nickro
Member
- Μηνύματα
- 17
- Likes
- 147
12 ημέρες
8 χώρες
5.160 χλμ
αμέτρητες εικόνες
Καταρχάς υπόσχομαι να ολοκληρώσω αυτήν την ιστορία όσο χρόνο πάρει γιατί στο παρελθόν λόγω έλλειψης χρόνου και με τον καιρό άφησα την ιστορία στη μέση.
Την στιγμή που γράφω έχουν συμπληρωθεί μόλις 5 ώρες που επέστρεψα στο σπίτι. Αυτή την στιγμή έχεις μια περίεργη αίσθηση πολύ ανάμικτη, νιώθεις χαρά που επέστρεψες υγιής, νιώθεις ικανοποίηση που αυτό που περίμενες και σχεδίαζες τόσο καιρό πραγματοποιήθηκε και πέρασες όμορφα, νιώθεις πίκρα που τελείωσε, νιώθεις λαχτάρα για το επόμενο ταξίδι και ήδη πιστεύω πολλοί όπως εγώ σκέφτονται που θα είναι το επόμενο.
Όπως έχω ξαναγράψει το roadtrip με παιδιά είναι δύσκολο από εκεί και πέρα προσαρμόζεις το πρόγραμμα σου σε μεγάλο βαθμό σε αυτά , από εκεί και πέρα όσο τα παιδιά κάνουν τέτοιου είδους ταξίδια τόσο εκπαιδεύονται.
Το πρόγραμμα που σχεδιάστηκε και ακολουθήθηκε σε γενικές γραμμές ήταν:
1η μέρα από Καβάλα προς Βελιγράδι και διανυκτέρευση
2η μέρα από Βελιγράδι προς Λίμνη Μπλεντ και στη συνέχεια Λιουμπλιάνα διανυκτέρευση
3η μέρα από Λιουμπλιάνα προς Βενετία, στη συνέχεια Μπολόνια και διανυκτέρευση
4η μέρα από Μπολόνια προς Μαρανέλλο (βλέπε μουσείο Ferrari) και στη συνέχεια Φλωρεντία και διανυκτέρευση
5η μέρα από Φλωρεντία προς Σιένα, Σαν Τζίμι ιανό, κάποια χωριά στην Τοσκάνη, Πίζα και στη συνέχεια επιστροφή Φλωρεντία και διανυκτέρευση
6η μέρα από Φλωρεντία προς Βερόνα και στη συνέχεια Ριέκα και διανυκτέρευση (Βερόνα τελικά δεν πήγαμε)
7η μέρα από Ριέκα προς Ζαντάρ και στη συνέχεια Σπλιτ και διανυκτέρευση
8η μέρα από Σπλιτ προς καταρράκτες Kravica στη συνέχεια Μόσταρ και μετά Τρεμπινιε και διανυκτέρευση
9η μέρα από Τρεμπινιε προς Ντουμπρόβνικ και στη συνέχεια Περαστ και στο τέλος Κότορ και διανυκτέρευση
10η μέρα από Κότορ προς Μπούντβα, Αγ. Στέφανο και γύρω περιοχή και διανυκτέρευση στο Κότορ
11η μέρα λέγαμε να ανεβούμε προς Μόκρα Γκόρα και στη συνέχεια να διανυκτερεύσουμε Νις αλλά τελικά για πιο ξεκούραστα αποφασίσαμε να πάμε από Αλβανία προς Οχρίδα και διανυκτέρευση
12η μέρα από Οχρίδα προς Φλώρινα και στη συνέχεια επιστροφή Καβάλα.
Σημείωση:
Βελιγράδι και Λιουμπλιάνα τα είχαμε επισκεφτεί ξανά και ήταν περάσματα αναγκαστικά.
Έπεται η συνέχεια προσεχώς...
Ο πρώτος χάρτης είναι το πλάνο που αρχικά σχεδιάζαμε και ο δεύτερος αυτό που τελικά πραγματοποιήσαμε.
1η ημέρα
Επειδή είχαμε πάει στο παρελθόν Σόφια επιλέξαμε να πάμε Βελιγράδι μέσω Ευζώνων. Επίσης επειδή και το Βελιγράδι το είχαμε επισκεφθεί εκτενώς στο παρελθόν θα ήταν ένα πέρασμα και μια σύντομη βόλτα. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε την πρώτη μέρα να το πάμε απευθείας παρά τις αρκετές ώρες οδήγησης και πιο συγκεκριμένα γύρω στις 8 ώρες από έναν οδηγό όπως και στο σύνολο του ταξιδιού ο οδηγός ήταν ένας και δυστυχώς ο τυχερός ήμουν εγώ. Ξεκινήσαμε 4 το πρωί ξεκούραστοι και με μεγάλη λαχτάρα για να προλάβουμε και λίγο από Βελιγράδι και με τον φόβο μήπως συναντήσουμε στα σύνορα κίνηση λόγω πιθανής επιστροφής τουριστών καθώς ήταν 16 Αυγούστου. Τελικά φτάσαμε γύρω στις 6.15 στα σύνορα και περάσαμε γρήγορα, από το αντίθετο ρεύμα ήδη άρχιζε και φόρτωνε αυτοκίνητα.
