pastelidis.n.s.
Member
- Μηνύματα
- 151
- Likes
- 23
- Επόμενο Ταξίδι
- Ταιβαν!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Las Vegas
Last edited by a moderator:
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
Musique francaise
- Thread starter Dafni
- Ημερομηνία δημιουργίας
ΕΡΣΗ
Member
Κατι αναλογο με τους Carte de sejour και τον Charles Trenet.
Εχει ηδη αναφερθει η Natasha Atlas και η ερμηνεια της στο τραγουδι: "Mon amie la rose" Την πρωτη ερμηνεια την εχει τραγουδησει η Françoise Hardy.
Εχει ηδη αναφερθει η Natasha Atlas και η ερμηνεια της στο τραγουδι: "Mon amie la rose" Την πρωτη ερμηνεια την εχει τραγουδησει η Françoise Hardy.
Last edited by a moderator:
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Claude Nougaro και "Je suis sous"
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Η Ζaz, η Γαλλίδα με τη βραχνή φωνή, έρχεται στην Ελλάδα
Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα έρχεται η Zaz (κατά κόσμο Ιζαμπέλ Ζεφρουά), η Γαλλίδα με τη βραχνή φωνή που έκανε αίσθηση με τον πρώτο της δίσκο και ειδικά με το τραγούδι «Je Veux». Η 30χρονη τραγουδίστρια θα εμφανιστεί στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή (15/5/2011), ενώ θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Badminton τη Δευτέρα (16/5/2011).
Ας την απολαύσουμε στην μεγάλη της επιτυχία Je Veux
Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα έρχεται η Zaz (κατά κόσμο Ιζαμπέλ Ζεφρουά), η Γαλλίδα με τη βραχνή φωνή που έκανε αίσθηση με τον πρώτο της δίσκο και ειδικά με το τραγούδι «Je Veux». Η 30χρονη τραγουδίστρια θα εμφανιστεί στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή (15/5/2011), ενώ θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Badminton τη Δευτέρα (16/5/2011).
Ας την απολαύσουμε στην μεγάλη της επιτυχία Je Veux
Last edited by a moderator:
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
C'est un petit bal musette / C'est la valse des costauds
Last edited by a moderator:
ΕΡΣΗ
Member
Το Παρίσι είναι στενά συνυφασμένο με τη τζαζ, κυρίως την εποχή του μεσοπολέμου. Αυτό έχει κυρίως να κάνει με το οτι υποδέχθηκε πολλούς μαύρους μουσικούς οι οποίοι εγκατέλειψαν τις ΗΠΑ λόγω των φυλετικών διακρίσεων και βρήκαν ένα απάγγειο σε ένα πιο φιλικό περιβάλλον. Έτσι άρχισε η τζαζ να ακούγεται στα κλαμπ και στα μπαράκια του Παρισιού, εμπνέοντας και γάλλους μουσικούς.
Ένας από τους πιο διάσημους είναι ο Django Reinhart. Γεννήθηκε το 1910 στο Βέλγιο. Ήταν τσιγγάνος και θεόφτωχος. Έμενε σε μια καρότσα ξύλινη, όπου ήταν παράλληλα και το εργαστήριο του για να κατασκευαζει ψεύτικα άνθη, να τα πουλά και να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Δυστυχώς ένα βράδι άρπαξε φωτιά η καρότσα αυτή και λόγω των εύφλεκτων υλικών που υπήρχαν μέσα λαμπάδιασε αμέσως. Ο Reinhart υπέστη σοβαρά εγκαύματα και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί θέλησαν να ακρωτηριάσουν το πόδι του και διαπίστωσαν οτι τα δύο δάχτυλά του ήταν ανεπανόρθωτα κατεστραμένα και δε θα μπορούσε ποτέ να ξαναπαίξει κιθάρα ή μπάντζο. Ο ίδιος αρνήθηκε να του ακρωτηριάσουν το πόδι και σύντομα εγκατέλειψε το νοσοκομείο. Ένα χρόνο μετά κατάφερε να περπατά κανονικά με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού. Ήταν 18 χρονών όταν επέζησε αυτού του ατυχήματος.
