο και σταμάτησε πάνω στο γέφυρα για να φωτογραφηθεί και να φωτογραφηθούν μαζί του και κάτι βαρεμένες Καρένινες.
Οκ ωραία είναι η γέφυρα υπέροχη και η γύρω φύση, να τα λέμε κι αυτά.
Και πως η Ella από ένα άσημο χωριουδάκι έγινε δημοφιλής προορισμός, στην γέφυρα και στο στο instagram που την έκανε διάσημη το χρωστά.
Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εκτός από ωραίες περιπατητικές διαδρομές μέσα στο δάσος. Σαν να είσαι στο Πήλιο ή στο και στο Χορτιατη μη σου πω. Και night life.
Άπειρα καταλύματα από πεντάστερα μέχρι καλύβες στο δάσος.
Άλλο σημείο ενδιαφέροντος θεωρείται το Little Adam’s Peak που αν κατάλαβα καλά είναι απλώς ένα viewpoint με υπέροχη θέα. Με βροχή και ομίχλη δεν είχε κανένα νόημα . Πες πως πήγα.
Γύρισα στην Έλλα από έναν άλλο δρόμο και πήγα καρφί στον σιδηροδρομικό σταθμό .

Αύριο μεθαύριο sold out για Kandy.
Έκανα μια τρίπλα και έκλεισα εισιτήριο για αύριο για το Haputale , την επόμενη στάση δηλαδή, περίπου μια ώρα από εδώ.
Ένα χωριό παρόμοιο με την Έλλα, αλλά στο πιο ήσυχο και λιγότερο τουριστικό, για το οποίο έχω διαβάσει τα καλύτερα.
Αναγκαστικά θα μείνω δύο μέρες εκεί γιατί βρήκα εισιτήριο πρώτης θέσης μάλιστα, από Haputale για Kandy μετά από δύο μέρες . Τώρα το τι θα κάνω δύο μέρες εκεί,αν βρέχει μέρα νύχτα δεν ξέρω ακόμα.
Μέσα στην καλή χαρά από την απρόσμενη τύχη, πήγα απέναντι και έφαγα ένα egg rotti , μπουγάτσα με αυγό δηλαδή με ολίγο καυτερό ντιπ
Γύρισα στο χόστελ και στρίμωξα την γλυκούλα , να μου πει, που έμεινε στο Haputale γιατί από εκεί είχε έρθει.
Εκεί που τα λέγαμε, πήρε τηλέφωνο ο boyfriend από το Βέλγιο , κι αυτή άρχισε να χαχανίζει.
Φλαμανδικά δεν ξέρω καθόλου αλλά μπόρεσα να μεταφράσω επί λέξει.

Είναι ένας συμπαθητικός κυριούλης εδώ. που του τρέχουν τα σάλια για πάρτη μου. Και χαχαχα χουχουχου.

Πήρα τις συστάσεις και αποσύρθηκα. Κύριος.

Για τις επόμενες 7 ώρες έβρεχε ασταμάτητα. Έβγαινα για τσιγάρο ανά ώρα και ο πιτσιρικάς δισεγγονός του Bob Marley του σταφ εκεί, με πότιζε με τσάγια Κευλάνης που αν και δεν είμαι τόσο το τσαγιού , δίκαια έχει τέτοια φήμη.

Για αυτό γράφω την Οδύσσεια ενός ξενιτεμένου σήμερα. Έ-πη-ξα.
Κατά τις εννιά το βράδυ τα πήρα στο κρανίο, φόρεσα το αδιάβροχο και ανέβηκα στην Έλλα.
Σε ένα μπαρ κλαμπ πάνω στο δρόμο ένας κημπορντίστας τραγουδούσε No woman , no cry .
Ε κάθισα εκεί δίπλα, τσάκωσα μια Lion μπίρα, τραγούδησε και το Walk of life και σχόλασε.
Ανέλαβε ο DJ να ξεσηκώσει τις κοριτσοπαρέες με Girls just want to have fun. Ε κάπου εκεί σχόλασα κι εγώ.

 

[Teodoro]

Κρύωσες και ξενέρωσες, ε;
Ενώ άμα είχες το Βελγάκι αγκαλίτσα, θα 'ταν αλλιώς..

