ΗΠΑ New York City: Η απόλυτη εμπειρία

[rainbow_326]

Μόλις γύρισα από τη Νέα Υόρκη και είμαι γεμάτος εικόνες και εμπειρίες που δύσκολα περιγράφονται. Εγώ μαζί με 2 φίλους μου με τους οποίους κάναμε αυτό το μαγευτικό ταξίδι των 10 ημερών θα σας ταξιδέψουμε στην βασίλισσα των πόλεων. Τη New York City! Η Ταξιδιωτική Ιστορία θα γράφεται πρώτα χειρόγραφα και ύστερα στον υπολογιστή. Θα προσπαθήσω για όσο το δυνατόν καλύτερη παρουσίαση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και άλλα καλούδια! Αναμείνατε... αρχίζει

 

[Defkalion]

Παίρνω τα ποπ-κορν μου, και στήνω τη μούρη μου στην οθόνη.

 

[latina]

πιανω κεγω σειρα!

 

[varioAthens]

Αναμένουμε! Αναμένουμε!

 

[rainbow_326]

Σάββατο 20/3/2010 : Το μακρύ ταξίδι για τη Νέα Υόρκη

Η μεγάλη μέρα είχε επιτέλους έρθει. Η μέρα της αναχώρησης μας. Μαζευτήκαμε όλοι σιγά-σιγά μπροστά από το δημαρχείο του Βόλου και περιμέναμε το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου θα πετούσαμε για Ζυρίχη, τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού μας. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω το λεωφορείο από το κέντρο της πόλης και να κινηθώ προς το δημαρχείο αφού πρώτα είχα αποχαιρετήσει το έτερον ήμισυ. Μια κόκκινη βαλίτσα ήταν η μόνη μου συντροφιά μέχρι εκεί. Η βαλίτσα μισοάδεια, μόλις 12 κιλά, γεμάτη με τα απολύτως απαραίτητα μόνο. Κατεβαίνω από το λεωφορείο και συναντάω τους φίλους μου. Ξεκινήσαμε 25 άτομα για αυτό το ταξίδι. Ήταν η εκδρομή του 5ου έτους της σχολής μου. Δεν έλειψαν βέβαια και τα απρόοπτα πριν καν ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι μας αφού ένα παιδί ξεχάστηκε και άργησε να έρθει στο σημείο συνάντησης. Μετά από 45 λεπτά λοιπόν ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο Μακεδονία. Μέσα στο λεωφορείο ήμασταν όλοι ανυπόμονοι και κουρασμένοι καθώς τα Τέμπη ήταν κλειστά και πήγαμε μέσω Ελασσόνας όπου ο δρόμος είναι γεμάτος στροφές. Στο δρόμο παρακολουθήσαμε την ταινία «Δύο εβδομάδες προθεσμία» η οποία γυριζόταν στη New York City και μας προϊδέαζε για το τι θα επακολουθήσει στο ταξίδι μας. Που να ξέραμε όμως πως η πραγματικότητα θα ήταν ακόμα καλύτερη! Κάναμε μια σύντομη στάση στο δρόμο και κατά τη 1 και μισή το βράδυ φτάνουμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Η αναμονή ήταν αρκετά μεγάλη και κουραστική αφού πετούσαμε 5 παρά 10. Check in, βόλτα στα duty free μαγαζιά και φαγητό. Κάτι σημαντικό. Εάν η βαλίτσα σας είναι ανοιχτού χρώματος, η δικιά μου ήταν κόκκινη, μη διστάσετε να χρησιμοποιήσετε τα αυτόματα μηχανήματα wrapping που υπάρχουν στα αεροδρόμια για να τυλίξετε τη βαλίτσα σας με ζελατίνα. Μπορεί να σας φανεί ακριβο ή ανούσιο αλλά τουλάχιστον δεν θα βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να δείτε τη βαλίτσα σας γεμάτη λάδια από τους ιμάντες που μεταφέρουν τις αποσκευές ή τα ρούχα σας βρεγμένα. Οπότε είτε προτιμήστε μια σκουρόχρωμη