Μετά το ατύχημά του άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με την κιθάρα. Πηγή έμπνευσής του υπήρξε ο Λούις Άμστρονγκ. Το 1934 σχημάτισε ένα κουιντέτο στο οποίο συμμετείχε και ο αδερφός του το οποίο ονομάστηκε Quintette du Hot Club de France και υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα συγκροτήματα εγχόρδων της εποχής του.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας από τους γερμανούς στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ζωή του υπήρξε δύσκολη, καθότι ως τσιγγάνος κινδύνευσε να βρεθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η μουσική του τον έσωσε, γιατί επενέβη υπέρ αυτού γερμανός αξιωματικός φίλος της τζαζ και θαυμαστής του. Το γεγονός όμως οτι η τζαζ είχε θεωρηθεί από τους ναζί είδος εκφυλισμένης τέχνης, τον καθιστούσε συνεχώς ευάλωτο. Προσπάθησε πολλές φορές να δραπετεύσει από τη Γαλλία ανεπιτυχώς και πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα κρυμμένος.
Το 1946 με την απελευθέρωση φεύγει σε τουρνέ στην Αμερική όπου παίζει με τους μεγαλύτερους μαύρους μουσικούς. Ωστόσο δεν κατάφερε να έχει πραγματική μουσική επικοινωνία μαζί τους. Ίσως εφταιγε κιόλας το γεγονός οτι δεν ειχε καταφέρει να φέρει μαζί του την ειδικά γι αυτόν διασκευασμένη κιθάρα του, έτσι ώστε να καταφέρει να δείξει στο αμερικάνικο κοινό και στους μαύρους μουσικούς που πάντα θαύμαζε, το δικό του απαράμιλλο στυλ.
Ο μεταπολεμικός κόσμος τον δυσκόλεψε πολύ. Ο καιρός των τσιγγάνων είχε πιά περάσει και ο ίδιος δυσκολευόταν να βρει μια θέση στον καινούργο αυτόν κόσμο που του προξενούσε τόση κατάθλιψη, ώστε μέρες ολόκληρες αρνείτο να σηκωθεί από το κρεβάτι και ακύρωνε τεράστιες προπληρωμένες συναυλίες.
Άρχισε να ασχολειται και με την ηλεκτρική κιθάρα, παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις και το στυλ της μουσικής του άρχισε να αλλάζει. Δεν ξέρουμε που θα το είχε φθάσει αν δεν τον έβρισκε ο θάνατος το 1953 απο εγκεφαλική αιμοραγία. Ήταν μόλις 42 χρονών.
Μετά το θάνατό του η μουσική του ξεχάστηκε. Άρχισαν να την επανεκτιμούν στο τέλος της δεκαετίας του ΄70.
Γαλλική Τζαζ λοιπόν με τσιγγάνικες επιρροές!
Ένας από τους πιο διάσημους είναι ο Django Reinhart. Γεννήθηκε το 1910 στο Βέλγιο. Ήταν τσιγγάνος και θεόφτωχος. Έμενε σε μια καρότσα ξύλινη, όπου ήταν παράλληλα και το εργαστήριο του για να κατασκευαζει ψεύτικα άνθη, να τα πουλά και να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Δυστυχώς ένα βράδι άρπαξε φωτιά η καρότσα αυτή και λόγω των εύφλεκτων υλικών που υπήρχαν μέσα λαμπάδιασε αμέσως. Ο Reinhart υπέστη σοβαρά εγκαύματα και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί θέλησαν να ακρωτηριάσουν το πόδι του και διαπίστωσαν οτι τα δύο δάχτυλά του ήταν ανεπανόρθωτα κατεστραμένα και δε θα μπορούσε ποτέ να ξαναπαίξει κιθάρα ή μπάντζο. Ο ίδιος αρνήθηκε να του ακρωτηριάσουν το πόδι και σύντομα εγκατέλειψε το νοσοκομείο. Ένα χρόνο μετά κατάφερε να περπατά κανονικά με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού. Ήταν 18 χρονών όταν επέζησε αυτού του ατυχήματος.
Μετά το ατύχημά του άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με την κιθάρα. Πηγή έμπνευσής του υπήρξε ο Λούις Άμστρονγκ. Το 1934 σχημάτισε ένα κουιντέτο στο οποίο συμμετείχε και ο αδερφός του το οποίο ονομάστηκε Quintette du Hot Club de France και υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα συγκροτήματα εγχόρδων της εποχής του.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γαλλίας από τους γερμανούς στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ζωή του υπήρξε δύσκολη, καθότι ως τσιγγάνος κινδύνευσε να βρεθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η μουσική του τον έσωσε, γιατί επενέβη υπέρ αυτού γερμανός αξιωματικός φίλος της τζαζ και θαυμαστής του. Το γεγονός όμως οτι η τζαζ είχε θεωρηθεί από τους ναζί είδος εκφυλισμένης τέχνης, τον καθιστούσε συνεχώς ευάλωτο. Προσπάθησε πολλές φορές να δραπετεύσει από τη Γαλλία ανεπιτυχώς και πέρασε και ένα μεγάλο διάστημα κρυμμένος.
Το 1946 με την απελευθέρωση φεύγει σε τουρνέ στην Αμερική όπου παίζει με τους μεγαλύτερους μαύρους μουσικούς. Ωστόσο δεν κατάφερε να έχει πραγματική μουσική επικοινωνία μαζί τους. Ίσως εφταιγε κιόλας το γεγονός οτι δεν ειχε καταφέρει να φέρει μαζί του την ειδικά γι αυτόν διασκευασμένη κιθάρα του, έτσι ώστε να καταφέρει να δείξει στο αμερικάνικο κοινό και στους μαύρους μουσικούς που πάντα θαύμαζε, το δικό του απαράμιλλο στυλ.
Ο μεταπολεμικός κόσμος τον δυσκόλεψε πολύ. Ο καιρός των τσιγγάνων είχε πιά περάσει και ο ίδιος δυσκολευόταν να βρει μια θέση στον καινούργο αυτόν κόσμο που του προξενούσε τόση κατάθλιψη, ώστε μέρες ολόκληρες αρνείτο να σηκωθεί από το κρεβάτι και ακύρωνε τεράστιες προπληρωμένες συναυλίες.
Άρχισε να ασχολειται και με την ηλεκτρική κιθάρα, παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις και το στυλ της μουσικής του άρχισε να αλλάζει. Δεν ξέρουμε που θα το είχε φθάσει αν δεν τον έβρισκε ο θάνατος το 1953 απο εγκεφαλική αιμοραγία. Ήταν μόλις 42 χρονών.
Μετά το θάνατό του η μουσική του ξεχάστηκε. Άρχισαν να την επανεκτιμούν στο τέλος της δεκαετίας του ΄70.
Γαλλική Τζαζ λοιπόν με τσιγγάνικες επιρροές!
Last edited by a moderator:
ΕΡΣΗ
Member
Και ένα τραγούδι το οποίο αποτελεί πολύ καλή άσκηση για αυτούς που μαθαίνουν γαλλικά, μια και θα μπορούσαμε πιο εύκολα να το χαρακτhρήσουμε ως παρλάτα.
Με την υπέροχη φωνή του Jean Gabin.
Με την υπέροχη φωνή του Jean Gabin.
Last edited by a moderator:
ΕΡΣΗ
Member
Ένας ενδιαφέρων τραγουδιστής είναι ο Serge Reggiani, o οποίος γεννήκε στην Ιταλία, αλλά μεγάλωσε στην Γαλλία, όπου κατέφυγε η οικογένειά του για να ξεφύγει από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Ο ίδιος κατά τη διάρκεια της κατοχής εντάχθηκε στις τάξεςι της γαλλικής αντίστασης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και έπαιξε και έναν ρόλο στην ταινία του Βισκόντι Γατόπαρδος, καθώς και στην ταινία του Αγγελόπουλου "Μελισσοκόμος" και πολύ αργότερα, αφού πάτησε τα σαράντα του ξεκίνησε καριέρα τραγουδιστή.
Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των τριών τραγουδιών είναι οτι τα έχει γράψει ο δικός μας Georges Μοustakis.
Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των τριών τραγουδιών είναι οτι τα έχει γράψει ο δικός μας Georges Μοustakis.
Last edited by a moderator:
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Με αφορμή το Bellville του Django Reinhardt, που έβαλε παραπάνω η ΕΡΣΗ - και για το οποίο την ευχαριστούμε θερμά - ας κατευθυνθούμε μέχρι την φανταστική ομώνυμη πόλη και ας ακούσουμε το κεντρικό θέμα Rendez-vous της πολύ ωραίας ταινίας κινουμένων σχεδίων Les Triplettes de Belleville.
ΕΡΣΗ
Member
Να προσθέσω οτι σε αυτήν την ταινία έχουμε ένα animation του Reinhart: είναι εκείνος, στο 3.11 ο οποίος παίζει κιθάρα και του λείπουν δύο δάκτυλα, αλλά δεν έχει σημασία, άμα λάχει παίζει και με το πόδι.
Και να προσθέσω οτι η Belleville δεν είναι τόσο φανταστική ως πόλη. Υπήρξε ένα προάστειο του Παρισιού το οποίο ενσωματώθηκε τελευταίο στον αστικό ιστό του Παρισιου, όχι αυτόνομο, αλλά διαμοιράστηκε σε δύο arrondissements. Ηταν πάντα συνοικία της εργατικής τάξης και υποστήριξε πολύ την γαλλική κομμούνα. Κατά τον 20ο αιώνα ήταν η συνοικια που φιλοξένησε τους πρόσφυγες: έλληνες και αρμένιους οι οποίοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις εκκαθαρίσεις των Τούρκων. Αργότερα έφτασαν γερμανοεβραίοι που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον Χίτλερ και κατόπιν ισπανοί εξόριστοι λόγω εμφυλίου. Μετά τον πόλεμο δεν σταμάτησε να είναι η συνοικία των αποδιωγμένων, απλώς άλλαξε η ήπειρος. Τη δεκαετία του πενήντα ήρθε κόσμος από την Αλγερία και από τις πρώην αποικίες της υποσαχάριας Αφρικής. Μετά, τη δεκαετία του '60, ήρθαν οι εβραίοι από την Αλγερία και την Τυνησία καθώς και βιετναμέζοι, καμποτζιανοί και λαοτιανοί. Ενοείται ότι και οι πανταχού παρόντες κινέζοι δεν έλειψαν και έτσι έχουμε μια τεράστια china town στην Belleville. Κάθε κύμα προσφύγων έδιωχνε το προηγούμενο, το οποίο είχε βρει κάποιον τρόπο για ενσωματωθεί καλύτερα στη γαλλική κοινωνία.
Επειδή τα νοίκια ήταν χαμηλά και υπήρχαν αρκετοί βιοτεχνικοί χώροι ελεύθεροι, πολλοί καλλιτέχνες μετακόμισαν εκεί, καθώς επίσης και αρκετά εναλλακτικά εστιατόρια και μπαράκια δημιουργήθηκαν. Το γεγονός κιόλας ότι είναι σε ένα κάποιο ύψωμα, ενώ το Παρίσι είναι ταψί, και επειδή κιόλας υπάρχουν και όμορφοι κήποι, δημιούργησε τις προϋποθέσεις να αρχίσουν οι Παριζιάνοι να επισκέπτονται το μέρος.
Και για να μην είμαι εντελώς οφ τόπικ να βάλω και ένα τραγούδι από ένα γαλλικό συγκρότημα το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στην Belle Ville, στην όμορφη πόλη.
Και να προσθέσω οτι η Belleville δεν είναι τόσο φανταστική ως πόλη. Υπήρξε ένα προάστειο του Παρισιού το οποίο ενσωματώθηκε τελευταίο στον αστικό ιστό του Παρισιου, όχι αυτόνομο, αλλά διαμοιράστηκε σε δύο arrondissements. Ηταν πάντα συνοικία της εργατικής τάξης και υποστήριξε πολύ την γαλλική κομμούνα. Κατά τον 20ο αιώνα ήταν η συνοικια που φιλοξένησε τους πρόσφυγες: έλληνες και αρμένιους οι οποίοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις εκκαθαρίσεις των Τούρκων. Αργότερα έφτασαν γερμανοεβραίοι που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον Χίτλερ και κατόπιν ισπανοί εξόριστοι λόγω εμφυλίου. Μετά τον πόλεμο δεν σταμάτησε να είναι η συνοικία των αποδιωγμένων, απλώς άλλαξε η ήπειρος. Τη δεκαετία του πενήντα ήρθε κόσμος από την Αλγερία και από τις πρώην αποικίες της υποσαχάριας Αφρικής. Μετά, τη δεκαετία του '60, ήρθαν οι εβραίοι από την Αλγερία και την Τυνησία καθώς και βιετναμέζοι, καμποτζιανοί και λαοτιανοί. Ενοείται ότι και οι πανταχού παρόντες κινέζοι δεν έλειψαν και έτσι έχουμε μια τεράστια china town στην Belleville. Κάθε κύμα προσφύγων έδιωχνε το προηγούμενο, το οποίο είχε βρει κάποιον τρόπο για ενσωματωθεί καλύτερα στη γαλλική κοινωνία.
Επειδή τα νοίκια ήταν χαμηλά και υπήρχαν αρκετοί βιοτεχνικοί χώροι ελεύθεροι, πολλοί καλλιτέχνες μετακόμισαν εκεί, καθώς επίσης και αρκετά εναλλακτικά εστιατόρια και μπαράκια δημιουργήθηκαν. Το γεγονός κιόλας ότι είναι σε ένα κάποιο ύψωμα, ενώ το Παρίσι είναι ταψί, και επειδή κιόλας υπάρχουν και όμορφοι κήποι, δημιούργησε τις προϋποθέσεις να αρχίσουν οι Παριζιάνοι να επισκέπτονται το μέρος.
Και για να μην είμαι εντελώς οφ τόπικ να βάλω και ένα τραγούδι από ένα γαλλικό συγκρότημα το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στην Belle Ville, στην όμορφη πόλη.
Last edited by a moderator:
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Fernandel : Le tango Corse
Με αφορμή και πάλι το τραγούδι του Jean Gabin, που έβαλε παραπάνω η ΕΡΣΗ και στο οποίο εμφανίζεται φωτογραφία του ιδίου με τον Fernandel, ας παρακολουθήσουμε σε μιαν ανεπανάληπτη ερμηνεία τον μεγάλο Γάλλο κωμικό στο τραγούδι Le tango Corse (1963).
Le tango Corse
Au bal du petit Ajaccio
On ne danse pas le mambo
Ni le bee-bop, ni la biguine
Mais un vrais tango d'origine
Le tango Corse, c'est un tango conditionné
Le tango Corse, c'est de la sieste organisée
On se déplace pour être sur qu'on ne dort pas
On se prélasse, le tango Corse c'est comme ça !
Quand Dominique est fatigué
De voir les autres travailler
Il se donne un peu de repos
Juste le temps d'un petit tango.
Le tango Corse, c'est un tango conditionné
Le tango Corse, c'est l'avant goût de l'oreiller
Le Dominique se croit déjà en pyjama
C'est magnifique, le tango Corse c'est comme ça.
Un jour des musiciens du nord
On joué trop vite et trop fort
Un vrai tango de salarié !
On ne les a jamais retrouvés !
Le tango Corse, c'est un tango sélectionné
Le tango Corse, pour les courageux fatigués
Chacun s'étire en même temps que l'accordéon
Et l'on soupire, le tango Corse que c'est bon !
Quand a bout de forces
On va s'étendre une heure ou deux
Le tango Corse, c'est encore là
Qu'on le danse le mieux !
Με αφορμή και πάλι το τραγούδι του Jean Gabin, που έβαλε παραπάνω η ΕΡΣΗ και στο οποίο εμφανίζεται φωτογραφία του ιδίου με τον Fernandel, ας παρακολουθήσουμε σε μιαν ανεπανάληπτη ερμηνεία τον μεγάλο Γάλλο κωμικό στο τραγούδι Le tango Corse (1963).
Le tango Corse
Au bal du petit Ajaccio
On ne danse pas le mambo
Ni le bee-bop, ni la biguine
Mais un vrais tango d'origine
Le tango Corse, c'est un tango conditionné
Le tango Corse, c'est de la sieste organisée
On se déplace pour être sur qu'on ne dort pas
On se prélasse, le tango Corse c'est comme ça !
Quand Dominique est fatigué
De voir les autres travailler
Il se donne un peu de repos
Juste le temps d'un petit tango.
Le tango Corse, c'est un tango conditionné
Le tango Corse, c'est l'avant goût de l'oreiller
Le Dominique se croit déjà en pyjama
C'est magnifique, le tango Corse c'est comme ça.
Un jour des musiciens du nord
On joué trop vite et trop fort
Un vrai tango de salarié !
On ne les a jamais retrouvés !
Le tango Corse, c'est un tango sélectionné
Le tango Corse, pour les courageux fatigués
Chacun s'étire en même temps que l'accordéon
Et l'on soupire, le tango Corse que c'est bon !
Quand a bout de forces
On va s'étendre une heure ou deux
Le tango Corse, c'est encore là
Qu'on le danse le mieux !
Last edited by a moderator:
Εκπομπές Travelstories
