Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.454
- Likes
- 17.524
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Σα χτες θυμάμαι την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου σε μια άλλη ήπειρο, αυτήν της Αμερικής. Η προετοιμασία του ταξιδιού ήταν αδιάφορη, τα κίνητρά μου μικρά, και οι προκαταλήψεις μου για το τί θα συναντούσα μεγάλες. Από τότε πολλά άλλαξαν, μεταξύ αυτών και εγώ, μέχρι το τελευταίο περσινό μου ταξίδι στη Νέα Υόρκη, και το... επόμενο που δε θα αργήσει.
Ελάτε μαζί μου μια βόλτα στους δρόμους του Manhattan, από το 2000 που πήγα πρώτη φορά, μέχρι το 2006, στην τελευταία μου επίσκεψη στο νησί, που ήταν όμως σαν πρώτη φορά.
2000, Απρίλιος. Η πτήση της Lufthansa απογειώνεται από το Ελληνικό με κατεύθυνση τη Φρανκφούρτη και από κει με ανταπόκριση για το διεθνές αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα, οι ενδοιασμοί μου πολλοί. Η παρέα είναι μεγάλη, καθώς το ταξίδι ήταν με το Πολυτεχνείο, αλλά κανείς από την παρέα δεν ήταν στενός μου φίλος.
"Τι πάω να κάνω στην Αμερική" σκεφτόμουν... Τα μόνα κοινά σημεία που είχα τότε με τις ΗΠΑ ήταν η πολιτική ιστορία που από τότε διάβαζα και στην οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Πέραν τούτου, καμία επαφή, και -κυρίως- πολλές προκαταλήψεις για τη χώρα και τους ανθρώπους της...
Δύο εβδομάδες αργότερα είμαι στο ταξί επιστρέφοντας από το αεροδρόμιο στο σπίτι μου, με μόνη σκέψη να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με πίεσαν να κάνω αυτό το ταξίδι που μου άλλαξε τη ζωή, τους γονείς μου...
Ελάτε μαζί μου μια βόλτα στους δρόμους του Manhattan, από το 2000 που πήγα πρώτη φορά, μέχρι το 2006, στην τελευταία μου επίσκεψη στο νησί, που ήταν όμως σαν πρώτη φορά.
2000, Απρίλιος. Η πτήση της Lufthansa απογειώνεται από το Ελληνικό με κατεύθυνση τη Φρανκφούρτη και από κει με ανταπόκριση για το διεθνές αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα, οι ενδοιασμοί μου πολλοί. Η παρέα είναι μεγάλη, καθώς το ταξίδι ήταν με το Πολυτεχνείο, αλλά κανείς από την παρέα δεν ήταν στενός μου φίλος.
"Τι πάω να κάνω στην Αμερική" σκεφτόμουν... Τα μόνα κοινά σημεία που είχα τότε με τις ΗΠΑ ήταν η πολιτική ιστορία που από τότε διάβαζα και στην οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Πέραν τούτου, καμία επαφή, και -κυρίως- πολλές προκαταλήψεις για τη χώρα και τους ανθρώπους της...
Δύο εβδομάδες αργότερα είμαι στο ταξί επιστρέφοντας από το αεροδρόμιο στο σπίτι μου, με μόνη σκέψη να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με πίεσαν να κάνω αυτό το ταξίδι που μου άλλαξε τη ζωή, τους γονείς μου...
Attachments
-
76,7 KB Προβολές: 382