Sri Lanka και βλέπουμε.

[vickokka]

Ημέρα ταξιδιού 4.

Long day , long story.

Ήρθε η ώρα να φεύγω από δω.

Δεν ήρθα άλλωστε για να κάνω μπάνια. Αλλιώς πήγαινα και στις Μαλδίβες, που είναι μιάμιση ώρα πτήση από δω και έχουν και νερά κρύσταλλα.

Ο επόμενος προορισμός είναι η Έλλα. Ένα τουριστικό πολύ δημοφιλές χωριουδάκι πάνω στα βουνά . Η μετάβαση εκεί όμως αποδείχθηκε στριμόκωλη.

Μόνο ένα ντιρεκτ λεωφορείο από το Galle, στις έξη το πρωί και χωρίς δυνατότητα κράτησης.

Η εναλλακτική;
Παίρνεις το ΚΤΕΛ της Mirissa ,κατεβαίνεις , περιμένεις στη στάση να περάσει το ΚΤΕΛ της Matara, ξανακατεβαίνεις και περιμένεις το τρίτο που κάνει και την μακρύτερη διαδρομή. Με το τρίτο το μακρύτερο σε ένα οκταωράκι έχεις φτάσει.

Είπαμε, ζήσε το σαν ντόπιος , γεύσου αυθεντική εμπειρία αλλά κάπου ώπα. Απελπισία. Με τα θεία δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση, αλλά ο από μηχανής θεός υπάρχει σίγουρα, γιατί μου εμφανίστηκε αυτοπροσώπως.
Την όποια πληροφορία έχω για την Σρι Λανκα ,την έχω αποκτήσει παρακολουθώντας από τον Σεπτέμβριο που έκλεισα τα εισιτήρια, την σελίδα Sri Lanka Backpackers στο FB.
Εκεί λοιπόν, τρέχοντες και μελλοντικοί επισκέπτες της Σρι Λανκα , ποστάρουν το μακρύ τους και το κοντό τους, αναζητώντας πληροφορίες για το ένα και το άλλο.
Απο κάτω πετάγονται όλοι οι τοπικοί ταξιδιωτικοί πράκτορες, οι ταξιτζήδες, οι τουκτουκέρηδες, οι homestayδες και προωθούν τις υπηρεσίες τους.
Αποθήκευα όσα με ενδιέφεραν και κάπως έτσι χάραξα πορεία και εξακολουθώ να πορεύομαι .
Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν, πώς μάλλον πρέπει να γυρίσω στο Κολόμπο και να το πάρω αλλιώς, την ώρα που έπινα μπίρες με τον Γερμανό, τσουπ ,να το από μηχανής ποστάρισμα.
Ένας ταξιτζής πήγαινε στην Έλλα για να παραλάβει πελάτες και έψαχνε κόσμο για να το φουλάρει και στο πήγαινε.
Το παζάρεψα λίγο αλλά ήμουν σε αδύναμη διαπραγματευτική θέση οπότε κάναμε ντιλ με είκοσι ευρώ.
Το πρωί το πέρασα ποδηλατώντας στα περίχωρα, πήγα σε μια παραλία που συχνάζουν θαλάσσιες χελώνες . Μόνο 2 είδα κι αυτές κάτω από το νερό.
Είχε και μια παραλία με still fishing αλλά οι αποτεώνες κάνουν πως ψαρεύουν και βγάζουν μεροκάματο από τουρίστες που θέλουν να τους φωτογραφίσουν.
Είχαν πεταχτεί και μερικοί άλλοι ενδιαφερόμενοι για το τρανσφερ χθες , αλλά τελικά ο Νουσάνκα ήρθε το μεσημέρι και παρέλαβε μόνο εμένα.

Private Transfer παρακαλώ.
Η επιλογή αποδείχθηκε σοφή.
Και οι Έλληνες ταξιτζήδες φημίζονται για την πολυπραγμοσύνη τους και τις πανεπιστημιακού επιπέδου γνώσεις τους επί παντός επιστητού αλλά ο Νουσανκα πραγματικά τα ξέρει όλα.
Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να με κατατοπίσει σε αυτά που πραγματικά με ενδιαφέρουν στα ταξίδια.
Ιστορία, πολιτική κατάσταση , οικονομία, τρόπος ζωής κλπ.
Το τοπίο μάλλον αδιάφορο στις πρώτες δύο ώρες,φοινικιές , μπανανιές, γελάδια οπότε το ρίξαμε στην κουβέντα .
Και τελικά ο Νουσανκα αποδείχτηκε ο δημιουργός και διαχειριστής της σελίδας που παρακολουθούσα τόσους μήνες. Τρελό;

