Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[underwater]

Η Εύα όπου θυμηθεί την πατριαρχία μας ταγκάρει εμένα και την @underwater γιατί είμαστε και καλά οι φεμινίστριες του φορουμ.

Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες στο φόρουμ μας, λίγο πιο "αθόρυβες" ίσως.

 

[MarieAries]

Νομίζω ότι η παραδοσιακή συνταγή είναι με περιστέρι, αλλά πια τη φτιάχνουν κατά βάση με κοτόπουλο.
Είχα φάει κι εγώ τότε και μου είχε αρέσει πολύ (έτρωγα ακόμα κρέας κανονικά εκείνη την εποχή).

το 2019 που πήγα εγώ είχα βρει και με θαλασσινά, αλλά όχι με περιστέρι, μήπως το έχουν απαγορέψει?

 

[underwater]

το 2019 που πήγα εγώ είχα βρει και με θαλασσινά, αλλά όχι με περιστέρι, μήπως το έχουν απαγορέψει?

Ίσως! Κι εγώ το 2014 δεν είχα βρει πουθενά με περιστέρι, αλλά ήξερα ότι υπάρχει.
Με θαλασσινά πολύ δελεαστική μου φαίνεται πάντως.

 

[Eleni P]

Τι υπέροχη ιστορία και εικόνες γεμάτες χρώματα!! Μας ταξιδεψες! Ομολογουμένως ένας ονειρεμενος προορισμός που ελπίζω να εκπληρώσω κάποτε.
Λίγο ζορικο το χωρίς αλκοόλ, ένα κοκτειλακι για την ζέστη, μια μπύρα ρε αδερφέ, αλλά τι να κάνεις.

 

[turms]

"
Αυτοί έριχναν το γεμάτο υποτίμηση βλέμμα τους πάνω στους συνοδούς μου που δεν έδειχναν ενοχλημένοι από την παρουσία μου στην παρέα τους και επιπλέον μου επέτρεπαν να προπορεύομαι
Εγώ αντίστοιχα πήρα το ύφος....μην ανοίξω το στόμα μου τώρα και συγχίζομαι, χαρείτε όσο έχετε καιρό που θα πάει θα έρθει και η ώρα σας μια μέρα... "

να αυτο ειναι που με νευριαζει σε αυτες τις χωρες . τελος παντων.

τι εννοεις στην τελευταια προταση? γιατι η ιστορια εχει δειξει οτι βηματα προς τα πισω κανουνε οχι προς τα εμπρος

 

[KIKI]

Πολυ ωραια απολαυστική ζωντανη γραφή!
Μπραβο σου,ειναι σαν να ταξιδευω μαζι σας.

 

[KIKI]

"
Αυτοί έριχναν το γεμάτο υποτίμηση βλέμμα τους πάνω στους συνοδούς μου που δεν έδειχναν ενοχλημένοι από την παρουσία μου στην παρέα τους και επιπλέον μου επέτρεπαν να προπορεύομαι
Εγώ αντίστοιχα πήρα το ύφος....μην ανοίξω το στόμα μου τώρα και συγχίζομαι, χαρείτε όσο έχετε καιρό που θα πάει θα έρθει και η ώρα σας μια μέρα... "

να αυτο ειναι που με νευριαζει σε αυτες τις χωρες . τελος παντων.

τι εννοεις στην τελευταια προταση? γιατι η ιστορια εχει δειξει οτι βηματα προς τα πισω κανουνε οχι προς τα εμπρος

Αμα σου πω τι με νευριάζει σε σχεδον κάθε χωρα που εχω επισκεφτει και στη χωρα που ζω δεν θα είχα βγει απο το σπιτι μου.

 

[turms]

Αμα σου πω τι με νευριάζει σε σχεδον κάθε χωρα που εχω επισκεφτει και στη χωρα που ζω δεν θα είχα βγει απο το σπιτι μου.

δεκτον. σε καθε χωρα υπαρχουν πραγματα που με ενοχλουν. Ειμαι ισως προκατηλειμμενος με τις αραβικες χωρες. Ας το αφησουμε ομως...παρακατω

 

[MarieAries]

να αυτο ειναι που με νευριαζει σε αυτες τις χωρες . τελος παντων.

Αυτό που ένοιωσε η Εύα, εγώ δεν το αντιλήφθηκα στο Μαρόκο, και ήμουν εντελώς μόνη για 3 εβδομάδες. Σε άλλες χώρες ναι, στο Μαρόκο, όχι.

Ειμαι ισως προκατηλειμμενος με τις αραβικες χωρες.

Μάλλον, χαχαχαα

 

[evaT]

@KIKI , @Eleni P χαίρομαι που σας παίρνω μαζί μου στην αφήγηση.

@turms Ο ταξιδιώτης είναι παρατηρητής των συνθηκών, δεν μπορεί να παρέμβει, ούτε να αλλάξει κάτι αν κι η ίδια η παρουσία του σε κάθε τόπο είναι ένα λιθαράκι...

 

[evaT]

Αμα σου πω τι με νευριάζει σε σχεδον κάθε χωρα που εχω επισκεφτει και στη χωρα που ζω δεν θα είχα βγει απο το σπιτι μου.

Ακριβώς αυτό!
Έχει κάτι Ελληνάρες εδώ...ώρες ώρες θέλω να φύγω κ να ρίξω μαύρη πέτρα.

 

[evaT]

Μέρα 'Ογδοη

Chefchaouen και τα βλέπω όλα μπλέ!

Στο ωραίο μου πρόγραμμα και καθοδόν προς την γαλάζια πόλη. είχα συμπεριλάβει και μια σύντομη επίσκεψη στη Μεκνές..
Δεν τόλμησα καν να το ξεστομίσω και την διέγραψα με συνοπτικές διαδικασίες, αφού η καθημερινή χιλιομετρική οδύσσεια ήταν ήδη σε κρεσέντο και είχαμε τεντώσει, ήταν σοφότερο να χαρούμε λίγο περισσότερο την όμορφη Σεφ (για συντομία), ας χάναμε και κάτι, θα το ξεπερνούσαμε.

Ο δρόμος από τη Φες διαρκούσε κοντά στο 4ωρο και μας πρόσφερε ξεκάθαρα μεσογειακές εικόνες πια, η διαδρομή θα μπορούσε άνετα να είναι οπουδήποτε στη χώρα μας.
Η κίνηση μηδαμινή, οι μπάτσοι πλέον άφαντοι, το ίδιο όμως άφαντο απεδείχθη και το οδόστρωμα
Εκεί που πηγαίναμε άνετοι και ωραίοι, ξαφνικά η μισή άσφαλτος έλειπε!
Ο οδηγός μας-πιλότος της Formula1 Tάσος, με διαρκούς ελιγμούς απέφευγε τις λακούβες, τρύπες μέχρι κρατήρες, στολίζοντας πατόκορφα με κοσμητικά επίθετα τους κάθε λογής ιθύνοντες. Και μη.

Καθοδόν χαβαλεδιάζαμε διαβάζοντας πληροφορίες για την περιοχή και την καλλιέργεια του περίφημου Κιφ, ξέραμε ότι κινούμαστε κάπου στα Ζωνιανά του Μαρόκο διαβάζαμε πως οι ντόπιοι προμηθεύουν την Ευρώπη και καλύπτουν πάνω από το 75% της κατανάλωσης στη γηραιά-ξύπνιοι οι μαροκινοί, γεννοβολάνε αβέρτα κουτσούβελα οι ίδιοι, ενώ τα ευρώπουλα καίνε τα εγκεφαλικά τους κύτταρα καταναλώνοντας το εκλεκτό μαροκινό προιόν!

Εμείς πάλι ψάχναμε να εντοπίσουμε τις σχετικές φυτείες από το δρόμο να βγάλουμε καμιά ψαγμένη φωτογραφία και να διασκεδάσουμε- αλλά τζίφος.
Το μόνο που βλέπαμε ήταν τη συνήθη βλάστηση του δρόμου και τίποτε ενδιαφέρον. Μα που τα κρύβουν οι άτιμοι

Η κυβέρνηση λέει, που σαφώς κ ενδιαφέρεται για το ζεστό χρήμα που κινεί την περιοχή, βάφτισε τις καλλιέργειες ως κάνναβη- κατάλληλη για φαρμακευτική χρήση και έτσι γλύτωσαν από τους προστάτες και τη μαφία- άπαντες πλέον ευχαριστημένοι!

Ευχαριστημένος ήταν και ο Τάσος που ταλαιπωρήθηκε στη Φες και η Σεφσαουέν εμφανιζόταν μπροστά του ως Deux Ex Machina.

Η Σεφ μας έβαζε κι αυτή εμπόδια με το καλημέρα αφού είχαν κλείσει τον κεντρικό δρόμο που το google maps εμφάνιζε ως μία ωραιότατη ευθεία μέχρι τον ξενώνα μας και μας έστελνε από ύποπτα δρομάκια δεξιά, αριστερά και πάνω κάτω, ενόσω ο -μππρρδδοοομμμ- του google maps που ηχεί όταν πάρεις λάθος δρόμο πάρταρε τσακίζοντας τα νευράκια μας, τι να σου κάνει κι η εφαρμογή, να γεννήσει δρόμο; έναν τον έχουν κ αυτόν πήγαν και τον έκλεισαν μέρα μεσημέρι.

'Οταν κάποτε το βρήκαμε, συναντήσαμε αυτό το νοικοκυρόπαιδο που τα έκανε όλα μόνος του στον ξενώνα και μας πρόσφερε από ένα τσαγάκι και ωραιότατους χουρμάδες για να καλμάρουμε. (τώρα είχαν δεν είχαν τίποτα παράξενο μέσα, θα σας γελάσω!)

Στην όμορφη ταράτσα μας

Ξεκάθαρα από τη Μέση Ανατολή μετακομίσαμε στη Φολέγανδρο

Δεν χρειάζεται να μιλήσω πολύ. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι από μόνες τους πιο φλύαρες και από μένα.

Η Σεφ σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή. Είσαι δικός της.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το μπλε-λουλακί των σπιτιών. Οι παραδόσεις λένε πως τα έβαφαν για να συμβολίσουν τον ουρανό και τον παράδεισο, για να ξεχωρίσουν τα σπίτια των Εβραίων από αυτά των Μουσουλμάνων και το πιο αδιάφορο σενάριο, επειδή το μπλε διώχνει τα ...κουνούπια!

Το σίγουρο είναι πως η παράδοση καλά κρατεί και κάθε σημείο συναγωνίζεται το προηγούμενο σε φωτογένεια.

Πουλάνε τα χρώματα τα οποία διαλύεις σε αναλογία και βάφεις τους τοίχους.
Με δυσκολία κρατήθηκα να μην αγοράσω όλες τις 50 αποχρώσεις του...μπλε και φέρω τη Μύκονο στη....Χαριλάου, σπίτι μου

Οι ενδυματολογικές μου επιλογές είχαν τρομερή επιτυχία σε αυτό το ταξίδι. Που πάω και τα σετάρω έτσι...Δε φοντάρω με τίποτα όμως!

Φαίνομαι;;;

Πάμε πάλι

Κάλυψη - απόκρυψη (δε λένε στο στρατό

κουκλάκια

Και πόρτες. Πολλές πόρτες!

Είδαμε όσο μπλε αντέξαμε, το θαυμάσαμε, το φωτογραφίσαμε οριζοντίως, καθέτως και πλαγίως και μετά το ρίξαμε σε κρυάδες τύπου, που είσαι παπαστρούμφ, εδώ δίπλα σου Στρουμφίτα και βγήκαμε μια βόλτα στην λιγότερο ενδιαφέρουσα πλατεία.

Είχε μια κάσμπα

Μέσα σε όλα αυτά επανήλθε και ο πολιτισμός, κανένας πια δεν σε φώναζε να ψωνίσεις να μπεις στο μαγαζί τους.
Εδώ ευδοκιμούσε ένα διαφορετικό είδος που το λένε βαποράκι απαγορευμένων ουσιών. Σε κάθε γωνία παραφυλούσαν και άρχιζαν το ψηστήρι.
Εδώ το καλό κιφ κυρία, πάρε και δε θα χάσεις μανδάμ και κάτι άλλες άγνωστες λέξεις που απουσίαζαν από το ρεπερτόριό μου και μόνο η συναλλαγή με ντραγκ ντίλερ έλειπε από το βιογραφικό μου, μέχρι που αναρωτήθηκα μήπως τα βλέπω όλα τόσο μπλε γιατί με έχουν ήδη μαστουρώσει μπαίνοντας στην πόλη;

Στο σούρουπο αποτύχαμε να θαυμάσουμε τα μαβιά χρώματα από το Ισπανικό τζαμί όταν ο ξενοδόχος μας έδειξε λάθος μονοπάτι και μέχρι να καταλάβουμε το λάθος είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι.
Πάει κι αυτό, αδιάβαστο.
Παρηγορηθήκαμε με μια ακόμη ζεστή σουπίτσα harira αφού εκεί στο βορρά το βραδάκι βγήκε μαζί με το ψωφόκρυο .

και άλλη μια παστίλια

Το τζαμί το βράδι

κ πήραμε το δρόμο προς το σπίτι

Αγοράσαμε κόκα κόλα και αράξαμε στην όμορφη ταράτσα μας που είχε κ φωτορυθμικά

Κλασσικά μετά τις 10 η ζωή στους δρόμους ζωντάνεψε κι ο Αντώνης πρότεινε να βγούμε μια μεγάλη ποδαράτη βόλτα έξω από τη Μεδίνα να κόψουμε κίνηση στη νέα πόλη.
Που να ντύνομαι τώρα είπα, μια χαρά είχα βολευτεί με τη πιτζάμα μου, αλλά ο Αντώνης επέμενε, Μαρόκο είσαι, βγες έτσι

Κοίταξα το εμπριμέ ντεσέν -αλά Πειραική Πατραική στα χρόνια των έιτις -στο παντελόνι της πιτζάμας μου και λέω δε βαριέσαι μήπως θα με ξαναδούν; φόρεσα παπούτσια και έξω από την πόρτα.

Το σουλάτσο έδινε κ έπαιρνε, μετά τη νηστεία δεν έλεγαν να βάλουν κώλο κάτω.

Περπατήσαμε κάμποσο και θυμήθηκα την κόρη μου όταν κάποιες φορές έτυχε να κατέβω να πετάξω τα σκουπίδια φορώντας αυτή την πιτζάμα, μου έλεγε "πως κυκλοφορείς έτσι σαν την βλάχα"
και της έστειλα αυτή τη φωτό...."βλάχα στην πόλη και κυρά στο Μαρόκο-τη μισή πόλη περπάτησα έτσι, δε με χάλασε"

Το ταξίδι μέσα στο Ραμαζάνι μπορεί να περιλαμβάνει κάποιες απρόσμενες προκλήσεις για τον τουρίστα.
Στον αντίποδα θα του χαρίσει ανεκτίμητες εμπειρίες, την παρατήρηση και κατανόηση από τις συνήθειες, τις παραδόσεις αλλά και τα παράδοξα έθιμα που συνοδεύουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
'Ενα από αυτά ήρθε να ταράξει τον ύπνο μας εκείνο το βράδυ, όταν κάπου ανάμεσα σε γερμανικό νούμερο μέσα στη νύχτα ακούστηκαν συνεχόμενοι ρυθμικοί ήχοι από νταούλι κάτω από τα παράθυρά μας!
Αρχικά περίμενα πως θα σταματήσει, ότι δεν μπορεί κάποιος έκαψε τον εγκέφαλό του από το πολύ κιφ και τριγυρίζει στους δρόμους για να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους και όπου νάναι θα αρχίσει το μπινελίκωμα από τους ντόπιους- ας μην κάνω εγώ την αρχή.
Ούτε καν. Απλά κάποτε σταμάτησε και κοιμηθήκαμε και μεις οι Χριστιανοί.

Το πρωί ενημερωθήκαμε από το νοικοκύρη-ξενοδόχο μας ότι ο ντράμερ του Ραμαζανιού είναι το ξυπνητήρι τους, ώστε να προετοιμαστούν τα γεύματα του πρωινού για τις 04.30 περίπου που πρέπει να φάνε πριν ξεκινήσει η 14ωρη περίπου ημερήσια τους νηστεία.
Δηλαδή ξυπνάς από τις 02.30 για να φας στις 04.30. Εγώ γιατί ξυπνάω 07.10 για να φάω στις 07.15?
Τι τρώνε για πρωινό, μουσακά;
'Ετσι εξηγείται που δεν μπορούν να πάρουν τα ποδάρια τους το πρωί!

Ο πλουραλισμός των εικόνων που είχαμε αποκομίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ο κύριος λόγος που κόντευαν να εκραγούν τα δικά μας εγκεφαλικά κύτταρα.
Δεν προλάβαινε να απορροφηθεί όλη αυτή η πληροφορία, συνεχώς εμπλουτιζόταν από νέες προσθήκες, ωστόσο, από την επόμενη μέρα μπαίναμε πια στο τελευταίο μέρος του ταξιδιού μας και ξεκινούσε το σβήσιμο από την πλευρά του Ατλαντικού και την όμορφη Ραμπάτ.