ΗΠΑ New York city,I'll be back!

[alice~]

(Παρακαλω μην χρησιμοποιείτε φωτογραφίες χωρίς άδεια,ευχαριστω )

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Ίσως επειδή γύρισα από την Νέα Υόρκη μόλις πριν δυο μέρες και έχω ακόμα έντονες τις εικόνες,τις εντυπώσεις και όλες τις εμπειρίες που εζησα εκεί, ίσως επειδή ταιριάξαμε με τις συνταξιδιώτισσες και περάσαμε πολύ ωραία, ίσως επειδή ήταν το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι και το πιο μακρινό ως τώρα.

Ήταν το καλοκαίρι του '14 οταν είχα ξεμπερδέψει με τις πανελλήνιες εξετάσεις και περίμενα τα αποτελέσματα. Ο στόχος ένας ανέκαθεν, η σχολή αρχιτεκτονικής που εκτός από το αντικείμενο που πάντα το αγαπούσα, περιελάμβανε και πολλά ταξίδια. Δεν άργησα να μάθω λοιπόν ενώ ακόμα περίμενα τις βάσεις ότι για την επόμενη χρονιά υπήρχαν σχέδια για ένα ταξίδι στην Αμερική, και μάλιστα στην Νέα Υόρκη! Ένας ακόμα λόγος να παρακαλάω να έχω περάσει εκεί Φάνταζε τόσο απίθανο τότε... Και όμως, να'μαι λίγους μήνες μετά, να διαβάζω στον πίνακα ανακοινώσεων για αυτo το ταξίδι. Υπήρξαν και αλλα εμπόδια βέβαια, λίγο έλειψε να ακυρωθεί, να αλλάξω γνώμη και να μην δηλώσω συμμετοχή, το καλοκαίρι υπήρχε μια ανησυχία σχετικά με την κατάσταση της χώρας, μια εβδομάδα πριν πάω στο ταξίδι αρρώστησα (τραγικό)... Τότε όλα αυτά μου είχαν χαλάσει τη διάθεση,τώρα όμως φαντάζουν τόσο μακριά και ασήμαντες λεπτομέρειες μπροστά σ'ολο αυτό το ταξιδι.

Είχα πάντα στο μυαλό μου την Νέα Υορκη ως μια μεγαλούπολη, μια ζούγκλα στην οποία χάνεσαι, μια απρόσωπη πόλη με την οποία δεν μπορείς να δεθείς. Άνθρωποι που τρέχουν για να μην αργήσουν στη δουλειά τους, κτήρια τεραστιας κλίμακας,ασυνήθιστα για τα ευρωπαικά δεδομένα,λογω των οποίων "δεν βλέπεις τον ουρανό και τον ήλιο", άνθρωποι διαφορετικής κουλτούρας για τους οποιους αναπαραγουμε στερεότυπα, φασαρία,χάος... Εν μέρει, έχουν κάποια ισχύ όλα αυτά. Αλλά δεν είναι μόνο έτσι. Η μαγεία της Νέας Υόρκης βρίσκεται ακριβώς σ'αυτό το χάος. Φώτα, ζωή, δραστηριότητες σε κάθε πάρκο, ευγενικοί άγνωστοι στο δρόμο να προσπαθούν να σου δώσουν οδηγίες χωρίς καν να το ζητήσεις, άνθρωποι από όλο τον κόσμο να προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και να ζήσουν μια καλύτερη ζωη. Όπως μας είπαν εξάλλου, οι ξένοι είναι περισσότεροι από τους ντόπιους. Υπάρχει τέτοια πολυπολιτισμικότητα και βλέπεις τόσα πολλά εκεί που τους φαίνονται όλα συνηθισμένα και περνάς απαρατήρητος κάτι που προσωπικά μου άρεσε. Εύκολο να προσανατολιστείς, να γυρίσεις όλη την πόλη με τα πόδια,με το μετρό, με τα αστικά ή ακόμα και με ποδήλατο για τους πιο θαρραλέους. Μέρη που αναγνωρίζεις αμέσως γιατί τα έχεις δεί σε ταινίες,σε σειρές και έχεις ακούσει τόσα πολλά γι'αυτά. Τελικά μόνο αν την περπατήσεις θα καταλάβεις γιατί έχουν γραφτεί τόσα τραγούδια γι'αυτή όπως αυτό (New York cares..It is up to me now, turn on the bright lights),ή αυτό (If I could visit you some more, I would be different). Αυτή η πόλη σου βγάζει κάτι οικείο,σαν να ήσουν από πάντα εκεί και σε κανει να μην θελεις να την αποχωριστείς, να θες να γυρίσεις πίσω όσο πιο σύντομα γίνεται.
Γράφοντας αυτή την ιστορία θα δώσω πληροφορίες, tips και κυρίως,θα βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά.
Αυτή είναι η Νέα Υόρκη λοιπόν!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alice~]

H προετοιμασία για το ταξίδι - πετώντας προς ΝΥ

Οι λεπτομέρειες ειχαν κανονιστεί από πρακτορείο. Διαρκεια ταξιδιου 9 μερες. Θα πετούσαμε με την Turkish,με κοστος εισητηριων περιπου στα 600 ευρώ. Oπως ειναι γνωστο, πλεον δεν χρειαζεται βιζα για να πας κάποιες μέρες για τουρισμό στην Αμερική. Πρέπει απλά να βγάλεις την ESTA, για την οποία πληρωνεις 14$. Το γραφείο έβγαλε την ESTA για εμας, αν και ειναι πολυ απλο να το κανει καποιος μονος του. Θα μεναμε στο Hampton Inn στο Manhattan, αναμεσα στην 8η και 9η λεωφορο. Πολύ καλό σημείο όπως αποδειχθηκε και αργοτερα, γιατι με λιγο περπατημα, εφτανες παντου!

