Παρίσακτος
Member
- Μηνύματα
- 258
- Likes
- 2.839
Μιας και πρόσφατα επιστρέψαμε από ένα οδοιπορικό στην Τρανσυλβανία, αφήνω ορισμένες πληροφορίες και tips για όποιον επιθυμεί να εκτελέσει το συγκεκριμένο (ή παρεμφερές) δρομολόγιο, καθώς πρόκειται για ένα ταξίδι εξαιρετικά value for money. Ό,τι πληροφορίες δίνω πρέπει να διασταυρωθούν, καθώς είτε μπορεί κάτι να μην τις συγκράτησα σωστά (στόχος μου στο ταξίδι ήταν να περάσω καλά και να κρατήσω εικόνες κι όχι να θυμάμαι πληροφορίες για τη συγγραφή οδηγού) είτε μπορεί κάτι να έχει αλλάξει στο μεταξύ.
Το νόμισμα της Ρουμανίας είναι το λέι. Η συναλλαγματική ισοτιμία (που πετύχαμε κι εμείς) είναι 1 ευρώ=4,65 λέου.
Προορισμοί
Ακολουθούν τα μέρη από τα οποία περάσαμε, με χρονολογική σειρά, με λίγες πληροφορίες και την προσωπική μου γνώμη. Δεν θα δώσω ιστορικές πληροφορίες για τα μέρη, το έχουν κάνει αρκετοί και στο φόρουμ, περισσότερο θα κάνω μια απαρίθμηση των αξιοθέατων που είδαμε.
Sinaia (Κάστρο Peleș, μοναστήρι)
Αφότου πήραμε το αμάξι, κινήσαμε για το Μπράσοβ, με ενδιάμεση στάση στη Sinaia. Σαν οικισμός δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό (αν κι έχει ενδιαφέρον η αισθητική των τρανσυλβανικών πόλεων), αλλά το κάστρο του είναι must. Πρόκειται για παλάτι πρακτικά, πολύ όμορφο εσωτερικά (δεν το περίμενα να με ενθουσιάσει γιατί δεν είμαι κι ιδιαίτερα φαν των παλατιών), που συνδυάζει πολλά διαφορετικά στυλ και ρεύματα. Είσοδος 60 λέου (15 για φοιτητές) και για τους 2 ορόφους (για τον πρώτο όροφο μόνο του τα μισά). Αξίζει, προσοχή με τις φωτογραφίες που απαγορεύονται. Ανοιχτό 9:00-17:00, κλειστός Δευτέρα-Τρίτη (όπως και αρκετοί άλλοι χώροι), οπότε έχετέ το κατά νου στον προγραμματισμό σας. Πάρκιν απέξω με 15 λέου. Στο κάστρο Pelișor δεν μπήκαμε, για να έχω γνώμη, αλλά εξωτερικά τουλάχιστον δεν ήταν όσο εντυπωσιακό το μεγάλο του αδελφάκι.
Το μοναστήρι είναι κι αυτό κοντά, δεν είναι κάτι τρομερό, ένας ορθόδοξος ναός η εκκλησία, αλλά ο παλιός μέσα στον περίβολο μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον, αν και μικρότερος. Άξιο επίσκεψης, αφού θα είστε δίπλα λόγω κάστρου, χωρίς να είναι κάτι για το οποίο να αξίζει να κάνετε παράκαμψη από τον δρόμο σας (εκτός αν έχετε έντονο θρησκευτικό ενδιαφέρον· συναντήσαμε αρκετά ωραιότερες εκκλησίες στην πορεία).
Brasov
Η μεγαλύτερη πόλη, απ’ όσες επισκεφτήκαμε, ωραία ήταν, με μεγάλο κεντρικό πεζόδρομο, την αντίστοιχη Ερμού της, αυτόν τον καιρό με τα Christmas Markets της. Μετά το «κάστρο του Δράκουλα», ήταν η πιο τουριστική περιοχή που επισκεφτήκαμε, μαζεμένο ιστορικό κέντρο. Πιο όμορφα σημεία: η Μαύρη Εκκλησία (10 λέου είσοδος, 5 το φοιτητικό, ανοιχτή μέχρι τις 15:00 τον χειμώνα, κλειστή Δευτέρες), η οποία είναι άξια επίσκεψης και με ενδιαφέροντα στοιχεία για το σαξονικό παρελθόν της περιοχής, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, φωταγωγημένη εντυπωσιακότερη της Μαύρης, αν και δεν μπήκαμε μέσα. Η βόλτα πλάι στα τείχη κι η θέα της πόλης από τον λευκό πύργο (που είναι όντως λευκός). Ο δρόμος του σχοινιού, που είναι ο στενότερος της πόλης (έχω μια αδυναμία σε στενά περάσματα, υπόγεια λαγούμια κλπ, οπότε λάβετέ το υπόψη σε κάθε συμβουλή που σας δίνω, ως προς τη μεροληψία μου), ο οποίος είναι κοντά σε όλα τα αξιοθέατα οπότε δεν κάνετε καμιά παράκαμψη και σας βοηθά να ανακαλύψετε καλύτερα την πόλη, η Πύλη της Αικατερίνης. Γενικά περπατήστε την, εμένα η εντύπωσή μου βελτιώθηκε έξω από τον κεντρικό πεζόδρομο, αν και δεν υπήρξε κάποιο σημείο κοντά στο ιστορικό κέντρο που να μην είναι όμορφο.
Αν ήταν καλοκαίρι, θα επιχειρούσαμε και μια πεζοπορία στο όρος Τάμπα. Διαφορετικά υπάρχει και τελεφερίκ που λειτουργεί και χειμώνα, ώστε να δείτε την πόλη από ψηλά.
Prejmer
Χωριουδάκι, που αξίζει επίσκεψη χάρη στην οχυρωμένη του εκκλησία, η οποία ήταν η πρώτη (και σπόιλερ: η τελευταία) οχυρωμένη εκκλησία που επισκεφτήκαμε και η μεγαλύτερη της Ρουμανίας (αλλά και της ανατολικής Ευρώπης). Εισιτήρια στα 8 λέου (6 για φοιτητές), ήμασταν μόνοι μας και ζήσαμε τη δική μας περιπέτεια στο μοναστήρι, στα δωμάτια και στους διαδρόμους απ’ όπου κρατούσαν το οχυρό σε περιόδους πολιορκίας. Αξίζει αναμφίβολα μια επίσκεψη, ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού.
Castle Bran
Η μεγαλύτερη απογοήτευση του ταξιδιού (που το περίμενα κιόλας), όχι επειδή είναι άσχημο, αλλά επειδή το βρήκα υπερτιμημένο για όσα προσφέρει (45 λέου, 25 για φοιτητές), με πολύ κόσμο (πήγαμε βέβαια Σάββατο απόγευμα, που πολλοί έκαναν μονοήμερη από Βουκουρέστι για να το δουν), τόσο που δεν το χαίρεσαι σχεδόν καθόλου, δεν μπορείς να σταθείς να απολαύσεις και τίποτα. Οπότε προτείνω να το εντάξετε νωρίς στο πρόγραμμα (ώστε να μην έχουν έρθει τα γκρουπ ακόμα) κι ιδανικά καθημερινή. Σαν κάστρο όμορφο κι επιβλητικό είναι, όπως είναι χτισμένο πάνω στον βράχο, και το εσωτερικό του αξιοπρεπές (αν και λιτό, με ορισμένες κιτς λεπτομέρειες λόγω του μύθου που το συνοδεύει). Άδειο θα ήταν μια χαρά πάντως.