Το ίδιο και στα σύνορα της Σερβίας δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερη κίνηση και κατά τις 2 το μεσημέρι φτάναμε στο Βελιγράδι με μια μέτρια κίνηση. Κατευθείαν πήγαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει μέσω booking που βρισκόταν στο κέντρο ακριβώς δίπλα από τον κεντρικό πεζόδρομο knez Mihailova, η μόνη δυσκολία ήταν το πάρκινγκ το οποίο βρήκαμε πολύ κοντά στο δωμάτιο και το οποίο κόστιζε 13 ευρώ για όλη την ημέρα. Λόγω της θέσης του δωματίου μας δεν ξανακουνήθηκε το αυτοκίνητο μέχρι την επόμενη μέρα. Η Σερβία δεν είναι στην ΕΕ οπότε δεν έχει roaming ΕΕ άρα χρεώνεστε παραπάνω. Μία λύση καλή είναι η αγορά κάρτας sim Σερβίας Υettel με 600 δηνάρια (5 ευρώ) την οποία την αγοράζετε στο πρώτο βενζινάδικο μετά τα σύνορα ενεργοποιείται με την κλήση ενός αριθμού που γράφει πάνω και έχετε 15 GB και περίπου 9.000 δηνάρια χρόνο ομιλίας για 15 ημέρες.
Η βενζίνη σαφώς φθηνότερη γύρω στα 1,49 ευρώ την εποχή που πήγα. Τα διόδια συνολικά με Ελλάδα μαζί ήταν στα 23,5 ευρώ.
Συνεχίζοντας μετά την παρένθεση που έκανα, αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο φρεσκαριστήκαμε και είχε ήδη φτάσει 4 και κάτι, είχαμε κερδίσει και μία ώρα με την αλλαγή ώρας, ξεχυθήκαμε στο κέντρο του Βελιγραδίου αρχικά για να φάμε κάτι. Στο Βελιγράδι έχεις αρκετές επιλογές για να φάς από οικονομικά μέχρι ακριβά. Προτιμήσαμε κάτι ενδιάμεσο και στη συνέχεια ξεκινήσαμε την βόλτα στο πεζόδρομο παίζοντας το ''παλιοί'' μιας και το είχαμε επισκεφθεί εκτενώς πριν 3 χρόνια, και στη συνέχεια κινηθήκαμε προς το πάρκο και φρούριο του Βελιγραδίου το Kalemegdan. Για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον και για να προλάβουμε τυχόν γκρίνιες από τα παιδιά πήγαμε στο πάρκο δεινοσαύρων που έχει εντός του πάρκου, μιας και δεν το είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη φορά. Εντός του πάρκου είναι και ο ζωολογικός κήπος, ο οποίος είναι πολύ ωραίος για αυτούς που τους αρέσει τέτοιου είδους επισκέψεις καθώς και το πολεμικό μουσείο το οποίο είναι δωρεάν.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας στο πάρκο, φάγαμε κάτι πρόχειρο γιατί είχαμε φάει και αργά, κάναμε μια βόλτα αποχαιρετιστήρια στον πεζόδρομο με τη συνοδεία παγωτού και επιστρέψαμε στο δωμάτιο κατά τις 10μιση ύστερα από μία μέρα με πολύ οδήγηση, πολύ πρωινό ξύπνημα και ερχόταν επίσης μία μέρα με πολλά χιλιόμετρα. Έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα. Για τους λάτρεις των φωτογραφιών θα ακολουθήσουν απλά είναι στην φάση της επιλογής και της επεξεργασίας (δεν εννοώ φίλτρα χαχα).Οι φωτογραφίες είναι περιορισμένες από Βελιγράδι και Λιουμπλιάνα διότι είχαμε εμπιστευτεί τις πόλεις στο παρελθόν.
2η μέρα
Ξεκινήσαμε πολύ πρωί για άλλη μια μέρα κατά τις 6, με τον φόβο μη συναντήσουμε ουρές στα σύνορα μιας και είχαμε να διασχίσουμε την Κροατία και να περάσουμε στη Σλοβενία. Ευτυχώς επειδή φύγαμε πρωί δε συναντήσαμε κίνηση και μείναμε στην είσοδο για Κροατία και για Σλοβενία περίπου μισή ώρα στο καθένα. Μ ε το που περάσαμε στη Σλοβενία ένα άγχος που είχα για τους χρόνους αναμονής μου έφυγε. Στην Κροατία έχει διόδια τα οποία παίρνεις χαρτάκι με το που μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο και πληρώνεις όταν βγαίνεις, δέχονται και κάρτα. Στη Σλοβενία έχει βινιετα και μπορείς να την πάρεις ηλεκτρονικά 15€/ εβδομάδα. Πλέον ο δρόμος ήταν ανοιχτός για λίμνη Μπλεντ, που την είχα απωθημένο από προηγούμενη φορά. Τελικά όντως άξιζε η επιμονή μου. Πλησιάζοντας νιώθεις ότι μπαίνεις σε ένα κλίμα αλπικό με βουνά, δάση με πολλά κάμπινγκ και πολύ κόσμο. Φαντάζομαι το χειμώνα θα είναι ακόμα καλύτερο με χιόνια και χειμερινό κλίμα. Γενικότερα το Μπλεντ είναι ένα χωριό που βασίζεται σε ξένους επισκέπτες με ξενοδοχεία, εστιατόρια, μαγαζιά, πολλά πολύ όμορφα σπίτια και προς ενοικίαση, όπου βλέπεις πολλά άτομα να έρχονται για βόλτα, για πεζοπορία, για ποδηλασία για διάφορα αθλήματα, μέχρι και κλειστό παγοδρόμιο έχει. Τα πάντα φυσικά βασίζονται στη Λίμνη όπου έχει ένα πολύ ωραίο περίπατο και με βάρκες μπορείς να επισκεφτείς το νησάκι που υπάρχει στη μέση της λίμνης. Στη λίμνη επίσης μπορείς να κάνεις μπάνιο. Έχουν οργανώσει ένα χώρο όπου έχουν χωρίσει τη λίμνη σε φυσικές πισίνες ανάλογα με το βάθος από παιδιά μέχρι μεγάλους, με νεροτσουλήθρα, φουσκωτά και όλες τις υποδομές φαγητό, ντούς, χώρο να αλλάξεις, παιχνίδια για καφέ κ.α. Ένας πολύ ωραίος χώρος που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση με τα παιδιά να μην τον επισκεφθούμε. Ο χώρος είχε είσοδο, δε θυμάμαι ακριβώς τη γενική τιμή γιατί εμείς πήγαμε μετά τις 5 που η τιμή μειωνόταν για δύο ενηλίκους και δύο παιδιά πληρώσαμε 22€. Γενικά οι τιμές ήταν ελαφρώς πιο πάνω από Ελλάδα. Μετά από περίπου 4 ώρες συνολικά στο Μπλεντ αναχωρήσαμε για Λιουμπλιάνα, 40 λεπτά περίπου.
