giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Tα καλύτερα δεν τα είδες ακόμα. Τα υπόλοιπα το κάνουν να διαφέρει από οποιαδήποτε πόλη
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
Πορτογαλία Senhora do Mar / Η κυρά της θάλασσας! (Portugal)
- Thread starter giannismits
- Ημερομηνία δημιουργίας
paefstra
Member
- Μηνύματα
- 14.148
- Likes
- 45.660
Ζηλεύω πολύ γιατί βρέθηκα στο Πόρτο μόνο για ένα βράδυ με καταρρακτώδη βροχή, απρόσμενο κρύο και καλοκαιρινά ρούχα. Είδα ελάχιστα πράγματα και το 'χω παράπονο. Ελπίζω να ξαναβρεθώ και να καλύψω το κενό. Για την ώρα χαζεύω τις φωτογραφίες σου...
greco
Member
- Μηνύματα
- 1.157
- Likes
- 3.360
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος Τουρκιας
Γλυκυτατο το Πορτο,γλυκυτατη ολη η χωρα.Εκπληκτικες φωτογραφιες κι απιστευτη περιγραφη
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Αχ βροχή! Τι είπες τώρα...
Έχω πολύ Πόρτο να δώσω ακόμα και πιστεύω θα σου αρέσει.
Η βροχή ήταν ο φόβος κι ο τρόμος για το Πόρτο που μέχρι ένα σημείο ήμασταν τυχεροί!
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
2η ημέρα: Αυτό είναι το Porto! – part 2
Ακριβώς δίπλα από τη Libreria Lello είναι άλλη μια χαρακτηριστική πλατεία του Πόρτο η Praca de Gomes Teixeira ή αλλιώς Praca dos Leoes δηλαδή πλατεία των Λεόντων λόγω της Κρήνης των Λεόντων στο κέντρο της πλατείας.
Στην πλατεία στη διασταύρωση της Plaza de Carlos Alberto και Rua do Carmo βρίσκεται μια από τις διασημότερες και ομορφότερες εκκλησίες της πόλης η Igreja da Nossa Senhora do Carmo das Carmelitas χαρακτηριζόμενη ως Μνημείο Εθνικής κληρονομιάς! Μπορεί εξωτερικά να μοιάζει σαν μια ενιαία εκκλησία αλλά στην ουσία είναι δύο. Η Igreja do Carmo και η Igreja dos Carmelitas ενωμένη στη δυτική πλευρά της πρώτης. Είναι κατασκευασμένη σε στυλ μπαρόκ / ροκοκό και χτίστηκε μεταξύ 1756 και 1768 ενώ η δεύτερη η κατασκευή της ξεκίνησε το 1616 και ολοκληρώθηκε το 1628. Βέβαια αυτό που μας εντυπωσίασε είναι η Ανατολική πλευρά που είναι καλυμμένη με ένα μεγάλο πάνελ πλακιδίων Azulejos που αναπαριστά σκηνές από την ίδρυση του Τάγματος των Καρμελιτών. Αυτή η τέχνη είναι μοναδική πραγματικά! Δεν περίμενα ότι κι εγώ θα κολλήσω τόσο με τα πλακάκια της Πορτογαλίας!
Το εσωτερικό της εκκλησίας do Carmo είναι το λιγότερο εκθαμβωτικό με πολλά επιχρυσωμένα γλυπτά σε ξωκλήσια, με αγάλματα και αρκετές ελαιογραφίες. Μου έκανε εντύπωση σε όσες εκκλησίες μπήκαμε ότι τα αγάλματα δεν είναι μαρμάρινα όπως στις υπόλοιπες καθολικές εκκλησίες αλλά κούκλες μάλλον πλαστικές όπως στις βιτρίνες ρούχων!
Ο δρόμος δεξιά της εκκλησίας Carmo, Rua de Carlos Alberto μας οδήγησε στην μεσαιωνική Praca Carlos Alberto, μια όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από παλιά κτίρια. Στο κέντρο της πλατείας είναι ένα μνημείο για τους ήρωες της Πορτογαλίας που σκοτώθηκαν στο Μεγάλο Πόλεμο του 1914-1918.
Συνεχίσαμε στην Rua de Cedofeita η οποία είναι ένας από τους χαρακτηριστικούς πεζόδρομους του Πόρτο. Το παραδοσιακό πορτογαλικό καλντερίμι έχει κτίρια τα περισσότερα από τον 18ο αιώνα με τα χαρακτηριστικά μικρά μπαλκόνια και τα διακοσμητικά κεραμικά πλακάκια στις προσόψεις. Έχει πολλά καταστήματα κατά μήκος αλλά η ατμόσφαιρα εξακολουθεί να θυμίζει το παραδοσιακό Πόρτο. Είχε αρκετό κόσμο και κυρίως νεολαία απ’ ότι παρατήρησα.
Στρίψαμε αριστερά στην Rua Miguel Bombarda, και περιπλανηθήκαμε για λίγο σε μια ήσυχη κατοικημένη περιοχή, είδαμε όμως πολλές γκαλερί τέχνης και design καταστήματα.
Δεν θέλαμε όμως να απομακρυνθούμε πολύ, και πάλι μέσω της Rua de Cedofeita και της Rua de Carlos Alberto επιστρέψαμε μπροστά στην εκκλησία do Carmo στην Praca de Parada Leitao, το σημείο που είναι η αφετηρία των παλιών τραμ της γραμμής 22 και 18. Θέλαμε πολύ να κάναμε μια διαδρομή με το τραμ αλλά εκείνη την ώρα δεν βόλευε καθόλου οπότε αρκεστήκαμε στην φωτογράφιση τους!
Αφού περάσαμε την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου του Πόρτο (Reitoria da Universidade do Porto) και τους κήπους Jardim da Cordoaria βγήκαμε ξανά μπροστά στο πύργο Clerigos.
Θέλαμε από τα στενά δρομάκια της πόλης να βγούμε στο Καθεδρικό ναό αλλά επειδή έχουμε παράδοση να χανόμαστε και να κάνουμε άσκοπες διαδρομές όταν κατάλαβα ότι μάλλον θα δυσκολευτούμε και ότι ήδη δεν είμαστε σωστά, για να μην υπάρξουν γκρίνιες πήγα στα σίγουρα. Περπατήσαμε το γραφικό πλακόστρωτο της Rua dos Caldeireiros και μέσω στενών βγήκαμε στην κεντρική Rua dos Clerigos. Περπατάμε, περπατάμε και όλο στα ίδια μέρη τριγυρνάμε τελικά! Μάλλον για να τα εμπεδώσουμε καλά!
Έχει περάσει αρκετή ώρα και μια λιγούρα κάνει αισθητή την παρουσία της. Τα λιγουρευτά σάντουιτς της βιτρίνας μιας Pastelaria πάνω στην Rua dos Clerigos ήταν ότι χρειαζόμασταν. Το μαγαζάκι μικρό και γεμάτο με εξυπηρετικό προσωπικό και μεγάλη ποικιλία σε γλυκά αλλά και λαχταριστά σάντουιτς ψαριού. Μπυρίτσα Super Bock, μεγάλο και χορταστικό σάντουιτς μπακαλιάρου και ξεκούραση. Αυτές είναι οι μικρές αλλά πάντα όμορφες στιγμές σε ένα ταξίδι.
Ο καιρός δεν μας τα λέει καλά. Η βροχή άρχισε αλλά μέχρι να τελειώσουμε το σάντουιτς και να ξαποστάσουμε λίγο είχε μειωθεί η έντασή της και όταν βγήκαμε από το μαγαζί απλά ψιχάλιζε. Πάλι καλά. Περάσαμε ξανά μανά την Praca da Liberdade (η 3η φορά για σήμερα) και την γνωστή διασταύρωση στον σταθμό Sao Bento (2η φορά για σήμερα). Και για να μη ξεχνιόμαστε. Κλικ. Πρέπει να φωτογράφισα όλες τις οπτικές γωνίες αυτής της γειτονιάς!
Όσοι βρεθείτε στο Πόρτο μη τολμήσετε και δεν επιστεφτείτε εσωτερικά τον σταθμό τρένων του Sao Bento (Estacao de Sao Bento). Το κτίριο με επιρροή από την Παριζιάνικη αρχιτεκτονική χτίστηκε το 1896 αλλά εγκαινιάστηκε επίσημα το 1916. Μπορεί εξωτερικά να είναι ένα κλασικό εντυπωσιακό κτίριο αλλά εσωτερικά ο προθάλαμος του είναι ένα αριστούργημα χάρμα οφθαλμών. Δεν είναι τυχαίο που τον κατατάσσουν στους ομορφότερους σταθμούς στον κόσμο. 20 χιλιάδες κεραμικά πλακίδια azulejos κοσμούν τον προθάλαμο που είναι έργο του διασημότερου ζωγράφου azulejos της εποχής που του πήρε 11 χρόνια να το ολοκληρώσει! Τα μπλε και λευκά πλακάκια απεικονίζουν την ιστορία των μεταφορών της Πορτογαλίας, καθώς και τοπία, εθνογραφικές σκηνές, ιστορικά γεγονότα και μάχες και καλλιτεχνικές απεικονίσεις του 14ου αιώνα.
Praca de Almeida Garrett έξω από το σταθμό Sao Bento
Ανηφορίσαμε στην Avenida Dom Alfonso Henriques κάνοντας την ίδια διαδρομή από το προηγούμενο βράδυ μέχρι τον καθεδρικό ναό του Πόρτο Se.
Η πανοραμική θέα του Πόρτο από τον καθεδρικό είναι όμορφη και μελαγχολική με τις στέγες και τα παλιά σπίτια παρατημένα στη φθορά τους αλλά γοητευτικά μέσα στη μιζέρια τους! Ο μουντός καιρός εκείνη τη στιγμή ταίριαξε απόλυτα στα χρώματα αυτής της τόσο ιδιαίτερης πόλης. Την μελαγχολική και νοσταλγική εικόνα συμπλήρωσε ένα Fado που ακουγόταν. Ένας παππούς από το απέναντι σπίτι που στεκόταν στο μπαλκόνι άκουγε ένα λυπητερό τραγούδι Fado! Από τις έντονες στιγμές του ταξιδιού.
Ο Καθεδρικός του Πόρτο είναι από τα παλαιότερα μνημεία της πόλης και από τα σημαντικότερα ρωμανικά μνημεία όλης της Πορτογαλίας. Κατασκευάστηκε γύρω στο 1110 και ολοκληρώθηκε τον 13ο αιώνα και όπως κάθε παλιός ναός έτσι και στην περίπτωση του Se έχουν γίνει αμέτρητες αλλαγές και προσθήκες στο πέρασμα των αιώνων,στην κατασκευή και την διακόσμηση του. Γι’ αυτό και είναι ένα μείγμα Ρωμανικού, Γοτθικού και Μπαρόκ στυλ. Εξωτερικά πάντως το πιο εντυπωσιακό κομμάτι δεν είναι τόσο η κύρια πρόσοψή του αλλά η πλευρική πρόσοψη, η νότια πτέρυγα με το γοτθικό μοναστήρι το οποίο είναι διακοσμημένο με μπαρόκ azulejos. Στο προαύλιο βρίσκεται και το μεγαλοπρεπή τριώροφο Επισκοπικό Παλάτι.
Η θέα από τον προαύλιο χώρο του Καθεδρικού εκτός από την πόλη βλέπει και τον ποταμό Douro και το απέναντι κομμάτι της πόλης την Vila Nova de Gaia. Τα γλαροπούλια πανταχού παρόντα και η θέα γαλήνια.
Αποχωρήσαμε από τον Καθεδρικό ναό και από την Rua da Senhora das Verdades χαθήκαμε στα στενά σοκάκια και βγήκαμε κάτω από τη γέφυρα Ponte D.Luis I, περνώντας την Escadas do Codecal, την γραφική συνοικία με τις απότομες σκάλες που είχαμε περάσει και το προηγούμενο βράδυ. Το σκηνικό δεν άλλαξε και πολύ. Ησυχία, μελαγχολία σε μια από τις πιο γραφικές γωνιές του παλιού Πόρτο. Την ηρεμία της στιγμής τάραξαν φωνές από καυγά από ένα σπίτι. Ο αγριεμένος άντρας βγήκε για λίγο έξω, και το βλέμμα του τολμώ να πω με τρόμαξε! Πέρνα γρήγορα μη φάμε καμιά ξανάστροφη!
Το τούνελ της Avenida de Gustavo Eiffel
Ponte D.Luis I
Η διαδρομή αυτή πάντως από την πάνω πόλη μέχρι την Cais da Ribeira από τα στενά σοκάκια της μεσαιωνικής Escadas do Codecal (τις σκάλες Codecal) είναι εύκολη, και κατά την ανηφόρα ελαφρώς ζόρικη. Η χρήση του Funicular dos Guindais προφανώς και δεν είναι απαραίτητη αλλά αν βρισκόμασταν στην πλατεία Batalha που είναι η αφετηρία θα το χρησιμοποιούσαμε περισσότερο για λόγους ιστορικούς και τουριστικούς, για την 3λεπτη διαδρομή που έχει πανοραμική θέα και κινείται δίπλα στα μεσαιωνικά τείχη.
Η απέναντι πλευρά Cais de Gaia από την Cais da Ribeira
Στο σημείο πρωταγωνιστεί η Ponte D.Luis I, η γέφυρα στον ποταμό Douro που ενώνει το Πόρτο με την πόλη Vila Nova de Gaia μια ξεχωριστή πόλη της μητροπολιτικής περιοχής του Πόρτο αν και πολλοί την θεωρούν ενιαία με το Πόρτο. Η εμβληματική μεταλλική τοξωτή γέφυρα ορόσημο της πόλης κατασκευής του 1886 αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.
Η περίφημη Cais da Ribeira πράγματι μου άρεσε πολύ περισσότερο στο φως της ημέρας. Και τελικά όσο όμορφο και να είναι ένα μέρος οι άνθρωποι είναι αυτοί που του δίνουν ζωή και το ομορφαίνουν περισσότερο (αν και αυτό δεν ισχύει πάντα). Τα στενά δαιδαλώδη δρομάκια, η θέα απέναντι στην Gaia, οι μυστηριώδεις στοές, τα χαρακτηριστικά σπίτια με τις πολύχρωμες προσόψεις, η αρχιτεκτονική στην προκυμαία, δίνουν στη Cais da Ribeira και τη γύρω περιοχή μια κοσμοπολίτικη κίνηση, ένα μοναδικό περιβάλλον με ιστορία, παράδοση, ενθουσιασμό και ομορφιά.
Το μπλε αγόρι που εμφανίζεται σε όλες τις φωτό!
Η πόλη του Πόρτο, κτισμένη κατά μήκος των λόφων με θέα τις εκβολές του ποταμού Douro, είναι ένα εξαιρετικό αστικό τοπίο με ιστορία 2.000 ετών, Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η Ribeira αποτελεί μέρος του ιστορικού κέντρου του Πόρτο και είναι από τα πιο παλιά και χαρακτηριστικά σημεία της πόλης. Βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Douro, και εξακολουθεί να διατηρεί μια ισχυρή ταυτότητα με τα ιστορικά αξιόλογα κτίρια και ζωντανεύει από τη μεγάλη ζωτικότητα των κατοίκων της περιοχής. Ένα μέρος εξαιρετικής ομορφιάς που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο διεθνές εμπόριο μέσα στους αιώνες.
Αφού ξαποστάσαμε στα παγκάκια χαζεύοντας το τοπίο και τον κόσμο ακούγοντας μουσικές, συνεχίσαμε στην Praca da Ribeira. Η ιστορική πλατεία είναι η παλαιότερη του Πόρτο χρονολογίας 1389 παρακαλώ! Χαρακτηριστικό της πλατείας το σιντριβάνι στο κέντρο με τον κύβο, το γλυπτό γνωστό ως "Cubo da Ribeira".
Συνεχίσαμε και βγήκαμε στην πίσω κεντρική οδό Rua do Infante Dom Henrique. Το κυρίαρχο αξιοθέατο στην πλατεία είναι το νεοκλασικό Palacio da Bolsa (Παλάτι Χρηματιστηρίου) του 1842.
Η ενορία de Sao Nicolau στην Rua do Infante Dom Henrique
Ακριβώς δίπλα με το Palacio da Bolsa βρίσκεται η lgreja de Sao Francisco του 14ου αιώνα. Αν και αρχικά ήταν μια γοτθική εκκλησία, έχει γίνει ένα από τα πιο σημαντικά μπαρόκ έργα της πόλης. Ουσιαστικά μόνο η περίτεχνα διακοσμημένη κύρια πρόσοψη είναι γοτθική όπως κατασκευάστηκε στην αρχική της μορφή το 1383. Το εισιτήριο για το εσωτερικό της εκκλησίας κόστισε 3,5€.
Η αυθεντική αρχική γοτθική πρόσοψη του 1383
Το αυστηρό γοτθικού στυλ στο εξωτερικό της εκκλησίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους εκθαμβωτικούς μπαρόκ θησαυρούς που βρίσκονται στο εσωτερικό της. 370 κιλά χρυσού που καλύπτουν τα μπαρόκ σκαλιστά ξυλόγλυπτα τέμπλα, την οροφή και τις στήλες! Έχει χαρακτηριστεί ως ''Εκκλησία του χρυσού'' και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Αξιοσημείωτο παράδειγμα της επίχρυσης ξυλόγλυπτης διακόσμησης είναι ο εντυπωσιακός βωμός με την περίφημη ''Ρίζα του Ιεσσαί''. Η επίχρυση διακόσμηση προστέθηκε στον ναό τον 18ο αιώνα αναδιαμορφώνοντας πλήρως το εσωτερικό του ναού.
Ο πλούτος η επιδεκτικότητα και η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο και τα μάτια ζαλίστηκαν με τόσο χρυσό και τόση μπαρόκ λεπτομέρεια. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται και έχουν σε κάποια σημεία κάμερες. Ομολογώ μπήκα σε πειρασμό να τραβήξω κλεφτά μερικές φωτογραφίες αλλά δεν το τόλμησα εν τέλει. Οπότε παραθέτω υλικό από ίντερνετ.
Στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνεται και η επίσκεψη στο μουσείο του Sao Francisco που βρίσκεται απέναντι από την κύρια είσοδο του ναού. Κατεβήκαμε στις κατακόμβες και περιηγηθήκαμε στην κρύπτη με τους τάφους που περιέχουν οστά Πορτογάλων πολιτικών του 19ου αιώνα.
Από το προαύλιο της Ιgreja de sao francisco
Ακριβώς δίπλα από τη Libreria Lello είναι άλλη μια χαρακτηριστική πλατεία του Πόρτο η Praca de Gomes Teixeira ή αλλιώς Praca dos Leoes δηλαδή πλατεία των Λεόντων λόγω της Κρήνης των Λεόντων στο κέντρο της πλατείας.
Στην πλατεία στη διασταύρωση της Plaza de Carlos Alberto και Rua do Carmo βρίσκεται μια από τις διασημότερες και ομορφότερες εκκλησίες της πόλης η Igreja da Nossa Senhora do Carmo das Carmelitas χαρακτηριζόμενη ως Μνημείο Εθνικής κληρονομιάς! Μπορεί εξωτερικά να μοιάζει σαν μια ενιαία εκκλησία αλλά στην ουσία είναι δύο. Η Igreja do Carmo και η Igreja dos Carmelitas ενωμένη στη δυτική πλευρά της πρώτης. Είναι κατασκευασμένη σε στυλ μπαρόκ / ροκοκό και χτίστηκε μεταξύ 1756 και 1768 ενώ η δεύτερη η κατασκευή της ξεκίνησε το 1616 και ολοκληρώθηκε το 1628. Βέβαια αυτό που μας εντυπωσίασε είναι η Ανατολική πλευρά που είναι καλυμμένη με ένα μεγάλο πάνελ πλακιδίων Azulejos που αναπαριστά σκηνές από την ίδρυση του Τάγματος των Καρμελιτών. Αυτή η τέχνη είναι μοναδική πραγματικά! Δεν περίμενα ότι κι εγώ θα κολλήσω τόσο με τα πλακάκια της Πορτογαλίας!