Στο τέλος υπήρχε κι ένα έξτρα κομμάτι, το Time Tunnel αν θυμάμαι καλά. Μας το παρουσίασαν ως μια βόλτα σε υπόγειους διαδρόμους του κάστρου, ως ένα multimedia σόου που συνολικά θα διαρκούσε κάνα 10άλεπτο, με κάμποσες εκπλήξεις, και κόστιζε 20 λέι το άτομο. Το συγκεκριμένο μύριζε τουριστικοπαγίδα από χιλιόμετρα, αλλά επειδή πιστεύαμε ότι τουλάχιστον θα δούμε υπόγειους διαδρόμους, κάτι τέλος πάντων που να αξίζει, επειδή ήμασταν μοιρασμένοι (κι είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι θα φέρνει σε μίνι escape room ή έστω horror house) κι επειδή when in doubt, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες, αποφασίσαμε να αγοράσουμε εισιτήρια και να δούμε τι παίζει. Τελικά όταν κάτι βρωμάει από μακριά, μάλλον σάπιο θα είναι, κι έτσι ήταν κι αυτό: ένα βίντεο πρωτοετή γραφιστικής, με γραφικά για κλάματα, ένας διάδρομος 20 μέτρων με αδιάφορα props και ένας τοίχος όπου μπορούσες να φωτογραφηθείς με κάποιους χωρικούς και τον κόμη. Κι εκεί που θεωρούσαμε ότι από εκεί κι ύστερα θα ξεκινούσε το καλό, βγήκαμε σε ένα gift shop. Υπόθεση 2 λεπτών δηλαδή. Αν το πλήρωνα στην Ελλάδα, θα τα έκλαιγα τα λεφτά μου, 5 λέει και πολλά θα τους ήταν, η πρώτη φορά που ένιωσα ότι κάτι κόστιζε πολύ σε μια κατά τα άλλα αρκετά φθηνή χώρα. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τουριστική παγίδα, είναι scam. Μην πάτε.
Castle Rasnov
Άλλο ένα κάστρο, στο οποίο όμως δεν μπήκαμε, αλλά πρέπει να έχει ενδιαφέρον. Το χωριό ψιλοέρημο, σε πλήρη αντίθεση με το τουριστικότατο Μπραν, αλλά είχε ενδιαφέρουσα πλατεΐτσα για μια μικρή βόλτα. Η εντύπωση που μου έδινε έτσι όπως η μια πρόσοψη διαδεχόταν την άλλη (όπως κι άλλα χωριά της περιοχής, ίσως επειδή τα σπίτια δεν έχουν εξωτερικές αυλές όπως στα δικά μας χωριά) ήταν εκείνη του σκηνικού: σαν να βλέπω τα sets ταινία γουέστερν (έστω και με ρουμάνικη τεχνοτροπία). Δεν το δικαιολογώ παραπάνω, απλώς καταγράφω την αίσθηση που μου άφησε. Επίσης, όπως και στο Μπράσοβ και στο Μπραν, υπάρχει η α λα Χόλιγουντ ταμπέλα στην κορυφή του λόφου με το όνομα του χωριού, μόνο που εδώ ήταν αισθητικά πιο ανεκτό στο μάτι, καθώς ήταν με λευκά γράμματα κι όχι στα χρώματα της ρουμάνικης σημαίας, όπως στις υπόλοιπες περιοχές, κι άρα όχι εξίσου κιτς.
Viscri
Από Μπράσοβ προς Σιγκισοάρα υπήρχε αυτό το χωριουδάκι, που περιλαμβάνει μια ακόμη οχυρωμένη εκκλησία. Πλέον έχει γίνει γνωστό χάρη και στον Άγγλο πρίγκηπα Χάρι, που έχει ενθουσιαστεί με τον αυθεντικό τρόπο ζωής. Κι ενώ περίμενα ότι θα ήταν το πιο κοσμικό χωριό του ταξιδιού μας αποδείχτηκε ακριβώς το αντίθετο: χωματόδρομοι για να πας και κυρίως για να φύγεις (αν δεν γυρίσεις πίσω στην εθνική τους, όπως στον ερχομό, και περάσεις μέσα κι από άλλα χωριά), γελάδια να περιπλανιούνται στους δρόμους, όλα κλειστά, ζωντανά πρόβατα να γδέρνονται για το μαλλί τους ζωντανά πίσω από μισάνοιχτες πόρτες, σκυλιά που μας πήραν στο κατόπι (εγώ είχα αρπάξει ένα ξύλο για παν ενδεχόμενο). Εμπειρία που δεν περίμενα να συναντήσω σ’ αυτή την περιοχή της Ρουμανίας.
Δυστυχώς η εκκλησία ήταν κλειστή, παρόλο που στο διαδίκτυο είχαμε βρει ότι θα ήταν ανοιχτή Κυριακάτικα. Υπήρχε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας , όπου έλεγε ότι τους χειμερινούς μήνες η εκκλησία ανοίγει μετά από επικοινωνία με τον υπεύθυνο μέρες πριν, για γκρουπ 5 ατόμων και πάνω (50 λέου σύνολο, νομίζω). Το τηλέφωνο επικοινωνίας ήταν το +40 0742069477, με επιφύλαξη γιατί ποτέ δεν μας το σήκωσαν. Πάντως τουλάχιστον μπορέσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας μέσα από τα πρώτα τείχη (μπορούσες να δεις κάποια μέρη) και βρήκαμε ενδιαφέρουσα τη διαφορετική αισθητική της σε αντιδιαστολή με άλλες εκκλησίες που συναντήσαμε. Δεν ξέρω εσωτερικά πώς ήταν, αλλά εξωτερικά άξιζε.
Sighișoara
Το highlight του ταξιδιού. Πανέμορφη πόλη, την πετύχαμε σχεδόν άδεια (και μέρα και νύχτα), με καλές καιρικές συνθήκες κιόλας (σταθήκαμε τυχεροί με τον καιρό, καθώς οι περισσότερες βροχές κι οι εντονότερες χιονοπτώσεις μάς έπιασαν στον δρόμο, όσο ήμασταν στο αμάξι). Μια μεσαιωνική πόλη μέσα στα τείχη, που ήταν κούκλα κι έξω από αυτά (μέναμε και σε ωραία γειτονιά, αν και σύγχρονη). Ενθουσιαστήκαμε όλοι (παρόλο που περίμενα ότι θα γινόταν η αγαπημένη μου, βάσει όσων είχα διαβάσει, κατάφερε και ξεπέρασε τις προσδοκίες). Γυρίστε όλη την περιοχή του κάστρου και βγείτε και παραέξω. Μπορεί να μην είναι για πάρα πολύ (μισή μέρα θα της έδινα, ενώ προτείνω να της αφιερώσετε και διανυκτέρευση), αλλά άνετα θα έμενα παραπάνω και θα ξαναπήγαινα.
Biertan
Γλυκό χωριουδάκι, μεγαλούτσικο, από το οποίο περάσαμε το πρωινό της Δευτέρας που η οχυρωμένη της εκκλησία ήταν κλειστή (το ξέραμε αλλά θέλαμε να έχουμε προσπαθήσει γιατί φαινόταν η πιο υποσχόμενη της περιοχής). Δεν πλησιάσαμε όσο κοντά σ’ εκείνη του Viscri, αλλά μας φάνηκε τεράστια κι η εντυπωσιακότερη των 3 εξωτερικά. Κι αυτό θα το συμπεριλάμβανα σε ενδεχόμενη επόμενη επίσκεψή μου στην περιοχή.
