ΗΠΑ New Orleans & New York: The Louisiana Blues

psilos3

Member
Μηνύματα
6.748
Likes
52.138
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
Ο μεγάλος σχεδιασμός της εκδρομής



Εδώ είχαμε δουλίτσα κακά τα ψέματα. Δε πηγαίναμε Ευρώπη, είχαμε πολλά διαδικαστικά, λίγο χρόνο μέχρι το ταξίδι και περιορισμένες ημέρες εκεί (8 στο σύνολο) προκειμένου να μας βγει οικονομικά, προσπαθώντας να χωρέσουμε ό,τι χωράει και να τα συνδυάσουμε όλα όπως πρέπει.

Το πλέον εύκολο αποδείχτηκε πως ήταν το εισιτήριο με την τιμή της Turkish για πτήση μετ’ επιστροφής από Θεσσαλονίκη και εξαιρετικά βολικές ώρες να βγαίνει λίγο επάνω από τα 450€ μέσω skyscanner και κράτηση από τρίτο γραφείο με το όνομα smartfares. Μυαλό δε βάζουμε, τουλάχιστον άμα γινόταν πάλι η στραβή ξέρουμε τη λύση (αμφισβήτηση), η τιμή όμως δεν έπαυε να είναι μεγάλο δέλεαρ για Αμερική με σοβαρή εταιρεία. Επιπλέον η χρυσή κάρτα της συμμαχίας Star Alliance του Νίκου θα μας έκανε το ταξίδι βολικότερο.

Το δεύτερο που έπρεπε να τσεκάρουμε άμεσα ήταν οι εσωτερικές πτήσεις, μιας και έπρεπε να κλείσουν νωρίς βάσει τιμής και διαθεσιμότητας. Ευτυχώς αεροπορικές και αεροδρόμια υπάρχουν μπόλικα στη Νέα Υόρκη, πράγμα που μας έδινε τη δυνατότητα να ελιχθούμε, οι καλύτερες όμως περιπτώσεις ήταν και πάλι από το JFK.

- American Airlines ή Delta θέλω φίλε αποκλειστικά, δηλαδή τι, πιο μάγκας είναι ο Clooney στο “Up in the air”, πιο πλούσιος ή πιο ωραίος; Πάντως πιο ψηλός δεν είναι σίγουρα.

Με αυτά τα πολύ σοβαρά επιχειρήματα μου, πίνοντας μπυρίτσες στην προκυμαία της Gżira στη Μάλτα την ίδια ώρα που ο Νίκος ήταν πάνω από το laptop στο σπίτι του κάνοντας έρευνα (δίκαιο) μιλώντας με βιντεοκλήση, προχωρήσαμε σε κράτηση μέσω της Delta τελικά και τιμή 170€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο LSU της Νέας Ορλεάνης.

Όλα αυτά εν τω μεταξύ ενώ είχαμε προσπαθήσει να χωρέσουμε κι ένα βραδάκι στο Nashville, κάτι που όμως ήταν απαγορευτικό βάσει των λίγων ημερών της εκδρομής, έτσι καταλήξαμε στο πρόγραμμα διανυκτερεύσεων 2-4-1 (Ν.Υόρκη-Ν.Ορλεάνη-Ν.Υόρκη), ξεκινώντας άμεσα το διάβασμα.

Διαμονή λέει στη Νέα Υόρκη, χα. ΧΑ - ΧΑ – ΧΑ. Τι να σας πω που τα ξέρετε ήδη, οι τιμές ήταν εξωφρενικές παρόλο που πέφταμε σε λιγότερο τουριστικό μήνα, η μεταcovid περίοδος είναι τραγελαφική, με τιμές τύπου 50€ το κρεββάτι σε hostel. Ρε καθήστε καλά ρε, τι νομίζετε ότι είστε;

Εξαντλητικό ψάξιμο λοιπόν στις πλατφόρμες και διάβασμα τις ιστορίες (όπως η καταπληκτική της @evaT , του @manosmarka , του @nasos_traveler και άλλων) για να καταλάβω που πρέπει να μείνουμε στο Manhattan, μιας και η σύντομη διαμονή μας δεν επέτρεπε κάτι άλλο. Ευτυχώς τσίμπησα δύο προσφορές της booking με άμεση εξόφληση για δίκλινο δωμάτιο σε ξενοδοχείο, επιστρέφοντας στην πλατφόρμα που με είχε ψιλοαπογοητεύσει τελευταία.

Τις δύο πρώτες μέρες επιλέχθηκε ως τόπος διαμονής το Midtown Manhattan δίπλα στην περιοχή του Chelsea και το Heritage Hotel New York City με τιμή 130€/βράδυ, και για την τελευταία ημέρα το Lower Manhattan και η περιοχή Financial District, με την επιλογή του ξενοδοχείου The Wall Street Inn σε τιμή 150€ με πρωινό. Πολύ καλό το δεύτερο, μετριότητα το πρώτο αλλά σε εξαιρετική περιοχή.

map1.jpg
map2.jpg


Στη Νέα Ορλεάνη τα πράγματα ήταν εύκολα, με τη διαφορά τιμής να είναι εμφανέστατη, όχι βέβαια πολύ χαμηλή. Το India House Hostel και οι εικόνες του που παρέπεμπαν σε περασμένες δεκαετίες μας έκανε από την πρώτη στιγμή το κλικ, παρόλο που βρισκόταν στην περιοχή Mid-City, λίγο μακριά δηλαδή από το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Τιμή 310€ εδώ για 4 νύχτες διαμονής σε ιδιωτικό δωμάτιο με μπάνιο.

map3.jpg


Είχαμε τις πτήσεις, είχαμε τις διαμονές, έπρεπε από το σημείο αυτό και μετά ν’ αρχίσουμε να οργανώνουμε τα υπόλοιπα του ταξιδιού με μεγάλο ψάξιμο, από τα διαδικαστικά, ως τα αξιοθέατα για τα οποία λίγα κάναμε εκ των προτέρων κράτηση (στη Νέα Υόρκη) μέσω των προσφορών γι’ αξιοθέατα της booking, καθώς επίσης και για τα εισιτήρια θεάματος στη Νέα Ορλεάνη, αλλά γι’ αυτά θ’ αναφερθώ στα επιμέρους κεφάλαια, για να μη βγει τεράστιο αυτό που διαβάζετε. Το μόνο που οφείλω να επισημάνω είναι πως αξίζει η προ-κράτηση, γιατί πέρα από την έκπτωση που λαμβάνει κανείς γλιτώνει πολλές φορές και τον ανάλογο φόρο.