Εγώ άμα μου άρεζε, θα χωνόμουνα, να την γνωρίσω στην αρχή, να εξηγούμαστε..
Τι boyfriend και κολοκύθια! Γραμμένο τον έχει 2,5 μήνες..

Και μιλούσε και για σένα σ' αυτόν, να ζηλέψει..
Έμπαινε..
Κι αν δεν κάτσει, δες το σαν προπόνηση για την επόμενη φορά.
Αν σου κάτσει όμως..

Και θα 'χεις και παρέα για το υπόλοιπο ταξίδι και μετά ίσως, ποιος ξέρει..
"Έρως ανίκατε μάχαν.."
Υ.Γ.
Δες ταυτότητα όμως πρώτα, μην μπλέξεις..

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 6

Φτωχή σε δραστηριότητα, πλούσια σε φλυαρία.
Το Bed and baggage δεν ήταν ακριβώς χοστελ, περισσότερο home stay, αφού τελικά ούτε διαβατήριο ζήτησαν ούτε τίποτα. 10 ευρώ για δύο νύχτες και πρωινό.

Για τόσο άξιζε εδώ που τα λέμε , αλλά ήταν τόσο καλά και περιποιητικά παιδιά οπότε τους άφησα ένα τιπ και ένα βρεγμένο t-shirt στο μπουγαδόσκοινο.

Ανέβηκα στο σταθμό και ξεκίνησα το πρώτο κομμάτι της φημισμένης διαδρομής.

Η βροχή τον χαβά της κανονικά. Για να δεις το υπέροχο τοπίο έπρεπε να ανοίξεις το παράθυρο αλλιώς δεν έβλεπες τίποτα μέσα από τα βρεγμένα τζάμια. Εκεί κατάλαβα το νόημα του «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά»

Το παλιό μπουφάν με το οποίο ταξίδεψα και είχα σκοπό να το ξεφορτωθώ μόλις έφτανα στα ζεστά κλίματα, με έσωσε. Το είχα δεμένο στην λαβή του μπακπακ και οταν είδα πρόγνωση καιρού, το κράτησα καλού κακού. Αν δεν το είχα θα κατέβαζα το παράθυρο και δεν θα έβλεπα τίποτα.

Σε καμία ώρα κατέβηκα στο Haputale. Παρότι το κατάλυμα ήταν σχετικά κοντά πήρα ένα τουκτουκ γιατί η βροχή είχε δυναμώσει κι άλλο.

Το homestay λέγεται The mist, πάει να πει η αχλή, η θολούρα στην ατμόσφαιρα. Επειδή είδα μετά και ταβέρνα και μπουτίκ και μπακάλικο με το ίδιο όνομα κατάλαβα ότι είναι το κύριο χαρακτηριστικό του μικροκλίματος εδώ πάνω.

Οταν έφτασα πάντως το mist ήταν ξεκάθαρα fog αφού δεν έβλεπες στα δέκα μέτρα.

Παρότι είχε και κουκέτες, προτίμησα να κλείσω ιδιωτικό δωμάτιο για να απλωθώ λίγο, να ανακατέψω τα ρούχα μου με την ησυχία μου.

Μόλις έκοψε λίγο η βροχή βγήκα να δω το Haputale.

Τόσο από πολεοδομική- αρχιτεκτονική άποψη όσο και από ανθρωπολογική- ενδυματολογική είναι η κατάλληλη πόλη για να αδελφοποιηθεί με τον Δήμο Ζεφυρίου ή με τον δικό μας του Δενδροπόταμου,

Επιτέλους ένα αυθεντικό μέρος. Δεν υπάρχει ούτε ένα μαγαζί πού να απευθύνεται σε τουρίστες. Μια μικρή τοπική αγορά ένα τέμπλο και ένα τζαμί και αυτό είναι όλο. Τα καλά ξενοδοχεία και bungalows είναι έξω στα βουνά και στις φυτείες.

Στην κωμόπολη κυκλοφορούν φοβερές φυσιογνωμίες , από αυτές που λατρεύουν οι φωτογράφοι πορτρέτων.

Πολύ sarong οι άντρες , πολύ σάρι οι γυναίκες , γραφικά μικρομάγαζα , κόσμος πάει κι έρχεται. Στην Έλλα που ήμουν εχτές οι 7 στους δέκα στο δρόμο ήταν τουρίστες , εδώ άλλον δεν συνάντησα.

