Maria L.
Member
- Μηνύματα
- 39
- Likes
- 486
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Rhode Island ‘The Ocean State’ και ολίγον Boston
18 - 21 Απριλίου
Με την άνοιξη να έχει ήδη μπει για τα καλά, αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε αυτή τη φορά, επιλέγοντας να επισκεφθούμε την πολιτεία του Rhode Island.
Το Rhode Island, γεωγραφικά βρίσκεται στο Βορειοανατολικό τμήμα της Αμερικής και μαζί με τις πολιτείες Maine, Vermont, New Hampshire, Massachusetts και Connecticut, απαρτίζουν την περιοχή New England.
Ονομάζεται “The Ocean State” για τον προφανή λόγο ότι βρέχεται από τον Ατλαντικό και έχει πολλές παραλίες που αποτελούσαν και αποτελούν καλοκαιρινό προορισμό ντόπιων και μη.
Πρωτεύουσα της πολιτείας το Providence, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα με απόσταση μόλις μια ώρα από τη Βοστώνη.
Το Providence είναι από τις παλαιότερες πόλεις της Αμερικής και μια από τις πρώτες με βιομηχανία υφάσματος, ασημικών, κοσμημάτων. Μάλιστα περί το 1900 έχει υπάρξει μια από τις πλουσιότερες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πληθυσμός του Providence αλλά και ολόκληρης της πολιτείας απαρτίζεται από μεγάλο αριθμό μεταναστών από Ιταλία, Δομινικανή Δημοκρατία, Puerto Rico, Guatemala. Επίσης έχει πολλούς κατοίκους από Πορτογαλόφωνες χώρες. Ποικιλία εθνικοτήτων, θρησκειών, κουλτούρας όπως γίνεται άλλωστε σε όλη την Αμερική.
Το Rhode island είναι η μικρότερη από τις 50 πολιτείες, είναι σχετικά κοντά μας και δεν θα χρειαζόμασταν πολλές μέρες ταξιδιού, άρα σκεφτήκαμε γιατί όχι?
Αφού έγινε η προεργασία για διαμονή και αξιοθέατα, επιλέξαμε να μείνουμε στο Providence, είμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Η συνολική διαδρομή ήταν 13 ώρες, αντικειμενικά από τις πιο μικρές αποστάσεις road trip που έχουμε κάνει, αλλά που τελικά αποδείχθηκε πως θα ήταν το πιο κουραστικό…
Βέβαια στη φωτογραφία οι ώρες εμφανίζονται περισσότερες λόγω κίνησης αλλά η πραγματική απόσταση είναι περίπου 13 με επιστροφή.
Οι μέρες του ταξιδιού ήταν μια εβδομάδα πριν το Ορθόδοξο Πάσχα, δηλαδή τις ημέρες του Καθολικού. Ο καιρός είχαμε θεωρήσει πως θα είναι σχετικά καλός αλλά ένα ψυχρό κύμα που γενικά επηρέασε την Ανατολική ακτή, δεν θα μας επέτρεπε να χαρούμε ανοιξιάτικες ημέρες, βροχερές και φθινοπωρινές θα τις χαρακτήριζες.
Η βροχή ήταν από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή μαζί μας.
Ξεκινήσαμε αρκετά πρωί για να αποφύγουμε την κίνηση όσο γινόταν στη Νέα Υόρκη αλλά τελικά δεν τη γλυτώσαμε. Η βροχή σε συνδυασμό με την κίνηση έκανε γενικά τα πράγματα πιο δύσκολα και στη Νέα Υόρκη ακόμη περισσότερο.
Αφού λοιπόν ότι ώρα και να φτάναμε στον προορισμό μας δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία μιας και η βροχή δεν θα μας επέτρεπε τη βόλτα που είχαμε προγραμματίσει για το απόγευμα στο Providence, αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στο Connecticut και συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο του Yale.
Όχι πως ο καιρός θα ήταν καλύτερος εκεί αλλά τουλάχιστον θα έσπαγε λίγο τη μονότονη διαδρομή.
Γενικά δεν θέλω οι καιρικές συνθήκες να μας χαλάνε τα σχέδια αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αναγκαστικά πρέπει να είμαστε flexible και να προσαρμοζόμαστε. Δεν καταφέρνω βέβαια πάντα αυτή την προσαρμογή ή έστω όχι πάντα από την αρχή αλλά η αλήθεια είναι πως προσπαθώ. Και σε αυτό το ταξίδι το πήρα απόφαση πως θα αλλάζαμε συχνά τα σχέδια μας…
Ας αφήσω τα παράπονα όμως μπας και γράψω την ιστορία.
Λοιπόν πρώτη μας στάση το New Haven στο Connecticut και συγκεκριμένα το πανεπιστήμιο του Yale.
Το Yale ιδρύθηκε το 1701 και είναι ένα από τα παλαιότερα και συνάμα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Με πολύ γνωστούς αποφοίτους π.χ. Paul Newman, Meryl Streep, Jodie Foster, George Bush, Bill Clinton.
Η αρχιτεκτονική των κτιρίων σε ποικιλία ρυθμών, κατ’ εμέ ο Γοτθικός ο πιο εντυπωσιακός, είναι ιδιαίτερη και πολύ ενδιαφέρουσα για πανεπιστημιακό χώρο.
Το campus, με τον καιρό που το πετύχαμε εμείς, είχε μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα που τόνιζε τη γοητεία του ακόμη περισσότερο.
περπατήσαμε όσο μας το επέτρεψε ο καιρός και πραγματικά σκέφτηκα πόσο τυχεροί είναι οι φοιτητές που έχουν τη δυνατότητα να σπουδάζουν σε ένα τόσο αξιόλογο πανεπιστήμιο που στεγάζεται σε αυτά τα κτίρια. Με το αζημείωτο φυσικά (μέσο κόστος διδάκτρων 50.000$ το χρόνο)!
Πριν αφήσουμε πίσω μας το campus είπαμε να τσιμπήσουμε κατιτις και εκεί δίπλα να σου και ένα ελληνικό γυράδικο.
Εκτός από γύρο στο ταμείο είχε και μια επιγραφή πως σέρβιραν και σούπα αυγολέμονο. Ότι καλύτερο για να ζεσταθώ σκέφτηκα και την παρήγγειλα. Αλλά ενώ εγώ έκανα όρεξη για σούπα αυγολέμονο το περιεχόμενο ήταν βραστό κριθαράκι!!
Φυσικά κανένας Έλληνας στο χώρο για να μεταφέρω το παράπονό μου, ποιος θα με κατάλαβει σκέφτηκα και έφαγα σιωπηλά το κριθαράκι μου… Κρίμα που οι φοιτητές θα ξέρουν ως αυγολέμονο το κριθαράκι. Τι να πει κανείς?? Με απογοήτευσε ο κύριος Freskos… (το όνομα του μαγαζιού)
Η βροχή συνέχιζε ασταμάτητα και μας έκανε παρέα μέχρι το Providence.