Ξεκινώντας απ’ το έγγραφο ESTA λοιπόν που όλοι έχουμε ακούσει και θεωρείται απαραίτητο για όσους εισέρχονται στις ΗΠΑ, κάναμε τη διαδικασία στο επίσημο site χωρίς να είμαστε πολύ σίγουροι, μιας και υπήρχε η προ πενταετίας επίσκεψη στην Κούβα. Ναι μεν δεν αναφέρεται στις «επικίνδυνες» όπως θεωρεί η Αμερική χώρες (Iran, Iraq, Sudan, Syria, Libya, Somalia, Yemen) αλλά υπήρχε μια θολούρα στην πληροφόρηση που δε μπορούσε να ξεδιαλύνει εύκολα, ούτε από τον επίσημο φορέα όπου απευθυνθήκαμε, εν προκειμένω την πρεσβεία. Αποφασίσαμε λοιπόν από κοινού να προχωρήσουμε έτσι, έχοντας ήδη καινούρια διαβατήρια στα χέρια μας χωρίς τις παλαιότερες σφραγίδες, πληρώνοντας το αντίτιμο των 21$ μέσω paypal, κι ότι είναι να γίνει ας γίνει. Τσάμπα το άγχος όπως αποδείχτηκε, μιας και έμαθα χειρότερα περιστατικά πρόσβασης στη χώρα, ωστόσο με τους παρανοϊκούς σε κάτι τέτοια Αμερικανούς δε μπορείς να ‘σαι σίγουρος έως τη τελευταία στιγμή.

Άκρως απαραίτητη κι ευτυχώς αχρείαστη ήταν και η ασφάλεια υγείας που κάναμε μέσω Anytime, κόστους 35€ έκαστος, μιας και δε θέλαμε να μάθουμε τι θα γινόταν αν στράβωνε κάτι. Σας παραπέμπω ξανά στην ιστορία της @evaT για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.

Για τις οικονομικές συναλλαγές που ήταν καθαρά για τα έξοδα μας μιας και όλα τα υπόλοιπα ήταν προπληρωμένα είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε με Revolut και 100$ έκαστος σε μετρητά, τα οποία τελικά δεν έφτασαν και αναγκαστήκαμε να βγάλουμε άλλα τόσα.

Ένα ακόμα ζήτημα που μας απασχόλησε ήταν αυτό της ιντερνετικής κάλυψης, άκρως απαραίτητης πλέον σε ταξίδια. Τα κινητά μας δεν υποστηρίζουν esim, οι πάροχοι της Αμερικής δεν υποστηρίζουν Xiaomi, οπότε εκ των πραγμάτων καταλήξαμε σε δύο εταιρείες (h2o wireless & Lycamobile) που μας έκαναν τη ζωή δύσκολη. Η μεν πρώτη δεν έστελνε την παραγγελία σε ξενοδοχεία παρά μόνο σε ιδιώτες (!) η δεύτερη από την άλλη δεν έκανε δεκτή την πληρωμή με καμία τραπεζική κάρτα. Να ναι καλά η εταιρεία που εργάζομαι που έδωσε τελικά τη λύση, αφήνοντας με να έχω το εταιρικό νούμερο ενεργό για να με βρίσκουν όποτε θέλουν και να δουλεύω μπορώ να κινούμαι άνετα, επωμιζόμενη το κόστος των 13,5€ + ΦΠΑ/ ημέρα. Μέσω του hotspot βολευτήκαμε και οι δύο, οπότε τέλος καλό.

Επιβεβλημένη επίσης ήταν και η αγορά ενός αντάπτορα ρεύματος από US σε EU για τη φόρτιση των συσκευών όπως αυτός της φωτογραφίας κόστους 3.60€ , αν και στο αεροπλάνο της Turkish για όσους θέλουν να φορτίσουν laptop χρειάζεται κι ένας UK σε EU.

adapter.jpg


Τέλος, δεδομένης της κούρασης που τυχόν θα κουβαλούσαμε αλλά κι ακόμα μιας προσφοράς μεταφοράς της booking στα 50€, κάναμε κράτηση κι ενός transfer από το αεροδρόμιο JFK έως το ξενοδοχείο μας στο Midtown Manhattan κατά την άφιξη μας στη χώρα.

Το μόνο που έμενε ήταν το ενδελεχές ψάξιμο των πόλεων και των αξιοθέατων τους, μ’ εμένα να ρίχνω το βάρος στη Νέα Υόρκη και τον Νίκο στη Νέα Ορλεάνη. Πέρα από την ιστορία που σας προανέφερα, την κατάλληλη στιγμή ήρθε και η βοήθεια της @zoi που γνώρισα στην εκδήλωση κοπής πίτας της Θεσσαλονίκης, με τις πολύ χρήσιμες γνώσεις της να μας βοηθούν σημαντικά το ταξίδι μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ κι από εδώ.

Ήμασταν απόλυτα έτοιμοι γι’ Αμέρικα!
 
Last edited:

Smaragda53

Member
Μηνύματα
1.051
Likes
2.270
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ταξίδι-Όνειρο
Πολυνησία
Χαίρομαι πάρα πολύ για σένα! Μπράβο που τα κατάφερες! :clap:
 

evaT

Member
Μηνύματα
1.777
Likes
14.851
Επόμενο Ταξίδι
?
Ταξίδι-Όνειρο
Ιαπωνία
Καλά εγώ έγραψα για ένα ταξίδι 9 χρόνια πριν αλλά για το ατύχημα ναι , πλέον εκτός Ευρώπης δεν πάω πουθενά χωρίς ασφάλεια.

Ενημερωτικά οι φίλοι μου που πήγαμε πέρσι στην Κούβα είναι τώρα Αμερική με καινούργια διαβατήρια αλλά ΚΑΙ με επίσημη βίζα των 160 δολαρίων αφού ενημερώθηκαν πως αν οι Αμερικανοί αποφασίσουν να ψάξουν το ιστορικό δε σε σώζει το νέο διαβατήριο. Ωστόσο για όσους ταξίδεψαν πριν το 18 δεν ισχύει το ίδιο. Μπαίνουν με ΕΣΤΑ όπως εσείς.