Το κακό είναι ότι την ξεπέταξα σε ένα σκάρτο μισάωρο. Δεν πήγα βέβαια και στους πάνω και κάτω μαχαλάδες.

Για να περάσει η ώρα κάθισα να δω το τοπικό ντέρμπι στο κρίκετ με την κοντινή κωμόπολη Bandarawela..

Δεν κατάλαβα γρυ πὼς παίζεται το παιχνίδι.

Πάντως η αλλαγή καναλιών με το τηλεκοντρόλ μου φαίνεται πολύ πιο αθλητική και κοπιώδης δραστηριότητα από το κρίκετ.

Επιστροφή στο δωμάτιο για μπάνιο , ξύρισμα, αποτρίχωση, να βάλω τις κρέμες μου , να κάνω πιστολάκι τα άλλοτε αδιάβροχα παπούτσια μου. Να βάλω καμιά σκούπα και να περιμένω μέχρι να πεινάσω.

Κατόπιν συσπάσεως του ξενοδόχου πήγα στο green paradise όπου έφαγα ένα τοπικό πιάτο που λέγεται Kottu.

Σερβιρίστηκε με τέσσερα curries με διαβαθμισμένη καυτερότητα όπως μου εξήγησε ο σερβιτόρος

Αφού επιβίωσα αναίμακτα στο μαγαζάκι του τρόμου που συνέφαγα τις προάλλες με τον Νουσανκα , πήγα κατευθείαν στο νούμερο 4 που χρησιμοποιείται και στις βάσεις εκτόξευσης πυραύλων.
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς έφαγα αλλά ήταν πάρα πολύ ωραίο και χορταστικό.
Βρήκα κι έναν Γάλλο solo traveler εκεί. Είπαμε πέντε κουβέντες για το τρέχον και παλαιότερα ταξίδια και για τα χοστελ που μέναμε .

Φεύγοντας με ρώτησε αν μπορεί να έρθει να δει το χοστελ που μένω.

- Ξέρω εγώ; Ελα του λέω.

Με το που φτάνουμε, τον συστήνω στον ξενοδόχο και άρχισε να τον ρωτάει για τιμές και τέτοια.

Ξαφνικά θυμήθηκα ότι μου είπε ότι θα φύγει αύριο για την Έλλα.

Κάτι δεν μου πήγαινε καλά.

Είπα πως πρέπει να πάω επειγόντως τουαλέτα και καληνύχτισα.

-Θα πας για ύπνο με ρωτάει;

-Ε ναι του απαντάω .

Φάνηκε απογοητευμένος.

Σκορ χυλόπιτες 1-1. Ισοπαλία.

C’est la vie που λένε και οι Γάλλοι.

 

[Travelliaris]

Δηλαδή εσύ μέχρι τώρα, κινείσαι μεταξύ οδού Λαγκαδά με το ρώσικο χείλι σε κάθε διάβαση να χαλάει ντάλαρι και Νέα Φλογητά για καγκουρομπιτσόμπαρο. Κρίμας τα έξοδα!

 

[mikrh tsopana]

Θα συνεχίσω να σε χρησιμοποιώ γι ολες μου τις απορίες. Την e-visa την ειχες εκτυπωμένη;
Έκανα αίτηση πριν κάποιες μέρες, ακριβώς την επόμενη μου ηρθε μεηλ οτι το αιτημα μου έγινε δεκτό και από εκεί ενα λινκ για arrival card. Συμπλήρωσα τα στοιχεία στο arrival card αλλά ούτε επιλογή να κατεβάσω είχε ούτε μου ήρθε κατι σε μεηλ και αγχώνομαι (τωρα θυμηθηκα).

Αυτο μου ηρθε οταν εκανα αιτηση και απο κατω τα στοιχεία μου και ο αριθμός της ετα

 

[mapouna protopao]

Θα συνεχίσω να σε χρησιμοποιώ γι ολες μου τις απορίες. Την e-visa την ειχες εκτυπωμένη;
Έκανα αίτηση πριν κάποιες μέρες, ακριβώς την επόμενη μου ηρθε μεηλ οτι το αιτημα μου έγινε δεκτό και από εκεί ενα λινκ για arrival card. Συμπλήρωσα τα στοιχεία στο arrival card αλλά ούτε επιλογή να κατεβάσω είχε ούτε μου ήρθε κατι σε μεηλ και αγχώνομαι (τωρα θυμηθηκα).