Πολύ ξύπνιο παλικάρι. Εχει στα σκαριά μια app που θα οργανώνει μετακίνηση και ίσως accommodation αποκλειστικά για backpackers.
Για αυτό ψάχνει για backpackers όταν πηγαίνει καπου άδειος . Θέλει feedback για τις ανάγκες και προτιμήσεις των ταξιδιωτών.
Φυσικά δεν έχει λεφτά για να πληρώνει τους developers και του πρότεινα να με βάλει συνεταίρο. Θα κάνουμε μπίζνες εδώ.

Με ρώτησε καμιά ώρα πριν φτάσουμε στην Έλλα , αν πεινάω .
Θα σταματήσουμε για φαγητό εδώ σε ένα μαγαζί πάνω στο δρόμο. Θα δοκιμάσεις το πιο αυθεντικό ρύζι με κάρι μου λέει . Οκ λέω . Ας το κανουμε.
Ήταν μια πενταβρώμικη παράγκα με χωμάτινο πάτωμα και χαρούμενες μύγες να πεταρίζουν ολούθε.
Με σύστησε και στην μαγείρισσα- σεφ- μπορεί να ήταν και θεία του.
Φωτιά στη θράκα, σκουριασμένες κατσαρόλες, υγειονομικός παράδεισος.

Εντάξει λέω , και στην Ελλάδα λέμε που και που , να πάμε να φάμε κανένα βρώμικο.
Έτσι κι αλλιώς κουβαλάω πλήρες φαρμακείο έναντι στομαχικών διαταραχών.
Το κατάστημα λειτουργεί σε μπουφέ κονσεπτ . Είναι μια τσίγκινη λεκάνη με ένα κολλημένο ρύζι άσπρο με κόκκινες βούλες και μετά εφτά κιούπια με τα διάφορα κάρις.
Η ιεροτελεστία έχει ως εξής. Πλένεις τα χεράκια σου και παίρνεις μικρές πρέζες ρυζιού με τα δάχτυλα και τα ζυμώνεις με το κάρι μέχρι να ξεκολλήσει το ρύζι. Το κάνεις σε όλο το πιάτο και μετά αν θέλεις συνεχίζεις με το χέρι ή παίρνεις κουταλοπηρουνο.

Την ώρα που έτρωγα σαν να άκουγα την φωνή του Κούτρα να τραγουδάει

«Θολὰ νερὰ καὶ μίλια τέσσερα τὸ ρέμα,

οἱ κούληδες τρῶνε σκυφτοὶ ρύζι μὲ κάρι,

ὁ καπετάνιος μας κοιτάζει τὸ φεγγάρι,

πού ῾ναι θολὸ καὶ κατακόκκινο σὰν αἷμα.»

από το «Cambays water» στο Σταυρό του Νότου .

Δεν είμαι συνονόματος του πρωθυπουργού μας, αλλά αυτό μου ήρθε.

Πυρακτώθηκε όλος ο εσωτερικός μου κόσμος βέβαια αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το γεύμα ήταν θεσπέσιο.
Δεν θα το βάλω στο Trip Advisor. Ας μείνει ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Μπράβο Νουσανκα.
Κάναμε και μια στάση στο Ravana Waterfall , έναν από τους εκατοντάδες καταρράκτες της Sri Lanka. Όμορφος , αλλά όπως όλοι οι καταρράκτες δεν «γράφει» καλά στις φωτογραφίες Καλύτερος στο βίντεο.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρος ότι ένας τυχαίος άγνωστος από το FB θα περάσει να με μεταφέρει στην Ella , απέφυγα να κάνω κράτηση σε κατάλυμα μέχρι να έρθει. Το έκανα μόλις μπήκα στου Nishanka.. Τα καταλύματα που είχα εντοπίσει κοντά στο κέντρο ήταν ήδη γεμάτα.

Ημέρα Σάββατο και πολύς εσωτερικός τουρισμός. Οπότε έκλεισα το πιο κοντινό σχετικά .

Το βάλαμε στο Google Maps και έγραφε « Οριστικά κλειστό» Ορίστε; Με ζώσανε τα φίδια.
Τελικά το βρήκαμε. Μάλλον το πιο άκυρο χοστελ που έχω μείνει ποτέ. Και μάλλον παράνομο. Ούτε ρεσεψιόν , ούτε τίποτα . Δεν ζήτησαν διαβατήριο, δεν ζήτησαν λεφτά, ήταν δύο πιτσιρικάδες με ράστα μαλλιά και ακούγανε ρέγγες.
Πλήρωσα και χαιρέτησα τον Νουσανκα.
Φυσικά κρατήσαμε επαφή για πληροφορίες τις επόμενες μέρες,καθὼς και για μελλοντική συνεργασία.
Το δωμάτιο δεν έμοιαζε με χοστελ Είχε τρία διπλά κρεβάτια, χωρίς διαχωριστικά ή κουρτίνες, χωρίς lockers, τίποτα.
Ρώτησα αν θα κοιμηθώ μόνος. Οχι , μου λέει περιμένουμε κι άλλο κόσμο.
Βγαίνω από το μπάνιο και βλέπω μια γλυκούλα χαμογελαστή κοπελίτσα να ξεπακετάρει.

-Are we going to sleep together? την ρωτάω;

-Yes , it looks like that απαντάει χαμογελώντας.

-Ααααυτά είναι, λέω( στα ελληνικά) .

-What ? Μου λέει

-Nothing, της λέω. Somethings mine.

Έσυρα τα πόδια μου στην ανηφόρα να πάω στο χωριό, να ρίξω μια ματιά, να τσιμπήσω και να πιω κάτι γιατί εδώ είναι ερημιά.
Ο κεντρικός δρόμος είναι γεμάτος εστιατόρια και μπυραρίες και διάφορα μαγαζιά.
Πολύ νεολαία από όλο τον κόσμο και αρκετή νυχτερινή ζωή φαντάζομαι αφού στα μισά μαγαζιά είχε κιθαριστές ή μικρές μπάντες που παίζανε λαιβ.
Δεν μπόρεσα να βγάλω σαφή εικόνα μέσα στη νύχτα ,αλλά υπάρχει ένα rock-reggae vibe . Το πιο μεγάλο κλαμπ λέγεται One love και πάρα πολλοί ντόπιοι πιτσιρικάδες εκμεταλευόμενοι την πυκνότητα της τριχοφυΐας τους το παίζουν τι Τζαμάικα , τι Σρι Λανκα.

Περισσότερα θα δω αύριο. Πήρα τον κατήφορο για το χοστελ μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Ευτυχώς οι πυγολαμπίδες είχαν σχηματίσει φωτοστέφανο γύρω μου και δεν με παρέσυρε κανένα τουκτουκ. Φυσικά το προσπέρασα αλλά το βρήκα τελικά.

Στα διπλανά κρεβάτια η Βελγα γλυκούλα που είναι δυόμισι μήνες ήδη στη Σρι Λανκα και ήθελα να την ανακρίνω για πληροφορίες, είχε αντικατασταθεί από ένα ζευγάρι αγέλαστων Τσέχων και ένα άλλο αγνώστου προελεύσεως παλικάρι. Τι να κάνεις ; Να κάτσεις να σκάσεις;

τι φοβερες περιγραφες, καλιω απο τα γελια!!!

 

[mikrh tsopana]

Φαντάζομαι πὼς ναι. Ανάλογα την ώρα άφιξης, αν έχεις αποσκευές ,αν είναι όλα τα καταλύματα συγκεντρωμένα,,αν έχει ανηφόρες.
Δεν βρίσκω κανένα λόγο να το κάνω.. Και ένα ποστ να κάνεις στην σελίδα που αναφέρω θα έχεις εκατό προτάσεις.
Απλά οι πλατφόρμες έχουν μια κάποια ασφάλεια και αν κάτι δεν πάει καλά, δηλαδή βρεθείς σε κανένα αχούρι, έχεις μια relocation option. Hostelworld και Agonda είναι μάλλον πιο οικονομικές από Booking και Airbnb για το ίδιο κατάλυμα . Οχι πάντα. Ελπίζω να σε βοήθησα.

Ευχαριστώ, με καλυψες.
Απο φβ δεν μπορώ να κλείσω γιατί δεν εχω (γενικά, σοσιαλ μυδια)
Μαλλον χυμα θα παω εκτός απο τις χοτ περιοχές που θα κλείνω απο πριν

 

[Samion]

Υποψη στη γραμμη Ελλα-Μιρισσα απο τις πιο τουριστικες της χωρας παιζει κ shared taxi πχ EZ taxi, συνηθως φευγει απο αφετηρια λιγο πριν απο τα κανονικα για να σκουπισει τους βιαστικους..