Salina Turda
Στη διαδρομή περάσαμε κι από την κωμόπολη Mediaș, που φάνηκε ενδιαφέρουσα κι αν δεν ήταν η πιο γεμάτη μέρα του ταξιδιού θα συμπεριλαμβάναμε μια στάση. Στην Τούρντα υπάρχουν τα γνωστότερα αλατωρυχεία της Ρουμανίας, που μπορεί να μην εντυπωσιάζουν τόσο ως αλατωρυχεία· όσοι είχαν επισκεφτεί εκείνα της Πολωνίας, τα βρήκαν υποδεέστερα, αν κι εμένα μου φάνηκαν ικανοποιητικά, με διασκεδαστικότερη αίθουσα εκείνη στην οποία η ηχώ της φωνής σου μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 20 επαναλήψεις. Αξίζουν, όμως, μια επίσκεψη χάρη στην τουριστική/εμπορική αξιοποίησή τους: έχουν φτάξει μια μίνι Ντίσνεϊλαντ στα έγκατα της γης, όπου κανείς μπορεί να παίξει γκολφ, μπόουλινκ, πινγκ πονγκ, να κάνει ρόδα (5 λέου το άτομο για 8 βασανιστικά λεπτά που η ρόδα κινείται πιο αργά κι από τον θάνατο) ή να κάνει κωπηλασία στην υπόγεια λιμνούλα που έχουν φτιάξει, 113+ μέτρα κάτω από την επιφάνεια (15 λέου η βάρκα, μέχρι 3 άτομα, για 20 λεπτά). Η τελευταία δραστηριότητα ήταν κι εκείνη που μας έπεισε να τη συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμα (κάναμε τις 2 τελευταίες μόνο) κι ήταν ένα από τα highlight του ταξιδιού, που την προτείνω για τους παραπάνω λόγους (ιδίως για όσους έχουν ως προορισμό την Κλουζ-Ναπόκα, κι άρα θα είναι στον δρόμο τους). Ιδανική και για οικογένειες. Εισιτήριο 30 λέου (15 το φοιτητικό), 5 λέου το πάρκιν του χώρου.
Η πόλη συμπαθητική, η κεντρική πλατεία ομοίως, δεν ξέρω αν αξίζει για στάση, αλλά δεν βλάπτει να έχετε χρόνο σε περίπτωση που σας αρέσει και θέλετε να την περπατήσετε.
Corvin Castle
Εξωτερικά το πιο εντυπωσιακό κάστρο που επισκεφτήκαμε, με την τάφρο του, καλαίσθητο και μέρα και νύχτα έτσι όπως είναι φωτισμένο. Μέσα δεν έχει πολλές αίθουσες (24 αν θυμάμαι σωστά), είναι σχετικά γυμνό, αν και υπάρχουν κάποιες ψηλοτάβανες αίθουσες που εντυπωσιάζουν. Το πετύχαμε πρακτικά άδειο (στο κλείσιμο) και το βρήκαμε ατμοσφαιρικό, επιβλητικό σε κάποια σημεία του (Council Hall, ξωκλήσι, πυργκίσκοι). Τον χειμώνα είναι ανοιχτό μέχρι τις 17:00 (16:15 τελευταία είσοδος), ενώ το καλοκαίρι αντίστοιχα λειτουργεί (θεωρητικά) μέχρι τις 20:30. Είσοδος 20 λέι το κανονικό, 5 το φοιτητικό. Απαγορεύονται οι φωτογραφίες (πάλι θεωρητικά). Κατά τη γνώμη μου καλύτερο από το Μπραν, από όλες τις απόψεις.
Alba Iulia
Ένα μικρό πέρασμα κι από την παλιά πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας, η οποία αποδείχτηκε έκπληξη, ίσως γιατί δεν ήμασταν σίγουροι αν έπρεπε να τη συμπεριλάβουμε στο ταξίδι. Το ενδιαφέρον είναι ότι είναι αρκετά διαφορετική από τις υπόλοιπες πόλεις της περιοχής, με έντονο το ρωμαϊκό στοιχείο (εμένα μου έφερε στο νου λίγο τη Λούκα, βέβαια μόνο ως προς το πώς είναι οχυρωμένη). Αξίζει μια βόλτα στην οχυρωμένη πόλη και θα ήθελα να δω και κάτι ακόμη εκκλησίες, μία εκ των οποίων με αρκετά μοντέρνα αισθητική, εξωτερικά τουλάχιστον. Καθόλου τουριστική (κι άδεια, ψάχναμε κάνα street food στη χριστουγεννιάτικη αγορά ή πέριξ να κόψουμε λίγο την πείνα μας και δεν βρήκαμε τίποτα). Αν έχετε χρόνο, συμπεριλάβετέ την, αξίζει την επίσκεψη.
Sibiu
Η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού, που αν και δεν μας υποδέχτηκε ένθερμα, εντέλει έγινε από τις αγαπημένες μου και κοντραρίζεται με τη Σιγκισοάρα για την αγαπημένη μου πόλη του οδοιπορικού. Η συγκεκριμένη υπερτερεί στο γεγονός ότι είναι μεγάλη, κανονική πόλη, με πολύ ωραίο ιστορικό κέντρο κι αρκετά διαφορετική αρχιτεκτονική, με φανερή την αυστρο-ουγκρική επιρροή. Όμορφο το ιστορικό κέντρο και οι δρόμοι γύρω του, ωραίες οι πλατείες, η διαδρομή πλάι στα τείχη. Μια κούκλα, δεν πρέπει να τη χάσετε, ομόφωνα τη βρήκαμε ανώτερη από το Brasov.
Bucharest
Δεν το είδαμε πολύ, μόνο το τελευταίο βράδυ, κουρασμένοι μετά από συνεχή μποτιλιαρίσματα και πεινασμένοι. Τείνει προς την ευχάριστη έκπληξη η συγκεκριμένη πόλη, όχι επειδή είναι εξαιρετικά όμορφη, αλλά επειδή περίμενα λιγότερα με τόσο θάψιμο που τρώει γενικά (κι ειδικά εδώ στο φόρουμ). Οκέι, δεν συγκρίνεται με τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έχω επισκεφτεί, αλλά άσχημη δεν είναι. Έχει εντυπωσιακά κτίρια εδώ κι εκεί (και δεν μιλάω για το κοινοβούλιο που αν εξαιρέσεις το μεγαθήριο του πράγματος δεν είναι και κανένα αρχιτεκτονικό θαύμα), βγάζει μια παριζιάνικη εσάνς που για μένα είναι πάντα στα θετικά (οκ, έστω κι αν δεν συγκρίνεται με το πρωτότυπο, δεν είναι άσχημο ούτε σου δίνει την αίσθηση της κακής απομίμησης), έχει και μια κιτσαρία εδώ κι εκεί (στριπ σόου-βιτρίνες και κλαμπομάγαζα για να πιεις μπόμπες και βρεις κάποιον/-α να περάσεις το βράδυ), καθώς και μια εσάνς ντεκαντάνς που συχνά πυκνά με κερδίζει (μου αρέσει γενικά η ατμόσφαιρα που βγάζουν τα σοβιετικά οικοδομήματα, ακόμη κι αν δεν τα βρίσκω καλαίσθητα). Νομίζω ότι με τόσο φτηνά αεροπορικά εισιτήρια (και βολικά: έχει καθημερινά δρομολόγια η Ράιαν) είναι μια χαρά προορισμός για ένα Σαββατοκύριακο/τριήμερο αν συμπεριλάβεις και καμιά βόλτα σε σπα/water park όπως συνηθίζουν αρκετοί, ή ακόμη και για Μπρασώφ, αν και κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη πόλη αξίζει σίγουρα και διανυκτέρευση. Αν έχετε σκοπό να το συμπεριλάβετε στο πρόγραμμά σας, φροντίστε να είναι στο τέλος του ταξιδιού, γιατί η κίνηση εκεί γύρω μπορεί να είναι ζόρικη και δεν θέλετε να τρέχετε να προλάβετε με την ψυχή στο στόμα το αεροπλάνο. Κι αν είστε με αμάξι, καλύτερα να μείνετε κοντά στο αεροδρόμιο, για να μην μπλέκετε με την κίνηση. Για την οδήγηση στο Βουκουρέστι ακολουθούν σχόλια στο κεφάλαιο της οδήγησης.
