Πορτογαλία Senhora do Mar / Η κυρά της θάλασσας! (Portugal)

[giannismits]

Σ'ευχαριστώ @panius
Πριν 2 βδομάδες ήμασταν εκεί.
Η Ryanair ήταν μονόδρομος για μένα από Θεσ/νικη.με πτήση μέσω Βελγίου και συνολική τιμή 110€.

 

[Marilou!!!]

Όταν μια ιστορία ξεκινάει με τέτοιο τρόπο δεν έχεις παρά να περιμένεις την συνέχεια με σιγουριά οτι θα σε ταξιδέψει εκτός απο τόπους σε μια χίμαιρα συναισθημάτων.... Ανυπομονούμε @giannismits !!!!!

 

[soudianos]

Φάρος και κύματα, πως μπορούσα να λείψω; κι αν είναι ο πολυπόθητος φάρος του Φινιστέρου μετά που περνούσα τον φοβερό Βισκαϊκό!!!!!!!!

 

[giannismits]

Tότε θα απολαύσεις το κεφάλαιο από τη μέρα εκείνη που είναι και η σχετική πρώτη φωτογραφία που ανέβασα. Με τα άγρια κύματα και την φουρτουνιασμένη θάλασσα!

 

[dim kyr]

Κάποιοι εδω μέσα μου φαίνεται, ότι προσπαθούν να μου φάνε τα πρωτεία της ασυνέπειας που κατέχω. Που είναι η συνέχεια οοεο?

 

[soudianos]

Περιμένουμε το βαρομετρικό χαμηλό που θα φέρει την καταιγίδα. Προς το παρόν επικρατεί άπνοια

 

[giannismits]

Κάποιοι εδω μέσα μου φαίνεται, ότι προσπαθούν να μου φάνε τα πρωτεία της ασυνέπειας που κατέχω. Που είναι η συνέχεια οοεο?

Λίγο δύσκολο να σου πάρω αυτή την πρωτιά. Έρχεται...μη με αγχώνετε

Περιμένουμε το βαρομετρικό χαμηλό που θα φέρει την καταιγίδα. Προς το παρόν επικρατεί άπνοια

το βαρομετρικό θα αργήσει λίγο...το επόμενο κεφάλαιο δεν θα αργήσει

 

[giannismits]

1η ημέρα: 2 πτήσεις, αναμονή και η άφιξη στο Πόρτο!

Για να φτάσει η χάρη μας στην Πορτογαλία έπρεπε από Θεσσαλονίκη να ταξιδέψουμε με δύο πτήσεις με ενδιάμεσο σταθμό το Βέλγιο. Για άλλη μια φορά η Ryanair ήταν αρωγός αυτού του ταξιδιού με τις 4 πτήσεις συνολικά να κοστίζουν 110€ το άτομο. Καθόλου άσχημα αν αναλογιστούμε την απόσταση και τις τιμές των άλλων εταιρειών που πετάνε Πορτογαλία. Βέβαια όπως αποδείχτηκε η τιμή των αεροπορικών αυξάνεται αρκετά όταν προστίθενται έξοδα μεταφοράς τρένων, λεωφορείων και ταξί για να μεταβείς από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο ή στην πόλη μιας και ο συνδυασμός των 4 πτήσεων μας ήταν κάπως πολύπλοκος. Αλλά αυτά στην πορεία.

Η πτήση από Θεσσαλονίκη είναι στις 9:10 κι εμείς πρώτη φορά φτάσαμε αργοπορημένοι στο αεροδρόμιο. Στις 8:40 περνάμε τον έλεγχο και οι υπάλληλοι κοντοστέκονται στο τρίποδο που είχα στην αποσκευή (αυτό θα επαναληφθεί και στα υπόλοιπα αεροδρόμια) και αφού ζητούν να το δουν και διαπιστώνουν ότι δεν κουβαλάω μπαζούκας τελειώνουμε και περιμένουμε στην πύλη με σειρά προτεραιότητας παρακαλώ που μάλλον γράφτηκε ως δια μαγείας στην κάρτα επιβίβασης αφού εγώ ποτέ δεν έκλεισα κάτι τέτοιο!

Αν πω ότι η πτήση ήταν χαλαρή θα πω ψέματα. Για μένα τουλάχιστον. Το προβληματάκι μου το έχω με τις ναυτίες και τη ζάλη στα αεροπλάνα και ειδικά προς το τέλος που κουνούσε έγινα ζαλισμένο κοτόπουλο! Καλά που ήταν και το ενδιαφέρων πλήρωμα του αεροσκάφους που σχολιάζαμε σχεδόν σε όλη την πτήση και η ώρα πέρασε ευχάριστα.