Αυτο μου ηρθε οταν εκανα αιτηση και απο κατω τα στοιχεία μου και ο αριθμός της ετα
View attachment 485734

Νομίζω πώς ακολούθησα καποια λινκ από το μειλ, που επιβεβαίωσα τα στοιχεία μου και στο τέλος μου έγραψε Welcome in Sri Lanka. Στο immigration απλώς σκαναραν τα διαβατήριο κα μου είπαν περάστε. Προφανώς η e-visa είχε περαστεί στο σύστημα. Καλού κακού είχα screenshot τον αριθμό της ΕΤΑ και την απόδειξη πληρωμής.

 

[mikrh tsopana]

Νομίζω πώς ακολούθησα καποια λινκ από το μειλ, που επιβεβαίωσα τα στοιχεία μου και στο τέλος μου έγραψε Welcome in Sri Lanka. Στο immigration απλώς σκαναραν τα διαβατήριο κα μου είπαν περάστε. Προφανώς η e-visa είχε περαστεί στο σύστημα. Καλού κακού είχα screenshot τον αριθμό της ΕΤΑ και την απόδειξη πληρωμής.

Οκ, ναι, αυτό μου έγραψε κι εμένα, απλά ανησύχησα που δε μπορούσα να κατεβάσω κάτι. Από δω και πέρα σκαω και μόνο διαβάζω. Περιμενω με ανυπομονησία την ιστορία της ημέρας.

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 7

Κάπου δίπλα στο δωμάτιο μου είναι μια τσίγκινη στέγη που με βοηθάει να καταλάβω την ένταση της βροχής. Όταν χαμηλώνει σε ρυθμό βρύσης που στάζει, σημαίνει ότι μπορώ να βγω έξω.

Ένα από τα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής είναι το Lipton’s Seat.
Είναι ένα view point με ένα παγκάκι όπου καθόταν ο Σερ Λίπτον και αγνάντευε τις φυτείες του.
Όταν δεν έχει mist , λέγεται πως μπορείς να δεις την μισή Σρι Λανκα από εκεί πάνω.
Και mist δεν έχει συνήθως τις πολύ πρωινές ώρες.
Βλέποντας τον καιρό και ακούγοντας την τσίγκινη στέγη να κοπανάει αποφάσισα να μην πάω . Mist βλέπω και από το μπαλκόνι μου.
Δεν έβαλα κανένα ξυπνητήρι και ξύπνησα κατά τις 8 με λιακάδα.
Ω να σου γμς κλπ. Μέχρι να πάω θα έχει ξαναπέσει το mist.

So Lipton’s Seat , missed.

Η επόμενη επιλογή ήταν το Diyaluma Falls. Πήρα οδηγίες από τον ξενοδόχο και ξεκίνησα . Πήρα ένα λεωφορείο και αφού πέρασα δύο κεφαλοχώρια γεμάτα ζωντάνια -Beragala και Κoslanda- σε μια φανταστική από κάθε άποψη διαδρομή έφτασα στον καταρράκτη .
Το σκηνικό εκεί είναι ολόιδιο σαν το Κακολάγκαδο, πάνω από την Αρτα στο δρόμο για το γεφύρι της Πλάκας.
Καταρράκτης, γεφυράκι ,βρύση και θειές με τσεμπέρια που ψήνουν καλαμπόκια. Και μαϊμούδες αντί για αγριοκάτσικα.
Ο καταρράκτης είναι ψηλός γύρω στα 200 μέτρα αλλά δεν έχει μεγάλο όγκο νερού. Ούτε το νυχάκι της Έδεσσας δηλαδή..
Με πλησίασε ένας νεαρός Σαμάνο( το όνομα του δηλαδή) και μου πρότεινε για 15 ευρώ περίπου να με πάει στο Upper Diyaluma Falls.