Άλλοι Προορισμοί
Άλλοι προορισμοί που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε, αλλά με 2 μέρες plus θα προσθέταμε στον πρόγραμμά μας, ώστε να είναι και πιο άνετες οι μεταβάσεις, αλλά και λιγότερο φορτωμένες οι μέρες, είναι η Cluj-Napoca και η Timișoara, μεγάλες πόλεις, που σε περίπτωση που το επιτρέπει ο χρόνος θα πρότεινα να ψάξετε και να εντάξετε στον προγραμματισμό σας (αν και η Τιμισοάρα συνδυάζεται ευκολότερα με Σερβία θαρρώ, λόγω απόστασης από τις υπόλοιπες). Αν ξαναεπισκεπτόμουν τη συγκεκριμένη περιοχή (ή γενικότερα τη Ρουμανία) κι ευκαιρούσα, θα ενέτασσα τις παραπάνω πόλεις (με μια ακόμη επίσκεψη σε Σιμπίου και Σιγκισοάρα που λάτρεψα, αλλά και Biertan για να μπω στην οχυρωμένη εκκλησία), ενώ ενδιαφέρον μου προκαλούν και οι (όχι και τόσο κοντινές) Μαραμούρες ή η περιοχή στο Δέλτα του Δούναβη (κι επίσης θα επέλεγα να τις επισκεφτώ και καλοκαίρι/άνοιξη για να δω και την πιο ανθισμένη όψη της, να κάνουμε και τον Transfăgărășan).
Αεροδρόμιο/Ενοικίαση Αμαξιού
Με το που φτάσαμε στον αεροδρόμιο, είχαμε ήδη κρατημένο αμάξι (με πλήρη ασφάλιση, και πάλι αρκετά οικονομικό), οπότε αφού πήγαμε με shuttle bus στην εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων, ξεκινήσαμε κατευθείαν για τον προορισμό μας χωρίς να κάνουμε κάποιο πέρασμα από την πρωτεύουσα. Η διαδικασία ήταν σύντομη και οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί.
Οδήγηση
Στην οδήγηση είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από εμάς σε όλες τις πόλεις πλην Βουκουρεστίου: σέβονται τις διαβάσεις, πάει να πει σταματάνε κάθε φορά που βλέπουν κάποιον να είναι έτοιμος να τη διασχίσει (εκτός αν υπάρχει φανάρι), σέβονται κατά βάση τα όρια οδήγησης, αν και σε κάποια σημεία τους βγαίνει και ο βαλκανικός χαρακτήρας.
Οι δρόμοι όπως και σε άλλες χώρες του εξωτερικού παίζουν κυρίως με κυκλικούς κόμβους και σπάνια με φανάρια (τα οποία συνήθως βρίσκονταν σε περιοχές όπου υπήρχε συχνή κίνηση πεζών και αν ήταν απλή διάβαση θα δημιουργούνταν πρόβλημα στην κυκλοφορία).
Διόδια δεν έχει και με εξαίρεση το τμήμα προς Viscri που ήταν σκατόδρομος, η ποιότητα των δρόμων ήταν μια χαρά, τουλάχιστον για την κίνηση που είχαν. Τα αυτοκίνητα έχουν χειμερινά λάστιχα και δεν είχαμε πρόβλημα με την οδήγηση στο χιόνι (ή στις λάσπες). Αν κάνετε τη διαδρομή που κάναμε κι εμείς με απλό αμάξι, αν ο καιρός είναι βροχερός και δεν έχετε μεγάλη εμπειρία με οδήγηση σε λάσπες, θα πρότεινα από το Viscri να επιστρέψετε πίσω και να βγείτε στον κεντρικό δρόμο κι από εκεί να συνεχίσετε για Σιγκισοάρα, χωρίς βέβαια να είναι κάτι τρομαχτικό η εναλλακτική. Καλοκαίρι δεν θα έχετε θέμα, ούτε σε κάποια άλλη περιοχή της διαδρομής.
Και πάμε στην πέτρα του σκανδάλου: το Βουκουρέστι. Ό,τι μάθατε για την οδήγηση στη Ρουμανία, εδώ πρέπει να το ξεχάσετε. Οι τύποι είναι τρελοί, πολύ χειρότεροι από τους Έλληνες οδηγούς (κι από τους Αθηναίους), τρέχουν σαν μουρλοί, όλο και κάποιος θα επιτάχυνε απότομα σε κάποιο φανάρι και θα έκανε κωλιά σε κάποια στροφή. Πολλή προσοχή εδώ. Επίσης πετύχαμε μποτιλιάρισμα 3-4 φορές από Σιμπίου προς Βουκουρέστι (ατύχημα κάπου, κόλλημα σε κόμβους, οι οποίοι δίχως κίνηση είναι βολικότατοι μα με κίνηση απλώς εντείνουν το πρόβλημα του μποτιλιαρίσματος), οπότε υπολογίζετε τυχόν καθυστερήσεις, ιδίως τις ώρες αιχμής ή Σαββατοκύριακα.
Κόστος
Γενικά πρόκειται για μια φθηνή χώρα, που συνολικά για 5 μέρες (5 διανυκτερεύσεις σε airnb) μας βγήκε σύνολο (αεροπορικά, αμάξι, βενζίνες, διαμονές, φαγητό του σκασμού, 2 γεύματα τη μέρα, είσοδοι σε κάστρα/εκκλησίες/χώρους ψυχαγωγίας) 300 ευρώ το άτομο (κάποιοι και λιγότερα), 5 άτομα σύνολο, χωρίς κράτει.
Απολογισμός
Συνολικά αξίζει μια ευκαιρία η περιοχή: όμορφες πόλεις, κάστρα, οχυρωμένες εκκλησίες, φαγητό οκ (δεν ξετρελαθήκαμε με τη ρουμανική κουζίνα, αλλά τα περισσότερα πιάτα τρώγονταν), ωραία φύση, πετύχαμε όλα τα καιρικά φαινόμενα, από ήλιο που χρειάζεσαι γυαλιά μέχρι ψιλόβροχο και χιόνι, ομίχλη στα δάση και στις πόλεις, γενικά της πήγαινε πολύ ο χειμώνας, διάφορα πράγματα να κάνεις και να δεις, όλα αυτά σε πολύ καλές τιμές κατά κύριο λόγο. Η πατρίδα του Δράκουλα μας κέρδισε κι αν με φέρει ποτέ ο δρόμος μου από εκείνα τα μέρη, θα ξαναέκανα τις βόλτες μου στις σαξονικές πόλεις και στα χωριά της Τρανσυλβανίας.