Διαβάζω με πολύ προσοχή πες τα μας όλα!
 
Last edited:

underwater

Member
Μηνύματα
2.852
Likes
12.993
Επόμενο Ταξίδι
?
Ταξίδι-Όνειρο
Ανταρκτική
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για έναν προορισμό που ονειρεύομαι από παιδί!
Έχω πάει δύο φορές στις ΗΠΑ κι έχω επισκεφτεί έξι Πολιτείες, σε αυτή που όμως ήθελα πραγματικά να ταξιδέψω δεν έχω αξιωθεί να φτάσω.
Νομίζω ότι ότ(αν) αντικρύσω τα νερά του Μισισιπή θα κλάψω από συγκίνηση.
Προς το παρόν θα πάρω μια τζούρα από την ιστορία σου.
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.748
Likes
52.138
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
Χαίρομαι πάρα πολύ για σένα! Μπράβο που τα κατάφερες! :clap:
:) Έπρεπε να γίνει αυτό το ταξίδι για πολλούς λόγους, σ' ευχαριστώ θερμά!

πλέον εκτός Ευρώπης δεν πάω πουθενά χωρίς ασφάλεια.
Το ρισκάραμε στο Βιετνάμ, αλλά στην Αμερική και με την πανδημία ακόμα υπαρκτή δεν ήταν για μαγκιές...
αν οι Αμερικανοί αποφασίσουν να ψάξουν το ιστορικό δε σε σώζει το νέο διαβατήριο. Ωστόσο για όσους ταξίδεψαν πριν το 18 δεν ισχύει το ίδιο. Μπαίνουν με ΕΣΤΑ όπως εσείς.
Να σου πω την αλήθεια άκρη δεν έβγαλα ποτέ, ίσως πήραμε και κάποιο ρίσκο, δε ξέρω. Γεγονός είναι ότι αν οι Αμερικάνοι ψάξουν δε σε σώζει τίποτα, θα βρουν και τις κοπάνες που έκανες στο λύκειο, όχι μόνο το ιστορικό ταξιδιού. Βάσει εμπειρίας πλέον (όχι μόνο σε μας) νομίζω ότι με καινούριο διαβατήριο έχεις λιγότερες πιθανότητες γι' αυτό.
Διαβάζω με πολύ προσοχή πες τα μας όλα!
Μέχρι κάθε ηλίθιας λεπτομέρειας, πίστεψε με! :haha:

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για έναν προορισμό που ονειρεύομαι από παιδί!
Όπως καταλαβαίνεις και για μας ήταν η πρώτη προτεραιότητα στην Αμερική. Σου εύχομαι να πας σύντομα γιατί αξίζει η εμπειρία.
Νομίζω ότι ότ(αν) αντικρύσω τα νερά του Μισισιπή θα κλάψω από συγκίνηση.
Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κεφάλαιο που αργεί λίιιιιιγο ακόμα. :cool:
 

MarieAries

Member
Μηνύματα
233
Likes
1.579
Ταξίδι-Όνειρο
Δυτική Αφρική
με καινούριο διαβατήριο έχεις λιγότερες πιθανότητες γι' αυτό.
εάν εννοείς ότι με καινούριο διαβατήριο έχεις λιγότερες πιθανότητες να σε ψάξουν, δεν ισχύει. Εγώ π.χ. με τη Συρία, δεν μπορώ πλέον να μπω στις ΗΠΑ χωρίς βίζα, ακόμα και με καινούριο διαβατήριο, γιατί φαίνεται στα συστήματά τους.
Δυστυχώς, μέχρι ν'αλλάξουν τις οδηγίες τους, θ αναγκαστώ κάποια στιγμή να πάω Αθήνα για την έκδοση 10ετής βίζας από την πρεσβεία, γιατι εκτός της Συρίας, λογικά θα ταξιδέψω άμεσα και Ιράκ, οπότε θα έχω πλέον ένα αιώνιο πρόβλημα, χαχα
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.748
Likes
52.138
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
εάν εννοείς ότι με καινούριο διαβατήριο έχεις λιγότερες πιθανότητες να σε ψάξουν, δεν ισχύει. Εγώ π.χ. με τη Συρία, δεν μπορώ πλέον να πάω στις ΗΠΑ χωρίς βίζα, ακόμα και με καινούριο διαβατήριο, γιατί φαίνεται στα συστήματά τους.
Δυστυχώς, μέχρι ν'αλλάξουν τις οδηγίες τους, θ αναγκαστώ κάποια στιγμή να πάω Αθήνα για την έκδοση 10ετής βίζας από την πρεσβεία, γιατι εκτός της Συρίας, λογικά θα ταξιδέψω άμεσα και Ιράκ, οπότε θα έχω πλέον ένα αιώνιο πρόβλημα, χαχα
Προφανώς κι έχεις δίκιο, εννοείται πως δε ρισκάρουν με τέτοια πράγματα κι επειδή μας διαβάζουν και πολλοί δε προτρέπω και κανέναν να το κάνει. Ασχέτως που γνώρισα κόσμο που το έκανε και πέρασε στη χώρα, με τέτοια ζητήματα δε παίζουν, βγάζεις βίζα και ησυχάζεις.
Πάντως σε 'μας δε ξέρω τελικά αν έψαξαν η όχι, μια φορά η σφραγίδα της Κούβας ήταν στο προηγούμενο διαβατήριο.
 
