ΗΠΑ New York city,I'll be back!

[alice~]

Στο Cooper Hewitt Design Museum τα εισητήρια που πήραμε ήταν για students,για το Guggenheim δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια,δεν βρίσκω και το εισητήριο για να κοιτάξω. Αλλά ίσως και εκεί να ήταν. Πριν κλείσεις τα εισητήρια,μπορείς να στείλεις ένα μειλ να ρωτήσεις αν ισχύει το πάσο.
Από το ΜοΜa πήρα ένα φοβερό βιβλιαράκι που όταν το ανοίγεις,οι σελίδες του έχουν φως. Είναι ουσιαστικά φωτιστικό,δες το βιντεάκι εδώ https://www.momastore.org/museum/mo...Lamp_10451_10001_195054_-1_26663_45667_172755 Παραγγελία της μαμάς, χαζεύαμε μαζί τα προιόντα και αυτό το λάτρεψε (οπως αποδείχθηκε,δικαίως )

Eπίσης πήρα αυτή την ομπρέλα https://www.momastore.org/museum/mo...psible_10451_10001_46251_-1_26690_11539_46252
αυτή τη μολυβοθήκη https://www.momastore.org/museum/mo...-Cup_10451_10001_172736_-1_26674_11526_172752
και καποια ακόμα πραγματάκια Nα ξέρεις ότι το ΜοMa έχει δύο μαγαζάκια,το ένα έχει αυτά τα αντικείμενα και το άλλο έχει αφίσες,βιβλία,κτλ. Και όπως έγραψα και στην ιστορία, καλύτερα να έχεις από πριν μια ιδέα για το τι θα πάρεις γιατί το μαγαζί θα έχει κόσμο και δεν βολεύει να ψάχνεις εκείνη την ώρα.

 

[alice~]

Η επόμενη μέρα ήταν βροχερή από το πρωί. Γενικά, στην Νέα Υόρκη ο καιρός αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι Νεουρκέζοι. Τις πρώτες μέρες που πήγαμε είχε ήλιο αλλά περισσότερο κρύο από την Ελλάδα, μετά ανέβηκε η θερμοκρασία, και μετά έπιασε βροχή... Αέρας και βροχή είναι ο χειρότερος συνδυασμός για την Νέα Υόρκη! Λόγω των ρευμάτων του αέρα που δημιουργούνται ανάμεσα από τα ψηλά κτήρια, μπορεί να σε πάρει και να σε σηκώσει,αν όχι εσένα,την ομπρέλα σου σίγουρα. Kαι επειδή θα πρέπει να την κρατάς χαμηλά μπροστά από το πρόσωπό σου,μπορεί να πέσεις πάνω σε κανέναν περαστικό... (Αργότερα πήρα ένα βιβλιαράκι που μιλάει για την Νέα Υόρκη από την οπτική γωνιά ενός κατοικου της και το αναφέρει και αυτό το πρόβλημα μέσα.. )
Το πρωί λοιπόν ο καθηγητής μας ανακοινώνει πως θα πήγαιναν στο Metropolitan Museum of Art. Ξέρουμε πως είναι μεγάλο και σημαντικό μουσείο αλλά τα εκθέματά του δεν μας τραβούσαν και τόσο το ενδιαφέρον,είχαμε δει αρκετα μουσεία έτσι κι αλλιώς.Και δεν είναι τόσο αυτό,όσο το γεγονός ότι είχαμε σχεδιάσει πρόγραμμα για την συγκεκριμένη ημέρα και αν πηγαίναμε εκεί, θα κουραζόμασταν και δεν ξέραμε αν θα τα προλαβαίναμε όλα.
Μετά το Metropolitan,ο καθηγητής με τους υπολοιπους θα πήγαιναν στο Parsons School of Design. Εκεί θέλαμε να πάμε και εμείς. Το Parsons βρίσκεται στην περιοχή του Flat Iron building,οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε βόλτα σε εκείνη την περιοχή μέχρι να επιστρέψουν οι άλλοι από το μουσείο και να τους περιμένουμε στο Parsons. Αυτό κάναμε λοιπόν.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε μπροστά από το Madison Square park. Mπροστά μας βλέπαμε το Flat Iron!

Δυστυχώς λόγω της βροχής, δεν μπορούσα να έχω την φωτογραφική στα χέρια μου συνέχεια, οπότε τις περισσότερες φωτογραφίες τις τράβηξα με το κινητό
Σήμερα θέλαμε να φάμε κάτι καλό,όχι πάλι πίτσες και χαζομάρες Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε μεξικάνικο. Βρήκαμε ένα εστιατόριο κοντά στην περιοχή και περπατήσαμε προς τα εκεί.

Κοιτώντας πίσω, βλέπαμε τους ουρανοξύστες να χάνονται πίσω από τα σύννεφα

Τα χαρακτηριστικά σπίτια με τις σκάλες μπροστά

Κάτι ακόμα που νομίζω ότι δεν έχω αναφέρει: στα πεζοδρόμια στην Νέα Υόρκη υπάρχουν παρα πολλες σκαλωσιές. ΠΑΡΑ πολλές. Μας είπαν ότι είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να κάνουν συντήρηση στα κτήρια από τότε που συνέβη ένα ατύχημα κάπου στην Broadway street και μια νεαρή κοπέλα σκοτώθηκε όταν την χτύπησε ένα τούβλο που έπεσε από ένα κακοδιατηρημένο κτήριο
Πλησιάζαμε στο μεξικάνικο εστιατόριο λοιπόν

To εστιατόριο ήταν το Rosa Mexicano. Μεγάλος χώρος,εντυπωσιακό.
Πάμε να παραγγείλουμε λοιπόν και μια κοπέλα στην παρέα προτείνει να τα πάρουμε όλα καυτερα. Συμφωνούμε εμείς οι χαζές που δεν έχουμε φάει ποτέ ξανά μεξικάνικο και παραγγέλνουμε guacamole και μερικα ακόμα πιάτα. Το guacamole το έφτιαξαν μπροστά μας (μιλάμε για μεγάλη περιποίηση ).

Δοκιμάζουμε, καιγόμαστε λίγο,δοκιμάζουμε πάλι,καήκαμε πάλι.. Γενικά ήταν αρκετά καυτερά τελικά Αλλά δεν μας πείραξε καθόλου, τουλάχιστον φάγαμε πραγματικό φαγητό και όχι ό,τι και ό,τι,αλλά κάτι διαφορετικό.

Το πιάτο που βλέπετε μπροστά μου ήταν αρκετά καλό, το καλαμπόκι με αυτή τη σάλτσα ήταν το καλύτερο! Οι πίτες που βλέπετε αριστερά ήταν με μοσχάρι και αυτά τα λαχανικά. Θα μου άρεσαν περισσότερο αν ήταν λίγο ψημενες αλλά έτσι τρώγεται αυτό το πιάτο και δεν το ήξερα,οπότε..
Μόλις φάγαμε ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το Parsons για να βρούμε τους υπολοιπους που λογικά θα είχαν γυρίσει.

Το πρόβλημα όμως ήταν ότι υπήρχαν δύο κτήρια Parsons,και εμείς πήγαμε στο λάθος Περιμέναμε έξω,περιμέναμε, είδαμε ότι δεν ερχόταν κανείς και μετά καταλάβαμε ότι μαλλον θα έπρεπε να πάμε στο άλλο κτήριο. Πήγαμε λοιπόν και τελικά ήρθαν και οι υπόλοιποι εκεί. Όμως μας είπαν ότι θα έπρεπε να περιμενουμε μιση-μια ώρα μέχρι να μας αφήσουν να μπούμε μέσα.
Το πρόβλημα ήταν ότι εμείς αργότερα είχαμε κανονίσει να πάμε σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο και δεν μπορούσαμε να τους στήσουμε τους ανθρώπους, και το βράδυ έπρεπε να ήμασταν εγκαίρως στο Brooklyn για να παρακολουθήσουμε αγώνα μπάσκετ! Έτσι και αλλιώς μας είπαν αργότερα ότι δεν άξιζε και τόσο η επίσκεψη στο Parsons.
Οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα και πάλι. Μόλις στρίψαμε σε μια γωνία από το Parsons βρήκαμε ένα βιβλιοπωλείο και φυσικά το επισκεφτήκαμε. Έχουμε μεγάλη αγάπη προς τα βιβλιοπωλεία, μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για ώρες Κάναμε και τα ψώνια μας φυσικα...
Αρχικά λέγαμε να πιούμε έναν καφέ κάπου εκεί στην περιοχή και μετά να πάρουμε το μετρό να πάμε στην China Town γιατί το αρχιτεκτονικό γραφείο που θα επισκεπτόμασταν ήταν εκει. Ξεκινήσαμε να περπατάμε μηπως βρούμε κάποιο καφέ

Βρήκαμε όμως μόνο ένα Starbucks το οποίο ήταν γεμάτο. Οπότε σκεφτήκαμε να ψάξουμε στην China Town καλύτερα, να είμαστε πιο κοντά. Πήραμε το μετρό και πήγαμε προς τα εκεί.
Η βροχή είχε αρχίσει να δυναμώνει, το ίδιο και ο αέρας και με το ζόρι περπατούσαμε.Φωτογραφίες ήταν αδύνατο να βγάλω. Γίναμε μούσκεμα από την βροχή αλλά ευτυχώς βρήκαμε ένα Starbucks και καθίσαμε εκεί για λίγο. Όταν περασε η ώρα, πήγαμε προς το αρχιτεκτονικό γραφείο. H βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, είχαμε βραχεί εντελώς και ντρεπόμασταν να παρουσιαστούμε έτσι στους ανθρώπους αλλά τι να γίνει To γραφείο βρισκόταν σε μια πολυκατοικία, σε ένα στενό,στον τέταρτο όροφο. Μας καλωσόρισαν, συζητήσαμε, μας έδειξαν δουλειές τους... Τους έκανε εντύπωση που ήμασταν 5 κορίτσια γιατί εκεί στις σχολές αρχιτεκτονικής,τα περισσότερα είναι αγόρια. Μας προτειναν να μιλήσουν σε έναν καθηγητή τους από το πανεπιστήμιο τους,να μας ξεναγήσει και να μας μιλήσει αλλά είχαμε μόνο μια ημέρα ακόμα και αλλη μία που θα ήταν η μέρα της επιστροφής και δεν θα προλαβαίναμε Κρίμα.
Μετά από αυτή την επίσκεψη, πήραμε τον δρόμο για το Brooklyn Θα βλέπαμε αγώνα NBA,φιλικό με τους Brooklyn Nets. Αρχικά, σκεφτόμασταν να δούμε baseball αλλά ηταν πανάκριβα τα εισητήρια και πολύ λίγες οι θέσεις. Πήραμε το μετρό για να πάμε στο Brooklyn.

Πρέπει να πάρετε το μετρό προς το Brooklyn το απογευματάκι γιατί περνάει από την γέφυρα και βλέπεις όλη την πόλη φωτισμένη! Είναι πανέμορφα!
Φτάσαμε στο Brooklyn κοντά στο Barclay's Center.

υπήρχε κόσμος παντού,αστυνομία,χαμός Είχαμε λίγο χρόνο και πήγαμε σε ένα μαγαζί εκεί διπλα που ειχε καπελάκια,μπλουζάκια κτλ. Μια κοπέλα της παρέας δεν είχε βγάλει εισητήριο από πριν και είχε την ελπίδα να βρει εκεί. Ε, με το που πήγαμε προς το στάδιο, ήρθε ένας και μας είπε ότι είχε εισητήρια και η κοπέλα αγόρασε αμέσως
Περάσαμε από ελέγχους, μπήκαμε μέσα,κατευθυνθήκαμε προς τις θέσεις μας...Με το που μπήκαμε εκεί στις "κερκίδες",πάθαμε σοκ: εκτός από το ότι ήταν μεγάλο στάδιο, οι θέσεις εκεί πάνω είχαν τεράστια κλίση και οι διαδρομοι για να περάσεις ήταν πολύ στενοί. Αν δεν κρατιοσουν από κάπου,ένιωθες οτι θα πέσεις. Ένα θέμα με την υψοφοβία το έχω αλλά οκ,το συνήθισα μετά

Γενικά, έδιναν περισσότερη βαρύτητα στα διαλλείματα, στα χορευτικά, και σε όλες αυτές τις "αμερικανιές",παρά στον αγώνα Ίσως επειδή ήταν φιλικό.
Πήραμε κάτι να φάμε από το κυλικείο στο διάλειμμα, μην νομίζετε, μια μερίδα πατάτες και 2-3 κοκα κολες και δώσαμε κάπου στα 35$. Επίσης να ξέρετε, αν φύγετε από τις θέσεις σας και βγείτε έξω στο διάδρομο για να πάτε στο κυλικείο, να έχετε το εισητήριό σας μαζί γιατί αλλιώς δεν θα σας αφήσουν να μπείτε πάλι μέσα. Εγώ την πάτησα την πρώτη φορά όταν βγήκα για λίγο έξω αλλά ευτυχώς με άφησαν να μπω πάλι μέσα. Ηταν εντυπωσιακό θέαμα, δεν θα ξαναπήγαινα δεύτερη φορά γιατί δεν είμαι φαν του μπάσκετ αλλά για μια φορά,για να δείτε πώς είναι, αξίζει.
Μετά πήραμε το μετρό για να πάμε στην Times Square. Μόλις φτάσαμε και βγήκαμε όμως στον δρόμο έπιασε πολύ δυνατή βροχή.

για άλλη μια φορά γίναμε μούσκεμα Σταθήκαμε λίγο κάτω από ένα κατάστημα και μολις έκοψε λίγο η βροχή πήγαμε σε κάποια μαγαζια εκεί στην περιοχή που ήταν ακόμα ανοιχτά και μετά κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ένα ακόμα μπάνιο μετά από αυτά που κάναμε λόγω της βροχής Μας έμενε άλλη μια μέρα και μια ακόμα,το βράδυ της οποίας θα παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής. Δεν θέλαμε να το σκεφτόμαστε καθόλου όμως...

 

[Fanula]

Στο Cooper Hewitt Design Museum τα εισητήρια που πήραμε ήταν για students,για το Guggenheim δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια,δεν βρίσκω και το εισητήριο για να κοιτάξω. Αλλά ίσως και εκεί να ήταν. Πριν κλείσεις τα εισητήρια,μπορείς να στείλεις ένα μειλ να ρωτήσεις αν ισχύει το πάσο.
Από το ΜοΜa πήρα ένα φοβερό βιβλιαράκι που όταν το ανοίγεις,οι σελίδες του έχουν φως. Είναι ουσιαστικά φωτιστικό,δες το βιντεάκι εδώ https://www.momastore.org/museum/mo...Lamp_10451_10001_195054_-1_26663_45667_172755 Παραγγελία της μαμάς, χαζεύαμε μαζί τα προιόντα και αυτό το λάτρεψε (οπως αποδείχθηκε,δικαίως )
View attachment 139863
Eπίσης πήρα αυτή την ομπρέλα https://www.momastore.org/museum/moma/ProductDisplay_Sky-Umbrella,-Collapsible_10451_10001_46251_-1_26690_11539_46252
αυτή τη μολυβοθήκη https://www.momastore.org/museum/mo...-Cup_10451_10001_172736_-1_26674_11526_172752
και καποια ακόμα πραγματάκια Nα ξέρεις ότι το ΜοMa έχει δύο μαγαζάκια,το ένα έχει αυτά τα αντικείμενα και το άλλο έχει αφίσες,βιβλία,κτλ. Και όπως έγραψα και στην ιστορία, καλύτερα να έχεις από πριν μια ιδέα για το τι θα πάρεις γιατί το μαγαζί θα έχει κόσμο και δεν βολεύει να ψάχνεις εκείνη την ώρα.

πωωωω ειναι ολα τελεια (και πανακριβα βρε παιδι μου) !
αυτη την ομπρελα θελω να παρω κι εγω!
στο τελευταιο ποστ μηπως αντι για *metropolitan, εννοεις το μουσειο φυσικης ιστοριας; :/

 

[alice~]

πωωωω ειναι ολα τελεια (και πανακριβα βρε παιδι μου) !
αυτη την ομπρελα θελω να παρω κι εγω!
στο τελευταιο ποστ μηπως αντι για *metropolitan, εννοεις το μουσειο φυσικης ιστοριας; :/

Ειναι πανάκριβα αλλα ειναι μοναδικά αντικείμενα που δεν θα έχεις την ευκαιρία να βρεις άλλου. Εγώ έτσι σκέφτηκα και ψώνισα αρκετα πράγματα απο εκεί. Αν σκεφτείς οτι μπλουζάκια και χαζομαριτσες βρίσκεις και στην Ελλάδα και στην Νέα Υόρκη μπορεί ενα casual μπλουζάκι να κανει 30$, καλύτερα να ψωνίσεις κατι διαφορετικό που θα σου μείνει.
Όχι,το Metropolitan εννοούσα. Απλά έχει κλασική τέχνη και θυμάμαι που καποιος είχε πει τοτε οτι έχει να κανει περισσότερο με την ιστορία και το συνδύασα με τη φυσική ιστορία μαλλον

 

[alice~]

Το επόμενο πρωί υπήρχε ένα..."πένθιμο" κλίμα στην ατμόσφαιρα... Ήταν η τελευταία μας μέρα εκεί,ουσιαστικά την επόμενη δεν θα την είχαμε εντελώς ελεύθερη γιατί θα φεύγαμε. Οπότε, αν και είχαμε ένα όμορφο πρόγραμμα μπροστά μας, δεν μπορούσαμε να μην σκεφτόμαστε οτι το ταξίδι τελειώνει

Επειδή είχαμε ξεκινήσει για boat trip και καταλήξαμε στην γέφυρα του Brooklyn δυο μέρες πριν, αυτή τη φορά αποφασίσαμε να κάνουμε το boat trip πάση θυσία. Ο καιρός ήταν καλος,αν και είχαμε φοβηθεί εξαιτίας της βροχής της προηγούμενης μέρας ότι θα έβρεχε και θα μας το χαλούσε. Όμως είχε ήλιο,στην αρχή τουλάχιστον, οπότε φύγαμε! Για πού φύγαμε? Eμ,δεν ξέραμε ακριβώς Aλλά μαλλον για το South Ferry,στο νότιο άκρο του Μανχάταν. Mάθαμε ότι εκεί επρεπε να πάμε, ότι ξεκινάνε πολλές διαδρομές από εκεί. Δεν ξέραμε βέβαια πού συγκεκριμένα έπρεπε να ψάξουμε για εισητήρια,αλλά anyway, πάμε εκεί και βλέπουμε.
Μπαίνουμε στο μετρό,κατεβαίνουμε στη στάση South Ferry και δεν προλάβαμε να ανεβούμε τα σκαλιά για να βγούμε έξω,όταν δυο τύποι έπεσαν κυριολεκτικά πάνω μας με προσφορές εισητηρίων για boat trips. Ούτε κανονισμένο να το είχαμε Στην αρχή διστάζαμε λίγο, μήπως ήταν καμιά απάτη? Αλλά τελικά μας έπεισαν, αγοράσαμε εισητήρια και κατευθυνθήκαμε προς την αποβαθρα 15 (νομίζω ) Aπο εκει θα επρεπε να παρουμε το πλοιαριο μας.
Από πισω μας υψωνονταν οι ουρανοξυστες

Περιμέναμε στην μεγαλουτσικη ουρα,μέχρι που είδαν τα εισητηρια μας, ολα οκ και μετα περιμέναμε την ώρα της επιβίβασης.

Η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να συννεφιάζει απειλητικά,και φοβομασταν μην πιάσει καμια βροχή πάλι και μας το χαλάσει,αλλά τελικά ο καιρός μας λυπήθηκε. Αν εξαιρέσουμε τον κρύο αέρα δηλαδή.
O κόσμος λιάζονταν (? ) πάνω στα παγκάκια

ενώ εμεις επιβιβαζόμασταν

Κουνουσε λιγο για να λεμε την αληθεια

Σιγά σιγά ξεκινήσαμε την διαδρομή

Το πλοιαριο άρχισε να απομακρύνεται απο την αποβαθρα

Όποιοι θελουν κατι πιο extreme,μπορούν να κλεισουν βολτα με το ελικοπτερο που φαινεται στο βαθος Νομιζω οτι αξιζει!

Και καπως ετσι πλησιαζαμε το αγαλμα της Ελευθεριας. Την επόμενη μερα φεύγαμε και ακομα δεν το είχαμε δει.Καναμε πλακα ότι θα φυγουμε απο την Νεα Υόρκη χωρις να εχουμε δει το περιφημο αγαλμα

Εκει σταματησε για λιγο το πλοιαριο,για να βγαλουμε φωτογραφίες. Δεν κατεβήκαμε, πολλοί λένε ότι δεν έχει κατι το ιδιαίτερο,δεν αξιζει. Καλύτερα να το δεις απο μακριά.

H γεφυρα του Μπρουκλυν

Σιγα σιγά η βολτα εφτανε στο τελος της

Επόμενος σταθμός, η Wall street! Βρισκοταν ακριβώς διπλα μας. Ήταν εμφανές

Πριν εξερευνήσουμε την περιοχή,καναμε μια στάση για καφέ. Πού αλλού,σε ενα απο τα Starbucks της Wall Street. Φυσικά και μέρος της πελατειας ήταν και κοστουμάτοι κύριοι με τους χαρτοφυλακες τους. Μόλις ήπιαμε τον καφέ μας και ξεκινήσαμε το περπάτημα.

Σε αυτή την περιοχή,οι δρόμοι ήταν αισθητά πιο στενοί σε σχέση με αυτούς στο κέντρο του Μανχάταν.

Επίσης υπήρχε και πεζοδρόμηση.

Ενας πλανόδιος πουλούσε-τι άλλο-γραβατες! Μα φυσικά,αν καποιος επιχειρηματιας χρειάζεται γραβατα, να βρει μια αμεσα.

Βασικά εκει στη Wall street ένιωσα αυτό που έλεγαν για την Νέα Υόρκη, ότι υψώνονται τα κτήρια γύρω σου και εσύ νιώθεις πολύ πολυ μικρός, γιατί ήταν στενοί οι δρόμοι.

η συνεχεια σε λιγο...

 

[alice~]

Ευθεία μπροστά μας βρισκόταν η Trinity Church,ένας ναός γοτθικού ρυθμού (με εντυπωσιάζουν πολύ τέτοιοι ναοί)

Δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό και μπήκαμε μέσα.

Διπλα ακριβώς από την εκκλησία υπήρχε και ένα νεκροταφείο..

Μετά την εκκλησία,θέλαμε να δούμε τον γνωστό ταύρο της Wall street. Γινοταν πανικός από τους τουρίστες

Mετά την βόλτα μας λοιπόν, εκτός από το ότι πεινούσαμε, θέλαμε να περπατήσουμε λίγο στο Central park και ίσως να κάναμε πικνικ εκεί. Είχαμε περπατήσει εκεί μόνο λίγο,την πρώτη μέρα αλλά δεν είχαμε δει και πολλά. Δεν γινόταν να φύγουμε από την Αμερική χωρίς να απολαύσουμε έστω και λίγο το πάρκο. Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί.
Για να πω την αλήθεια,το πάρκο το σνόμπαρα λίγο. Δεν ξέρω τι είχα στο μυαλό μου,αλλά γενικά είμαι άτομο που εντυπωσιάζεται πολύ από τις μεγάλες πόλεις,τα μεγάλα κτήρια,τον θόρυβο,την κίνηση.. Οπότε θεωρούσα ότι δεν θα με πείραζε αν δεν περνούσαμε πολύ χρόνο εκει. Τι χαζή που ήμουν Το πάρκο ήταν σαν να βγήκε από παραμύθι.

Από την μία έβλεπες τα δέντρα με τα κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα τους, μιας και ήταν φθινόπωρο,και από την αλλη,στο βάθος φαινόταν οι ουρανοξύστες. Αυτή η αντιθεση ήταν πολύ εντυπωσιακή.

Αν και ήταν μόνο Οκτώβριος, το παγοδρόμιο λειτουργούσε ηδη

Αυτο που δεν λειτουργούσε όμως,ήταν κάποιο μαγαζι για φαγητο... Βρήκαμε ένα εκεί διπλα στο παγοδρόμιο,αλλά μόλις έκλεινε. Δεν είχαμε πολλές επιλογές. Θα παίρναμε hot dogs από κάποια καντίνα και θα καθόμασταν κάπου να φάμε.

Καθίσαμε σε έναν βράχο να φάμε,και μετά αποφασίσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια. Τελευταια μέρα ήταν έτσι και αλλιως.. Διεσχίσαμε το παρκο

Θα διεσχίζαμε για άλλη μια φορά την 5η λεωφόρο και θα περνούσαμε από την Times Square

Καπου εκεί υπάρχει ένα κενό μνήμης γιατί δεν θυμαμαι καθόλου τι κάναμε εκείνο το βράδυ (δεν έχω ούτε μια φωτογραφία ) Μάλλον είχα στεναχωρηθεί τόσο που θα φεύγαμε την επόμενη μέρα, που δεν θυμάμαι τίποτα άλλο To επόμενο πρωί θα αφήναμε τα δωμάτια, θα πηγαίναμε οδικώς με το λεωφορειάκι μας επίσκεψη σε κάποια πανεπιστήμια και το βράδυ στο αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφης...

 

[kabamarou]

Εντάξει δεν χρειάζεται να πάω Νέα Υόρκη Είναι σαν να πήγα. Ειδικά με αυτή την τελευταία φωτοπεριγραφή

 

[KLEOPATRA]

Πιστεψε με η πραγματικοτητα της πολης ξεπερνα καθε φαντασια!!!!

 

[alice~]

Τελευταία μέρα στην Νέα Υόρκη... Η πτήση της επιστροφής ήταν στις 12 τα μεσάνυχτα και φυσικά έπρεπε να αφήσουμε τα δωμάτια του ξενοδοχείου από το μεσημέρι κιόλας... Oπότε το πρόγραμμα είχε επισκέψεις σε δύο σημαντικά πανεπιστήμια, το Columbia University και το Yale, με το λεωφορειάκι που είχαμε κλείσει όσο ήμασταν στην Νέα Υόρκη.
Πήραμε το πρωινό μας, προλάβαμε να κάνουμε άλλη μια βόλτα γύρω στην περιοχή που μέναμε,επισκεφθήκαμε για μια τελευταία φορα τα Starbucks και κατά τις 1 το μεσημέρι μπήκαμε στο λεωφορειάκι και ξεκινήσαμε την περιήγηση.
Αρχικά πήγαμε στο Columbia university (πολύ φθηνα τα διδακτρα,μονο 25.000+$ το εξάμηνο )

Οι εγκαταστάσεις του πανεπιστημιού φυσικά καταλαμβάνουν πολύ μεγάλη έκταση.

Το παραπάνω κτήριο νομίζω ότι ήταν η βιβλιοθήκη. Οι επιρροές της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής είναι ξεκάθαρες,με τους κίονες ιωνικού ρυθμού,τα τρίγλυφα κτλ.
Aλλά φυσικά έχουμε και μοντέρνα στοιχεία,όπως αυτή η πρόσοψη που αν δεν με απατά η μνήμη μου,είναι μελετημένη από τον Renzo Piano

Eμφανή όλα τα μεταλλικά στοιχεία και με τις σκάλες ακριβώς δίπλα από τα τζάμια,για να είναι φανερή η κίνηση στο εσωτερικό.
Μέσα δεν μπορούσαμε να μπούμε,αλλά περιηγηθηκαμε στην περιοχή του πανεπιστημίου καθώς και στην γύρω περιοχή. Μετά μπήκαμε πάλι στο λεωφορείο για να πάμε στο Yale.

Περνώντας τον East River.
Όμως η κίνηση ήταν απίστευτη! Σταματούσαμε συνέχεια, ήμασταν επί ένα μισάωρο σχεδόν στο ίδιο σημείο. Είχε περάσει η ώρα, οπότε αποφασίσαμε να μην παμε στο Yale,γιατί αν η κίνηση ηταν ετσι και παρακάτω,θα καθυστερούσαμε πάρα πολύ. Οπότε πήγαμε στο Bronx.
To πού ακριβώς πήγαμε δεν το θυμάμαι και πολύ καλά για να είμαι ειλικρινής Μαλλον ήμασταν στο University Heights. Η ώρα είχε περάσει, ήταν περασμένες 4 το μεσημέρι και δεν είχαμε φάει τίποτα. Το λεωφορείο σταμάτησε σε μια σχεδόν ερημική περιοχή αλλά μετά καταλάβαμε ότι λίγο πιο πέρα βρισκόταν το πανεπιστήμιο. Το κρύο που έκανε και ο παγωμένος αέρας που φυσούσε θα μας μείνουν αξέχαστα Δεν είχα το κουράγιο να τραβήξω πολλές φωτογραφίες, παρά μόνο με το κινητό, αλλά μετά η μνήμη του εξαντλήθηκε και δεν μπορούσα να τραβήξω τίποτα. Κρίμα, γιατί αν εξαιρέσουμε το κρύο, εκεί βρισκόταν το Hall of Fame,δηλαδή μια σειρά γλυπτών με τα πρόσωπα σημαντικών Αμερικανων, που ήταν πανέμορφο.

(φωτογραφία από το ιντερνετ)
Τα φύλλα ήταν σχεδόν όλα κίτρινα, ανάμεσα από τις κολώνες έπεφτε ο ήλιος (ο κρύος αέρας δεν σταματούσε) και γενικά,ήταν πολύ μαγευτική η ατμόσφαιρα. Σαν να ήσουν κάπου αλλού.
Φύγαμε από εκεί όταν είχε αρχίσει να βραδιάζει. Το Bronx γενικά ήταν ένα συμπαθητικό προάστιο, με πολλούς λατίνους και γενικά,ανθρωπους αλλων εθνικοτήτων και με πολύ φθηνά μαγαζιά.
Έπρεπε να πάμε κάπου να φάμε και μετά κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Πήγαμε λοιπόν σε μια περιοχή εκεί κοντά που είχε πολύ καλές πιτσαρίες συμφωνα με τον ξεναγό μας,και την παρομοιάζουν και αυτή με την Little Italy. Φάγαμε σε ένα πολύ καλό ιταλικό εστιατόριο, χωρίς να χορτάσουμε ιδιαίτερα βέβαια Αλλά anyway.
Μετά πάλι πίσω στο λεωφορείο,και πήραμε τον δρόμο για το JFK. Καθώς φεύγαμε,βλέπαμε τα φώτα της Νέας Υόρκης από μακριά,το Empire State,τους ουρανοξύστες... Νιώθαμε τυχερές που είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε εκεί. Αραγε θα ξαναπάμε?
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο, δεν αργήσαμε να κάνουμε τσεκ ιν και περάσαμε για τους ελέγχους. Οι αμερικανοι πάντως είναι απίστευτοι. Ακόμα και εκεί στους ελεγχους υπήρχε ένας υπάλληλος που επιανε κουβέντα με τους ταξιδιώτες, έκανε αστεία, μέχρι που μου φώναξε από αρκετά μακριά ότι του άρεσαν τα μαλλιά μου Αν και υπάρχουν πράγματα που δεν μ'αρέσουν, η συμπεριφορά τους, η προθυμία τους να βοηθήσουν και να πιάσουν κουβέντα και το πόσο ανοιχτοί ήταν σαν άνθρωποι, μ'αρεσαν πάρα πολύ. Καμιά σχέση με εδώ, όπου όλοι είναι σκυθρωποί και μίζεροι. Όχι ότι μας κατηγορώ βέβαια,εμείς έχουμε τα προβλήματά μας...
Περάσαμε τους ελέγχους χωρίς προβλήματα (στην Τουρκία ήταν ακόμα πιο εξονυχιστικοί!) και περιμέναμε στην πύλη μας... Φύγαμε κατά τις 12 τα μεσάνυχτα από εκεί, όταν φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τις αλλαγές της ώρας, ήταν καπου στις 6 το απόγευμα. Εγώ όπως και αρκετοί άλλοι ήμασταν πτώματα. Η αλήθεια είναι ότι εχω θεματα με τον ύπνο,δεν μπορώ να κοιμάμαι στα μεταφορικά μέσα, ειδικά όταν δεν έιναι τόσο άνετα και το ταξίδι διαρκεί 9 ώρες και πρέπει να καθομαι όλη την ώρα σε μια θέση. Οπότε κοιμήθηκα ελάχιστα και με το ζόρι.
Φτάνοντας στην Τουρκία, στην Ελλάδα είχε αλλάξει η ωρα (τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου) και πιστεύαμε ότι και στην Τουρκία έτσι θα ήταν. Και όμως όχι Στην Τουρκία δεν είχε αλλάξει η ώρα λόγω εκλογών. Ευτυχώς που το πήραμε χαμπάρι γρήγορα και δεν χασαμε την πτήση.
Η πτήση προς Θεσσαλονικη μας φάνηκε σαν να είχε διάρκεια δέκα λεπτών. Ούτε που καταλάβαμε πότε βρεθήκαμε στο Μακεδονία. Και από εκεί, πάλι στο αυτοκίνητο για άλλη μια διαδρομή μιάμιση ώρας και επιστροφή στο σπίτι...
Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, αλλά ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Το πρώτο μεγάλο μας ταξίδι στο εξωτερικό, με παρέα, μακριά από την μικρή Ελλάδα μας. Ουσιαστικά πήγαμε σε εναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο που βλέπαμε μόνο στις ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές. Πιθανόν οι φίλοι μου και οι γονείς μου έχουν βαρεθεί να με ακούν να λέω ότι "έχω περπατήσει σε εκείνο το μέρος!!" όταν το βλέπω στην τηλεοραση Η Νέα Υόρκη είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Και ελπίζω στο μέλλον να μου δοθεί και πάλι η ευκαιρία να την επισκεφθω!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Βόρεια Αμερική