Το νόμισμα της Ρουμανίας είναι το λέι. Η συναλλαγματική ισοτιμία (που πετύχαμε κι εμείς) είναι 1 ευρώ=4,65 λέου.
Προορισμοί
Ακολουθούν τα μέρη από τα οποία περάσαμε, με χρονολογική σειρά, με λίγες πληροφορίες και την προσωπική μου γνώμη. Δεν θα δώσω ιστορικές πληροφορίες για τα μέρη, το έχουν κάνει αρκετοί και στο φόρουμ, περισσότερο θα κάνω μια απαρίθμηση των αξιοθέατων που είδαμε.
Sinaia (Κάστρο Peleș, μοναστήρι)
Αφότου πήραμε το αμάξι, κινήσαμε για το Μπράσοβ, με ενδιάμεση στάση στη Sinaia. Σαν οικισμός δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό (αν κι έχει ενδιαφέρον η αισθητική των τρανσυλβανικών πόλεων), αλλά το κάστρο του είναι must. Πρόκειται για παλάτι πρακτικά, πολύ όμορφο εσωτερικά (δεν το περίμενα να με ενθουσιάσει γιατί δεν είμαι κι ιδιαίτερα φαν των παλατιών), που συνδυάζει πολλά διαφορετικά στυλ και ρεύματα. Είσοδος 60 λέου (15 για φοιτητές) και για τους 2 ορόφους (για τον πρώτο όροφο μόνο του τα μισά). Αξίζει, προσοχή με τις φωτογραφίες που απαγορεύονται. Ανοιχτό 9:00-17:00, κλειστός Δευτέρα-Τρίτη (όπως και αρκετοί άλλοι χώροι), οπότε έχετέ το κατά νου στον προγραμματισμό σας. Πάρκιν απέξω με 15 λέου. Στο κάστρο Pelișor δεν μπήκαμε, για να έχω γνώμη, αλλά εξωτερικά τουλάχιστον δεν ήταν όσο εντυπωσιακό το μεγάλο του αδελφάκι.
Το μοναστήρι είναι κι αυτό κοντά, δεν είναι κάτι τρομερό, ένας ορθόδοξος ναός η εκκλησία, αλλά ο παλιός μέσα στον περίβολο μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον, αν και μικρότερος. Άξιο επίσκεψης, αφού θα είστε δίπλα λόγω κάστρου, χωρίς να είναι κάτι για το οποίο να αξίζει να κάνετε παράκαμψη από τον δρόμο σας (εκτός αν έχετε έντονο θρησκευτικό ενδιαφέρον· συναντήσαμε αρκετά ωραιότερες εκκλησίες στην πορεία).
Brasov
Η μεγαλύτερη πόλη, απ’ όσες επισκεφτήκαμε, ωραία ήταν, με μεγάλο κεντρικό πεζόδρομο, την αντίστοιχη Ερμού της, αυτόν τον καιρό με τα Christmas Markets της. Μετά το «κάστρο του Δράκουλα», ήταν η πιο τουριστική περιοχή που επισκεφτήκαμε, μαζεμένο ιστορικό κέντρο. Πιο όμορφα σημεία: η Μαύρη Εκκλησία (10 λέου είσοδος, 5 το φοιτητικό, ανοιχτή μέχρι τις 15:00 τον χειμώνα, κλειστή Δευτέρες), η οποία είναι άξια επίσκεψης και με ενδιαφέροντα στοιχεία για το σαξονικό παρελθόν της περιοχής, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, φωταγωγημένη εντυπωσιακότερη της Μαύρης, αν και δεν μπήκαμε μέσα. Η βόλτα πλάι στα τείχη κι η θέα της πόλης από τον λευκό πύργο (που είναι όντως λευκός). Ο δρόμος του σχοινιού, που είναι ο στενότερος της πόλης (έχω μια αδυναμία σε στενά περάσματα, υπόγεια λαγούμια κλπ, οπότε λάβετέ το υπόψη σε κάθε συμβουλή που σας δίνω, ως προς τη μεροληψία μου), ο οποίος είναι κοντά σε όλα τα αξιοθέατα οπότε δεν κάνετε καμιά παράκαμψη και σας βοηθά να ανακαλύψετε καλύτερα την πόλη, η Πύλη της Αικατερίνης. Γενικά περπατήστε την, εμένα η εντύπωσή μου βελτιώθηκε έξω από τον κεντρικό πεζόδρομο, αν και δεν υπήρξε κάποιο σημείο κοντά στο ιστορικό κέντρο που να μην είναι όμορφο.
Αν ήταν καλοκαίρι, θα επιχειρούσαμε και μια πεζοπορία στο όρος Τάμπα. Διαφορετικά υπάρχει και τελεφερίκ που λειτουργεί και χειμώνα, ώστε να δείτε την πόλη από ψηλά.
Prejmer
Χωριουδάκι, που αξίζει επίσκεψη χάρη στην οχυρωμένη του εκκλησία, η οποία ήταν η πρώτη (και σπόιλερ: η τελευταία) οχυρωμένη εκκλησία που επισκεφτήκαμε και η μεγαλύτερη της Ρουμανίας (αλλά και της ανατολικής Ευρώπης). Εισιτήρια στα 8 λέου (6 για φοιτητές), ήμασταν μόνοι μας και ζήσαμε τη δική μας περιπέτεια στο μοναστήρι, στα δωμάτια και στους διαδρόμους απ’ όπου κρατούσαν το οχυρό σε περιόδους πολιορκίας. Αξίζει αναμφίβολα μια επίσκεψη, ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού.
Castle Bran
Η μεγαλύτερη απογοήτευση του ταξιδιού (που το περίμενα κιόλας), όχι επειδή είναι άσχημο, αλλά επειδή το βρήκα υπερτιμημένο για όσα προσφέρει (45 λέου, 25 για φοιτητές), με πολύ κόσμο (πήγαμε βέβαια Σάββατο απόγευμα, που πολλοί έκαναν μονοήμερη από Βουκουρέστι για να το δουν), τόσο που δεν το χαίρεσαι σχεδόν καθόλου, δεν μπορείς να σταθείς να απολαύσεις και τίποτα. Οπότε προτείνω να το εντάξετε νωρίς στο πρόγραμμα (ώστε να μην έχουν έρθει τα γκρουπ ακόμα) κι ιδανικά καθημερινή. Σαν κάστρο όμορφο κι επιβλητικό είναι, όπως είναι χτισμένο πάνω στον βράχο, και το εσωτερικό του αξιοπρεπές (αν και λιτό, με ορισμένες κιτς λεπτομέρειες λόγω του μύθου που το συνοδεύει). Άδειο θα ήταν μια χαρά πάντως.
Στο τέλος υπήρχε κι ένα έξτρα κομμάτι, το Time Tunnel αν θυμάμαι καλά. Μας το παρουσίασαν ως μια βόλτα σε υπόγειους διαδρόμους του κάστρου, ως ένα multimedia σόου που συνολικά θα διαρκούσε κάνα 10άλεπτο, με κάμποσες εκπλήξεις, και κόστιζε 20 λέι το άτομο. Το συγκεκριμένο μύριζε τουριστικοπαγίδα από χιλιόμετρα, αλλά επειδή πιστεύαμε ότι τουλάχιστον θα δούμε υπόγειους διαδρόμους, κάτι τέλος πάντων που να αξίζει, επειδή ήμασταν μοιρασμένοι (κι είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι θα φέρνει σε μίνι escape room ή έστω horror house) κι επειδή when in doubt, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες, αποφασίσαμε να αγοράσουμε εισιτήρια και να δούμε τι παίζει. Τελικά όταν κάτι βρωμάει από μακριά, μάλλον σάπιο θα είναι, κι έτσι ήταν κι αυτό: ένα βίντεο πρωτοετή γραφιστικής, με γραφικά για κλάματα, ένας διάδρομος 20 μέτρων με αδιάφορα props και ένας τοίχος όπου μπορούσες να φωτογραφηθείς με κάποιους χωρικούς και τον κόμη. Κι εκεί που θεωρούσαμε ότι από εκεί κι ύστερα θα ξεκινούσε το καλό, βγήκαμε σε ένα gift shop. Υπόθεση 2 λεπτών δηλαδή. Αν το πλήρωνα στην Ελλάδα, θα τα έκλαιγα τα λεφτά μου, 5 λέει και πολλά θα τους ήταν, η πρώτη φορά που ένιωσα ότι κάτι κόστιζε πολύ σε μια κατά τα άλλα αρκετά φθηνή χώρα. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τουριστική παγίδα, είναι scam. Μην πάτε.
Castle Rasnov
Άλλο ένα κάστρο, στο οποίο όμως δεν μπήκαμε, αλλά πρέπει να έχει ενδιαφέρον. Το χωριό ψιλοέρημο, σε πλήρη αντίθεση με το τουριστικότατο Μπραν, αλλά είχε ενδιαφέρουσα πλατεΐτσα για μια μικρή βόλτα. Η εντύπωση που μου έδινε έτσι όπως η μια πρόσοψη διαδεχόταν την άλλη (όπως κι άλλα χωριά της περιοχής, ίσως επειδή τα σπίτια δεν έχουν εξωτερικές αυλές όπως στα δικά μας χωριά) ήταν εκείνη του σκηνικού: σαν να βλέπω τα sets ταινία γουέστερν (έστω και με ρουμάνικη τεχνοτροπία). Δεν το δικαιολογώ παραπάνω, απλώς καταγράφω την αίσθηση που μου άφησε. Επίσης, όπως και στο Μπράσοβ και στο Μπραν, υπάρχει η α λα Χόλιγουντ ταμπέλα στην κορυφή του λόφου με το όνομα του χωριού, μόνο που εδώ ήταν αισθητικά πιο ανεκτό στο μάτι, καθώς ήταν με λευκά γράμματα κι όχι στα χρώματα της ρουμάνικης σημαίας, όπως στις υπόλοιπες περιοχές, κι άρα όχι εξίσου κιτς.
Viscri
Από Μπράσοβ προς Σιγκισοάρα υπήρχε αυτό το χωριουδάκι, που περιλαμβάνει μια ακόμη οχυρωμένη εκκλησία. Πλέον έχει γίνει γνωστό χάρη και στον Άγγλο πρίγκηπα Χάρι, που έχει ενθουσιαστεί με τον αυθεντικό τρόπο ζωής. Κι ενώ περίμενα ότι θα ήταν το πιο κοσμικό χωριό του ταξιδιού μας αποδείχτηκε ακριβώς το αντίθετο: χωματόδρομοι για να πας και κυρίως για να φύγεις (αν δεν γυρίσεις πίσω στην εθνική τους, όπως στον ερχομό, και περάσεις μέσα κι από άλλα χωριά), γελάδια να περιπλανιούνται στους δρόμους, όλα κλειστά, ζωντανά πρόβατα να γδέρνονται για το μαλλί τους ζωντανά πίσω από μισάνοιχτες πόρτες, σκυλιά που μας πήραν στο κατόπι (εγώ είχα αρπάξει ένα ξύλο για παν ενδεχόμενο). Εμπειρία που δεν περίμενα να συναντήσω σ’ αυτή την περιοχή της Ρουμανίας.
Δυστυχώς η εκκλησία ήταν κλειστή, παρόλο που στο διαδίκτυο είχαμε βρει ότι θα ήταν ανοιχτή Κυριακάτικα. Υπήρχε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας , όπου έλεγε ότι τους χειμερινούς μήνες η εκκλησία ανοίγει μετά από επικοινωνία με τον υπεύθυνο μέρες πριν, για γκρουπ 5 ατόμων και πάνω (50 λέου σύνολο, νομίζω). Το τηλέφωνο επικοινωνίας ήταν το +40 0742069477, με επιφύλαξη γιατί ποτέ δεν μας το σήκωσαν. Πάντως τουλάχιστον μπορέσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας μέσα από τα πρώτα τείχη (μπορούσες να δεις κάποια μέρη) και βρήκαμε ενδιαφέρουσα τη διαφορετική αισθητική της σε αντιδιαστολή με άλλες εκκλησίες που συναντήσαμε. Δεν ξέρω εσωτερικά πώς ήταν, αλλά εξωτερικά άξιζε.
Sighișoara
Το highlight του ταξιδιού. Πανέμορφη πόλη, την πετύχαμε σχεδόν άδεια (και μέρα και νύχτα), με καλές καιρικές συνθήκες κιόλας (σταθήκαμε τυχεροί με τον καιρό, καθώς οι περισσότερες βροχές κι οι εντονότερες χιονοπτώσεις μάς έπιασαν στον δρόμο, όσο ήμασταν στο αμάξι). Μια μεσαιωνική πόλη μέσα στα τείχη, που ήταν κούκλα κι έξω από αυτά (μέναμε και σε ωραία γειτονιά, αν και σύγχρονη). Ενθουσιαστήκαμε όλοι (παρόλο που περίμενα ότι θα γινόταν η αγαπημένη μου, βάσει όσων είχα διαβάσει, κατάφερε και ξεπέρασε τις προσδοκίες). Γυρίστε όλη την περιοχή του κάστρου και βγείτε και παραέξω. Μπορεί να μην είναι για πάρα πολύ (μισή μέρα θα της έδινα, ενώ προτείνω να της αφιερώσετε και διανυκτέρευση), αλλά άνετα θα έμενα παραπάνω και θα ξαναπήγαινα.
Biertan
Γλυκό χωριουδάκι, μεγαλούτσικο, από το οποίο περάσαμε το πρωινό της Δευτέρας που η οχυρωμένη της εκκλησία ήταν κλειστή (το ξέραμε αλλά θέλαμε να έχουμε προσπαθήσει γιατί φαινόταν η πιο υποσχόμενη της περιοχής). Δεν πλησιάσαμε όσο κοντά σ’ εκείνη του Viscri, αλλά μας φάνηκε τεράστια κι η εντυπωσιακότερη των 3 εξωτερικά. Κι αυτό θα το συμπεριλάμβανα σε ενδεχόμενη επόμενη επίσκεψή μου στην περιοχή.
