Ομάν Muscat (ή γιατί τα απωθημένα πληρώνονται)

[Dorotija]

Chapter 1: Pilot

Μάιος 2016 ήταν όταν έγινε η πρώτη κουβέντα: η εταιρεία που εργάζομαι εδώ και δυόμιση χρόνια θα με χρειαζόταν, τη γνώση, λέει, και την εμπειρία μου να την μεταβιβάσω στην αντίστοιχη ομάδα που έχει βάση το Dubai. Τρεις βδομάδες θα χρειαζόταν η μεταλαμπάδευση αυτή, και η παρουσία μου εκεί κρινόταν απαραίτητη. Ντουμπάι δεν ψηνόμουν ποτέ ιδιαίτερα να πάω και να που μου σερβίραν τη διαμονή πιάτο! Πακέταρα λοιπόν όλη την περίφημη αυτή εμπειρία και γνώση μου σε μια 32αρα βαλίτσα και τη γνωστή μικρή μου κόκκινη χειραποσκευή και ξεσηκώθηκα καλοκαιριάτικα με κατεύθυνση τα Εμιράτα. H μικρή λεπτομέρεια ότι θα βρισκόμουν αυγουστιάτικα καταμεσής στην έρημο με >40 θερμοκρασίες, λίγο με απασχόλησε, και ενώ το 777 της Emirates αρμένιζε πάνω απ το Ιράν, το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως θα αξιοποιήσω τα ενδιάμεσα weekend μου. Και σίγουρα δεν σκεφτόμουν να τα αξιοποιήσω στο Dubai.

Για τις μέρες που πέρασα στο Dubai δεν θα πω πολλά καθώς είχα την ευκαιρία να εργαστώ εκεί με ντόπιους και ξένους, να αφεθώ σε διαφορετικές συνήθειες, να δώσω πολλά και να πάρω πολλά περισσότερα, εμπειρίες που αν και μοναδικές, δεν αφορούν ή μπορούν να βοηθήσουν το μέσο ταξιδιώτη. Άλλωστε έχουν γραφτεί τόσα πολλά κι εδώ στο φόρουμ, ψάξτε λίγο γιατί αν βάλω κάποια στρατηγικά λινκ οι mods θα με κάνουν banαπ το πρώτο ποστ

Θα πω μόνο ένα πράγμα: το Dubai είναι μια αμφιλεγόμενη και εντυπωσιακή πόλη που δείχνει πως έχουν επαναπροσδιοριστεί για τα καλά τα όρια της ανθρώπινης ικανότητας. Το Ντουμπάι είναι η πόλη που χτίζει πολυτελή φρουρούμενα νησιά στη θάλασσα και τεράστιους, γυαλιστερούς ουρανοξύστες στην έρημο- και ταυτόχρονα το αλκοολ ειναι δυσέυρετο (και πανακριβο), χοιρινό δε βρίσκεις και τα malls έχουν ισλαμικό dresscode. Όλα είναι στον υπερθετικό βαθμό, αν και η προσπάθεια είναι κάπως πολύ φανερή. Ένα Las Vegas που φοράει μαντήλα, αυτό είναι το Ντουμπάι. Μια Νέα Υόρκη από τα Lidl. Αν βρεθείς στην περιοχή ή σε stopover, αξίζει τον κόπο να μείνεις δυο μέρες, κι αν πας αποφασισμένος να περάσεις καλά, θα περάσεις καλά - μόνη προϋπόθεση, να μην αναζητήσεις πράγματα που δεν υπάρχουν, όπως ντόπια κουλτούρα και πολιτισμό, παράδοση, ιστορία, προσωπικότητα.

Όλα τα τουριστικά τα έκανα γιατί έπρεπε φυσικά να τα κάνω, οι βδομάδες όμως προχωρούσαν και έφτασα μπροστά στο τελευταίο weekend μου στην περιοχή. Έπρεπε να το αξιοποιήσω αναλόγως - αλλά πως? Υπήρχαν κάποιοι δρόμοι -ο ένας, ο σώφρων, μια ημερήσια στο Abu Dhabi να θαυμάσω το μοναδικό τζαμί και την επομενή μια τελευταία χαλαρή βόλτα στην πόλη -ότι επρεπε για κατάληξη μιας εβδομάδας με πολλή εργασιακή κούραση και εξάντληση λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών. Ασέ που δεν θα έβγαινε πολύ ακριβά όταν έχεις ήδη καταξοδευτεί σε μια παράλογα πανάκριβη πόλη. Κι αν έπαιρνα το τουρ, θα έβρισκα και παρέα να μην είμαι μόνη μου. Καμία ταλαιπωρία, αρκετά είχα πήξει μες στη βδομάδα. Τα επιχειρήματα ήταν πολύ λογικά και πειστικά και το ταλαιπωρημένο από τη ζέστη και την κούραση κορμι μου γύρευε κι αυτό λίγη ηρεμία. Κι από την άλλη? Από την άλλη, απωθημένα ετών, φωτιές που είχαν μπει απ τον συνάδελφο και φωτογράφο Παναγιώτη χρόνια πριν, τον καιρό που δούλευα στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, κάρβουνα που μετέπειτα ανακινήθηκαν ξανά από της Έρσης της περιγραφές. Ακριβό, άγνωστο, κοπιαστικό, χωρίς παρέα και με ανάλογα υψηλές θερμοκρασίες, νωχελικά απλωνόταν μπροστά στα μάτια μου το Ομάν.

 

[taver]

Παρακαλώ άμεσα τα τεχνικά συνεργεία να ελέγξουν τη στατικότητα των φούρνων της ευρύτερης περιφέρειας πρωτευούσης. Η @Dorotija επανεμανφανίστηκε!

 

[Dorotija]

Chapter 2: The terminal

Αν είσαι Ευρωπαίος χρειάζεσαι 3 πράγματα για να μπεις στο Ομάν: διαβατήριο, ένα return ή onward ticket και 5 omani riyal για τη βίζα on arrival. Στην πραγματικότητα χρειάζεσαι και κάτι ακόμα: μια σφραγίδα που να δείχνει ότι μπήκες νόμιμα στη χώρα από την οποία έφτασες. Προφανές θα πεις, φίλε αναγνώστη. Μπορεί ακόμα να πεις "έλα μωρέ ποιος θα το ψάξει". Gια αυτό θα τα παρω απο την αρχη.

Άφιξη της Emirates στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι, Σάββατο βράδυ. Κόσμος παντού, βαλίτσες, φοίνικες. Μια διόλου αμελητέα ουρά στο passport control. Στα e-gates γίνεται ο κακός χαμός γιατί έχουν πέσει τα συστήματα: σειρήνες να φωνάζουν, κόκκινα φώτα να αναβοσβήνουν, πόρτες να αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν, πανικόβλητοι υπάλληλλοι να περιφέρονται προσπαθώντας να φτιάξουν τα άφτιαχτα και ταξιδιώτες να μεταφέρονται σε άλλα γκισέ. Όταν έφτασε η σειρά μου, ο κυριούλης του passport control μισό ασχολούνταν μαζί μου και μισό μοίραζε οδηγίες σε εκνευρισμένα αραβικά. Μου επιστρέφει το διαβατήρι μου και περνάω τον έλεγχο. Χωρίς σφραγίδα εισόδου στη χώρα..

Fast forward μερικές εβδομάδες μετά. Σάββατο 7 το πρωί, Dubai International Airport ξανά, Terminal 2 αυτή τη φορά, πρωινή πτήση FlyDubai για Muscat. Έχουν προηγηθεί από μεριάς μου λίγη μελέτη στο ίντερνετ, λίγη επικοινωνία με ιθύνοντες και αρκετή αγωνία για το αν η έλλειψη αυτής της σφραγίδας θα μου δημιουργήσει πρόβλημα να μπω στο Ομάν. Ξεκινάω ανάποδα από το security στα departures: "Ξέρετε όταν έφτασα στο Ντουμπάι δεν μου βάλαν σφραγίδα εισόδου και θέλω να επιβεβαιώσω ότι θα μπορέσω να μπω στο Ομάν" "Κυρία μου περάστε από δώ και ρωτήστε την κυρία εκεί". Ρωτάω την κυρία εκεί. "Ναι βλέπω ότι μπήκατε άρα μπορείτε και να βγείτε, ποιό είναι το πρόβλημά σας?" "Άντε και βγήκα από δω, εκεί θα μπω?" "Περάστε στο δίπλά γραφείο παρακαλώ" Όπου το δίπλα γραφείο θα με στείλει σε έναν κύριο παραμέσα, ο κύριος σε έναν άλλο κύριο, θα περάσω ζούλα από την πλαϊνή πόρτα για να βγω, αρκετή ώρα αργότερα, στο γραφείο κάποιου τύπου υπεύθυνου, γεμάτο αστυνομικούς και σημαίες των Εμιράτων, για να ξαναπώ για πολλοστή φορά την ιστορία. "Εγώ σφραγίδα ότι μπήκατε δεν μπορώ να σας βάλω αφού τώρα βγαίνετε" κατέληξε ο κάποιου τύπου υπεύθυνος "αλλά αφού βλέπω την άφιξή σας στο σύστημα δεν θα έχετε θέμα. Άλλωστε, κανείς ποτέ δεν είχε πρόβλημα με το Ομάν". Μου έβαλε τη σφραγίδα εξόδου και μου έτεινε το διαβατήριο χαμογελώντας καθησυχαστικά. Ούτε πιστοποιητικό στη ΔΟΥ Βύρωνα να έβγαζα, σκέφτομαι καθώς τρέχω προς την πύλη.

Μια ωρίτσα μετά, η Ryanair των Εμιράτων προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Muscat που οριακά μου θυμίζει αυτό της Κέρκυρας. Το αεροπλάνο μας αφήνει στη μέση και παίρνουμε το δρόμο για το κτήριο των αφίξεων πεζοί. Σφίγγω το διαβατήριο στο χέρι. "Κανείς ποτέ δεν είχε πρόβλημα με το Ομάν" σκέφτομαι ενώ προχωράω προς τον έλεγχο. Πρώτη στάση το εκδοτήριο της βίζας. "Πέντε ριαλ" μου λέει βαριεστημένα ο τύπος πίσω από το γκισέ. Συνειδητοποιώ εκείνη τη στιγμή ότι με τα διαβατηριακά τρεξίματα δεν πρόλαβα να αποκτήσω ομανικά λεφτά. Βγάζω την κάρτα. "Sorry Madam, Cash Only" μου λέει ξερά δείχνοντάς μου την αντίστοιχη ταμπέλα. Ανοίγω το πορτοφόλι -άδειο. "Υπάρχει cash machine?" τον ρωτάω. "Βεβαίως" μου λέει, "αμέσως μετά τον έλεγχο των διαβατηρίων" (χαριτωμένος). Στην προοπτική να μείνω σφηνωμένη στις αφίξεις της Muscat, μη μπορώντας να πάω ούτε μπρος ούτε πίσω, αδειάζω το σακίδιο μου τα μέσα έξω για να βρω τελικά 100 dirham βιαστικά παραχωμένα την τελευταία στιγμή. Κάνω συνάλλαγμα και παίρνω την πολυπόθητη βίζα. Στέκομαι στην ουρά του passport control μέχρι που ένας πανέμορφος νεαρός Ομανός μου κάνει νόημα. Πηγαίνω στο γκισέ, παίρνει το διαβατήριο, το ξεφυλλίζει. "Βλέπω δεν έχετε σφραγίδα Εμιράτων". Ξαναρχίζω την ιστορία μου για πολλοστή φορά: ξέρετε όταν μπήκα δυο βδομάδες πριν μπλα μπλα μπλα. Με κοιτάει, κοιτάει το διαβατήριο συνοφρυωμένος. "Περιμένετε εδώ παρακαλώ" μου λέει και φεύγει μαζί με το πολύτιμο διαβατήριό μου! Στέκομαι αγκαλιά με το σακίδιο, χωρίς το διαβατήριό μου, σε μια εντελώς ξένη χώρα, χαμογελώντας νευρικά. Τελικά ο όμορφος επιστρέφει μαζί με έναν άλλο τύπο πιο βλοσυρό. Ξαναπιάνουν το διαβατήριο. Κάτι κουβεντιάζουν στα αραβικά. Με κοιτάνε. Κοιτάνε το διαβατήριο. Λέω και σ αυτόν την ιστορία. Κάτι άλλο απ τη σφραγίδα μοιάζει να τον απασχολεί. "Μήπως έχετε το boarding pass" με ρωτάει. Συνειδητοποιώ ότι το χω αφήσει στο γκισέ του συναλλάγματος! Ψελλίζω κάτι μέσα από τα δόντια μου δείχνοντας αόριστα προς τα πίσω. Αναστενάζει, σηκώνεται και φεύγει -ευτυχώς αυτή τη φορά χωρίς το διαβατήριο. Ο όμορφος με κοιτάει σα να μου λέει "βοήθησέ μας κι εσύ λίγο". Ο βλοσυρός επιστρέφει, κάτι λέει στον άλλον. "Έρχεστε από δω παρακαλώ?" μου λέει; Τον ακολουθώ σε ένα γραφείο παραδίπλα, μάλλον πάλι κάποιου τύπου υπευθύνου. Σκέφτομαι ότι έχω μιλήσει με την αφρόκρεμα του αραβικού σεκιούριτυ μέσα σε ένα πρωινό. Γενικά με όποιον είχε χρόνο τα είπαμε. Μπαίνει μέσα ένας κύριος και συνεννοείται λίγο στα αραβικά πριν κάτσει μπροστά μου. Λέω και στο νεοφερμένο την ιστορία. Παίρνω το πιο γλυκό μου χαμόγελο: "Άλλωστε και στο Dubai μου είπαν ότι κανείς δεν έχει πρόβλημα με το Ομάν" λέω μελιστάλαχτα. O υπεύθυνος ανασηκώνει το φρύδι. "Ρηλι, ετσι σου είπαν?" Εύχομαι μέσα μου ότι δεν δημιούργησα διπλωματικό επεισόδιο. Μου ρίχνει μια πλάγια ματιά, κάτι λέει στα αραβικά και αποχωρεί. Ο όμορφος μου χαμογελάει. Πιάνει το διαβατήριο και βάζει τη σφραγίδα μεγαλοπρεπώς. Ψελλίζω ένα σουκράν μέσα από τα δόντια μου και φεύγω διστακτικά. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται πια για την αναθεματισμένη σφραγίδα. Kαι επισήμως πλέον, πατάω στο Ομάν!

 

[isabelle]

Το ορ ντ' εβρ εισαγωγής λίαν εύγευστο, με μοιραίο αποτέλεσμα να μας ανοίξει μια όρεξη να! Για κανόνισε λοιπόν να φτάσει γρήγορα και το κυρίως πιάτο.

 

[North66]

Kανονικά για τους Έλληνες που επισκέπτονται το Ομάν μέσω του εμιράτου του Ντουμπάι (είτε αεροπορικώς από το αεροδρόμιο του Ντουμπάι είτε από το οδικό πέρασμα της Hatta) η βίζα Ομάν είναι δωρεάν. Όμως θα πρέπει να ζητήσετε την ειδική βίζα εισόδου στο αεροδρόμιο που να γράφει ότι μπήκατε στα ΗΑΕ μέσω του αεροδρομίου του Ντουμπάι γιατί το common visa policy με το Ομάν δεν ισχύει αν μπήκατε στα ΗΑΕ πχ από το αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι.

http://www.rop.gov.om/english/dg_pr_visas_dubai.asp

 

[Dorotija]

Ώστε ισχύει τελικά ε? Το είχα διαβάσει στο προ ταξιδιου ψάξιμο αλλά είχα τόσο άγχος με το διαβατήριο που ούτε καν ασχολήθηκα να το επιβεβαιώσω

 

[North66]

Nαι. Εγώ πέρασα οδικώς από Hatta, UAE για Μuscat (Φεβρουάριος 2015), στην αρχή μου ζήτησαν οι Ομανέζοι συνοριοφύλακες το μπαχτσίσι αλλά είχα τυπωμένη την πιο πάνω σελίδα και μου τη σφράγισαν τζάμπα τη βίζα.

 

[travelbreak]

Ωραία τέλειωσε αυτή η ιστορία!
Κάτι μάθαμε πάντως: σφραγίδες στο Ντουμπάι και τσάμπα βίζα.

 

[travelbreak]

Πολύ ευκολο φάνηκε αλλά δεν ήταν.