Transfer and guiding.
Τι guiding ρε του λέω . Δεν μπορώ να πάω μόνος;
Μου πούλησε έναν παπά , ότι μετὰ την είσοδο είναι ένα μονοπάτι στην ζούγκλα όπου κυκλοφορούν άγρια ζώα και τέτοια. Τον προσέλαβα γιατί ήταν διασκεδαστικός.
Στον δρόμο κόψαμε μερικά τσαμπιά φρέσκου μαυροπίπερου. Θα τα αποξηράνω κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και όταν γυρίσω θα έχω δικό μου πιπέρι .
Το Upper Diyaluma Falls είναι όλα τα λεφτά φυσικά. Λίγο πριν τον γκρεμό από όπου πέφτει το νερό και γίνεται καταρράκτης έχει τρία τέσσερα μικρά καταρρακτάκια και σχηματίζουν πολλές φυσικές πισίνες και μπορείς να κάνεις μπάνια .
Όπως και έκαναν άλλωστε πολλοί τουρίστες παρότι δεν έκανε ζέστη.
Οι Ρωσίδες φυσικά δεν καταλάβαιναν χριστό , μπροστάρισσες στην ψυχρολουσία.

Καταπληκτικό μέρος. Έχει και τρία αντίσκηνα προς ενοικίαση,αν θες να κοιμηθείς με το νανούρισμα του καταρράκτη.
Το εισιτήριο είναι 1 ευρώ ανεβαίνεις κάτι ζόρικα σκαλοπάτια στην αρχή και μετά λιγότερο απο χιλιόμετρο είναι το περίφημο μονοπάτι με τα άγρια θηρία.
Άσε μας ρε Σαμάνο . Ήπια και ένα coconut με το καλαμάκι στα μαγαζάκια απέξω και επέστρεψα στο Haputale με τον ίδιο τρόπο.

Η εμπειρία του τοπικού λεωφορείου, χωρίς άλλον τουρίστα μέσα, με κόσμο και ευγενικό και διακριτικό ήταν εξαιρετική..
Πήρα μια ανάσα και πήρα πάλι το δρόμο. Εδώ στη Σρι Λανκα υπάρχει το Pekoe Trail , ένα περιπατητικό μονοπάτι ας πούμε, γύρω στα 300 χλμ.
Αν έχεις χρόνο και πόδια δηλαδή μπορείς να γυρίσεις όλη τη Σρι Λανκα ποδαράτο σε δυο μήνες. Ασφαλώς μπορείς να κάνεις και κομμάτια του.
Ε είπα κι εγώ να κάνω το κομμάτι μου. Τρία χιλιόμετρα μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Βενέδικτου του Adisham.
Αν και σύμφωνα με τις πληροφορίες, οριακά το προλάβαινα ανοιχτό , γινόταν πανηγύρι .
Και όχι μόνο γιατί στην είσοδο ήταν γεμάτο πανηγυριώτικους πάγκους.

Εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν να μπουν,να κάνουν τι δεν ξέρω.
Ρώτησα και έμαθα ότι είναι η πρώτη Poya Day της χρονιάς.
Full moon day δηλαδή, ιδιαίτερα σημαντική στο Βουδισμό και αργία. Ξαναρώτησα αν είναι χριστιανοί αυτοί πουν περιμένουν να μπουν. . Οχι μου λέει βουδιστές είμαστε.
Μπερδεύτηκα τελείως και τα παράτησα .
Το μοναστήρι πάντως είναι πανέμορφο σε ρυθμό Τυδώρ ή Γουινδσορ ή κάτι τέτοιο και ο περιβάλλων χώρος είναι ο κήπος της Εδέμ. Εικόνα αγγλικής επαρχίας.
Στην έξοδο ψώνισα ένα τοπικό σκουφί σαν αγιοβασιλιάτικο για την συλλογή έθνικ καπέλων και ένα πακέτο τσάι από την απέναντι φυτεία .τσαγιού με την ουισκοπρεπή επωνυμία Glenanore.
Η μέρα έκλεισε στο Green Paradise με fried rice chicken, με το καλό το curry το turbo.

Επιστρέφοντας σκεφτόμουν ότι ήταν η καλύτερη μέρα του ταξιδιού μέχρι τώρα .

Τι ήταν να το σκεφτώ , η βροχή πήρε πάλι μπρος.