soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Ωραία!! αυτές οι περιπετειούλες έχουν πιο ενδιαφέρον από τα αξιοθέατα
Ρωσία Pωσία 2009 - Η Οδύσσεια συνεχίζεται
- Thread starter Ivanna Petrovna
- Ημερομηνία δημιουργίας
8avos
Member
- Μηνύματα
- 784
- Likes
- 7.300
Διαβάζω την περιγραφή και να φανταστώ ότι συμμετέχετε και οι τρείς;
Ή καμμία σχέση!Στην εξιστόρηση εννοώ.
Ή καμμία σχέση!Στην εξιστόρηση εννοώ.
emouli
Member
- Μηνύματα
- 1.239
- Likes
- 3.531
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καταρράκτες Βικτώρια, ε;
Μπράβο κορίτσια! Πολύ τολμηρές σας βρίσκω!
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
#soudianos Έχεις δίκιο, και σε μας έχουν μείνει πιο πολύ τα διάφορα ευτράπελα, παρά τα αξιοθέατα! Μέσω των ιστοριών παραθέτουμε κι όσα λίγα διαπιστώσαμε για τη ζωή εκεί, τη συμπεριφορά των ανθρώπων κλπ κλπ. Έτσι η περιγραφή του ταξιδιού αποκτά και το δικό μας πιο προσωπικό στίγμα.
#8avos Την εξιστόρηση ναι, την γράφουμε κι οι τρεις, γιατί έχουμε λίγο πολύ κενά μνήμης μετά από τόσο καιρό και αλληλοσυμπληρώνουμε την περιγραφή, θυμόμαστε τα περιστατικά,το διασκεδάζουμε..
Βγαίνουμε για καφέ, αράζουμε αρκετή ώρα φτιάχνοντας το προσχέδιο και κατόπιν, αφού φτιάξω το τελικό κείμενο, το αναρτώ στο ίντερνετ προσθέτοντας φωτογραφίες.
#emouli Στο ταξί αναφέρεσαι ε;
'Ημασταν ήδη υποψιασμένες για τα πειρατικά Lada, γιατί είχαμε διαβάσει στον τουριστικό μας οδηγό ότι συνηθίζεται να κινούνται σαν (περίπου...) τα κανονικά ταξί.
#8avos Την εξιστόρηση ναι, την γράφουμε κι οι τρεις, γιατί έχουμε λίγο πολύ κενά μνήμης μετά από τόσο καιρό και αλληλοσυμπληρώνουμε την περιγραφή, θυμόμαστε τα περιστατικά,το διασκεδάζουμε..
Βγαίνουμε για καφέ, αράζουμε αρκετή ώρα φτιάχνοντας το προσχέδιο και κατόπιν, αφού φτιάξω το τελικό κείμενο, το αναρτώ στο ίντερνετ προσθέτοντας φωτογραφίες.#emouli Στο ταξί αναφέρεσαι ε;
'Ημασταν ήδη υποψιασμένες για τα πειρατικά Lada, γιατί είχαμε διαβάσει στον τουριστικό μας οδηγό ότι συνηθίζεται να κινούνται σαν (περίπου...) τα κανονικά ταξί.
emouli
Member
- Μηνύματα
- 1.239
- Likes
- 3.531
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καταρράκτες Βικτώρια, ε;
Όχι μόνο! Και για τα καλέσματα μέσω μηνυμάτων στον μυστηριώδη άγνωστο... που ποτέ δεν εμφανίστηκε!#emouli Στο ταξί αναφέρεσαι ε;
Βέβαια παίζει ρόλο και πότε πραγματοποιήσατε αυτό το ταξίδι και σε ποια ηλικία ήσασταν.
Άμα είσαι μικρός και ανέμελος, έχει άλλη γλύκα το ταξίδι!
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
#emouli Βασικά προσπαθούσαμε να βρούμε σημείο επαφής με τον άγνωστο, να καταλάβουμε τί ακριβώς ήθελε και πώς εντόπισε τον αριθμό μου. Ήταν σαν να σε καλούσε ο άνθρωπος των σπηλαίων από το υπερπέραν, που μόλις είχε πιάσει κινητό για πρώτη φορά στα χέρια του... Εμείς απλά (μετά τις απόπειρες συνεννόησης, που είχαν πέσει όλες στο κενό) του λέγαμε "Κrasnaya ploshad", "Tverskaya ulitsa" ή αργότερα "Nevsky prospekt" αλλά ούτε κι αυτό βοήθησε τελικά στη διαλεύκανση του μυστηρίου........
Ο τύπος πάντως δεν ακουγόταν απειλητικός, μάλλον λίγο μπερδεμένος!
#vivyen Διανύαμε περίοδο πασχαλινών διακοπών! Η μια είχε φύγει ταξίδι, η άλλη αγάπησε...
σιγά σιγά ανασυντασσόμαστε όμως!
Ιvanna
Ο τύπος πάντως δεν ακουγόταν απειλητικός, μάλλον λίγο μπερδεμένος!
#vivyen Διανύαμε περίοδο πασχαλινών διακοπών! Η μια είχε φύγει ταξίδι, η άλλη αγάπησε...
σιγά σιγά ανασυντασσόμαστε όμως!Ιvanna
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
Το επόμενο βράδυ, (μετά την έξοδό μας στο ποταμόπλοιο Αλεξάντερ Μπλοκ), ακολουθώντας για μια ακόμα φορά τον ταξιδιωτικό μας οδηγό, ψάξαμε ξανά για καζίνο, σε κάποια άλλη περιοχή της Μόσχας, κοντά σε έναν εντυπωσιακό πύργο σταλινογοτθικού ρυθμού.
Και πάλι τζίφος! Το μέρος το βρήκαμε, το καζίνο όμως όχι. Αφού ρωτήσαμε, μάθαμε και το λόγο: λίγους μόλις μήνες πριν, ο Πούτιν αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες να κλείσουν όλα τα καζίνο στη Ρωσία, γι' αυτό και δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό πλέον.
'Ετσι λοιπόν, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και πάλι, αποφασίσαμε να σεργιανίσουμε σε δύο από τους πιο φημισμένους δρόμους της Μόσχας, το νέο και το παλιό Arbat.
Το νέο Arbat ήταν σε φάση ανοικοδόμησης, γεμάτο σύγχρονα κτίρια με πολύχρωμα φώτα, που κατά τόπους θύμιζαν Las Vegas. Τα πεζοδρόμια ήταν τεράστια, με πλάτος σχεδόν δρόμου (μην πω και βάλε!)
Εκεί είδαμε κάτι πολύ εντυπωσιακό: μια πολύ μεγάλη ομάδα. φορώντας πατίνια rollerblades, είχε βγει νυκτερινή βόλτα (κάτι αντίστοιχο με τις ποδηλατοβόλτες εδώ) κι είχε κάνει κατάληψη σ'όλο το (δρόμο-)πεζοδρόμιο! Άκρως εντυπωσιακό θέαμα, που αμφιβάλλω αν θα το δούμε ποτέ στην Ελλάδα.
(Κάπου κοντά στο νέο Arbat...)
Το παλιό Arbat ήταν ένας γραφικός πεζόδρομος με κτίρια περασμένων αιώνων και παλιά συνοικία της αριστοκρατίας. Είχε μια πολύ καλλιτεχνική αύρα, μιας κι έκαναν έντονα αισθητή την παρουσία τους διάφοροι αρτίστες του πεζοδρομίου. Εκεί η Ιβάννα είδε άλλον έναν ωραίο Ρώσο, δυστυχώς όμως για εκείνη πόζαρε μαζί με την κοπέλα του για έναν πλανόδιο ζωγράφο ...
H γύρω περιοχή έχει αξιόλογα πράγματα να δεις, όπως το σπίτι- μουσείο του Σκριάμπιν (Ρώσου συνθέτη και πιανίστα), το σπίτι του Μέλνικοφ (Ρώσου κονστρουκτιβιστή αρχιτέκτονα), τον σταλινογοτθικό πύργο του υπουργείου Εξωτερικών, το σπίτι - μουσείο του Πούσκιν, και όχι μόνο!
(Άποψη του παλιού Arbat με τον πύργο του υπουργείου Εξωτερικών να δεσπόζει στο βάθος)
(Διαφήμιση γίγας στο παλιό Arbat)
(Περιπλανήσεις στο φως της μέρας.)
Πάμε μια τσάρκα στους ατέλειωτους δρόμους της μεγαλούπολης...
Στο θέατρο Μπολσόι (γίνονταν έργα)
To επίσης διάσημο θέατρο Μάλι (μάλι=μικρό, Μπολσόι= μεγάλο) δίπλα στο Μπολσόι.
Από εδώ πέρασε κι ο Στανισλάβσκι στο ξεκίνημά του, όπως κι άλλες μεγάλες προσωπικότητες του ρωσικού θεάτρου. Παρουσιάζει, σχεδόν αποκλειστικά, κλασικά έργα της θεατρικής δραματουργίας και στεγάζει, σε διπλανό κτίριο, την παλιότερη δραματική σχολή της Μόσχας.
Το άλλο μεγάλο ιστορικό πολυκατάστημα της Μόσχας, το Τσουμ.
(Στη μέση, στο βάθος. Δεν το επισκεφτήκαμε. Μάλλον δεν μας το επέτρεπαν τα βαλάντιά μας...)
'Αποψη της οδού Πετρόβκα, με το Τσουμ να διακρίνεται στα δεξιά.
Άλλα διάσημα κτίρια αυτής της οδού είναι το Petrovsky Passage (άλλο ένα πολυκατάστημα για φραγκάτους, σχεδιασμένο όπως και το Γκουμ, από τον Vladimir Shukhov), το θέατρο Μπολσόι (το κανονικό του όνομα είναι θέατρο Πετρόβκα), το κτίριο της Αστυνομίας Εγκλημάτων της Μόσχας.
Πρώτη φορά βλέπαμε τόσο μεγάλους δρόμους, μονής κατεύθυνσης, μέσα στο κέντρο μιας πόλης...
Σ' αυτούς τους δρόμους κυκλοφορούσαν πολύ συχνά και τα αντίστοιχα, θηριώδη οχήματα.
Δρόμοι τεράστιοι και πολυσύχναστοι, στολισμένοι όμως πάντα με πρωτότυπες λουλουδοσυνθέσεις.
Λουλουδοσυνθέσεις παντού, φυσικά, ακόμα κι εδώ, στο Ωδείο της Μόσχας, τη μεγαλύτερη μουσική σχολή της Ρωσίας. Διάσημοι απόφοιτοί του υπήρξαν, μεταξύ άλλων,
ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ κι ο Αλεξάντερ Σκριάμπιν.
Το άγαλμα του Πιότρ Τσαϊκόφσκι
Ο Τσαϊκόφσκι ήταν καθηγητής στο Ωδείο μέχρι το 1878. Προς τιμήν του, κάθε χρόνο, διοργανώνεται στη Μεγάλη αίθουσα του Ωδείου, το Διεθνές Μουσικό φεστιβάλ Τσαϊκόφσκι.
Τρελή λεπτομέρεια στο κάγκελο του ωδείου: πεντάγραμμο με νότες! 'Αραγε αντιστοιχεί σε κάποια υπαρκτή μελωδία;
Ναι! Σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό οδηγό μας, οι νότες αυτές
αποτελούν διάφορα μέρη από έργα του Τσαϊκόφσκι.
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο ITAR - ΤΑΣΣ
(Information Telegraph Agency of Russia)
Το θέατρο Μαγιακόφσκι, χτισμένο από τον Konstantin Tersky το 1886.
Την πρόσοψή του (όπως και την πρόσοψη του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας) επιμελήθηκε ο Φιοντόρ Σέχτελ.
Τυχαία κτίρια που μας τράβηξαν την προσοχή, στην περιοχή της οδού Νικίτσκαγια:
Στη γύρω περιοχή, αλλά και γενικότερα στη Μόσχα, συναντούσες συχνά κτίρια σε παστέλ, χαλαρωτικούς χρωματισμούς, που ταίριαζαν τέλεια με τον συννεφιασμένο ουρανό...
Και πάλι τζίφος! Το μέρος το βρήκαμε, το καζίνο όμως όχι. Αφού ρωτήσαμε, μάθαμε και το λόγο: λίγους μόλις μήνες πριν, ο Πούτιν αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες να κλείσουν όλα τα καζίνο στη Ρωσία, γι' αυτό και δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό πλέον.
'Ετσι λοιπόν, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και πάλι, αποφασίσαμε να σεργιανίσουμε σε δύο από τους πιο φημισμένους δρόμους της Μόσχας, το νέο και το παλιό Arbat.
Το νέο Arbat ήταν σε φάση ανοικοδόμησης, γεμάτο σύγχρονα κτίρια με πολύχρωμα φώτα, που κατά τόπους θύμιζαν Las Vegas. Τα πεζοδρόμια ήταν τεράστια, με πλάτος σχεδόν δρόμου (μην πω και βάλε!)
Εκεί είδαμε κάτι πολύ εντυπωσιακό: μια πολύ μεγάλη ομάδα. φορώντας πατίνια rollerblades, είχε βγει νυκτερινή βόλτα (κάτι αντίστοιχο με τις ποδηλατοβόλτες εδώ) κι είχε κάνει κατάληψη σ'όλο το (δρόμο-)πεζοδρόμιο! Άκρως εντυπωσιακό θέαμα, που αμφιβάλλω αν θα το δούμε ποτέ στην Ελλάδα.
(Κάπου κοντά στο νέο Arbat...)
Το παλιό Arbat ήταν ένας γραφικός πεζόδρομος με κτίρια περασμένων αιώνων και παλιά συνοικία της αριστοκρατίας. Είχε μια πολύ καλλιτεχνική αύρα, μιας κι έκαναν έντονα αισθητή την παρουσία τους διάφοροι αρτίστες του πεζοδρομίου. Εκεί η Ιβάννα είδε άλλον έναν ωραίο Ρώσο, δυστυχώς όμως για εκείνη πόζαρε μαζί με την κοπέλα του για έναν πλανόδιο ζωγράφο ...
H γύρω περιοχή έχει αξιόλογα πράγματα να δεις, όπως το σπίτι- μουσείο του Σκριάμπιν (Ρώσου συνθέτη και πιανίστα), το σπίτι του Μέλνικοφ (Ρώσου κονστρουκτιβιστή αρχιτέκτονα), τον σταλινογοτθικό πύργο του υπουργείου Εξωτερικών, το σπίτι - μουσείο του Πούσκιν, και όχι μόνο!
(Άποψη του παλιού Arbat με τον πύργο του υπουργείου Εξωτερικών να δεσπόζει στο βάθος)
(Διαφήμιση γίγας στο παλιό Arbat)
(Περιπλανήσεις στο φως της μέρας.)
Πάμε μια τσάρκα στους ατέλειωτους δρόμους της μεγαλούπολης...
Στο θέατρο Μπολσόι (γίνονταν έργα)
To επίσης διάσημο θέατρο Μάλι (μάλι=μικρό, Μπολσόι= μεγάλο) δίπλα στο Μπολσόι.
Από εδώ πέρασε κι ο Στανισλάβσκι στο ξεκίνημά του, όπως κι άλλες μεγάλες προσωπικότητες του ρωσικού θεάτρου. Παρουσιάζει, σχεδόν αποκλειστικά, κλασικά έργα της θεατρικής δραματουργίας και στεγάζει, σε διπλανό κτίριο, την παλιότερη δραματική σχολή της Μόσχας.
Το άλλο μεγάλο ιστορικό πολυκατάστημα της Μόσχας, το Τσουμ.
(Στη μέση, στο βάθος. Δεν το επισκεφτήκαμε. Μάλλον δεν μας το επέτρεπαν τα βαλάντιά μας...)
'Αποψη της οδού Πετρόβκα, με το Τσουμ να διακρίνεται στα δεξιά.
Άλλα διάσημα κτίρια αυτής της οδού είναι το Petrovsky Passage (άλλο ένα πολυκατάστημα για φραγκάτους, σχεδιασμένο όπως και το Γκουμ, από τον Vladimir Shukhov), το θέατρο Μπολσόι (το κανονικό του όνομα είναι θέατρο Πετρόβκα), το κτίριο της Αστυνομίας Εγκλημάτων της Μόσχας.
Σ' αυτούς τους δρόμους κυκλοφορούσαν πολύ συχνά και τα αντίστοιχα, θηριώδη οχήματα.
Δρόμοι τεράστιοι και πολυσύχναστοι, στολισμένοι όμως πάντα με πρωτότυπες λουλουδοσυνθέσεις.
Λουλουδοσυνθέσεις παντού, φυσικά, ακόμα κι εδώ, στο Ωδείο της Μόσχας, τη μεγαλύτερη μουσική σχολή της Ρωσίας. Διάσημοι απόφοιτοί του υπήρξαν, μεταξύ άλλων,
ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ κι ο Αλεξάντερ Σκριάμπιν.
Το άγαλμα του Πιότρ Τσαϊκόφσκι
Ο Τσαϊκόφσκι ήταν καθηγητής στο Ωδείο μέχρι το 1878. Προς τιμήν του, κάθε χρόνο, διοργανώνεται στη Μεγάλη αίθουσα του Ωδείου, το Διεθνές Μουσικό φεστιβάλ Τσαϊκόφσκι.
Τρελή λεπτομέρεια στο κάγκελο του ωδείου: πεντάγραμμο με νότες! 'Αραγε αντιστοιχεί σε κάποια υπαρκτή μελωδία;
Ναι! Σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό οδηγό μας, οι νότες αυτές
αποτελούν διάφορα μέρη από έργα του Τσαϊκόφσκι.
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο ITAR - ΤΑΣΣ
(Information Telegraph Agency of Russia)
Το θέατρο Μαγιακόφσκι, χτισμένο από τον Konstantin Tersky το 1886.
Την πρόσοψή του (όπως και την πρόσοψη του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας) επιμελήθηκε ο Φιοντόρ Σέχτελ.
Τυχαία κτίρια που μας τράβηξαν την προσοχή, στην περιοχή της οδού Νικίτσκαγια:
Στη γύρω περιοχή, αλλά και γενικότερα στη Μόσχα, συναντούσες συχνά κτίρια σε παστέλ, χαλαρωτικούς χρωματισμούς, που ταίριαζαν τέλεια με τον συννεφιασμένο ουρανό...
Last edited:
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
Τις περισσότερες πληροφορίες τις βρήκα ψάχνοντας στο ίντερνετ (κατόπιν εορτής, πολύ μετά το ταξίδι), άλλες πάλι από τον κλασικό εικονογραφημένο οδηγό "Explorer-Οδηγοί του κόσμου", που περιέχει πολλές φωτογραφίες, εικόνες και προτεινόμενες βόλτες στην πόλη.
Ευχαριστούμε για το κοπλιμέντο, και συνεχίζουμε με φωτορεπορτάζ!
Ιvanna
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
Δε χάναμε ευκαιρία να κάνουμε βόλτες, στην περιοχή γύρω από την Κόκκινη Πλατεία. 'Οποτε θέλαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις εξορμήσεις μας, ήταν το πιο φιλόξενο και αναζωογονητικό καταφύγιο.
Οι καταπράσινες, πεντακάθαρες εκτάσεις γύρω της, με το περιποιημένο γκαζόν, ήταν άλλη μια ατραξιόν, που δε μπορούσες να παραβλέψεις.
'Ηταν τέλειες για αραλίκι με τις ώρες και χαλάρωση ...
Αν ποτέ βρεθείτε στη Ρωσία, μην δοκιμάσετε ποτέ αυτό το αναψυκτικό. Περιέχει ακαταμάχητο μείγμα σταφυλιού - καρύδας, με νιανιά κομματάκια σταφυλιού να αιωρούνται. Delicious ...
Εκεί που καθόμασταν αμέριμνες, την προσοχή μας τράβηξε η έντονη κινητικότητα του πλήθους, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ποιος εμφανίστηκε, ο Σάκης Ρουβάς;
Τελικά δεν ήταν κάποιος ροκ σταρ, αλλά κάποιο θέαμα - θεσμός, ανάλογο με τους δικούς μας τσολιάδες μπροστά στη Βουλή...
Νεόνυμφο ζεύγος ποζάρει χαρωπά, μπροστά στα κατακόκκινα τείχη του Κρεμλίνου
Μια άκρως πρωτότυπη (Ρώσικη πατέντα; )
"υγρή Αψίδα του Θριάμβου"
Αυτές οι παρουσίες μας αποσυντόνισαν, αλλά παράλληλα μας ενθουσίασαν. Βρισκόμασταν άραγε στη Μόσχα, ή μήπως στην Αφρική, ή στον Καύκασο;
Φεύγοντας από την Κόκκινη Πλατεία και τα πέριξ, πάμε μια βόλτα σε κάποιους από τους σταθμούς τρένων της πόλης.
H Mόσχα συνολικά έχει 9 σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Στον καθένα, υπάρχει ένας ξεχωριστός, μεγάλος προορισμός, μιας κι η χώρα είναι αχανής. Γύρω από τον σταθμό Komsomolskaya του μετρό, υπάρχουν τρεις εξ αυτών:
O σταθμός ("voksal" στα Ρώσικα) Kαζάνσκι, στο φόντo
Ο σταθμός Γιαροσλάφσκι (φωτό του Andy Volykhov, από Wikipedia)
Από εδώ ξεκινούν τα τρένα του περίφημου Υπερσιβηρικού κι όλα τα τρένα που οδηγούν σε χώρες της Άπω Ανατολής, Μογγολία, Κίνα... Εδώ θα συνεχίστηκε η Οδύσσεια του συνεπιβάτη μας στο βαγονέτο, του χοντρούλη κλαψιάρη και της οικογενείας. Αρχιτέκτονας του σταθμού είναι ο Φιοντόρ Σέχτελ, που σχεδίασε το σπίτι του Γκόρκι!
Ο πύργος που διακρίνεται στη μέση είναι το ξενοδοχείο Leningradskaya, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει Hilton.
Πρόκειται για έναν από τους 7 Σταλινογοτθικούς πύργους, που αποκαλούνται σκωπτικά από τους Ρώσους "οι 7 αδερφές''. Είναι ένα μιξάζ ρώσικου μπαρόκ ρυθμού, γοτθικού στυλ και ουρανοξύστη.
Χτίστηκαν όλοι μαζί την περίοδο 1947 -1953, μάλλον σε κρίση μεγαλομανίας του Στάλιν και με διάθεση να κοντράρει τους αμερικάνικους ουρανοξύστες. (Θα φανταζόταν άραγε ποτέ ότι ένας από αυτούς θα γινόταν Hilton; )
Φαίνονται κάπως φρικαλέοι, αλλά σίγουρα έχουν μια έντονη, 100% Ρώσικη προσωπικότητα. Αντίστοιχοι πύργοι υπάρχουν στη Βαρσοβία και το Κίεβο.
Την πρώτη μέρα, κάναμε μια βόλτα τριγύρω από την περιοχή του hostel, για να ανιχνεύσουμε το μέρος και να πετύχουμε τα καλά γούστα...
Τελικά εκτός από ένα πολύ ωραίο καφέ, ανακαλύψαμε και τις πιο trendy παντόφλες της Μόσχας ...
Μια άλλη μέρα, επισκεφτήκαμε μια γειτονιά πιο απόκεντρη (εκεί πετύχαμε δεύτερη φορά το πλανόδιο street party). Ακόμα και στις λιγότερο μνημειώδεις συνοικίες, η Μόσχα ήταν χάρμα οφθαλμών.
Οι καταπράσινες, πεντακάθαρες εκτάσεις γύρω της, με το περιποιημένο γκαζόν, ήταν άλλη μια ατραξιόν, που δε μπορούσες να παραβλέψεις.
'Ηταν τέλειες για αραλίκι με τις ώρες και χαλάρωση ...
Αν ποτέ βρεθείτε στη Ρωσία, μην δοκιμάσετε ποτέ αυτό το αναψυκτικό. Περιέχει ακαταμάχητο μείγμα σταφυλιού - καρύδας, με νιανιά κομματάκια σταφυλιού να αιωρούνται. Delicious ...
Εκεί που καθόμασταν αμέριμνες, την προσοχή μας τράβηξε η έντονη κινητικότητα του πλήθους, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ποιος εμφανίστηκε, ο Σάκης Ρουβάς;
Τελικά δεν ήταν κάποιος ροκ σταρ, αλλά κάποιο θέαμα - θεσμός, ανάλογο με τους δικούς μας τσολιάδες μπροστά στη Βουλή...
Νεόνυμφο ζεύγος ποζάρει χαρωπά, μπροστά στα κατακόκκινα τείχη του Κρεμλίνου
Μια άκρως πρωτότυπη (Ρώσικη πατέντα; )
"υγρή Αψίδα του Θριάμβου"
Αυτές οι παρουσίες μας αποσυντόνισαν, αλλά παράλληλα μας ενθουσίασαν. Βρισκόμασταν άραγε στη Μόσχα, ή μήπως στην Αφρική, ή στον Καύκασο;
Φεύγοντας από την Κόκκινη Πλατεία και τα πέριξ, πάμε μια βόλτα σε κάποιους από τους σταθμούς τρένων της πόλης.
H Mόσχα συνολικά έχει 9 σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Στον καθένα, υπάρχει ένας ξεχωριστός, μεγάλος προορισμός, μιας κι η χώρα είναι αχανής. Γύρω από τον σταθμό Komsomolskaya του μετρό, υπάρχουν τρεις εξ αυτών:
O σταθμός ("voksal" στα Ρώσικα) Kαζάνσκι, στο φόντo
Ο σταθμός Γιαροσλάφσκι (φωτό του Andy Volykhov, από Wikipedia)
Από εδώ ξεκινούν τα τρένα του περίφημου Υπερσιβηρικού κι όλα τα τρένα που οδηγούν σε χώρες της Άπω Ανατολής, Μογγολία, Κίνα... Εδώ θα συνεχίστηκε η Οδύσσεια του συνεπιβάτη μας στο βαγονέτο, του χοντρούλη κλαψιάρη και της οικογενείας. Αρχιτέκτονας του σταθμού είναι ο Φιοντόρ Σέχτελ, που σχεδίασε το σπίτι του Γκόρκι!
Ο πύργος που διακρίνεται στη μέση είναι το ξενοδοχείο Leningradskaya, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει Hilton.
Πρόκειται για έναν από τους 7 Σταλινογοτθικούς πύργους, που αποκαλούνται σκωπτικά από τους Ρώσους "οι 7 αδερφές''. Είναι ένα μιξάζ ρώσικου μπαρόκ ρυθμού, γοτθικού στυλ και ουρανοξύστη.
Χτίστηκαν όλοι μαζί την περίοδο 1947 -1953, μάλλον σε κρίση μεγαλομανίας του Στάλιν και με διάθεση να κοντράρει τους αμερικάνικους ουρανοξύστες. (Θα φανταζόταν άραγε ποτέ ότι ένας από αυτούς θα γινόταν Hilton; )
Φαίνονται κάπως φρικαλέοι, αλλά σίγουρα έχουν μια έντονη, 100% Ρώσικη προσωπικότητα. Αντίστοιχοι πύργοι υπάρχουν στη Βαρσοβία και το Κίεβο.
Την πρώτη μέρα, κάναμε μια βόλτα τριγύρω από την περιοχή του hostel, για να ανιχνεύσουμε το μέρος και να πετύχουμε τα καλά γούστα...
Τελικά εκτός από ένα πολύ ωραίο καφέ, ανακαλύψαμε και τις πιο trendy παντόφλες της Μόσχας ...
Μια άλλη μέρα, επισκεφτήκαμε μια γειτονιά πιο απόκεντρη (εκεί πετύχαμε δεύτερη φορά το πλανόδιο street party). Ακόμα και στις λιγότερο μνημειώδεις συνοικίες, η Μόσχα ήταν χάρμα οφθαλμών.
Last edited:
Ivanna Petrovna
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.104
Δύο μέρες πριν από την αναχώρησή μας από τη Μόσχα, κινήσαμε για τον σιδηροδρομικό σταθμό,
απ' όπου έφευγαν τα τρένα για την Αγ.Πετρούπολη, προκειμένου να εξασφαλίσουμε έγκαιρα το εισιτήριό μας. Μπαίνοντας στον χώρο, κοντοσταθήκαμε και τον κοιτούσαμε έκθαμβες, γιατί ήταν ένας από τους ωραιότερους σταθμούς που είχαμε δει ποτέ.
Έπειτα από τον αρχικό ενθουσιασμό και μια μικρή βόλτα στις όμορφες αίθουσές του, εντοπίσαμε τα εκδοτήρια των εισιτηρίων, και πήραμε θέση στην ουρά. Πέρασε αρκετή ώρα αναμονής κι όπως ήταν φυσικό, είχαμε αρχίσει να δυσανασχετούμε με την αργοπορία των υπαλλήλων.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν ήρθε η σειρά μας, και η κοντή, ξανθιά υπάλληλος του γκισέ, σηκώθηκε νευρικά από το κάθισμά της, έβαλε μπροστά στη τζαμαρία το ταμπελάκι "κλειστό" κι εξαφανίστηκε, προτού προλάβουμε να πούμε κιχ. Όταν προσπαθήσαμε να της μιλήσουμε, μας περιφρόνησε εντελώς. Όπως καταλάβαμε πιο μετά, ήταν η ώρα του διαλείμματος.
Λίγο πιο πέρα, σε μια άλλη ουρά, περίμενε μια παρέα Ιταλών, που σκόπευε να βγάλει εισιτήριο για τον Υπερσιβηρικό, με τελικό προορισμό την πόλη Τσίτα. Άγνωστο το πώς συνεννοήθηκαν, πάντως μετά από λίγο ξέσπασαν σε ζητωκραυγές, χοροπηδώντας με ελαφρά πηδηματάκια, γιατί κατάφεραν να εξασφαλίσουν τα πολυπόθητα εισιτήρια.
Εμείς από την άλλη, είχαμε φτάσει στα πρόθυρα της απελπισίας, γιατί το γκισέ μπροστά μας εξακολουθούσε να παραμένει κλειστό. Προς στιγμή νομίσαμε ότι είδαμε φως στο τούνελ, επειδή διαπιστώσαμε ότι υπήρχε αυτόματο εκδοτήριο εισιτηρίων. Είπαμε να δοκιμάσουμε κι εκεί την τύχη μας, γιατί με την υπάλληλο του σταθμού, σίγουρα θα τα βρίσκαμε μπαστούνια.
Τελικά κι αυτό ήταν χαοτικό κι αποκλειστικά στην ρωσική γλώσσα, οπότε εγκαταλείψαμε κι εκεί την προσπάθεια, γιατί μετά από λίγη ώρα, άνοιξε το γκισέ του εκδοτηρίου. Τις διαβουλεύσεις τις έκανε φυσικά η Ξερξούσκα, με τα ρώσικα που είχε μάθει με τη μέθοδο άνευ διδασκάλου, και που πραγματικά μας είχε σώσει.
Μετά από πολύ κόπο και βάσανο, καταφέραμε και βγάλαμε τα εισιτήρια. Το μεθεπόμενο βράδυ, την ίδια ώρα, θα ήμασταν στο τρένο της φυγής για τον ρώσικο Βορρά ...
Θελήσαμε να πάρουμε μια ιδέα για το τι μας περίμενε στο νέο αυτό ταξίδι. Μιας και δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, κόβαμε βόλτες στις αποβάθρες και παρατηρούσαμε τα τρένα που αναχωρούσαν, καθώς και τους επιβάτες.
Το τρένο που τρόμαξε την Ιβάννα και της έφερε σύγκρυο, ήταν εκείνο που πήγαινε στον ακριτικό προορισμό Mούρμανσκ, σε απόσταση σχεδόν 2000 χιλιομέτρων από τη Μόσχα, κοντά στον Βόρειο Πόλο. Προσπάθησε να διακρίνει τι επικρατούσε μέσα στο τρένο, κοιτώντας από το παραθυράκι, πίσω από το μισόθολο τζάμι ... σκόρπια αντικείμενα το ένα πάνω στο άλλο, στουμπωμένα πάνω στα παράθυρα, της ενίσχυσαν την υποψία ότι επρόκειτο για άλλο ένα τρομακτικό "κοινόβιο", όπως εκείνο που είχε ξαναδεί στο τρένο του Κατιόνακ. Όμως ακόμα χειρότερα, αυτό το τρένο φάνταζε στοιχειωμένο...
Λίγο παραδίπλα γινόταν η επιβίβαση, και την προσοχή της τράβηξε ένας τύπος, με τα πιο μακριά ξανθά ράστα που είχε δει ποτέ. Σίγουρα το τρένο για το Μούρμανσκ ήταν ένα τρένο για δυνατές συγκινήσεις ...
απ' όπου έφευγαν τα τρένα για την Αγ.Πετρούπολη, προκειμένου να εξασφαλίσουμε έγκαιρα το εισιτήριό μας. Μπαίνοντας στον χώρο, κοντοσταθήκαμε και τον κοιτούσαμε έκθαμβες, γιατί ήταν ένας από τους ωραιότερους σταθμούς που είχαμε δει ποτέ.
Έπειτα από τον αρχικό ενθουσιασμό και μια μικρή βόλτα στις όμορφες αίθουσές του, εντοπίσαμε τα εκδοτήρια των εισιτηρίων, και πήραμε θέση στην ουρά. Πέρασε αρκετή ώρα αναμονής κι όπως ήταν φυσικό, είχαμε αρχίσει να δυσανασχετούμε με την αργοπορία των υπαλλήλων.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν ήρθε η σειρά μας, και η κοντή, ξανθιά υπάλληλος του γκισέ, σηκώθηκε νευρικά από το κάθισμά της, έβαλε μπροστά στη τζαμαρία το ταμπελάκι "κλειστό" κι εξαφανίστηκε, προτού προλάβουμε να πούμε κιχ. Όταν προσπαθήσαμε να της μιλήσουμε, μας περιφρόνησε εντελώς. Όπως καταλάβαμε πιο μετά, ήταν η ώρα του διαλείμματος.
Λίγο πιο πέρα, σε μια άλλη ουρά, περίμενε μια παρέα Ιταλών, που σκόπευε να βγάλει εισιτήριο για τον Υπερσιβηρικό, με τελικό προορισμό την πόλη Τσίτα. Άγνωστο το πώς συνεννοήθηκαν, πάντως μετά από λίγο ξέσπασαν σε ζητωκραυγές, χοροπηδώντας με ελαφρά πηδηματάκια, γιατί κατάφεραν να εξασφαλίσουν τα πολυπόθητα εισιτήρια.
Εμείς από την άλλη, είχαμε φτάσει στα πρόθυρα της απελπισίας, γιατί το γκισέ μπροστά μας εξακολουθούσε να παραμένει κλειστό. Προς στιγμή νομίσαμε ότι είδαμε φως στο τούνελ, επειδή διαπιστώσαμε ότι υπήρχε αυτόματο εκδοτήριο εισιτηρίων. Είπαμε να δοκιμάσουμε κι εκεί την τύχη μας, γιατί με την υπάλληλο του σταθμού, σίγουρα θα τα βρίσκαμε μπαστούνια.
Τελικά κι αυτό ήταν χαοτικό κι αποκλειστικά στην ρωσική γλώσσα, οπότε εγκαταλείψαμε κι εκεί την προσπάθεια, γιατί μετά από λίγη ώρα, άνοιξε το γκισέ του εκδοτηρίου. Τις διαβουλεύσεις τις έκανε φυσικά η Ξερξούσκα, με τα ρώσικα που είχε μάθει με τη μέθοδο άνευ διδασκάλου, και που πραγματικά μας είχε σώσει.
Μετά από πολύ κόπο και βάσανο, καταφέραμε και βγάλαμε τα εισιτήρια. Το μεθεπόμενο βράδυ, την ίδια ώρα, θα ήμασταν στο τρένο της φυγής για τον ρώσικο Βορρά ...
Θελήσαμε να πάρουμε μια ιδέα για το τι μας περίμενε στο νέο αυτό ταξίδι. Μιας και δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, κόβαμε βόλτες στις αποβάθρες και παρατηρούσαμε τα τρένα που αναχωρούσαν, καθώς και τους επιβάτες.
Το τρένο που τρόμαξε την Ιβάννα και της έφερε σύγκρυο, ήταν εκείνο που πήγαινε στον ακριτικό προορισμό Mούρμανσκ, σε απόσταση σχεδόν 2000 χιλιομέτρων από τη Μόσχα, κοντά στον Βόρειο Πόλο. Προσπάθησε να διακρίνει τι επικρατούσε μέσα στο τρένο, κοιτώντας από το παραθυράκι, πίσω από το μισόθολο τζάμι ... σκόρπια αντικείμενα το ένα πάνω στο άλλο, στουμπωμένα πάνω στα παράθυρα, της ενίσχυσαν την υποψία ότι επρόκειτο για άλλο ένα τρομακτικό "κοινόβιο", όπως εκείνο που είχε ξαναδεί στο τρένο του Κατιόνακ. Όμως ακόμα χειρότερα, αυτό το τρένο φάνταζε στοιχειωμένο...
Λίγο παραδίπλα γινόταν η επιβίβαση, και την προσοχή της τράβηξε ένας τύπος, με τα πιο μακριά ξανθά ράστα που είχε δει ποτέ. Σίγουρα το τρένο για το Μούρμανσκ ήταν ένα τρένο για δυνατές συγκινήσεις ...
Last edited:
Εκπομπές Travelstories