βαλίτσα ( μαύρη, μπλέ κλειστή…) είτε μία πλαστική και όχι υφασμάτινη είτε χρησιμοποιήστε τα wrapping machines (7$ είχε η υπηρεσία στο JFK). Μισή ώρα πριν την πτήση άρχισε η επιβίβαση στο αεροπλάνο μετά τους κλασικούς ελέγχους ασφαλείας (βγάλε μπουφάν, κάνε, δείξε κτλ). Στη συνέχεια μπήκαμε στο bus που μας μετέφερε στις σκάλες του αεροπλάνου. Ταξιδεύαμε με Swiss Airlines. Το αεροπλάνο ήταν στενό, όχι πολύ όμως, με κεντρικό διάδρομο και 3 σειρές καθισμάτων στα πλαϊνά. Είχα θέση δίπλα στο διάδρομο. Η πτήση για Ζυρίχη κράτησε κάτι παραπάνω από 2 μιση ώρες. Η πτήση περιείχε ένα γεύμα το οποίο δε θυμάμαι τι ήταν. Φτάνουμε λοιπόν στη Ζυρίχη 6 και κάτι τοπική ώρα και αποβιβαζόμαστε από το αεροπλάνο, ένα Airbus 320. Στη Ζυρίχη φάγαμε ένα triple whopper στα Burger King κάναμε μια μεγάλη βόλτα καθώς το αεροδρόμιο είναι τεράστιο. Πετούσαμε 09.55. Μία ώρα νωρίτερα ξεκινήσαμε για το terminal αναχώρησης για το JFK καθώς ήταν αρκετά μακριά. 15-20 λεπτά έγραφαν οι πινακίδες. Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε 3 security controls και μπήκαμε σε ένα τρενάκι που σε μεταφέρει μέσα στο αεροδρόμιο. Το security control αρκετά αυστηρό, έβγαζες παπούτσια και μπουφάν. Περιμέναμε λίγο στην αίθουσα αναμονής και επιβιβαστήκαμε στο Airbus A330 της Swiss που θα μας μετέφερε στο JFK. Το αεροπλάνο δεν ήταν από τα πιο καινούρια της Swiss, έτσι ήταν λίγο άβολα. Είχε βέβαια προσωπικό IFE με πρόσφατες ταινίες και κάποια παιχνίδια αλλά απλά άκουσα μουσική. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν τα κατάφερα. Κάθε λίγη ώρα ερχόντουσαν οι αεροσυνοδοί και μας έφερναν αναψυκτικά, φαγητά, σοκολάτες, πρωινό και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το meal ήταν κοτόπουλο με λαχανικά. Δοκιμάσαμε apple juice και χυμό τομάτας. Εκεί κάπου θυμήθηκα κάποιο παιδί από εδώ που είχε πει για τον traveler και το φετίχ που έχει να σκίζει τα περιτυλίγματα από τα μαχαιροπίρουνα και για τη μυρωδιά των καθισμάτων. Μετά από 8,5 ώρες φτάνουμε στον προορισμό μας, το JFK, 14.30 τοπική ώρα. Περνάμε τη φισούνα και κατεβαίνουμε το διάδρομο για να φτάσουμε στο χώρο όπου γίνεται ο έλεγχος της visa. Δακτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφία από κάμερα, μερικές ερωτήσεις από τον υπάλληλο του αεροδρομίου και είσαι έτοιμος να μπεις σε ένα διαφορετικό κόσμο. Παίρνουμε τις βαλίτσες, ξαναδείχνουμε τα διαβατήρια και συναντούμε τον ξεναγό μας. Μπαίνουμε στο λεωφορείο και κατευθυνόμαστε προς το ξενοδοχείο μας. Να προσθέσω πως όσοι αποφασίσετε να πάρετε μετρητά μαζί σας αλλάξτε τα ευρώ σε δολάρια στην Ελλάδα. Μην περιμένετε να το κάνετε στη Νέα Υόρκη καθώς η ισοτιμία δεν είναι καθόλου ευνοϊκή. Να φανταστείτε εγώ άλλαξα τα χρήματα μου στην Alpha Bank με ισοτιμία 0.74 ενώ κάποιοι φίλοι τα άλλαξαν στη Νέα Υόρκη με 0.82. Οπότε προσοχή! Στις ελληνικές τράπεζες κρατάνε και μία προμήθεια που κυμαίνεται από 8-10 ευρώ.

Μερικές φωτογραφίες για να σας βάλουν στο κλίμα

Αεροδρόμιο Ζυρίχης

Triple Whopper στα Burger King του αεροδρομίου της Ζυρίχης

Airbus A330 με το οποίο κάναμε το υπερατλαντικό ταξίδι

Αεροδρόμιο JFK

 

[GKCAPO]

Για προχώρα, για προχώρα, βάλε ρυθμό σε παρακαλώ....σε λίγο είναι η σειρά μας να "τρέξουμε" το ίδιο φιλμ.... και χρειαζόμαστε πληροφοριακό υλικό!!!

 

[rainbow_326]

Κυριακή 21/3/2010 : 1η μέρα

Ο αρχικός μας προορισμός ήταν το Affinia Manhattan Hotel. Δυστυχώς ή ευτυχώς το ξενοδοχείο άλλαξε και ειδοποιηθήκαμε τελευταία στιγμή. Το νέο μας ξενοδοχείο ήταν το Roosevelt Hotel (http://www.theroosevelthotel.com). Madison Avenue με 45th street. Πήραμε τις βαλίτσες μας, μας ενημέρωσαν για τις εκδρομές σε Woodbury και Atlantic City και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο μας, στον 6ο όροφο. Είχαμε το νούμερο 649. Το δωμάτιο ήταν τετράκλινο και αρκετά ευρύχωρο. Τηλεόραση LCD με καλωδιακή και άνετο μπάνιο. Ένα παράθυρο στην άκρη που άνοιγε λίγα εκατοστά προς τα πάνω άφηνε το λιγοστό φως να περνάει μέσα στο δωμάτιο. Να αναφέρω εδώ όμως πως ναι μεν οι ακτίνες του ήλιου δύσκολα περνάνε ανάμεσα από τους πανύψηλους ουρανοξύστες όχι όμως και η βροχή, η οποία είτε σιγανή είναι είτε πιο δυνατή μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ενοχλητική. Οπότε η ομπρέλα είναι σίγουρο αξεσουάρ στη βαλίτσα σας. Αν ξεχαστείτε, δεν πειράζει. Μπείτε σε ένα από τα δεκάδες μαγαζιά με τουριστικά είδη και αγοράστε μια ομπρέλα με αυτόματο άνοιγμα και πλαστικό χερούλι προς 2,17 $! Εμείς αυτό κάναμε. Το τονίζω αυτό γιατί κάποιος φίλος εδώ είχε αναφέρει πως η βροχή δεν φτάνει στους δρόμους του Μανχάταν. Η πρώτη μέρα πάντως ήταν ηλιόλουστη. Ξεκουραστήκαμε λίγο στο δωμάτιο. Ήμασταν 4 παιδιά στο 649. Εγώ (Αποστόλης), ο Θανάσης, ο Παναγιώτης και ο Πάρης. Μισή ώρα μετά ξεκινήσαμε για την πρώτη μας γνωριμία με την πόλη αφού θέλαμε να προλάβουμε ανοιχτό το κατάστημα ηλεκτρονικών B&H για να αγοράσουν οι 2 φίλοι μου ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Στο δρόμο παρατηρούσαμε τα πανύψηλα εντυπωσιακά κτίρια και δεν μπορούσαμε να συνηθίσουμε στη θέα τους. Αισθανόμασταν σαν μυρμήγκια. Είχε πιαστεί ο λαιμός μας να τα κοιτάμε. Περάσαμε από το Empire State Building, το εμπορικό κέντρο Macy’s και την Times Square. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά. Συνεχίσαμε μέχρι το B&H λίγο βιαστικά καθώς έκλεινε στις 7 το απόγευμα. Το κατάστημα βρισκόταν 9th Avenue με 34th street. Μπήκαμε μέσα και χαζεύαμε τους τεράστιους χώρους με είδη φωτογραφίας και άλλα ηλεκτρονικά. Καταλήξαμε στον 2ο όροφο όπου ο Παναγιώτης αγόρασε μια compact ψηφιακή φωτογραφική μηχανή οlympus σε αρκετά καλή τιμή και με international εγγύηση για 2 έτη. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν πως στο μαγαζί δούλευαν πάρα πολλοί Εβραίοι που φορούσαν το χαρακτηριστικό καπελάκι τους. Ο φίλος μου πλήρωσε με πιστωτική κάρτα και υπέγραψε ηλεκτρονικά σε μια ειδική συσκευή που έχουν όλα τα καταστήματα. Βγήκαμε από το μαγαζί και αποφασίσαμε να φάμε στα Friday’s. Περιμέναμε 20 λεπτά για να καθήσουμε σε τραπέζι και χρειάστηκε να κάνω spell το όνομα μου στον υπάλληλο καθώς το Apostolis είναι αρκετά δύσκολα. Όταν ήταν έτοιμο το τραπέζι μας ο υπάλληλος απλά μας έκανε νόημα να πάμε και δεν φώναξε το όνομα μου. Εγώ πήρα ένα sirloin steak με onion rings και πατάτες με τυρί και μπέικον. Ήπιαμε diet coke. Πολύ νόστιμο το φαγητό. Φύγαμε από το μαγαζί και κάναμε μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη, γυρνώντας προς το ξενοδοχείο. Κατεβήκαμε στο σταθμό του μετρό δίπλα στα Friday’s για να βγάλουμε Metrocard 7 ημερών για Unlimited Ride. Δώσαμε 27 $ ο καθένας και ήταν ίσως η καλύτερη αγορά που κάναμε. Έβγαλε όμως μόνο ο Θανάσης καθώς είχε 30 $ σε μετρητά. Εγώ και ο Παναγιώτης δεν μπορέσαμε να βγάλουμε καθώς είχαμε μόνο χαρτονομίσματα των 20 $ και όλα τα μηχανήματα δίνουν ρέστα μέχρι 6 $. Δοκιμάσαμε να πληρώσουμε με πιστωτική κάρτα αλλά τίποτα. Οπότε το αφήσαμε για την επόμενη μέρα. (Να αναφέρω πως οι κάρτες μας δεν ήταν πιστωτικές αλλά χρεωστικές αλλά πέρα από τα μηχανήματα του μετρό δεν είχαμε κάποιο άλλο πρόβλημα και μπορούσαμε να τις χρησιμοποιήσουμε σε όλες μας τις συναλλαγές, ακόμα και για ανάληψη χρημάτων από τα ΑΤΜ με κόστος μόλις 2,5 – 3 $ ). Έτσι γυρίσαμε με τα πόδια πίσω. Άξιζε όμως αφού είδαμε το Chrysler Building φωτισμένο, τον ουρανοξύστη της Metlife και το Grand Central. Μας έκανε επίσης εντύπωση το Muni-Meter που είναι σαν το δικό μας παρκόμετρο. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κουρασμένοι αλλά και πολύ εντυπωσιασμένοι. Αγοράσαμε 2 μπουκαλάκια νερό από το market του ξενοδοχείου με 5 $ το καθένα. Οπότε προσοχή! Να αγοράζετε οτιδήποτε χρειάζεστε από τα περίπτερα που υπάρχουν στους δρόμους. Μέσα στο ξενοδοχείο είναι πολύ ακριβά και δεν αγοράσαμε ξανά από εκεί. Απλά να έχετε υπόψη σας πως τα περίπτερα που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία σε μορφή καντίνας κλείνουν αρκετά νωρίς με αποτέλεσμα μια μέρα που βγήκα έξω για να πάρω ένα μπουκάλι νερό και μία Pepsi να καταλήξω στο Grand Central, το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, κάνοντας βέβαια μια αξέχαστη βόλτα στις αποβάθρες. Από τις λίγες φορές που βρέθηκα μόνος μου στη Νέα Υόρκη. Ομολογώ πως κάποια στιγμή φοβήθηκα λίγο καθώς ήταν αρκετά σκοτεινά στις αποβάθρες των τρένων αλλά η εμπειρία άξιζε. Ευτυχώς δε συνέβη τίποτα. Πέσαμε αμέσως για ύπνο αφού ήμασταν κουρασμένοι τόσο από το ταξίδι και το jet lag όσο και από τη σημερινή μας βόλτα-γνωριμία με την πόλη της Νέας Υόρκης.

Φωτογραφίες από την 1η μέρα


Empire State Building και εμπορικό κέντρο Macy's

Friday's στη Νέα Υόρκη με θέα το Empire State Building

Chrysler Building το βράδυ

Ο ουρανοξύστης της Metlife το βράδυ

Grand Central Station

 

[rainbow_326]

Δευτέρα 22/3/2010 : 2η μέρα

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με δυσκολία αλλά αρκετά νωρίς αφού το jet lag δεν έλεγε να μας αφήσει σε ησυχία. Εγώ ήμουν πιο συνηθισμένος και δεν με επηρέασε τόσο πολύ. Αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε κάποιο αξιοθέατο σήμερα καθώς ο Θανάσης ήθελε να αγοράσει μια ψηφιακή μηχανή. Προσπαθήσαμε να βρούμε το J&R που είναι κατάστημα ηλεκτρονικών αλλά δεν τα καταφέραμε. Εδώ σας συνιστώ να ψάξετε στα γκισέ του ξενοδοχείου όπου θα μένετε για να προμηθευτείτε κάποια free περιοδικά που κυκλοφορούν στη Νέα Υόρκη στα οποία θα βρείτε τα πάντα για την πόλη την περίοδο που την επισκέπτεστε, από μουσεία, εστιατόρια, μαγαζιά ηλεκτρονικών μέχρι παραστάσεις στο Broadway. Μερικά ενδεικτικά ονόματα περιοδικών είναι τα παρακάτω: In New York, New York Where, NYC’s original City Guide τα οποία περιέχουν ακόμα και χάρτες για την πόλη. Εμείς το ανακαλύψαμε 3 ημέρες πριν φύγουμε. Πρωινό δεν παίρναμε στο ξενοδοχείο καθώς τα υπερχρεώνουν. Στηρίζονται στο γεγονός πως πολλοί θα προτιμήσουν να πάρουν πρωινό μέσα στο ξενοδοχείο παρά έξω. Έτσι ξεκινήσαμε για να βρούμε ένα καλό μέρος για πρωινό. Και το βρήκαμε. Κατεβήκαμε την 5th Avenue και στην 37th street βρήκαμε το Au Bon Pain. Το Αu Bon Pain είναι ένας επίγειος παράδεισος με κάθε λογής γλυκίσματα και αρτοσκευάσματα. Πολλά είδη καφέ, φυσικοί χυμοί, σάντουιτς, ακόμα και σούπες και σαλάτες. Αγαπημένο μας ήταν το Rasberry-Cheese Croissant. Mε λιγότερο από 10 $ τρως πρωινό που περιλαμβάνει 2 διαφορετικού είδους γλύκίσματα (croissant και πολλά άλλα…), 1 μεγάλο ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι και 1 μεγάλο ποτήρι καφέ latte και το ευχαριστιέσαι πάρα πολύ. Ότι πρέπει για να ξεκινήσεις τις εξορμήσεις σου στη Νέα Υόρκη. Τα περισσότερα μαγαζιά όπου μπορείς να πάρεις το πρωινό σου είναι self service. Δηλαδή παίρνεις το δίσκο σου (tray), βάζεις τα γλυκά που θέλεις και τον καφέ σου και όταν είσαι έτοιμος πηγαίνεις στο ταμείο και πληρώνεις. Στην αρχή που δεν το γνωρίζαμε όλα αυτά μας φαινόντουσαν πρωτόγνωρα αλλά μέρα με τη μέρα γινόντουσαν μέρος της καθημερινότητας μας. Στο δρόμο περάσμαε μπροστά από την Public Library της Νέας Υόρκης, ένα πολύ μεγαλοπρεπές κτίριο. Στη συνέχεια κατεβήκαμε σε ένα σταθμό μετρό και βγάλαμε τις MetroCard Unlimited 7 ημερών που δεν μπορέσαμε να βγάλουμε χτες. Αφού εφοδιαστήκαμε με χάρτη του subway τον οποίο προμηθευτήκαμε δωρεάν από τον υπάλληλο στο γκισέ του μετρό πήραμε το μετρό προς το downtown και κατεβήκαμε έξω από το κτίριο του τελωνείου. Το Battery Park ήταν πολύ κοντά από εκεί και το βλέπαμε, όμως άρχισε να βρέχει οπότε αποφασίσαμε να αφήσουμε αυτή την βόλτα για μια άλλα μέρα που θα είχε καλύτερο καιρό. Έτσι αφού τηλεφωνήσαμε στους δικούς μας στην Ελλάδα με προπληρωμένες κάρτες των 5 $ τις οποίες είχαμε προμηθευτεί από τον ξεναγό μας στο ξενοδοχείο κατεβήκαμε και πάλι στο μετρό και παίρνοντας την πράσινη γραμμή καταλήξαμε στο midtown. Χάρτη μετρό θα χρειαστείτε όπως και δήποτε (ίσως και δεύτερο γιατί σκίζεται εύκολα) εκτός και αν έχετε ξαναταξιδέψει στη Νέα Υόρκη και έχετε μια εξοικείωση με το μετρό της αλλά και παλί αφού είναι δωρεάν δεν χάνετε κάτι να τον έχετε μαζί σας για καλό και για κακό. Το subway της Νέας Υόρκης είναι σαν λαβύρινθος. Κατεβήκαμε κοντά στην Times Square και περπατήσαμε προς τα εκεί. Περάσαμε απ’ έξω από το μουσείο την Madam Tisseau με τα κέρινα ομοιώματα και από το μουσείο του Ripley’s Believe it or Not. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει και δεν είχαμε ομπρέλες, έτσι αποφασίσαμε να φάμε στα Applebee’s που ήταν εκεί κοντά. Το μαγαζί δεν είχε πολύ κόσμο και καθήσαμε αμέσως. Πήρα chicken fingers και το ευχαριστήθηκα πολύ. Ωραίο περιβάλλον και η σερβιτόρα ερχόταν όλη την ώρα και μας ρώταγε «Is everything ok Sir?» κλασσικά για να τσιμπήσει το tip. Ήταν όμως τόσο ωραία που της αφήσαμε 15% tip. Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως το tip είναι υποχρεωτικό στα εστιατόρια που έχουν υπαλλήλους. Στα self service δεν χρειάζεται. Το tip είναι 10% εάν δεν σας άρεσε το φαγητό και γενικά το εστιατόριο, 12% αν ήταν μέτριο και 15% αν σας άρεσε πολύ. Σε μερικά εστιατόρια πχ Friday’s το tip αναγράφεται στην απόδειξη ως suggested gratuity πχ 10% x δολάρια, 12% y δολάρια και 15% z δολάρια και επιλέγεις πόσα θα δώσεις. Σε άλλα πάλι μαγαζιά όπως στα Applebee’s το tip δεν περιλαμβάνεται στο λογαριασμό οπότε αφήνεις εσύ όσο θέλεις. Τέλος μερικά μαγαζιά έχουν στάνταρ στην απόδειξη τους το 15%. Το tip στα ταξί είναι επίσης υποχρεωτικό. Εμείς δεν το ξέραμε την πρώτη φορά και ο ταξιτζής κράτησε 1 $. Μετά τα Αpplebee’s κάναμε άλλη μια βόλτα προς το ξενοδοχείο και μπήκαμε σε ένα μαγαζί με τουριστικά είδη για να αγοράσουμε ομπρέλες. Μη γνωρίζοντας που βρίσκεται το J&R κατευθυνθήκαμε και πάλι προς τα B&H. Εκεί ο φίλος μου ψάχνοντας για μια DSLR μηχανή κατέληξε μια compact Olympus. Χαζέψαμε για λίγο και βγήκαμε από το μαγαζί. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Εκεί συνειδητοποιώ πως έχω κλειδώσει τη βαλίτσα μου και έχω ξεχάσει τα κλειδιά για το λουκέτο μέσα στη βαλίτσα και αρχίζει ένας γολγοθάς για να ανοίξω τη βαλίτσα. Τελικά δεν τα κατάφερα και αποφάσισα να βγω με τον Παναγιώτη για να αναζητήσουμε ένα μαγαζί με εργαλεία, είδη κήπου κτλ ώστε να βρούμε ένα πριόνι για να κόψουμε το λουκέτο. Μάταιος κόπος. Μπήκαμε στα duane reade που είναι αλυσίδα super market (Τα super market στην Νέα Υόρκη έχουν και φαρμακεία μέσα) αλλά τίποτα. Καταλήξαμε στο εμπορικό κέντρο Macy’s να ψάχνουμε τους ορόφους. Η μία υπάλληλος να μας λέει ότι έχει στο ισόγειο και η άλλη να λέει πως το Macy’s πουλάει μόνο ρούχα. Τελικά ισχύει το δεύτερο. Βρεθήκαμε μια στιγμή στον τελευταίο όροφο και οι escalators που κατέβαιναν κάτω είχαν χαλάσει οπότε και πήραμε το elevator. Έλα όμως που ήταν μόνο για το προσωπικό και καταλήξαμε σε κάτι αποθήκες. Ευτυχώς βγήκαμε χωρίς να μας καταλάβει κανείς. Τελικά πήγαμε σε ένα μαγαζί απέναντι και διαγώνια από το Macy’s που είχε εργαλεία, δε θυμάμαι το όνομα, νομίζω K-mart. Ήταν σαν μεγάλο super market. Πήραμε ένα σφυρί αφού ακόμα και τροχούς είχε αλλά πριόνι τίποτα. Πήρα να δοκιμάσω και μια pepsi wild cherry η οποία μου άρεσε αρκετά. Φύγαμε από το μαγαζί το υπόγειο του οποίου συνδεόταν με το μετρο (!) και γυρίσαμε με το μετρό στο ξενοδοχείο όπου μας περίμεναν οι άλλοι. Αφού χαζέψαμε λίγο family guy στο tbs very funny και south park στο fox ετοιμαστήκαμε να βγούμε για φαγητό. Έλα όμως που όλα ήταν κλειστά. Ψάχναμε, ψάχναμε αλλά τίποτα. Τι κι αν είχα εγώ λίστα με τα καλύτερα burgerάδικα της Νέας Υόρκης. Τίποτα. Περάσαμε και από το Rockefeller Center. Είδαμε το παγοδρόμιο και κατεβήκαμε με το elevator ένα επίπεδο κάτω που υπάρχει το εμπορικό κέντρο με τα διάφορα μαγαζιά και εστιατόρια. Αλλά εκείνη την ώρα όλα ήταν κλειστά. Έτσι ανεβήκαμε και πάλι επάνω και βγήκαμε στην Avenue of the Americas. Είχε και μια δυνατή βροχή που δεν έλεγε να σταματήσει. Κατεβήκαμε στο σταθμό του μετρό για να προστατευτούμε από τη δυνατή βροχή η οποία είχε αρχίσει να επηρεάζει τη διάθεση μας. Ο Πάρης έπιασε τη κουβέντα στο μετρό με ένα άστεγο που μας άκουσε να μιλάμε ελληνικά και γελούσε. Μας είπε πως ψάχναμε σε λάθος μέρη και πως θα μας στείλει εκείνος κάπου για φαγητό. Τελικά καταλήξαμε σε ένα μαγάζι που λεγόταν Tik-Tok , τυπικό αμερικάνικο που το είχαν μεξικανοί αλλά το φαγητό του δεν έλεγε και πολλά. Μην το προτιμήσετε εκτός και αν πεινάτε τόσο πολύ και δεν έχετε κάπου άλλου να πάτε. Στο γυρισμό αν και η ώρα ήταν περίπου 1 το βράδυ πήραμε το μετρό για να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Σε κάποια στιγμή ήμασταν τελείως μόνοι μας και μια γραμμή δε λειτουργούσε οπότε αισθανθήκαμε κάποια ανασφάλεια. Τελικά όλα κύλησαν ομαλά, όμως αν ξενυχτήσετε και θέλετε να γυρίσετε στο ξενοδοχείο σας ο ασφαλέστερος και καλύτερος τρόπος είναι με ταξί. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε αμέσως για ύπνο.

Φωτογραφίες από τη 2η μέρα


Πηγαίνοντας προς την Times Square

 

[rainbow_326]

Τρίτη 23/3/2010 : 3η μέρα

Σήμερα ξυπνήσαμε στις 10.30 το πρωί. Ξεκινήσαμε να βρούμε ένα μέρος για πρωινό. Ανεβαίνοντας την Madison Avenue βρήκαμε το Café Metro. Είχε πολλά γλυκά και σάντουιτς, φυσικούς χυμούς και καφέδες. Εκεί συναντήσαμε και ένα Έλληνα που δούλευε στο μαγαζί. Μόλις τελειώσαμε το πρωινό μας συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε τη Madison Avenue μέχρι την 50th street όπου συναντήσαμε τον επιβλητικό καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου. Βγάλαμε φωτογραφίες και προχωρήσαμε την 51st street προς το Rockefeller Center όπου είδαμε το Άγαλμα του Άτλαντα και το Top of the Rock. Συνεχίσαμε προς την Avenue of the Americas (6th Avenue) όπου κάναμε μια βόλτα παρατηρώντας τη λεωφόρο η οποία είναι γεμάτη με ουρανοξύστες. Κάπου εκεί είναι και το Hilton Hotel. Κατεβήκαμε στον πλησιέστερο σταθμό του μετρό και καταλήξαμε στην West Side, στο Μουσείο Αμερικάνικης Φυσικής Ιστορίας που βρίσκεται δίπλα στο Central Park. Χαζέψαμε τα σκιουράκια που κυκλοφορούσαν αμέριμνα μέσα στο πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο του μουσείου. Να έχετε πάντα υπόψη σας τις ώρες λειτουργίας των μουσείων πριν αποφασίσετε να τα επισκεφτείτε καθώς τα περισσότερα είναι τεράστια και απαιτούν πάνω από 3 ώρες. Την Τρίτη όπου πήγαμε εμείς το μουσείο έκλεινε στις 17.45. Βγάλαμε φοιτητικά εισιτήρια (εάν είστε φοιτητές μην ξεχάσετε να πάρετε το ελληνικό πάσο μαζί σας καθώς πρέπει τουλάχιστον ένας από σας να το δείξει για να μπορέσετε να βγάλετε student tickets) με 24 $ ο καθένας και μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε και τις 5 εποχιακές εκθέσεις που είχε το μουσείο εάν το επιθυμούσαμε. Μπορείτε βέβαια να βγάλετε φθηνότερο εισιτήριο το οποίο να περιλαμβάνει την είσοδο σε 2 μόνο εκθέσεις ή είσοδο μόνο στο μουσείο. Κάθε έκθεση κρατάει γύρω στα 20-30 λεπτά και αν λάβουμε υπόψη μας και το ίδιο το μουσείο που θέλει πάνω από 2 ώρες για να το γυρίσετε , θα χρειαστεί σίγουρα να αφήσετε κάποιες εκθέσεις και αίθουσες και να επιλέξετε αυτές που σας ενδιαφέρουν περισσότερο. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω πως οι εποχιακές εκθέσεις ήταν οι εξής: Butterflies, ο δρόμος του μεταξιού (silk road), ερπετά και σαύρες (ζωντανά), IMAX αίθουσα όπου προβαλλόταν ένα ντοκιμαντέρ για ένα είδος ψαριού που ζει στις Μεγάλες Λίμνες και κινδυνεύει να εξαφανιστεί και φυσικά το πλανητάριο Rose Center και η παράσταση Journey to the Stars από την οποία και ξεκινήσαμε. Να αναφέρω πως το tax 8,125% δεν αναφέρεται στις τιμές οπότε τόσο σε μουσεία όσο και σε εστιατόρια ή μαγαζιά μην σας φανεί παράξενο αν τελικά πληρώσετε λίγο παραπάνω από την τιμή που αναγραφόταν (πχ ομπρέλα 2 $ και δώσαμε 2,17 $ μαζί με το φόρο). Γι’ αυτό και τα Woodbury είναι εκτός της πόλης της Νέας Υόρκης για να μην υπάρχει αυτός ο φόρος). Ξεκινήσαμε λοιπόν από το ισόγειο, είδαμε τους μετεωρίτες και συνεχίσαμε στο πλανητάριο. Μετά την παράσταση που ήταν πολύ εντυπωσιακή σε αφήγηση της Whoopi Goldberg συνεχίσαμε από τον 1ο μέχρι και τον 4ο όροφο εως την ώρα που έκλεινε το μουσείο. Από την αίθουσα του πλανήτη Γη περάσαμε στην ωκεάνια ζωή και από εκεί σε αίθουσες με ζώα απ’ όλο τον κόσμο τα οποία όμως είναι ομοιώματα. Αν δεν σας αρέσουν αυτά προσπεράστε τα γιατί έχετε τόσα πολλά ακόμη να δείτε. Είδαμε αίθουσες για τους Ινδιάνους, την αίθουσα της βιοποικιλότητας και παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ για τις Μεγάλες Λίμνες. Δεν ήταν άσχημο αλλά αν δεν έχετε χρόνο μην το δείτε. Στη συνέχεια είδαμε τις σαύρες και τα ερπετά τα οποία ήταν και τα μόνα ζωντανά εκθέματα στο μουσείο και ανεβήκαμε στον 2ο όροφο. Εκεί υπήρχαν αίθουσες για τους διάφορους λαούς του κόσμου και πάλι ομοιώματα (μάλλον βαλσαμωμένα ζώα) θηλαστικών και πουλιών που από ένα σημείο και μετά αρχίζουν να σε κουράζουν. Ο 3ος όροφος έχει λιγότερα εκθέματα κυρίως πουλιά, αμφίβια και αίθουσες με Ινδιάνους. Δε δώσαμε μεγάλη προσοχή αφού μας πίεζε ο χρόνος και σχεδόν όλοι μας πλην εμού είχαμε κουραστεί αρκετά. Ανεβήκαμε λοιπόν στον τελευταίο όροφο που έχει απολιθώματα και κόκαλα δεινοσαύρων. Αρκετά εντυπωσιακά αλλά μετά από 3 ώρες στο μουσείο ήμασταν εξουθενωμένοι. Μην παραλείψετε να δείτε και να βγείτε φωτογραφίες στο ισόγειο στην αίθουσα Theodore Roosevelt Rotunda όπου έχει το σκελετό του βαρόσαυρου και ενός άλλου σαρκοφάγου δεινόσαυρου που είναι τεράστιοι και φυσικά εντυπωσιακοί. Απλά προσπαθήστε να μην χάνετε πολύ χρόνο στα διάφορα εκθέματα γιατί δεν θα προλάβετε να δείτε όλα όσα θέλετε. Μετά το Μουσείο ψάχναμε να βρούμε ένα μέρος για φαγητό. Οπότε λέω εγώ να πάμε να φάμε στα Shake Shack, το καλύτερο μαγαζί για burger στη Νέα Υόρκη. Αλλά δεν ξέραμε που είναι γιατί είχαμε ξεχάσει τη λίστα με τα top burgerάδικα στο ξενοδοχείο. Επίσης να αναφέρω πως αν και υπάρχουν πάρα πολλά Wi-Fi στην πόλη της Νέας Υόρκης τα περισσότερα είναι είτε κλειδωμένα είτε δεν σε αφήνουν να μπείς στον Internet Explorer. Δωρεάν Wi-Fi θα βρείτε στα Burger King και στα Applebee’s. Και εκεί, πάνω που ήμασταν απογοητευμένοι και κουρασμένοι το βλέπουμε μπροστά μας. Το Shake Shack! Ξεπρόβαλλε μπροστά μας. Ακριβώς απέναντι από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. 366 Columbus Avenue. Μπαίνουμε μέσα και παραγγέλνουμε. Πήρα ένα double shackburger, πατάτες και diet coke με 12 $ μόνο. Έβαλα μαγιονέζα και κέτσαπ στις πατάτες και πήγαμε να καθήσουμε κάτω στο Rec Room γιατί στο ισόγειο γινόταν χαμός και δεν βρίσκαμε τραπέζι. Εκεί συναντήσαμε και τη Simona, μια Κύπρια που σπούδαζε θέατρο στην γειτονική πολιτεία η οποία μας έδωσε συμβουλές για εστιατόρια, club και παραστάσεις στο Brοαdway όπως το Lion King και το Rock of Ages. Τελικά δεν πήγαμε στο broadway γιατί κρίναμε πως ήταν ακριβά τα εισιτήρια.Μας πρότεινε το Wolfgang and Pack για steak, το Noodle Town στην Chinatown και το KUSH στο Greenwich Village που είναι club. Αφού φάγαμε το απολαυστικό μας burger τελειώσαμε τη μέρα μας κάνοντας μια βόλτα στις τυπικές νεοϋορκέζικες γειτονιές του Village και του Meetpacking District. Κατεβήκαμε προς το midtown δίπλα από το Central Park μέχρι τους πύργους της Time Warner και του CNN και από εκεί πήραμε το μετρό για το ξενοδοχείο. Στο μετρό ένας πλανόδιος μουσικός μας κρατούσε συντροφιά καθώς περιμέναμε το τρένο. Άφησε τον Πάρη να δοκιμάσει να παίξει αυτό το παράξενο εξωτικό μουσικό όργανο που έπαιζε, που έμοιαζε με κυρτό τύμπανο και χρησιμοποιείς 2 ξυλάκια για να παίξεις μουσική. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και όπως κάθε βράδυ πέσαμε κουρασμένοι για ύπνο.

Φωτογραφίες από την 3η μέρα


Στο Μουσείο Αμερικάνικης Φυσικής Ιστορίας - Η αίθουσα με τους μετεωρίτες

Η αίθουσα Ωκεάνιας ζωής

Η έκθεση με τα ερπετά και τις σαύρες

Η αίθουσα με τους δεινόσαυρους

Double shackburger στα Shake Shack - Το νοστιμότερο burger στη Νέα Υόρκη

Το κτίριο του CNN

Time Warner Towers

 

[rainbow_326]

Τετάρτη 24/3/2010 : 4η μέρα

Ξημέρωσε η μέρα που θα πηγαίναμε στο Woodbury Premium Outlets, 1 ώρα έξω από την πόλη της Νέας Υόρκης. Ξεκινήσαμε λίγο μετά τις 10 το πρωί από το ξενοδοχείο, οπότε 11 και κάτι ήμασταν εκεί. Δεν είχε καθόλου κίνηση. Το Woodbury είναι εντυπωσιακό, ένα ολόκληρο χωριό από καταστήματα outlet. Ένα πράγμα είναι σίγουρο άμα έρθεις εδώ. Ότι σίγουρα θα ψωνίσεις. Το πόσα πράγματα εξαρτάται από εσένα και τον προϋπολογισμό του ταξιδιού σου. Τα ψώνια μέσα στη Νέα Υόρκη είναι ακριβά εκτός του 21 century. Δεν πήγαμε όμως εκεί. Μου είπαν άλλοι φίλοι μου που πήγαν. Στο κεντρικό κτίριο που λέγεται Food Court σου δίνουν χάρτη του χωριού και booklet με εκπτωτικά κουπόνια και προσφορές. Όσα περισσότερα άτομα ψωνίζετε από ένα κατάστημα τόσο μεγαλύτερη η προσφορά. Πχ στα polo με αγορά πάνω από 400 $ έχεις 20% έκπτωση. Σταράκια μόνο με 40 $ και άλλα πολλά τέτοια ΜΟΝΟ στις αμερικανικές μάρκες. Οι ευρωπαϊκές (burberry, lacoste κα) εξακολουθούν να είναι ακριβές αλλά είναι φθηνότερες από αυτές της Ελλάδας λόγω της ισοτιμίας ευρώ-$. Πήραμε πρωινό στο Au Bon Pain μέσα στο Food Court αφού τα Applebee’s στο Woodburry δεν σέρβιραν πρωινό. Και αρχίσαμε τις αγορές. Αν κάνετε πολλές αγορές είναι καλή η ιδέα να αγοράσετε μια βαλίτσα από εκεί για να βάλετε μέσα τα ψώνια σας ή να φέρετε μία μαζί σας. Πολλοί άνθρωποι εκεί κυκλοφορούσαν με τις βαλίτσες και ψώνιζαν. Αυτό θα βοηθήσει και σε περίπτωση που θα γυρίσετε με λεωφορείο. Οι τσάντες με τα ψώνια μπορεί να γίνουν εξαιρετικά βαριές. Στις 7 το απόγευμα συναντηθήκαμε στο παρκινγκ όπου ήρθε το λεωφορείο και γυρίσαμε πίσω στο ξενοδοχείο. Είχε λίγο κίνηση στο δρόμο αλλά κάναμε λιγότερο από 2 ώρες οπότε ήμασταν κατά τις 8 και μισή στο Roosevelt Hotel. Ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο και βγήκαμε να περπατήσουμε στην πόλη. Ο προορισμός μας ήταν η Times Square οποία το βράδυ είναι ένα θέαμα που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Παντού φωτεινές πινακίδες και η νύχτα γίνεται μέρα. Τραπεζάκια μέσα στην πλατεία όπου μπορείς να καθήσεις και να χαζεύεις γύρω σου σα χαμένος. Πολύς κόσμος που κάθεται στα σκαλοπάτια της εξέδρας που βρίσκεται εκεί. Ένα πραγματικό υπερθέαμα. Μείναμε αρκετή ώρα εκεί σε καθισμένοι σε κάποιο πεζουλάκι και συνεχίσαμε για να βρούμε φαγητό. Μας είχε κολλήσει η Dominos Pizza οπότε πήγαμε απ’ έξω από τα Applebee’s που είχαμε φάει τη Δευτέρα και είχαν free Wi-Fi και βρήκαμε το πλησιέστερο κατάστημα Dominos Pizza. Μετά από λίγη ώρα το βρήκαμε και παραγγείλαμε. Πήραμε 2 πίτσες, 1 με τυρί ζαμπόν πεπερόνι την οποία παίρνω και στην Αθήνα και 1 που είχε και μανιτάρια, breadsticks που είχαν μια φοβερή σάλτσα και ήπιαμε diet coke. Η πίτσα είχε απίστευτη γεύση, σαν γλυκό και ήθελες να τρως κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Μας άρεσε πολύ. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο στο οποίο πήγαμε με τα πόδια. Στο δρόμο ο Πάρης έπαιξε στο ηλεκτρονικό φλιπεράκι που υπήρχε κοντά στην Times Square το οποίο ήταν μέρος του τοίχου ενός κτιρίου. Άλλη μια εκπληκτική αλλά πάρα πολύ κουραστική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.

Φωτογραφίες από την 4η μέρα


Το κεντρικό κτίριο του Food Court στο Woodbury

Τα ψώνια από το Woodbury

 

[steda]

Στο Au Bon Pain μπορείς να κάτσεις ή παίρνεις μόνον take away?

 

[renata]

ωραια και αναλυτική η ιστορία σου..
οι φωτο επίσης αντιπροσωπευτικότατες για νέα υόρκη.
θέλω πολύ ακομα για να ψηθώ και να παω..