Last edited:

agmi

Member
Μηνύματα
537
Likes
2.707
Μια ερωτηση σχετικα με την anytime, τι ιατρικη καλυψη ειχες; Γιατι το 2018 που τους ειχα ρωτησει μου χαν πει €8000 max, και την αποφευγω, τωρα βλεπω ειναι €20-40k πες €50k και σαν να μου φαινονται λιγα, τα 20-40k. Φυστικια αραπικα που λεμε για τις ΗΠΑ. Βεβαια να σαι τυχερος και να μαστε και μεις ολοι και να ναι ολες οι ταξιδιωτικες ασφαλειες αχρειαστες ΠΑΝΤΑ!
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.748
Likes
52.138
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
Μια ερωτηση σχετικα με την anytime, τι ιατρικη καλυψη ειχες; Γιατι το 2018 που τους ειχα ρωτησει μου χαν πει €8000 max, και την αποφευγω, τωρα βλεπω ειναι €20-40k πες €50k και σαν να μου φαινονται λιγα, τα 20-40k. Φυστικια αραπικα που λεμε για τις ΗΠΑ. Βεβαια να σαι τυχερος και να μαστε και μεις ολοι και να ναι ολες οι ταξιδιωτικες ασφαλειες αχρειαστες ΠΑΝΤΑ!
Επειδή για κάποιο λόγο δε μου ανοίγει το συμβόλαιο (το ποστάρω αν θες αργότερα) σου επισυνάπτω τα νούμερα όπως αναγράφονται στο site τους. Έχει 3 επίπεδα ασφάλισης.

Untitled.jpg

Αυτό που επιβεβαίωσα πρώτα απ' όλα τηλεφωνικώς, είναι ότι συμπεριλάμβανε περιπτώσεις covid, που ήταν για μένα πολύ σημαντικό αυτή τη περίοδο.
Δε πληρώσαμε ασφάλεια πτήσης και αποσκευών που ανέβαζε κατά πολύ το κόστος, μιας και αφενός είχαμε την κάλυψη της Turkish αν υπήρχε κάποια ακύρωση, αφετέρου έιχαμε μόνο χειραποσκευές.
Βέβαια το σημαντικότερο όπως λες είναι ότι ευτυχώς δε χρειάστηκε, γιατί τώρα θα κάναμε άλλη συζήτηση... :p
 

agmi

Member
Μηνύματα
537
Likes
2.707
Σ'ευχαριστω τα ειδα απο το site τους, παλαιοτερα χρησμοποιουσα την W. Nomads που τελειωσε με το Brexit, τις προαλλες με την HeyMondo. Περισσοτερη ασφαλεια για τα λεφτα μου. Αχρειαστες να'ναι! Καλα σου ταξιδια.

ΥΓ. ADMIN συγνωμη, εκτος θεματος ειμαι!
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.748
Likes
52.138
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
Έφτασ’ η μέρα



Σάββατο πρωί 4ης Μαρτίου 2023. Έχουμε αφήσει ήδη το αυτοκίνητο στο parking, έχουμε τσεκάρει και πίνουμε καφέ στο Αεροδρόμιο Μακεδονία. Κρατάω στα χέρια μου το εισιτήριο κι ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω όσες φορές κι αν το κοιτάω, απ’ τη μία αυτό, απ’ την άλλη απέναντι τον ορεινό όγκο του Χορτιάτη:

IMG_20230304_075231.jpg

IMG_20230304_081651.jpg


Επιβιβαστήκαμε μετά από τις κλασσικές διαδικασίες καθυστερώντας λίγο στον έλεγχο διαβατηρίων. Τα απαραίτητα έγγραφα (ESTA, πιστοποιητικό εμβολιασμού) μας είχαν ζητηθεί εκ των προτέρων στη διαδικασία του check in. Τιμιότατο αεροσκάφος με πλήρη εξοπλισμό, ακόμα πιο τίμιο και το πρωινό που σερβιρίστηκε άμεσα μιας και ο χρόνος της πτήσης ήταν πάνω-κάτω μια ώρα.

IMG_20230304_094831.jpg


Άμεση ήταν και η πρώτη επαφή με το αχανέστατο νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, προσπαθώντας να προσανατολιστούμε ψάχνοντας το lounge, σ’ ένα μέρος που θύμιζε αρκετά εμπορικό κέντρο:

IMG_20230304_104336.jpg

IMG_20230304_104932.jpg


Τακτοποιηθήκαμε και πιάσαμε ένα ωραίο τραπέζι, με μένα να χαζεύω τον πίνακα αναχωρήσεων, βάζοντας ίσως μακροπρόθεσμους (μπορεί και όχι) στόχους… :cool:

IMG_20230304_110310.jpg


Να σας δείξω και πως είναι το lounge της Turkish επί τη ευκαιρία, μιλάμε για υπερπαραγωγή, όχι αστεία:

IMG_20230304_112635.jpg


Μιας και ο Νίκος είναι σχετικά λιτοδίαιτος ανέλαβα εγώ τα διαδικαστικά, στήνοντας ένα ταπεινό τραπέζι:

IMG_20230304_113556.jpg


Η ώρα κύλησε γρήγορα υπό αυτές τις συνθήκες, κι εμείς αφού πήραμε μαζί μας αρκετά νεράκια και 2 μπυρίτσες για το καπνιστήριο κατευθυνθήκαμε προς την πύλη αναχώρησης.

Τι χαμός ήταν αυτός; Αρκετός κόσμος, γυναίκες και μικρά παιδιά ως επί το πλείστον (κυρίως από Ασιατικές & Αφρικανικές χώρες) να περιμένουν στριμωγμένοι τον επιπλέον έλεγχο πριν την αναχώρηση, κάτι το οποίο δεν ήξερα. Για μισό λεπτό, ξανά έλεγχος; Ξανά και κανονικότατα, με άνοιγμα των χειραποσκευών μας και ψάξιμο από τους αρμόδιους υπαλλήλους, μαζί με σωματικό έλεγχο για μεταλλικά αντικείμενα, αλλά και σήμανση του διαβατηρίου μας με αυτοκολλητάκι ESTA.

Αυθόρμητα το μυαλό μου έκανε το συνειρμό. Μπορεί οι συνθήκες να ΄χουν αλλάξει, μπορεί οι άνθρωποι να μη ταξιδεύουν πλέον με σαπιοκάραβα αλλά με σύγχρονα αεροπλάνα, οι ανάγκες που οδηγούν όμως στη χώρα των ευκαιριών παραμένουν ίδιες κι αναλλοίωτες εδώ κι εκατό και πλέον χρόνια, όπως πολύ χαρακτηριστικά αποδίδεται στους στίχους του μεγάλου τραγουδοποιού…

«Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι, σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν, παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.»


Μπήκαμε από τους πρώτους στο αεροσκάφος και στην άνετη όπως μας είχε υποσχεθεί η υπάλληλος θέση, πρώτη στη μεσαία τριάδα:

IMG_20230304_135059.jpg


Προσωπικά που ‘χω το μεγάλο πρόβλημα δε ζορίστηκα ιδιαίτερα, ήμουν άνετος, δε μπορώ να πω το ίδιο όμως για τον Νίκο, μιας και η διπλανή θέση είχε τις προδιαγραφές για στήριξη κούνιας μωρού στον τοίχο, κάτι που μάθαμε λίγο πριν την αναχώρηση μας. Γεγονός είναι πάντως πως οι ώρες πέρασαν τάχιστα, με καλό φαγητό, ποτό, καφέ κι ακόμα περισσότερο ποτό στο βάθος της καμπίνας. Ήταν η πρώτη φορά που δεν άνοιξα ούτε βιβλίο, ούτε laptop, αναλογιζόμενος τελικά φτάνοντας τι διάολο μπορεί να έκανα δέκα ώρες μέσα σ’ ένα αεροπλάνο…

Η άφιξη μας στο αχανές JFK έγινε περίπου 40 λεπτά νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα, στις 6 το απόγευμα, σ’ ένα αεροδρόμιο που δε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Με γοργό βήμα προχωρήσαμε προς τον έλεγχο προκειμένου να περάσουμε τη γνωστή διαδικασία:

IMG_20230304_135059b.jpg


Τόσα έχουν ακουστεί, άλλα τόσα έχουν γραφτεί, άμα δε το ζήσεις όμως δε μπορείς να καταλάβεις. Ουρές από κόσμο -ξεχωριστά για Visa & ESTA- να περιμένουν ευλαβικά τον πολυπόθητο έλεγχο. Εκεί δεν είχε βλέπετε φωνές, φασαρίες και σπρωξίματα, δεν είναι Ελλάδα. Με μεγάλη καθυστέρηση μιας και μπροστά μου ήταν μια οικογένεια ντεμί-Ασιατική και είχε κουβαλήσει ένα καρότσι δικαιολογητικά που ελεγχόντουσαν ένα-ένα, ήρθε επιτέλους και η σειρά μου.

Στον έλεγχο ένας Αμερικανόμπατσος επίσης Ασιατικής καταγωγής με μάσκα (το ίδιο κι εγώ οπότε καταλαβαινόμασταν ακόμη πιο δύσκολα) όπου παρέδωσα διαβατήριο και ESTA και προσπαθούσα να βγάλω άκρη με τις γελοίες ερωτήσεις του, αφού πρώτα με φωτογράφισε και σκάναρε ένα προς ένα τα δακτυλικά μου αποτυπώματα:

  • Τι σας φέρνει στις Ηνωμένες πολιτείες;
  • Διακοπές (Πάντως όχι τα μούτρα σου)
  • Έχετε χρήματα πάνω σας και πόσα;
  • Κάτι λίγα ευρώ και άλλα περισσότερα σε κάρτα (όχι ήρθα άφραγκος ρε χαμένε)
  • Που θα μείνετε;
  • Στο heritage hotel στη ΝΥ (σε αντίσκηνο στην times square)
  • Τι δουλειά κάνετε;
  • Είμαι ΙΤ (πεταλώνω ακρίδες)
  • Τι είναι ΙΤ;
  • Information technology (κομπιούτερς ρε γαβ-γαβ)
  • Κουβαλάτε μαζί σας αλκοόλ;
  • Όχι (όχι, το ήπια όλο στην πτήση)
  • Έχετε τρόφιμα στην αποσκευή σας;
  • Ναι, pie (και δε σε κερνάω)
  • Γουάτ πάι;
  • Τσις πάι (Τυρόπιτα Κοζανίτικη κιχί ρε κουραστικέ)
  • Θενκ γιου
Είχε βάλει ήδη τη σφραγίδα στο διαβατήριο περίπου στη μέση αυτής της μικρής ηλίθιας συνέντευξης, ωστόσο θέλησε να μου κάνει τη ζωή λίγο πιο δύσκολη. Βγήκα έξω όπου ο Νίκος με περίμενε καπνίζοντας, ερχόμενος αντιμέτωπος με το τσουχτερό κρύο της πόλης, κορναρίσματα, φωνές και φασαρία, σ’ ένα σκηνικό που θύμιζε πιο πολύ Ελλάδα:

IMG_20230304_190454.jpg


Συνεννοήθηκα με τον οδηγό μας αφού του έστειλα εν τέλει μια selfie για να μη μας ψάχνει μέσα στον χαμό, κι αφού ακουμπήσαμε τα σακίδια ξεκινήσαμε για Μανχάταν.

- Έχει κίνηση;
- Μπα μη φανταστείτε, όπως κάθε Σαββατόβραδο στη Νέα Υόρκη


Τη διαδρομή μόνο ενδιαφέρουσα δε την έλεγες, μιας και στην αρχή μου θύμιζε κάτι από Ασπρόπυργο με τα διυλιστήρια και μετά κάτι από Κηφισό μ’ εκείνα τα άθλια κτήρια τύπου Μπάμπης Βωβός. Όσο πλησιάζαμε όμως προς το «νησί» η κατάσταση βελτιωνόταν, με τους πρώτους ουρανοξύστες να προβάλλουν στον ορίζοντα:

IMG_20230304_194243.jpg

(ξέρω μάπα ανάλυση αλλά έπρεπε ν’ αποτυπώσω το συναίσθημα)

Φτάσαμε κοντά στη μια ώρα μετά μιας και η απόσταση ήταν τελικά σεβαστή, μπαίνοντας αμέσως να τσεκάρουμε στον κλασσικό αφροαμερικανό ρεσεψιονίστ που ‘χε βάρδια εκείνη την ώρα, αφήνοντας μάλιστα κι 100$ μετρητά ως εγγύηση. Δεν ασχοληθήκαμε με τίποτα περισσότερο στο δωμάτιο απ’ το ν’ αλλάξουμε ένα μπλουζάκι και ν’ ανάψουμε τη θέρμανση μιας και ήταν αρκετά παγωμένο. Η απόφαση ήδη είχε ληφθεί, όπως σε κάθε ανάλογο ταξίδι μας βάσει της λογικής (της ποιάς; ) που μας διακρίνει.

Τι κάνεις άλλωστε μετά από τόσες ώρες υπερατλαντικής πτήσης, αναμονής, δρομολογίων, αϋπνίας και όλα τα σχετικά; Διαλέξτε:

1. Κάνεις μπάνιο και αράζεις στο δωμάτιο
2. Τρως κάτι, κάνεις μπάνιο κι αράζεις στο δωμάτιο
3. Βγαίνεις αμέσως έξω ψάχνοντας κάποιο φιλόξενο μπαρ για το καλωσόρισμα.


Προφανώς τα δύο πρώτα ενδεχόμενα δεν υπήρχαν καν στο μυαλό μας, έτσι βρεθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες να περπατάμε στους δρόμους του Chelsea, της περιοχής όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, πιο συγκεκριμένα στην 23η.

IMG_20230304_203819.jpg


Είχα σταμπάρει εκ των προτέρων ένα μπαράκι με το όνομα Barcade (όνομα – λογοπαίγνιο) που ήταν το ιδανικό για την εισαγωγή μας στη νύχτα της πόλης. Φτάσαμε σύντομα κι αφού ελεγχθήκαμε στην είσοδο με ταυτότητα μη τυχόν και δεν είμαστε 21 (δε ξέρω τι άκρη έβγαλαν με την ελληνική σαπίλα που ‘χουμε για ταυτότητα) μπήκαμε και πιάσαμε μια θέση απέναντι από το πολύ ωραίο μπαρ:

IMG_20230304_204533.jpg


Το μαγαζί ήταν αρκετά μεγάλο κι εκτός του μπαρ με τις ωραίες βαρελίσιες σε τσουχτερή τιμή και τις μουσικάρες του, διέθετε και μεγάλη ποικιλία σε συσκευές Arcade video games τύπου Street fighter, Shinobi, NBA Jam κτλ που όσοι είναι λίγο +- 40 θα με καταλάβουν και θα νοσταλγήσουν.

IMG_20230304_211414.jpg


Ο Νίκος έκανε την παραγγελία και με απορία τον είδα να αφήνει ταυτότητα στο μπαρ και να παίρνει τις δύο πρώτες μπύρες. Τι έγινε του λέω, έχουμε πρόσωπο; Φίλε έτσι είναι ‘δω μου αποκρίνεται, αφήνεις τον λογαριασμό ανοικτό και τα πληρώνεις στο τέλος αν θέλεις, αφού έτσι κι αλλιώς δε θα πιούμε μόνο μία, με ρώτησε.

Ωραίο σύστημα
σκέφτηκα, πριν προλάβω όμως να το φιλοσοφήσω περισσότερο διαπίστωσα ότι είναι βλακωδέστατο, μιας και στις αναγραφόμενες τιμές δεν υπάρχει φόρος αλλά ούτε οι εξτρά υπηρεσίες που πολλές φορές πληρώνεις… Είναι εξωφρενικό κάθε φορά να μη ξέρεις τι θα πληρώσεις σ’ ένα μπαρ, τουλάχιστον στο 90% όσων είδαμε, κι αυτός ήταν ο κανόνας!

Μετά από μερικές γύρες είπαμε ν’ αλλάξουμε περιβάλλον προχωρώντας , συνεχίζοντας (που αλλού) σε μια Ιρλανδική, μιας και ειδικότερα στη ΝΥ υπάρχουν σε αφθονία. Σκαμπό λοιπόν στο μπαρ της Peter McManus, μπυρίτσα με αλλόκοτη χρέωση κι εδώ, παρατήρηση των ετερόκλητων πελατών, αλλα και κάτι που βλέπαμε πρώτη φορά, ΑΤΜ μες το μαγαζί όπως άλλωστε στα περισσότερα μπαρ που είδαν τα μάτια μας στην εκδρομή.

IMG_20230304_214545.jpg


Ώρα 12 τοπική πήραμε το δρόμο της επιστροφής, τσακίζοντας κι ένα αλμυρό (σε τιμή και σε γεύση) παραδοσιακό hot dog, έτσι για το έθιμο.

IMG_20230304_225820.jpg


Ήμασταν σχεδόν 24 ώρες στους δρόμους και η επόμενη μέρα ήταν απαιτητική…




 
Last edited:

Billouk

Member
Μηνύματα
527
Likes
1.681
Έφτασ’ η μέρα



Σάββατο πρωί 4ης Μαρτίου 2023. Έχουμε αφήσει ήδη το αυτοκίνητο στο parking, έχουμε τσεκάρει και πίνουμε καφέ στο Αεροδρόμιο Μακεδονία. Κρατάω στα χέρια μου το εισιτήριο κι ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω όσες φορές κι αν το κοιτάω, απ’ τη μία αυτό, απ’ την άλλη απέναντι τον ορεινό όγκο του Χορτιάτη:

View attachment 430198
View attachment 430199

Επιβιβαστήκαμε μετά από τις κλασσικές διαδικασίες καθυστερώντας λίγο στον έλεγχο διαβατηρίων. Τα απαραίτητα έγγραφα (ESTA, πιστοποιητικό εμβολιασμού) μας είχαν ζητηθεί εκ των προτέρων στη διαδικασία του check in. Τιμιότατο αεροσκάφος με πλήρη εξοπλισμό, ακόμα πιο τίμιο και το πρωινό που σερβιρίστηκε άμεσα μιας και ο χρόνος της πτήσης ήταν πάνω-κάτω μια ώρα.

View attachment 430200

Άμεση ήταν και η πρώτη επαφή με το αχανέστατο νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, προσπαθώντας να προσανατολιστούμε ψάχνοντας το lounge, σ’ ένα μέρος που θύμιζε αρκετά εμπορικό κέντρο:

View attachment 430201
View attachment 430202

Τακτοποιηθήκαμε και πιάσαμε ένα ωραίο τραπέζι, με μένα να χαζεύω τον πίνακα αναχωρήσεων, βάζοντας ίσως μακροπρόθεσμους (μπορεί και όχι) στόχους… :cool:

View attachment 430203

Να σας δείξω και πως είναι το lounge της Turkish επί τη ευκαιρία, μιλάμε για υπερπαραγωγή, όχι αστεία:

View attachment 430204

Μιας και ο Νίκος είναι σχετικά λιτοδίαιτος ανέλαβα εγώ τα διαδικαστικά, στήνοντας ένα ταπεινό τραπέζι:

View attachment 430205

Η ώρα κύλησε γρήγορα υπό αυτές τις συνθήκες, κι εμείς αφού πήραμε μαζί μας αρκετά νεράκια και 2 μπυρίτσες για το καπνιστήριο κατευθυνθήκαμε προς την πύλη αναχώρησης.

Τι χαμός ήταν αυτός; Αρκετός κόσμος, γυναίκες και μικρά παιδιά ως επί το πλείστον (κυρίως από Ασιατικές & Αφρικανικές χώρες) να περιμένουν στριμωγμένοι τον επιπλέον έλεγχο πριν την αναχώρηση, κάτι το οποίο δεν ήξερα. Για μισό λεπτό, ξανά έλεγχος; Ξανά και κανονικότατα, με άνοιγμα των χειραποσκευών μας και ψάξιμο από τους αρμόδιους υπαλλήλους, μαζί με σωματικό έλεγχο για μεταλλικά αντικείμενα, αλλά και σήμανση του διαβατηρίου μας με αυτοκολλητάκι ESTA.

Αυθόρμητα το μυαλό μου έκανε το συνειρμό. Μπορεί οι συνθήκες να ΄χουν αλλάξει, μπορεί οι άνθρωποι να μη ταξιδεύουν πλέον με σαπιοκάραβα αλλά με σύγχρονα αεροπλάνα, οι ανάγκες που οδηγούν όμως στη χώρα των ευκαιριών παραμένουν ίδιες κι αναλλοίωτες εδώ κι εκατό και πλέον χρόνια, όπως πολύ χαρακτηριστικά αποδίδεται στους στίχους του μεγάλου τραγουδοποιού…

«Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι, σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν, παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.»


Μπήκαμε από τους πρώτους στο αεροσκάφος και στην άνετη όπως μας είχε υποσχεθεί η υπάλληλος θέση, πρώτη στη μεσαία τριάδα:

View attachment 430206

Προσωπικά που ‘χω το μεγάλο πρόβλημα δε ζορίστηκα ιδιαίτερα, ήμουν άνετος, δε μπορώ να πω το ίδιο όμως για τον Νίκο, μιας και η διπλανή θέση είχε τις προδιαγραφές για στήριξη κούνιας μωρού στον τοίχο, κάτι που μάθαμε λίγο πριν την αναχώρηση μας. Γεγονός είναι πάντως πως οι ώρες πέρασαν τάχιστα, με καλό φαγητό, ποτό, καφέ κι ακόμα περισσότερο ποτό στο βάθος της καμπίνας. Ήταν η πρώτη φορά που δεν άνοιξα ούτε βιβλίο, ούτε laptop, αναλογιζόμενος τελικά φτάνοντας τι διάολο μπορεί να έκανα δέκα ώρες μέσα σ’ ένα αεροπλάνο…

Η άφιξη μας στο αχανές JFK έγινε περίπου 40 λεπτά νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα, στις 6 το απόγευμα, σ’ ένα αεροδρόμιο που δε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Με γοργό βήμα προχωρήσαμε προς τον έλεγχο προκειμένου να περάσουμε τη γνωστή διαδικασία:

View attachment 430207

Τόσα έχουν ακουστεί, άλλα τόσα έχουν γραφτεί, άμα δε το ζήσεις όμως δε μπορείς να καταλάβεις. Ουρές από κόσμο -ξεχωριστά για Visa & ESTA- να περιμένουν ευλαβικά τον πολυπόθητο έλεγχο. Εκεί δεν είχε βλέπετε φωνές, φασαρίες και σπρωξίματα, δεν είναι Ελλάδα. Με μεγάλη καθυστέρηση μιας και μπροστά μου ήταν μια οικογένεια ντεμί-Ασιατική και είχε κουβαλήσει ένα καρότσι δικαιολογητικά που ελεγχόντουσαν ένα-ένα, ήρθε επιτέλους και η σειρά μου.

Στον έλεγχο ένας Αμερικανόμπατσος επίσης Ασιατικής καταγωγής με μάσκα (το ίδιο κι εγώ) όπου παρέδωσα διαβατήριο και ESTA και προσπαθούσα να βγάλω άκρη με τις γελοίες ερωτήσεις του, αφού πρώτα με φωτογράφισε και σκάναρε ένα προς ένα τα δακτυλικά μου αποτυπώματα:

  • Τι σας φέρνει στις Ηνωμένες πολιτείες;
  • Διακοπές (Πάντως όχι τα μούτρα σου)
  • Έχετε χρήματα πάνω σας και πόσα;
  • Κάτι λίγα ευρώ και άλλα περισσότερα σε κάρτα (όχι ήρθα άφραγκος ρε χαμένε)
  • Που θα μείνετε;
  • Στο heritage hotel στη ΝΥ (σε αντίσκηνο στην times square)
  • Τι δουλειά κάνετε;
  • Είμαι ΙΤ (πεταλώνω ακρίδες)
  • Τι είναι ΙΤ;
  • Information technology (κομπιούτερς ρε γαβ-γαβ)
  • Κουβαλάτε μαζί σας αλκοόλ;
  • Όχι (όχι, το ήπια όλο στην πτήση)
  • Έχετε τρόφιμα στην αποσκευή σας;
  • Ναι, pie (και δε σε κερνάω)
  • Γουάτ πάι;
  • Τσις πάι (Τυρόπιτα Κοζανίτικη κιχί ρε κουραστικέ)
  • Θενκ γιου
Είχε βάλει ήδη τη σφραγίδα στο διαβατήριο περίπου στη μέση αυτής της μικρής ηλίθιας συνέντευξης, ωστόσο θέλησε να μου κάνει τη ζωή λίγο πιο δύσκολη. Βγήκα έξω όπου ο Νίκος με περίμενε καπνίζοντας, ερχόμενος αντιμέτωπος με το τσουχτερό κρύο της πόλης, κορναρίσματα, φωνές και φασαρία, σ’ ένα σκηνικό που θύμιζε πιο πολύ Ελλάδα:

View attachment 430208

Συνεννοήθηκα με τον οδηγό μας αφού του έστειλα εν τέλει μια selfie για να μη μας ψάχνει μέσα στον χαμό, κι αφού ακουμπήσαμε τα σακίδια ξεκινήσαμε για Μανχάταν.