Γύρω στις 11 ώρα Βελγίου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Σαρλερουά. Από εδώ η πτήση για το Πόρτο είναι στις 16:35. Μείναμε στο αεροδρόμιο και κάτσαμε στο Paul για ελαφρύ φαγητό και καταστρώσαμε τα σχέδια μας για το πρώτο μας βράδυ στο Πόρτο. Η ώρα δεν περνούσε στο μικρό αεροδρόμιο και ήρθε η χαλάρωση και η βαρεμάρα με εξαίρεση κάποιες εντυπωσιακές παρουσίες που έβλεπε το μάτι μας και μας ξυπνούσαν ανά διαστήματα! Στον έλεγχο επικρατούσε ένας χαμός και μπήκαμε στη σειρά. Αφού πάλι το τρίποδο έγινε το επίκεντρο χωρίς όμως να ζητήσουν να το δουν περιμέναμε στην πύλη αυτή τη φορά ως κοινοί θνητοί χωρίς σειρά προτεραιότητας!

Περιμένωντας στην πύλη, λίγο πριν επιβιβαστούμε στο αεροπλανο

Η πτήση αυτή ήταν ακόμα χειρότερη. Από την αρχή είχα κλειστά μάτια και η ναυτία με ανακάτεψε. Η χαρτοσακούλα ανά χείρας ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκε! Το τσαχπίνικο και αλέγκρο πλήρωμα και πάλι έφτιαξε λίγο τη διάθεση μου ( μα τι καλή εταιρεία αυτή η Ryanair), και αφού ξανά έγινα ζαλισμένο κοτόπουλο επιτέλους φτάσαμε στο Πόρτο περίπου 6 το απόγευμα, στο ανακαινισμένο αεροδρόμιο Francisco de Sa Carneiro που έχει βρεθεί αρκετές φορές στη λίστα με τα καλύτερα αεροδρόμια της Ευρωπης.

Από τις πληροφορίες μέσα στο αεροδρόμιο βγάλαμε τις Andante Azul, τις μπλε κάρτες για τα μέσα μεταφοράς. Η κάρτα είναι ένα ηλεκτρονικό εισιτήριο που το φορτώνεις και από τα αυτόματα μηχανήματα στους σταθμούς και κοστίζει ανάλογα την ζώνη του Πόρτο που θες να πας. Στην προκειμένη περίπτωση από το αεροδρόμιο μέχρι τον σταθμό Trindade που είναι στο κέντρο το εισιτήριο κόστισε 1,85 € για την ζώνη Z4 + το κόστος της έκδοσης κάρτας που είναι € 0,50. Από κει και πέρα πληρώνεις μόνο τις διαδρομές που φορτώνεις στην κάρτα. Υπάρχει και η Andante Tour 1 και Andante Tour 3 για απεριόριστες διαδρομές εντός 24 και 72 ωρών με τιμή 7€ και 15 € αντίστοιχα. Τα εισιτήρια των τραμ είναι ξεχωριστά και πληρώνονται επί τόπου στον οδηγό.

Πληροφορίες για τα εισιτήρια και τις τιμές
http://www.stcp.pt/en/travel/tariffs/prices/

Αστικές συγκοινωνίες στο Πόρτο
http://www.stcp.pt/en/travel/

Μετρό του Πόρτο
http://www.metrodoporto.pt/en/

Τα παλιά τραμ του Πόρτο
http://www.stcp.pt/en/tourism/porto-tram-city-tour/

Η γραμμή Ε του μετρό μας περίμενε έξω . Ο σταθμός όπως και το τρένο αναγράφουν το τέρμα της γραμμής που είναι το Estadio do Dragao. Μετά από κάθε αναγγελία στάσης ακουγόταν με την έντονη Πορτογαλική προφορά το Estadio do Dragao που έγινε το σλόγκαν μας όσο ήμασταν στο Πόρτο. Σε 27 λεπτά με 15 στάσεις φτάσαμε στον σταθμό Trindade. Τον σταθμό που συναντιούνται και οι έξι γραμμές του μετρό του Πόρτο.

