Μεξικό MÉXICO - Ζούγκλες, Αρχαία, Παραλίες και Colonial Γοητεία

[turms]

9, 6, 4x2, 2

πω ! ! ...εγώ με δυο k σε βλέπω σαν διαφήμιση για βαζεκτομή

 

[varioAthens]

πω ! ! ...εγώ με δυο k σε βλέπω σαν διαφήμιση για βαζεκτομή

Ας πάρει κάποιος στον tripakias μια τηλεόραση τελοσπάντων!

 

[tripakias]

Ας πάρει κάποιος στον tripakias μια τηλεόραση τελοσπάντων!

Οχι τηλεόραση. Κάρτες pokemon και bakugan αν γίνεται.

 

[agmi]

Εδω μ'επιασες αδιαβαστο δεν το'χα προσεξει 400 χρονια προγενεστερο το juego de pelota

 

[varioAthens]

TULUM Ι

Toυλούμ! Ο προορισμός!
Για τους παραλιολάτρεις είναι must... ακόμα και τα φύκια δεν έχουν πτοήσει τον κόσμο να πηγαίνει και εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση.

Αρχικά ας πω ότι η Τουλούμ χωρίζεται σε 2 μέρη.

Το ένα είναι αυτό που γνωρίζουμε από sites, φωτογραφίες κ.λ.π., δηλαδή η ατελείωτη λευκή παραλία με τα χλιδάτα beach clubs και ξενοδοχεία. Στον ακριβώς από πάνω δρόμο από την παραλία, ο οποίος μάλιστα έχει και πολύ πλούσια βλάστηση, βρίσκονται όλα τα κυριλέ εστιατόρια και οι είσοδοι των ξενοδοχείων. Η διακόσμηση των εστιατορίων είναι απίθανη και αυτό που μου έκανε (θετική) εντύπωση είναι ότι όλα τα διακοσμητικά στοιχεία είναι απολύτως "γήινα" (ξύλο, πανιά, ψάθες) με αποτέλεσμα να δένουν αρμονικά με το φυσικό περιβάλλον χωρίς τις "παραφωνίες" που θα δεις σε άλλα τουριστικά μέρη, δηλαδή πλαστικά τραπεζοκαθίσματα, ταμπέλες σιδερένιες πολύχρωμες, φωτεινές επιγραφές νέον κ.λ.π.
Υπάρχουν και σημεία εκτός αυτής της ζώνης όπου μπορείς να κάνεις το μπάνιο σου χωρίς απαραίτητα να περάσεις μέσα από κάποιο beach club.

Το άλλο κομμάτι της Τουλούμ είναι η κανονική πόλη όπου μένουν οι ντόπιοι. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη γραφικότητα, όμως χτίζονται πλέον ο ένας ξενώνας μετά τον άλλον και ανοίγουν μοντέρνα εστιατόρια ανάμεσα στα πιο ορίτζιναλ μεξικάνικα όπου συχνάζουν οι ντόπιοι, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σιγά-σιγά ένας δεύτερος τουριστικός πυρήνας, πολύ πιο οικονομικός.

Η απόσταση της πόλης από την παραλία είναι πολύ μεγάλη για να πας με τα πόδια, οπότε παίζει πολύ η ενοικίαση ποδηλάτου.

Εμείς προτιμήσαμε να μείνουμε στην πόλη σε έναν πολύ καλόγουστο ξενώνα που κόστιζε το 1/3 της τιμής των παραλιακών ξενοδοχείων και ταυτόχρονα μας εξασφάλιζε δωρεάν είσοδο σε ένα μοδάτο beach club, που εκ των υστέρων μάθαμε ότι είναι ιδιοκτησίας ενός πάρα πολύ διάσημου μεξικανού ηθοποιού και επιχειρηματία, του Roberto Palazuelos.

Γενικά, αρκετοί ξενώνες της πόλης έχουν συνεργασία με κάποιο beach club ώστε οι πελάτες τους να μπαίνουν δωρεάν ή με κάποια έκπτωση, κι αυτό είναι κάτι που συμφέρει πολύ.
Μάλιστα, επειδή λόγω εποχής, τα φύκια ήταν αυξημένα, πολλά beach clubs είχαν ούτως ή άλλως προσφορές στις τιμές εισόδου στην παραλία.
Ωστόσο, δεν είδα αντίστοιχες προσφορές για διανυκτέρευση στα παραλιακά ξενοδοχεία, ούτε παρατήρησα μειωμένο τουρισμό λόγω της ύπαρξης των φυκιών, γεγονός που μου έκανε εντύπωση.

Η παραλία της Τουλούμ μου άρεσε πολύ, όπως και οι τουριστικές υποδομές της, τα beach clubs, τα εστιατόρια, γενικά το vibe που επικρατούσε.

Οφείλω, όμως, να παραδεχτώ ότι πέρασα πολύ καλά και στην πόλη...ειδικά τα βράδια είχε πολλή κοινωνική ζωή τόσο από τους ντόπιους όσο και από τους τουρίστες.
Οι τουρίστες ήταν πιο "εναλλακτικοί" από τους "κάτω", των πολυτελών ξενοδοχείων, κάποιοι μάλιστα έμεναν εδώ και μήνες στην πόλη, είχαν γίνει ένα με τους ντόπιους. Άλλος κόσμος! Μου φαινόταν σαν να βρισκόμουν αλλού και όχι στην Τουλούμ.

Δίπλα από τον ξενώνα μας υπήρχε κι ένα hostel όπου κάθε βράδυ γίνονταν parties.
Ένα πρωί, μόλις είχε διαλυθεί το γλέντι, βρήκαμε έναν αμερικανό πιτσιρικά τέζα στο πεζοδρόμιό μας να κοιμάται του καλού καιρού. Λυπήθηκα να τον αφήσουμε εκεί μην τυχόν τον κλέψουν ή τίποτα χειρότερο.... οπότε δήλωσα στο φάμιλυ ότι δεν το κουνάω ρούπι από δίπλα του μέχρι να ξυπνήσει... "βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, πάμε παραλία, θα τον μαζέψουν οι φίλοι του" .... τίποτα εγώ, ανένδοτη, είχε ξυπνήσει μέσα μου η ελληνίδα μάνα. Τελικά, με τα χίλια ζόρια τον ξυπνήσαμε για να τον βάλουμε εμείς μέσα στο χόστελ. Ταυτόχρονα τον νουθετούσα να προσέχει και να μην ξαναγίνει ζάντα, τα παιδιά μου με αποκαλούσαν κριντζ που έκανα κήρυγμα στον ξένο άνθρωπο, όμως αυτός τελικά μας κάλεσε στο πάρτυ που θα γινόταν το ίδιο βράδυ στον κήπο του χόστελ.
Πήγαμε και περάσαμε τέλεια...ο δε πιτσιρικάς ήταν κύριος! Έπινε με μέτρο! Αντίθετα η ελληνίδα μάνα κόντεψε να γίνει εκείνη κουρούμπελο.

Φωτος από την παραλία:

...και κάτι λίγα από την πόλη:

 

[go2dbeach]

Τέλεια, σε 88 μέρες (μετράω και τα λεπτά ) θα βρίσκομαι εκεί!! Αυτή τη φορά δεν έβαλα διανυκτέρευση στην Τουλούμ γιατί πιστεύω θα πάθω σοκ με την αλλαγή που θα δω.

 

[varioAthens]

Τέλεια, σε 88 μέρες (μετράω και τα λεπτά ) θα βρίσκομαι εκεί!! Αυτή τη φορά δεν έβαλα διανυκτέρευση στην Τουλούμ γιατί πιστεύω θα πάθω σοκ με την αλλαγή που θα δω.

Εδώ άντεξες την μετάλλαξη του Δομήνικου... δεν σε φοβάμαι
Άντε μετράω κι εγώ μαζί σου αντίστροφα να πας με το καλό να μας φέρεις φρέσκα νέα!

 

[varioAthens]

TULUM II

O 5oς (και τελευταίος) αρχαιολογικός χώρος που επισκεφθήκαμε στο Μεξικό ήταν αυτός της Τουλούμ.

To σημείο όπου βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγιας είναι ειδυλλιακό: στην κορυφή ενός ψηλού βράχου πάνω στην παραλία. Και τι παραλία! Με άσπρη αμμουδιά, τυρκουάζ νερό και φοίνικες. Εντελώς καρτ-ποσταλικό σκηνικό.

Αλλά και η διαδρομή μέχρι να φτάσεις είναι καταπληκτική καθώς βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Τουλούμ.
Αναγκαστικά αφήνεις το αυτοκίνητο στην είσοδο του Πάρκου και από εκεί συνεχίζεις με τα πόδια για κανένα 10λεπτο, μέσα από έναν δρόμο πνιγμένο στην βλάστηση, μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο.

H πόλη ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις που ίδρυσαν οι Μάγιας, βρισκόταν σε πολύ στρατηγικό σημείο έχοντας πρόσβαση και από στεριά και από θάλασσα και για να προστατεύεται από πιθανές θαλάσσιες επιδρομές είχε τείχη.
Υπήρξε σημαντικό λιμάνι, ήκμασε μεταξύ 13-15ου αιώνα ενώ τελικά εγκαταλήφθηκε τον 16ο αιώνα.

Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι: Η Πυραμίδα El Castillo, που είναι το ψηλότερο κτίσμα και λειτουργούσε ως φάρος, το Temple of the Frescoes που είχε μεγάλη θρησκευτική σημασία και το House of Columns ή El Palacio (το Παλάτι) που υπήρξε η κατοικία σημαντικών ηγετών των Μάγια.

Και εδώ δεν τον γλυτώνεις τον συνωστισμό, όπως παντού στη Γιουκατάν...
Και έχει και τρελή ζέστη, όπως παντού στη Γιουκατάν!
Η επίσκεψη, όμως, επιβάλλεται.

Μετά την περιήγησή μας στον αρχαιολογικό χώρο, πήραμε τον δρόμο για τον επόμενο και τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το Κανκούν.

Φεύγοντας από την Τουλούμ η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι μοιάζει να έχει 2 πρόσωπα, σαν να συνδυάζει Μύκονο και Ικαρία μαζί.
Από την μια, η παραλία με την χλιδή, το boho-chic vibe, τα ακριβά ξενοδοχεία και τα κλασάτα beach clubs και από την άλλη, η πόλη με το πιο αυθεντικό "χρώμα" με τους ντόπιους της και τον εναλλακτικό τουρισμό.

Η πόλη, σίγουρα, προσφέρεται για πιο οικονομική διαμονή αλλά θέλει αρκετή προσοχή.
Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά στο ταξίδι που αισθανθήκαμε ανασφάλεια και φόβο.
Συγκεκριμένα, ένα βράδυ μέσα σε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά σουπερμάρκετ, τα Oxxo, εγώ και ο γιος μου νιώσαμε κάποια στιγμή να μας κοιτάνε απειλητικά κάποιοι άντρες (μάλλον μεθυσμένοι ή "φτιαγμένοι") και να μας πλησιάζουν όλο και περισσότερο καταπατώντας την ζώνη του προσωπικού μας χώρου, ενώ ταυτόχρονα ο άντρας με την κόρη μου που μας περίμεναν στην είσοδο του σουπερμάρκετ βίωναν ακριβώς το ίδιο πράγμα από 2-3 άλλους άντρες, μεθυσμένους και μισόγυμνους.
Το σουπερμάρκετ ήταν σε κεντρικό δρόμο, ωστόσο βγαίνοντας για να πάμε στον ξενώνα έπρεπε αναγκαστικά να μπούμε σε κάτι σκοτεινά στενά... δυστυχώς έχει πολλά τέτοια η πόλη...
Με πολλή προσοχή και βλέποντας ότι αυτοί δεν ασχολούνται πια μαζί μας, ξεκινήσαμε προς τα εκεί...
Μετά από λίγο, όμως, καταλάβαμε ότι μας ακολουθούσαν.
Κάναμε να ξαναγυρίσουμε προς τον φωτεινό κεντρικό δρόμο αλλά αυτοί είχαν απλωθεί με τέτοιον τρόπο σε όλο το πεζοδρόμιο σαν να μας κλείνουν τον δρόμο και σαν να ήθελαν να μας αναγκάσουν να προχωρήσουμε πιο μέσα στο σκοτεινό στενό.
Φυσικά ούτε διανοηθήκαμε να μπούμε πιο μέσα στα σκοτεινά γιατί δε νομίζω τώρα να έγραφα ιστορία.
Ευτυχώς, είχαμε δει από πριν ότι έξω από το σουπερμάρκετ ήταν 2 αστυνομικοί, οπότε κουτσά-στραβά κάπως καταφέραμε να τους πλησιάσουμε στα 100μ, οπότε άρχισα να φωνάζω στους αστυνομικούς "excuse me-excuse me" και μόνο τότε οι τύποι έφυγαν και μας άφησαν στην ησυχία μας.

Τέλος καλό, όλα καλά!
Πάμε για άλλες παραλίες τώρα!

 

[varioAthens]

CANCUN - ISLA MUJERES

Αφού φάγαμε μια σχετική ήττα λόγω φυκιών στο Τουλούμ, αποφασίσαμε να προσπεράσουμε την Πλάγια ντελ Κάρμεν καθώς, όπως ενημερωνόμασταν καθημερινά, η παραλία εκεί ήταν στην ίδια κατάσταση. Μόνη μας ελπίδα, βάσει των πληροφοριών μας, να βρούμε λευκή παραλία ήταν να πάμε προς Κανκούν.

Στην διαδρομή Τουλούμ-Πλάγια ντελ Κάρμεν-Κανκούν είδαμε κάποια resorts απίστευτης χλιδής τα οποία ήταν all inclusive και εκεί μέσα περνάνε τις διακοπές τους κυρίως αμερικανοί που παίζει και να μην βγαίνουν έξω ποτέ. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε μια τέτοια χώρα και εσύ να είσαι μαντρωμένος μέσα σε ένα ξενοδοχείο και μάλιστα να μην κάνεις ούτε καν μπάνιο στην θάλασσα λόγω sargassum.
Άβυσσος η ψυχή των Gringos!

Παρεμπιπτόντως το "gringo" είναι υποτίθεται παραφθορά της φράσης "green-go" που φώναζαν οι μεξικανοί στους αμερικανούς στρατιώτες, λόγω της πράσινης στολής τους, στον μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο.
Στον πόλεμο αυτό (1846-1848) το Μεξικό έχασε πολλά εδάφη τα οποία παραχωρήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. Τέξας, Καλιφόρνια, Νιου Μέξικο κ.λ.π.) και οι μεξικανοί το φέρουν βαρέως μέχρι και σήμερα. "Αφού μας πήραν τα εδάφη, εμείς τους στέλνουμε μεξικανούς" ήταν η ατάκα του Χέκτορ που κατά τα άλλα ήταν μετριοπαθής στις δηλώσεις του όλες αυτές τις μέρες. Μάλιστα μας είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της χώρας είναι τα χρήματα που στέλνουν οι μεξικανοί μετανάστες από τις ΗΠΑ.

Μετά από κανά 2ωρο με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, φτάσαμε στο Κανκούν.
Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες με τόσα που έχω ακούσει για το "τερατώδες" αυτό θέρετρο αλλά (τ-ώ-ρ-α-π-έ-σ-τ-ε-ν-α-μ-ε-φ-ά-τ-ε) για κάποιον λόγο μου άρεσε... μπας κι ήταν η στενή λωρίδα γης μέσα στην θάλασσα? μπας κι ήταν τα κανάλια, παρακάναλα, οι λιμνούλες, η λιμνοθάλασσα? Μήπως και που είναι τίγκα στο πράσινο? Δεν ξέρω... ακόμη και οι ουρανοξύστες πάνω στην παραλία δεν με "χάλασαν", ίσως επειδή είναι μια οικεία εικόνα από την Αμερική.

Το πρόβλημα ήταν ότι και στο Κανκούν βρήκαμε φύκια.
Τελευταία μας ελπίδα το Isla Mujeres.
Την επόμενη, και προτελευταία μέρα, πήραμε το ferry για το Isla Mujeres.
To "Nησί των Γυναικών" ονομάστηκε έτσι από τους ισπανούς γιατί όταν έφτασαν εκεί βρήκαν πάρα πολλές εικόνες της θεάς των Μάγιας, Ixchel, προστάτιδας των εγκύων.
Φτάνοντας, γινόταν ένας χαμός... άπειρος κόσμος, συνωστισμός, κάθε λογής πλεούμενο, ταβέρνες, μηχανάκια... και γενικά οι υποδομές έχουν μείνει σε μιαν άλλη εποχή...σε σύγκριση με το Τουλούμ, το λες και μπασκλάς.

Ωστόσο βρήκαμε το σκηνικό που τόσο αναζητούσαμε: λευκή παραλία με φοίνικες και...επιτέλους:
Το τυρκουάζ νερό της Καραϊβικής, χωρίς ίχνος φυκιού! Φυσικά και αράξαμε εκεί όλη μέρα μην μπορώντας να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατόν ακριβώς απέναντι από το, γεμάτο φύκια, Κανκούν (μόλις 1/2 ώρα απόσταση) να βρίσκεται αυτή η καρτ-ποσταλική παραλία.

Δεν θα μπορούσε να κλείσει πιο γλυκά το ταξίδι!
Α! Και με ένα ποτό με αυτή την θέα:

 

[varioAthens]

Αντί επιλόγου


Στην ιστορία μου για το Μεξικό, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες που έχω γράψει, δεν θα βρείτε χρηστικές πληροφορίες όπως για παράδειγμα πότε έβγαλα τα εισητήρια, πού έκανα συνάλλαγμα και πόσο κόστισε η τάδε εσωτερική μετακίνηση.
Εκτός του ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από αυτά, υπάρχουν τόσοι άλλοι εδώ μέσα που τα γράφουν πολύ καλύτερα στις ιστορίες τους.

Η δική μου ανάγκη όταν γράφω μια ιστορία είναι να ξαναζήσω το ταξίδι (φουλ εγωϊστικό, το ξέρω) και να καταφέρω να μεταδώσω, σε όποιον τύχει και την διαβάσει, το πώς βίωσα την χώρα και τι συναισθήματα μου γέννησε.

Και το Μεξικό, συγκεκριμένα, μου γέννησε απίστευτα συναισθήματα!
Δεν είναι απλώς ότι έχει αρχαία, παραλίες και τεκίλα... τα έχει και αυτά και άλλα πολλά: αποικιοκρατικό χρώμα, ζούγκλα στην ενδοχώρα, σενότες, ινδιάνικες μικρές πόλεις, ενδιαφέρουσα πρωτεύουσα, μουσική που σε ταξιδεύει... αλλά κυρίως είναι η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους... είναι αυτό το απροσδιόριστο "κάτι" στην ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και προσωπικά μου ασκεί τρομερή γοητεία.

Νομίζω ότι έχω βρει την γωνιά της υφηλίου που μου ταιριάζει και που αισθάνομαι σαν το σπίτι μου...
Latin America it is!

 

[psilos3]

Παρακολούθησα την πολύ ωραία ιστορία σου από την αρχή και προσωπικά βρήκα ακόμη μερικούς έξτρα λόγους για να θέλω να πάω κάποια στιγμή σ' αυτή τη χώρα, όπως κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία για το Μεξικό.
Να είστε καλά και να 'χετε υγεία όλοι για να μας γράψεις για την επόμενη εξόρμηση στη Λατινική Αμερική!

Υ.Γ. Εντύπωση μου έκανε η ψύχραιμη αντίδραση σας στο περιστατικό στο σούπερ μάρκετ, δε ξέρω τι θα έκανα σε ανάλογη περίπτωση...

 

[varioAthens]

Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω την ευχή για υγεία και πολλές πολλές εξορμήσεις!

Υ.Γ. συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια... με έχουν κολλήσει σε τοίχο στην Μομπάσα τραβώντας μου την κάμερα από τον λαιμό... μας έχουν φυγαδεύσει άρον-άρον από το Κάϊρο λόγω της 2ης ισλαμικής επανάστασης (τα έχω γράψει σε ιστορίες)... στην Τουλούμ όμως το μεγάλο άγχος ήταν ότι είχαμε μαζί και τα παιδιά μας...