Φτάνοντας στη Λιουμπλιάνα πήγαμε στο δωμάτιο μας να αφήσουμε τα πράγματα και να φρεσκαριστουμε και στη συνέχεια δεν μπορούσαμε να μην πάμε μια βόλτα στην πόλη παρά την κούραση μας και παρά το γεγονός ότι την είχαμε επισκεφτεί στο παρελθόν εκτενέστερα. Κλασσικά πήγαμε στον δράκο στις γέφυρες και την τριπλή γέφυρα και αναζητήσαμε το λουκέτο που είχαμε βάλει πριν τρία χρόνια, φυσικά έτσι για την πλάκα διότι οι ρυθμοί που μπαίνουν τα λουκέτα φαντάζομαι πρέπει να είναι πολύ γρήγοροι και οι άνθρωποι του δήμου σίγουρα τα αλλάζουν πολύ τακτικά.
Παράλληλα με τη βόλτα φάγαμε κάτι με τη συνοδεία απαραίτητα κι ενός παγωτού στη συνέχεια και κατά τις 11 όντας πολύ κουρασμένοι, αφού είχαμε ξεκινήσει από τις 6 επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση και προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Το πρόγραμμα είχε Ιταλία.
3η ημέρα
Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες ημέρες ξυπνήσαμε αργότερα κατά τις 8 και κατά τις 8μιση ξεκινήσαμε για Ιταλία, το πλεονέκτημα ήταν ότι δε θα περιμέναμε σε ουρές στο τελωνείο όπως και έγινε δεν υπήρξε καν έλεγχος μπαίνοντας στην Ιταλία. Πρώτη στάση Βενετία κάναμε περίπου τρεις ώρες παρά.Είχαμε προγραμματίσει να πάμε αυθημερόν και να παραμένουμε 4 με 5 ώρες. Για τους μεγάλους ήταν η δεύτερη φορά, για τα παιδιά η πρώτη. Όταν πηγαίνεις Βενετία με το αυτοκίνητο παρκάρεις σε πάρκινγκ και πας με τα πόδια. Υπάρχει η επιλογή να παρκάρεις μακριά και να πάρεις από εκεί μεταφορικό μέσο που θα σε πάει στο κέντρο και υπάρχει η δυνατότητα να παρκάρεις στην Piazzale Roma όπου υπάρχει πάρκινγκ κοστίζει 35€ τη μέρα είτε παρκάρεις μια ώρα είτε όλο το 24ωρο και από εκεί πας με τα πόδια αφού σε αφήνει στην αρχή των καναλιών και δίπλα στο σταθμό του τρένου, έχεις επίσης τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τα πλοία λεωφορεία για να πας πιο κεντρικά ή να τα χρησιμοποιήσεις για να επιστρέψεις πίσω από τον Άγιο Μάρκο. Εμείς επιλέξαμε τον δεύτερο τρόπο 35€ πάρκινγκ και επιστροφή από την πλατεία του Αγ. Μάρκου για τους 4, 30€ λίγο τσουχτερό για αστικό. Με το που βγήκαμε από το πάρκινγκ έδειχνε ότι θα βρέξει ελαφρά όμως ο ουρανός σιγά σιγά μάζευε και από την ψιχάλα σε 5 λεπτά πήγαμε στην βροχή και πολύ γρήγορα στην καταιγίδα, σαν να μην έφτανε αυτό άρχισε έντονος αέρας και ξαφνικά η θερμοκρασία έπεσε. Ευτυχώς η εμπειρία προηγούμενων ταξιδιών μας έχει κάνει σοφούς και είχαμε πάρει τα μέτρα μας, συγκεκριμένα αδιάβροχα. Επειδή η βροχή ήταν πολύ έντονη παρέμεινε όλος ο κόσμος όπου υπήρχε υπόστεγο και μετά από μισή ώρα άρχισε η βροχή να χαλαρώνει μέχρι που σταμάτησε. Μπορούσαμε πλέον να κυκλοφορήσουμε στα υπέροχα κανάλια και να περιηγηθούμε με τελικό προορισμό την πλατεία του Αγ. Μάρκου και ενδιάμεσα τη γέφυρα του Ριάλτο. Φυσικά δεν έλειψε το χάζεμα στα μαγαζιά και κάποιες αγορές όπως και τσίμπημα τρώγοντας φοκατσια και πίτσα . Φυσικά δε θα παραλείπαμε κι ένα παγωτό στην Ιταλία είμαστε χωρίς παγωτό και μάλιστα το πρώτο ιταλικό για το ταξίδι.
Περπατώντας χαζεύοντας είχε περάσει ένα τετράωρο χωρίς να το καταλάβουμε. Από την πλατεία του Αγίου Μάρκου μέχρι την Piazzale Roma πήραμε το πλοίο λεωφορείο το οποίο κάνει περίπου 50 λεπτά. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ, είχε πάει 3μιση και ξεκινήσαμε με προορισμό τη Μπολόνια, θα φτάναμε σε 2 παρά ώρες. Ξέχασα να αναφέρω ότι στην Ιταλία έχει διόδια με το που μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο παίρνεις χαρτάκι και το δίνεις στην έξοδο, δέχονται και κάρτα. Οι δρόμοι πολύ καλοί και άνετοι.
Περίπου σε δύο ώρες φτάσαμε στην Μπολόνια. Με το που φτάσαμε στην πόλη άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, έτσι με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο είχαμε να αντιμετωπίσουμε την βροχή από το πάρκινγκ μέχρι την ρεσεψιόν. Αφού γίναμε μούσκεμα πήγαμε στο δωμάτιο φρεσκαριστήκαμε αλλάξαμε ρούχα, χαλαρώσαμε λίγο περιμένοντας μήπως σταματήσει η βροχή. Τελικά η βροχή δε σταμάτησε αλλά είχε αισθητά χαλαρώσει. Το ξενοδοχείο βρισκόταν περίπου 20 λεπτά μακριά με τα πόδια από το κέντρο. Ευτυχώς για εμάς όλη η απόσταση από τη μια πλευρά του δρόμου ήταν καλυμμένη με καμάρες οπότε βροχή επί της ουσίας συναντήσαμε στις διασταυρώσεις.Ειναι το επονομαζόμενο Portico - A Portico, ένας μερικώς κλειστός διάδρομος που είναι επενδεδυμένος με καμάρες και κολώνες. Η Μπολόνια φημίζεται για το φαγητό της αφού παράγονται πολλά από τα ζυμαρικά που γνωρίζουμε όπως και αλλαντικά και τυροκομικά. Δεν είναι τυχαίο το ένα από τα παρατσούκλια της η "χοντρή". Φυσικά το εκμεταλλευτήκαμε και τσιμπήσαμε κάτι. Στο κέντρο πήγαμε στην Piazza Maggiore, η οποία είναι γεμάτη με σημαντικά κτήρια, όπως το Pallazo d'Accursio, το Palazzo del Podesta, η Βασιλική του Αγίου Πετρώνιου και το Palazzo Comunale, δίπλα είναι το άγαλμα του Ποσειδώνα, , η Santa Maria de la vita, οι δίδυμοι πύργοι Asinelli & Garisenda στην Piazza di Porta Ravegnana. Επίσης μπορείτε να δείτε το Archiginnasio που ήταν κάποτε το κύριο κτήριο του Πανεπιστημίου της Μπολόνια και στεγάζει τώρα το διάσημο Ανατομικό Θέατρο, βρίσκεται στην Piazza Galvani. Όσοι έχουν περισσότερο χρόνο μπορούν να δουν περισσότερα πράγματα όπως το αρχαιολογικό μουσείο, την εθνική πινακοθήκη. Φτάνοντας στο κέντρο η βροχή σταμάτησε σαν να το είχαμε κανονίσει. Στην piazza Maggiore υπάρχει μια καμάρα που λέγεται ότι μιλάς από τη μια πλευρά στον τοίχο και ακούγεται από την απέναντι διαγώνια πλευρά. Το δοκιμάσαμε με τα παιδιά και όντως ισχύει ή έτσι νομίζουμε... Αφού επισκεφθήκαμε όλο το κέντρο και τα υπέροχα κτήρια, γευθήκαμε τις νοστιμιές της πόλης σιγά σιγά κατά τις έντεκα και κάτι αρχίσαμε να επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Ήταν μια κουραστική ημέρα αλλά επίσης περάσαμε πολύ όμορφα και είδαμε αρκετά πράγματα παρά τις αντιξοότητες με την βροχή. Άλλωστε κι αυτές έχουν την γλύκα τους, επίσης σε ένα οδικό ταξίδι 12 ημερών ακόμα και καλοκαίρι πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι δε θα είναι απαραίτητα όλες οι μέρες ηλιόλουστες. Επιπλέον σε ένα οδικό ταξίδι με πολλά μέρη για να επισκεφτείς ξέρεις ότι πολλά από τα μέρη δε θα τα δεις αναλυτικά θα πάρεις μια γεύση. Αυτό κάναμε στη Μπολόνια, πήραμε μια γεύση. Η γεύση από την πόλη ήταν ωραία όπως το φημισμένο φαγητό της, αφήνοντας εκκρεμότητες για το μέλλον.
8 χώρες
5.160 χλμ
αμέτρητες εικόνες
Καταρχάς υπόσχομαι να ολοκληρώσω αυτήν την ιστορία όσο χρόνο πάρει γιατί στο παρελθόν λόγω έλλειψης χρόνου και με τον καιρό άφησα την ιστορία στη μέση.
Την στιγμή που γράφω έχουν συμπληρωθεί μόλις 5 ώρες που επέστρεψα στο σπίτι. Αυτή την στιγμή έχεις μια περίεργη αίσθηση πολύ ανάμικτη, νιώθεις χαρά που επέστρεψες υγιής, νιώθεις ικανοποίηση που αυτό που περίμενες και σχεδίαζες τόσο καιρό πραγματοποιήθηκε και πέρασες όμορφα, νιώθεις πίκρα που τελείωσε, νιώθεις λαχτάρα για το επόμενο ταξίδι και ήδη πιστεύω πολλοί όπως εγώ σκέφτονται που θα είναι το επόμενο.
Όπως έχω ξαναγράψει το roadtrip με παιδιά είναι δύσκολο από εκεί και πέρα προσαρμόζεις το πρόγραμμα σου σε μεγάλο βαθμό σε αυτά , από εκεί και πέρα όσο τα παιδιά κάνουν τέτοιου είδους ταξίδια τόσο εκπαιδεύονται.
Το πρόγραμμα που σχεδιάστηκε και ακολουθήθηκε σε γενικές γραμμές ήταν:
1η μέρα από Καβάλα προς Βελιγράδι και διανυκτέρευση
2η μέρα από Βελιγράδι προς Λίμνη Μπλεντ και στη συνέχεια Λιουμπλιάνα διανυκτέρευση
3η μέρα από Λιουμπλιάνα προς Βενετία, στη συνέχεια Μπολόνια και διανυκτέρευση
4η μέρα από Μπολόνια προς Μαρανέλλο (βλέπε μουσείο Ferrari) και στη συνέχεια Φλωρεντία και διανυκτέρευση
5η μέρα από Φλωρεντία προς Σιένα, Σαν Τζίμι ιανό, κάποια χωριά στην Τοσκάνη, Πίζα και στη συνέχεια επιστροφή Φλωρεντία και διανυκτέρευση
6η μέρα από Φλωρεντία προς Βερόνα και στη συνέχεια Ριέκα και διανυκτέρευση (Βερόνα τελικά δεν πήγαμε)
7η μέρα από Ριέκα προς Ζαντάρ και στη συνέχεια Σπλιτ και διανυκτέρευση
8η μέρα από Σπλιτ προς καταρράκτες Kravica στη συνέχεια Μόσταρ και μετά Τρεμπινιε και διανυκτέρευση
9η μέρα από Τρεμπινιε προς Ντουμπρόβνικ και στη συνέχεια Περαστ και στο τέλος Κότορ και διανυκτέρευση
10η μέρα από Κότορ προς Μπούντβα, Αγ. Στέφανο και γύρω περιοχή και διανυκτέρευση στο Κότορ
11η μέρα λέγαμε να ανεβούμε προς Μόκρα Γκόρα και στη συνέχεια να διανυκτερεύσουμε Νις αλλά τελικά για πιο ξεκούραστα αποφασίσαμε να πάμε από Αλβανία προς Οχρίδα και διανυκτέρευση
12η μέρα από Οχρίδα προς Φλώρινα και στη συνέχεια επιστροφή Καβάλα.
Σημείωση:
Βελιγράδι και Λιουμπλιάνα τα είχαμε επισκεφτεί ξανά και ήταν περάσματα αναγκαστικά.
Έπεται η συνέχεια προσεχώς...
Ο πρώτος χάρτης είναι το πλάνο που αρχικά σχεδιάζαμε και ο δεύτερος αυτό που τελικά πραγματοποιήσαμε.
1η ημέρα
Επειδή είχαμε πάει στο παρελθόν Σόφια επιλέξαμε να πάμε Βελιγράδι μέσω Ευζώνων. Επίσης επειδή και το Βελιγράδι το είχαμε επισκεφθεί εκτενώς στο παρελθόν θα ήταν ένα πέρασμα και μια σύντομη βόλτα. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε την πρώτη μέρα να το πάμε απευθείας παρά τις αρκετές ώρες οδήγησης και πιο συγκεκριμένα γύρω στις 8 ώρες από έναν οδηγό όπως και στο σύνολο του ταξιδιού ο οδηγός ήταν ένας και δυστυχώς ο τυχερός ήμουν εγώ. Ξεκινήσαμε 4 το πρωί ξεκούραστοι και με μεγάλη λαχτάρα για να προλάβουμε και λίγο από Βελιγράδι και με τον φόβο μήπως συναντήσουμε στα σύνορα κίνηση λόγω πιθανής επιστροφής τουριστών καθώς ήταν 16 Αυγούστου. Τελικά φτάσαμε γύρω στις 6.15 στα σύνορα και περάσαμε γρήγορα, από το αντίθετο ρεύμα ήδη άρχιζε και φόρτωνε αυτοκίνητα.
Το ίδιο και στα σύνορα της Σερβίας δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερη κίνηση και κατά τις 2 το μεσημέρι φτάναμε στο Βελιγράδι με μια μέτρια κίνηση. Κατευθείαν πήγαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει μέσω booking που βρισκόταν στο κέντρο ακριβώς δίπλα από τον κεντρικό πεζόδρομο knez Mihailova, η μόνη δυσκολία ήταν το πάρκινγκ το οποίο βρήκαμε πολύ κοντά στο δωμάτιο και το οποίο κόστιζε 13 ευρώ για όλη την ημέρα. Λόγω της θέσης του δωματίου μας δεν ξανακουνήθηκε το αυτοκίνητο μέχρι την επόμενη μέρα. Η Σερβία δεν είναι στην ΕΕ οπότε δεν έχει roaming ΕΕ άρα χρεώνεστε παραπάνω. Μία λύση καλή είναι η αγορά κάρτας sim Σερβίας Υettel με 600 δηνάρια (5 ευρώ) την οποία την αγοράζετε στο πρώτο βενζινάδικο μετά τα σύνορα ενεργοποιείται με την κλήση ενός αριθμού που γράφει πάνω και έχετε 15 GB και περίπου 9.000 δηνάρια χρόνο ομιλίας για 15 ημέρες.
Η βενζίνη σαφώς φθηνότερη γύρω στα 1,49 ευρώ την εποχή που πήγα. Τα διόδια συνολικά με Ελλάδα μαζί ήταν στα 23,5 ευρώ.
Συνεχίζοντας μετά την παρένθεση που έκανα, αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο φρεσκαριστήκαμε και είχε ήδη φτάσει 4 και κάτι, είχαμε κερδίσει και μία ώρα με την αλλαγή ώρας, ξεχυθήκαμε στο κέντρο του Βελιγραδίου αρχικά για να φάμε κάτι. Στο Βελιγράδι έχεις αρκετές επιλογές για να φάς από οικονομικά μέχρι ακριβά. Προτιμήσαμε κάτι ενδιάμεσο και στη συνέχεια ξεκινήσαμε την βόλτα στο πεζόδρομο παίζοντας το ''παλιοί'' μιας και το είχαμε επισκεφθεί εκτενώς πριν 3 χρόνια, και στη συνέχεια κινηθήκαμε προς το πάρκο και φρούριο του Βελιγραδίου το Kalemegdan. Για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον και για να προλάβουμε τυχόν γκρίνιες από τα παιδιά πήγαμε στο πάρκο δεινοσαύρων που έχει εντός του πάρκου, μιας και δεν το είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη φορά. Εντός του πάρκου είναι και ο ζωολογικός κήπος, ο οποίος είναι πολύ ωραίος για αυτούς που τους αρέσει τέτοιου είδους επισκέψεις καθώς και το πολεμικό μουσείο το οποίο είναι δωρεάν.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας στο πάρκο, φάγαμε κάτι πρόχειρο γιατί είχαμε φάει και αργά, κάναμε μια βόλτα αποχαιρετιστήρια στον πεζόδρομο με τη συνοδεία παγωτού και επιστρέψαμε στο δωμάτιο κατά τις 10μιση ύστερα από μία μέρα με πολύ οδήγηση, πολύ πρωινό ξύπνημα και ερχόταν επίσης μία μέρα με πολλά χιλιόμετρα. Έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα. Για τους λάτρεις των φωτογραφιών θα ακολουθήσουν απλά είναι στην φάση της επιλογής και της επεξεργασίας (δεν εννοώ φίλτρα χαχα).Οι φωτογραφίες είναι περιορισμένες από Βελιγράδι και Λιουμπλιάνα διότι είχαμε εμπιστευτεί τις πόλεις στο παρελθόν.
2η μέρα
Ξεκινήσαμε πολύ πρωί για άλλη μια μέρα κατά τις 6, με τον φόβο μη συναντήσουμε ουρές στα σύνορα μιας και είχαμε να διασχίσουμε την Κροατία και να περάσουμε στη Σλοβενία. Ευτυχώς επειδή φύγαμε πρωί δε συναντήσαμε κίνηση και μείναμε στην είσοδο για Κροατία και για Σλοβενία περίπου μισή ώρα στο καθένα. Μ ε το που περάσαμε στη Σλοβενία ένα άγχος που είχα για τους χρόνους αναμονής μου έφυγε. Στην Κροατία έχει διόδια τα οποία παίρνεις χαρτάκι με το που μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο και πληρώνεις όταν βγαίνεις, δέχονται και κάρτα. Στη Σλοβενία έχει βινιετα και μπορείς να την πάρεις ηλεκτρονικά 15€/ εβδομάδα. Πλέον ο δρόμος ήταν ανοιχτός για λίμνη Μπλεντ, που την είχα απωθημένο από προηγούμενη φορά. Τελικά όντως άξιζε η επιμονή μου. Πλησιάζοντας νιώθεις ότι μπαίνεις σε ένα κλίμα αλπικό με βουνά, δάση με πολλά κάμπινγκ και πολύ κόσμο. Φαντάζομαι το χειμώνα θα είναι ακόμα καλύτερο με χιόνια και χειμερινό κλίμα. Γενικότερα το Μπλεντ είναι ένα χωριό που βασίζεται σε ξένους επισκέπτες με ξενοδοχεία, εστιατόρια, μαγαζιά, πολλά πολύ όμορφα σπίτια και προς ενοικίαση, όπου βλέπεις πολλά άτομα να έρχονται για βόλτα, για πεζοπορία, για ποδηλασία για διάφορα αθλήματα, μέχρι και κλειστό παγοδρόμιο έχει. Τα πάντα φυσικά βασίζονται στη Λίμνη όπου έχει ένα πολύ ωραίο περίπατο και με βάρκες μπορείς να επισκεφτείς το νησάκι που υπάρχει στη μέση της λίμνης. Στη λίμνη επίσης μπορείς να κάνεις μπάνιο. Έχουν οργανώσει ένα χώρο όπου έχουν χωρίσει τη λίμνη σε φυσικές πισίνες ανάλογα με το βάθος από παιδιά μέχρι μεγάλους, με νεροτσουλήθρα, φουσκωτά και όλες τις υποδομές φαγητό, ντούς, χώρο να αλλάξεις, παιχνίδια για καφέ κ.α. Ένας πολύ ωραίος χώρος που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση με τα παιδιά να μην τον επισκεφθούμε. Ο χώρος είχε είσοδο, δε θυμάμαι ακριβώς τη γενική τιμή γιατί εμείς πήγαμε μετά τις 5 που η τιμή μειωνόταν για δύο ενηλίκους και δύο παιδιά πληρώσαμε 22€. Γενικά οι τιμές ήταν ελαφρώς πιο πάνω από Ελλάδα. Μετά από περίπου 4 ώρες συνολικά στο Μπλεντ αναχωρήσαμε για Λιουμπλιάνα, 40 λεπτά περίπου.
Φτάνοντας στη Λιουμπλιάνα πήγαμε στο δωμάτιο μας να αφήσουμε τα πράγματα και να φρεσκαριστουμε και στη συνέχεια δεν μπορούσαμε να μην πάμε μια βόλτα στην πόλη παρά την κούραση μας και παρά το γεγονός ότι την είχαμε επισκεφτεί στο παρελθόν εκτενέστερα. Κλασσικά πήγαμε στον δράκο στις γέφυρες και την τριπλή γέφυρα και αναζητήσαμε το λουκέτο που είχαμε βάλει πριν τρία χρόνια, φυσικά έτσι για την πλάκα διότι οι ρυθμοί που μπαίνουν τα λουκέτα φαντάζομαι πρέπει να είναι πολύ γρήγοροι και οι άνθρωποι του δήμου σίγουρα τα αλλάζουν πολύ τακτικά.
Παράλληλα με τη βόλτα φάγαμε κάτι με τη συνοδεία απαραίτητα κι ενός παγωτού στη συνέχεια και κατά τις 11 όντας πολύ κουρασμένοι, αφού είχαμε ξεκινήσει από τις 6 επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση και προετοιμασία για την επόμενη μέρα. Το πρόγραμμα είχε Ιταλία.
3η ημέρα
Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες ημέρες ξυπνήσαμε αργότερα κατά τις 8 και κατά τις 8μιση ξεκινήσαμε για Ιταλία, το πλεονέκτημα ήταν ότι δε θα περιμέναμε σε ουρές στο τελωνείο όπως και έγινε δεν υπήρξε καν έλεγχος μπαίνοντας στην Ιταλία. Πρώτη στάση Βενετία κάναμε περίπου τρεις ώρες παρά.Είχαμε προγραμματίσει να πάμε αυθημερόν και να παραμένουμε 4 με 5 ώρες. Για τους μεγάλους ήταν η δεύτερη φορά, για τα παιδιά η πρώτη. Όταν πηγαίνεις Βενετία με το αυτοκίνητο παρκάρεις σε πάρκινγκ και πας με τα πόδια. Υπάρχει η επιλογή να παρκάρεις μακριά και να πάρεις από εκεί μεταφορικό μέσο που θα σε πάει στο κέντρο και υπάρχει η δυνατότητα να παρκάρεις στην Piazzale Roma όπου υπάρχει πάρκινγκ κοστίζει 35€ τη μέρα είτε παρκάρεις μια ώρα είτε όλο το 24ωρο και από εκεί πας με τα πόδια αφού σε αφήνει στην αρχή των καναλιών και δίπλα στο σταθμό του τρένου, έχεις επίσης τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τα πλοία λεωφορεία για να πας πιο κεντρικά ή να τα χρησιμοποιήσεις για να επιστρέψεις πίσω από τον Άγιο Μάρκο. Εμείς επιλέξαμε τον δεύτερο τρόπο 35€ πάρκινγκ και επιστροφή από την πλατεία του Αγ. Μάρκου για τους 4, 30€ λίγο τσουχτερό για αστικό. Με το που βγήκαμε από το πάρκινγκ έδειχνε ότι θα βρέξει ελαφρά όμως ο ουρανός σιγά σιγά μάζευε και από την ψιχάλα σε 5 λεπτά πήγαμε στην βροχή και πολύ γρήγορα στην καταιγίδα, σαν να μην έφτανε αυτό άρχισε έντονος αέρας και ξαφνικά η θερμοκρασία έπεσε. Ευτυχώς η εμπειρία προηγούμενων ταξιδιών μας έχει κάνει σοφούς και είχαμε πάρει τα μέτρα μας, συγκεκριμένα αδιάβροχα. Επειδή η βροχή ήταν πολύ έντονη παρέμεινε όλος ο κόσμος όπου υπήρχε υπόστεγο και μετά από μισή ώρα άρχισε η βροχή να χαλαρώνει μέχρι που σταμάτησε. Μπορούσαμε πλέον να κυκλοφορήσουμε στα υπέροχα κανάλια και να περιηγηθούμε με τελικό προορισμό την πλατεία του Αγ. Μάρκου και ενδιάμεσα τη γέφυρα του Ριάλτο. Φυσικά δεν έλειψε το χάζεμα στα μαγαζιά και κάποιες αγορές όπως και τσίμπημα τρώγοντας φοκατσια και πίτσα . Φυσικά δε θα παραλείπαμε κι ένα παγωτό στην Ιταλία είμαστε χωρίς παγωτό και μάλιστα το πρώτο ιταλικό για το ταξίδι.
Περπατώντας χαζεύοντας είχε περάσει ένα τετράωρο χωρίς να το καταλάβουμε. Από την πλατεία του Αγίου Μάρκου μέχρι την Piazzale Roma πήραμε το πλοίο λεωφορείο το οποίο κάνει περίπου 50 λεπτά. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ, είχε πάει 3μιση και ξεκινήσαμε με προορισμό τη Μπολόνια, θα φτάναμε σε 2 παρά ώρες. Ξέχασα να αναφέρω ότι στην Ιταλία έχει διόδια με το που μπαίνεις στον αυτοκινητόδρομο παίρνεις χαρτάκι και το δίνεις στην έξοδο, δέχονται και κάρτα. Οι δρόμοι πολύ καλοί και άνετοι.
Περίπου σε δύο ώρες φτάσαμε στην Μπολόνια. Με το που φτάσαμε στην πόλη άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, έτσι με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο είχαμε να αντιμετωπίσουμε την βροχή από το πάρκινγκ μέχρι την ρεσεψιόν. Αφού γίναμε μούσκεμα πήγαμε στο δωμάτιο φρεσκαριστήκαμε αλλάξαμε ρούχα, χαλαρώσαμε λίγο περιμένοντας μήπως σταματήσει η βροχή. Τελικά η βροχή δε σταμάτησε αλλά είχε αισθητά χαλαρώσει. Το ξενοδοχείο βρισκόταν περίπου 20 λεπτά μακριά με τα πόδια από το κέντρο. Ευτυχώς για εμάς όλη η απόσταση από τη μια πλευρά του δρόμου ήταν καλυμμένη με καμάρες οπότε βροχή επί της ουσίας συναντήσαμε στις διασταυρώσεις.Ειναι το επονομαζόμενο Portico - A Portico, ένας μερικώς κλειστός διάδρομος που είναι επενδεδυμένος με καμάρες και κολώνες. Η Μπολόνια φημίζεται για το φαγητό της αφού παράγονται πολλά από τα ζυμαρικά που γνωρίζουμε όπως και αλλαντικά και τυροκομικά. Δεν είναι τυχαίο το ένα από τα παρατσούκλια της η "χοντρή". Φυσικά το εκμεταλλευτήκαμε και τσιμπήσαμε κάτι. Στο κέντρο πήγαμε στην Piazza Maggiore, η οποία είναι γεμάτη με σημαντικά κτήρια, όπως το Pallazo d'Accursio, το Palazzo del Podesta, η Βασιλική του Αγίου Πετρώνιου και το Palazzo Comunale, δίπλα είναι το άγαλμα του Ποσειδώνα, , η Santa Maria de la vita, οι δίδυμοι πύργοι Asinelli & Garisenda στην Piazza di Porta Ravegnana. Επίσης μπορείτε να δείτε το Archiginnasio που ήταν κάποτε το κύριο κτήριο του Πανεπιστημίου της Μπολόνια και στεγάζει τώρα το διάσημο Ανατομικό Θέατρο, βρίσκεται στην Piazza Galvani. Όσοι έχουν περισσότερο χρόνο μπορούν να δουν περισσότερα πράγματα όπως το αρχαιολογικό μουσείο, την εθνική πινακοθήκη. Φτάνοντας στο κέντρο η βροχή σταμάτησε σαν να το είχαμε κανονίσει. Στην piazza Maggiore υπάρχει μια καμάρα που λέγεται ότι μιλάς από τη μια πλευρά στον τοίχο και ακούγεται από την απέναντι διαγώνια πλευρά. Το δοκιμάσαμε με τα παιδιά και όντως ισχύει ή έτσι νομίζουμε... Αφού επισκεφθήκαμε όλο το κέντρο και τα υπέροχα κτήρια, γευθήκαμε τις νοστιμιές της πόλης σιγά σιγά κατά τις έντεκα και κάτι αρχίσαμε να επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Ήταν μια κουραστική ημέρα αλλά επίσης περάσαμε πολύ όμορφα και είδαμε αρκετά πράγματα παρά τις αντιξοότητες με την βροχή. Άλλωστε κι αυτές έχουν την γλύκα τους, επίσης σε ένα οδικό ταξίδι 12 ημερών ακόμα και καλοκαίρι πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι δε θα είναι απαραίτητα όλες οι μέρες ηλιόλουστες. Επιπλέον σε ένα οδικό ταξίδι με πολλά μέρη για να επισκεφτείς ξέρεις ότι πολλά από τα μέρη δε θα τα δεις αναλυτικά θα πάρεις μια γεύση. Αυτό κάναμε στη Μπολόνια, πήραμε μια γεύση. Η γεύση από την πόλη ήταν ωραία όπως το φημισμένο φαγητό της, αφήνοντας εκκρεμότητες για το μέλλον.
Attachments
Last edited:
