Γαλλία Roadtrip στη Γαλλία

[Jimmy78]

Καλησπέρα σε όλους!
Μετά από οχτώ ταξίδια στο εξωτερικό, νομίζω ήρθε η ώρα να κάνω την αρχή γράφοντας επιτέλους μια ταξιδιωτική ιστορία... Θερμή παράκληση στους συνταξιδιώτες @depy!!! @Marlen123 και @World Nomad να συνεισφέρουν γραπτώς στην ολοκλήρωση της ιστορίας... Εξάλλου το έχουμε υποσχεθεί στη φίλη μας τη @Nedelja !!!!
So it begins...

Μετά από την τριήμερη διαμονή μας στο Παρίσι, ξημέρωσε η 30η Οκτωβρίου και επιτέλους ξεκινήσαμε το roadtrip στη Γαλλία…Roadtrip madness όπως πολλές φορές το αναφέραμε! Νοικιάσαμε αυτοκίνητο για 3 ημέρες…και η αλήθεια είναι ότι και οι τέσσερις μείναμε speechless & astonished (που λέμε και στο χωριό μου ) βλέποντας το ...λιτό και απέριττο CitroenC4 eco diesel 1600cc (σε τιμή Yaris στη Σαντορίνη!!!) το οποίο παραλάβαμε φουλαρισμένο από το Παρίσι και το γεμίσαμε μόλις το παραδώσαμε στο αεροδρόμιο, με μόλις 75 ευρώ και διανύοντας…σχεδόν 1200 χλμ!!! (ναι καλά διαβάσατε…).


Και το roadtrip ξεκινάει!!! Με το GPS της Depy φορτωμένο με το χάρτη της Γαλλίας και με τικαρισμένη την αποφυγή αυτοκινητοδρόμων, ήμασταν έτοιμοι να απολαύσουμε οδήγηση στη γαλλική εξοχή! Επαρχιακοί δρόμοι, λίγη κίνηση, ζεστός και παραδόξως ηλιόλουστος καιρός, πανέμορφα τοπία, καταπράσινη φύση και …προορισμός: Νορμανδία!!!


Πρώτος σταθμός το Giverny! Ένα μικρό χωριό, σχεδόν 1-1,5 ώρα από το Παρίσι, που σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε πίνακα ζωγραφικής και συγκεκριμένα …σε πίνακα του Κλοντ Μονέ, μιας και είναι το χωριό του διάσημου ζωγράφου. Σπίτια καλυμμένα από κισσούς και διάφορα άλλα φυτά με φύλλα διαφόρων χρωμάτων και αποχρώσεων, ιδανικό μέρος για περπάτημα και χαλάρωση. Εξίσου πανέμορφο το σπίτι και οι κήποι του Μονέ, τους οποίους μόνο το 75% της παρέας μας επισκέφτηκε καθώς εγώ απολάμβανα το διπλό εσπρέσο μου σε ένα από τα γραφικά μαγαζάκια του χωριού, φωτογραφίζοντας κατά ριπάς και προσπαθώντας να ξεσκονίσω τα γαλλικά μου.

Από ότι είδα από τις φωτογραφίες της παρέας, οι κήποι του Μονέ είναι όντως πανέμορφοι, με κλαίουσες ιτιές, λίμνη με νούφαρα, πανδαισία χρωμάτων, παραμυθένιο τοπίο όπως και όλο το χωριό άλλωστε! Ειδικά αν είστε και λάτρεις του ιμπρεσιονισμού…Η είσοδος για το Maison & Jardin de C.Monet στα 9,50€…

Μετά από καμία ώρα και κάτι (μην ξεχνάμε: τικαρισμένη η «αποφυγή αυτοκινητοδρόμων» στο gps) και συνεχίζοντας να απολαμβάνουμε τη γαλλική εξοχή μιας και ο καιρός ήταν πραγματικά σύμμαχός μας, φθάνουμε στη Ρουέν. Ομολογώ ότι δεν της το χα…πραγματικά άξιζε η στάση στη Ρουέν…ίσως θα έπρεπε να ήταν και η πρώτη μας διανυκτέρευση στο roadtrip της Νορμανδίας αλλά…γι αυτό και τα αναφέρω όλα αυτά…για να μαθαίνουν οι νεότεροι. Λοιπόν, η Ρουέν είναι πραγματικά μία πόλη που σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο…θεωρείται η παραδοσιακή ιστορική πρωτεύουσα της Νορμανδίας και είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας και ολόκληρης της μεσαιωνικής Ευρώπης. Τόπος μαρτυρίου της Ζαν Ντ’Αρκ με προσεγμένο και πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο, φοβερή αρχιτεκτονική, με κτίρια μιας άλλης εποχής, λιθόστρωτα σοκάκια, ωραίο κόσμο…

Περπατώντας στο κέντρο όλοι μας αντικρίσαμε με δέος ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα της πόλης: τον Καθεδρικό Ναό! Βαρύς γοτθικός ρυθμός! Ψηλός και εντυπωσιακός ο Ναός τόσο εξωτερικά όσο και στο εσωτερικό του, στο οποίο υπάρχει ο τάφος του Βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, στον οποίο φυλάσσεται η καρδιά του. Περπατώντας στα λιθόστρωτα της Ρουέν, εντυπωσιάζεσαι από το χρυσό Μεγάλο Ρολόι (Gros-Horloge) αλλά προσωπικά περισσότερο εντυπωσιάστηκα από την όλη αρχιτεκτονική των κτιρίων του κέντρου…σπίτια με ριχτές στέγες, ξύλινο σκελετό και δοκάρια εξωτερικά βαμμένα σε διάφορα χρώματα και με μη παράλληλες χοντρές ρίγες που σου έδιναν την εντύπωση ότι τα περισσότερα από αυτά έγερναν, κάτι σαν optical illusion.

Επίσης στην Place deVieux–Marche είδαμε την Εκκλησία της Ιωάννας της Λωραίνης, ένα κτίριο σύγχρονης αρχιτεκτονικής που έδειχνε λίγο … «εκτός» του μεσαιωνικού και ιστορικού χαρακτήρα του κέντρου.

Αφήνοντας τη Ρουέν με μία στεναχώρια που δεν προλάβαμε να τη δούμε περισσότερο διότι όπως είπα και αρχικά ίσως θα έπρεπε να είναι η πρώτη μας διανυκτέρευση εδώ, είδαμε και το Chateau du Rouen (κλειστό στις 18:00 που καταφέραμε να το βρούμε).

Αρχίζει και νυχτώνει και απέχουμε 90 χλμ από την Ονφλέρ…την πρώτη μας διανυκτέρευση σε αυτό το γραφικό λιμάνι της Νορμανδίας με τις ωραίες προκυμαίες, και τα ωραία μαγαζάκια, την ησυχία και τους ήρεμους ρυθμούς…

Κάνοντας τη νυχτερινή μας βόλτα στο λιμάνι και στα σοκάκια και απολαμβάνοντας λόγω βραδινής ψύχρας το γνωστό vin chaud-ζεστό κόκκινο κρασί (σημ. τσουκαλόκαυτο το λέμε στα μέρη μου ) φθάσαμε στο ξενοδοχείο φανερά εντυπωσιασμένοι και ικανοποιημένοι από το Day One (Premier Jour) του Roadtrip στη Νορμανδία…

Φορτίζουμε φωτογραφικές μηχανές, ξεκουραζόμαστε και …τα καλύτερα έρχονται!
http://www.travelstories.gr/community/gallery/albums/roadtrip-in-france.837/

[Day Two…loading!]
[special thanks to @katkats που με διαφώτισε για το πως να κάνω post την ιστορία ]

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[demie]

Τι ωραία, που γνωριστήκατε μέσω του travelstories κ κάνετε όμορφα ταξίδια! Μπράβο σας!