Κατευθυνθήκαμε στο Airbnb που είχαμε κλείσει και γνωρίσαμε την κυρία που θα μας φιλοξενούσε. Η Ofelia, μια γλυκυτάτη Κολομβιανή που είχε το πιο μοσχοβολιστά καθαρό σπίτι που έχουμε πάει!
Αφού τακτοποιηθήκαμε και τα είπαμε λίγο με την Ofelia, πήραμε το δρόμο για downtown.
Τολμώ να πω πως βγαίνοντας από το αυτοκίνητο το δαγκώσαμε…Ποια άνοιξη? Χειμωνιάτικος ο καιρός. Καθόλου inviting για βόλτα και συνδυαστικά με τη βροχή μάλλον τρέχοντας για κάποιο εστιατόριο μας είδα. Ξανά πίσω στο αυτοκίνητο για να αποφασίσουμε που θα φάμε.
Η πόλη γενικά φημίζεται για την ιταλική κουζίνα αλλά εμένα μου είχε ανοίξει η όρεξη για κάτι ελληνικό και μιας και το μεσημεριανό δεν ήταν και το καλύτερο είπα να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια.
Επιλέξαμε το Yoleni’s που μας φάνηκε ενδιαφέρον.
Ο χώρος μας κέρδισε από την αρχή
Εκτός από την αίθουσα για φαγητό στο βάθος έχει και μεγάλη γκάμα από ελληνικά προϊόντα και ήταν ευχάριστη έκπληξη να δούμε σοκολάτα Lacta και Merenda!!
Μετά την εξερεύνηση των προϊόντων και με το κριθαράκι να έχει περί τα $5 (το είχα και πρόσφατο το κριθαράκι) επιστροφή στο τραπέζι μας για να παραγγείλουμε, εγώ πήρα λαβράκι και ο σύζυγος σουτζουκάκια.
Το μόνο που σκέφτηκα όταν έφτασαν τα πιάτα ήταν πως ο σεφ δεν έχει καθόλου φαντασία
Δε λέω νόστιμα ήταν αλλά πως να το κάνουμε ήθελα να χορτάσει και το μάτι λίγο και να το χαρώ περισσότερο.
Μάλλον δεν ήταν η μέρα μας σήμερα για ελληνική κουζίνα με τα στάνταρ που θα θέλαμε…
Τελειώνοντας το φαγητό λοιπόν και αφού φόρεσα όσες ζακέτες και μπουφάν είχα, σαν να χαμογέλασε μια ντόπια βλέποντας με, ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας.
Σειρά είχε η επίσκεψη στο RISD Museum, Rhode Island School of Design Museum.
Στη μικρή απόσταση που διανύσαμε για εκεί συναντήσαμε το Arcade, που είναι το πρώτο κλειστό mall στην Αμερική και εντυπωσιάζει η Ελληνικής αρχιτεκτονικής είσοδός του.
Λίγα μέτρα πιο κάτω φτάσαμε και στον προορισμό μας.
Μουσείο τέχνης συνδεδεμένο, όπως το δηλώνει και το όνομά του, με τη σχολή τέχνης της πολιτείας.
Ίσως σε άλλη χρονική στιγμή να το εκτιμούσαμε καλύτερα, αλλά έλα που πέσαμε στην τρίτη Πέμπτη του μήνα που είχε δωρεάν είσοδο και δεν θα το άφηνα χωρίς επίσκεψη.
Είχε ενδιαφέροντα εκθέματα αλλά μάλλον το πνεύμα ήδη κοιμόταν. Πάλι καλά που υπήρχε κόσμος με ζωηρή διάθεση και μας κράτησε σε εγρήγορση για όσο παραμείναμε.
Η κυρία στην είσοδο όταν μας είδε να φεύγουμε απόρρησε που τελειώσαμε τόσο νωρίς και μας ρώτησε αν προλάβαμε να δούμε όλο τα εκθέματα σε τόσο λίγο χρόνο. Τόσο γρήγοροι είμασταν??Ντράπηκα λίγο άλλα τι να της εξηγούμε… Μόλις γύρισα για να πάμε προς την έξοδο το μάτι μου έπεσε στο παρακάτω sign: Really?
Ο κρύος αέρας που μας χτύπησε μόλις βγήκαμε από το μουσείο μας ξύπνησε και είπαμε να κάνουμε μια προσπάθεια για βόλτα στο ποτάμι. Ψυχή δεν υπήρχε πουθενά, κοιταχτήκαμε και χωρίς κουβέντα πήγαμε προς το αυτοκίνητο με την ελπίδα η αυριανή ημέρα να είναι διαφορετική.
Την επομένη θα την περνούσαμε στο Newport, που βρίσκεται 50’ προς το νότιο τμήμα της πολιτείας. Πρόκειται για παραλιακή πόλη στο νησί Aquidneck, το μεγαλύτερο από τα περίπου 30 νησιά που που βρίσκονται στον κόλπο Narragensett και είναι τμήμα του Rhode Island.
Το Newport αποτελεί καλοκαιρινό προορισμό με πόλο έλξης τις πολυάριθμες παραλίες στον ωκεανό. Επίσης είναι γνωστή για τα ιστορικά αρχοντικά πλουσίων που βρίσκονται κατά βάσει στα καλύτερα σημεία των παραλιών.
Το λιμάνι είναι κινητήριος οικονομική δύναμη στην πόλη με το θαλάσσιο εμπόριο να αποτέλεσε και να εξακολουθεί να αποτελεί βασική ενασχόληση και πηγή εσόδων.
Επίσης, υπήρξε προορισμός διακοπών προέδρων της χώρας και μάλιστα στο Newport έγινε και ο γάμος του J.F. Kennedy με τη Jackie.
Ξεκινήσαμε λοιπόν για το Newport και fingers crossed πως θα γλυτώναμε τη βροχή μιας και ήδη είχε ένα ελαφρύ ψιλόβροχο. Για την ώρα ευτυχώς τίποτα ανησυχητικό.
Η αλήθεια είναι πως το τοπίο πρέπει να είναι πολύ όμορφο ιδίως όταν περνάς τη μεγάλη γέφυρα που σε κατευθύνει στο νησί, και λέω πρέπει να είναι γιατί η ομίχλη δεν μας επέτρεψε να δούμε σχεδόν τίποτα…
Προορισμός μας αρχικά το Cliff walk, που εκτός από τα αρχοντικά αποτελεί το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της πόλης. Πρόκειται για μονοπάτι 3,5 μιλίων που συγκαταλέγεται στις πιο όμορφες ακτογραμμές της περιοχής του New England.
Και φυσικά κατά μήκος του βρίσκονται και όλα αυτά τα υπέροχα αρχοντικά με εξαιρετική θέα στον ωκεανό.
Cliff walk η ονομασία του, και κυριολεκτικά σε κάποια σημεία του μονοπατιού περπατάς πάνω σε βράχους και χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Το τοπίο μυστηριώδες και τα κύματα ήταν το μόνο που άκουγες.
Ελάχιστοι κάτοικοι για το πρωινό τρέξιμο και τη βόλτα των σκύλων και 5-6 ακόμη τουρίστες σαν εμάς. Ωραία στιγμή για ένα τονοτικό περπάτημα δίπλα στον ωκεανό.
αυτό το σπίτι που φαίνεται στη φωτογραφία να βρίσκεται στη μύτη του κόλπου και είναι τόσο κοντά στη θάλασσα για μένα έχει την καλύτερη θέα! Βλέποντας το από μακρυά άκρως εντυπωσιακό και όταν πλησιάσαμε ακόμη καλύτερο.
Έχει και αυτό το gazebo, έτσι ονομάζουν αυτά τα μικρά κιόσκια/υπόστεγα που συνήθως βρίσκονται σε πάρκα ή στην προκειμένη περίπτωση σε κήπους σπιτιών που είναι σαν πάρκα!
Η μαγεία της θάλασσας μοναδική και θέλησα να την απολάυσω όσο γινόταν περισσότερο…
Αν μου άρεσε η στιγμή που ήμουνα σε έκείνο το σημείο στο μονοπάτι και θάυμαζα τη θέα, φαντάζομαι πόσο απείρως πιο ωραία θα ήταν αν καθόμουνα μέσα στο gazebo…
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και κατά μήκος του μονοπατιού συναντήσαμε και τα περιβόητα αρχοντικά.
Με γνωστότερο όλων το Breakers
που ανήκει στη γνωστή οικογένεια των Vanderbilt, μια από τις πλουσιότερες που στο παρελθόν έχει υπάρξει και η πλουσιότερη οικογένεια στην Αμερική. Θυμήθηκα πως σε αυτούς ανήκει και το Biltmore estate που βρίσκεται στο Asheville που έχω αναφέρει σε παλαιότερη ιστορία, και φυσικά πάρα πολλά ακόμη σπίτια και κτίρια που βρίσκονται σε διάφορες βόρειες πολιτείες.
Στην ίδια οικογένεια ανήκει και το Marble House, που ήταν το δώρο για τα 39α γενέθλια μιας νεαράς της δυναστείας…
στην αυλή του, με εξαιρετική θέα στον ωκεανό και ορατό από το μονοπάτι χωρίς παρεμβολές, υπάρχει και ένα Chinese Tea House. Δεν περιμένεις να δεις κάτι τέτοιο αλλά θα μου πεις γιατί όχι?
Κατα μήκος αναλόγως τη μορφολογία του εδάφους περνάς και από μικρά τουνελ που φυσικά σε βγάζουν στη θάλασσα.
Σε κάποιο σημείο του Cliff walk συναντήσαμε και το Salve Regina University με τα κίτρινα ανθισμένα λουλούδια να είναι μια ωραία πινελιά στο μουντό τοπίο.
Κάπου εδώ η βόλτα μας θα τελείωνε απότομα γιατί ξεκίνησε να βρέχει και δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή σε όλο το μονοπάτι και να φτάσουμε στην Easton beach. Παραλία που λέγεται να έχει το πιο βαθύ μπλε χρώμα από όλες τις παραλίες της περιοχής. Βέβαια και να πηγαίναμε δεν ξέρω τι θα βλέπαμε με τόση ομίχλη.
Anyway, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στην περιοχή του λιμανιού που είναι γεμάτη με εστιατόρια, καφέ, τουριστικά μαγαζιά και κοινώς σφίζει από ζωή.
Αναμφισβήτητα η επιλογή μας θα ήταν μενού με θαλασσινή κουζίνα και καταλήξαμε στο Midtown oyster bar.
Όμορφος χώρος και μόλις 3’ λεπτά μακρυά από την εκκλησία που είχε γίνει ο γαμός των Kennedy’s.
Το μεσημεριανό μας θα ήταν, blackened swordfish για εμένα και Oyster burger για το έτερον ήμισυ
Επιτέλους φάγαμε πολύ νόστιμα!
Ωραία παρουσίαση πιάτων, μαγειρεμένα εξαιρετικά και με όμορφες λεπτομέρειες στολισμένο το τραπέζι μας.
Μετά το φαγητό κάναμε μια ακόμη μικρή βόλτα στην περιοχή του λιμανιού και στα στενά δρομάκια με τα γραφικά σπίτια. Ομολογουμένως πολύ όμορφο μέρος που μας κέρδισε και θα πρέπει να το ανακαλύψουμε κάποιο καλοκαίρι.
Είπαμε να ανηφορίσουμε για το Providence και να επισκεφθούμε την γειτονιά Federal Hill που η οικοδέσποινα μας Ofelia, μας είχε αναφέρει πως έχει ωραία εστιατόρια, bakeries για καφέ και γλυκό και πως την προτιμούν οι ντόπιοι.
Η συγκεκριμένη γειτονιά είναι μια μικρογραφία της Little Italy στη Νέα Υόρκη.
Μετά το πολύ χορταστικό γεύμα στο Newport αυτό που χρειαζόμασταν ήταν ένα γλυκάκι. Μας έκανε κλικ το Pastiche Fine Desserts που αν κρίνω από τον κόσμο που μπαινοέβγαινε σίγουρα θα ήταν καλή επιλογή.
Καφεδάκι, πάστα nutella και canoli, τι στο καλό σε ιταλική γειτονιά βρεθήκαμε…
Ότι χρειαζόταν για να γλυκαθούμε.
Βγαίνοντας και περνώντας από την πλατεία DePasquale μου έκανε εντύπωση ένα παρκόμετρο που βρισκόταν περίπου στο κέντρο της πλατείας. Τι να εξυπηρετεί σε αυτό το σημείο? Πλησιάσαμε και είδαμε πως ήταν για να κάνεις δωρεά για τους άστεγους.
Δεν αντιλήφθηκα και πολλούς άστεγους στην πόλη από αυτό το λίγο που κυκλοφορήσαμε, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου κάτι αντίστοιχο σε άλλο μέρος.
Σκεφτήκαμε να κλείσουμε τη μέρα μας με επίσκεψη σε μια local brewery, the Guild, που όλως τυχαίως βρισκόταν 5’ από το σπίτι που μέναμε.
Χώρος που μπορείς να φέρεις το δικό σου φαγητό και να το απολάυσεις εκεί, κανόνας συνήθως για breweries που δεν σερβίρουν φαγητό.
Εμείς πήραμε flights για να δοκιμάσουμε διάφορες γεύσεις.
Πίνοντας τις μπύρες μας αποφασίσαμε και για το αυριανό μας πρόγραμμα που θα προσαρμοζόταν στα δεδομένα του καιρού.
Αρχικά το πλάνο ήταν να πάμε στο Cape Cod, ακρωτήρι που ανήκει στην πολιτεία Massachusetts και φημίζεται για τις όμορφες και μεγάλες παραλίες του, και στη συνέχεια με το καραβάκι στο νησί Martha’s Vineyard, γνωστό καλοκαιρινό προορισμό επιφανών και μη. Σχέδια όμως που θα ακυρώναμε μιας και με βροχή και κρύο τι να κάνεις σε παραλίες? ‘Ετσι αποφασίσαμε να πάμε Βοστώνη που αν και θα έβρεχε είχαμε ορισμένες indoor activities σε εκκρεμότητα από την προηγούμενη μας επίσκεψη.
Αφού βγάλαμε και το αυριανό πρόγραμμα, we called it a day και επιστρέψαμε για ξεκούραση.
Την επομένη αν και ξέραμε πως θα βρέχει είχα μια μικρή ελπίδα για αλλαγή. Εσύ είσαι που το σκέφτηκες? Καρέκλες έριχνε στη διαδρομή προς Βοστώνη. Τι κρίμα που και αυτή τη φορά όπως και πριν 2 χρόνια περίπου τη Βοστώνη θα την πετυχαίναμε με χάλια καιρό. Την προηγούμενη φορά εν μέσω χιονοθύελλας και τώρα με βροχή. Που θα πάει κάποια στιγμή θα την πετύχουμε και στα καλά της.
Αρχικά θα πηγαίναμε στην John F. Kennedy Presidential Library and Museum.
Γενικά ο θεσμός των προεδρικών βιβλιοθηκών έχει σκοπό τη διατήρηση καθώς και την έκθεση των ιστορικών εγγράφων της θητείας του κάθε απερχόμενου προέδρου στο ευρύ κοινό.
Ταυτόχρονα προβάλλεται και το έργο του καθενός που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα οικονομικοπολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη θητεία τους.
Η ιστορία του JFK, από τους πλεόν γνωστούς προέδρους τόσο για την πολιτική του καριέρα αλλά και την προσωπική του ζωή και την δολοφονία του.
Η βιβλιοθήκη ένα εντυπωσιακό κτίριο στο παλιό λιμάνι της Βοστώνης.
με θέα τη Βοστώνη
Στο χώρο μπορείς να παρακολουθήσεις διάφορα ενημερωτικά βίντεο από διαφορετικά γεγονότα της θητείας του αλλά και να δεις πολλά εκθέματα και αναπαραστάσεις δωματίων όπως αυτή του γραφείου του
το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο σύμφωνα με τον ξεναγό μας είναι το παρακάτω, που μάλιστα το φωτογράφιζα την ώρα που το έλεγε…
και το προσκλητήριο του γάμου στo Newport
Ενημερωτικός και ενδιαφέρον χώρος με πλούσιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που κάνει την ξενάγηση πιο ευχάριστη.
Αφού ολοκληρώσαμε την περιήγηση μας θα πηγαίναμε προς το κέντρο της Βοστώνης στο National Historical Park και συγκεκριμένα στο USS Constitution.
To USS Constitution είναι το παλαιότερο στον κόσμο αξιόπλοο πολεμικό πλοίο. Πρόκειται για φρεγάτα του 1797 που κυρίως χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του 1812 ενάντια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στο πλοίο υπάρχουν ναύτες και στρατιώτες αλλά και άτομα με στολές από εκείνη την εποχή που μπορείς να απευθυνθείς για ενημέρωση ή ερωτήσεις.
Τα δωμάτια και γενικά οι χώροι με σαφή διαχωρισμό ανάλογα με τη βαθμίδα του καθενός.
Οι χώροι των ναυτών κλειστοφοβικοί και έπρεπε να περπατάς σκυφτός. Τα δωμάτια με κρεβάτια ή αιώρες πάντοτε για αρκετά άτομα και όχι ιδωτικά.
αλλά των ανωτέρων στελεχών χώροι ψιλοτάβανοι και ατομικά δωμάτια
Το γυρίσαμε μεν όλο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι για πολλή ώρα η παραμονή στο πλοίο, ιδίως γιατί κατά βάσει περπατάς σκυφτός.
Βγαίνοντας έξω δεν έβρεχε και έτσι είπαμε να πάμε μια βόλτα στο Beacon Hill, γειτονιά που μας είχε αρέσει πολύ από την προηγούμενη φορά.
Χωρίς κάποιο πλάνο, περιπλανηθήκαμε στους δρόμους απολαμβάνοντας τη συννεφιασμένη αλλά πάντα όμορφη Βοστώνη.
Καταλήξαμε στον Boston Public Garden για μια τελευταία βόλτα στην πόλη
την προσοχή μας τράβηξε το γνωστό άγαλμα Make way for Ducklings που ήταν σε άκρως Πασχαλινή διάθεση!
Πριν ολοκληρώσουμε τη μέρα και ξεκινήσουμε για πίσω φάγαμε και ένα παγωτάκι. Έτσι για το δρόμο για να κλείσει γλυκά το ταξίδι…
Το επόμενο πρωί ήταν η μέρα της επιστροφής κατευθείαν για το σπίτι, που στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής οδηγούσα εγώ γιατί ο αγαπημένος μου σύζυγος παρακολουθούσε τον αγώνα ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός και τα πανηγυρια για το πρωτάθλημα.
Τι γεύση μου άφησε το ταξίδι?
Φαντάζομαι έγινε αντιληπτό πόσο θα ήθελα να μην βρέχει…
Άρα ίσως κάποια μέρη να αδικήθηκαν αλλά γενικά σίγουρα θέλω να δω το Newport σε καλοκαιρινή περίοδο που εκτιμώ πως θα με εντυπωσιάσει.
Τη Βοστώνη θεωρώ πως στην τρίτη προσπάθεια θα καταφέρω να την απολαύσω επιτέλους ανεμπόδιστα με καλό καιρό.
Το Providence από την άλλη λίγο αδιάφορο μπορώ να το πω, αν και ο καιρός δεν βοήθησε, το feeling θεωρώ πως παραμένει το ίδιο.
Προσθέσαμε στη συλλογή μας τις αγαπημένες κούπες Starbucks!
Κατά διαστήματα κυκλοφορεί διαφορετική σειρά, έτσι για μέρη που έχουμε ξαναπάει και ήδη έχουμε κούπα από το μέρος, πρέπει να πάρουμε και την καινούρια έκδοση της. Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της συλλογής.
Μέχρι το επόμενο καλά ταξίδια σε όλους!
18 - 21 Απριλίου
Με την άνοιξη να έχει ήδη μπει για τα καλά, αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε αυτή τη φορά, επιλέγοντας να επισκεφθούμε την πολιτεία του Rhode Island.
Το Rhode Island, γεωγραφικά βρίσκεται στο Βορειοανατολικό τμήμα της Αμερικής και μαζί με τις πολιτείες Maine, Vermont, New Hampshire, Massachusetts και Connecticut, απαρτίζουν την περιοχή New England.
Ονομάζεται “The Ocean State” για τον προφανή λόγο ότι βρέχεται από τον Ατλαντικό και έχει πολλές παραλίες που αποτελούσαν και αποτελούν καλοκαιρινό προορισμό ντόπιων και μη.
Πρωτεύουσα της πολιτείας το Providence, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα με απόσταση μόλις μια ώρα από τη Βοστώνη.
Το Providence είναι από τις παλαιότερες πόλεις της Αμερικής και μια από τις πρώτες με βιομηχανία υφάσματος, ασημικών, κοσμημάτων. Μάλιστα περί το 1900 έχει υπάρξει μια από τις πλουσιότερες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πληθυσμός του Providence αλλά και ολόκληρης της πολιτείας απαρτίζεται από μεγάλο αριθμό μεταναστών από Ιταλία, Δομινικανή Δημοκρατία, Puerto Rico, Guatemala. Επίσης έχει πολλούς κατοίκους από Πορτογαλόφωνες χώρες. Ποικιλία εθνικοτήτων, θρησκειών, κουλτούρας όπως γίνεται άλλωστε σε όλη την Αμερική.
Το Rhode island είναι η μικρότερη από τις 50 πολιτείες, είναι σχετικά κοντά μας και δεν θα χρειαζόμασταν πολλές μέρες ταξιδιού, άρα σκεφτήκαμε γιατί όχι?
Αφού έγινε η προεργασία για διαμονή και αξιοθέατα, επιλέξαμε να μείνουμε στο Providence, είμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Η συνολική διαδρομή ήταν 13 ώρες, αντικειμενικά από τις πιο μικρές αποστάσεις road trip που έχουμε κάνει, αλλά που τελικά αποδείχθηκε πως θα ήταν το πιο κουραστικό…
Βέβαια στη φωτογραφία οι ώρες εμφανίζονται περισσότερες λόγω κίνησης αλλά η πραγματική απόσταση είναι περίπου 13 με επιστροφή.
Οι μέρες του ταξιδιού ήταν μια εβδομάδα πριν το Ορθόδοξο Πάσχα, δηλαδή τις ημέρες του Καθολικού. Ο καιρός είχαμε θεωρήσει πως θα είναι σχετικά καλός αλλά ένα ψυχρό κύμα που γενικά επηρέασε την Ανατολική ακτή, δεν θα μας επέτρεπε να χαρούμε ανοιξιάτικες ημέρες, βροχερές και φθινοπωρινές θα τις χαρακτήριζες.
Η βροχή ήταν από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή μαζί μας.
Ξεκινήσαμε αρκετά πρωί για να αποφύγουμε την κίνηση όσο γινόταν στη Νέα Υόρκη αλλά τελικά δεν τη γλυτώσαμε. Η βροχή σε συνδυασμό με την κίνηση έκανε γενικά τα πράγματα πιο δύσκολα και στη Νέα Υόρκη ακόμη περισσότερο.
Αφού λοιπόν ότι ώρα και να φτάναμε στον προορισμό μας δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία μιας και η βροχή δεν θα μας επέτρεπε τη βόλτα που είχαμε προγραμματίσει για το απόγευμα στο Providence, αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στο Connecticut και συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο του Yale.
Όχι πως ο καιρός θα ήταν καλύτερος εκεί αλλά τουλάχιστον θα έσπαγε λίγο τη μονότονη διαδρομή.
Γενικά δεν θέλω οι καιρικές συνθήκες να μας χαλάνε τα σχέδια αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αναγκαστικά πρέπει να είμαστε flexible και να προσαρμοζόμαστε. Δεν καταφέρνω βέβαια πάντα αυτή την προσαρμογή ή έστω όχι πάντα από την αρχή αλλά η αλήθεια είναι πως προσπαθώ. Και σε αυτό το ταξίδι το πήρα απόφαση πως θα αλλάζαμε συχνά τα σχέδια μας…
Ας αφήσω τα παράπονα όμως μπας και γράψω την ιστορία.
Λοιπόν πρώτη μας στάση το New Haven στο Connecticut και συγκεκριμένα το πανεπιστήμιο του Yale.
Το Yale ιδρύθηκε το 1701 και είναι ένα από τα παλαιότερα και συνάμα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Με πολύ γνωστούς αποφοίτους π.χ. Paul Newman, Meryl Streep, Jodie Foster, George Bush, Bill Clinton.
Η αρχιτεκτονική των κτιρίων σε ποικιλία ρυθμών, κατ’ εμέ ο Γοτθικός ο πιο εντυπωσιακός, είναι ιδιαίτερη και πολύ ενδιαφέρουσα για πανεπιστημιακό χώρο.
Το campus, με τον καιρό που το πετύχαμε εμείς, είχε μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα που τόνιζε τη γοητεία του ακόμη περισσότερο.
περπατήσαμε όσο μας το επέτρεψε ο καιρός και πραγματικά σκέφτηκα πόσο τυχεροί είναι οι φοιτητές που έχουν τη δυνατότητα να σπουδάζουν σε ένα τόσο αξιόλογο πανεπιστήμιο που στεγάζεται σε αυτά τα κτίρια. Με το αζημείωτο φυσικά (μέσο κόστος διδάκτρων 50.000$ το χρόνο)!
Πριν αφήσουμε πίσω μας το campus είπαμε να τσιμπήσουμε κατιτις και εκεί δίπλα να σου και ένα ελληνικό γυράδικο.
Εκτός από γύρο στο ταμείο είχε και μια επιγραφή πως σέρβιραν και σούπα αυγολέμονο. Ότι καλύτερο για να ζεσταθώ σκέφτηκα και την παρήγγειλα. Αλλά ενώ εγώ έκανα όρεξη για σούπα αυγολέμονο το περιεχόμενο ήταν βραστό κριθαράκι!!
Φυσικά κανένας Έλληνας στο χώρο για να μεταφέρω το παράπονό μου, ποιος θα με κατάλαβει σκέφτηκα και έφαγα σιωπηλά το κριθαράκι μου… Κρίμα που οι φοιτητές θα ξέρουν ως αυγολέμονο το κριθαράκι. Τι να πει κανείς?? Με απογοήτευσε ο κύριος Freskos… (το όνομα του μαγαζιού)
Η βροχή συνέχιζε ασταμάτητα και μας έκανε παρέα μέχρι το Providence.
Κατευθυνθήκαμε στο Airbnb που είχαμε κλείσει και γνωρίσαμε την κυρία που θα μας φιλοξενούσε. Η Ofelia, μια γλυκυτάτη Κολομβιανή που είχε το πιο μοσχοβολιστά καθαρό σπίτι που έχουμε πάει!
Αφού τακτοποιηθήκαμε και τα είπαμε λίγο με την Ofelia, πήραμε το δρόμο για downtown.
Τολμώ να πω πως βγαίνοντας από το αυτοκίνητο το δαγκώσαμε…Ποια άνοιξη? Χειμωνιάτικος ο καιρός. Καθόλου inviting για βόλτα και συνδυαστικά με τη βροχή μάλλον τρέχοντας για κάποιο εστιατόριο μας είδα. Ξανά πίσω στο αυτοκίνητο για να αποφασίσουμε που θα φάμε.
Η πόλη γενικά φημίζεται για την ιταλική κουζίνα αλλά εμένα μου είχε ανοίξει η όρεξη για κάτι ελληνικό και μιας και το μεσημεριανό δεν ήταν και το καλύτερο είπα να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια.
Επιλέξαμε το Yoleni’s που μας φάνηκε ενδιαφέρον.
Ο χώρος μας κέρδισε από την αρχή
Εκτός από την αίθουσα για φαγητό στο βάθος έχει και μεγάλη γκάμα από ελληνικά προϊόντα και ήταν ευχάριστη έκπληξη να δούμε σοκολάτα Lacta και Merenda!!
Μετά την εξερεύνηση των προϊόντων και με το κριθαράκι να έχει περί τα $5 (το είχα και πρόσφατο το κριθαράκι) επιστροφή στο τραπέζι μας για να παραγγείλουμε, εγώ πήρα λαβράκι και ο σύζυγος σουτζουκάκια.
Το μόνο που σκέφτηκα όταν έφτασαν τα πιάτα ήταν πως ο σεφ δεν έχει καθόλου φαντασία
Δε λέω νόστιμα ήταν αλλά πως να το κάνουμε ήθελα να χορτάσει και το μάτι λίγο και να το χαρώ περισσότερο.
Μάλλον δεν ήταν η μέρα μας σήμερα για ελληνική κουζίνα με τα στάνταρ που θα θέλαμε…
Τελειώνοντας το φαγητό λοιπόν και αφού φόρεσα όσες ζακέτες και μπουφάν είχα, σαν να χαμογέλασε μια ντόπια βλέποντας με, ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας.
Σειρά είχε η επίσκεψη στο RISD Museum, Rhode Island School of Design Museum.
Στη μικρή απόσταση που διανύσαμε για εκεί συναντήσαμε το Arcade, που είναι το πρώτο κλειστό mall στην Αμερική και εντυπωσιάζει η Ελληνικής αρχιτεκτονικής είσοδός του.
Λίγα μέτρα πιο κάτω φτάσαμε και στον προορισμό μας.
Μουσείο τέχνης συνδεδεμένο, όπως το δηλώνει και το όνομά του, με τη σχολή τέχνης της πολιτείας.
Ίσως σε άλλη χρονική στιγμή να το εκτιμούσαμε καλύτερα, αλλά έλα που πέσαμε στην τρίτη Πέμπτη του μήνα που είχε δωρεάν είσοδο και δεν θα το άφηνα χωρίς επίσκεψη.
Είχε ενδιαφέροντα εκθέματα αλλά μάλλον το πνεύμα ήδη κοιμόταν. Πάλι καλά που υπήρχε κόσμος με ζωηρή διάθεση και μας κράτησε σε εγρήγορση για όσο παραμείναμε.
Η κυρία στην είσοδο όταν μας είδε να φεύγουμε απόρρησε που τελειώσαμε τόσο νωρίς και μας ρώτησε αν προλάβαμε να δούμε όλο τα εκθέματα σε τόσο λίγο χρόνο. Τόσο γρήγοροι είμασταν??Ντράπηκα λίγο άλλα τι να της εξηγούμε… Μόλις γύρισα για να πάμε προς την έξοδο το μάτι μου έπεσε στο παρακάτω sign: Really?
Ο κρύος αέρας που μας χτύπησε μόλις βγήκαμε από το μουσείο μας ξύπνησε και είπαμε να κάνουμε μια προσπάθεια για βόλτα στο ποτάμι. Ψυχή δεν υπήρχε πουθενά, κοιταχτήκαμε και χωρίς κουβέντα πήγαμε προς το αυτοκίνητο με την ελπίδα η αυριανή ημέρα να είναι διαφορετική.
Την επομένη θα την περνούσαμε στο Newport, που βρίσκεται 50’ προς το νότιο τμήμα της πολιτείας. Πρόκειται για παραλιακή πόλη στο νησί Aquidneck, το μεγαλύτερο από τα περίπου 30 νησιά που που βρίσκονται στον κόλπο Narragensett και είναι τμήμα του Rhode Island.
Το Newport αποτελεί καλοκαιρινό προορισμό με πόλο έλξης τις πολυάριθμες παραλίες στον ωκεανό. Επίσης είναι γνωστή για τα ιστορικά αρχοντικά πλουσίων που βρίσκονται κατά βάσει στα καλύτερα σημεία των παραλιών.
Το λιμάνι είναι κινητήριος οικονομική δύναμη στην πόλη με το θαλάσσιο εμπόριο να αποτέλεσε και να εξακολουθεί να αποτελεί βασική ενασχόληση και πηγή εσόδων.
Επίσης, υπήρξε προορισμός διακοπών προέδρων της χώρας και μάλιστα στο Newport έγινε και ο γάμος του J.F. Kennedy με τη Jackie.
Ξεκινήσαμε λοιπόν για το Newport και fingers crossed πως θα γλυτώναμε τη βροχή μιας και ήδη είχε ένα ελαφρύ ψιλόβροχο. Για την ώρα ευτυχώς τίποτα ανησυχητικό.
Η αλήθεια είναι πως το τοπίο πρέπει να είναι πολύ όμορφο ιδίως όταν περνάς τη μεγάλη γέφυρα που σε κατευθύνει στο νησί, και λέω πρέπει να είναι γιατί η ομίχλη δεν μας επέτρεψε να δούμε σχεδόν τίποτα…
Προορισμός μας αρχικά το Cliff walk, που εκτός από τα αρχοντικά αποτελεί το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της πόλης. Πρόκειται για μονοπάτι 3,5 μιλίων που συγκαταλέγεται στις πιο όμορφες ακτογραμμές της περιοχής του New England.
Και φυσικά κατά μήκος του βρίσκονται και όλα αυτά τα υπέροχα αρχοντικά με εξαιρετική θέα στον ωκεανό.
Cliff walk η ονομασία του, και κυριολεκτικά σε κάποια σημεία του μονοπατιού περπατάς πάνω σε βράχους και χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Το τοπίο μυστηριώδες και τα κύματα ήταν το μόνο που άκουγες.
Ελάχιστοι κάτοικοι για το πρωινό τρέξιμο και τη βόλτα των σκύλων και 5-6 ακόμη τουρίστες σαν εμάς. Ωραία στιγμή για ένα τονοτικό περπάτημα δίπλα στον ωκεανό.
αυτό το σπίτι που φαίνεται στη φωτογραφία να βρίσκεται στη μύτη του κόλπου και είναι τόσο κοντά στη θάλασσα για μένα έχει την καλύτερη θέα! Βλέποντας το από μακρυά άκρως εντυπωσιακό και όταν πλησιάσαμε ακόμη καλύτερο.
Έχει και αυτό το gazebo, έτσι ονομάζουν αυτά τα μικρά κιόσκια/υπόστεγα που συνήθως βρίσκονται σε πάρκα ή στην προκειμένη περίπτωση σε κήπους σπιτιών που είναι σαν πάρκα!
Η μαγεία της θάλασσας μοναδική και θέλησα να την απολάυσω όσο γινόταν περισσότερο…
Αν μου άρεσε η στιγμή που ήμουνα σε έκείνο το σημείο στο μονοπάτι και θάυμαζα τη θέα, φαντάζομαι πόσο απείρως πιο ωραία θα ήταν αν καθόμουνα μέσα στο gazebo…
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και κατά μήκος του μονοπατιού συναντήσαμε και τα περιβόητα αρχοντικά.
Με γνωστότερο όλων το Breakers
που ανήκει στη γνωστή οικογένεια των Vanderbilt, μια από τις πλουσιότερες που στο παρελθόν έχει υπάρξει και η πλουσιότερη οικογένεια στην Αμερική. Θυμήθηκα πως σε αυτούς ανήκει και το Biltmore estate που βρίσκεται στο Asheville που έχω αναφέρει σε παλαιότερη ιστορία, και φυσικά πάρα πολλά ακόμη σπίτια και κτίρια που βρίσκονται σε διάφορες βόρειες πολιτείες.
Στην ίδια οικογένεια ανήκει και το Marble House, που ήταν το δώρο για τα 39α γενέθλια μιας νεαράς της δυναστείας…
στην αυλή του, με εξαιρετική θέα στον ωκεανό και ορατό από το μονοπάτι χωρίς παρεμβολές, υπάρχει και ένα Chinese Tea House. Δεν περιμένεις να δεις κάτι τέτοιο αλλά θα μου πεις γιατί όχι?
Κατα μήκος αναλόγως τη μορφολογία του εδάφους περνάς και από μικρά τουνελ που φυσικά σε βγάζουν στη θάλασσα.
Σε κάποιο σημείο του Cliff walk συναντήσαμε και το Salve Regina University με τα κίτρινα ανθισμένα λουλούδια να είναι μια ωραία πινελιά στο μουντό τοπίο.
Κάπου εδώ η βόλτα μας θα τελείωνε απότομα γιατί ξεκίνησε να βρέχει και δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή σε όλο το μονοπάτι και να φτάσουμε στην Easton beach. Παραλία που λέγεται να έχει το πιο βαθύ μπλε χρώμα από όλες τις παραλίες της περιοχής. Βέβαια και να πηγαίναμε δεν ξέρω τι θα βλέπαμε με τόση ομίχλη.
Anyway, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στην περιοχή του λιμανιού που είναι γεμάτη με εστιατόρια, καφέ, τουριστικά μαγαζιά και κοινώς σφίζει από ζωή.
Αναμφισβήτητα η επιλογή μας θα ήταν μενού με θαλασσινή κουζίνα και καταλήξαμε στο Midtown oyster bar.
Όμορφος χώρος και μόλις 3’ λεπτά μακρυά από την εκκλησία που είχε γίνει ο γαμός των Kennedy’s.
Το μεσημεριανό μας θα ήταν, blackened swordfish για εμένα και Oyster burger για το έτερον ήμισυ
Επιτέλους φάγαμε πολύ νόστιμα!
Ωραία παρουσίαση πιάτων, μαγειρεμένα εξαιρετικά και με όμορφες λεπτομέρειες στολισμένο το τραπέζι μας.
Μετά το φαγητό κάναμε μια ακόμη μικρή βόλτα στην περιοχή του λιμανιού και στα στενά δρομάκια με τα γραφικά σπίτια. Ομολογουμένως πολύ όμορφο μέρος που μας κέρδισε και θα πρέπει να το ανακαλύψουμε κάποιο καλοκαίρι.
Είπαμε να ανηφορίσουμε για το Providence και να επισκεφθούμε την γειτονιά Federal Hill που η οικοδέσποινα μας Ofelia, μας είχε αναφέρει πως έχει ωραία εστιατόρια, bakeries για καφέ και γλυκό και πως την προτιμούν οι ντόπιοι.
Η συγκεκριμένη γειτονιά είναι μια μικρογραφία της Little Italy στη Νέα Υόρκη.
Μετά το πολύ χορταστικό γεύμα στο Newport αυτό που χρειαζόμασταν ήταν ένα γλυκάκι. Μας έκανε κλικ το Pastiche Fine Desserts που αν κρίνω από τον κόσμο που μπαινοέβγαινε σίγουρα θα ήταν καλή επιλογή.
Καφεδάκι, πάστα nutella και canoli, τι στο καλό σε ιταλική γειτονιά βρεθήκαμε…
Ότι χρειαζόταν για να γλυκαθούμε.
Βγαίνοντας και περνώντας από την πλατεία DePasquale μου έκανε εντύπωση ένα παρκόμετρο που βρισκόταν περίπου στο κέντρο της πλατείας. Τι να εξυπηρετεί σε αυτό το σημείο? Πλησιάσαμε και είδαμε πως ήταν για να κάνεις δωρεά για τους άστεγους.
Δεν αντιλήφθηκα και πολλούς άστεγους στην πόλη από αυτό το λίγο που κυκλοφορήσαμε, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου κάτι αντίστοιχο σε άλλο μέρος.
Σκεφτήκαμε να κλείσουμε τη μέρα μας με επίσκεψη σε μια local brewery, the Guild, που όλως τυχαίως βρισκόταν 5’ από το σπίτι που μέναμε.
Χώρος που μπορείς να φέρεις το δικό σου φαγητό και να το απολάυσεις εκεί, κανόνας συνήθως για breweries που δεν σερβίρουν φαγητό.
Εμείς πήραμε flights για να δοκιμάσουμε διάφορες γεύσεις.
Πίνοντας τις μπύρες μας αποφασίσαμε και για το αυριανό μας πρόγραμμα που θα προσαρμοζόταν στα δεδομένα του καιρού.
Αρχικά το πλάνο ήταν να πάμε στο Cape Cod, ακρωτήρι που ανήκει στην πολιτεία Massachusetts και φημίζεται για τις όμορφες και μεγάλες παραλίες του, και στη συνέχεια με το καραβάκι στο νησί Martha’s Vineyard, γνωστό καλοκαιρινό προορισμό επιφανών και μη. Σχέδια όμως που θα ακυρώναμε μιας και με βροχή και κρύο τι να κάνεις σε παραλίες? ‘Ετσι αποφασίσαμε να πάμε Βοστώνη που αν και θα έβρεχε είχαμε ορισμένες indoor activities σε εκκρεμότητα από την προηγούμενη μας επίσκεψη.
Αφού βγάλαμε και το αυριανό πρόγραμμα, we called it a day και επιστρέψαμε για ξεκούραση.
Την επομένη αν και ξέραμε πως θα βρέχει είχα μια μικρή ελπίδα για αλλαγή. Εσύ είσαι που το σκέφτηκες? Καρέκλες έριχνε στη διαδρομή προς Βοστώνη. Τι κρίμα που και αυτή τη φορά όπως και πριν 2 χρόνια περίπου τη Βοστώνη θα την πετυχαίναμε με χάλια καιρό. Την προηγούμενη φορά εν μέσω χιονοθύελλας και τώρα με βροχή. Που θα πάει κάποια στιγμή θα την πετύχουμε και στα καλά της.
Αρχικά θα πηγαίναμε στην John F. Kennedy Presidential Library and Museum.
Γενικά ο θεσμός των προεδρικών βιβλιοθηκών έχει σκοπό τη διατήρηση καθώς και την έκθεση των ιστορικών εγγράφων της θητείας του κάθε απερχόμενου προέδρου στο ευρύ κοινό.
Ταυτόχρονα προβάλλεται και το έργο του καθενός που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα οικονομικοπολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη θητεία τους.
Η ιστορία του JFK, από τους πλεόν γνωστούς προέδρους τόσο για την πολιτική του καριέρα αλλά και την προσωπική του ζωή και την δολοφονία του.
Η βιβλιοθήκη ένα εντυπωσιακό κτίριο στο παλιό λιμάνι της Βοστώνης.
με θέα τη Βοστώνη
Στο χώρο μπορείς να παρακολουθήσεις διάφορα ενημερωτικά βίντεο από διαφορετικά γεγονότα της θητείας του αλλά και να δεις πολλά εκθέματα και αναπαραστάσεις δωματίων όπως αυτή του γραφείου του
το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο σύμφωνα με τον ξεναγό μας είναι το παρακάτω, που μάλιστα το φωτογράφιζα την ώρα που το έλεγε…
και το προσκλητήριο του γάμου στo Newport
Ενημερωτικός και ενδιαφέρον χώρος με πλούσιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που κάνει την ξενάγηση πιο ευχάριστη.
Αφού ολοκληρώσαμε την περιήγηση μας θα πηγαίναμε προς το κέντρο της Βοστώνης στο National Historical Park και συγκεκριμένα στο USS Constitution.
To USS Constitution είναι το παλαιότερο στον κόσμο αξιόπλοο πολεμικό πλοίο. Πρόκειται για φρεγάτα του 1797 που κυρίως χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του 1812 ενάντια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στο πλοίο υπάρχουν ναύτες και στρατιώτες αλλά και άτομα με στολές από εκείνη την εποχή που μπορείς να απευθυνθείς για ενημέρωση ή ερωτήσεις.
Τα δωμάτια και γενικά οι χώροι με σαφή διαχωρισμό ανάλογα με τη βαθμίδα του καθενός.
Οι χώροι των ναυτών κλειστοφοβικοί και έπρεπε να περπατάς σκυφτός. Τα δωμάτια με κρεβάτια ή αιώρες πάντοτε για αρκετά άτομα και όχι ιδωτικά.
αλλά των ανωτέρων στελεχών χώροι ψιλοτάβανοι και ατομικά δωμάτια
Το γυρίσαμε μεν όλο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι για πολλή ώρα η παραμονή στο πλοίο, ιδίως γιατί κατά βάσει περπατάς σκυφτός.
Βγαίνοντας έξω δεν έβρεχε και έτσι είπαμε να πάμε μια βόλτα στο Beacon Hill, γειτονιά που μας είχε αρέσει πολύ από την προηγούμενη φορά.
Χωρίς κάποιο πλάνο, περιπλανηθήκαμε στους δρόμους απολαμβάνοντας τη συννεφιασμένη αλλά πάντα όμορφη Βοστώνη.
Καταλήξαμε στον Boston Public Garden για μια τελευταία βόλτα στην πόλη
την προσοχή μας τράβηξε το γνωστό άγαλμα Make way for Ducklings που ήταν σε άκρως Πασχαλινή διάθεση!
Πριν ολοκληρώσουμε τη μέρα και ξεκινήσουμε για πίσω φάγαμε και ένα παγωτάκι. Έτσι για το δρόμο για να κλείσει γλυκά το ταξίδι…
Το επόμενο πρωί ήταν η μέρα της επιστροφής κατευθείαν για το σπίτι, που στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής οδηγούσα εγώ γιατί ο αγαπημένος μου σύζυγος παρακολουθούσε τον αγώνα ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός και τα πανηγυρια για το πρωτάθλημα.
Τι γεύση μου άφησε το ταξίδι?
Φαντάζομαι έγινε αντιληπτό πόσο θα ήθελα να μην βρέχει…
Άρα ίσως κάποια μέρη να αδικήθηκαν αλλά γενικά σίγουρα θέλω να δω το Newport σε καλοκαιρινή περίοδο που εκτιμώ πως θα με εντυπωσιάσει.
Τη Βοστώνη θεωρώ πως στην τρίτη προσπάθεια θα καταφέρω να την απολαύσω επιτέλους ανεμπόδιστα με καλό καιρό.
Το Providence από την άλλη λίγο αδιάφορο μπορώ να το πω, αν και ο καιρός δεν βοήθησε, το feeling θεωρώ πως παραμένει το ίδιο.
Προσθέσαμε στη συλλογή μας τις αγαπημένες κούπες Starbucks!
Κατά διαστήματα κυκλοφορεί διαφορετική σειρά, έτσι για μέρη που έχουμε ξαναπάει και ήδη έχουμε κούπα από το μέρος, πρέπει να πάρουμε και την καινούρια έκδοση της. Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της συλλογής.
Μέχρι το επόμενο καλά ταξίδια σε όλους!
Last edited:
