ΗΠΑ New Orleans & New York: The Louisiana Blues

[psilos3]

New Orleans & New York: The Louisiana Blues

​

Ηνωμένες πολιτείες, Αμερική. Ένα κεφάλαιο που μέχρι και λίγους μήνες πριν δε πίστευα επ’ ουδενί ότι θ’ ανοίξει στη ζωή μου, πόσο μάλλον τόσο εύκολα όσο έγινε. Όπως είναι γνωστό, η προτεραιότητα μου εκτός Ευρώπης είναι άλλου τύπου ταξίδια, κάτι που αποδεικνύεται από τις μέχρι τώρα επισκέψεις μου σε Κούβα, Βιετνάμ κ.α. ,έχω μάθει όμως -ειδικά σ’ αυτό το φόρουμ- με τον καλύτερο τρόπο να μην απορρίπτω πλέον τίποτα, με το γνωστό απόφθεγμα «ποτέ μη λες ποτέ» να βρίσκει άμεση εφαρμογή ουκ ολίγες φορές.

Όχι πως δεν είχε συζητηθεί. Πολλά έχουν συζητηθεί στα πλαίσια ορισμένων και αορίστων σχεδιασμών, κάποια βραδιά σε κάποιο μπαρ της Ελλάδας ή άλλης χώρας ως είθισται. Κάπως έτσι είχε πέσει στο τραπέζι και η Αμερική περισσότερο αόριστα, έχοντας όμως πάντα μια σταθερά, ένα σημείο αναφοράς που δεν ήταν άλλο από τον Αμερικανικό νότο και την πολιτεία της Louisiana, και σχεδόν καθόλου αυτή της Νέας Υόρκης.

Δε λέω, σπουδαία μητρόπολη, μέρος που ίσως κάθε ταξιδιώτης πρέπει να βλέπει μια φορά στη ζωή του (για όσο κρίνει αυτός), μια πόλη που κατατάσσω στο μυαλό μου αντίστοιχη με το Λονδίνο, το Παρίσι, το Τόκιο, το Άμστερνταμ κλπ, για τους ίδιους προφανείς λόγους, όμως για εμάς εκτός από ένα πέρασμα δεν αποτελούσε άμεσο στόχο. Με λίγα λόγια δε θα ξεκινούσαμε το ταξίδι ως την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να δούμε τη Νέα Υόρκη αυτή καθ’ αυτή, άσχετα που εν τέλει περάσαμε -για τόσο, όσο- εξαιρετικά.

Το κίνητρο για την τελική απόφαση όπως καταλαβαίνετε ήταν άλλο. Ήταν η πόλη που εν τέλει μας έκανε να λοξοκοιτάξουμε προς τις ΗΠΑ θεωρώντας ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να φτάσουμε ως εκεί, στον υποτιμημένο και πολλές φορές βασανισμένο νότο της χώρας, στη μέση σχεδόν του κόλπου του Μεξικού.

Για να μη τα πολυλογώ, το ταξίδι έγινε για μια πόλη στην Αμερική που ΔΕΝ είναι Αμερική. Μια πόλη πολυπολιτισμική, λίγο Γαλλική, λίγο Αφρικανική, Ισπανική, Ινδιάνικη, ένα χωνευτήρι πολιτισμών με παραδόσεις και μεγάλη ιστορική κληρονομιά. Μια πόλη - πατρίδα μεταξύ άλλων της Jazz και της Blues, του καρναβαλιού Mardi Gras, των bar και των μουσικών σκηνών, μια πόλη που δε κοιμάται ποτέ, μια πόλη που αν στραβώσουν τα πάντα την ισοπεδώνει ο τυφώνας και την καταπίνει ο βαλτός της...

Αυτή είναι η Νέα Ορλεάνη!

Ξεκινάω το γράψιμο έχοντας τη προσδοκία να μη φλυαρήσω λεκτικά και φωτογραφικά, ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτό αντικειμενικά δε γίνεται για τη συγκεκριμένη εκδρομή, σε μια ιστορία που θέλω να ντύσω και μουσικά με τα ανάλογα τραγούδια, jazz, blues, rebetikon blues της Αμερικής και πάει λέγοντας, παρέα με γενναίες δόσεις αλκοόλ όπως σίγουρα φαντάζεστε... Ελπίζω να μου βγει και παράλληλα να δώσει ιδέες και συμπεράσματα που, όπως πάντα θα ‘ναι δικά σας.

Βινύλιο στο πικάπ, ποτό στο χέρι και ξεκινάμε!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Ήτανε δίκαιο και έγινε πράξη

 

[evaT]

Άντε επιτέλους!
Ιστορία musical και συ ε;

 

[psilos3]

Ήτανε δίκαιο και έγινε πράξη

Έπεσε πολλή δουλειά.

Ιστορία musical και συ ε;

Ε δε γίνεται ιστορία για την Αμερική και μάλιστα για τη Νέα Ορλεάνη χωρίς ήχο...

 

[gio87]

Άντε επιτέλους!!! Συντονίστηκα.
Αυτό που Σάββατο βράδυ δεν πίνεις μπύρες και γράφεις ιστορίες να το κοιτάξεις...

 

[psilos3]

Άντε επιτέλους!!! Συντονίστηκα.
Αυτό που Σάββατο βράδυ δεν πίνεις μπύρες και γράφεις ιστορίες να το κοιτάξεις...

Έχει πολύ μέλλον η ιστορία, όλα θα τα προλάβω!

 

[vicky_pl]

Γουαου! Έχω στρωθεί και περιμένω την συνέχεια!!

 

[psilos3]

Πιστεύεις στα σημάδια; (οι πρώτες συζητήσεις).



Ο Νίκος (αδερφικός φίλος & συνοδοιπόρος πάντα σε μεγάλα και μικρά ταξίδια) γύρισε σχεδόν ζοχαδιασμένος μετά από 3 μήνες δουλειάς εκτός Ευρώπης με απόσπαση σε χώρα χωρίς αλκοόλ. «Πρέπει να κλείσουμε οπωσδήποτε ένα σοβαρό ταξίδι» ήταν το πρώτο πράγμα που μου ‘λεγε όταν μιλούσαμε όσο βρισκόταν στο Qatar, αλλά και αυτό που μου είπε μόλις ειδωθήκαμε στις γιορτές στη Θεσσαλονίκη. Πώς να αρνηθώ εγώ σε κάτι τέτοιο; Μπορώ;

Είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου βλέπετε, τρία ολόκληρα έτη μετά την ακυρωμένη εκδρομή μας στο Περού να ξανακάνουμε φιλόδοξα σχέδια για άλλη ήπειρο, αφήνοντας στην άκρη ότι μεσολάβησε σαν κακή παρένθεση που απλά πήγε πίσω τα ταξιδιωτικά μας όνειρα και τους στόχους που είχαμε θέσει.

Πόσο εύκολο όμως είναι να βρεις μια εκδρομή που να ανταποκρίνεται στα θέλω αλλά βασικότερα και στην τσέπη σου, όταν μάλιστα δεν έχεις και πολύ χρόνο να το ψάξεις; Οι κινήσεις έπρεπε να γίνουν άμεσα, μιας και είχαμε φτάσει στο τέλος του 2022 και το ταξιδάκι έπρεπε να πραγματωθεί δυο μήνες μετά. Πρόβλημα!

Για τον λόγο αυτό αφήσαμε πίσω με συνοπτικές διαδικασίες τις χώρες που έχουν την υψηλότερη θέση στη λίστα επιθυμιών μας, μιας και οι τιμές ήταν απλησίαστες, ψάχνοντας τις όποιες εναλλακτικές μπορούσαμε να έχουμε, καταλήγοντας σχεδόν στο ενδεχόμενο να πάμε Νότιο Κορέα, μιας και οι οικονομικές προϋποθέσεις που είχαμε θέσει ήταν οι κατάλληλες. Οι αναπάντεχες όμως προσφορές της Turkish για Αμερική μας έκαναν να κρατηθούμε λίγο περισσότερο πριν κλείσουμε.

- Πάμε καμιά Βοστόνη που την έχεις άχτι, ή μήπως να δούμε αυτό για JFK που το βρίσκω και πολύ φθηνό από Θεσσαλονίκη;
- Και τι να κάνουμε στη Νέα Υόρκη ρε ψηλέ, δε ψήνομαι.
- Ποια Νέα Υόρκη ρε; Νέα Ορλεάνη θα πάμε, αφού τα ‘χουμε πει, ευκαιρία είναι.
- Έτσι μάλιστα, τώρα μιλάμε σοβαρά…

Βέβαια εγώ δε μιλούσα τυχαία, ούτε είχα ανασύρει ξαφνικά την επιθυμία μου για να πάω στη Νέα Ορλεάνη από τα βάθη του μυαλού μου που είχε σχεδόν ξεχαστεί. Ο διαγωνισμός του Travelstories που ήταν σε εξέλιξη και η ιστορία της @Maria L. που ‘ρθε πάνω στην ώρα ήταν το πρώτο σημάδι, μια ιστορία που διάβασα ξανά και ξανά πριν τη στείλω στο Νίκο για να τσεκάρει κι αυτός με τη σειρά του, βάζοντας έτσι τα λεγόμενα φυτίλια ενόψει της κράτησης.

Βέβαια δεν έφτανε μόνο αυτό. Υπάρχει και κάτι άλλο που δε μπορώ να εξηγήσω με λογικά επιχειρήματα, μιας και κάθε φορά που συμβαίνει λέω «τυχαία θα συμβαίνει, δε μπορεί» να όμως που πάντα επαναλαμβάνεται. Είναι αυτές οι μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες, είναι οι συμπτώσεις, τα μηνύματα, τα παιχνίδια της τύχης που όλες σχεδόν τις φορές σου δείχνουν τον δρόμο και σου ξεδιαλύνουν τη σκέψη. Συμβαίνει και σε σας;

1/1/2023, ώρα δέκα το βράδυ, ακούγοντας blues μουσικές πίνοντας τα ποτά μας στο περίφημο Malt & Jazz στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ένα μπαρ που σπανίως πάω και να που είχε κι αυτό τη σημασία του:

- Φίλε πιστεύεις στα σημάδια;
- Μετά από τόσες φορές που μας έχει συμβεί, εννοείται
- Τσέκαρε τότε το χάρτη του Αμερικανικού νότου πάνω απ’ το κεφάλι σου. Όλα οδηγούν εκεί.

Ο κύβος ερρίφθη…

 

[taxidiara]

Επιτέλους!! Αναμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια...

 

[psilos3]

Γουαου! Έχω στρωθεί και περιμένω την συνέχεια!!

Έρχονται αρκετά κεφάλαια, ακόμα ειμαι στα διαδικαστικά.

Επιτέλους!! Αναμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια...

Εσύ περίμενες τη Νέα Ορλεάνη από την πρώτη στιγμή, ελπίζω η περιγραφή να σε δικαιώσει.

 

[gkalla]

Εσύ περίμενες τη Νέα Ορλεάνη από την πρώτη στιγμή, ελπίζω η περιγραφή να σε δικαιώσει.

Δώσε Νέα Ορλεάνη στο λαό. Ακόμη κι αν χρειαστεί να κόψεις την Νέα Υόρκη από την ιστορία. Μην σου πω ότι είναι και καλύτερα έτσι.

 

[psilos3]

Δώσε Νέα Ορλεάνη στο λαό. Ακόμη κι αν χρειαστεί να κόψεις την Νέα Υόρκη από την ιστορία. Μην σου πω ότι είναι και καλύτερα έτσι.

Χαχα, ε δε γίνεται, κρίμα είναι να μην αναφερθώ, έτσι κι αλλιώς για λίγο θα ναι.
Τα καλά έρχονται από το 4ο κεφάλαιο κι έπειτα.