 

[Teodoro]

Σταμάτησαν προς το παρόν οι ανταποκρίσεις του φίλου συνταξιδιώτη.
Μάλλον θα ξανασυναντήθηκε με την Βελγίδα..

 

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 5

Αν σου πει κανείς δεν κάνει κρύο στην Σρι Λανκα δεν ισχύει.
Το δάγκωσα το βράδυ .
Το κατάλυμα διαθέτει κουβέρτες ,αλλά δεν τις είχε στρωμένες στα κρεβάτια αλλά συσκευασμένες στο σαλόνι και δεν το πήρα είδηση .
Ξύπνησα τη νύχτα και τυλίχτηκα με ότι βρήκα μπροστά μου.
Η ομήγυρη είχε ξυπνήσει και περίμενε στο σαλόνι το (included) πρωινό. Όμως το προσωπικό δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τις 8.30 . Τα δύο σόλο κορίτσια , στο τέτοιο τους , σηκωθήκανε , βγάλανε τα στρωματακια τους και άρχισαν την γιόγκα.
Τα δύο ζευγαρωμένα κορίτσια ακολούθησαν μέσα στην καλή χαρά.
Τα αγόρια είχαν μια ξινισμένη φάτσα σε στυλ, ούτε απόψε πηδήξαμε, θα μείνουμε και νηστικοί από πάνω.
Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν τρώω συνήθως πρωινό πριν μεσημεριάσει .

Τα νέα είναι άσχημα. Όλες οι προγνώσεις λένε, ότι θα βρέχει σε όλη την Σρι Λανκα , όλη την εβδομάδα .
Δεν δίνει ούτε μία ώρα λιακάδα.. Τις είχα δει και πριν φύγω από την Ελλάδα αλλά είχα την ελπίδα πως θα διαψευστούν.
Τέλος πάντων θα προσαρμοστώ .
Οπότε έβγαλα το σούπερ ντούπερ αδιάβροχο μου, που έχει και ειδικά σχεδιασμένη καμπούρα για να χωράει το μπακπακ και ξεκίνησα για ένα από τα πιο προβεβλημένα αξιοθέατα της χώρας.

Την Nine Arches Bridge.
Μια σιδηροδρομική γέφυρα που εχει εξελιχθεί σε landmark της χώρας και αυτό βλέπεις όταν φτάνεις στο αεροδρόμιο.
Το δρομολόγιο Καντυ-Έλλα θεωρείται από τις πιο όμορφες διαδρομές με τρένο στον κόσμο και εγώ γουστάρω πολύ. Αυτές οι διαδρομές είναι από τις ταξιδιωτικές μου αδυναμίες.
Το κακό είναι, ότι γίνεται ένας χαμός με τα εισιτήρια της διαδρομής, αφού όλοι οι τουρίστες θέλουν να την κάνουν.
Διάβασα διάφορα.
Ότι δεν μπορείς να βρεις εισιτήριο αν δεν κλείσεις μήνες πριν, οτι γίνεται μαύρη αγορά ,ότι στις b και c class δεν έχει ερκοντίσιον , ότι βιώνεις καταστάσεις παρτουζας από το στριμωξίδι για μια φωτογραφία στο δημοφιλές σημείο από αφιονισμένους instagrammers και διάφορα τέτοια.
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που κάνω την διαδρομή ανάποδα.
Αν είμαι τυχερός , μπορεί να βρω εισιτήριο στην αντίθετη κατεύθυνση Ella-Kandy που έχει λιγότερη ροή επισκεπτών.
Η γέφυρα όμως είναι τρία τέσσερα χιλιόμετρα έξω από την Έλλα. Ξεκινάς από το σταθμό περπατάς δίπλα από τις γραμμές και σε μισή ώρα-τρία τέταρτα έχεις φτάσει .
Έφτασα κι εγώ περπατώντας μέσα στο ψιλόβροχο κατά τις 9. 30 και είχε ήδη αρκετό κόσμο Φαντάζομαι τι θα γινόταν αργότερα.
Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε κι ένα τρένο και σταμάτησε πάνω στο γέφυρα για να φωτογραφηθεί και να φωτογραφηθούν μαζί του και κάτι βαρεμένες Καρένινες.
Οκ ωραία είναι η γέφυρα υπέροχη και η γύρω φύση, να τα λέμε κι αυτά.
Και πως η Ella από ένα άσημο χωριουδάκι έγινε δημοφιλής προορισμός, στην γέφυρα και στο στο instagram που την έκανε διάσημη το χρωστά.
Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εκτός από ωραίες περιπατητικές διαδρομές μέσα στο δάσος. Σαν να είσαι στο Πήλιο ή στο και στο Χορτιατη μη σου πω. Και night life.
Άπειρα καταλύματα από πεντάστερα μέχρι καλύβες στο δάσος.
Άλλο σημείο ενδιαφέροντος θεωρείται το Little Adam’s Peak που αν κατάλαβα καλά είναι απλώς ένα viewpoint με υπέροχη θέα. Με βροχή και ομίχλη δεν είχε κανένα νόημα . Πες πως πήγα.
Γύρισα στην Έλλα από έναν άλλο δρόμο και πήγα καρφί στον σιδηροδρομικό σταθμό .

Αύριο μεθαύριο sold out για Kandy.
Έκανα μια τρίπλα και έκλεισα εισιτήριο για αύριο για το Haputale , την επόμενη στάση δηλαδή, περίπου μια ώρα από εδώ.
Ένα χωριό παρόμοιο με την Έλλα, αλλά στο πιο ήσυχο και λιγότερο τουριστικό, για το οποίο έχω διαβάσει τα καλύτερα.
Αναγκαστικά θα μείνω δύο μέρες εκεί γιατί βρήκα εισιτήριο πρώτης θέσης μάλιστα, από Haputale για Kandy μετά από δύο μέρες . Τώρα το τι θα κάνω δύο μέρες εκεί,αν βρέχει μέρα νύχτα δεν ξέρω ακόμα.
Μέσα στην καλή χαρά από την απρόσμενη τύχη, πήγα απέναντι και έφαγα ένα egg rotti , μπουγάτσα με αυγό δηλαδή με ολίγο καυτερό ντιπ
Γύρισα στο χόστελ και στρίμωξα την γλυκούλα , να μου πει, που έμεινε στο Haputale γιατί από εκεί είχε έρθει.
Εκεί που τα λέγαμε, πήρε τηλέφωνο ο boyfriend από το Βέλγιο , κι αυτή άρχισε να χαχανίζει.
Φλαμανδικά δεν ξέρω καθόλου αλλά μπόρεσα να μεταφράσω επί λέξει.

Είναι ένας συμπαθητικός κυριούλης εδώ. που του τρέχουν τα σάλια για πάρτη μου. Και χαχαχα χουχουχου.

Πήρα τις συστάσεις και αποσύρθηκα. Κύριος.

Για τις επόμενες 7 ώρες έβρεχε ασταμάτητα. Έβγαινα για τσιγάρο ανά ώρα και ο πιτσιρικάς δισεγγονός του Bob Marley του σταφ εκεί, με πότιζε με τσάγια Κευλάνης που αν και δεν είμαι τόσο το τσαγιού , δίκαια έχει τέτοια φήμη.

Για αυτό γράφω την Οδύσσεια ενός ξενιτεμένου σήμερα. Έ-πη-ξα.
Κατά τις εννιά το βράδυ τα πήρα στο κρανίο, φόρεσα το αδιάβροχο και ανέβηκα στην Έλλα.
Σε ένα μπαρ κλαμπ πάνω στο δρόμο ένας κημπορντίστας τραγουδούσε No woman , no cry .
Ε κάθισα εκεί δίπλα, τσάκωσα μια Lion μπίρα, τραγούδησε και το Walk of life και σχόλασε.
Ανέλαβε ο DJ να ξεσηκώσει τις κοριτσοπαρέες με Girls just want to have fun. Ε κάπου εκεί σχόλασα κι εγώ.

 

[Teodoro]

Κρύωσες και ξενέρωσες, ε;
Ενώ άμα είχες το Βελγάκι αγκαλίτσα, θα 'ταν αλλιώς..

Εγώ άμα μου άρεζε, θα χωνόμουνα, να την γνωρίσω στην αρχή, να εξηγούμαστε..
Τι boyfriend και κολοκύθια! Γραμμένο τον έχει 2,5 μήνες..

Και μιλούσε και για σένα σ' αυτόν, να ζηλέψει..
Έμπαινε..
Κι αν δεν κάτσει, δες το σαν προπόνηση για την επόμενη φορά.
Αν σου κάτσει όμως..

Και θα 'χεις και παρέα για το υπόλοιπο ταξίδι και μετά ίσως, ποιος ξέρει..
"Έρως ανίκατε μάχαν.."
Υ.Γ.
Δες ταυτότητα όμως πρώτα, μην μπλέξεις..