Salina Turda
Στη διαδρομή περάσαμε κι από την κωμόπολη Mediaș, που φάνηκε ενδιαφέρουσα κι αν δεν ήταν η πιο γεμάτη μέρα του ταξιδιού θα συμπεριλαμβάναμε μια στάση. Στην Τούρντα υπάρχουν τα γνωστότερα αλατωρυχεία της Ρουμανίας, που μπορεί να μην εντυπωσιάζουν τόσο ως αλατωρυχεία· όσοι είχαν επισκεφτεί εκείνα της Πολωνίας, τα βρήκαν υποδεέστερα, αν κι εμένα μου φάνηκαν ικανοποιητικά, με διασκεδαστικότερη αίθουσα εκείνη στην οποία η ηχώ της φωνής σου μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 20 επαναλήψεις. Αξίζουν, όμως, μια επίσκεψη χάρη στην τουριστική/εμπορική αξιοποίησή τους: έχουν φτάξει μια μίνι Ντίσνεϊλαντ στα έγκατα της γης, όπου κανείς μπορεί να παίξει γκολφ, μπόουλινκ, πινγκ πονγκ, να κάνει ρόδα (5 λέου το άτομο για 8 βασανιστικά λεπτά που η ρόδα κινείται πιο αργά κι από τον θάνατο) ή να κάνει κωπηλασία στην υπόγεια λιμνούλα που έχουν φτιάξει, 113+ μέτρα κάτω από την επιφάνεια (15 λέου η βάρκα, μέχρι 3 άτομα, για 20 λεπτά). Η τελευταία δραστηριότητα ήταν κι εκείνη που μας έπεισε να τη συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμα (κάναμε τις 2 τελευταίες μόνο) κι ήταν ένα από τα highlight του ταξιδιού, που την προτείνω για τους παραπάνω λόγους (ιδίως για όσους έχουν ως προορισμό την Κλουζ-Ναπόκα, κι άρα θα είναι στον δρόμο τους). Ιδανική και για οικογένειες. Εισιτήριο 30 λέου (15 το φοιτητικό), 5 λέου το πάρκιν του χώρου.
Η πόλη συμπαθητική, η κεντρική πλατεία ομοίως, δεν ξέρω αν αξίζει για στάση, αλλά δεν βλάπτει να έχετε χρόνο σε περίπτωση που σας αρέσει και θέλετε να την περπατήσετε.
Corvin Castle
Εξωτερικά το πιο εντυπωσιακό κάστρο που επισκεφτήκαμε, με την τάφρο του, καλαίσθητο και μέρα και νύχτα έτσι όπως είναι φωτισμένο. Μέσα δεν έχει πολλές αίθουσες (24 αν θυμάμαι σωστά), είναι σχετικά γυμνό, αν και υπάρχουν κάποιες ψηλοτάβανες αίθουσες που εντυπωσιάζουν. Το πετύχαμε πρακτικά άδειο (στο κλείσιμο) και το βρήκαμε ατμοσφαιρικό, επιβλητικό σε κάποια σημεία του (Council Hall, ξωκλήσι, πυργκίσκοι). Τον χειμώνα είναι ανοιχτό μέχρι τις 17:00 (16:15 τελευταία είσοδος), ενώ το καλοκαίρι αντίστοιχα λειτουργεί (θεωρητικά) μέχρι τις 20:30. Είσοδος 20 λέι το κανονικό, 5 το φοιτητικό. Απαγορεύονται οι φωτογραφίες (πάλι θεωρητικά). Κατά τη γνώμη μου καλύτερο από το Μπραν, από όλες τις απόψεις.
Alba Iulia
Ένα μικρό πέρασμα κι από την παλιά πρωτεύουσα της Τρανσυλβανίας, η οποία αποδείχτηκε έκπληξη, ίσως γιατί δεν ήμασταν σίγουροι αν έπρεπε να τη συμπεριλάβουμε στο ταξίδι. Το ενδιαφέρον είναι ότι είναι αρκετά διαφορετική από τις υπόλοιπες πόλεις της περιοχής, με έντονο το ρωμαϊκό στοιχείο (εμένα μου έφερε στο νου λίγο τη Λούκα, βέβαια μόνο ως προς το πώς είναι οχυρωμένη). Αξίζει μια βόλτα στην οχυρωμένη πόλη και θα ήθελα να δω και κάτι ακόμη εκκλησίες, μία εκ των οποίων με αρκετά μοντέρνα αισθητική, εξωτερικά τουλάχιστον. Καθόλου τουριστική (κι άδεια, ψάχναμε κάνα street food στη χριστουγεννιάτικη αγορά ή πέριξ να κόψουμε λίγο την πείνα μας και δεν βρήκαμε τίποτα). Αν έχετε χρόνο, συμπεριλάβετέ την, αξίζει την επίσκεψη.
Sibiu
Η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού, που αν και δεν μας υποδέχτηκε ένθερμα, εντέλει έγινε από τις αγαπημένες μου και κοντραρίζεται με τη Σιγκισοάρα για την αγαπημένη μου πόλη του οδοιπορικού. Η συγκεκριμένη υπερτερεί στο γεγονός ότι είναι μεγάλη, κανονική πόλη, με πολύ ωραίο ιστορικό κέντρο κι αρκετά διαφορετική αρχιτεκτονική, με φανερή την αυστρο-ουγκρική επιρροή. Όμορφο το ιστορικό κέντρο και οι δρόμοι γύρω του, ωραίες οι πλατείες, η διαδρομή πλάι στα τείχη. Μια κούκλα, δεν πρέπει να τη χάσετε, ομόφωνα τη βρήκαμε ανώτερη από το Brasov.
Bucharest
Δεν το είδαμε πολύ, μόνο το τελευταίο βράδυ, κουρασμένοι μετά από συνεχή μποτιλιαρίσματα και πεινασμένοι. Τείνει προς την ευχάριστη έκπληξη η συγκεκριμένη πόλη, όχι επειδή είναι εξαιρετικά όμορφη, αλλά επειδή περίμενα λιγότερα με τόσο θάψιμο που τρώει γενικά (κι ειδικά εδώ στο φόρουμ). Οκέι, δεν συγκρίνεται με τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έχω επισκεφτεί, αλλά άσχημη δεν είναι. Έχει εντυπωσιακά κτίρια εδώ κι εκεί (και δεν μιλάω για το κοινοβούλιο που αν εξαιρέσεις το μεγαθήριο του πράγματος δεν είναι και κανένα αρχιτεκτονικό θαύμα), βγάζει μια παριζιάνικη εσάνς που για μένα είναι πάντα στα θετικά (οκ, έστω κι αν δεν συγκρίνεται με το πρωτότυπο, δεν είναι άσχημο ούτε σου δίνει την αίσθηση της κακής απομίμησης), έχει και μια κιτσαρία εδώ κι εκεί (στριπ σόου-βιτρίνες και κλαμπομάγαζα για να πιεις μπόμπες και βρεις κάποιον/-α να περάσεις το βράδυ), καθώς και μια εσάνς ντεκαντάνς που συχνά πυκνά με κερδίζει (μου αρέσει γενικά η ατμόσφαιρα που βγάζουν τα σοβιετικά οικοδομήματα, ακόμη κι αν δεν τα βρίσκω καλαίσθητα). Νομίζω ότι με τόσο φτηνά αεροπορικά εισιτήρια (και βολικά: έχει καθημερινά δρομολόγια η Ράιαν) είναι μια χαρά προορισμός για ένα Σαββατοκύριακο/τριήμερο αν συμπεριλάβεις και καμιά βόλτα σε σπα/water park όπως συνηθίζουν αρκετοί, ή ακόμη και για Μπρασώφ, αν και κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη πόλη αξίζει σίγουρα και διανυκτέρευση. Αν έχετε σκοπό να το συμπεριλάβετε στο πρόγραμμά σας, φροντίστε να είναι στο τέλος του ταξιδιού, γιατί η κίνηση εκεί γύρω μπορεί να είναι ζόρικη και δεν θέλετε να τρέχετε να προλάβετε με την ψυχή στο στόμα το αεροπλάνο. Κι αν είστε με αμάξι, καλύτερα να μείνετε κοντά στο αεροδρόμιο, για να μην μπλέκετε με την κίνηση. Για την οδήγηση στο Βουκουρέστι ακολουθούν σχόλια στο κεφάλαιο της οδήγησης.
Άλλοι Προορισμοί
Άλλοι προορισμοί που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε, αλλά με 2 μέρες plus θα προσθέταμε στον πρόγραμμά μας, ώστε να είναι και πιο άνετες οι μεταβάσεις, αλλά και λιγότερο φορτωμένες οι μέρες, είναι η Cluj-Napoca και η Timișoara, μεγάλες πόλεις, που σε περίπτωση που το επιτρέπει ο χρόνος θα πρότεινα να ψάξετε και να εντάξετε στον προγραμματισμό σας (αν και η Τιμισοάρα συνδυάζεται ευκολότερα με Σερβία θαρρώ, λόγω απόστασης από τις υπόλοιπες). Αν ξαναεπισκεπτόμουν τη συγκεκριμένη περιοχή (ή γενικότερα τη Ρουμανία) κι ευκαιρούσα, θα ενέτασσα τις παραπάνω πόλεις (με μια ακόμη επίσκεψη σε Σιμπίου και Σιγκισοάρα που λάτρεψα, αλλά και Biertan για να μπω στην οχυρωμένη εκκλησία), ενώ ενδιαφέρον μου προκαλούν και οι (όχι και τόσο κοντινές) Μαραμούρες ή η περιοχή στο Δέλτα του Δούναβη (κι επίσης θα επέλεγα να τις επισκεφτώ και καλοκαίρι/άνοιξη για να δω και την πιο ανθισμένη όψη της, να κάνουμε και τον Transfăgărășan).
Αεροδρόμιο/Ενοικίαση Αμαξιού
Με το που φτάσαμε στον αεροδρόμιο, είχαμε ήδη κρατημένο αμάξι (με πλήρη ασφάλιση, και πάλι αρκετά οικονομικό), οπότε αφού πήγαμε με shuttle bus στην εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων, ξεκινήσαμε κατευθείαν για τον προορισμό μας χωρίς να κάνουμε κάποιο πέρασμα από την πρωτεύουσα. Η διαδικασία ήταν σύντομη και οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί.
Οδήγηση
Στην οδήγηση είναι περισσότερο Ευρωπαίοι από εμάς σε όλες τις πόλεις πλην Βουκουρεστίου: σέβονται τις διαβάσεις, πάει να πει σταματάνε κάθε φορά που βλέπουν κάποιον να είναι έτοιμος να τη διασχίσει (εκτός αν υπάρχει φανάρι), σέβονται κατά βάση τα όρια οδήγησης, αν και σε κάποια σημεία τους βγαίνει και ο βαλκανικός χαρακτήρας.
Οι δρόμοι όπως και σε άλλες χώρες του εξωτερικού παίζουν κυρίως με κυκλικούς κόμβους και σπάνια με φανάρια (τα οποία συνήθως βρίσκονταν σε περιοχές όπου υπήρχε συχνή κίνηση πεζών και αν ήταν απλή διάβαση θα δημιουργούνταν πρόβλημα στην κυκλοφορία).
Διόδια δεν έχει και με εξαίρεση το τμήμα προς Viscri που ήταν σκατόδρομος, η ποιότητα των δρόμων ήταν μια χαρά, τουλάχιστον για την κίνηση που είχαν. Τα αυτοκίνητα έχουν χειμερινά λάστιχα και δεν είχαμε πρόβλημα με την οδήγηση στο χιόνι (ή στις λάσπες). Αν κάνετε τη διαδρομή που κάναμε κι εμείς με απλό αμάξι, αν ο καιρός είναι βροχερός και δεν έχετε μεγάλη εμπειρία με οδήγηση σε λάσπες, θα πρότεινα από το Viscri να επιστρέψετε πίσω και να βγείτε στον κεντρικό δρόμο κι από εκεί να συνεχίσετε για Σιγκισοάρα, χωρίς βέβαια να είναι κάτι τρομαχτικό η εναλλακτική. Καλοκαίρι δεν θα έχετε θέμα, ούτε σε κάποια άλλη περιοχή της διαδρομής.
Και πάμε στην πέτρα του σκανδάλου: το Βουκουρέστι. Ό,τι μάθατε για την οδήγηση στη Ρουμανία, εδώ πρέπει να το ξεχάσετε. Οι τύποι είναι τρελοί, πολύ χειρότεροι από τους Έλληνες οδηγούς (κι από τους Αθηναίους), τρέχουν σαν μουρλοί, όλο και κάποιος θα επιτάχυνε απότομα σε κάποιο φανάρι και θα έκανε κωλιά σε κάποια στροφή. Πολλή προσοχή εδώ. Επίσης πετύχαμε μποτιλιάρισμα 3-4 φορές από Σιμπίου προς Βουκουρέστι (ατύχημα κάπου, κόλλημα σε κόμβους, οι οποίοι δίχως κίνηση είναι βολικότατοι μα με κίνηση απλώς εντείνουν το πρόβλημα του μποτιλιαρίσματος), οπότε υπολογίζετε τυχόν καθυστερήσεις, ιδίως τις ώρες αιχμής ή Σαββατοκύριακα.
Κόστος
Γενικά πρόκειται για μια φθηνή χώρα, που συνολικά για 5 μέρες (5 διανυκτερεύσεις σε airnb) μας βγήκε σύνολο (αεροπορικά, αμάξι, βενζίνες, διαμονές, φαγητό του σκασμού, 2 γεύματα τη μέρα, είσοδοι σε κάστρα/εκκλησίες/χώρους ψυχαγωγίας) 300 ευρώ το άτομο (κάποιοι και λιγότερα), 5 άτομα σύνολο, χωρίς κράτει.
Απολογισμός
Συνολικά αξίζει μια ευκαιρία η περιοχή: όμορφες πόλεις, κάστρα, οχυρωμένες εκκλησίες, φαγητό οκ (δεν ξετρελαθήκαμε με τη ρουμανική κουζίνα, αλλά τα περισσότερα πιάτα τρώγονταν), ωραία φύση, πετύχαμε όλα τα καιρικά φαινόμενα, από ήλιο που χρειάζεσαι γυαλιά μέχρι ψιλόβροχο και χιόνι, ομίχλη στα δάση και στις πόλεις, γενικά της πήγαινε πολύ ο χειμώνας, διάφορα πράγματα να κάνεις και να δεις, όλα αυτά σε πολύ καλές τιμές κατά κύριο λόγο. Η πατρίδα του Δράκουλα μας κέρδισε κι αν με φέρει ποτέ ο δρόμος μου από εκείνα τα μέρη, θα ξαναέκανα τις βόλτες μου στις σαξονικές πόλεις και στα χωριά της Τρανσυλβανίας.