 

[World Nomad]

Day 2 λοιπόν… Ξυπνάμε πουρνό πουρνό, αποχαιρετάμε την Honfleuer και φορτώνουμε στο gps τον επόμενο προορισμό: Le Havre! Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από τη γέφυρα της Νορμανδίας, η οποία την εποχή που κατασκευάστηκε (1995) ήταν η μακρύτερη καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου και επίσης είχε το μακρύτερο άνοιγμα μεταξύ πείρων απ' οποιαδήποτε άλλη γέφυρα.

Στο δρόμο προς τη Χάβρη γίνεται αναμπουμπούλα στο αυτοκίνητο:
-Στρίβουμε εδώ; Η φωνή στο gps λέει παραμείνατε δεξιά.
-Όχι, εννοεί συνεχίζουμε δεξιά λωρίδα.
-Η πινακίδα λεει Χάβρη δεξιά.
-Το gps δείχνει ευθεία.
-ΣΤΡΙΨΕΕΕ!
-Όχι απότομα, έρχεται αυτοκίνητο, ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ!
-ΒΟΗΘΕΙΑ!!
-ΠΕΙΝΑΩ!
Τελικά έπρεπε να στρίψουμε, χάσαμε την έξοδο και κάναμε 13km τσάμπα, μέχρι να βρούμε την επόμενη έξοδο και άλλα τόσα μετά για να ξαναβρούμε το δρόμο για Χάβρη. Καλή φάση.
Με τα πολλά λοιπόν φτάνουμε Χάβρη, πάμε κέντρο, κοιτάμε από δω, κοιτάμε από κει, τίποτα να μας εντυπωσιάσει.
- Μια σύγχρονη βιομηχανοποιημένη πόλη, παιδιά.
- Δε μ’αρέσει τίποτα εδώ.
-Ποιός είπε να έρθουμε Χάβρη;
-Πεινάω!
Τέλος πάντων, φύγαμε γκαζώνοντας και από τότε η Χάβρη έγινε το ανέκδοτο της εκδρομής μας.(-Πολύ όμορφα εδώ, σαν την Χάβρη, -Πού θα πάμε το καλοκαίρι; -Χάβρη φυσικά! κτλ)

Επόμενος σταθμός, Deauville-Trouville. Πρόκειται για 2 πόλεις που χωρίζονται από ένα ποτάμι, αρκετά όμορφες θα έλεγα, με το λιμανάκι τους και τα κλασικά κτίρια νορμανδικής αρχιτεκτονικής. Εδώ επιτέλους ξεπείνασα,καθώς έφαγα ένα τεράστιο croque monsieur (ένα είδος ψητού σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί).


Επόμενος προορισμός, η Caen. Πρόκειται για την γενέτειρα του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπου υπάρχει και το καλοδιατηρημένο κάστρο του, χτισμένο από το 1060μ.Χ. παρακαλώ. Από τις επάλξεις του κάστρου απολαύσαμε τη φανταστική θέα της πόλης, με το γοτθικό καθεδρικό Σαιν Πιερ να δεσπόζει. Μέσα στο κάστρο υπάρχει το Νορμανδικό Μουσείο, όπως και το Musee des Beaux-Arts που έχει μια πλούσια συλλογή από ιστορικούς και θρησκευτικούς πίνακες, αλλά και έργα ιταλών δημιουργών και όχι μόνο. Έξω από το κάστρο, υπάρχει το μνημείο για την ειρήνη, αφιερωμένο στους στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Caen στις 9-7-1944, μετά την απόβαση της Νορμανδίας.


30χλμ αργότερα, βρισκόμασταν στην Bayeux. Μικρή πόλη, γραφική, με τα μεσαιωνικά διατηρητέα της κτίρια, τον ποταμό Ορ(Aure) να τη διασχίζει, τον καθεδρικό της ναό και την περίφημη ταπισερί της. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του δημιούργημα: Είναι μια ταπισερί με μήκος 70,4 μ. και πλάτος 0,5 μ, στην οποία απεικονίζονται 72 διαφορετικές εικόνες, σχετικές με τη κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.

Εδώ βρήκαμε επιτέλους να δοκιμάσουμε crepe suzette, ένα παραδοσιακό γαλλικό γλυκό, που αποτελείται απο κρέπες οι οποίες παρασκευάζονται με βούτυρο, ζάχαρη, χυμό και ξύσμα εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκαλιού και μανταρινιού). Προστίθεται λικέρ Grand Marnier ή Curacao και σερβίρεται ‘’φλαμπέ’’. Εγώ πάντως δεν ενθουσιάστηκα. Δε ξέρω, μάλλον θέλω να έχει σοκολάτα για να πω ότι μ’αρέσει ένα γλυκό Συν τις άλλοις, καθυστερήσαμε με την αναθεματισμένη τη suzette και χάσαμε χρόνο με μοιραία αποτελέσματα( βλ. ωράριο μουσείων, νύχτα) από τον επόμενο προορισμό…

..που ήταν η Omaha beach. Μια από τις 5 παραλίες που επιλέχθηκαν για την απόβαση των Συμμάχων στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, (Omaha ήταν η κωδική ονομασία της παραλίας στην επιχείρηση Overlord, όπως ονομάστηκε η απόβαση της Νορμανδίας) όπου έγινε η μεγαλύτερη σφαγή (όλοι θυμόμαστε την εντυπωσιακή σκηνή μάχης στην ταινία «Η διάσωση του Στρατιώτη Ραιαν», όποιος δε θυμάται ή δεν την έχει δει, να βάλει να τη δει 2 φορές ) Εκεί λοιπόν, βλέποντας την απέραντη παραλία και ξέροντας τι έχει γίνει, φαντάζεσαι τη θάλασσα κόκκινη από το αίμα, σε πιάνει μια ανατριχίλα, μια θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν. Ένα περίεργο συναίσθημα. Σε ένα σημείο της παραλίας έχουν φτιάξει ένα μνημείο για τους πεσόντες, αποδίδοντας φόρο τιμής.

Στο μουσείο που υπάρχει εκεί, Operation Overlord Museum, έχουν πάρα πολλά αντικείμενα από την απόβαση, από εξοπλισμό στρατιωτών μέχρι πολυβόλα και τανκς και ποιος ξέρει τι άλλο, αφού εμείς δε τα είδαμε καθώς είχε κλείσει το μουσείο (αναθεματισμένη suzette). Συνεχίζοντας δυτικά, ανάμεσα στις παραλίες Utah και Omaha, είναι ο λόφος Pointe Du Hoc, όπου εκεί οι Γερμανοί είχαν βαριές αντιεροπορικές άμυνες. Μπορεί κανείς να δει τις οχυρώσεις, τις θέσεις των πολυβόλων και το γεμάτο κρατήρες έδαφος από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.
Εδώ έχει ένα άλλο μνημείο, αφιερωμένο στην μονάδα Rangers του αμερικανικού στρατού, που αφού σκαρφάλωσε τα βράχια ύψους 30μ. επιτέθηκε και κατέλαβε το Pointe Du Hoc. Δυστυχώς αυτά προλάβαμε να δούμε, καθώς αφού η αναθεματισμένη suzette μας καθυστέρησε, είχε βραδιάσει και δε μπορούσαμε να προχωρήσουμε στις άλλες παραλίες της απόβασης, όπου μια ντόπια κυρία μας είπε ότι μπορούσαμε να δούμε τανκς κολλημένα στην άμμο όπως και απομεινάρια της πλωτής γέφυρας που κατασκεύασε η μονάδα μηχανικών για να αποβιβαστούν τα τανκς.

Μέσα στο μαύρο σκοτάδι λοιπόν, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό της Day 2, το Mont Saint Michel, όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας σε ξενοδοχείο λίγο πιο έξω. Το Mont Saint Michel είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε μικρή απόσταση από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται μικρό γραφικό χωριό. Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00, το πάρκιν είναι δωρέαν μετά από αυτή την ώρα, οπότε αφήσαμε το αμάξι και περπατήσαμε όλη την απόσταση (4χλμ) μέχρι τις πύλες. Είχε και λεωφορείο που σε μεταφέρει δωρεάν, αλλά σαν hardcore travellers πήγαμε με τα πόδια (και καλά, απλά το μάθαμε αργότερα ότι έχει λεωφορείο ) Μέσα στο βαθύ σκοτάδι περπατούσαμε, ψυχή δε κυκλοφορούσε, απόλυτη ησυχία, ο ουρανός γεμάτος αστέρια να αντικατοπτρίζονται στα λιμνάζοντα νερά και στο βάθος το ολοφώτιστο Mont Saint Michel να λάμπει…Μαγεία!!!

Περάσαμε τις πύλες, εξακολουθούσε να μην υπάρχει άνθρωπος, τα πάντα ήταν κλειστά, μόνο ένα παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό. Καλύτερα, βγάλαμε φωτογραφίες τα μεσαιωνικά κτίρια χωρίς κινεζογιαπονεζοκορεάτες με selfie sticks να παρεμβάλλονται, όπως ήταν σε ολόκληρο το ταξίδι μας Περπατώντας στα στενά σοκάκκια περιτριγυρισμένος από τα τείχη και το αββαείο να δεσπόζει πάνω από το κεφάλι σου μεταφερόσουν νοερά στην εποχή των ιπποτών…Φανταστικά!!
Φεύγοντας, είπαμε να πάμε για κανα ποτάκι στη γύρω περιοχή. Δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό! Σε ένα μπαρ που είδαμε κόσμο μέσα, μόλις κάτσαμε μας λένε κλείσαμε. Στο διπλανό είχαν πάρτυ τα ΚΑΠΗ και φάγαμε πόρτα, οπότε γυρίσαμε άπραγοι στο ξενοδοχείο να κάνουμε απολογισμό της μέρας, η οποία τελικά ήταν υπερ του δέοντος γεμάτη αλλά συνάμα κουραστική, με αποτέλεσμα να μην απολαύσουμε κάποιους προορισμούς όσο θα πρεπε. Μας κατέλαβε το πνεύμα του ταξιδιώτη που θέλαμε αδηφάγα να δούμε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και να γεμίσουμε εικόνες και στιγμές. Άλλη φορά, λιγότεροι προορισμοί σε μια μερα!!

[Day 3 loading...]

 

[Jimmy78]

χαχαχαχαχαχαχαχαχα... έχω λυώσει στα γέλια με τους μυθικούς διαλόγους περί Χάβρης!!!!!

 

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία με πάρα πολλές περιοχές που επισκεφθήκατε.
Πανέμορφες και οι φωτογραφίες .
Καταπληκτικό το Mont Saint Michel.
Να δούμε πότε θα μπορέσω να το δω κι εγώ από κοντά.

 

[depy!!!]

Εγω επιμενω!!!! Στη Χαβρη δεν δωσαμε την ευκαιρια να μας δειξει τις κρυφες ομορφιες της..... Τι διαολο, στη λιστα της UNESCO ειναι, δεν μπορει κατι θα εχει που να αξιζει να δεις.

 

[Marlen123]

Day 2 λοιπόν… Ξυπνάμε πουρνό πουρνό, αποχαιρετάμε την Honfleuer και φορτώνουμε στο gps τον επόμενο προορισμό: Le Havre! Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από τη γέφυρα της Νορμανδίας, η οποία την εποχή που κατασκευάστηκε (1995) ήταν η μακρύτερη καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου και επίσης είχε το μακρύτερο άνοιγμα μεταξύ πείρων απ' οποιαδήποτε άλλη γέφυρα.
View attachment 135620 View attachment 135621
Στο δρόμο προς τη Χάβρη γίνεται αναμπουμπούλα στο αυτοκίνητο:
-Στρίβουμε εδώ; Η φωνή στο gps λέει παραμείνατε δεξιά.
-Όχι, εννοεί συνεχίζουμε δεξιά λωρίδα.
-Η πινακίδα λεει Χάβρη δεξιά.
-Το gps δείχνει ευθεία.
-ΣΤΡΙΨΕΕΕ!
-Όχι απότομα, έρχεται αυτοκίνητο, ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ!
-ΒΟΗΘΕΙΑ!!
-ΠΕΙΝΑΩ!
Τελικά έπρεπε να στρίψουμε, χάσαμε την έξοδο και κάναμε 13km τσάμπα, μέχρι να βρούμε την επόμενη έξοδο και άλλα τόσα μετά για να ξαναβρούμε το δρόμο για Χάβρη. Καλή φάση.
Με τα πολλά λοιπόν φτάνουμε Χάβρη, πάμε κέντρο, κοιτάμε από δω, κοιτάμε από κει, τίποτα να μας εντυπωσιάσει.
- Μια σύγχρονη βιομηχανοποιημένη πόλη, παιδιά.
- Δε μ’αρέσει τίποτα εδώ.
-Ποιός είπε να έρθουμε Χάβρη;
-Πεινάω!
Τέλος πάντων, φύγαμε γκαζώνοντας και από τότε η Χάβρη έγινε το ανέκδοτο της εκδρομής μας.(-Πολύ όμορφα εδώ, σαν την Χάβρη, -Πού θα πάμε το καλοκαίρι; -Χάβρη φυσικά! κτλ)

Επόμενος σταθμός, Deauville-Trouville. Πρόκειται για 2 πόλεις που χωρίζονται από ένα ποτάμι, αρκετά όμορφες θα έλεγα, με το λιμανάκι τους και τα κλασικά κτίρια νορμανδικής αρχιτεκτονικής. Εδώ επιτέλους ξεπείνασα,καθώς έφαγα ένα τεράστιο croque monsieur (ένα είδος ψητού σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί).
View attachment 135622 View attachment 135623

Επόμενος προορισμός, η Caen. Πρόκειται για την γενέτειρα του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπου υπάρχει και το καλοδιατηρημένο κάστρο του, χτισμένο από το 1060μ.Χ. παρακαλώ. Από τις επάλξεις του κάστρου απολαύσαμε τη φανταστική θέα της πόλης, με το γοτθικό καθεδρικό Σαιν Πιερ να δεσπόζει. Μέσα στο κάστρο υπάρχει το Νορμανδικό Μουσείο, όπως και το Musee des Beaux-Arts που έχει μια πλούσια συλλογή από ιστορικούς και θρησκευτικούς πίνακες, αλλά και έργα ιταλών δημιουργών και όχι μόνο. Έξω από το κάστρο, υπάρχει το μνημείο για την ειρήνη, αφιερωμένο στους στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Caen στις 9-7-1944, μετά την απόβαση της Νορμανδίας.
View attachment 135624

30χλμ αργότερα, βρισκόμασταν στην Bayeux. Μικρή πόλη, γραφική, με τα μεσαιωνικά διατηρητέα της κτίρια, τον ποταμό Ορ(Aure) να τη διασχίζει, τον καθεδρικό της ναό και την περίφημη ταπισερί της. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του δημιούργημα: Είναι μια ταπισερί με μήκος 70,4 μ. και πλάτος 0,5 μ, στην οποία απεικονίζονται 72 διαφορετικές εικόνες, σχετικές με τη κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.
View attachment 135625 View attachment 135626
Εδώ βρήκαμε επιτέλους να δοκιμάσουμε crepe suzette, ένα παραδοσιακό γαλλικό γλυκό, που αποτελείται απο κρέπες οι οποίες παρασκευάζονται με βούτυρο, ζάχαρη, χυμό και ξύσμα εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκαλιού και μανταρινιού). Προστίθεται λικέρ Grand Marnier ή Curacao και σερβίρεται ‘’φλαμπέ’’. Εγώ πάντως δεν ενθουσιάστηκα. Δε ξέρω, μάλλον θέλω να έχει σοκολάτα για να πω ότι μ’αρέσει ένα γλυκό Συν τις άλλοις, καθυστερήσαμε με την αναθεματισμένη τη suzette και χάσαμε χρόνο με μοιραία αποτελέσματα( βλ. ωράριο μουσείων, νύχτα) από τον επόμενο προορισμό…

..που ήταν η Omaha beach. Μια από τις 5 παραλίες που επιλέχθηκαν για την απόβαση των Συμμάχων στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, (Omaha ήταν η κωδική ονομασία της παραλίας στην επιχείρηση Overlord, όπως ονομάστηκε η απόβαση της Νορμανδίας) όπου έγινε η μεγαλύτερη σφαγή (όλοι θυμόμαστε την εντυπωσιακή σκηνή μάχης στην ταινία «Η διάσωση του Στρατιώτη Ραιαν», όποιος δε θυμάται ή δεν την έχει δει, να βάλει να τη δει 2 φορές ) Εκεί λοιπόν, βλέποντας την απέραντη παραλία και ξέροντας τι έχει γίνει, φαντάζεσαι τη θάλασσα κόκκινη από το αίμα, σε πιάνει μια ανατριχίλα, μια θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν. Ένα περίεργο συναίσθημα. Σε ένα σημείο της παραλίας έχουν φτιάξει ένα μνημείο για τους πεσόντες, αποδίδοντας φόρο τιμής.
View attachment 135629
Στο μουσείο που υπάρχει εκεί, Operation Overlord Museum, έχουν πάρα πολλά αντικείμενα από την απόβαση, από εξοπλισμό στρατιωτών μέχρι πολυβόλα και τανκς και ποιος ξέρει τι άλλο, αφού εμείς δε τα είδαμε καθώς είχε κλείσει το μουσείο (αναθεματισμένη suzette). Συνεχίζοντας δυτικά, ανάμεσα στις παραλίες Utah και Omaha, είναι ο λόφος Pointe Du Hoc, όπου εκεί οι Γερμανοί είχαν βαριές αντιεροπορικές άμυνες. Μπορεί κανείς να δει τις οχυρώσεις, τις θέσεις των πολυβόλων και το γεμάτο κρατήρες έδαφος από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.
View attachment 135631 View attachment 135628 View attachment 135630 View attachment 135627 Εδώ έχει ένα άλλο μνημείο, αφιερωμένο στην μονάδα Rangers του αμερικανικού στρατού, που αφού σκαρφάλωσε τα βράχια ύψους 30μ. επιτέθηκε και κατέλαβε το Pointe Du Hoc. Δυστυχώς αυτά προλάβαμε να δούμε, καθώς αφού η αναθεματισμένη suzette μας καθυστέρησε, είχε βραδιάσει και δε μπορούσαμε να προχωρήσουμε στις άλλες παραλίες της απόβασης, όπου μια ντόπια κυρία μας είπε ότι μπορούσαμε να δούμε τανκς κολλημένα στην άμμο όπως και απομεινάρια της πλωτής γέφυρας που κατασκεύασε η μονάδα μηχανικών για να αποβιβαστούν τα τανκς.

Μέσα στο μαύρο σκοτάδι λοιπόν, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό της Day 2, το Mont Saint Michel, όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας σε ξενοδοχείο λίγο πιο έξω. Το Mont Saint Michel είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε μικρή απόσταση από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται μικρό γραφικό χωριό. Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00, το πάρκιν είναι δωρέαν μετά από αυτή την ώρα, οπότε αφήσαμε το αμάξι και περπατήσαμε όλη την απόσταση (4χλμ) μέχρι τις πύλες. Είχε και λεωφορείο που σε μεταφέρει δωρεάν, αλλά σαν hardcore travellers πήγαμε με τα πόδια (και καλά, απλά το μάθαμε αργότερα ότι έχει λεωφορείο ) Μέσα στο βαθύ σκοτάδι περπατούσαμε, ψυχή δε κυκλοφορούσε, απόλυτη ησυχία, ο ουρανός γεμάτος αστέρια να αντικατοπτρίζονται στα λιμνάζοντα νερά και στο βάθος το ολοφώτιστο Mont Saint Michel να λάμπει…Μαγεία!!!
View attachment 135632
Περάσαμε τις πύλες, εξακολουθούσε να μην υπάρχει άνθρωπος, τα πάντα ήταν κλειστά, μόνο ένα παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό. Καλύτερα, βγάλαμε φωτογραφίες τα μεσαιωνικά κτίρια χωρίς κινεζογιαπονεζοκορεάτες με selfie sticks να παρεμβάλλονται, όπως ήταν σε ολόκληρο το ταξίδι μας Περπατώντας στα στενά σοκάκκια περιτριγυρισμένος από τα τείχη και το αββαείο να δεσπόζει πάνω από το κεφάλι σου μεταφερόσουν νοερά στην εποχή των ιπποτών…Φανταστικά!! View attachment 135633
Φεύγοντας, είπαμε να πάμε για κανα ποτάκι στη γύρω περιοχή. Δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό! Σε ένα μπαρ που είδαμε κόσμο μέσα, μόλις κάτσαμε μας λένε κλείσαμε. Στο διπλανό είχαν πάρτυ τα ΚΑΠΗ και φάγαμε πόρτα, οπότε γυρίσαμε άπραγοι στο ξενοδοχείο να κάνουμε απολογισμό της μέρας, η οποία τελικά ήταν υπερ του δέοντος γεμάτη αλλά συνάμα κουραστική, με αποτέλεσμα να μην απολαύσουμε κάποιους προορισμούς όσο θα πρεπε. Μας κατέλαβε το πνεύμα του ταξιδιώτη που θέλαμε αδηφάγα να δούμε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και να γεμίσουμε εικόνες και στιγμές. Άλλη φορά, λιγότεροι προορισμοί σε μια μερα!!

[Day 3 loading...]

'Ετσι είναι...Οι ακτές της απόβασης σίγουρα αξίζουν μια ολόκληρη μέρα, καθώς τα συναισθήματα που σε καταλαμβάνουν είναι μοναδικά...Επίσης, όπως αναφέρει και ο world nomad, καλό είναι να γνωρίζετε ότι η γέφυρα για το πραγματικά πανέμορφο Mont Saint Michel είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, αλλά για όποιον δεν έχει αντοχές, υπάρχει δωρεάν λεωφορείο του δήμου που τη διασχίζει. Ούτε να προτιμήσετε το μέρος αυτό για αγορές, καθώς υπάρχει αισχροκέρδεια.

 

[World Nomad]

Εγω επιμενω!!!! Στη Χαβρη δεν δωσαμε την ευκαιρια να μας δειξει τις κρυφες ομορφιες της..... Τι διαολο, στη λιστα της UNESCO ειναι, δεν μπορει κατι θα εχει που να αξιζει να δεις.

Εντάξει depy, επόμενο ταξίδι θα είναι μόνο Χάβρη

 

[MELAS86-CY]

υπεροχη ιστορια. με ταξιδεψατε!! περιμενουμε την συνεχεια!!

 

[tripakias]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

 

[Marlen123]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

Α τωρα εξηγουνται ολα!Ειχαμε καλομαθει βλεπεις με τις πανεμορφες μεσαιωνικες πολεις τυπου Ρουεν.

 

[World Nomad]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

Ωχ, ποιός ακούει την depy τώρα! "Σας τα έλεγα εγώ, αξίζει η Χάβρη, ορίστε και ο λόγος που είναι στην UNESCO!"
Η αλήθεια είναι ότι δεν της δώσαμε ευκαιρία, μάλλον είχαμε συνηθίσει τα μεσαιωνικά και δε μας έκανε το κλικ από την αρχή που μπήκαμε στην πόλη.