Η αναχωρηση λοιπόν έγινε πρωί από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης προς το Ataturk της Κωνσταντινούπολης. Αν και η διάρκεια της πτησης ήταν πολύ μικρή, στο αεροπλάνο μας εφεραν πρωινό Φτάνοντας στο Ataturk, περάσαμε από έλεγχο διαβατηριων. Είχε αρκετό κόσμο, αλλά δεν καθυστερήσαμε πολύ. Επειδή η πτήση για ΝΥ ήταν αργότερα, το απογευμα, είχαμε πολλές ωρες στη διαθεση μας. Έτσι, εποφεληθήκαμε από την προσφορά της Turkish για δωρεαν ξεναγηση στην Κωνσταντινούπολη με λεωφορειακι, αν πετας προς Αμερική και η ανταπόκρισή σου ειναι σε αρκετές ώρες από τη στιγμή που φτάνεις στο Ataturk. Μ'αυτον τον τρόπο λοιπόν, πήραμε και μια πολύ μικρή γεύση από την Κωνσταντινούπολη ή καλύτερα, από την Αγία Σοφία και το Μπλε Τζαμι Είχα πάει Κωνσταντινούπολη πριν λίγα χρόνια και ήθελα πολύ να κάνω άλλη μια μικρή βόλτα εκεί.

Ο ξεναγος, αφου πρωτα δηλωσε γοητευμενος επειδη ημασταν το πιο ομορφο γκρουπ που ειχε ποτε μας ειπε οτι δεν θα είχαμε πολύ χρονο στη διαθεση μας αν θελαμε να ειμαστε στην ωρα μας πίσω στο αεροδρομιο, οπότε θα κάναμε μια βόλτα εκει που ήταν ο ιπποδρομος, θα περνουσαμε εξω απο την Αγία Σοφια και μετα θα πηγαιναμε στο Μπλε Τζαμι.

Φτανοντας στην Αγία Σοφία όμως, τελικά υπολογίσαμε ότι είχαμε λίγο χρόνο ακομα στη διάθεσή μας και θα μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Τελικά μπήκαμε, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουμε εισητήριο, ούτε να περιμένουμε στην ουρά Μάλλον τα κανονισε ο καλούλης ξεναγος μας

Eιχα ξαναπαει Κων/πολη πριν λίγα χρόνια και ήθελα να κάνω μια μικρή βόλτα εκεί πάλι. Η Αγία Σοφία είναι πάντα εντυπωσιακή, αν και γινόταν έργα και υπήρχαν παντού σκαλωσιές που έκρυβαν τον χώρο. Η Αγία Σοφία ήταν ένα ριψοκίνδυνο στατικά επειχείρημα, αλλά λόγω της καλής δουλειάς των αρχιτεκτονων της (ή καλύτερα, των στατικών-φυσικων,καθως δεν ηταν ακριβώς αρχιτεκτονες),στέκεται ακόμα και αντιστέκεται ακόμα και σε σεισμούς.
Μετά την Αγία Σοφία πήγαμε στο Μπλε Τζαμί

και μετά κατευθειαν πίσω στο λεωφορειακι για το Ατατούρκ.

Οι έλεγχοι στο Ατατουρκ μπορώ να πω ότι ήταν εξονυχιστικοί, περισσότερο και από τους ελεγχους που μας έγιναν στο JFK. (Λογικο θα μου πειτε,Αμερικη πας ) Φτάνοντας στο αεροδρόμιο,αρχικά περάσαμε πάλι από έλεγχο τις χειραποσκευές (αφού είχαμε βγει εξω και δεν μειναμε στο αεροδρόμιο). Μετά περάσαμε πάλι από έλεγχο διαβατηρίων και ESTA (την ESTA την δειχναμε συνεχεια και παντού, ακόμα και όταν φεύγαμε από Θεσσαλονικη),οπου ο υπάλληλος ήταν πολυυυ αργός. Βλέπαμε τους άλλους στις διπλανες ουρές να φεύγουν,να έρχονται άλλοι να ελεγχθουν και να φεύγουν και αυτοί, και σε εμάς να έχει περάσει μόλις ένα ατομο . Μετά πάλι έλεγχος χειραποσκευών και μετά πήγαμε να βρούμε την πύλη μας. Και μόλις φτάσαμε στην πύλη μας,μαντέψτε, και άλλοι έλεγχοι Αρχικά διαβατήριο και ESTA και μετά ένας σωματικός έλεγχος αλλά δεν κατάλαβα για τι και σε κάποιους άνοιγαν τις τσάντες.Ήταν μία με ενα χαρτάκι που σε ακουμπούσε σε χέρια,στο σώμα κτλ. Για αρρώστιες? Για ναρκωτικά? Δεν ξερω Γενικά οι υπάλληλοι στους ελεγχους μπορεί να σου έκαναν διάφορες ερωτήσεις, ρωτούσαν το όνομα σου, πόσο καιρό θα μείνεις στην NY κτλ,ενώ κάποιοι είχαν διάθεση και για αστεία ή κουβεντούλα Με λίγα λόγια,από τη στιγμή που φτάσαμε στο αεροδρόμιο, κανένα τρίωρο νωρίτερα, ούτε που καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα από τους τόσους ελεγχους. Οπότε συμβουλή: να είστε εκεί πολύ νωρίτερα.

Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο... Διάρκεια πτήσης 11 ώρες και κάτι. Όλοι λοιπόν λένε ότι αν και ακούγονται πολλές οι ώρες,δεν είναι τίποτα, περνάνε γρήγορα,βλέπεις μια (και δυο και τρεις και τέσσερις) ταινίες, ακούς μουσική, κανονίζεις τις λεπτομέρειες για το πρόγραμμά σου στη ΝΥ... και περνάνε οι ώρες. Εμένα δεν μου φάνηκαν ότι πέρασαν τόσο γρήγορα για να σας πω την αλήθεια Κάποιες στιγμές κοιτούσα τη διαδρομή στην οθόνη μπροστά μου και μου φαινόταν πως είχαμε κολλήσει εκεί, πανω από την Αγγλία ή πάνω από τον Καναδά (αυτή η μια τελευταία ωρα πριν φτάσουμε πραγματικα δεν περνούσε με τίποτα). Και οι θέσεις δεν μπορώ να πω ότι ήταν παααρα πολύ άνετες και δεν είμαι για κανενα λόγο πρώτο μπόι. Ίσως έφταιγε το ότι καθόμασταν στη μέση, οι άλλοι που ήταν δίπλα στο παραθυρο μας είπαν οτι ηταν πιο άνετοι. Ίσως πάλι να υπάρχουν και χειρότερα με άλλες εταιρίες και να μην πρεπει να παραπονιέμαι, αλλά ήταν το πρώτο μου υπερατλαντικό και δεν έχω μετρο σύγκρισης. Πάντως είχαμε συνέχεια φαγητό στη διάθεσή μας, μας κέρασαν λουκουμάκι μόλις ξεκίνησε η πτήση , μετά είχαμε γεύμα, καφέ,νερό,αναψυκτικό όποτε θέλαμε, αργότερα και αλλο φαγητό... Και οι αεροσυνοδοί ήταν πολύ καλές.Πάνω στο αεροπλάνο επίσης συμπληρώσαμε αυτό το έγγραφο που σου δίνουν και το ζητάνε στο αεροδρόμιο αργότερα,και λέει που θα μεινεις,ποσο καιρο κτλ.
Ετσι,μετά απο μια 11ωρη πτηση

φτάναμε σιγά σιγά στο JFK και αρχίσαμε να βλέπουμε τα φώτα από κάτω μας...
Αποβιβαστήκαμε από το αεροπλάνο και πήγαμε προς τον έλεγχο διαβατηριων του αεροδρομίου. Δεν είχε κόσμο, μόνο η δικιά μας πτήση πρέπει να ήταν εκεί, αντε αλλες μια-δυο, γι'αυτό δεν αργήσαμε καθόλου στον έλεγχο. Έλεγξαν διαβατήριο, ΕSTA, μας πήραν ηλεκτρονικά αποτυπώματα, μετά πήραμε βαλίτσες, περάσαμε από ένα ακόμα σημείο ελεγχου όπου δώσαμε το έγγραφο που συμπληρώσαμε πάνω στο αεροπλάνο και βγήκαμε έξω...

Eκει μας περιμενε ο ξεναγος που θα είχαμε μερικές από τις επόμενες μέρες,με λεωφορειάκι για να μεταφερθούμε στο ξενοδοχείο. Το αεροδρόμιο ειναι λιγη ώρα δρόμος από το Manhattan. Εκείνο το βράδυ μας είχε φανεί σαν ονειρο. Ήμασταν και κουρασμένες και απλά χαζεύαμε τα φώτα από το παράθυρο. Το Empire State φαινοταν από μακριά. Σιγά σιγά φτάσαμε στο Manhattan και βλέπαμε τα φώτα από τα κτήρια που υψώνονταν δίπλα μας, περάσαμε λίγο πιο μακριά από την Times Square όπου η νυχτα γινόταν μέρα και σε λίγο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Τακτοποιηθήκαμε και πέσαμε για ύπνο. Τώρα εμείς είμαστε στη Νέα Υόρκη δηλαδή ή βλέπουμε όνειρο;

 

[alice~]

Πρώτη μέρα στη Νέα Υόρκη λοιπόν! Μπορώ να πω ότι με επηρέασε λίγο το jet lag,γιατί άργησα να κοιμηθώ. Το ξενοδοχείο σε τέλειο σημείο, αξιοπρεπέστατο καθώς δεν είχαμε κλείσει κάτι ακριβό,αλλά καθαρό, με ευγενικούς υπαλληλους και (το σημαντικότερο) τέλειο πρωινό

Oπότε μολις φάγαμε,ξεκινήσαμε για την πρώτη μας επαφή με την πόλη.