Σε ελάχιστα λεπτά από τον σταθμό Trindade φτάσαμε στο κέντρο της πόλης που δεν είναι άλλο από την Avenida dos Aliados, την κεντρική πλατεία με το Δημαρχείο. Όσο κι αν τα είχα δει στο google, όσες φωτογραφίες κι αν είχα δει, όσο κι αν ήξερα τι έβλεπα, πάντα η στιγμή όταν φτάνω στο κέντρο της πόλης με πλημμυρίζει χαρά και με κάνει να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι. Είναι η αγαπημένη μου στιγμή, η ωραιότερη στιγμή που λέω ''τώρα αρχίζει το ταξίδι''. Όμως πέρα από την χαρά με διακατέχει και ένα άγχος χωρίς να το ορίζω. Θέλω όλα να γίνουν όπως τα φαντάστηκα. Πράγμα σπάνιο! Προς στιγμήν ξεχνιέμαι, αποβάλω τις ανάμεικτες σκέψεις στο μυαλό μου και ρουφώ τις πρώτες εικόνες του Πόρτο. Το ξενοδοχείο βρίσκεται κοντά, γι’ αυτό και δεν βιαστήκαμε. Η ώρα είναι 19:00 και αρχίζει να βραδιάζει. Πήραμε τις πρώτες εικόνες της σχεδόν άδειας όμορφης πλατείας απολαμβάνοντας ένα δροσερό αεράκι.

Μετά από αυτή την πρώτη μίνι γνωριμία μας με το Πόρτο, μέσω της Rua do Almada του δρόμου πίσω από την Av. dos Aliados φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας το Hotel Pao de Acucar https://www.booking.com/hotel/pt/paodeacucarhotelporto ένα απλό αξιοπρεπές 3στερο ξενοδοχείο με Vintage αισθητική. Ο ευγενικός και εξυπηρετικός υπάλληλος απολογητικά λες και φταίει αυτός μας είπε πως η πρόγνωση για τον καιρό δεν είναι καλή (ανάθεμα σε ρεσεψιονίστ!), έκανε το Check-in και ανεβήκαμε στον 5ο όροφο. Η οικοδομή και το ασανσέρ είναι παλιά αλλά το δωμάτιο αρκετά καλό και ευρύχωρο.

Η εσωτερική σκάλα του ξενοδοχείου από τον 5ο όροφο

Και επειδή λοιπόν η υπόθεση μύριζε βροχή στην πρώτη μας έξοδο πήραμε την ομπρέλα μας. Προς το παρόν ούτε ψιχάλα. Η αρχή από την Av. dos Aliados και την Praca da Liberdade. Φυσικά η πρώτη έξοδος είναι χαλαρή και αναγνωριστική και η βόλτα θα τερματίσει στην Cais da Ribeira το ομορφότερο μέρος του Πόρτο μπροστά στον ποταμό Douro. Το Πόρτο μου δίνει την αίσθηση της ήρεμης πόλης. Λίγη κίνηση από αυτοκίνητα, λίγος κόσμος στους κεντρικούς δρόμους. Μου αρέσει όμως η ησυχία που αποπνέει αν και η ώρα είναι 20:00. Δεν μοιάζει με τις πόλεις που έχουμε δει μέχρι τώρα. Έχει κάτι διαφορετικό. Είμαστε Πορτογαλία! Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στο κέντρο είναι η διασταύρωση των οδών Praca da Liberdade, Rua 31 de Janeiro, Rua Sa da Bandeira και Praca Almeida Garrett. Στην πλατεία Almeida Garrett βρίσκεται ο σταθμός τρένων του Sao Bento και απέναντι η φωτογενής εκκλησία San Antonio de los Congregados. Θα φωτογραφηθούν όλες τις ημέρες και όλες τις ώρες της μέρας! Το κέντρο είναι μικρό και θα πέσουμε πάνω τους πολλές φορές!

Συνεχίζοντας την πλακοστρωμένη και ανηφορική Avenida Dom Afonso Henriques η άποψη της Praca Almeida Garrett είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή ενώ στο βάθος φαίνεται ο επιβλητικός καθεδρικός ναός της πόλης Se Catedral do Porto.

Αν και για λίγο την ησυχία σπάει ένα τρελό γκρουπ ισραηλινών που κάνουν βραδινή ξενάγηση στον καθεδρικό, στην ατμόσφαιρα πλανάται μια ερημιά. Τα στενά κάτω από τον καθεδρικό είναι ημιφωτισμένα, τα σπίτια απέναντι είναι σαν ακατοίκητα και εγκαταλελειμμένα και η πόλη όπως φαίνεται πανοραμικά μοιάζει σκοτεινή. Εμένα όμως αυτή η ατμοσφαιρική εικόνα ερήμωσης μου εξάπτει την φαντασία και με ξεκουράζει! Ίσως ήταν οτι ζητούσα μετά από μια κουραστική ημέρα ταξιδιού. Κάναμε μια γρήγορη περιήγηση στο προαύλιο του καθεδρικού, ακούγοντας την ιστορία του ναού στα ισραηλινά από τον ξεναγό του γκρουπ!

Chafariz de Sao Miguel

Λίγα βήματα μετά ο δρόμος μας έφερε στην Ponte Dom Luis την διπλή γέφυρα ορόσημο της πόλης. Ωραία είμαστε στην πάνω μεριά της γέφυρας. Πως ακριβώς θα φτάσουμε κάτω στην Cais da Ribeira?

Εμφανείς σκάλες δεν υπάρχουν, ασανσέρ δεν υπάρχει και το τελεφερίκ της Batalha το είχα ξεχάσει τελείως ενώ ήταν και σχετικά κοντά. Έτσι μέσω κάποιων γραφικών στενών της φτωχικής γειτονιάς ξεκίνησε η κατάβαση μας από τα σκαλιά περνώντας ουσιαστικά κάτω από την γέφυρα με πολλά γλαροπούλια για συνοδούς. Η εικόνα εγκατάλειψης εδώ ανάμεσα στα παρατημένα από το χρόνο σπίτια είναι ακόμα πιο έντονη και το θέμα μοιάζει σαν σκηνικό από κάποια ταινία. Έχω μεγάλη περιέργεια τι να κρύβουν πίσω τους τα κλειδαμπαρωμένα παράθυρα και τι ιστορίες ζωής. Τρία παιδάκια που παίζουν μας θυμίζουν ότι το μέρος κατοικείται κανονικά!

Κατεβαίνοντας εμφανίζεται μπροστά μας το κάτω επίπεδο της γέφυρας και στα δεξιά μας το τούνελ της Avenida de Gustavo Eiffel.

Βρισκόμαστε πια στην διασημότερη και ομορφότερη γωνιά του Πόρτο. Την Cais da Ribeira, στην απέναντι πλευρά του ποταμού η Cais de Gaia της συνοικίας Vila Nova de Gaia με τα αμέτρητα κελάρια κρασιού και βέβαια στη γέφυρα ορόσημο Ponte Dom Luis. Το μέρος είναι ειδυλλιακό ήρεμο και όμορφο τη νύχτα αλλά όπως θα διαπιστώσουμε πολύ ομορφότερο στο φως της ημέρας. Η παραποτάμια ιστορική περιοχή της Ribeira αποτελεί Παγκόσμια κληρονομιά της Unesco. Είναι το αγαπημένο μέρος όλων, η πιο γραφική περιοχή που από μόνη της είναι λόγος επίσκεψης στο Πόρτο.

Τα ιστορικά κτίσματα της Cais da Ribeira και τα πίσω στενά ενώνονται μεταξύ τους με στοές, απομεινάρι της ανοικοδόμησης της πόλης μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1491. Η Ribeira όπως και οι στοές είναι γεμάτες με μικρά καφέ και εστιατόρια.

Αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα μιας και την επόμενη μέρα θα απολαμβάναμε την συναρπαστική αυτή συνοικία καλύτερα, και ψάξαμε εστιατόριο να ικανοποιήσει την πείνα μας που είχε φτάσει σε επικίνδυνα επίπεδα! Ξέραμε ότι τα εστιατόρια εδώ είναι και ακριβά και τουριστικά αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το καθυστερήσουμε. Τα περισσότερα πάνω στην Cais da Ribeira είχαν κράχτες και είχαν λίγο κόσμο. Ακριβώς πίσω μέσω στοάς είναι η Rua de Cima do Muro που μας έβγαλε στο εστιατόριο Chez Lapin στην οδό Rua dos Canastreiros.

Το σοκάκι της στοάς ήταν γεμάτο κόσμο όπως και το εσωτερικό του μαγαζιού. Καθίσαμε σε τραπέζι έξω και πρόσθεσαν άλλη μια σόμπα για μας μιας και είχε ψύχρα. Το προσωπικό πολύγλωσσο και εξυπηρετικό και άκρως φιλικό. Η ταβέρνα είναι τουριστική αλλά το μέρος, η διακόσμηση εσωτερικά με τις αντίκες αλλά και στο σοκάκι είναι ζεστή , σπιτική και παραδοσιακή. Ένα εξαιρετικό σημείο να απολαύσεις το γεύμα σου. Το μόνο που με έκανε να δυσανασχετήσω ήταν όταν από μέσα αποχώρησε ένα μεγάλο γκρουπ και πάλι ισραηλινών που δημιούργησαν μια ηχορύπανση ακριβώς πίσω από το κεφάλι μου λες και το έκαναν επίτηδες! Και γενικά κοντοστεκόταν αρκετός κόσμος που ήθελε τραπέζι να καθίσει.

Εν τέλει περάσαμε πολύ όμορφα και χαλαρωτικά και απολαύσαμε ένα νοστιμότατο γεύμα με λουκάνικο σε σουβλάκι που ψήσαμε εμείς οι ίδιοι σε φωτιά που μας άναψαν στο τραπέζι, ένα χοιρινό με πατάτες με μια πληθωρική σκορδάτη σάλτσα μουστάρδας και ένα κοτόπουλο με καυτερή κόκκινη σάλτσα. Οι μερίδες ήταν πολύ μεγάλες και χορταστικές και συνοδέψαμε τα πιάτα μας με δύο ποτήρια κλασικό κόκκινο Ruby Port ενώ είχε ξεκινήσει μια ωραιότατη δυνατή βροχή. Το γεύμα κόστισε 45€.

Ήταν ο καλύτερος τρόπος να κλείσει αυτή η πρώτη βραδιά του ταξιδιού μας. Υπερπλήρης πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και η ανηφόρα από τα σοκάκια μας φάνηκε βουνό έτσι χορτάτοι όπως ήμασταν. Στάθηκα για λίγο στο ύψωμα και καμάρωσα και πάλι την Ribeira νοιώθοντας μεθυσμένος όχι από το Port αλλά από τη χαρά που βρίσκομαι εδώ και για τις 6 μέρες που θα ακολουθήσουν. Εν μέσω βροχής επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο με τελευταία εικόνα την βροχερή πλατεία Ελευθερίας.

 

[panius]

Πολύ όμορφη περιγραφή και κα-τα-πλη-κτι-κές φωτογραφίες. Αυτή ειδικά με τους γλάρους που λαμπιρίζουν τα μάτια τους σαν φαντάσματα είναι απλά jaw dropping που λεν και στο america.!!!

 

[giannismits]

Ευχαριστώ @panius
Οι γλάροι κάθονταν σιωπηλοί...αλλά όταν περάσαμε από το στενό τους ταράξαμε και έπαθαν αμόκ και άρχιζαν να πετάνε και να ουρλιάζουν.Μάλλον μας έβριζαν

 

[giannismits]

2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 1

Η σημερινή μέρα έχει Πόρτο και μόνο Πόρτο. Μας περιμένει μια εξουθενωτική γεμάτη και ατελείωτη μέρα που ξεκινάει από νωρίς το πρωί. Η διαφορά 2 ωρών με την Ελλάδα μας βοηθάει να ξυπνήσουμε άνετα. Το πρωινό στον 6 όροφο μπορεί να είναι απλό αλλά έχει ωραία θέα η βεράντα του.

Ο Ρεσεψιονίστ μας καλημέρισε και ξανά μας τόνισε πως δυστυχώς ο καιρός δεν προβλέπεται καλός! Άνθρωπε γρουσούζη! Πράγματι ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Έχει βρέξει το προηγούμενο βράδυ και ευχόμαστε να γλιτώσουμε την βροχή. Όμως βρέξει δεν βρέξει εμείς θα απολαύσουμε την περιήγηση μας. Δεν θα τρελαθούμε για τον καιρό!

Το Πόρτο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας που χωρίζεται σε 7 περιοχές. Το ιστορικό κέντρο είναι η Cedofeita, Santo Ildefonso, Se, Miragaia, Sao Nicolau e Vitoria με πληθυσμό 40.000. Σχεδόν όλα τα αξιοθέατα είναι μαζεμένα σε μικρή έκταση γι’ αυτό δεν είχε σημασία με ποια σειρά θα τα βλέπαμε, οι ρυθμοί είναι χαλαροί και δεν χρειάζεται άγχος ούτε λίστες. Η πόλη περπατείται εύκολα και έχει εξυπηρετικό δίκτυο μέσων μεταφοράς με μετρό, λεωφορεία, παλιά τραμ και το Τελεφερίκ dos Guindais.

Για εμάς η αφετηρία είναι η λεωφόρος Avenida dos Aliados που συνορεύει με την Praca da Liberdade. Η ιστορικές αυτές ενωμένες πλατείες θεωρούνται η καρδιά της πόλης και είναι πλαισιωμένες με επιβλητικά κτίρια κατασκευασμένα από γρανίτη, τα περισσότερα από τα οποία είναι ξενοδοχεία ή κύρια υποκαταστήματα των μεγάλων τραπεζών της χώρας. Η αίσθηση ήταν ότι βρίσκομαι σε κάποια πόλη της κεντρικής Ευρώπης, που σημαίνει πως είναι μεν όμορφη και εντυπωσιακή αλλά κλασική και ίδιου στυλ με πολλές άλλες πόλεις.
Στην κορυφή της λεωφόρου βρίσκεται η πλατεία Praca do General Humberto Delgado με το το Δημαρχείο, ένα μεγαλοπρεπές κτίριο με ένα ψηλό 70 μέτρων καμπαναριό, κατασκευασμένο από γρανίτη και μάρμαρο, ο σχεδιασμός του οποίου επηρεάστηκε από την αρχιτεκτονική της Φλάνδρας και της Γαλλίας. Το περίτεχνο εντυπωσιακό Δημαρχείο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1920 και μετά από πολλές διακοπές εγκαινιάστηκε το 1957.

Στο άλλο άκρο της λεωφόρου είναι Praca da Liberdade, η πλατεία που κοσμείται με ένα άγαλμα του βασιλιά Pedro IV σε ένα άλογο, περιτριγυρίζεται από εξαιρετικά ιστορικά κτίρια όπως η Banco de Portugal , το ξενοδοχείο InterContinental Porto Palacio das Cardosas (πρώην μοναστήρι του Santo Eloi) στη νότια πλευρά της πλατείας.

Ο κόσμος και τα γκρουπ τουριστών κάνουν αισθητή την παρουσία τους και η πόλη αποκτά ζωή ενώ ο καιρός σαν να θέλει να ανοίξει! Η Praca da Liberdade συνορεύει με την Rua dos Clerigos τον ανηφορικό δρόμο που στο βάθος δεσπόζει η Igreja dos Clerigos με το καμπαναριό της Torre dos Clerigos να ξεπροβάλει!

Στην άλλη πλευρά η Praca da Liberdade συνορεύει με τη διασταύρωση των δρόμων Rua 31 de Janeiro, Rua Sa da Bandeira και Praca Almeida Garrett ένα σημείο που θα πέσουμε πάνω του πολλές φορές και θα το φωτογραφήσουμε επίσης! Στον ανηφορικό δρόμο της Rua 31 de Janeiro στο βάθος φαίνεται η Igreja de Santo Ildefonso.

Φτάνοντας στην μπαρόκ εκκλησία de Santo Ildefonso που ολοκληρώθηκε το 1739, τα βλέμματα μας μαγνητίζει η εξαίρετη πρόσοψή της που είναι διακοσμημένη με υπέροχα μπλε και άσπρα κεραμικά Azulejo, 11.000 στον αριθμό που τοποθετήθηκαν το 1932. Η γρανιτένια εκκλησία έχει ελεύθερη είσοδο και μπήκαμε στο μικρό εσωτερικό της να την θαυμάσουμε και από μέσα.

Η Igreja de Santo Ildefonso στην πλατεία Batalha

Η Rua 31 de Janeiro από την Igreja de Santo Ildefonso

Από εδώ αρχίζει η πολυσύχναστη εμπορική οδός της πόλης Rua de Santa Catarina. Ο εμπορικός πεζόδρομος που αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους ντόπιους και τους τουρίστες άρχιζε να βρίσκει τους ρυθμούς του με τα καταστήματα του να ανοίγουν σιγά σιγά. Στο 112 της Rua de Santa Catarina στη γωνία βρίσκεται το διασημότερο καφέ του Πόρτο το Cafe Majestic. Προς το παρόν το προσπερνάμε. Αλλά τον καφέ μας δεν τον χάνουμε εδώ!

Στον αριθμό 428 είναι το πανέμορφο παρεκκλήσι Capela das Almas

Στην διασταύρωση στρίψαμε στην Rua Formosa όπου βρίσκεται ένα από τα διασημότερα καταστήματα τροφίμων το Perola do Bolhao με μια εξαιρετική Art Nouveau πρόσοψη από azulejos σε φωτεινά χρώματα και σχέδια. Το delicatessen κατάστημα έχει μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων όπως παστό μπακαλιάρο, λουκάνικα, αλλαντικά και τυριά, ελιές, αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς, κρασιά και πολλά ακόμα. Το παραδοσιακό παντοπωλείο άνοιξε το 1917 και σίγουρα χωρίς αμφιβολία είναι το πιο γοητευτικό καταστήματα της πόλης με τα προϊόντα του να αποτελούν έναν θησαυρό γαστρονομίας. Το επεξεργαστήκαμε αρκετή ώρα, σταθήκαμε στα μαύρα λουκάνικα και στα κεφάλια γουρουνιών! και σκεφτόμουν πως αν μπορούσα θα ήθελα να τα αγοράσω όλα!

Απέναντι είναι ένα άλλο εξαιρετικό μπακάλικο. Η βιτρίνα και η είσοδος με τα προϊόντα είναι τόσο δελεαστική που δεν γίνεται να μη το προσέξεις. Το παραδοσιακό και συγχρόνως πολυτελές κατάστημα τροφίμων Comer e Chorar por mais, λειτουργεί από το 1912 και έχει ένα ευρύ φάσμα τοπικών προϊόντων όπως φρέσκα ψωμιά, τεράστια συλλογή τυριών και αλλαντικών, φρούτα, μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, ελαιόλαδο και παραδοσιακά γλυκά και ξηρούς καρπούς, και φυσικά κρασιά με μεγάλη ποικιλία σε Port, καθιστώντας το ως το καλύτερο οινοποιείο της πόλης. Με λίγα λόγια δεν ξέρεις τι να πρωτοκοιτάξεις και τι να πρωτοπάρεις! Χαζέψαμε από τις μυρωδιές και τις εικόνες !

Λίγο μετά φτάσαμε στην κεντρική αγορά Mercado do Bolhao, στεγασμένη σε ένα νεοκλασικό κτίριο. Από την Rua Formosa που μπήκαμε είναι η νότια είσοδος από τις 4 που έχει. Η αγορά λειτουργεί από το 1850,αποτελείται από δύο ορόφους, και είναι χωρισμένη σε ζώνες ανάλογα την κατηγορία των προϊόντων. Ιχθυοπωλεία, κρεοπωλεία, οπωροπωλεία, ανθοπωλεία. Είναι η πολύχρωμη και ζωντανή αγορά του Πόρτο που πωλεί ουσιαστικά τα πάντα, από είδη οικιακής χρήσης μέχρι φρέσκα φρούτα και λαχανικά, και φυσικά δεν λείπουν τα αναμνηστικά τουριστικά σουβενίρ.

Η αγορά είναι λαϊκή και εννοώ του απλού κόσμου και αυτό μου άρεσε. Τη θεωρώ πολύ αυθεντική σε σύγκριση με αντίστοιχες άλλων πόλεων που έχω δει χωρίς φκιασίδια και μοντερνιές! Η αλήθεια είναι ότι φαίνεται η παλαιότητα της και δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση γι’ αυτό και σχεδιάζεται εδώ και πολλά χρόνια το γκρέμισμα όλου του εσωτερικού της αγοράς με πλήθος κόσμου, επώνυμων και ανώνυμων πολιτών να αντιδρούν σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι τέτοιο αλλά μεγάλο μέρος στο εσωτερικό της αγοράς ήταν καλυμμένο με σκαλωσιές οπότε ίσως αποφασίστηκε η αποκατάσταση και όχι η κατεδάφιση. Απλός κόσμος έκανε τα ψώνια του και ζωηροί πωλητές πουλούσαν τα προϊόντα τους με χαρακτηριστική εικόνα τους ιχθυοπώλες με τα ολόφρεσκα ψάρια τους. Μια χαρακτηριστική εικόνα της αγοράς.

Κάναμε μια όμορφη χαλαρή βόλτα χαζεύοντας τους πάγκους και τον κόσμο και στους δύο ορόφους, και αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά που μας τράβηξαν την προσοχή όπως συσκευασμένα μικρά κρασιά Port σε ξύλινες συσκευασίες.

Ακριβώς απέναντι από την νότια πύλη της αγοράς είναι η Confeitaria do Bolhao μια διάσημη pastelaria που ιδρύθηκε το 1896. Είναι ένα αρτοποιείο και ζαχαροπλαστείο που ψήνει τα δικά του προϊόντα καθ 'όλη την ημέρα, και έχει ένα σνακ μπαρ και ένα εστιατόριο με μπουφέ a la carte.

Μπήκαμε αγοράσαμε κάποια λαχταριστά γλυκάκια που είδαμε στην βιτρίνα και φύγαμε. Τα φάγαμε στο λεπτό και ήταν πεντανόστιμα. Γενικά η Πορτογαλία είναι γεμάτη από pastelaries. Μια δική τους πατέντα που είναι μικρά μαγαζάκια αρτοποιεία - ζαχαροπλαστεία και καφέ με μεγάλη ποικιλία σε γλυκά κυρίως αλλά και αλμυρά σνακ που μπορείς να τα φας εκεί ή να τα πάρεις πακέτο. Τιμήσαμε αμέτρητες pastelaries και στο Πόρτο και στη Λισαβόνα και ότι φάγαμε ήταν λαχταριστό και φρεσκότατο. Μας βόλεψαν πολύ γιατί όπου κι αν ήμασταν όταν είχαμε λιγούρα υπήρχαν πολλά τέτοια μαγαζιά που και μας ξεκούρασαν και ικανοποίησαν την πείνα μας.

Στη συνέχεια βγήκαμε και πάλι στην Avenida dos Aliados μπροστά στο Δημαρχείο.

Ο ουρανός μας χαμογελά με το γαλάζιο να ξεπροβάλει μαζί με κάποιες ακτίνες ήλιου. Χμ ρεσεψιονίστ δεν θα γίνει το δικό σου! Ξανά θαυμάζουμε την πλατεία Ελευθερίας (Praca da Liberdade) και παρατηρούμε καλύτερα τα εξαιρετικά κτίσματα καθώς και τις λεπτομέρειες των κτιρίων που την περιβάλουν.

Έχει πόση ώρα που τριγυρνάμε και είμαστε στο ίδιο σημείο. Στην ουσία έναν κύκλο κάναμε. Συνεχίζουμε επί της Rua dos Clerigos με κατεύθυνση στον πύργο της εκκλησίας dos Clerigos.

Η εκκλησία είναι καλυμμένη με σκαλωσιές αλλά όχι ο πύργος. Και ερωτώ την κοπέλα στα εισιτήρια ''έχει ασανσέρ ή ανεβαίνουμε από σκάλες?'' και μου απαντά μόνο από σκάλες μπορείτε να ανεβείτε στην κορυφή του πύργου! Λυπάμαι δεν θα μπορέσω!

Το καμπαναριό της εκκλησίας Clerigos (Igreja dos Clerigos) ήταν το ψηλότερο κτίριο στην Πορτογαλία, όταν ολοκληρώθηκε το 1763 και το κύριο χαρακτηριστικό του ορίζοντα της πόλης. Είναι ένα αξιοσημείωτο μπαρόκ ορόσημο από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα λόγω της πανοραμικής θέας της πόλης από την κορυφή στα 76 μέτρα. Όμως το Πόρτο έχει τόσα πανοραμικά μέρη να θαυμάσεις την θέα από ψηλά που δεν μας πείραξε που το χάσαμε.

Μπροστά στον πύργο η Rua de Sao Filipe de Nery και Rua Campo dos Martires da Patria

cadeia da relacao

Περάσαμε απέναντι στην Praca de Lisboa μια εντυπωσιακή πλατεία σε 3 επίπεδα που η οροφή της είναι μια πράσινη στέγη με φυτεμένα ελαιόδεντρα! Παρόμοιο δεν έχω ξαναδεί. Το πάρκο που ολοκληρώθηκε το 2013 στόχο είχε να βελτιωθεί μια περιοχή με παρακμή στο κέντρο του Πόρτο. Το έργο αποτελεί ένα ελκυστικό σημείο πια που αναζωογόνησε και έδωσε νέα πνοή στην περιοχή και αποτελεί αρχιτεκτονική καινοτομία με σεβασμό στο περιβάλλον. Περπατούσαμε το πάρκο και δεν καταλάβαμε ότι ουσιαστικά περπατάμε την οροφή ενός κτιρίου!

Και μια φωτογραφία από ίντερνετ που δείχνει πανοραμικά την πλατεία.

Μου έκανε τόση εντύπωση αυτή η κατασκευή που έψαξα να μάθω πληροφορίες και βρήκα κάποια ενδιαφέροντα άρθρα που δείχνουν και φωτογραφίες κατά την κατασκευή του έργου.
http://www.designboom.com/architecture/balonas-and-menano-architects-design-an-urban-garden/
http://www.rodriguesenevoa.pt/empreendimentos/emcurso/praca_de_lisboa/index.html
http://architizer.com/projects/praca-de-lisboa/

Η Praca de Lisboa ενώνει τον πύργο Clerigos με το βιβλιοπωλείο Lello στην οδό Rua das Carmelitas. Η διάσημη Libreria Lello είναι από τα must του Πόρτο πράγμα περίεργο για βιβλιοπωλείο. Όχι και τόσο όμως. Δεν είναι απλά ένα βιβλιοπωλείο αλλά έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως ως ένα από τα ομορφότερα βιβλιοπωλεία στον κόσμο. Η Art Nouveau πρόσοψη είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονικά αλλά το εσωτερικό του είναι ένα μαγικό μέρος! Ένα αξιοθέατο.

Το εσωτερικό του - από το ιντερνετ

Η σκάλα που είναι η έμπνευση της σκάλας του Hogwarts στα βιβλία του Χάρι Πότερ και το βιτρό ταβάνι πραγματικά είναι αριστούργημα. Δυστυχώς δεν επιτρέπονται φωτογραφίες και όπως έμαθα μεταγενέστερα επιτρέπεται ΜΟΝΟ από τις 9:00 μέχρι τις 10:00. Είδα βέβαια λίγους να φωτογραφίζουν στα κρυφά αλλά δεν είχα όρεξη για επίπληξη από τους αυστηρούς υπαλλήλους που τριγυρνάνε. Ξεκουραστήκαμε λίγο στις πολυθρόνες του πάνω ορόφου, απολαύσαμε αυτό το διαμάντι της τέχνης και αποσυρθήκαμε.

 

[underwater]

Υπέροχο φαίνεται το Πόρτο! Ζηλεύω!