Το εσωτερικό της εκκλησίας do Carmo είναι το λιγότερο εκθαμβωτικό με πολλά επιχρυσωμένα γλυπτά σε ξωκλήσια, με αγάλματα και αρκετές ελαιογραφίες. Μου έκανε εντύπωση σε όσες εκκλησίες μπήκαμε ότι τα αγάλματα δεν είναι μαρμάρινα όπως στις υπόλοιπες καθολικές εκκλησίες αλλά κούκλες μάλλον πλαστικές όπως στις βιτρίνες ρούχων!
Ο δρόμος δεξιά της εκκλησίας Carmo, Rua de Carlos Alberto μας οδήγησε στην μεσαιωνική Praca Carlos Alberto, μια όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από παλιά κτίρια. Στο κέντρο της πλατείας είναι ένα μνημείο για τους ήρωες της Πορτογαλίας που σκοτώθηκαν στο Μεγάλο Πόλεμο του 1914-1918.
Συνεχίσαμε στην Rua de Cedofeita η οποία είναι ένας από τους χαρακτηριστικούς πεζόδρομους του Πόρτο. Το παραδοσιακό πορτογαλικό καλντερίμι έχει κτίρια τα περισσότερα από τον 18ο αιώνα με τα χαρακτηριστικά μικρά μπαλκόνια και τα διακοσμητικά κεραμικά πλακάκια στις προσόψεις. Έχει πολλά καταστήματα κατά μήκος αλλά η ατμόσφαιρα εξακολουθεί να θυμίζει το παραδοσιακό Πόρτο. Είχε αρκετό κόσμο και κυρίως νεολαία απ’ ότι παρατήρησα.
Στρίψαμε αριστερά στην Rua Miguel Bombarda, και περιπλανηθήκαμε για λίγο σε μια ήσυχη κατοικημένη περιοχή, είδαμε όμως πολλές γκαλερί τέχνης και design καταστήματα.
Δεν θέλαμε όμως να απομακρυνθούμε πολύ, και πάλι μέσω της Rua de Cedofeita και της Rua de Carlos Alberto επιστρέψαμε μπροστά στην εκκλησία do Carmo στην Praca de Parada Leitao, το σημείο που είναι η αφετηρία των παλιών τραμ της γραμμής 22 και 18. Θέλαμε πολύ να κάναμε μια διαδρομή με το τραμ αλλά εκείνη την ώρα δεν βόλευε καθόλου οπότε αρκεστήκαμε στην φωτογράφιση τους!
Αφού περάσαμε την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου του Πόρτο (Reitoria da Universidade do Porto) και τους κήπους Jardim da Cordoaria βγήκαμε ξανά μπροστά στο πύργο Clerigos.
Θέλαμε από τα στενά δρομάκια της πόλης να βγούμε στο Καθεδρικό ναό αλλά επειδή έχουμε παράδοση να χανόμαστε και να κάνουμε άσκοπες διαδρομές όταν κατάλαβα ότι μάλλον θα δυσκολευτούμε και ότι ήδη δεν είμαστε σωστά, για να μην υπάρξουν γκρίνιες πήγα στα σίγουρα. Περπατήσαμε το γραφικό πλακόστρωτο της Rua dos Caldeireiros και μέσω στενών βγήκαμε στην κεντρική Rua dos Clerigos. Περπατάμε, περπατάμε και όλο στα ίδια μέρη τριγυρνάμε τελικά! Μάλλον για να τα εμπεδώσουμε καλά!
Έχει περάσει αρκετή ώρα και μια λιγούρα κάνει αισθητή την παρουσία της. Τα λιγουρευτά σάντουιτς της βιτρίνας μιας Pastelaria πάνω στην Rua dos Clerigos ήταν ότι χρειαζόμασταν. Το μαγαζάκι μικρό και γεμάτο με εξυπηρετικό προσωπικό και μεγάλη ποικιλία σε γλυκά αλλά και λαχταριστά σάντουιτς ψαριού. Μπυρίτσα Super Bock, μεγάλο και χορταστικό σάντουιτς μπακαλιάρου και ξεκούραση. Αυτές είναι οι μικρές αλλά πάντα όμορφες στιγμές σε ένα ταξίδι.
Ο καιρός δεν μας τα λέει καλά. Η βροχή άρχισε αλλά μέχρι να τελειώσουμε το σάντουιτς και να ξαποστάσουμε λίγο είχε μειωθεί η έντασή της και όταν βγήκαμε από το μαγαζί απλά ψιχάλιζε. Πάλι καλά. Περάσαμε ξανά μανά την Praca da Liberdade (η 3η φορά για σήμερα) και την γνωστή διασταύρωση στον σταθμό Sao Bento (2η φορά για σήμερα). Και για να μη ξεχνιόμαστε. Κλικ. Πρέπει να φωτογράφισα όλες τις οπτικές γωνίες αυτής της γειτονιάς!
Όσοι βρεθείτε στο Πόρτο μη τολμήσετε και δεν επιστεφτείτε εσωτερικά τον σταθμό τρένων του Sao Bento (Estacao de Sao Bento). Το κτίριο με επιρροή από την Παριζιάνικη αρχιτεκτονική χτίστηκε το 1896 αλλά εγκαινιάστηκε επίσημα το 1916. Μπορεί εξωτερικά να είναι ένα κλασικό εντυπωσιακό κτίριο αλλά εσωτερικά ο προθάλαμος του είναι ένα αριστούργημα χάρμα οφθαλμών. Δεν είναι τυχαίο που τον κατατάσσουν στους ομορφότερους σταθμούς στον κόσμο. 20 χιλιάδες κεραμικά πλακίδια azulejos κοσμούν τον προθάλαμο που είναι έργο του διασημότερου ζωγράφου azulejos της εποχής που του πήρε 11 χρόνια να το ολοκληρώσει! Τα μπλε και λευκά πλακάκια απεικονίζουν την ιστορία των μεταφορών της Πορτογαλίας, καθώς και τοπία, εθνογραφικές σκηνές, ιστορικά γεγονότα και μάχες και καλλιτεχνικές απεικονίσεις του 14ου αιώνα.
Praca de Almeida Garrett έξω από το σταθμό Sao Bento
Ανηφορίσαμε στην Avenida Dom Alfonso Henriques κάνοντας την ίδια διαδρομή από το προηγούμενο βράδυ μέχρι τον καθεδρικό ναό του Πόρτο Se.
Η πανοραμική θέα του Πόρτο από τον καθεδρικό είναι όμορφη και μελαγχολική με τις στέγες και τα παλιά σπίτια παρατημένα στη φθορά τους αλλά γοητευτικά μέσα στη μιζέρια τους! Ο μουντός καιρός εκείνη τη στιγμή ταίριαξε απόλυτα στα χρώματα αυτής της τόσο ιδιαίτερης πόλης. Την μελαγχολική και νοσταλγική εικόνα συμπλήρωσε ένα Fado που ακουγόταν. Ένας παππούς από το απέναντι σπίτι που στεκόταν στο μπαλκόνι άκουγε ένα λυπητερό τραγούδι Fado! Από τις έντονες στιγμές του ταξιδιού.
Ο Καθεδρικός του Πόρτο είναι από τα παλαιότερα μνημεία της πόλης και από τα σημαντικότερα ρωμανικά μνημεία όλης της Πορτογαλίας. Κατασκευάστηκε γύρω στο 1110 και ολοκληρώθηκε τον 13ο αιώνα και όπως κάθε παλιός ναός έτσι και στην περίπτωση του Se έχουν γίνει αμέτρητες αλλαγές και προσθήκες στο πέρασμα των αιώνων,στην κατασκευή και την διακόσμηση του. Γι’ αυτό και είναι ένα μείγμα Ρωμανικού, Γοτθικού και Μπαρόκ στυλ. Εξωτερικά πάντως το πιο εντυπωσιακό κομμάτι δεν είναι τόσο η κύρια πρόσοψή του αλλά η πλευρική πρόσοψη, η νότια πτέρυγα με το γοτθικό μοναστήρι το οποίο είναι διακοσμημένο με μπαρόκ azulejos. Στο προαύλιο βρίσκεται και το μεγαλοπρεπή τριώροφο Επισκοπικό Παλάτι.
Η θέα από τον προαύλιο χώρο του Καθεδρικού εκτός από την πόλη βλέπει και τον ποταμό Douro και το απέναντι κομμάτι της πόλης την Vila Nova de Gaia. Τα γλαροπούλια πανταχού παρόντα και η θέα γαλήνια.
Αποχωρήσαμε από τον Καθεδρικό ναό και από την Rua da Senhora das Verdades χαθήκαμε στα στενά σοκάκια και βγήκαμε κάτω από τη γέφυρα Ponte D.Luis I, περνώντας την Escadas do Codecal, την γραφική συνοικία με τις απότομες σκάλες που είχαμε περάσει και το προηγούμενο βράδυ. Το σκηνικό δεν άλλαξε και πολύ. Ησυχία, μελαγχολία σε μια από τις πιο γραφικές γωνιές του παλιού Πόρτο. Την ηρεμία της στιγμής τάραξαν φωνές από καυγά από ένα σπίτι. Ο αγριεμένος άντρας βγήκε για λίγο έξω, και το βλέμμα του τολμώ να πω με τρόμαξε! Πέρνα γρήγορα μη φάμε καμιά ξανάστροφη!
Το τούνελ της Avenida de Gustavo Eiffel
Ponte D.Luis I
Η διαδρομή αυτή πάντως από την πάνω πόλη μέχρι την Cais da Ribeira από τα στενά σοκάκια της μεσαιωνικής Escadas do Codecal (τις σκάλες Codecal) είναι εύκολη, και κατά την ανηφόρα ελαφρώς ζόρικη. Η χρήση του Funicular dos Guindais προφανώς και δεν είναι απαραίτητη αλλά αν βρισκόμασταν στην πλατεία Batalha που είναι η αφετηρία θα το χρησιμοποιούσαμε περισσότερο για λόγους ιστορικούς και τουριστικούς, για την 3λεπτη διαδρομή που έχει πανοραμική θέα και κινείται δίπλα στα μεσαιωνικά τείχη.
Η απέναντι πλευρά Cais de Gaia από την Cais da Ribeira
Στο σημείο πρωταγωνιστεί η Ponte D.Luis I, η γέφυρα στον ποταμό Douro που ενώνει το Πόρτο με την πόλη Vila Nova de Gaia μια ξεχωριστή πόλη της μητροπολιτικής περιοχής του Πόρτο αν και πολλοί την θεωρούν ενιαία με το Πόρτο. Η εμβληματική μεταλλική τοξωτή γέφυρα ορόσημο της πόλης κατασκευής του 1886 αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.
Η περίφημη Cais da Ribeira πράγματι μου άρεσε πολύ περισσότερο στο φως της ημέρας. Και τελικά όσο όμορφο και να είναι ένα μέρος οι άνθρωποι είναι αυτοί που του δίνουν ζωή και το ομορφαίνουν περισσότερο (αν και αυτό δεν ισχύει πάντα). Τα στενά δαιδαλώδη δρομάκια, η θέα απέναντι στην Gaia, οι μυστηριώδεις στοές, τα χαρακτηριστικά σπίτια με τις πολύχρωμες προσόψεις, η αρχιτεκτονική στην προκυμαία, δίνουν στη Cais da Ribeira και τη γύρω περιοχή μια κοσμοπολίτικη κίνηση, ένα μοναδικό περιβάλλον με ιστορία, παράδοση, ενθουσιασμό και ομορφιά.
Το μπλε αγόρι που εμφανίζεται σε όλες τις φωτό!
Η πόλη του Πόρτο, κτισμένη κατά μήκος των λόφων με θέα τις εκβολές του ποταμού Douro, είναι ένα εξαιρετικό αστικό τοπίο με ιστορία 2.000 ετών, Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η Ribeira αποτελεί μέρος του ιστορικού κέντρου του Πόρτο και είναι από τα πιο παλιά και χαρακτηριστικά σημεία της πόλης. Βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Douro, και εξακολουθεί να διατηρεί μια ισχυρή ταυτότητα με τα ιστορικά αξιόλογα κτίρια και ζωντανεύει από τη μεγάλη ζωτικότητα των κατοίκων της περιοχής. Ένα μέρος εξαιρετικής ομορφιάς που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο διεθνές εμπόριο μέσα στους αιώνες.
Αφού ξαποστάσαμε στα παγκάκια χαζεύοντας το τοπίο και τον κόσμο ακούγοντας μουσικές, συνεχίσαμε στην Praca da Ribeira. Η ιστορική πλατεία είναι η παλαιότερη του Πόρτο χρονολογίας 1389 παρακαλώ! Χαρακτηριστικό της πλατείας το σιντριβάνι στο κέντρο με τον κύβο, το γλυπτό γνωστό ως "Cubo da Ribeira".
Συνεχίσαμε και βγήκαμε στην πίσω κεντρική οδό Rua do Infante Dom Henrique. Το κυρίαρχο αξιοθέατο στην πλατεία είναι το νεοκλασικό Palacio da Bolsa (Παλάτι Χρηματιστηρίου) του 1842.
Η ενορία de Sao Nicolau στην Rua do Infante Dom Henrique
Ακριβώς δίπλα με το Palacio da Bolsa βρίσκεται η lgreja de Sao Francisco του 14ου αιώνα. Αν και αρχικά ήταν μια γοτθική εκκλησία, έχει γίνει ένα από τα πιο σημαντικά μπαρόκ έργα της πόλης. Ουσιαστικά μόνο η περίτεχνα διακοσμημένη κύρια πρόσοψη είναι γοτθική όπως κατασκευάστηκε στην αρχική της μορφή το 1383. Το εισιτήριο για το εσωτερικό της εκκλησίας κόστισε 3,5€.
Η αυθεντική αρχική γοτθική πρόσοψη του 1383
Το αυστηρό γοτθικού στυλ στο εξωτερικό της εκκλησίας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους εκθαμβωτικούς μπαρόκ θησαυρούς που βρίσκονται στο εσωτερικό της. 370 κιλά χρυσού που καλύπτουν τα μπαρόκ σκαλιστά ξυλόγλυπτα τέμπλα, την οροφή και τις στήλες! Έχει χαρακτηριστεί ως ''Εκκλησία του χρυσού'' και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Αξιοσημείωτο παράδειγμα της επίχρυσης ξυλόγλυπτης διακόσμησης είναι ο εντυπωσιακός βωμός με την περίφημη ''Ρίζα του Ιεσσαί''. Η επίχρυση διακόσμηση προστέθηκε στον ναό τον 18ο αιώνα αναδιαμορφώνοντας πλήρως το εσωτερικό του ναού.
Ο πλούτος η επιδεκτικότητα και η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο και τα μάτια ζαλίστηκαν με τόσο χρυσό και τόση μπαρόκ λεπτομέρεια. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται και έχουν σε κάποια σημεία κάμερες. Ομολογώ μπήκα σε πειρασμό να τραβήξω κλεφτά μερικές φωτογραφίες αλλά δεν το τόλμησα εν τέλει. Οπότε παραθέτω υλικό από ίντερνετ.
Στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνεται και η επίσκεψη στο μουσείο του Sao Francisco που βρίσκεται απέναντι από την κύρια είσοδο του ναού. Κατεβήκαμε στις κατακόμβες και περιηγηθήκαμε στην κρύπτη με τους τάφους που περιέχουν οστά Πορτογάλων πολιτικών του 19ου αιώνα.
Από το προαύλιο της Ιgreja de sao francisco
Last edited:
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Γι'αυτό αυτή την μέρα την χώρισα σε ξεχωριστά κεφάλαια γιατί θα ήταν ένα ατελείωτο κεφάλαιο. Έμεινε ένα ακόμα κεφάλαιο από το Πόρτο αυτή την 2η μέρα του ταξιδού
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
2η ημέρα: Αυτό είναι το Porto! – part 3
Ο καιρός όχι μόνο έφτιαξε αλλά έβγαλε και έναν ενοχλητικό ήλιο με απίστευτη ζέστη (με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι πια). Λίγο τα χρυσά, λίγο οι τάφοι λίγο η ζέστη ζαλίστηκα ο άνθρωπος και κάθισα λίγο να συνέλθω για να συνεχίσουμε σε νέα μονοπάτια. Επόμενος στόχος το τεράστιο και καταπράσινο πάρκο Palacio de Cristal. Πολύ αισιόδοξους μας βρίσκω! Σιγά μην το βρίσκαμε κατευθείαν! Από εδώ που ήμασταν άμεση πρόσβαση δεν υπήρχε. Έτσι από την αφετηρία του τραμ 1 μπροστά από την Ιgreja de sao francisco πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε 1-2 στάσεις μετά. Δεν είχε και μεγάλο νόημα δηλαδή. Η οδηγός μας έδειξε γενικά προς τα πού να πάμε αλλά δεν ήταν και πολύ ζωηρή! Στο σημείο που μας άφησε το τραμ ανεβήκαμε κάτι ωραιότατα απότομα ανηφορικά σκαλιά και βρεθήκαμε στην Rua da Bandeirinha.
Τα σύννεφα πάλι μαύρισαν κι εμείς κλασικά χαθήκαμε στην περιοχή. Από δω το πάρκο από κει το πάρκο, που είναι το πάρκο? Κάποιοι περαστικοί προσπάθησαν να βοηθήσουν αλλά δεν… Και ήταν απο τις λίγες φορές που δεν μπόρεσα να προσανατολιστώ με τον χάρτη στο κινητό μου. Μπλεχτήκαμε σε ένα νοσοκομείο, σε ένα εμπορικό βαρεθήκαμε και τα παρατήσαμε! Όσο το είδατε εσείς το είδαμε κι εμείς! Αργότερα διαπίστωσα πως οι αστείοι ήμασταν σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο του πάρκου. Εσείς αναζητήστε το. Είναι ένα όμορφα διαμορφωμένο πάρκο, όπου στον χώρο κυριαρχεί το Pavilhao Rosa Mota με τον τεράστιο τρούλο, και χρησιμεύει ως χώρος για συναυλίες και αθλητικές εκδηλώσεις. Είναι περιτριγυρισμένο από μια λίμνη, παρτέρια, και παγώνια, όλα με υπέροχη θέα στον ποταμό Douro.
Μια ήλιος μια συννεφιά αλλά σίγουρα δεν προμηνύεται βροχή (ρεσεψιονίστ δεν θα σου περάσει!) και πάλι με τα πόδια επιστρέψαμε προς το κέντρο περνώντας το Palacio de Justicia δηλαδή τα Δικαστήρια και την εκκλησία Sao Jose das Taipas που βρίσκεται απέναντι.
Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στον πύργο Clerigos. Είναι αυτό που έλεγα ότι το ιστορικό κέντρο του Πόρτο είναι σχετικά μικρό και όλο πέφτεις στις ίδιες γειτονιές.
Επειδή όμως κουραστήκαμε αρκετά και άρχισαν οι γκρίνιες βγάλαμε μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών άσχετα αν δεν ξέραμε πόσα μέσα θα χρησιμοποιήσουμε τελικά. Την 24ωρη κάρτα την αγοράσαμε από ένα ψιλικατζίδικο δίπλα στην εκκλησία Clerigos και η φιλικότατη τρελοπαρέα που ήταν μέσα είχε όρεξη για κουβέντα. Από πού είστε, ποιοι είστε, τι είστε κτλ… Η κάρτα κόστισε 4,15€ και μόνο για το κέντρο δηλαδή τη ζώνη 2.
Η συνέχεια με τα πόδια ξανά, και βρισκόμαστε για 4η φορά! στην Praca da Liberdade και στην γνωστή πια διασταύρωση για 3η φορά αυτή τη μέρα.
-Συγνώμη πόσες φορές θα περάσουμε από δω?Δεν έχει τίποτα άλλο να δούμε? Το λιώσαμε το σημείο, αναρωτιέται ο Rose!
-Ε τι να κάνουμε δεν φταίω εγώ… κλικ κλικ κλικ!
-Μα σοβαρολογείς? Πάλι τα φωτογραφίζεις? Δεν τα χόρτασες?
-Ε τώρα έχει ήλιο… τις προηγούμενες φορές τα φωτογράφισα με συννεφιά!
Εstacao S. Bento
Από τη στάση λεωφορείων απέναντι από τον σταθμό S. Bento πήραμε το λεωφορείο 96 που περνάει το χαμηλό επίπεδό της γέφυρας Dom Luis, και θα μας άφηνε στην αρχή της Ribeira De Gaia στην απέναντι όχθη του ποταμού.
Η Cais de Gaia της πόλης Vila Nova de Gaia, είναι μια ιδιαίτερα ζωντανή και δημοφιλής τουριστική περιοχή με υπαίθριες καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ που βρίσκονται στην αριστερή όχθη του ποταμού Douro , ακριβώς απέναντι από την ιστορική περιοχή του Πόρτο. Η περιοχή ανακατασκευάστηκε πρόσφατα και έτσι αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το μέτωπο του ποταμού Douro. Η περιοχή όμως είναι διάσημη για τα υπόγεια κελάρια, τις σπηλιές όπως τα ονομάζουν όπου το παγκοσμίου φήμης κρασί Port αποθηκεύεται και ωριμάζει. Το κρασί έχει Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης και παράγεται αποκλειστικά στην κοιλάδα του ποταμού Douro και στη συνέχεια αποθηκεύεται στα κελάρια της Gaia.
Πάνω στον αέρα βλέπαμε και το Teleferico de Gaia, το καινούριο εναέριο τελεφερίκ που ξεκινάει σχεδόν δίπλα από το πάνω μέρος της γέφυρας Dom Luis. Ήθελα πολύ να κάνουμε μια βόλτα αλλά μάταια προσπαθούσα να πείσω τον φίλο μου που δεν το συζητούσε καν αφού φοβάται και αισθάνεται ανασφαλής σε εναέρια τελεφερίκ. Η τιμή μονής διαδρομής είναι 5€ και με επιστροφή 8€. Τσουχτερό θα το έλεγα για την 5λεπτη διάρκειά του και τα 600 μέτρα διαδρομής. Το επίσημο site: http://www.gaiacablecar.com/Teleferico_UK.html
Ο καιρός είναι θαυμάσιος και μας έκανε το χατίρι. Ήλιος, γαλάζιος ουρανός, σύννεφα, χρώμα. Η καρτ ποστάλ του Πόρτο εμφανίστηκε όπως έπρεπε. Ο ορίζοντας μας εμφάνισε την εκπληκτική πόλη και την ευρύτερη περιοχή του ποταμού. Άλλη μια υπέροχη και αξέχαστη στιγμή του ταξιδιού, να καθόμαστε δίπλα στον ποταμό παρέα με τα γλαροπούλια και να ατενίζουμε το πανέμορφο φωτεινό Πόρτο. Την εξαιρετική εικόνα ενισχύουν οι παραδοσιακές ιστορικές βάρκες που στέκονται στην άκρη του ποταμού. Οι Barco Rabelo όπως ονομάζονται ήταν κάποτε οι βάρκες που μετέφεραν τα βαρέλια κρασιού από την κοιλάδα του Douro μέχρι τις σπηλιές αποθήκευσης στη Vila Nova de Gaia, από τον 18ο αιώνα μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα όπου και έπεσαν σε παρακμή. Πλέον οι όμορφα διακοσμημένες αυτές βάρκες που οι περισσότερες είναι αντίγραφα των αυθεντικών, αποτελούν μια χαρακτηριστική εικόνα στο τοπίο και μας θυμίζουν τις μέρες δόξας τους, χρησιμοποιούνται για το ετήσιο φεστιβάλ, για αγώνες και για τουριστικές κρουαζιέρες που κάνουν διάφορες εταιρείες.
Και μιας και ανέφερα τις κρουαζιέρες, ήθελα πολύ να κάναμε μια βόλτα στον ποταμός αφού το ευνοούσε και ο καιρός. Όμως ήταν ήδη απόγευμα και ο χρόνος πίεζε οπότε το αφήσαμε. Οι απλές βόλτες πάντως πωλούνται προς 10€ με γευσιγνωσία κρασιών με ένα μικρό κόστος έξτρα, και υπάρχουν πολλές εναλλακτικές με μεγαλύτερης διάρκειας κρουαζιέρες και προς την κοιλάδα του Douro και φυσικά αρκετά πιο ακριβές.
-Με την Douro Azul όπου "Carlota Douro" και "Catarina the Douro" είναι τα δύο σκάφη που εμπνέονται από τις παραδοσιακές βάρκες Rabelo που εκτελούν καθημερινά δρομολόγια διάρκειας 60 λεπτών από αποβάθρα της Gaia, (Κρουαζιέρα στις γέφυρες): 1 day cruise 10€ ή 1 day Cruise + Cellars 12€ (9€ + 3€). Πρώτη αναχώρηση στις 10:00 τελευταία στις 16:00 χειμερινό ωράριο και 09:30 με 19:30 καλοκαιρινό. http://www.douroazul.com/Default.aspx?ID=1371
- Με την Rota do Douro και την κρουαζιέρα ‘’CITY BREAK -CRUZEIRO DAS 6 PONTES’’. Διαρκεί 50 λεπτά. Από τις 10:00 μέχρι τις 12:30 ανά μισή ώρα και από τις 14:00 μέχρι 18:30 ανά μισή ώρα. Καθημερινές αναχωρήσεις από ROTA do Douro Quay. http://www.rotadodouro.pt/index.php/en/cruises/cruiseslist
-Με την Via Douro e Tomaz do Douro και την κρουαζιέρα ‘’6 Bridge’s Cruise’’. Από την την προβλήτα Riveira Estiva. Διάρκεια: 50 λεπτά από 10:00 έως 18:30 ανά μισή ώρα. Τιμή 10€. http://tomazdodouro.pt/en/
Tα πιο προσιτά οινοποιεία-κελάρια είναι αυτά που βρίσκονται πάνω στην όχθη του ποταμού στον κεντρικό δρόμο της Αvenida Diogo Leite. Εμείς επιλέξαμε το κελάρι του SANDEMAN που βρίσκεται στην πλατεία Largo Miguel Bombarda. http://www.sandeman.com/
Το κτίριο που στεγάζεται είναι του 1790 και εσωτερικά ο χώρος έχει μια πολυτέλεια και φινέτσα. Το μουσείο διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή από πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, κεραμικά, μπουκάλια αντίκες και άλλα αναμνηστικά που αποτελούν την ενδιαφέρουσα έκθεση: Sandeman - Η τέχνη της μάρκας! Στην είσοδο ο υπάλληλος μας ενημέρωσε για τις ξεναγήσεις που γίνονται και επιλέξαμε την πιο απλή με κόστος 5 ευρώ. Ο ξεναγός μας οδήγησε στις κάβες παλαίωσης, μας εξήγησε τα μυστικά του Port και την διαδικασία γήρανσης του. Η επίσκεψη κατέληξε σε μια ευρύχωρη κοσμοπολίτικη αίθουσα γευσιγνωσίας, όπου απολαύσαμε Sandeman Ruby και Tawny κρασί port σε ένα μοναδικό περιβάλλον που μας εντυπωσίασε.
Εξαιρετική εμπειρία αλλά ζήλεψα τον κόσμο που καθόταν έξω στα τραπεζάκια μπροστά από το Sandeman και απολάμβανε το κρασί του και την απέναντι θέα. Έτσι αν και ήπιαμε το κρασί μας συνεχίσαμε και στον εξωτερικό χώρο και η εμπειρία ήταν ακόμα καλύτερη. Αν είχα τη δυνατότητα θα ήθελα να αφιερώσω μια μέρα στην Vila Nova de Gaia, να μπαινοβγαίνω στα κελάρια, να την αράζω και να δοκιμάζω κρασιά! Χωρίς άγχος και τρέξιμο στα αξιοθέατα!
Τα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν κάτι παραπάνω από μεθυστικά και φρουτώδη. Ήταν απεριτίφ κρασιά ένα λευκό και ένα κόκκινο το ίδιο εξαιρετικά σαν κρασί-λικέρ. Ο σερβιτόρος γέμισε μπροστά μας τα ποτήρια και μας έδειξε το μπουκάλι αλλά δυστυχώς δεν το συγκράτησα. Η τιμή του ποτηριού κόστισε 3€ και τα έξτρα που πήραμε 4 ευρώ.
Πόσο χάρηκα που απολαύσαμε και γνωρίσαμε το Πόρτο με πολύ καλό καιρό. Ευτυχώς οι προβλέψεις για σήμερα έπεσαν έξω. Λες και αύριο??? Ο χρόνος ως γνωστόν περνάει γρήγορα και ο ήλιος άρχισε την κάθοδο του. Κάναμε μια τελευταία χαλαρή βόλτα και χάζεψα ξανά τον ποταμό, τις βάρκες και την υπέροχη πόλη απέναντι. Αυτές οι εικόνες δεν χορταίνονται!
Αν και περιμέναμε στη στάση είδαμε ότι το αστικό θα αργούσε οπότε είπαμε να περάσουμε με τα πόδια την γέφυρα. Βρεθήκαμε και πάλι στην Cais da Ribeira την Praca e cais da ribeira και την Largo do Terreiro.
Largo do Terreiro
Από την Rua do Infante D. Henrique με το λεωφορείο 500 επιστρέψαμε στην γειτονιά μας. Που αλλού, στον σταθμό του Sao Bento. Σας έλειψε? Ορίστε!
Η μέρα δεν τελείωσε όμως εδώ. Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Η ημερήσια κάρτα δεν είχε και πολύ μεγάλο νόημα αφού πάλι επιλέξαμε τα πόδια μας για να κατευθυνθούμε στο πάνω μέρος της γέφυρας Ponte D.Luis I. Θα μπορούσαμε να πάρουμε το μετρό την γραμμή D αλλά δεν είναι ούτε 10 λεπτά περπάτημα από τον Sao Bento.
Το τούνελ του μετρό που περνάει τη γέφυρα Ponte D.Luis I
Ο ήλιος πια μας έχει αποχαιρετήσει και αρχίζει να σουρουπώνει. Όλα αρχίζουν να ηρεμούν και να αλλάζουν. Ο ορίζοντας, η ατμόσφαιρα, τα χρώματα. Από ψηλά το τοπίο είναι εντυπωσιακό και πανοραμικό προς κάθε κατεύθυνση.
Η Ponte do Infante
Η Ponte do Infante και η γραμμή του Funicular dos Guindais
Η Vila Nova de Gaia με τα αμέτρητα κελάρια κρασιού
Cais da Ribeira και Cais da Gaia
Cais da Ribeira
Αφού περάσαμε την γέφυρα συνεχίσαμε ευθεία επί της Αvenida da Republica και στρίψαμε αριστερά και ανεβήκαμε την Rampa do Infante Santo η οποία μας έβγαλε στην Largo Avez εκεί που βρίσκεται το Mosteiro da Serra do Pilar. Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε το 1538 και αποτελεί εθνικό μνημείο! Αλλά ποια εκκλησία να προσέξεις όταν μπροστά σου έχεις μια συγκλονιστική θέα, όταν μπροστά σου απλώνεται όλη η ομορφιά. Το Πόρτο έχει πολλά σημεία, κτίρια, λόφους που προσφέρουν πανοραμική θέα. Εδώ όμως θαυμάζεις την καλύτερη πανοραμική θέα. Το ωραιότερο σημείο. Μαζί με μας άλλοι 5-6 άνθρωποι άρα ιδανική ηρεμία για να απολαύσουμε ανενόχλητοι αυτή την μοναδική θέα.
Όσο περνούσε η ώρα, τα φώτα άναβαν και ο ουρανός σκοτείνιαζε, η ατμόσφαιρα γινόταν ακόμα πιο μαγική. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει η Λισαβόνα, αλλά το Πόρτο είναι γαλήνιο, πανέμορφο, γοητευτικό. Νοιώθω πολύ τυχερός που γνώρισα αυτή την πόλη.
Η Αvenida da Republica από το λόφο
Mosteiro da Serra do Pilar
Rampa do Infante Santo
Από τη στάση του μετρό πάνω στην Αvenida da Republica πήραμε την γραμμή D και κατεβήκαμε Sao Bento. Ύστερα από περίπου 11 ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο ο ίδιος ρεσεψιονίστ μας ρωτάει πως περάσαμε και πως μας φάνηκε το Πόρτο. Μας λέει για τον καιρό που ήταν καλός σήμερα αλλά αύριο δυστυχώς λένε για πολλές βροχές (έλεος, δεν θα σου περάσει και αύριο καλός θα είναι)!
Εκεί γνωριστήκαμε και πιάσαμε συζήτηση με έναν νεαρό που ήταν φίλος του ιδιοκτήτη. Ο Tiago 28 χρονών αρχιτέκτονας, γοητεύεται όταν ακούει ότι είμαστε από Ελλάδα. Μας λέει πως το καλοκαίρι έκανε ένα μήνα διακοπές στη χώρα μας φιλοξενούμενος σε φίλους και του άρεσε πολύ η Αθήνα και τα Μετέωρα που επισκέφτηκε. Μάλιστα προσπάθησε να μάθει Ελληνικά και πεθάναμε στο γέλιο με τον τρόπο που τα έλεγε. Πάντως έμαθε αρκετά. Καμία σχέση με μας που μάθαμε ένα obrigado. Συζητήσαμε για τις χώρες μας, τις κουλτούρες και πολλά άλλα. Μας ρώτησε που έχουμε σκοπό να πάμε και μας επισήμανε πως θα δούμε αρκετή διαφορά στη Λισαβόνα σε όλους τους τομείς σε σύγκριση με το Πόρτο. Όταν είπαμε ότι αύριο έχουμε σκοπό να επισκεφτούμε το Aveiro μας απέτρεψε και συγκεκριμένα είπε τι να πάτε να κάνετε εκεί! Προβληματίστηκα γιατί ήταν από τις πόλεις που ήθελα να δω. Μας είπε πως ιδανική εκδρομή είναι η Guimaraes με την Braga κάτι που έτσι κι αλλιώς είχα στα υπόψιν. Έτσι μας έπεισε και μας επηρέασε και η αυριανή μέρα είχε εκδρομή σ’ αυτές τις δύο πόλεις. Συμπαθέστατος ο Tiago ο οποίος μας έδωσε το τηλέφωνο του αν θέλαμε να τον πούμε για την αυριανή τελευταία μας βραδινή έξοδο να έρθει για ποτό μαζί μας, αλλά φλύαρος με μέτρια αγγλικά όπως κι εμείς και κουραστήκαμε.
Η ώρα πέρασε όμως και ανεβήκαμε στο δωμάτιο για μπάνιο, φρεσκάρισμα και ξεκούραση. Η πείνα όμως χτύπησε την πόρτα. Τέτοια ώρα όμως περασμένες 1 που να πας? Ρωτάμε τη ρεσεψιόν και μας είπε για ένα σνακ μπαρ που κλείνει αργά και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Το μαγαζί ήταν ένα mix από σπορ καφέ, μπυραρία, αναψυκτήριο, αρτοποιείο…. Με λίγα λόγια όπως τα λένε στην Πορτογαλία Confeitaria. Συγκεκριμένα η Confeitaria Tamisa στην Praca d. Filipa de Lancastre, 2 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο μας. Το μαγαζί όντως έκλεινε στις 2, οι τηλεοράσεις έπαιζαν ποδόσφαιρο και ήταν γεμάτο με νεαρούς ντόπιους. Είχε κάτι τρελές προσφορές σε μπύρα απ’ ότι είδα κάτι 0,50€ έγραφε κι εμείς πήραμε κομμάτια πίτσας, κάτι σάντουιτς και κρουασάν και μπύρα φυσικά. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Μια χαρά ήταν.
Καληνύχτα ή μάλλον boa noite!
Ο καιρός όχι μόνο έφτιαξε αλλά έβγαλε και έναν ενοχλητικό ήλιο με απίστευτη ζέστη (με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι πια). Λίγο τα χρυσά, λίγο οι τάφοι λίγο η ζέστη ζαλίστηκα ο άνθρωπος και κάθισα λίγο να συνέλθω για να συνεχίσουμε σε νέα μονοπάτια. Επόμενος στόχος το τεράστιο και καταπράσινο πάρκο Palacio de Cristal. Πολύ αισιόδοξους μας βρίσκω! Σιγά μην το βρίσκαμε κατευθείαν! Από εδώ που ήμασταν άμεση πρόσβαση δεν υπήρχε. Έτσι από την αφετηρία του τραμ 1 μπροστά από την Ιgreja de sao francisco πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε 1-2 στάσεις μετά. Δεν είχε και μεγάλο νόημα δηλαδή. Η οδηγός μας έδειξε γενικά προς τα πού να πάμε αλλά δεν ήταν και πολύ ζωηρή! Στο σημείο που μας άφησε το τραμ ανεβήκαμε κάτι ωραιότατα απότομα ανηφορικά σκαλιά και βρεθήκαμε στην Rua da Bandeirinha.
Τα σύννεφα πάλι μαύρισαν κι εμείς κλασικά χαθήκαμε στην περιοχή. Από δω το πάρκο από κει το πάρκο, που είναι το πάρκο? Κάποιοι περαστικοί προσπάθησαν να βοηθήσουν αλλά δεν… Και ήταν απο τις λίγες φορές που δεν μπόρεσα να προσανατολιστώ με τον χάρτη στο κινητό μου. Μπλεχτήκαμε σε ένα νοσοκομείο, σε ένα εμπορικό βαρεθήκαμε και τα παρατήσαμε! Όσο το είδατε εσείς το είδαμε κι εμείς! Αργότερα διαπίστωσα πως οι αστείοι ήμασταν σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο του πάρκου. Εσείς αναζητήστε το. Είναι ένα όμορφα διαμορφωμένο πάρκο, όπου στον χώρο κυριαρχεί το Pavilhao Rosa Mota με τον τεράστιο τρούλο, και χρησιμεύει ως χώρος για συναυλίες και αθλητικές εκδηλώσεις. Είναι περιτριγυρισμένο από μια λίμνη, παρτέρια, και παγώνια, όλα με υπέροχη θέα στον ποταμό Douro.
Μια ήλιος μια συννεφιά αλλά σίγουρα δεν προμηνύεται βροχή (ρεσεψιονίστ δεν θα σου περάσει!) και πάλι με τα πόδια επιστρέψαμε προς το κέντρο περνώντας το Palacio de Justicia δηλαδή τα Δικαστήρια και την εκκλησία Sao Jose das Taipas που βρίσκεται απέναντι.
Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στον πύργο Clerigos. Είναι αυτό που έλεγα ότι το ιστορικό κέντρο του Πόρτο είναι σχετικά μικρό και όλο πέφτεις στις ίδιες γειτονιές.
Επειδή όμως κουραστήκαμε αρκετά και άρχισαν οι γκρίνιες βγάλαμε μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών άσχετα αν δεν ξέραμε πόσα μέσα θα χρησιμοποιήσουμε τελικά. Την 24ωρη κάρτα την αγοράσαμε από ένα ψιλικατζίδικο δίπλα στην εκκλησία Clerigos και η φιλικότατη τρελοπαρέα που ήταν μέσα είχε όρεξη για κουβέντα. Από πού είστε, ποιοι είστε, τι είστε κτλ… Η κάρτα κόστισε 4,15€ και μόνο για το κέντρο δηλαδή τη ζώνη 2.
Η συνέχεια με τα πόδια ξανά, και βρισκόμαστε για 4η φορά! στην Praca da Liberdade και στην γνωστή πια διασταύρωση για 3η φορά αυτή τη μέρα.
-Συγνώμη πόσες φορές θα περάσουμε από δω?Δεν έχει τίποτα άλλο να δούμε? Το λιώσαμε το σημείο, αναρωτιέται ο Rose!
-Ε τι να κάνουμε δεν φταίω εγώ… κλικ κλικ κλικ!
-Μα σοβαρολογείς? Πάλι τα φωτογραφίζεις? Δεν τα χόρτασες?
-Ε τώρα έχει ήλιο… τις προηγούμενες φορές τα φωτογράφισα με συννεφιά!
Εstacao S. Bento
Από τη στάση λεωφορείων απέναντι από τον σταθμό S. Bento πήραμε το λεωφορείο 96 που περνάει το χαμηλό επίπεδό της γέφυρας Dom Luis, και θα μας άφηνε στην αρχή της Ribeira De Gaia στην απέναντι όχθη του ποταμού.
Η Cais de Gaia της πόλης Vila Nova de Gaia, είναι μια ιδιαίτερα ζωντανή και δημοφιλής τουριστική περιοχή με υπαίθριες καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ που βρίσκονται στην αριστερή όχθη του ποταμού Douro , ακριβώς απέναντι από την ιστορική περιοχή του Πόρτο. Η περιοχή ανακατασκευάστηκε πρόσφατα και έτσι αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το μέτωπο του ποταμού Douro. Η περιοχή όμως είναι διάσημη για τα υπόγεια κελάρια, τις σπηλιές όπως τα ονομάζουν όπου το παγκοσμίου φήμης κρασί Port αποθηκεύεται και ωριμάζει. Το κρασί έχει Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης και παράγεται αποκλειστικά στην κοιλάδα του ποταμού Douro και στη συνέχεια αποθηκεύεται στα κελάρια της Gaia.
Πάνω στον αέρα βλέπαμε και το Teleferico de Gaia, το καινούριο εναέριο τελεφερίκ που ξεκινάει σχεδόν δίπλα από το πάνω μέρος της γέφυρας Dom Luis. Ήθελα πολύ να κάνουμε μια βόλτα αλλά μάταια προσπαθούσα να πείσω τον φίλο μου που δεν το συζητούσε καν αφού φοβάται και αισθάνεται ανασφαλής σε εναέρια τελεφερίκ. Η τιμή μονής διαδρομής είναι 5€ και με επιστροφή 8€. Τσουχτερό θα το έλεγα για την 5λεπτη διάρκειά του και τα 600 μέτρα διαδρομής. Το επίσημο site: http://www.gaiacablecar.com/Teleferico_UK.html
Ο καιρός είναι θαυμάσιος και μας έκανε το χατίρι. Ήλιος, γαλάζιος ουρανός, σύννεφα, χρώμα. Η καρτ ποστάλ του Πόρτο εμφανίστηκε όπως έπρεπε. Ο ορίζοντας μας εμφάνισε την εκπληκτική πόλη και την ευρύτερη περιοχή του ποταμού. Άλλη μια υπέροχη και αξέχαστη στιγμή του ταξιδιού, να καθόμαστε δίπλα στον ποταμό παρέα με τα γλαροπούλια και να ατενίζουμε το πανέμορφο φωτεινό Πόρτο. Την εξαιρετική εικόνα ενισχύουν οι παραδοσιακές ιστορικές βάρκες που στέκονται στην άκρη του ποταμού. Οι Barco Rabelo όπως ονομάζονται ήταν κάποτε οι βάρκες που μετέφεραν τα βαρέλια κρασιού από την κοιλάδα του Douro μέχρι τις σπηλιές αποθήκευσης στη Vila Nova de Gaia, από τον 18ο αιώνα μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα όπου και έπεσαν σε παρακμή. Πλέον οι όμορφα διακοσμημένες αυτές βάρκες που οι περισσότερες είναι αντίγραφα των αυθεντικών, αποτελούν μια χαρακτηριστική εικόνα στο τοπίο και μας θυμίζουν τις μέρες δόξας τους, χρησιμοποιούνται για το ετήσιο φεστιβάλ, για αγώνες και για τουριστικές κρουαζιέρες που κάνουν διάφορες εταιρείες.
Και μιας και ανέφερα τις κρουαζιέρες, ήθελα πολύ να κάναμε μια βόλτα στον ποταμός αφού το ευνοούσε και ο καιρός. Όμως ήταν ήδη απόγευμα και ο χρόνος πίεζε οπότε το αφήσαμε. Οι απλές βόλτες πάντως πωλούνται προς 10€ με γευσιγνωσία κρασιών με ένα μικρό κόστος έξτρα, και υπάρχουν πολλές εναλλακτικές με μεγαλύτερης διάρκειας κρουαζιέρες και προς την κοιλάδα του Douro και φυσικά αρκετά πιο ακριβές.
-Με την Douro Azul όπου "Carlota Douro" και "Catarina the Douro" είναι τα δύο σκάφη που εμπνέονται από τις παραδοσιακές βάρκες Rabelo που εκτελούν καθημερινά δρομολόγια διάρκειας 60 λεπτών από αποβάθρα της Gaia, (Κρουαζιέρα στις γέφυρες): 1 day cruise 10€ ή 1 day Cruise + Cellars 12€ (9€ + 3€). Πρώτη αναχώρηση στις 10:00 τελευταία στις 16:00 χειμερινό ωράριο και 09:30 με 19:30 καλοκαιρινό. http://www.douroazul.com/Default.aspx?ID=1371
- Με την Rota do Douro και την κρουαζιέρα ‘’CITY BREAK -CRUZEIRO DAS 6 PONTES’’. Διαρκεί 50 λεπτά. Από τις 10:00 μέχρι τις 12:30 ανά μισή ώρα και από τις 14:00 μέχρι 18:30 ανά μισή ώρα. Καθημερινές αναχωρήσεις από ROTA do Douro Quay. http://www.rotadodouro.pt/index.php/en/cruises/cruiseslist
-Με την Via Douro e Tomaz do Douro και την κρουαζιέρα ‘’6 Bridge’s Cruise’’. Από την την προβλήτα Riveira Estiva. Διάρκεια: 50 λεπτά από 10:00 έως 18:30 ανά μισή ώρα. Τιμή 10€. http://tomazdodouro.pt/en/
Tα πιο προσιτά οινοποιεία-κελάρια είναι αυτά που βρίσκονται πάνω στην όχθη του ποταμού στον κεντρικό δρόμο της Αvenida Diogo Leite. Εμείς επιλέξαμε το κελάρι του SANDEMAN που βρίσκεται στην πλατεία Largo Miguel Bombarda. http://www.sandeman.com/
Το κτίριο που στεγάζεται είναι του 1790 και εσωτερικά ο χώρος έχει μια πολυτέλεια και φινέτσα. Το μουσείο διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή από πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, κεραμικά, μπουκάλια αντίκες και άλλα αναμνηστικά που αποτελούν την ενδιαφέρουσα έκθεση: Sandeman - Η τέχνη της μάρκας! Στην είσοδο ο υπάλληλος μας ενημέρωσε για τις ξεναγήσεις που γίνονται και επιλέξαμε την πιο απλή με κόστος 5 ευρώ. Ο ξεναγός μας οδήγησε στις κάβες παλαίωσης, μας εξήγησε τα μυστικά του Port και την διαδικασία γήρανσης του. Η επίσκεψη κατέληξε σε μια ευρύχωρη κοσμοπολίτικη αίθουσα γευσιγνωσίας, όπου απολαύσαμε Sandeman Ruby και Tawny κρασί port σε ένα μοναδικό περιβάλλον που μας εντυπωσίασε.
Εξαιρετική εμπειρία αλλά ζήλεψα τον κόσμο που καθόταν έξω στα τραπεζάκια μπροστά από το Sandeman και απολάμβανε το κρασί του και την απέναντι θέα. Έτσι αν και ήπιαμε το κρασί μας συνεχίσαμε και στον εξωτερικό χώρο και η εμπειρία ήταν ακόμα καλύτερη. Αν είχα τη δυνατότητα θα ήθελα να αφιερώσω μια μέρα στην Vila Nova de Gaia, να μπαινοβγαίνω στα κελάρια, να την αράζω και να δοκιμάζω κρασιά! Χωρίς άγχος και τρέξιμο στα αξιοθέατα!
Τα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν κάτι παραπάνω από μεθυστικά και φρουτώδη. Ήταν απεριτίφ κρασιά ένα λευκό και ένα κόκκινο το ίδιο εξαιρετικά σαν κρασί-λικέρ. Ο σερβιτόρος γέμισε μπροστά μας τα ποτήρια και μας έδειξε το μπουκάλι αλλά δυστυχώς δεν το συγκράτησα. Η τιμή του ποτηριού κόστισε 3€ και τα έξτρα που πήραμε 4 ευρώ.
Πόσο χάρηκα που απολαύσαμε και γνωρίσαμε το Πόρτο με πολύ καλό καιρό. Ευτυχώς οι προβλέψεις για σήμερα έπεσαν έξω. Λες και αύριο??? Ο χρόνος ως γνωστόν περνάει γρήγορα και ο ήλιος άρχισε την κάθοδο του. Κάναμε μια τελευταία χαλαρή βόλτα και χάζεψα ξανά τον ποταμό, τις βάρκες και την υπέροχη πόλη απέναντι. Αυτές οι εικόνες δεν χορταίνονται!
Αν και περιμέναμε στη στάση είδαμε ότι το αστικό θα αργούσε οπότε είπαμε να περάσουμε με τα πόδια την γέφυρα. Βρεθήκαμε και πάλι στην Cais da Ribeira την Praca e cais da ribeira και την Largo do Terreiro.
Largo do Terreiro
Από την Rua do Infante D. Henrique με το λεωφορείο 500 επιστρέψαμε στην γειτονιά μας. Που αλλού, στον σταθμό του Sao Bento. Σας έλειψε? Ορίστε!
Η μέρα δεν τελείωσε όμως εδώ. Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Η ημερήσια κάρτα δεν είχε και πολύ μεγάλο νόημα αφού πάλι επιλέξαμε τα πόδια μας για να κατευθυνθούμε στο πάνω μέρος της γέφυρας Ponte D.Luis I. Θα μπορούσαμε να πάρουμε το μετρό την γραμμή D αλλά δεν είναι ούτε 10 λεπτά περπάτημα από τον Sao Bento.
Το τούνελ του μετρό που περνάει τη γέφυρα Ponte D.Luis I
Ο ήλιος πια μας έχει αποχαιρετήσει και αρχίζει να σουρουπώνει. Όλα αρχίζουν να ηρεμούν και να αλλάζουν. Ο ορίζοντας, η ατμόσφαιρα, τα χρώματα. Από ψηλά το τοπίο είναι εντυπωσιακό και πανοραμικό προς κάθε κατεύθυνση.
Η Ponte do Infante
Η Ponte do Infante και η γραμμή του Funicular dos Guindais
Η Vila Nova de Gaia με τα αμέτρητα κελάρια κρασιού
Cais da Ribeira και Cais da Gaia
Cais da Ribeira
Αφού περάσαμε την γέφυρα συνεχίσαμε ευθεία επί της Αvenida da Republica και στρίψαμε αριστερά και ανεβήκαμε την Rampa do Infante Santo η οποία μας έβγαλε στην Largo Avez εκεί που βρίσκεται το Mosteiro da Serra do Pilar. Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε το 1538 και αποτελεί εθνικό μνημείο! Αλλά ποια εκκλησία να προσέξεις όταν μπροστά σου έχεις μια συγκλονιστική θέα, όταν μπροστά σου απλώνεται όλη η ομορφιά. Το Πόρτο έχει πολλά σημεία, κτίρια, λόφους που προσφέρουν πανοραμική θέα. Εδώ όμως θαυμάζεις την καλύτερη πανοραμική θέα. Το ωραιότερο σημείο. Μαζί με μας άλλοι 5-6 άνθρωποι άρα ιδανική ηρεμία για να απολαύσουμε ανενόχλητοι αυτή την μοναδική θέα.
Όσο περνούσε η ώρα, τα φώτα άναβαν και ο ουρανός σκοτείνιαζε, η ατμόσφαιρα γινόταν ακόμα πιο μαγική. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει η Λισαβόνα, αλλά το Πόρτο είναι γαλήνιο, πανέμορφο, γοητευτικό. Νοιώθω πολύ τυχερός που γνώρισα αυτή την πόλη.
Η Αvenida da Republica από το λόφο
Mosteiro da Serra do Pilar
Rampa do Infante Santo
Από τη στάση του μετρό πάνω στην Αvenida da Republica πήραμε την γραμμή D και κατεβήκαμε Sao Bento. Ύστερα από περίπου 11 ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο ο ίδιος ρεσεψιονίστ μας ρωτάει πως περάσαμε και πως μας φάνηκε το Πόρτο. Μας λέει για τον καιρό που ήταν καλός σήμερα αλλά αύριο δυστυχώς λένε για πολλές βροχές (έλεος, δεν θα σου περάσει και αύριο καλός θα είναι)!
Εκεί γνωριστήκαμε και πιάσαμε συζήτηση με έναν νεαρό που ήταν φίλος του ιδιοκτήτη. Ο Tiago 28 χρονών αρχιτέκτονας, γοητεύεται όταν ακούει ότι είμαστε από Ελλάδα. Μας λέει πως το καλοκαίρι έκανε ένα μήνα διακοπές στη χώρα μας φιλοξενούμενος σε φίλους και του άρεσε πολύ η Αθήνα και τα Μετέωρα που επισκέφτηκε. Μάλιστα προσπάθησε να μάθει Ελληνικά και πεθάναμε στο γέλιο με τον τρόπο που τα έλεγε. Πάντως έμαθε αρκετά. Καμία σχέση με μας που μάθαμε ένα obrigado. Συζητήσαμε για τις χώρες μας, τις κουλτούρες και πολλά άλλα. Μας ρώτησε που έχουμε σκοπό να πάμε και μας επισήμανε πως θα δούμε αρκετή διαφορά στη Λισαβόνα σε όλους τους τομείς σε σύγκριση με το Πόρτο. Όταν είπαμε ότι αύριο έχουμε σκοπό να επισκεφτούμε το Aveiro μας απέτρεψε και συγκεκριμένα είπε τι να πάτε να κάνετε εκεί! Προβληματίστηκα γιατί ήταν από τις πόλεις που ήθελα να δω. Μας είπε πως ιδανική εκδρομή είναι η Guimaraes με την Braga κάτι που έτσι κι αλλιώς είχα στα υπόψιν. Έτσι μας έπεισε και μας επηρέασε και η αυριανή μέρα είχε εκδρομή σ’ αυτές τις δύο πόλεις. Συμπαθέστατος ο Tiago ο οποίος μας έδωσε το τηλέφωνο του αν θέλαμε να τον πούμε για την αυριανή τελευταία μας βραδινή έξοδο να έρθει για ποτό μαζί μας, αλλά φλύαρος με μέτρια αγγλικά όπως κι εμείς και κουραστήκαμε.
Η ώρα πέρασε όμως και ανεβήκαμε στο δωμάτιο για μπάνιο, φρεσκάρισμα και ξεκούραση. Η πείνα όμως χτύπησε την πόρτα. Τέτοια ώρα όμως περασμένες 1 που να πας? Ρωτάμε τη ρεσεψιόν και μας είπε για ένα σνακ μπαρ που κλείνει αργά και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Το μαγαζί ήταν ένα mix από σπορ καφέ, μπυραρία, αναψυκτήριο, αρτοποιείο…. Με λίγα λόγια όπως τα λένε στην Πορτογαλία Confeitaria. Συγκεκριμένα η Confeitaria Tamisa στην Praca d. Filipa de Lancastre, 2 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο μας. Το μαγαζί όντως έκλεινε στις 2, οι τηλεοράσεις έπαιζαν ποδόσφαιρο και ήταν γεμάτο με νεαρούς ντόπιους. Είχε κάτι τρελές προσφορές σε μπύρα απ’ ότι είδα κάτι 0,50€ έγραφε κι εμείς πήραμε κομμάτια πίτσας, κάτι σάντουιτς και κρουασάν και μπύρα φυσικά. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Μια χαρά ήταν.
Καληνύχτα ή μάλλον boa noite!
Last edited:
alma
Member
- Μηνύματα
- 4.131
- Likes
- 17.718
Μας ταξιδεύει η αφήγηση σου και οι εικόνες που τη συνοδεύουν.Η Πορτογαλία έχει μια απίστευτη γοητεία σαν χώρα κατά τη γνώμη μου...χωρίς να είναι ούτε η ομορφότερη,ούτε η πιο μεγαλοπρεπής στην Ευρώπη, καταφέρνει να μαγεύει και να γοητεύει τους επισκέπτες περισσότερο από άλλες χώρες πιο τουριστικές και πιο μεγαλοπρεπείς...κολλάς με την Πορτογαλία....
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Εγώ @alma πιστεύω πως είναι όμορφη και πολυδιάστατη! Δηλαδή και στο φυσικό τοπίο και στις πόλεις δεν βλέπεις το ίδιο. Υπάρχει ποικιλία και δεν βαριέσαι ποτέ. Και όντως ασκεί γοητεία που πολλές φορές δεν μπορείς να εξηγήσεις.
Γράφοντας την ιστορία ξαναζώ το πρόσφατο ταξίδι και καταλαβαίνω οτι μου λέιπει. Και δεν το έχω ξανανιώσει για προηγούμενο ταξίδι. Αυτό κάτι λέει.
Γράφοντας την ιστορία ξαναζώ το πρόσφατο ταξίδι και καταλαβαίνω οτι μου λέιπει. Και δεν το έχω ξανανιώσει για προηγούμενο ταξίδι. Αυτό κάτι λέει.
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.292
- Likes
- 11.697
Μπραβο @giannismits!! Καθε κεφαλαιο ειναι γεματο χρηστικες πληροφοριες και πλουσιο φωτογραφικο υλικο!! Ολη η ιστορια ενας πολυ καλος οδηγος!!
giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.813
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Eυχαριστώ @varioAthens
Νομίζω πως δεν είναι από τις πόλεις που έχουμε πολλές πληροφορίες στο φόρουμ σε σύγκριση με άλλα μέρη τουλάχιστον, και είπα όπου μπορώ θα δώσω τις πληροφορίες μου.
Νομίζω πως δεν είναι από τις πόλεις που έχουμε πολλές πληροφορίες στο φόρουμ σε σύγκριση με άλλα μέρη τουλάχιστον, και είπα όπου μπορώ θα δώσω τις πληροφορίες μου.
Εκπομπές Travelstories
