Kρουαζιέρα θα σε πάω...σε Μήλο, Φολέγανδρο, Σίφνο, Πολύαιγο και Κύθνο.

[Earth Citizen]

Ακόμα δε συνήλθες μάλλον, έχωσες κάτι φωτό της Μήλου για Φολέγανδρο.

Με πρόλαβες!

Καλέ @evaT , δεν είναι τόσο τραγικό το ζικ ζακ για την Παναγία, ίσα ίσα που είναι πιο μικρή η διαδρομή απ ο,τι φαίνεται στο μάτι!
Το ρεκόρ μου ανάβασης είναι 6'

 

[evaT]

Με πρόλαβες!

Καλέ @evaT , δεν είναι τόσο τραγικό το ζικ ζακ για την Παναγία, ίσα ίσα που είναι πιο μικρή η διαδρομή απ ο,τι φαίνεται στο μάτι!
Το ρεκόρ μου ανάβασης είναι 6'

Σε 6 λεπτά εμείς δεν είχαμε φτάσει ούτε στο τρίτο ζιγκ ζαγκ

 

[Earth Citizen]

Σε 6 λεπτά εμείς δεν είχαμε φτάσει ούτε στο τρίτο ζιγκ ζαγκ

Εντάξει κι εγώ αυτόν τον χρόνο τον έκανα όταν πήγαινα τη διαδρομή με γρήγορο περπάτημα, μεγάλους διασκελισμούς και χωρίς στάσεις, για άσκηση.
Το νορμάλ, με χαλαρό ρυθμό και χωρίς μεγάλες στάσεις, είναι γύρω στο 15λεπτο.

 

[psilos3]

οι περισσότεροι κοπροσκυλιάζατε και σερνόσασταν σαν κροκόδειλοι απο τις σούρες σε κάτι 'Ιους και Σαντορίνες τα καλοκαίρια των 90ies

και των 2k00s, και των 2k10s. και των 2k20s

Μου θύμισε λίγο τα Σειτάν λιμάνια στα Χανιά-καμία σχέση μου είπαν οι άλλοι αλλά εμένα μου το θύμισε τι να κάνω

Μα καμία σχέση όμως, συμφωνώ με τους υπόλοιπους!

Εντυπωσιακότατο το σκηνικό, αλλά το νερό ήταν θολό και η θερμοκρασία μπανιέρας...

Έτσι ακριβώς, εκεί δε πας για μπάνιο αλλά για το τοπίο και τις φωτογραφίες.

Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές στα αρόδα είναι η πρωινή βουτιά στα γαλάζια νερά.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο Anti-Hangover φάρμακο Εύα!

Το φαινόμενο που μετά από κάποιες μέρες στη θάλασσα, η πρώτη επαφή με τη γη έχει ως αποτέλεσμα να νιώθεις πως...κουνάει η στεριά!

Αυτό με το κούνημα της στεριάς συμβαίνει και χωρίς να χεις επαφή με θάλασσα, μερικές μέρες πιώματος αρκούν.
Πέρα από την πλάκα έχω την ίδια εντύπωση, μετά από δύο φορές σε ιστιοπλοϊκό σκάφος για τριήμερο μου πήρε μέρες να επανέλθω.

 

[evaT]

Πολύαιγος - Κίμωλος - Σίφνος

Πάνω που νομίζαμε ότι χόρτασαν τα όμορφα μάτια μας από νησάκια και γαλάζια νερά ήρθε η σημερινή μέρα για να μας αποτελειώσει.

Σαλπάραμε νωρίς με φορτωμένο πρόγραμμα. Τελικός προορισμός η Σίφνος με στάση σε Πολύαιγο και Κίμωλο, πρόβλεψη για πάνω από 5,50 ώρες πλεύσης.

Μόλις μερικά ναυτικά μίλια αργότερα ήρθε η πρώτη έκπληξη, πλέαμε σε απόλυτη νηνεμία και τα νερά στην ανοιχτή θάλασσα ήταν τόσο ήρεμα, σαν σε λιμανάκι το σούρουπο.
Λαδιά!
Αδύνατο να αντισταθείς.
Τραβήξαμε...χειρόφρενο μεσοπέλαγα και ήρθε το πρώτο μπλουμ. Μέσα και γω!

Ενώ κάτι άλλες... φοβιτσιάρες απλά τραβούσαν βίντεο
Sailing the Aegean sea

Και μετά το απέραντο γαλάζιο, πιάσαμε Πολύαιγο και ήρθε το απέραντο πρασινογαλάζιο.
Τι πανδαισία ήταν αυτή, δεν περιγράφω άλλο!

Εύκολα, ήταν τα καλύτερα νερά που συναντήσαμε.
Κουντουρντίσαμε με τις βουτιές και τις εξερευνήσεις, μόνο κουβαδάκια δε βγάλαμε να παίξουμε.

Ο καλός μας ο γιατρός πήρε το sup προς τη σπηλιά και μας έδωσε βιντεάκι

Τον έβλεπα μπροστά, έφυγα με μάσκα και βατραχοπέδιλο ξοπίσω του να εξερευνήσω τα βραχάκια και να φτάσω ως τη σπηλιά.
Ζακ Κουστώ την είχα δει και το απολάμβανα τέρμα μέχρι που εμφανίστηκε μια ψαρούκλα τεραστίων διαστάσεων να κόβει βόλτες κάπου στα 5 μέτρα από μένα και ξέχασα τις μαγκιές.
Πτερύγιο δε φαινόταν αλλά είπα να μη το ρισκάρω. 'Εκανα μεταβολή και βρήκα τους άλλους που πλατσούριζαν γύρω γύρω από το σκάφος.
Πανδαισία χρωμάτων, γνήσια χαρά και αλησμόνητες στιγμές.

'Αντε τώρα να φύγεις από τέτοιο μέρος. Πως πείτε μου, πως....
'Οπως τάζεις στα παιδιά γλειφιτζούρι, έτσι ο κάπτεν μας είπε υπομονή, έχω κ άλλα να σας δείξω.
Και μας πήγε στην Κίμωλο στα Πρασσά.

Πολύ ιδιαίτερη η κατάσταση και κει με τους ροζουλί βράχους να αντικατοπτρίζουν τα χρώματα στα νερά, τι να σου κάνουν κ οι φωτογραφίες, αυτά είναι για να τα ζεις και να ρουφάς κάθε στιγμή, δυσκολεύομαι πολύ να τα μεταφέρω, τα ίδια τα επίθετα χλομιάζουν όταν έχω ακόμη και τις 50 αποχρώσεις του μπλε μπροστά από τα μάτια μου...

Το σκηνικό χαλούσε μόνο από τα δεκάδες σκαφάκια (γιατί δε είχαμε και την αποκλειστικότητα) που είχαν κατακλύσει το κολπάκι, ξαφνικά μας ενόχλησε η πολυκοσμία και βάλαμε πλώρη για Σίφνο.
Κανονικό Island hopping, τρέμε @psilos3

Στο μεταξύ, μας είχε χαλάσει η τρίτη τουαλέτα και έπρεπε 10 νοματαίοι να εξυπηρετούμαστε από τις δύο που είχαν απομείνει λειτουργικές, η μία μέσα στην καμπίνα του ζευγαριού και η άλλη σ αυτή των κοριτσιών.

Το έβλεπα να της έρχεται το εγκεφαλικό της φίλης μου που ξέρω ότι τη ζορίζει το θέμα, και δεν είχε επιλογή από το να ανέχεται τους μαντράχαλους να μπουκάρουν αυθαίρετα στο χώρο της τη νύχτα για πιπί τους..
Ο καπετάνιος εκτός όλων των άλλων ανέλαβε τώρα να ξεβουλώσει και τους βόθρους. Κυριολεκτικά
it's a dirty job but someone's gotta do it
Με αυτό τον τρόπο μάθαμε και κάτι νέο, πως ακριβώς απελευθερώνεις τα απόβλητα στους ωκεανούς, γίναμε μάρτυρες της διαδικασίας και ακούσαμε και κάμποσες χαριτωμένες ιστορίες από τους παλιούς για να μαθαίνουνε οι νέοι...
Και τι θα ήταν άλλωστε μια ταξιδιωτική ιστορία χωρίς τέτοιες λεπτομέρειες;
Ωραία τα τοπία, ωραίες οι εξερευνήσεις και οι διασκεδάσεις αλλά για να φτάσεις ως εκεί κάποιος κοιμήθηκε διπλωμένος σε ένα τέρμιναλ αεροδρομίου επειδή καθυστέρησε η πτήση του, άλλος έπαθε λουμπάγκο μέσα σ ένα αεροπλάνο 14 ώρες πτήσης στην τουριστική, οι περισσότεροι πάθαμε εντερικές διαταραχές σε περίεργα μέρη και κάποιοι τα έχουν πάθει όλα αυτά συν ότι ξεβούλωσαν φραγμένες τουαλέτες, όχι κάποτε στο στρατό αλλά πάνω σε σκάφος, μέσα στο Αιγαίο, ανάμεσα στην καλοπέραση.


Απογευματάκι προσεγγίσαμε τις Καμάρες Σίφνου, επικοινωνήσαμε με τους καβοδέτες μήπως και τους βρίσκεται ελεύθερο πάρκιγκ στο λιμάνι για να φάμε άκυρο. Πρώτη φορά μας ξανασυμβαίνει σ αυτό το ταξίδι

Αυτά τα καταμαράν μου θυμίζουν εκείνα τα γίδια που παρκάρουν στη μέση των διαγραμμισμένων θέσεων και πιάνουν τρείς μαζί. 'Ηρθαν δύο κι έπιασαν το μισό λιμάνι!

Ρίξαμε αρόδο και ξανά μανά έξω με το βαρκάκι, ντογρού νοικιάσαμε μηχανάκια και ανεβήκαμε στη χώρα.
Ξεκινήσαμε από τον όμορφο Αρτεμώνα που μας σκλάβωσε με την απλοική του αρχοντιά και συνεχίσαμε στην πολύβουη Απολλωνία με τα γραφικά σοκάκια και ομορφιά που δεν ξέρεις που να πρωτοκοιτάξεις. Τα κάθε λογής μαγαζάκια, τα ταβερνάκια και ακόμη περισσότερο τα μπαράκια το κερασάκι στην τούρτα, σκέτη ζωγραφιά σε νησιώτικο καμβά. Καθόλου δεν της τόχα...

Θέλαμε μια φωτό γυναίκες μόνο

Οι φωτογραφίες είναι λίγες και φτωχές-η πρόθεση ήταν να επιστρέψουμε για φωτογράφηση την επομένη στο φως της ημέρας αλλά όπως ο σοφός λαός λέει ποτέ μην αφήνεις γι αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα, κάτι ξέρει και πρέπει να το ακούμε.

Την ώρα εκείνη την είχαμε ακούσει από την πείνα, η πλειοψηφία έδειξε πιτόγυρα.
Εντοπίσαμε το σχετικό γυράδικο και δώσαμε παραγγελία με την ελπίδα ότι μιλούσαν....ξένες γλώσσες με τους 9 από μας Σαλονικείς, δεν το λες ευκολάκι να παραγγείλεις σουβλάκια κάτω από τη Λάρισα....
Όπως είπα και στις Ανθηλίτσες επιτόπου, καταρχάς σουβλάκια δεν σημαίνει γι αυτούς το ίδιο πράγμα όπως για εμάς

Τελικώς με λίγη προσπάθεια το βρήκαμε, χορτάσαμε μια χαρά και σειρά είχε ένα δροσερό παγωτάκι.

Βρήκαμε φαρμακείο να προμηθευτούμε κολλύριο για τον κάπτεν που είχε από ώρες μια ενόχληση στο μάτι, η Μαρία μας (με το φοβερό γέλιο) είναι απαγγελματίας νοσηλεύτρια (πολύ χρήσιμο σε σκάφος αλλά και γενικώς!), ανέλαβε καθήκοντα.

Προσπαθώ να το πηγαίνω κεφάλαιο ανά μέρα διακοπών και τελειωμό δεν έχω.
Και πάνω που λέω άντε τελείωσα θα γλυτώσετε από την πάρλα μου, εκεί θυμάμαι και κάτι ακόμη.

Στην επιστροφή το βαρκάκι θα μας πήγαινε και πάλι πίσω στο σκάφος, προμηθευτήκαμε μια σακούλα με φρέσκα παγάκια για να σερβιριστεί το τελευταίο ποτάκι onboard και πιτζαμάτο.

Πρώτη φουρνιά έφυγα εγώ με το γιατρό και την Αναστασία από Αθήνα, φορτωνόμαστε στο ντίγκι και ξεκινάμε....στα μισά της διαδρομής αυτό δεν πήγαινε ούτε μπροστά ούτε πίσω, η προπέλα γύριζε μεν αλλά απλά...ανακάτευε το νερό και προχωρούσαμε 1 μέτρο κάθε 5 λεπτά ίσα ίσα από τη ροή των ρευμάτων. Ο Παντελής έκανε ό,τι μπορούσε αλλά η κατάσταση δεν άλλαζε.
Σκύψαμε μπροστά και κάναμε κουπί με το χέρι μια και δεν είχαμε κανονικό μαζί μας. 'Ολα αυτά ντυμένοι, με τσάντες και κινητά μαζί μας-αφήσαμε το κολύμπι ως έσχατη λύση.
Κάαααποτε φτάσαμε στο σκάφος, πήρε ο Παντελής κουπί και βγήκε έξω να φέρει τον κάπτεν να δούμε πως θα λυθεί το θέμα. Δύο στο σκάφος και οκτώ έξω....

Η προπέλα είχε μασήσει μια σακούλα (όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές λέμε!) και αχρηστεύτηκε.
Μετά την τουαλέτα, βγήκε off και το ντίγκι.

Ο κάπτεν κομάντο έβαλε μπροστά τις μηχανές, έδωσε ξεχωριστές οδηγίες στον κάθε ένα μας επάνω και έξω από το σκάφος και μας είπε ότι θα πλαγιοδέσει στον ντόκο που δένουν τα μεγάλα σκάφη τύπου Fastferries.
Εμείς δεν καταλάβαμε τι θα συμβεί ακριβώς, υπακούσαμε στις οδηγίες και εκείνος πήρε το σκάφος, έκανε κάτι αεροπλανικά και το έφερε παράλληλα με τη μεγάλη προβλήτα. Ρίξαμε κάτι μεγάλα προστατευτικά μπαλόνια που έχουν τα σκάφη για να μην χτυπάνε στα τσιμέντα, ρίξαμε τις πριμάτσες (σχοινιά) να δέσουν πρόχειρα οι απέξω, ενώ οι υπόλοιποι πηδούσαν ο ένας μετά τον άλλον πάνω στο σκάφος και φύγαμε ταχύτατα πριν καταλάβει κάποιος από το λιμεναρχείο τι ακριβώς παίχτηκε.
Στην πράξη ήταν άκρως θεαματικό, κανονικό σκηνικό από ταινία δράσης λέμε. Μόνο ένα ψαγμένο soundtrack έλειπε.

Στον σχετικό χαβαλέ μετά τη χαλάρωση αργότερα σχολιάζαμε ότι μάλλον ο κάπτεν στον ελεύθερο χρόνο του κάνει τον κασκαντέρ στο Χόλυγουντ, ενώ μόνο ίσως διαστημόπλοιο δεν έμαθε ακόμη να οδηγεί και επί τούτου όρκο δεν παίρνουμε

 

[gkalla]

Ανωμαλία δεν λέω, αλλά μέχρι και την φάση με το προβληματική μηχανή στο βαρκάκι ζηλεύω.

 

[evaT]

Σίφνος - Σιφνάρα!

'Ηταν δεν ήταν 7 το πρωί όταν ακούσαμε μέσα στον ύπνο μας τη μηχανή να παίρνει μπρος.
Είδε ο κάπτεν από μακριά ότι ελευθερώθηκε θέση κ άναψε αλάρμ να πιάσει σειρά...
Μα κοιμάται ποτέ αυτός ο άνθρωπος; Ρόμποκοπ

Κι αφού μας πάρκαρε πρώτη μούρη στο λιμάνι, συνδέσαμε τα νερά στα ντεπόζιτα να μπανιαριστούμε χωρίς τσιγγουνιές και να κάνουμε τα μπωτέ μας.
Να και τα φρέντο εσπρέσσο, να και τα φρέσκα ψωμιά, θα το κάψουμε κυρ Στέφανε.

Mετά από ένα τεμπέλικο πλούσιο πρωινό, καβαλήσαμε τα δίκυκλα να εξερευνήσουμε το νησί.
Φύγαμε για τον Πλατύ Γυαλό για κολύμπι
Εκεί κάτω πάμε

και συνεχίσαμε προς τον επόμενο κολπίσκο με άλλη μια Παναγιά, αυτή της Χρυσοπηγής.


Πρώτα περάσαμε πολύ κοντά από μια ανεμογεννήτρια. Τόσο κοντά δεν είχα ξανατύχει.

Το εκκλησάκι ήταν όμορφο και ως συνήθως σε καταπληκτικό σημείο

ήταν πάνω στο βράχο και έβλεπες όλη την παραλία.
Δεν είναι το δικό μας σκαφάκι αυτό πάντως

νιώθω στιλάτη στην τοποθεσία Σίφνος

Βγήκαμε στην παραλία για βουτιές και μια παγωμένη μπυρίτσα και το χαζέψαμε από μακριά.

Κι από κεί πιάσαμε την παραλία του Φάρου και βρήκαμε ένα όμορφο ταβερνάκι

Ζωγραφιά!

Μετά το φαγητό βαρύναμε οπότε επιστρέψαμε στη βάση για ανασύνταξη, χάνοντας οριστικά από το κάδρο τη φωτογράφηση της όμορφης χώρας.
Και πως αλλιώς να γίνει όταν είμασταν δέκα άτομα και δεν ήταν τόσο απλό ούτε να ετοιμαστούμε, αλλά ούτε και να εξυπηρετηθούμε άμεσα στα μαγαζιά, υπήρχαν πάντα λογικές καθυστερήσεις. Μέσα σε όλα ο ύπνος μας ήταν λίγος, δεν είχαμε σωματικές δυνάμεις να συνεχίζουμε νονστοπ για ώρες ατελείωτες μέσα στην κάψα.

Με την ψυχή στο στόμα ξαναπήραμε τα οχήματα για να βγούμε στο κάστρο της Σίφνου πριν το σούρουπο και να προλάβουμε τα ζεστά χρώματα του δειλινού.
Δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι θα έβλεπα, δεν είχα διαβάσει, δεν είχα προετοιμαστεί. Και το θέαμα με άφησε άναυδη.

Πρώτα από όλα μπήκαμε στα σοκάκια του κάστρου

Αγαπώ πόρτες και σκάλες! Στα μάτια μου συμβολίζουν κάτι σαν επιλογή, αλλά και κάτι το φιλόξενο, το οικείο.

...και το έκανα με μεγάλη επιτυχία στο Κλέφτικο

Περπατήσαμε, μπήκαμε από πόρτες- βγήκαμε, ανεβήκαμε σκάλες, χαθήκαμε...
Καταπληκτικό μέρος κι ακόμα δεν είχαμε βγει στα μπαλκόνια....

'Οταν το κάναμε απλά μας κρέμασαν τα σαγόνια

Είχε ένα μακρύ φιδίσιο μονοπάτι για να κατέβεις στο εκκλησάκι που γινόταν μια λειτουργεία

Φτάσαμε ως ένα σημείο και μείναμε να χαζεύουμε από ψηλά

Μυστηριακό και απίθανο.

Σε κάθε άκρη συναντούσες ένα πανέμορφο μπαράκι

Ξεμυαλίστηκα!
Η ενέργεια του μέρους ήταν απίστευτη. Ταξίδευε το βλέμμα σου, γαλήνευε η ψυχή σου.
Η Σίφνος με συνεπήρε. Της έδινα άνετα 4-5 μέρες να τη νιώσω καλύτερα και να χαρώ αβίαστα περισσότερες από τις γωνιές της.
Αν έπρεπε να της βάλω μόνο μία λέξη για να την περιγράψω, ΚΛΑΣΣΑΤΗ, αυτό μόνο θα έλεγα!

Θέλαμε όσο τίποτε να πιούμε ένα δροσερό μoχίτο σ ένα από τα μπαλκόνια, όμως η ώρα είχε περάσει κ έπρεπε να παραδώσουμε τα νοικιασμένα μας κάτω στο λιμάνι.

Φεύγοντας δώσαμε τα ρέστα μας όταν πέσαμε πάνω σε κουβανέζικο μπαράκι με αυτό το ντεκόρ...

ε ρε κάτι γλέντια!

'Οχι, έχω άδικο;

Υπέροχη μέρα και τελείωσε εξίσου πανηγυρικά στα καφέ του λιμανιού όπου στρωθήκαμε να δούμε τα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ομάδων μας (ΠΑΟΚ & ΑΡΗ).
Τα κορίτσια σκόρπισαν να πιούνε ποτά και γω με τους άντρες (συνηθισμένη) είδα τα παιχνίδια. Προκρίθηκαν και οι δύο ομάδες για τη συνέχεια, ήταν μια τέλεια μέρα, τι άλλο να ζητήσει άραγε κανείς; (ρητορική η ερώτηση, αφού γράφω ενώ είναι ακόμη νωπή η πίκρα του τελικού αποκλεισμού)

Μετά τους αγώνες μας περίμενε ο καπετάν Δημήτρης περιχαρής με φρέσκα νέα.
Είχε λέει κοιμηθεί κανά....τέταρτο κ ένιωθε δυνατός σαν ταύρος, που να τρέχουμε τώρα να ταξιδεύουμε ώρες ατελείωτες το πρωί για Κύθνο, θα το πάρω τη νύχτα, κοιμηθείτε εσείς και θα ξυπνήσετε το πρωί στο λιμάνι να χαρείτε το μπανάκι σας. 'Αντε πάλι

Το αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε και μια Σέριφο, όμως με χαλασμένο το ντίγκι δεν πήγαινες πουθενά. Θέση στο λιμάνι δεν υπήρχε για δείγμα, έπρεπε να την κάψουμε.

Μεσάνυχτα και αργάμισι, την ώρα που ηρεμούσε ο τόπος όλος, εμείς βάζαμε μπροστά μηχανές,
βίρα τις άγκυρες, αφήνοντας πίσω τον κόσμο του λιμανιού που κοίταζε απορημένος....

"Μα που πάνε οι τρελοί μέσα στη νύχτα"

 

[Travelliaris]

Είπες την καταλληλότερη λέξη για τη Σιφνάρα, Κλασάτη! Δεν είπες τη λαχτάρα που ζήσαμε όταν μεσάνυχτα περάσαμε ξυστά μια σημαδούρα και σταμάτησαν 10 καρδιές να χτυπάνε!

 

[evaT]

Είπες την καταλληλότερη λέξη για τη Σιφνάρα, Κλασάτη! Δεν είπες τη λαχτάρα που ζήσαμε όταν μεσάνυχτα περάσαμε ξυστά μια σημαδούρα και σταμάτησαν 10 καρδιές να χτυπάνε!

Ρε μη κάνεις spoiler! Στη συνέχεια ήταν αυτό. στην αναχώρηση σταμάτησα, ππππφφφφφ

 

[psilos3]

Η ενέργεια του μέρους ήταν απίστευτη. Ταξίδευε το βλέμμα σου, γαλήνευε η ψυχή σου.
Η Σίφνος με συνεπήρε. Της έδινα άνετα 4-5 μέρες να τη νιώσω καλύτερα και να χαρώ αβίαστα περισσότερες από τις γωνιές της.
Αν έπρεπε να της βάλω μόνο μία λέξη για να την περιγράψω, θα ήταν ΚΛΑΣΣΑΤΗ!

Συμφωνω και σ' αυτο το σημειο, η Σιφνος εχει μια ποιοτητα καθως διατηρει το κοσμοπολιτικο της ύφος σε υψηλο επιπεδο. Ενας λογος ειναι οτι δε θα συναντησεις αρκετη πιτσιρικαρια οπως πχ σε Πάρο, Ιο κι αλλα τέτοια νησια. Τέσσερις με πέντε ημερες ειναι ιδανικος χρονος για το νησι που εκτος των αλλων εχει και καλές συγκοινωνιες, τοσες ειχαμε, ομως επειδή δε μπορέσαμε να βρούμε να νοικιάσουμε αμαξι οι μετακινήσεις μας ηταν συγκεκριμενες.
Οσο για το καστρο τι να πω, μαγεια σκέτη, απο τους ομορφοτερους οικισμούς στο Αιγαιο.
Υ.Γ. Το διάσημο μπαρακι του Κουβανού μονο εμεις οι γκαντεμηδες το πετυχαμε κλειστο...

 

[evaT]

Συμφωνω και σ' αυτο το σημειο, η Σιφνος εχει μια ποιοτητα καθως διατηρει το κοσμοπολιτικο της ύφος σε υψηλο επιπεδο.

Φυσικά με τον τρόπο που ταξιδέψαμε δεν ήρθαμε σε μεγάλη επαφή με τις τιμές που μάλλον είναι...ανάλογες. 'Ενα κρεμαστό ήθελα να πάρω για το λαιμό και έβλεπα εξωφρενικά πράγματα! Τιμές ανάλογες της πελατείας τους υποθέτω...τουλάχιστον όμως πουλάνε μια ποιότητα. Γιατί αλλού.....

 

[katkats]

Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο είναι το Κάστρο (για να χρησιμοποιήσω ένα ευπρεπές επίθετο).