- Έχει κίνηση;
- Μπα μη φανταστείτε, όπως κάθε Σαββατόβραδο στη Νέα Υόρκη


Τη διαδρομή μόνο ενδιαφέρουσα δε την έλεγες, μιας και στην αρχή μου θύμιζε κάτι από Ασπρόπυργο με τα διυλιστήρια και μετά κάτι από Κηφισό μ’ εκείνα τα άθλια κτήρια τύπου Μπάμπης Βωβός. Όσο πλησιάζαμε όμως προς το «νησί» η κατάσταση βελτιωνόταν, με τους πρώτους ουρανοξύστες να προβάλλουν στον ορίζοντα:

View attachment 430209
(ξέρω μάπα ανάλυση αλλά έπρεπε ν’ αποτυπώσω το συναίσθημα)

Φτάσαμε κοντά στη μια ώρα μετά μιας και η απόσταση ήταν τελικά σεβαστή, μπαίνοντας αμέσως να τσεκάρουμε στον κλασσικό αφροαμερικανό ρεσεψιονίστ που ‘χε βάρδια εκείνη την ώρα, αφήνοντας μάλιστα κι 100$ μετρητά ως εγγύηση. Δεν ασχοληθήκαμε με τίποτα περισσότερο στο δωμάτιο απ’ το ν’ αλλάξουμε ένα μπλουζάκι και ν’ ανάψουμε τη θέρμανση μιας και ήταν αρκετά παγωμένο. Η απόφαση ήδη είχε ληφθεί, όπως σε κάθε ανάλογο ταξίδι μας βάσει της λογικής (της ποιάς;) που μας διακρίνει.

Τι κάνεις άλλωστε μετά από τόσες ώρες υπερατλαντικής πτήσης, αναμονής, δρομολογίων, αϋπνίας και όλα τα σχετικά; Διαλέξτε:

1. Κάνεις μπάνιο και αράζεις στο δωμάτιο
2. Τρως κάτι, κάνεις μπάνιο κι αράζεις στο δωμάτιο
3. Βγαίνεις αμέσως έξω ψάχνοντας κάποιο φιλόξενο μπαρ για το καλωσόρισμα.


Προφανώς τα δύο πρώτα ενδεχόμενα δεν υπήρχαν καν στο μυαλό μας, έτσι βρεθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες να περπατάμε στους δρόμους του Chelsea, της περιοχής όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, πιο συγκεκριμένα στην 23η.

View attachment 430210

Είχα σταμπάρει εκ των προτέρων ένα μπαράκι με το όνομα Barcade (όνομα – λογοπαίγνιο) που ήταν το ιδανικό για την εισαγωγή μας στη νύχτα της πόλης. Φτάσαμε σύντομα κι αφού ελεγχθήκαμε στην είσοδο με ταυτότητα μη τυχόν και δεν είμαστε 21 (δε ξέρω τι άκρη έβγαλαν με την ελληνική σαπίλα που ‘χουμε για ταυτότητα) μπήκαμε και πιάσαμε μια θέση απέναντι από το πολύ ωραίο μπαρ:

View attachment 430211

Το μαγαζί ήταν αρκετά μεγάλο κι εκτός του μπαρ με τις ωραίες βαρελίσιες σε τσουχτερή τιμή και τις μουσικάρες του, διέθετε και μεγάλη ποικιλία σε συσκευές Arcade video games τύπου Street fighter, Shinobi, NBA Jam κτλ που όσοι είναι λίγο +- 40 θα με καταλάβουν και θα νοσταλγήσουν.

View attachment 430212

Ο Νίκος έκανε την παραγγελία και με απορία τον είδα να αφήνει ταυτότητα στο μπαρ και να παίρνει τις δύο πρώτες μπύρες. Τι έγινε του λέω, έχουμε πρόσωπο; Φίλε έτσι είναι ‘δω μου αποκρίνεται, αφήνεις τον λογαριασμό ανοικτό και τα πληρώνεις στο τέλος αν θέλεις, αφού έτσι κι αλλιώς δε θα πιούμε μόνο μία, με ρώτησε.

Ωραίο σύστημα
σκέφτηκα, πριν προλάβω όμως να το φιλοσοφήσω περισσότερο διαπίστωσα ότι είναι βλακωδέστατο, μιας και στις αναγραφόμενες τιμές δεν υπάρχει φόρος αλλά ούτε οι εξτρά υπηρεσίες που πολλές φορές πληρώνεις… Είναι εξωφρενικό κάθε φορά να μη ξέρεις τι θα πληρώσεις σ’ ένα μπαρ, τουλάχιστον στο 90% όσων είδαμε, κι αυτός ήταν ο κανόνας!

Μετά από μερικές γύρες είπαμε ν’ αλλάξουμε περιβάλλον προχωρώντας , συνεχίζοντας (που αλλού) σε μια Ιρλανδική, μιας και ειδικότερα στη ΝΥ υπάρχουν σε αφθονία. Σκαμπό λοιπόν στο μπαρ της Peter McManus, μπυρίτσα με αλλόκοτη χρέωση κι εδώ, ΑΤΜ μες το μαγαζί και παρατήρηση των ετερόκλητων πελατών, όπως άλλωστε στα περισσότερα μπαρ που είδαν τα μάτια μας στην εκδρομή.

View attachment 430213

Ώρα 12 τοπική πήραμε το δρόμο της επιστροφής, τσακίζοντας κι ένα αλμυρό (σε τιμή και σε γεύση) παραδοσιακό hot dog, έτσι για το έθιμο.

View attachment 430214

Ήμασταν σχεδόν 24 ώρες στους δρόμους και η επόμενη μέρα ήταν απαιτητική…




Like για street fighter και NBA jam (είχα αφίσα πάνω από το γραφείο μου στο δημοτικό!!) αλλά... τον Ασπρόπυργο και τον Βωβό βρήκες ρε φίλε;; Από Σαλονίκη είσαι!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.738
Μηνύματα
910.502
Μέλη
39.472
Νεότερο μέλος
Στέλιος Μίκυ

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom