Κίνα Solo στην Κίνα πασχαλιάτικα; Γίνεται!

[panius]

Έχω κλείσει τον Οκτώβρη να πάω Πεκίνο θα με βοηθήσεις με το ξενοδοχείο. Σε ποιά περιοχή είναι καλύτερα να δω τα αξιοθέατα και να κινούμαι πιο πολύ με τα πόδια.
Εκεί που λές δεν έχει μετρο?

Ψάξε γύρω από τη στάση μετρό Shichahai. Η περιοχή εκεί γύρω λέγεται Nanluoguxiang και είναι πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική. Δεν θα είσαι τόσο κοντά στην Τιενανμεν, στο Ναό του Παραδείσου και στην Απαγορευμένη Πόλη, αλλά με το μετρό δεν θα είναι πρόβλημα αυτό. Και στα νότια της Τιενανμεν που έμενα εγώ δεν ήταν άσχημα. Αρκεί να διαλέξεις να μείνεις κάπου στην οδό Dashilan κοντά στο μετρό Qianmen. Ωραία γειτονιά, παραδοσιακή, με αρκετή ζωή το βράδυ. Εκεί που έμενα εγώ, κοντά στο μετρό Zhushiku (ακόμα πιο νότια) ήταν μια μεγάλη λεωφόρος που μου φάνηκε αρκετά ψυχρή και μετά τις 10 δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ακόμα και τα κοντινά KFC κλείνανε στις 22.30. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν ένιωθες ανασφάλεια.

 

[isabelle]

Προσωπικά είχα μείνει σ' αυτό http://www.hostelbookers.com/hostels/china/beijing/63247/, σε χουτονγκγειτονιά δέκα λεπτά με τα πόδια από την Τιενανμεν. Καλό δεν το λες, αλλά σίγουρα άκρως βολικό, αρκετά ατμοσφαιρικό και σε καλή τιμή (26 ευρώ δίκλινο με μπάνιο στο κέντρο του Πεκίνου δεν βρίσκεται και τόσο εύκολα). Panius τι λες; Πόσο κοντά πέφτει σε σχέση με κείνα που προτείνεις;

 

[panius]

Προσωπικά είχα μείνει σ' αυτό http://www.hostelbookers.com/hostels/china/beijing/63247/, σε χουτονγκγειτονιά δέκα λεπτά με τα πόδια από την Τιενανμεν. Καλό δεν το λες, αλλά σίγουρα άκρως βολικό, αρκετά ατμοσφαιρικό και σε καλή τιμή (26 ευρώ δίκλινο με μπάνιο στο κέντρο του Πεκίνου δεν βρίσκεται και τόσο εύκολα). Panius τι λες; Πόσο κοντά πέφτει σε σχέση με κείνα που προτείνεις;

Είναι πολύ κοντά στην οδό Dashilan που αναφέρω Εγώ είχα κλείσει στην αρχή στο αδελφάκι του, στο Leo Hostel επί της οδού Dashilan. Μετά όμως σκέφτηκα ότι θα παίζω ξύλο με τους συγκατοικους, ποιος θα πρωτοπρολάβει πρίζες να φορτίζει κινητά, τάμπλετ και φωτογραφικές μηχανές και έκλεισα σε κανονικό ξενοδοχείο. Πήγα όμως στο Leo Hostel να εκτυπώσω το boarding pass την τελευταία ημέρα γιατί το internet corner του ξενοδοχείου μου ήταν μόνο στα κινέζικα!!! Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο χώρο του μπαρ! Πολύ Lonely Planet καταστάσεις! Επίσης, όλοι μιλούσαν πολύ καλά αγγλικά, από τη ρεσεψιονιστ, μέχρι τον μπαρμαν. Οπότε, η συμφορουμίτισσά μας μπορεί να δει και αυτό!

 

[aspa]

Σας ευχαριστώ πολύ είμαι ακόμη στο ψάξιμο. Πολύτιμες οι πληροφορίες σας.

 

[aspa]

Καλησπέρα. Συνεχίζοντας το ψάξιμο μου δημιουργούνται μερικές απορίες
Τα εισητήρια των τραίνων στα φέρνουν στο ξενοδοχείο δεν είναι καλύτερα?
Πήγες με το γρήγορο τραίνο ? λέω να πάω με το αργό σε κουκέτα να γλυτώσω τις διανυκτερεύσεις.
Έκλεισα στο Leo hostel που μου είπες για να είμαι κοντά στο κέντρο της πόλης.
Θα μείνω 6 ημέρες στο Πεκίνο και 2 η επίσκεψη στο Xian, εκεί θα πάω πρωί πρωί θα δω τον πήλινο στρατό και το βράδυ αργά θα φύγω. Είναι λίγες οι μέρες μόνο κάπου κοντά στο Πεκίνο μπορώ να πάω, έχεις καμμιά ιδέα?
Ευχαριστώ.

 

[panius]

Τα εισητήρια των τραίνων στα φέρνουν στο ξενοδοχείο δεν είναι καλύτερα?

Έκανα πολύ ψάξιμο και ρώτησα σε όλα τα φόρουμ. Η απάντηση ήταν η ίδια και τη λέω και σε σένα. Γιατί να πληρώνεις έξτρα; Γιατί να έχεις το άγχος αν θα βρεις τα εισιτήρια στο ξενοδοχείο;;; Έχω δουλέψει χρόνια σε ξενοδοχεία και δεν φαντάζεσαι τι λάθη γίνονται... παίρνει ο ρεσεψιονίστ το πακέτο από τον κούριερ, το καταχωνιάζει σε ένα συρτάρι και χάνεται! Την κάρτα 4G που παρήγγειλα online και μου παραδόθηκε στο ξενοδοχείο, την παρέλαβα μετά από μία ώρα, γιατί απλά οι ρεσεψιονίστ δεν την έβρισκαν (μου παρέδωσαν στην αρχή φάκελο με όνομα παραλήπτη "Eleftheria" επειδή απλά είδαν "Ελλάδα" γραμμένο κάπου)

Θα πας λοιπόν μόνη σου σε έναν οποιοδήποτε σιδηροδρομικό σταθμό και θα παραλάβεις τα εισιτήριά σου. Εφόσον θα πας Xian θα φύγεις από τον Beijing West Railwaυ station. Είναι τεράστιος! Θα πάρεις τη γραμμή 7 του μετρό και θα βγεις από τη South Exit (λιγότερη κίνηση - πιο ευκολη πρόσβαση). ΔΕΝ θα μπεις στην κεντρική είσοδο! Για να πάρεις τα εισιτήριά σου θα πας στο πλάι, αριστερά και δεξιά της κεντρικής εισόδου.
Θα ακολουθήσεις κατά γράμμα τις οδηγίες σε αυτό το βίντεο

Για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο, πήγα μια μέρα πριν το ταξίδι και παρέλαβα τα εισιτήρια γιατί φοβόμουν τις ουρές στα κισσέ. Πήγα κατά τις 21.30 και μέσα σε 10 λεπτά είχα τα εισιτηριάκια μου στα χέρια!!!


Xian δεν θα διανυκτερεύσεις;;;; Μην κάνεις αυτό το λάθος!!!! Αντί να ψάχνεις κοντινές εκδρομές στο Πεκίνο, βάλε τουλάχιστον μία διανυκτέρευση στο Xian! H ατμόσφαιρα στη μουσουλμανική γειτονιά το βράδυ, είναι κάτι που δεν πρέπει με τίποτα να χάσεις!!!

Πήγες με το γρήγορο τραίνο ? λέω να πάω με το αργό σε κουκέτα να γλυτώσω τις διανυκτερεύσεις.

Ταξίδεψα με τα γρήγορα! Δεν με διαβάζεις, θα σε μαλώσω! χαχαχαχαχαχα!!! Είχα βρει ένα ζευγάρι αυστραλών που ταξίδεψαν στο νυχτερινό αργό δρομολόγιο, και μου είπαν ότι τους άρεσε πολύ και ήταν και πολύ καθαρό. Διάλεξε με γνώμονα πώς θα κερδίσεις περισσότερες ώρες στο Xian. Θα λυπηθείς αν δεν κάτσεις έστω και ένα βράδυ, στο λέω να το ξέρεις και αμαρτίαν ουκ έχω!

 

[aspa]

Σε ευχαριστώ πολύ
Έχω διαβάσει την ιστορία σου εκατό φορές.
πολύ κατατοπιστικός.

 

[panius]

Back to Beijing - Φαγητό - Σόου

Φεύγω απ’ το Σιάν με μαύρη καρδιά. Ήθελα πραγματικά να κάτσω μια μέρα παραπάνω. Αν δεν είχα κλείσει με το ακριβό bullet train, νομίζω θα άλλαζα το πρόγραμμα και θα καθόμουν.

Φτάνω στο Πεκίνο μεσημεράκι. (λιγότερο από 4μιση ώρες για μια διαδρομή 1500 χιλιομέτρων! Απίστευτο;; )

Δεν είχα διάθεση να επισκεφτώ κανένα μνημείο. Έκλεισα μόνο για το βράδυ παράσταση KungFu στο πολυδιαφημισμένο RED THEATER (φτου μου).

Μέχρι να πάω στο σόου, περπατούσα χωρίς πρόγραμμα στην εμπορική γειτονιά Wangfujing.

Στην υπαίθρια αγορά τροφίμων του εμπορικού αυτού δρόμου θα βρείτε κάθε λογής ζωντανό ον έτοιμο προς βρώσιν: από ζωντανούς σκορπιούς που μόλις τους παραγγείλεις βυθίζονται σε ζεματιστό λάδι και γίνονται κριτσινιστό σνακ, μέχρι αστερίες και ολόκληρα περιστέρια. Όλα καρφωμένα στα σουβλάκια τους, περιποιημένα, σε ωραίες σειρές, να τα βλέπεις να σου ανοίγει η όρεξη και να σου τρέχουν τα σάλια!!! (μπλιαξ)

Βέβαια, έχω την αίσθηση ότι όλο αυτό το ζωικό υπερθέαμα γίνεται με σκοπό να προσελκύσει περισσότερο το ενδιαφέρον και την περιέργεια του κόσμου. Ούτε μια φορά δεν είδα κάποιον να καταβροχθίζει έντομα. Όλοι έτρωγαν πολύ πιο νορμάλ φαγητά, όπως και εγώ άλλωστε.

νορμάλ φαγητά! χχαχααχαχαχαχα!!!!!

Στην Κίνα, δεν δίστασα καθόλου να δοκιμάζω street food λιχουδιές. Σε αντίθεση με Ινδία και Αίγυπτο, εδώ αγόραζα άφοβα ότι φαινόταν και μύριζε ωραία.

Στο Σιάν δοκίμασα τοπικό χάμπουργκερ με αρνίσιο κρέας σε παραδοσιακό στρογγυλό ψωμάκι.

Οι δικοί μου για να με πειράξουν, μου έστελναν φωτογραφίες από ουζερί με μεζέδες και καλαμαράκια για να δουν τι χάνω που λείπω Μεγάλη Εβδομάδα. Γατάκια! Εγώ τι κάνω νομίζετε;;;; Καλαμαράκια εσείς, καλαμαρο-άλιεν εγώ!

Στο Σιαν δεν γίνεται να πας και να μην δοκιμάσεις το διάσημο ντόπιο πιάτο PaoMo!
Πληρώνεις στο ταμείο και παίρνεις μια βαθιά γαβάθα και 2 στρογγυλά ψωμάκια.

Κόβεις σε μικρα κομματάκια τα ψωμιά και τα ρίχνεις μέσα στο βαθύ πιάτο. Στη συνέχεια το πας στην κουζίνα, όπου στο γεμίζουν με πεντανόστιμη ζεστή σούπα με νουντλς και λαχανικά και ένα μεγάλο κομμάτι αρνίσιο κρέας από πάνω.

Το συνοδεύεις με βραστά κεφάλια γλυκό σκόρδο! Παιδιά, τι να πω... εγώ, που τρελαίνομαι για σούπες πραγματικά το καταχάρηκα αυτό το πιάτο! Μην το χάσετε με τίποτα!!!

Στο Pingyao δοκίμασα το φημισμένο μοσχαράκι της περιοχής σε μια υπέροχη κόκκινη σάλτσα με λαχανικά.

Για να φας το ρύζι, πρέπει να φέρεις το μπολ κάτω από το σαγόνι και με τα ξυλάκια να σπρώχνεις το περιεχόμενο μέσα στο στόμα. Έχω μάθει να τρώω (κάπως) με ξυλάκια, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω αυτή την υπέροχη σάλτσα να πάει χαμένη. Ζητάω και μου φέρνουν πιρούνι και βυθίζω το ρύζι μέσα στη σάλτσα! Ήταν απλά θεϊκό!!! Κάτι Αυστραλοί που καθόντουσαν απέναντί μου με είδαν, ζούλεψαν και έκαναν ακριβώς το ίδιο! «This is rice papara» τους λέω! χχαχαχχαχα!!!!

Φυσικά δοκίμασα και τα απολαυστικά dumplings! Εγώ τα ονόμασα Kinder έκπληξη γιατί το καθένα είχε και διαφορετική γέμιση. Στα φέρνουν το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε κυλινδρικά ξύλινα σκεύη, με τρύπες από κάτω για να περνάει ο ατμός και να «αναπνέει» το ζυμαρικό. Αναγνώρισα τη γέμιση από κιμά, γαρίδα, σπανάκι και τυρί και τα 8 όμως ήταν πεντανόστιμα!

Έχοντας ξετρελαθεί στην Ιαπωνία με τα ramennoodles, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη που τα βρήκα σε αφθονία και στην Κίνα.

Τα έτρωγα σε κάτι γκρεμίδια στα χούτονγκς του Πεκίνου με 1μιση ευρώ,

...αλλά κυρίως τα απολάμβανα στη γιαπωνέζικη αλυσίδα Ajisen Ramen, στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στα εμπορικά κέντρα, με γαρίδες πανέ για ορεκτικό και πάντα με πράσινο τσάι που προσφέρεται δωρεάν. (αν κάποιος ξέρει πού πουλάνε ramen noodles στην Αθήνα, πείτε μου σας παρακαλώ).

Το επιδόρπιο ήταν παγωτό ξυλάκι ανανά ή μάνγκο, αλλά και φρούτα σε καλαμάκι (κυρίως φράουλες, ακτινίδια και ανανάς) βουτηγμένα σε ζεστή καραμέλα η οποία τα αγκάλιαζε με θαλπωρή από όλες τις μεριές και έπηζε νωχελικά πάνω τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πεντανόστιμο φρουτο-γλυφιτζούρι που προσέλκυε τα μικρά παιδιά, εμένα τον μαντράχαλο και όλες τις μύγες Πεκίνου, Σανγκάης και περιχώρων!

Υπ όψιν, δεν αντιμετώπισα το παραμικρό στομαχικό πρόβλημα!


Η παράσταση Kung Fu που είδα το βράδυ ήταν "υπέροχη", με τους ηθοποιούς να "μιλάνε" αγγλικά (!) (playback από το ηχείο έπαιζε και αυτοί απλά ανοιγόκλειναν το στόμα), να κάνουν εντυπωσιακά - ομολογουμένως - ακροβατικά με κραυγές που θα ζήλευε και ο Τσάκι Τσαν και στο μεσοδιάστημα που δεν τρυπιώντουσαν με τις λόγχες να σου πετάν και μερικά ψήγματα κινεζικής φιλοσοφίας (ισορροπία του γιν και του γιανγκ, σωματική ρώμη σε ισορροπία με το πνεύμα για να δέσει το γλυκό και άλλα τέτοια ψαγμένα). Μπορώ να πω ότι εντρύφησα σε βάθος στην κουλτούρα του KungFu σε σημείο να πάω να ξυρίσω το κεφάλι και να φορέσω τον πορτοκαλί χιτώνα, μέχρι που οι ηθοποιοί βγήκαν στο τέλος και άρχισαν να φωτογραφίζονται επ' αμοιβή με τους θεατές - τουρίστες παίρνοντας γελοίες πόζες. Εκεί λέω "ρε συ, λες να είναι tourist trap;;;; μπααααα... δεν νομίζω....

Για την επόμενη μέρα έχω προγραμματίσει επίσκεψη στο Γκρέιτ Γουόλ οφ Τσάινα! (κάτσε να βάλω την πινέζα στον χάρτη...)

 

[aspa]

καλησπέρα πολύ ωραία μας τα περιγράφεις όλα.
Πήγες στους βασιλικούς τάφους?
Το πρόγραμμα μου το άλλαξα ως εξής
1-4/10 Πεκίνο διαν 3
4/10 Pingyao διαν 1(θα πάω με το γρήγορο τραίνο)
5/10 Χιαν διαν 1
6/10 νυχτερινό τραίνο Πεκίνο διαν 1
7-9/10 Πεκίνο διαν2
Πως είναι τώρα?

 

[panius]

καλησπέρα πολύ ωραία μας τα περιγράφεις όλα.
Πήγες στους βασιλικούς τάφους?
Το πρόγραμμα μου το άλλαξα ως εξής
1-4/10 Πεκίνο διαν 3
4/10 Pingyao διαν 1(θα πάω με το γρήγορο τραίνο)
5/10 Χιαν διαν 1
6/10 νυχτερινό τραίνο Πεκίνο διαν 1
7-9/10 Πεκίνο διαν2
Πως είναι τώρα?

Πάνω - κάτω όπως έκανα κι εγώ Βασιλικούς τάφους δεν πήγα. Νομίζω, αν πας απαγορευμένη πόλη, καλοκαιρινό παλάτι και ναό του παραδείσου, είσαι πλήρως καλυμμένη από μεσαωνικά κινέζικα μνημεία και δεν χρειάζεται να δεις κάτι άλλο σε αυτόν τον τομέα.

Εκεί που πρέπει να δώσεις πολλή προσοχή, είναι οτι η περίοδος που ταξιδεύεις συμπίπτει με τη μεγαλύτερη εθνική γιορτή στην Κίνα, όπου όλοι έχουν 10 ημέρες διακοπές. Προετοιμάσου για πολλή κοσμοσυρροή! Φρόντισε να ξεκινάς όσο πιο νωρίς γίνεται για να δεις τα αξιοθέατα, φτάσε πιο νωρίς στους σταθμούς του τρένου την ημέρα που ταξιδεύεις και να έχεις υπομονή αν χρειαστεί να περιμένεις στις ουρές. Αφού θα μείνεις στο Leo Hostel, να ξέρεις ότι διοργανώνουν τουρ στο Σινικό Τείχος σε τοποθεσία χωρίς πολύ κόσμο που έχει πολύ καλές κριτικές στο tripadvisor. Ίσως να κλείσεις αυτό, για να μην ταλαιπωρηθείς με την κίνηση στα πιο τουριστικά σημεία.

 

[aspa]

Σε ευχαριστώ και πάλι. Κακό ότι συμπίπτει το ταξίδι μου με την Εθνική γιορτή αλλά θα το αντιμετωπίσουμε.
Έβγαλα το πρόγραμμά μου σύμφωνα με το δικό σου νάσαι καλά να ταξιδεύεις και να βοηθάς.

 

[panius]

Σινικό Τείχος (Muthianyu section)

Τα είχα ετοιμάσει όλα από Ελλάδα, αλλά λέω «ας ρωτήσω στη ρεσεψιόν μήπως και μου διαφεύγει κάτι».

«Yes, hi! I want to go to Mutianyu Great Wall by myself. Do you know the best way to do that?”

Αντί για απάντηση βγήκαν κάμποσα Great Wall tour πόστερ με χαμογελαστούς τουρίστες, πολυτελή πούλμαν και σαμπάνιες πάνω στο τείχος σε πολύ καλές τιμές για το πορτοφόλι... του τουριστικού πράκτορα που θα σε πάει μέχρι εκεί.

Η αλήθεια είναι ότι για να πας στο Μεγάλο Σινικό Τείχος μόνος σου, μην περιμένεις βοήθεια από το ξενοδοχείο σου. Δεν είναι ότι θέλουν να σου πουλήσουν τις εκδρομές τους... εντάξει είναι και αυτό, αλλά κυρίως πρόκειται για αρκετά περίπλοκη διαδικασία που ούτε ο ίδιος ο ρεσεψιονίστ πιθανότατα γνωρίζει.

Καταρχήν, το Σινικό Τείχος το επισκέπτεσαι από το Πεκίνο σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά σημεία που απέχουν μεταξύ τους πολλές δεκάδες χιλιόμετρα και έχουν όλα διαφορετικές συγκοινωνιακές αφετηρίες.

Το πιο δημοφιλές, τουριστικό και εύκολα προσβάσιμο σημείο είναι το Badaling. Είναι το πρώτο κομμάτι του τείχους που αναστηλώθηκε και άνοιξε για τους τουρίστες ήδη από τη δεκαετία του 50. Αν και προσφέρει απλόχερα όλες αυτές τις χαρακτηριστικές εικόνες του φιδογυριστού τείχους που ανεβοκατεβαίνει τις πλαγιές και χάνεται στον ορίζοντα, δεν το επισκέφτηκα προκειμένου να γλιτώσω την πολυκοσμία, τις ουρές αναμονής στα τελεφερικ, τα φαστφουντάδικα και το πανηγυράκι με τα τουριστικά καταστήματα. Άσε που και το ίδιο το τείχος δεν είναι και τόσο αυθεντικό, αφού απ’ ότι διάβασα η αναστήλωση έγινε με εκτεταμένη χρήση... τσιμέντου!!!

Το αρχικό μου πλάνο ήταν να δω το Τείχος στην περιοχή Jinshaling. Θα δυσκόλευα λίγο τον εαυτό μου για να πάω εκεί, αλλά θα έβλεπα ένα αυθεντικό τμήμα του Τείχους, καθώς ένα μεγάλο μέρος του έχει μείνει ανέπαφο από εργασίες αναστήλωσης. Αυτό όμως σήμαινε και πιο απαιτητική διαδρομή με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και εμένα τα γόνατα ήδη είχαν αρχίσει να με πονάνε από το πολύ περπάτημα των προηγούμενων ημερών. Υπήρχαν τμήματα με τέτοια κλίση που θα έπρεπε να τα ανέβω στα 4, πατώντας σε σαθρά τούβλα, έτοιμα να αποκολληθούν. Επειδή δεν είχα καμία όρεξη να γνωρίσω το ΚΑΤ του Πεκίνου και τις Κινέζικες θεραπευτικές πρακτικές, έριξα άκυρο στο Jinshaling και επέλεξα τελικά τη δεύτερη εναλλακτική μου.

(λυπήθηκα όμως που δεν πήγα. Είναι ένα πολύ ωραίο κομμάτι του τείχους, που σχεδόν το έχω περπατήσει νοερά, με τόση προετοιμασία που είχα κάνει . Αν δεν έχετε σωματικές ενοχλήσεις θα σας πρότεινα να δειτε αυτό το τμήμα. Πατήστε εδώ για να δείτε τις πιο πλήρεις οδηγίες πρόσβασης που βρήκα στο ιντερνετ
http://noflytripping.com/how-to-get-to-jinshanling/)


Να ‘μαι λοιπόν στην περιοχή Muthianyu (οδηγίες πρόσβασης στο κεφάλαιο «Μερικά πρακτικά»). Μου την είχαν προτείνει όλοι οι Κινέζοι φορουμίτες στο tripadvisor γιατί:

είναι ένα κομμάτι του τείχους πολύ κοντά στο Πεκίνο, ιδανικό ακόμα και για εκδρομή μισής μέρας,

είναι αναστηλωμένο με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό και φροντίδα απ’ ότι το Badaling,

είναι φιλικό προς τον περιπατητή, με ομαλές κλίσεις, ιδανικό για παιδιά, ηλικιωμένους και ταλαιπωρημένους τουρίστες σαν και του λόγου μου, που τους πονάνε τα γονατάκια. (αυτό βέβαια έχει ως αρνητικό επακόλουθο λιγότερο δραματικά «ανεβοκατεβάσματα» του τείχους πάνω στις πλαγιές που «γράφουν» ωραία στις φωτογραφίες. Η αλήθεια είναι ότι το Badaling είναι πιο φωτογενές)


Η φύση εδώ, σε αντίθεση με τα άλλα σημεία του τείχους, είναι καταπράσινη, τα γύρω βουνά πανέμορφα, με δραματικές κορυφογραμμές να δημιουργούν ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

Δεν έχει τόσο κόσμο, όπως το badaling. Γενικά, υπήρξε μέριμνα εδώ, ώστε η τουριστική αξιοποίηση να μην είναι τόσο κραυγαλέα. Η είσοδος και τα τουριστικά μαγαζιά είναι όλα αθέατα από το τείχος, 3 χιλιόμετρα μακριά! Τα τελεφερίκ, τις τσουλήθρες κατάβασης και γενικά όλες αυτές τις τουριστικές «διευκολύνσεις» απλά δεν τις βλέπεις όσο είσαι πάνω στο τείχος. Μόνο παρθένα φύση μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι!

Από τη στιγμή που το λεωφορείο άφησε πίσω του το Πεκίνο, προσπαθούσα να διακρίνω πάνω στα βουνά την κυματιστή σιλουέτα του τείχους. Δεν φαινόταν τίποτα. Τα παλιά σύνορα με την Μογγολία ήταν πολύ πιο μέσα, στα ενδότερα.

Φτάνω στην είσοδο, πληρώνω εισιτήριο (συν το πήγαινε – έλα με το τελεφερίκ) και μαζί με ένα γκρουπ αμερικάνων τουριστών πάμε προς στη στάση του λεωφορείου που θα μας πάει στα ριζά του τείχους μέσα από μια κοιλάδα. Εκεί, κατεβαίνοντας τα σκαλιά του οχήματος, το είδα για πρώτη φορά να κατεβαίνει νωχελικά τη βουνοπλαγιά και μια ανατριχίλα την ένιωσα όσο να πεις.

Μπορείς να ανέβεις στο τείχος με τα πόδια, ακολουθώντας διάφορα μονοπάτια και τις κατατοπιστικότατες πινακίδες. Καλύτερα όμως να φυλάξετε τις δυνάμεις σας για να περπατήσετε όσο μπορείτε περισσότερο πάνω στο τείχος, οπότε πάρτε το τελεφερίκ να απολαύσετε και την όμορφη θέα. (υπόψιν, στοιχίζει πιο ακριβά απ’ ότι το εισιτήριο εισόδου για το τείχος: 45 γουάν η είσοδος, 100 γουάν το τελεφερικ. 20 ευρώ όλα μαζί. Εντάξει, για το Σινικό Τείχος νομίζω αξίζει το έξτρα έξοδο).

Από το τελεφερίκ κιόλας μέσα, τα αμερικανάκια ενθουσιάστηκαν!

«Awesome! Wow! Jaw dropping! How they built it 2000 yearsago? It’s soooo long!!!”

Είπα να τους προσγειώσω στην αλήθεια και να τους πω με δασκαλίστικο τόνο ότι το κομμάτι αυτό, όπως και όλη η εικόνα γενικά που έχουμε στο μυαλό μας για το Σινικό Τείχος, είναι δεν είναι 500 ετών, αλλά έκαναν σαν παιδάκια που ο μπαμπάς τους πήρε παγωτό χωνάκι με τέσσερις μπάλες, λιωμένη σοκολάτα και καραμελωμένα κουφέτα. Γιατί να τους το χαλάσω;

Τι ευτυχισμένος λαός οι Αμερικάνοι! Αν τους αρέσει η πυραμίδα του Χέοπα, ενθουσιάζονται και χοροπηδάνε. Αν δεν τρελαθούν κιόλας, πετάνε ένα «Is that all? Wharever! Πάμε για camel ride» και πάλι καλά θα περάσουνε. Σε κάθε περίπτωση δεν θα κουράσουν και πολύ το μυαλουδάκι τους με ιστορικά στοιχεία. Είτε είναι μεσαιωνικός καθεδρικός, είτε βραχογραφίες του Νεάντερταλ, για αυτούς είναι όλα «sooooooo freakin' old!»

Τώρα τι να πω για το Σινικό! Όρεξη να ‘χετε να περπατάτε! Ένα είναι σίγουρο! Θα κουραστείτε, θα ιδρώσετε, θα πονάνε τα πόδια σας 2 μέρες μετά, αλλά το χαμόγελο δεν πρόκειται να σβήσει από τα χείλη σας! Σε κανένα άλλο αξιοθέατο δεν έχω δει τόσο χαμογελαστό κόσμο (ίσως στην κορυφή του Empire State Building στη Νέα Υόρκη). Παιδιά, νέοι, γέροι, όλοι με τα μάγουλα τραβηγμένα ως τα αυτιά! Κάθε φορά που φτάναμε σε έναν πύργο και τον ανεβαίναμε ήταν για όλους μας και μια μικρή ορειβατική κατάκτηση. Και δως του γέλια, δως του φωτογραφίες με τα χέρια ψηλά, δως του κραυγές επιτυχίας να ακούγονται από τους διπλανούς πύργους!

Κάθε φορά που έφτανα σε έναν πύργο, έβλεπα τον επόμενο στα 200 μέτρα μακριά και έλεγα «άντε λίγο ακόμα να φτάσω μέχρι εκεί και γυρίζω». Αυτή τη φράση «αντέ λίγο ακόμα, μέχρι τον επόμενο και γυρίζω» πρέπει να την είπα και 10 φορές. Το θέμα είναι ότι ξεχνιέσαι και έχει άλλη τόση διαδρομή να κάνεις για να επιστρέψεις πίσω, οπότε θέλει προσοχή αν δεν σε βαστούν τα πόδια και πονάνε.

Συμβουλή: όταν μπαίνετε σε έναν πύργο, εξερευνήστε λίγο τους πλαϊνούς διαδρόμους. Μπορεί να είστε οι μοναδικοί που θα βρείτε τη σκάλα που σε ανεβάζει στην κορυφή και να απολαύσετε έτσι μόνοι σας τη θέα από τις επάλξεις βγάζοντας τις φωτογραφίες σας ανενόχλητοι. Δεν θα κρατήσει βέβαια για πολύ αυτή η αποκλειστικότητα του πύργου γιατί θα σας δουν οι από κάτω και θα σπεύσουν να ανέβουν και αυτοί (μη χάσουν).




Στο λεωφορείο της επιστροφής γνώρισα και έναν Σλοβένο που είχε έρθει για business στο Πεκίνο. Κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τα πάντα και φυσικά με ρώτησε για την κρίση στην Ελλάδα και πώς τα βγάζουμε πέρα. Εντάξει του λέω, δεν ψωμολυσσάμε κιόλας! Απόδειξη, είμαι εδώ! Hello! Η απάντησή μου δεν τον ικανοποίησε. Φάνηκε στο βλέμμα του. Οπότε κι εγώ άλλαξα το τροπάρι στα γνωστά κλισέ που ήθελε να ακούσει. «Άσε δράμα! Ο κόσμος πεινάει, ανεργία, κοπήκαν οι μισθοί, οι συνταξιούχοι δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους, τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες, τι να σου λέω τώρα!» Αμέσως το βλέμμα του φωτίστηκε! «Ναι! Ναι! Τα βλέπουμε και εμείς στην τηλεόραση. Αλλά... τόσο άσχημα ε;» «Ναι, ναι... τραγικές καταστάσεις...» απάντησα εγώ και έγειρα περίλυπος το κεφάλι...

Το βραδάκι μας βρήκε στο Πεκίνο να πίνουμε μαζί τις μπύρες μας σε ένα συμπαθητικό roof garden στην περιοχή Sichahai. Εννοείται τις κέρασε όλες αυτός! Δεν άκουγε κουβέντα! Τελικά η κρίση έχει και τα καλά της χαχαχαχαχαααα!

Έτσι τελείωσε αυτή η όμορφη μέρα, οπότε όλο περιφάνεια μπορώ πια να πω: ΚΑΤΕΚΤΗΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ (βασικά το 0,015% αλλά αυτό μεταξύ μας χαχαχαχαχα!)