Το πρόγραμμα σήμερα είχε ξενάγηση με λεωφορειάκι. Μαζί μας είχαμε έναν αμερικανο ξεναγό, πιο μεγαλύτερης ηλικίας που ήταν εξαιρετικός
Αργότερα κατάλαβα ότι ήταν ιδανική αυτή η ξενάγηση ως πρώτη επαφή με την Νέα Υόρκη,γιατί περάσαμε απ' όλες τις περιοχές και προσανατολιστήκαμε. Στην Νέα Υόρκη υπάρχουν τουριστικά λεωφορειάκια που περνούν από διάφορα σημεία, δεν γίνεται να μην τα προσέξετε,καθώς υπάρχουν και πολλοί που τα διαφημιζουν στο δρομο. Εμεις δεν ανεβηκαμε σε αυτά βέβαια, αλλά μια τέτοια βόλτα μπορεί να βοηθήσει και εσας να προσανατολιστείτε την πρώτη μέρα,οποτε σκεφτειτε το

Αφού το λεωφορείο μας εκανε μια βόλτα γύρω από την περιοχή που μέναμε,κατευθυνθήκαμε προς το Central Park.

Περπατήσαμε λίγο στο Strawberry fields,μετά δίπλα σε μια λίμνη

και μετά μπήκαμε πάλι στο λεωφορείο και συνεχίσαμε την ξενάγηση. Aφού περάσαμε και από το σημείο που αρχίζει η Brooklyn Bridge,κατευθυνθήκαμε προς το memorial των Διδυμων Πυργων.

Ηταν πραγματικά εντυπωσιακό. Εκει που ήταν ο κάθε ουρανοξύστης είχαν δημιουργήσει μια μεγάλη "πισίνα" και περιμετρικά, υπήρχαν γραμμένα τα ονόματα των θυμάτων, πάνω σε μεταλικές πλάκες.

Στη συνέχεια πήγαμε προς το Grand Central Station,για να βγάλουμε κάρτα για το μετρό.

Το μετρό είναι ο καλύτερος τρόπος για μετακινησεις. Γενικά, υπάρχει παρα πολλή κινηση, σε σημείο που ακόμα και αν θελησεις να πάρεις ταξί με το σκεπτικό ότι θα είναι πιο γρήγορο, θα κολλήσει στην κίνηση και θα αργήσεις ακόμα πιο πολύ Εμεις βγάλαμε εβδομαδιαία κάρτα για το μετρό με 30-32 $,κάπου εκει. Η κάρτα αυτή ισχύει και για τα αστικά,αλλά αν υπάρχει κίνηση,πάλι δεν συμφέρει να τα χρησιμοποιήσεις. Οπότε με έναν χάρτη για τις γραμμές του μετρό ή και ρωτώντας περαστικούς, δεν χάνεσαι ποτέ. Το πολύ πολύ να καταλήξεις σε άλλο μέρος και να κάνεις μια βόλτα και εκεί

Εδώ λοιπόν θέλω να γράψω λίγο για τους Νεουρκέζους. Στην πλειοψηφία τους ήταν πάρα πολύ καλοί. (Με λίγες εξαιρέσεις βέβαια,που θα αναφερθουν παρακατω) Είναι πάντα πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και να σε κατευθύνουν. Μας έτυχε 2-3 φορές να στεκόμαστε ψάχνοντας να βρούμε κάτι στον χάρτη και να έρθουν περαστικοί να μας ρωτήσουν αν ψάχνουμε κάτι και αν χρειαζόμαστε βοήθεια,χωρίς καν να τους ρωτήσουμε εμείς. Ήταν χαμογελαστοί, oι πωλητες σε μαγαζια, οι υπαλληλοι σε μουσεία, στη ρεσεψιον του ξενοδοχείου,ακόμα και στον έλεγχο του JFK κατά την επιστροφή μας και σου έπιαναν casually την κουβέντα. Βέβαια υπάρχει κάτι που αν το κάνεις,θα τους εξοργίσεις. Μισούν να στέκεσαι στη μέση του δρόμου,να περπατάς αργά, να είστε μεγάλη παρέα και να έχετε πιάσει όλο το πεζοδρόμιο ή να τους κόβεις τον δρόμο στο μετρό. Με το δίκιο τους βέβαια,το καταλαβαίνω. Αλλά μπορεί και να σε βρίσουν αν το κάνεις αυτό, όπως μας έτυχε εμάς δυο φορές (οι εξαιρέσεις που έλεγα). Βέβαια το συνηθισαμε γρήγορα, στεκόμασταν πάντα στην άκρη και περπατούσαμε γρήγορα.

