yllos
Member
- Μηνύματα
- 455
- Likes
- 3.142
- Επόμενο Ταξίδι
- Σλοβενία-Τσεχία-Ουγγαρία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Περιεχόμενα
Η ιστορία αυτή είναι κομμάτι του γαμήλιου ταξιδιού που κάναμε τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το αρχικό πλάνο ήταν να μείνουμε 6 μέρες Κούβα-4 μέρες στην Playa del Carmen (PDC) και 4 μέρες στο Montego bay στην Τζαμάικα. Το τελευταίο κομμάτι δεν πραγματοποιήθηκε μιας και ο τυφώνας Matthew είχε άλλη άποψη. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να παρατείνουμε την διαμονή μας στο Μεξικό για άλλες 4 μέρες.
Στο Αεροδρόμιο της Κούβας τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο εύκολα κατά την έξοδο μας απ' ότι κατά την είσοδο μας σ αυτήν. Εύκολο Check in, περάσαμε γρήγορα από τον έλεγχο διαβατηριών και χειραποσκευών. Η πτήση μας έγινε με την Interjet και στοίχισε 100 ευρώ. Με αυτή την τιμή δικαιούσαι 2 αποσκευές των 25κg, μια χειραποσκευή και μια τσάντα ανά άτομο. Η διάρκεια είναι περίπου 50 λεπτά μέχρι το Κανκούν.
Τα χρώματα από το Isla Mujeres που ξεπρόβαλε άρχισαν να μας προδιαθέτουν για το τι θα ακολουθήσει. Περίπου 15 λεπτά πριν την προσγείωση οι αεροσυνοδοί μας μοίρασαν τα χαρτιά που πρέπει να συμπληρώσεις για να παραλάβεις την βίζα κατά των έλεγχο διαβατηριών. Αφου το αεροπλάνο πάτησε με το καλό περάσαμε τον έλεγχο διαβατηριών και παραλάβαμε τις βαλίτσες μας πολύ γρήγορα. Στον χώρο των αφίξεων μας περίμενε άνθρωπος της εταιρίας ενοικιάσεων America car rental για να μας μεταφέρει στο χώρο παραλάβης με βανάκι της εταιρίας. Κάναμε αρκετή έρευνα για το αυτοκίνητο στο Μεξικό. Οι τιμές σε όλα τα site ήταν πολύ χαμηλές αλλά η ασφάλεια που σε πρήζουν να αγοράσεις ηταν πανάκριβη. Με την συγκεκριμένη εταιρία νοικιάσαμε ένα Matiz με 28/ευρώ την μέρα με φουλ ασφάλεια. Η διαδικασία ενοικίασης κράτησε περίπου 1 ώρα. Μόλις τελείωσαμε μπήκαμε στο αμάξι, φουλάραμε βενζίνη, κάναμε συνάλλαγμα και ξεκινήσαμε για το ταξίδι μας προς τo Chitzen itza και την cenote Ik Kil.
Υπάρχουν 2 τρόποι να πας στο chitzen itza. Eίτε από την εθνική οδό-εξαιρετικό οδόστρωμα σε διαδρομή μέσα στην ζούνγκλα, με διάρκεια ταξιδίου 2 ώρες αλλά και διόδια περίπου 25 ευρώ ή από επαρχιακούς libe roads που είναι μεν τζάμπα αλλά έχουν πολλά σαμαράκια κάτι που κάνει το ταξίδι χρονοβόρο.Εδώ να πω ότι σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μας χρησιμοποιήσαμε την εφαρμογή mapsme που λειτουργεί σαν gps χωρίς χρήση δεδομένων και είναι τζάμπα. Ακολουθήσαμε λοιπόν την εθνική όδο και μετά από 2 ώρες φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Εκεί μας έδειξαν που είναι το πάρκινγκ το οποίο κόστιζε περίπου στα 2 ευρώ.
Bγάλαμε τα εισιτήριά μας γρήγορα και αφού απορρίψαμε την επιλογή του τουρ με οδηγό περάσαμε την είσοδο. Εντυπωσιαστήκαμε από την πυκνή φύση αφου ουσιαστικά περπατούσαμε μέσα στην ζούγκλα , τον πολύ κόσμο, αλλά και το παζάρι που ήταν στημένο δεξιά και αριστερά σε όλη την διαδρομή. Eκεί μπορούσες να βρεις και να αγοράσεις μαγνητάκια,ρούχα, φυτά, ημερολόγια των Μάγια, αιώρες,μάσκες και πολλά άλλα. Όλοι έκαναν παζάρια προσπαθώντας απεγνωσμένα να πουλήσουν.
Περπατήσαμε περίπου 10 λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο κεντρικό άνοιγμα του αρχαιολογικού χόρου και εκεί ξεπρόβαλε το El Castillo.
Πλησιάσαμε για να το θαυμάσουμε από κοντά. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια μπορούσες να αναίβεις στην κορυφή όμως ο θάνατος ενός τουρίστα που έπεσε τους έκανε να το απαγορέψουν. Περπατήσαμε στον χώρο για την επόμενη περίπου 1,5 ώρα θαυμάζοντας τους ναούς των Μάγια και διαβάζοντας στους οδηγούς μας και προσπαθώντας να φανταστούμε πως μπορούσε να είναι διαμορφωμένος ο χώρος εκατοντάδες χρόνια πριν.
Η ζέστη ήταν αφόρητη και αφού τελειώσαμε την περιήγησή μας πήραμε το αμάξι μας και κατευθυνθήκαμε στην Cenota Ik kil.
Οι Cenotes είναι ένα περίεργο και συνάμα μαγικό πράγμα. Είναι λίμνες που δημιουργούνται από υπόγεια ύδατα. Απ' ότι μας ενημέρωσαν αργότερα σε όλη την riviera maya υπάρχουν περίπου 6000 τέτοιες λίμνες. Για την Ik kil όμως είχαμε ακούσει και διαβάσει τα καλύτερα. Φτάσαμε στον χώρο και γινόταν χαμός από κόσμο. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου που στεγάζεται δίπλα και που εκμεταλεύεται την λίμνη ήταν πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Ο χώρος ήταν πολύ οργανωμένος. Μπορούσες να νοικιάσεις πετσέτα για 1 ευρώ αλλά και ντουλάπι για να αποθηκεύσεις τα πράγματά σου με το ίδιο ποσό. Τα αποδυτήρια και οι τουαλέτες ήταν απίστευτα καθαρά παρ'ότι ο όγκος του κόσμου ήταν μεγάλος. Αλλάξαμε λοιπόν και κατεβήκαμε προς τα κάτω.
To βάθος άγνωστο και τα νερά μαύρα από χωρίς να μπορείς να διακρίνεις τίποτα στον βυθό εκτός από τα πορτοκαλί μεγάλα ψάρια που κολυμπούσαν ανέμελα ανάμεσα μας.
Στον χώρο υπήρχαν αρκετοί ναυαγοσώστες και για επίβλεψη καθώς πολύς κόσμος έκανε βουτιές από τα σκαλιά αλλά και για να σε βοηθήσουν να βγεις.
Μετά από αυτή την αναζοωγωνιτική και δροσιστική βουτιά αλλάξαμε πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την PDC. Στην διαδρομή ξεκίνησε να βρέχει τόσο πολύ που δεν βλέπαμε μπροστά μας. Παρ' όλα αυτά οι δρόμοι ήταν καθαροί. Μετά από 2 ώρες φτάσαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει.
Εκεί μας περίμενε ο Στέφανο ο ιδιοκτήτης για να μας δείξει το διαμέρισμά του. To διαμέρισμα είχε 2 επίπεδα. Στο 1ο είχε μια σαλοκουζίνα, το μπάνιο και μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα και επάνω στην ταράτσα είχε 2 ξαπλώστρες, 1 πισίνα κι ένα τραπέζι με καράκλες. Το διαμέρισμα έκανε 50 ευρώ το βράδυ.
http://www.casanaaj.com/. Ο Στέφανο μας έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για την περιοχή και για το σπίτι, μας έφερε πετσέτες για την θάλασσα και νερά.
Μετά από μία κουραστική μέρα και αφού ήμασταν θεονήστικοι βγήκαμε μια βόλτα ψάχνοντας να φάμε κάτι. Πήγαμε λοιπόν στο El fogon για μεξικάνικο.
Στην αρχή για το καλοσώρισμα μας έφεραν νάτσος και μία σούπα. Στην συνέχεια παραγγείλαμε φαχίτας(Κοτόπουλο και μοσχάρι) και μας έφεραν αρκετές διαφορετικές σάλτσες για να τις συνοδέψουμε, κάποιες ήταν καυτερές και κάποιες πολύ καυτερές. Όλα αυτά μαζί με 4 μπύρες κόστισαν 20 ευρώ.
Μετά από μια κουραστική μέρα και με γεμάτο πλέον στομάχι γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε ανυπομονώντας για την επόμενη.
2η Μέρα
Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Η PDC είναι μία πόλη που υποδέχεται εκατομύρια τουρίστες κάθε χρόνο στην πλειοψηφία τους Αμερικανούς. Κέντρο και βάση της πόλης ειναι η 5 λεωφόρος ένας πεζόδρομος παράλληλος στην παραλία που σε όλο της το μήκος έχει μαγαζιά με σουβενίρ, μπαράκια, εστιατόρεια όλων των κουζινών καθώς και τουριστικά γραφεία που οργανώνουν ημερίσιες εκδρομές. Ξεκινήσαμε λοιπόν την βόλτα μας από εκεί ψάχνοντας ένα μέρος για να πάρουμε πρωινό πριν κατεβούμε στην παραλία. Η 5η λεωφόρος ήταν σχετικά άδεια κάτι που έκανε την βόλτα μας απολαυστική. Μετά από ένα μισάωρο και αρκετές στάσεις σε σουβενιράδικα βρήκαμε το τέλειο μέρος για πρωινό. Ένας κήπος κρυμένος σε μια εσωχή ανοίχτηκε μπροστά μας και ένας ευγενέστατος μεξικάνος σερβιτόρος μας υποδέχτηκε.
Καφές γαλλικός(απεριόριστος), κρουασάν, pancakes και ένα περίεργο μεξικάνικο πιάτο πρωινού μας έδωσαν δύναμη και ενέργεια για την συνέχεια.
Βγαίνοντας ξανά στον πεζόδρομο παρατηρήσαμε πολλά σταντ με προσφορές για μασάζ. Κλείσαμε ενα ραντεβού για διπλό μασάζ στο Sabai spa για το απόγευμα και συνεχίσαμε το περπάτημα.
Βγήκαμε στην παραλία και αφού περπατήσαμε για λίγο στην λευκή άμμο κάτσαμε στο wah wah beach bar. Oι ξαπλώστρες απείχαν αρκετά από την παραλία αφού απ' ότι μας είπαν αφήνουν χώρο γι αυτούς που θέλουν να κάτσουν μπροστά ή να περπατήσουν ή ακόμα και να παίξουν ποδόσφαιρο.
Η ώρα είχε πάει 12 και αφού καφέ είχαμε πιει ήδη είπαμε να ξεκινήσουμε τα cocktails και να αγναντέψουμε λίγο το λευκό της άμμου και το γαλάζιο της θάλασσας.
Τα νερά σε όλες τις παραλίες ήταν ζεστά έτσι δροσιά βρίσκαμε κυρίως στα cocktails και τις μπύρες που ήταν πολύ φθηνές. Αφου αράξαμε για τις επόμενες ώρες παίρνοντας ένα καλό κοκκίνισμα ξεκινήσαμε για το Spa.
Ο χώρος ήταν υπέροχος όπως και οι κυρίες που ανέλαβαν να μας ξεκουράσουν και να μας χαλαρώσουν για την επόμενη ώρα. Δώσαμε συνολικά 60 ευρώ και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι.
Βγαίνοντας από εκεί νιώθαμε αναζοωγονημένοι αλλά και αρκετά πεινασμένοι. Προχωρήσαμε ψάχνωντας να βρούμε κάτι Μεξικάνικο για να φάμε και καταλήξαμε στο Los Olvidados σε μία κάθετη της 5ης λεωφόρου. Το ντεκόρ μέσα στο μαγαζί ήταν κάπως cult αφου στην μία γωνία είχε και ένα ρινγκ για αγώνες wrestling. Το φαγητό όμως ήταν πάρα πολύ καλό όπως και τα cocktails.
Κι εδώ για 2 cocktails 2 κυρίως πιάτα και συνοδευτικά δεν ξεπεράσαμε τα 20 ευρώ στο σύνολο.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη στο άκουσμα ότι ο Τυφώνας Matthew κατευθύνεται προς την Τζαμάικα και μάλλον δεν θα μπορέσουμε να την επισκεφτούμε.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και αφού κάναμε ένα ντουζ αράξαμε στην ταράτσα του δωματίου απολαμβάνοντας παγωμένες μπύρες στην πισίνα προσπαθώντας να οργανώσουμε την αυριανή μέρα και την εκδρομή μας στο Tulum αλλά και να δούμε τις εναλλακτικές στην περίπτωση που το ταξίδι μας στην Τζαμάικα ακυρωθεί.
3η Μέρα
Το ξυπνητήρι χτύπησε λίγο μετά τις 8 και αφού ήπιαμε στα γρήγορα έναν καφέ ξεκινήσαμε για το Tulum. Ξεκινήσαμε νωρίς για 2 λόγους. Πρώτον γιατί απ'ότι μάθαμε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχοουν ελάχιστα σημεία με σκιά και η μεσημεριανή ζέστη θα ήταν αφόρητη και δεύτερον γιατί τα περισσότερα τουριστικά πρακτορεία τόσο από το Cancun όσο και από την PDC που κάνουν το τουρ Coba-Tulum ξεκινούν από την Coba oπότε μετά τισ 12 στο Tulum επικρατεί χαμός.
Κάναμε μία στάση σε ένα 7eleven για μια γρήγορη μπουκιά στον δρόμο και μετά από οδήγηση περίπου 50 λεπτών φτάσαμε στο Tulum. Εκεί μας έκανε νόημα να σταματήσουμε ένας ευγενέστατος Μεξικάνος ο οποίος φορούσε ένα κίτρινο γιλέκο. Νομίζαμε κι εμείς ότι ήταν υπεύθυνος του χώρου οπότε και σταματήσαμε. Αφού μας έδωσε λίγες πληροφορίες για τα επόμενα 10 λεπτά προσπαθούσε να μας ψήσει να τον ακολουθήσουμε στο τουρ που κάνει το πρακτορείο του για ξενάγηση στο χώρο αλλά και βαρκάδα ώστε να δούμε τον χώρο απο την θάλασσα. Τον ευχαριστήσαμε ευγενικά και φύγαμε ώστε να παρκάρουμε το αυτοκίνητο και να πάμε προς την είσοδο. Το πάρκινγκ κόστιζε 3 ευρώ και από εκεί έπρεπε να διανύσεις μια απόσταση 1000 μέτρων μέχρι τα εκδοτήρια.Η ώρα ήταν 10 και η ζέστη ήταν τρομερή. Φτάσαμε μετά απο 15 λεπτά στην είσοδο και κόψαμε τα εισιτήριά μας χωρίς να περιμένουμε πολύ. Πριν περάσετε την είσοδο πάρτε νερά μέσα δεν υπάρχει τίποτα.
Αφου κάναμε μια βόλτα στον χώρο βλέποντας όλα τα παλαία κτίσματα ανεβήκαμε για να δούμε τον παλιό φάρο. Δεξιά και αριστερά του υπάρχουν 2 παραλίες που είναι ανοιχτές για το κοινό. Μην χάσετε την ευκαιρία. Τουαλέτες και μέρη για να αλλάξεις δεν υπάρχουν οπότε καλύτερο είναι να φοράτε τα μαγιό σας πριν μπείτε μέσα.
Αφού δροσιστήκαμε βγήκαμε από την είσοδο(Αν βγείς από την έξοδο για να γυρισείς στο πάρκινγκ θές τον διπλό χρόνο) και αφού ήπιαμε παγωμένο νερό οδηγήσαμε ως την Playa Paraiso, περίπου 10 λεπτά διαδρομή.
Παρκάραμε και μπήκαμε στο El Paraiso hotel. 5 ευρώ για τις απλές ξαπλώστρες, ή 10 ευρώ για κρεβάτι κάτω από φοίνικες. Νομίζω η επιλογή ήταν εύκολη.
Το απέραντο γαλάζιο, ο κόσμος που περπατούσε, η λευκή άμμος, όλο το τοπίο μας είχε μαγνητίσει. Για τις επόμενες ώρες χαλαρώναμε κάτω από τον ήλιο.
Κατά την επιστροφή μας και πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο κάναμε μία στάση στα βόρεια της PDC για φαγητό. Θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι Τζαμαικανικό αφού πλέον ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας λόγω του τυφώνα. Βρήκαμε λοιπόν το Ferron's σε μια άκρως μη τουριστική περιοχή. Το μαγαζί ήταν γεμάτο ντόπιους και έπαιζε ρέγκε. Νοητά έστω και για λίγο ταξιδέψαμε στην Τζαμάικα. Το φαγητό ήταν εκπληκτικό και αρκετά καυτερό(το ζητήσαμε έτσι μπορούν να στο κάνουν και απλό). Jerk chicken, ribs,τηγανιτές μπανάνες...μια πανδαισία γεύσεων.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πως να γεμίσουμε τις παραπάνω μέρες μας. Δεν ήταν δύσκολο. Στην Playa Del Carmen πάντα υπάρχει κάτι για να κάνεις ή να δεις.
Στο Αεροδρόμιο της Κούβας τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο εύκολα κατά την έξοδο μας απ' ότι κατά την είσοδο μας σ αυτήν. Εύκολο Check in, περάσαμε γρήγορα από τον έλεγχο διαβατηριών και χειραποσκευών. Η πτήση μας έγινε με την Interjet και στοίχισε 100 ευρώ. Με αυτή την τιμή δικαιούσαι 2 αποσκευές των 25κg, μια χειραποσκευή και μια τσάντα ανά άτομο. Η διάρκεια είναι περίπου 50 λεπτά μέχρι το Κανκούν.
Τα χρώματα από το Isla Mujeres που ξεπρόβαλε άρχισαν να μας προδιαθέτουν για το τι θα ακολουθήσει. Περίπου 15 λεπτά πριν την προσγείωση οι αεροσυνοδοί μας μοίρασαν τα χαρτιά που πρέπει να συμπληρώσεις για να παραλάβεις την βίζα κατά των έλεγχο διαβατηριών. Αφου το αεροπλάνο πάτησε με το καλό περάσαμε τον έλεγχο διαβατηριών και παραλάβαμε τις βαλίτσες μας πολύ γρήγορα. Στον χώρο των αφίξεων μας περίμενε άνθρωπος της εταιρίας ενοικιάσεων America car rental για να μας μεταφέρει στο χώρο παραλάβης με βανάκι της εταιρίας. Κάναμε αρκετή έρευνα για το αυτοκίνητο στο Μεξικό. Οι τιμές σε όλα τα site ήταν πολύ χαμηλές αλλά η ασφάλεια που σε πρήζουν να αγοράσεις ηταν πανάκριβη. Με την συγκεκριμένη εταιρία νοικιάσαμε ένα Matiz με 28/ευρώ την μέρα με φουλ ασφάλεια. Η διαδικασία ενοικίασης κράτησε περίπου 1 ώρα. Μόλις τελείωσαμε μπήκαμε στο αμάξι, φουλάραμε βενζίνη, κάναμε συνάλλαγμα και ξεκινήσαμε για το ταξίδι μας προς τo Chitzen itza και την cenote Ik Kil.
Υπάρχουν 2 τρόποι να πας στο chitzen itza. Eίτε από την εθνική οδό-εξαιρετικό οδόστρωμα σε διαδρομή μέσα στην ζούνγκλα, με διάρκεια ταξιδίου 2 ώρες αλλά και διόδια περίπου 25 ευρώ ή από επαρχιακούς libe roads που είναι μεν τζάμπα αλλά έχουν πολλά σαμαράκια κάτι που κάνει το ταξίδι χρονοβόρο.Εδώ να πω ότι σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μας χρησιμοποιήσαμε την εφαρμογή mapsme που λειτουργεί σαν gps χωρίς χρήση δεδομένων και είναι τζάμπα. Ακολουθήσαμε λοιπόν την εθνική όδο και μετά από 2 ώρες φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Εκεί μας έδειξαν που είναι το πάρκινγκ το οποίο κόστιζε περίπου στα 2 ευρώ.
Bγάλαμε τα εισιτήριά μας γρήγορα και αφού απορρίψαμε την επιλογή του τουρ με οδηγό περάσαμε την είσοδο. Εντυπωσιαστήκαμε από την πυκνή φύση αφου ουσιαστικά περπατούσαμε μέσα στην ζούγκλα , τον πολύ κόσμο, αλλά και το παζάρι που ήταν στημένο δεξιά και αριστερά σε όλη την διαδρομή. Eκεί μπορούσες να βρεις και να αγοράσεις μαγνητάκια,ρούχα, φυτά, ημερολόγια των Μάγια, αιώρες,μάσκες και πολλά άλλα. Όλοι έκαναν παζάρια προσπαθώντας απεγνωσμένα να πουλήσουν.
Περπατήσαμε περίπου 10 λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο κεντρικό άνοιγμα του αρχαιολογικού χόρου και εκεί ξεπρόβαλε το El Castillo.
Πλησιάσαμε για να το θαυμάσουμε από κοντά. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια μπορούσες να αναίβεις στην κορυφή όμως ο θάνατος ενός τουρίστα που έπεσε τους έκανε να το απαγορέψουν. Περπατήσαμε στον χώρο για την επόμενη περίπου 1,5 ώρα θαυμάζοντας τους ναούς των Μάγια και διαβάζοντας στους οδηγούς μας και προσπαθώντας να φανταστούμε πως μπορούσε να είναι διαμορφωμένος ο χώρος εκατοντάδες χρόνια πριν.
Η ζέστη ήταν αφόρητη και αφού τελειώσαμε την περιήγησή μας πήραμε το αμάξι μας και κατευθυνθήκαμε στην Cenota Ik kil.
Οι Cenotes είναι ένα περίεργο και συνάμα μαγικό πράγμα. Είναι λίμνες που δημιουργούνται από υπόγεια ύδατα. Απ' ότι μας ενημέρωσαν αργότερα σε όλη την riviera maya υπάρχουν περίπου 6000 τέτοιες λίμνες. Για την Ik kil όμως είχαμε ακούσει και διαβάσει τα καλύτερα. Φτάσαμε στον χώρο και γινόταν χαμός από κόσμο. Οι άνθρωποι του ξενοδοχείου που στεγάζεται δίπλα και που εκμεταλεύεται την λίμνη ήταν πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Ο χώρος ήταν πολύ οργανωμένος. Μπορούσες να νοικιάσεις πετσέτα για 1 ευρώ αλλά και ντουλάπι για να αποθηκεύσεις τα πράγματά σου με το ίδιο ποσό. Τα αποδυτήρια και οι τουαλέτες ήταν απίστευτα καθαρά παρ'ότι ο όγκος του κόσμου ήταν μεγάλος. Αλλάξαμε λοιπόν και κατεβήκαμε προς τα κάτω.
To βάθος άγνωστο και τα νερά μαύρα από χωρίς να μπορείς να διακρίνεις τίποτα στον βυθό εκτός από τα πορτοκαλί μεγάλα ψάρια που κολυμπούσαν ανέμελα ανάμεσα μας.
Στον χώρο υπήρχαν αρκετοί ναυαγοσώστες και για επίβλεψη καθώς πολύς κόσμος έκανε βουτιές από τα σκαλιά αλλά και για να σε βοηθήσουν να βγεις.
Μετά από αυτή την αναζοωγωνιτική και δροσιστική βουτιά αλλάξαμε πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την PDC. Στην διαδρομή ξεκίνησε να βρέχει τόσο πολύ που δεν βλέπαμε μπροστά μας. Παρ' όλα αυτά οι δρόμοι ήταν καθαροί. Μετά από 2 ώρες φτάσαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει.
Εκεί μας περίμενε ο Στέφανο ο ιδιοκτήτης για να μας δείξει το διαμέρισμά του. To διαμέρισμα είχε 2 επίπεδα. Στο 1ο είχε μια σαλοκουζίνα, το μπάνιο και μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα και επάνω στην ταράτσα είχε 2 ξαπλώστρες, 1 πισίνα κι ένα τραπέζι με καράκλες. Το διαμέρισμα έκανε 50 ευρώ το βράδυ.
http://www.casanaaj.com/. Ο Στέφανο μας έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για την περιοχή και για το σπίτι, μας έφερε πετσέτες για την θάλασσα και νερά.
Μετά από μία κουραστική μέρα και αφού ήμασταν θεονήστικοι βγήκαμε μια βόλτα ψάχνοντας να φάμε κάτι. Πήγαμε λοιπόν στο El fogon για μεξικάνικο.
Στην αρχή για το καλοσώρισμα μας έφεραν νάτσος και μία σούπα. Στην συνέχεια παραγγείλαμε φαχίτας(Κοτόπουλο και μοσχάρι) και μας έφεραν αρκετές διαφορετικές σάλτσες για να τις συνοδέψουμε, κάποιες ήταν καυτερές και κάποιες πολύ καυτερές. Όλα αυτά μαζί με 4 μπύρες κόστισαν 20 ευρώ.
Μετά από μια κουραστική μέρα και με γεμάτο πλέον στομάχι γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε ανυπομονώντας για την επόμενη.
2η Μέρα
Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς και αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Η PDC είναι μία πόλη που υποδέχεται εκατομύρια τουρίστες κάθε χρόνο στην πλειοψηφία τους Αμερικανούς. Κέντρο και βάση της πόλης ειναι η 5 λεωφόρος ένας πεζόδρομος παράλληλος στην παραλία που σε όλο της το μήκος έχει μαγαζιά με σουβενίρ, μπαράκια, εστιατόρεια όλων των κουζινών καθώς και τουριστικά γραφεία που οργανώνουν ημερίσιες εκδρομές. Ξεκινήσαμε λοιπόν την βόλτα μας από εκεί ψάχνοντας ένα μέρος για να πάρουμε πρωινό πριν κατεβούμε στην παραλία. Η 5η λεωφόρος ήταν σχετικά άδεια κάτι που έκανε την βόλτα μας απολαυστική. Μετά από ένα μισάωρο και αρκετές στάσεις σε σουβενιράδικα βρήκαμε το τέλειο μέρος για πρωινό. Ένας κήπος κρυμένος σε μια εσωχή ανοίχτηκε μπροστά μας και ένας ευγενέστατος μεξικάνος σερβιτόρος μας υποδέχτηκε.
Καφές γαλλικός(απεριόριστος), κρουασάν, pancakes και ένα περίεργο μεξικάνικο πιάτο πρωινού μας έδωσαν δύναμη και ενέργεια για την συνέχεια.
Βγαίνοντας ξανά στον πεζόδρομο παρατηρήσαμε πολλά σταντ με προσφορές για μασάζ. Κλείσαμε ενα ραντεβού για διπλό μασάζ στο Sabai spa για το απόγευμα και συνεχίσαμε το περπάτημα.
Βγήκαμε στην παραλία και αφού περπατήσαμε για λίγο στην λευκή άμμο κάτσαμε στο wah wah beach bar. Oι ξαπλώστρες απείχαν αρκετά από την παραλία αφού απ' ότι μας είπαν αφήνουν χώρο γι αυτούς που θέλουν να κάτσουν μπροστά ή να περπατήσουν ή ακόμα και να παίξουν ποδόσφαιρο.
Η ώρα είχε πάει 12 και αφού καφέ είχαμε πιει ήδη είπαμε να ξεκινήσουμε τα cocktails και να αγναντέψουμε λίγο το λευκό της άμμου και το γαλάζιο της θάλασσας.
Τα νερά σε όλες τις παραλίες ήταν ζεστά έτσι δροσιά βρίσκαμε κυρίως στα cocktails και τις μπύρες που ήταν πολύ φθηνές. Αφου αράξαμε για τις επόμενες ώρες παίρνοντας ένα καλό κοκκίνισμα ξεκινήσαμε για το Spa.
Ο χώρος ήταν υπέροχος όπως και οι κυρίες που ανέλαβαν να μας ξεκουράσουν και να μας χαλαρώσουν για την επόμενη ώρα. Δώσαμε συνολικά 60 ευρώ και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι.
Βγαίνοντας από εκεί νιώθαμε αναζοωγονημένοι αλλά και αρκετά πεινασμένοι. Προχωρήσαμε ψάχνωντας να βρούμε κάτι Μεξικάνικο για να φάμε και καταλήξαμε στο Los Olvidados σε μία κάθετη της 5ης λεωφόρου. Το ντεκόρ μέσα στο μαγαζί ήταν κάπως cult αφου στην μία γωνία είχε και ένα ρινγκ για αγώνες wrestling. Το φαγητό όμως ήταν πάρα πολύ καλό όπως και τα cocktails.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη στο άκουσμα ότι ο Τυφώνας Matthew κατευθύνεται προς την Τζαμάικα και μάλλον δεν θα μπορέσουμε να την επισκεφτούμε.
3η Μέρα
Το ξυπνητήρι χτύπησε λίγο μετά τις 8 και αφού ήπιαμε στα γρήγορα έναν καφέ ξεκινήσαμε για το Tulum. Ξεκινήσαμε νωρίς για 2 λόγους. Πρώτον γιατί απ'ότι μάθαμε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχοουν ελάχιστα σημεία με σκιά και η μεσημεριανή ζέστη θα ήταν αφόρητη και δεύτερον γιατί τα περισσότερα τουριστικά πρακτορεία τόσο από το Cancun όσο και από την PDC που κάνουν το τουρ Coba-Tulum ξεκινούν από την Coba oπότε μετά τισ 12 στο Tulum επικρατεί χαμός.
Κάναμε μία στάση σε ένα 7eleven για μια γρήγορη μπουκιά στον δρόμο και μετά από οδήγηση περίπου 50 λεπτών φτάσαμε στο Tulum. Εκεί μας έκανε νόημα να σταματήσουμε ένας ευγενέστατος Μεξικάνος ο οποίος φορούσε ένα κίτρινο γιλέκο. Νομίζαμε κι εμείς ότι ήταν υπεύθυνος του χώρου οπότε και σταματήσαμε. Αφού μας έδωσε λίγες πληροφορίες για τα επόμενα 10 λεπτά προσπαθούσε να μας ψήσει να τον ακολουθήσουμε στο τουρ που κάνει το πρακτορείο του για ξενάγηση στο χώρο αλλά και βαρκάδα ώστε να δούμε τον χώρο απο την θάλασσα. Τον ευχαριστήσαμε ευγενικά και φύγαμε ώστε να παρκάρουμε το αυτοκίνητο και να πάμε προς την είσοδο. Το πάρκινγκ κόστιζε 3 ευρώ και από εκεί έπρεπε να διανύσεις μια απόσταση 1000 μέτρων μέχρι τα εκδοτήρια.Η ώρα ήταν 10 και η ζέστη ήταν τρομερή. Φτάσαμε μετά απο 15 λεπτά στην είσοδο και κόψαμε τα εισιτήριά μας χωρίς να περιμένουμε πολύ. Πριν περάσετε την είσοδο πάρτε νερά μέσα δεν υπάρχει τίποτα.
Αφου κάναμε μια βόλτα στον χώρο βλέποντας όλα τα παλαία κτίσματα ανεβήκαμε για να δούμε τον παλιό φάρο. Δεξιά και αριστερά του υπάρχουν 2 παραλίες που είναι ανοιχτές για το κοινό. Μην χάσετε την ευκαιρία. Τουαλέτες και μέρη για να αλλάξεις δεν υπάρχουν οπότε καλύτερο είναι να φοράτε τα μαγιό σας πριν μπείτε μέσα.
Αφού δροσιστήκαμε βγήκαμε από την είσοδο(Αν βγείς από την έξοδο για να γυρισείς στο πάρκινγκ θές τον διπλό χρόνο) και αφού ήπιαμε παγωμένο νερό οδηγήσαμε ως την Playa Paraiso, περίπου 10 λεπτά διαδρομή.
Παρκάραμε και μπήκαμε στο El Paraiso hotel. 5 ευρώ για τις απλές ξαπλώστρες, ή 10 ευρώ για κρεβάτι κάτω από φοίνικες. Νομίζω η επιλογή ήταν εύκολη.
Το απέραντο γαλάζιο, ο κόσμος που περπατούσε, η λευκή άμμος, όλο το τοπίο μας είχε μαγνητίσει. Για τις επόμενες ώρες χαλαρώναμε κάτω από τον ήλιο.
Κατά την επιστροφή μας και πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο κάναμε μία στάση στα βόρεια της PDC για φαγητό. Θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι Τζαμαικανικό αφού πλέον ήταν σίγουρο ότι δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας λόγω του τυφώνα. Βρήκαμε λοιπόν το Ferron's σε μια άκρως μη τουριστική περιοχή. Το μαγαζί ήταν γεμάτο ντόπιους και έπαιζε ρέγκε. Νοητά έστω και για λίγο ταξιδέψαμε στην Τζαμάικα. Το φαγητό ήταν εκπληκτικό και αρκετά καυτερό(το ζητήσαμε έτσι μπορούν να στο κάνουν και απλό). Jerk chicken, ribs,τηγανιτές μπανάνες...μια πανδαισία γεύσεων.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πως να γεμίσουμε τις παραπάνω μέρες μας. Δεν ήταν δύσκολο. Στην Playa Del Carmen πάντα υπάρχει κάτι για να κάνεις ή να δεις.
Attachments
Last edited:
, βέβαια είναι τόσο όμορφα τα μέρη που δύσκολα θα βγει κακή φωτο!