Γενικά, δεν νιώσαμε πουθενά φόβο ή κινδυνο,και ήμασταν όλες κορίτσια κάτω από 20 χρονών. Βεβαια μετά τις 1-2 το βράδυ, οι δρόμοι ερήμωναν αρκετά, οι κάθετες avenues βέβαια εξακολουθούσαν να είναι γεμάτες από κόσμο. Η μόνη στιγμή που ανησύχησα λίγο ήταν στο μετρό, όταν μπήκε ένας μέσα και αρχισε να φωνάζει για να του δώσουμε λεφτά, αλλά κατέβηκε στην επόμενη στάση. Παρόμοιο περιστατικό μας έτυχε πάλι μετά από λίγες μέρες. Σε άλλους, έτυχε να μπει κάποιος μέσα στο αστικό και να φωνάζει και να βρίζει. Τρόμαξαν πολύ η αλήθεια είναι. Οπότε φαντάζομαι αυτά συμβαίνουν αρκετά συχνά, και απλά θέλει ψυχραιμία και να κατεβεις στην επόμενη στάση.

Και ετσι λοιπον,αγορασαμε την κάρτα του μετρό και επειδή είχε πάει μεσημερι,θέλαμε κάτι να φάμε.
Το μόνο παραπονο μου από αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν δοκιμασαμε πολύ από το φαγητό της Νέας Υόρκης. Καλα,η αλήθεια είναι ότι τα εστιατόρια ήταν και ακριβά. (θα μιλήσω αργότερα γι'αυτά) Αλλά επειδή περπατούσαμε συνέχεια και ήμασταν κουρασμένες, απλά θέλαμε να καθισουμε κάπου να φαμε οτιδηποτε,και γι'αυτο τρώγαμε συνήθως πίτσα ή burgers
Στον σταθμό υπάρχουν πολλά μαγαζιά για φαγητό,κινεζικο,ταιλανδεζικο,μαγειρευτο,φαστ φουντ... Εμείς πήραμε απο ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα με κοκα κολα
Μετά περπατήσαμε ως το ξενοδοχείο,περνώντας από την Times Square.

Mια ακομα συμβουλή: ΜΗΝ φωτογραφηθείτε με αυτούς με τα κοστούμια ηρωων στην Times Square. Απλά μην το κάνετε Ζητάνε τρελά φιλοδωρήματα,από 10 ως 20$.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο,ξεκουραστήκαμε για κάποιες ώρες και φυσικα επικοινωνήσαμε και με Ελλάδα,μέσω Skype,Viber... Δεν αξίζει να αγοράσετε κάρτα κινητού από εκεί, εκτός και αν είναι απαραίτητο. Πάντως μέσω ίντερνετ,μια χαρά γίνεται η δουλειά. Τα ξενοδοχεία έχουν δωρεάν wifi,όπως και όλα τα μουσεία,κάποια μαγαζιά με ρούχα και τα Starbucks. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες άλλες καφετέριες ζητούσαμε τον κωδικό και μας έλεγαν ότι ειναι μονο για το προσωπικό, αλλά μια χαρά κάναμε την δουλεια μας εμείς από τα άλλα σημεία που είχαν δωρεάν wifi.

Το βράδυ πήραμε έναν καφέ στο χέρι από τα Starbucks (υπάρχουν σε κάθε γωνία,αν και τα Starbucks στην Ελλάδα έχουν πιο όμορφη ατμόσφαιρα μέσα ) και περπατήσαμε ως το Central park και μετά πήγαμε στο Cafe Lalo,οπου γυριστηκαν σκηνες στην ταινια "You've got mail". Περπατησαμε με λιγα λογια απο την 39th street ως την 83rd. 44 δρομους δηλαδή Η βραδινή Νεα Υορκη ηταν η αγαπημενη μου.

Το καφέ απ'εξω

Είχε μεγαλη ποικιλία απο γλυκά,ροφήματα και ποτα.
Εκεινο το βράδυ,αλλά και γενικά τις πρωτες μέρες μας στην ΝΥ είχε αρκετό κρύο,πιο πολύ απ'όσο περιμέναμε. Αργότερα όμως άλλαξε ο καιρός και είχε περισσότερη ζέστη.Ο καιρός αλλάζει πολύ απότομα εκεί.
Γυρισαμε στο ξενοδοχείο με μετρό φυσικά. Η πρώτη μέρα μας είχε αφήσει υπέροχες εντυπώσεις

 

[alice~]

H επομενη μερα ηταν μια μεγαλη μερα,με πολυ περπατημα To προγραμμα ειχε περπατημα στο High Line και μετα... οπου μας βγαλει ο δρομος! Αφου πηραμε πρωινο λοιπον, αρχισαμε να περπαταμε δυτικά, ωστε να βρουμε την αρχη του High Line και να περπατήσουμε και τα 2,33 χλμ του.
Μετά απο λιγο περπάτημα λοιπον...

..φτάσαμε σε μια περιοχή με πολλές οικοδομές

και καινούρια κτήρια

Όπως μάθαμε και αργότερα, υπήρξε μια ύφεση στον κατασκευαστικό τομέα στην Νέα Υόρκη πριν λίγα χρόνια. Τώρα όμως τα πράγματα είναι καλύτερα και έχουν αρχίσει πάλι να κατασκευάζονται διάφορα κτήρια και ουρανοξύστες.
Συνεχίσαμε λιγο ακομα το περπάτημα..

και τελικά φτάσαμε στο High Line

Tι ακριβως ειναι ομως το High Line?
Το High Line είναι ουσιαστικά ενα ανυψωμενο πάρκο. Αρχίζει στην 30th St και καταλήγει στην Gansevoort St, διπλα στο νεο Whitney Museum of American Art. Στο πάρκο,οι κάτοικοι και οι τουρίστες μπορούν να περπατήσουν ή να καθισουν σε ενα παγκάκι και να διαβάσουν, να συζητήσουν, όλα αυτά με θέα τον ποταμό Hudson στην αρχή του πάρκου,ενώ στην πορεία η θέα είναι διάφοροι δρόμοι και κτήρια της πόλης.
Έτσι,έχοντας στα αριστερα μας όλες αυτές τις νέες οικοδομές

και στα δεξιά μας τον ποταμο Hudson

περπατούσαμε χαζεύοντας λεπτομέρειες όπως τα έξυπνα παγκάκια

σε κάποια από τα οποια,οταν καθόσουν, κατέβαιναν προς τα κάτω, και άλλα έξυπνα ευρύματα των σχεδιαστών του πάρκου, όπως ένα υπόγειο δρομάκι για τα παιδιά,που άρχιζε λίγο πιο πίσω και οδηγούσε εδώ!

Σε λίγο το σκηνικό άλλαζε,και το High Line συνέχιζε ανάμεσα σε κτήρια

και επίσης υπηρχε περισσότερος κόσμος. Ίσως φταιει που περασε η ωρα,θα ειχε παει 10-11πμ και μαλλον ειχε κινηση. Τελικα με τοσους τουριστες, πως να βρει χώρο και ησυχια ο κάτοικος της Νεας Υορκης να απολαυσει το παρκο? Μαλλον το παρκο εχει διαφορετικη χρηση απο αυτή για την οποια προοριζοταν τελικα...

Απο το πάρκο βλέπαμε δρόμους και διάφορες γειτονιές

Σε καποια σημεια υπηρχαν διαφορα installations,όπως αυτό

...και αυτό

("Physical Graffiti",Damian Ortega) Aπό μπροστά φαινόταν σαν γραφιτι πανω στον τοίχο. Και ομως δεν ειναι ετσι
Υπήρχε επίσης και χώρος για μικρές συναυλίες

Και καπως έτσι λοιπον,μετα απο αρκετο περπατημα,φτάσαμε στο τελος του παρκου

Ακριβως διπλα λοιπον βρισκοταν το νεο Whitney Museum of American Art. Απ'εξω υπηρχαν καποιες καρεκλες και φυσικα και καθισαμε λιγο για να ξεκουραστουμε

Αποφασισαμε ομως να μην μπουμε στο μουσείο,γιατι θα πηγαιναμε σε αρκετα τις επόμενες μέρες.
Βρισκομασταν πλεον στην περιοχη του West village,εκεί που υπαρχουν όλα αυτά τα γραφικά σπίτια φτιαγμένα από τούβλα και κοντά στο σπίτι που γυριστηκαν τα Φιλαράκια Oποτε σκεφτηκαμε να περπατησουμε σε αυτη την (πανεμορφη,οπως αποδειχθηκε) περιοχή.

Μην ξεχνάμε οτι οταν ημασταν εμείς εκει ηταν η περιοδος του Halloween Ειδαμε πολλες κολοκυθες και στολισμένα σπίτια/μαγαζιά.

Το σπιτι απο τα Φιλαράκια

Και καπως ετσι οπως περπατουσαμε,έπεσε το μάτι μας σε μια αυλή που ήταν και αυτή στολισμένη με κολοκύθες

..we did trespass,however,ή τουλαχιστον, η κάμερά μας πέρασε μέσα από τα κάγκελα της αυλόπορτας

Eκεινη τη στιγμή, μια κυρια ήρθε και καναμε στην ακρη για να ανοιξει την πόρτα και να πάει στο σπίτι της. Πόσο την ζηλέψαμε
Kι άλλες κολοκύθες...

Πανεμορφη περιοχή,εκει ομως βρήκαμε δύο αγενεστατους Νεουρκέζους. Οκ,μας είχαν πει ότι τους ενοχλεί όταν οι τουρίστες περπατάμε αργά. Αλλά τι να κανουμε και εμεις που θελαμε να βγάλουμε φωτογραφία την κάθε γωνία και το κάθε φύλλο πάνω στα δέντρα Kαι έτσι οπως περπατούσαμε λοιπον,μια κυρία έπεσε πάνω μας και αμέσως ειπε με παράπονο "Jesus christ,fucking tourists!" Ε οκ,μας πείραξε αλλα σκάσαμε και στα γέλια

Μετά περάσαμε από ένα δισκοπωλείο και θέλαμε να μπουμε μεσα να ριξουμε μια ματιά... Ένας από αυτους που δουλευαν εκει άρχισε να μας ρωτάει από που ειμαστε. "Greece,greece" ε,και τότε άρχισε να μας ρωταει αν παιρνουμε τα λεφτα από τους Γερμανους για να ερχομαστε εδώ και να τα ξοδεύουμε. Ετσι οπως μπήκαμε στο μαγαζί,έτσι βγήκαμε λοιπόν.
H ωρα είχε περάσει όμως και πεινουσαμε πολυ. Οποτε ψαχνοντας να βρουμε καπου να καθισουμε,βρήκαμε ενα εστιατόριο,το The Quarter. Δεν υπήρχαν τραπέζια,όμως τελικά ετοίμασαν ένα τραπέζι στο... υπόγειο,εκεί που ήταν και η κάβα και καθίσαμε εκεί

Aυτό που πρέπει να ξέρετε για τα εστιατόρια είναι ότι εκτός απο το φαγητό,πληρώνετε ένα ακόμα ποσό για το service.Δεν ξέρω αν συμπεριλαμβάνεται σε αυτό το φιλοδώρημα βέβαια,δεν θυμάμαι,εμείς σε κάποια μαγαζιά αφήναμε επιπλέον λίγα δολάρια,σε κάποια όχι Το εμφιαλωμένο νερό ήταν και αυτό ακριβούτσικο, φάγαμε όμως νόστιμα burgers,οπότε άξιζε τα λεφτά του.

Μετά είδαμε ότι ήμασταν κοντά στο Washington Square park και αποφασίσουμε να περπατήσουμε προς τα εκεί.Αυτό το πάρκο το λάτρεψα.

Στην μια πλευρά του πάρκου υπήρχαν κάποιες σκακιέρες. Βλέπαμε επίσης κάποιους άστεγους να κάθονται εκεί και να πάιζουν με περαστικούς. Ίσως είναι κάτι σαν στοίχημα, ώστε αν χάσουν οι άστεγοι να τους δώσουν οι περαστικοί χρήματα; Ίσως είναι κάποιος τρόπος να περνάνε τον χρόνο τους;

Γενικά μου αρεσε αυτό το παρκο γιατί σε καθε γωνια γινοταν και κατι διαφορετικο. Ήθελες πάρκο για σκύλους; Το είχες. Ήθελες να παίξεις κάποιο παιχνίδι; Μια παρέα οργάνωνε διαφορες δραστηριότητες και ζητούσε τη συμμετοχή περαστικών. Ήθελες μουσική; Μια μπάντα έπαιζε τραγούδια ζωντανά.

Μηπως ήθελες και τιποτα πιο περίεργο,όπως ας πούμε,κάποιον να παίζει πιάνο μέσα στη μέση από ένα δρομάκι; No worries! Και απο αυτο εχουμε

Τόση ζωή,τόση κίνηση,τόσο πράσινο... Και εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε ένα σωστό πάρκο. Πώς γίνεται να μην παθεις καταθλιψη όταν γυρίσεις πισω..

Είχε περάσει η ώρα και ήμασταν κουρασμένες,οπότε γυρίσαμε πίσω στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Το βράδυ δεν είχαμε καποιο συγκεκριμένο προγραμμα. Ήμασταν κουρασμένες επειδή περπατούσαμε όλη μέρα,αλλά ήμασταν στην Νεα Υορκη. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνουμε στο ξενοδοχείο Οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε στην Times Square και γύρω από την περιοχή που ήταν το ξενοδοχείο.

Καθώς περπατούσαμε, καταλάβαμε ότι κάποια μαγαζιά ήταν ανοιχτά,αν και ήταν 9-10 το βράδυ. Μπήκαμε σε κάποια να ρίξουμε μια ματιά,στο Macy's και στο Urban Outfitters. To Macy's ήθελε χρόνο να το ψάξεις και εμείς δεν είχαμε αυτό το προνομιο, οπότε ρίξαμε απλά μια ματιά και φύγαμε. Το Urban Outfitters όμως το λατρέψαμε και πηγαμε άλλες 2-3 φορές τις επόμενες μέρες να ψωνίσουμε. Γιατί να μην υπάρχει και εδώ;

Γενικά, για να κάνει κάποιος ψώνια στην Αμερική χρειάζεται χρονο και χρήμα. Πιστευω ότι χρειάζεται μια μέρα ολόκληρη, ή μισή μέρα να ψαχνει,να δει τι του αρέσει και να πάει την επόμενη να ψωνίσει. Εμείς δεν είχαμε τόσο χρόνο δυστυχώς. Πάντως από τα λίγα που είδαμε, θα έλεγα ότι είναι αρκετά ακριβά. Σίγουρα θα υπαρχουν προσφορες αλλά θέλει ψάξιμο. Υπάρχει ένα εμπορικό λίγο πιο έξω από την Νέα Υόρκη,το Woodbury's και υπάρχει λεωφορειάκι που πηγαίνει εκεί. Δεν θέλαμε με τίποτα όμως να χάσουμε μια μέρα για ψώνια. Ίσως όταν ξαναπάμε Νεα Υόρκη και έχουμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας...ίσως...

Το Εmpire State building

Η νύχτα γίνεται μέρα στη Times Square. Κόσμος παντού! Με δυσκολία περπατούσαμε

Η κούραση δεν μας αφησε να περπατήσουμε κι άλλο,ούτε να ψάξουμε για κάποιο μαγαζί να φάμε. Οπότε πήραμε...πατατάκια και διαφορα αλλα...αμερικανικα snacks και πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ύπνο. Η επόμενη μέρα θα είχε επίσης πολλή ώρα ορθοστασίας στο MoMa που ανυπομονουσαμε να δουμε

 

[irene_glee86]

Ανυπομονώ να διαβάσω την συνέχεια! Αρχές Γενάρη θα πάω κ εγώ κ με βοηθάς πολύ με την υπέροχη διήγηση σου!

 

[alice~]

Ποσο σε ζηλεύω! Ευχαριστώ πολύ,για οποιαδήποτε απορία/διευκρίνιση,μπορείς να ρωτήσεις, ίσως μπορώ να βοηθήσω! Να περάσεις υπέροχα

 

[irene_glee86]

Αχ θα ήθελα πάρα πολύ την βοήθεια σου!! συννάλαγμα που έκανες? κ πως επικοινωνούσες με Ελλάδα!

 

[alice~]

Συνάλλαγμα έκανα από εδώ,στην Ελλάδα σε τράπεζα. Νομίζω σχετικά καλή ήταν η ισοτιμία, ήθελα να έχω ήδη χρήματα μαζί μου και να μην έχω στο μυαλό μου να κάνω συνάλλαγμα εκεί. Σε αυτό το ζήτημα ίσως υπάρχουν άλλοι που είναι πιο ενημερωμένοι από εμένα
Για την επικοινωνία τώρα,μέσω ίντερνετ μιλούσαμε με Ελλάδα. Μπορείς να αγοράσεις βέβαια από εκεί σε κάποιο κατάστημα κάρτα για το κινητό (μου είχαν πει ότι κοστιζε περίπου 35-40$) και είχες λεπτά για να κάνεις κλήσεις στην Ελλάδα αλλά και mb για ίντερνετ. Πάντως εμάς δεν μας χρειάστηκε τέτοια κάρτα. Βρίσκαμε παντού ίντερνετ,είχαμε στο ξενοδοχείο,στα μουσεία,στα Starbucks (δεν έχουν όλες οι καφετέριες και τα εστιατόρια ασύρματο wifi όμως,μερικοί σου λένε ξεκάθαρα ότι δεν θα σου δώσουν τον κωδικό),οπότε γενικά δεν είχαμε πρόβλημα. Μιλούσαμε μεσω εφαρμογών όπως το Skype και το Viber και η ποιότητα των κλήσεων ήταν πάντα πολύ καλή. Η κάρτα θα ήταν τζάμπα λεφτά Αν όμως θες να μιλάς από κινητό,βρες κάποιο κατάστημα T-Mobile εκεί (ίσως και AT&T αλλά εμένα για T mobile μου είχαν πει),δείξε το διαβατήριό σου και ζήτα μια κάρτα για το κινητό.
Τωρα ειδα στο αλλο θέμα σου το προγραμμα του ταξιδιου σου,ζηλευω ακομα περισσοτερο!!

 

[irene_glee86]

θα χρειαστώ μάλλον την καρτουλα γιατί θελω να επικοινωνω οποιαδηποτε στιγμη με ελλαδα γιατι ο γιοκας μου θα ειναι ελλαδα κ ειναι μολις τριων χρονων!οσο για το θεμα των χρηματων ειχε καποιο οριο στο αεροδρομιο για το ποσα χρηματα μπορεις να εχεις μαζι? χρησιμοποιησες καθολου χρεωστικη/πιστωτικη καρτα? αχ πολυ σε ευχαριστω για την βοηθεια σου!!! ολο αυτον τον καιρο ειμαι πολυ ενθουσιασμενη που οργανωνω το ταξιδι αυτο απλα την τελευταια εβδομαδα εχω τρομαξει λιγο (εως πολυ μπορω να πω) με ολα αυτα που γινονται με τους τρομοκρατες..! το 2001 ειχα ξαναπαει αμερικη( μονο βοστονη) κ ειχα επιστρεψει 10 σεπτεμβρη, μια μερα πριν τους διδυμους πυργους!

 

[alice~]

Το οριο ειναι 10.000$ νομιζω,τοσα μπορεις να εχεις πανω σου αν δεν κανω λαθος. Εγω δεν χρησιμοποιησα καρτες αλλα μια φιλη μου χρησιμοποιούσε παντου την πιστωτική της χωρίς πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολοι οι καιροί τώρα, αλλά τέτοιο ταξίδι είναι όνειρο ζωής,δεν σου πάει η καρδιά να το ακυρώσεις Τον νου σας να έχετε και θα περάσετε μια χαρά.

 

[irene_glee86]

οντως!!! κανενα καλο εστιατοριο??

 

[makisg]

Το οριο ειναι 10.000$ νομιζω,τοσα μπορεις να εχεις πανω σου αν δεν κανω λαθος. Εγω δεν χρησιμοποιησα καρτες αλλα μια φιλη μου χρησιμοποιούσε παντου την πιστωτική της χωρίς πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολοι οι καιροί τώρα, αλλά τέτοιο ταξίδι είναι όνειρο ζωής,δεν σου πάει η καρδιά να το ακυρώσεις Τον νου σας να έχετε και θα περάσετε μια χαρά.

προσοχή!!!! το όριο είναι 2000 ευρω.