Βέλγιο Γαλλία Γερμανία Ελβετία Ιταλία Ολλανδία Σερβία Inter-rail 1981, Ταξίδι ρετρό

[Vasileti]

έτσι ακριβώς όπως λέει ΚΙΚΙ και connosp ! δεν θυμάμαι πραγματικά αν τρώγαμε καν!

Φαγητό και ύπνος δεν ήταν προγραμματισμένα ούτε εξασφαλισμένα, σε ευθεία αντίθεση με το τυπικό ταξιδεύειν!
Άλλα ήταν τα πρωτεύοντα θέματα, κοινωνική αναζήτηση, το self realization,η ήπια μετεφηβική κόντρα με το κατεστημένο, τα ερωτικά, τα βασικά αξιοθέατα και μια καταρχήν αφελής αναγνώριση του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.

Τα ταξίδια αυτά με ιντερειλ ήταν περισσότερο στάση ζωής, γι' αυτό και το προφίλ των συνδεμένων με αυτό ανθρώπων ήταν προς το εξωσυμβατικό περισσότερο παρά το συντηρητικό. Ένας λόγος ακόμη που όπως είπε ο travelbreak εκείνο το ιντερειλ δεν επαναλαμβάνεται.

 

[Grerena]

Τι μου θυμίσατε τώρα! Το δικό μου inter-rail. Του 1991. Φτάσαμε μέχρι το Inverness της Σκωτίας με τα τρένα. Στο γυρισμό για Ελλάδα μας κατέβασαν από το τρένο κακήν κακώς, στα σύνορα Αυστρίας-Γιουκοσλαβίας. Μόλις είχε ξεκινήσει ο πόλεμος. Απίστευτη εμπειρία. Ανεπανάληπτη.
Ποιος να το φανταζόταν ότι τόσο παλιές ιστορίες θα προκαλούσαν τόσο ενδιαφέρον από παλιούς και νέους και τόση νοσταλγία....

 

[mikrh tsopana]

Ήμουν κατεξοχήν νοσταλγικός τύπος αλλά τόση νοσταλγία για κάτι που δεν έζησα δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου βγει. Συνεχίστε να γράφετε όλοι για τις εμπειρίες σας σας παρακαλώ! Είναι υπέροχες!

 

[mariath]

Τι υπέροχη ρετρό ιστορία! Και συμπληρώνεται τέλεια με τις φωτογραφίες της εποχής.

 

[fotast]

Πολύ ωραία ρετρό ιστορία κα είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάζω ιστορίες που δεν ήταν πολλά χρόνια πίσω από εμένα.Περίπου το 82-84 είχα ακούσει για τις καταπληκτικές εκδρομές(και εκπαιδευτικές) που οργάνωνε το Πολυτεχνείο για τους φοιτητές του.Δεν είμαι του Πολυτεχνείου και δεν ξέρω περισσότερα.Είναι αλήθεια;Είχε πάρει μέρος κανείς;Ενδιαφέρον θα είχε και μια τέτοια ιστορία.

 

[travelbreak]

Πολύ ωραία ρετρό ιστορία κα είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάζω ιστορίες που δεν ήταν πολλά χρόνια πίσω από εμένα.Περίπου το 82-84 είχα ακούσει για τις καταπληκτικές εκδρομές(και εκπαιδευτικές) που οργάνωνε το Πολυτεχνείο για τους φοιτητές του.Δεν είμαι του Πολυτεχνείου και δεν ξέρω περισσότερα.Είναι αλήθεια;Είχε πάρει μέρος κανείς;Ενδιαφέρον θα είχε και μια τέτοια ιστορία.

Όταν ξεκίνησα την ιστορία μου προχθές για το πρώτο Inter-rail που έκανα, δεν περίμενα τόσο μεγάλη ανταπόκριση, και μάλιστα από ανθρώπους που δεν το έζησαν ως είδος ταξιδιού.
Για τις εκδρομές του πολυτεχνείου που λες, κάτι μου έρχεται στο μυαλό, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Ίσως αφορούσαν μια άλλη κλάση φοιτητών, όχι τη δική μου.

 

[travelbreak]

3ο μέρος από 4

28 Απριλίου 1981

Από τη Γενεύη φύγαμε, και χθες κάναμε μια καλή στάση στη Λυών.

Στη Γενεύη ο γράφων:

Στη Λυών πεινούσαμε (ως συνήθως), αλλά όλα μας φαινόταν πανάκριβα και διστάζαμε να αγοράσομε κάτι να φάμε, ώσπου είδαμε σε ένα φούρνο ένα μεγάλο ψωμί αλλά ήταν φτηνό (φαίνεται έγραφε την τιμή στη βιτρίνα του, δε θυμάμαι). Το πήραμε και μόλις το πιάσαμε στα χέρια μας καταλάβαμε γιατί ήταν φτηνό: ήταν σαν αφρολέξ, δηλαδή πολύ ελαφρύ. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι ενός πάρκου και το τσιμπολογούσαμε. Δίναμε και κάποια ψίχουλα στα περιστέρια. Τότε ήταν ήρθε ένας Γάλλος και μας πρόσφερε δέκα φράγκα για να πάρομε λίγο τυρί για να φάμε με το ψωμί. Πήγε να μας πιάσει την κουβέντα ρωτώντας μας από που είμαστε. Ο Γιώργος ντράπηκε και του είπε ότι είμαστε Γιουγκοσλάβοι. Όσο κι αν επέμενε ο άνθρωπος, εμείς ανένδοτοι: δε δεχτήκαμε την ελεημοσύνη.

Λυών:

Όλη μέρα χθες δεν έφαγα πάρω μόνο δύο γλυκά. Από τη Λυών φύγαμε το βράδυ και στις 6.30 το πρωί ήμασταν στο Παρίσι αφού κοιμηθήκαμε λιγάκι μέσα στο τρένο. Τη διαδρομή βέβαια δεν την είδα.

28 Απριλίου 1981

Τώρα είμαστε σε ένα Youth Hostel στο Παρίσι που θα μείνουμε το βράδυ και αύριο φεύγομε μάλλον για Βρυξέλλες. Ο Γιώργος βέβαια αυτή τη στιγμή κάνει, τι άλλο; καμάκι. Είναι φοβερός. Όλη την ώρα αυτό έχει στο νου του. Σκοπεύω σε λίγο να πλησιάσω και εγώ.

Παρίσι:

Θυμάμαι ότι εκείνο το απόγευμα, έκανε καμάκι σε μια κοπέλα από την Αργεντινή κάπου στα Ιλίσια Πεδία. Εγώ είχα μείνει μόνος και ακολουθούσα από κοντά για να μη χαθούμε. Αφού έκανα υπομονή μισή ώρα μήπως και φάει χυλόπιτα και γυρίσει, του φώναξα και του έδωσα τελεσίγραφο: αν σε λίγη ώρα δεν έχει τελειώσει το καμάκι για να συνεχίσουμε μαζί, εγώ συνεχίζω μόνος. Θυμάμαι μάλιστα ότι επειδή η εκδρομή με είχε κουράσει, του είπα ότι θα πάρω τα πράγματά μου και θα γυρίσω στην Ζυρίχη για μερικές μέρες, μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Υποχώρησε.

Στο Παρίσι σήμερα πήγαμε στο Λούβρο αλλά ήταν κλειστό. Πήγαμε και στον Πύργο του Άιφελ και ανεβήκαμε στην κορυφή του δίνοντας εισιτήριο 22 γαλ. φρ. Πήγαμε και στην Παναγία των Παρισίων. Και το Παρίσι είναι πολύ όμορφη πόλη. Μόνο η Αθήνα δεν είναι όμορφη.

Η ανάβαση στον Πύργο του Άιφελ ήταν πρόταση του Γιώργου γιατί το είχε όνειρο να ανέβει. Τόσα λεφτά για επίσκεψη σε ένα χώρο δε δώσαμε καμιά άλλη φορά σε τούτη την εκδρομή.

29 Απριλίου 1981

Το πρωί στο Youth Hostel πήραμε ένα πολύ δυνατό πρωινό. Εγώ ήπια ένα καφέ και ένα τεράστιο γάλα, έφαγα βούτυρο μαρμελάδα και 5, 6 φέτες ψωμί. Έτσι τώρα δεν πεινώ καθόλου.

Αλλά την πλάκα μας την είχαμε χθες που τρώγαμε τη φασολάδα κονσέρβα στην Αψίδα του Θριάμβου. Αυτή η κονσέρβα φασολάδα ήταν ένα καλό πιάτο φαΐ και έκανε μόνο δυόμιση φράγκα. Την είχαμε πάρει από σουπερμάρκετ. Από αυτά που φάγαμε στη Γαλλία μόνο το ψωμί ήταν ακριβό: δίναμε περίπου 50 με 60 δρχ για μισό κιλό.

Έχω βγάλει μια χαρακτηριστική φωτογραφία το Γιώργο με φόντο την Αψίδα του Θριάμβου, να κάθεται σε ένα παγκάκι και φορώντας τη λεοπαρδαλέ καμπαρτίνα του να τρώει τη φασολάδα από το κονσερβοκούτι με τα χέρια.

Ιδού:

Κατά τις πέντε το απόγευμα πιστεύω να είμαστε στις Βρυξέλλες. Έχει και κάτι ωραία κορίτσια γύρω-γύρω. Το βαγόνι που είμαι δεν έχει κουπέ, αλλά στη σειρά τις καρέκλες. Απορώ πως ο Γιώργος δεν έριξε ακόμα τα καμάκια του. Μπορεί σε λίγο να γράψω και άλλο γιατί μ' αρέσει αυτό το μπλοκάκι (ήταν καινούριο, το είχα πάρει από το Παρίσι). Βέλγιο σου έρχομαι!

Τώρα είμαστε στο Youth Hostel που πήγαμε στις Βρυξέλλες. Δεν αξίζει πολλά πράγματα, είναι μάλλον το χειρότερο από όσα ως τώρα μας έτυχαν.

29 Απριλίου και 1981, στις 10 το βράδυ

Τώρα κάθομαι στο hostel στις Βρυξάλλες και ο Γιώργος ετοιμάζεται να αρχίσει το καμάκι. Μόλις τώρα άρχισε από ό,τι βλέπω. Το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι γι αυτόν οποιοδήποτε άλλο εκτός από αυτό που περιμένει. Μόνο μία φορά, στο πρώτο που έκανε πέτυχε κάτι μπαλαμούτια.

Βρυξέλλες:

Τώρα λέω να πάω και εγώ με το Γιώργο που έχει αρχίσει για καλά τη συζήτηση με μία αμερικανίδα και σε αυτό το δωμάτιο είμαστε μόνο εμείς οι τρεις. Πολύ ερημικό Youth Hostel. Μοναξιά και κατήφεια. Μόνο που έχει γουστόζικη τοπική διακόσμηση.

Τελικά δεν πήγα εκεί που ήταν Γιώργος, δύο τραπέζια παρακάτω, γιατί μεσολάβησε ένα περιστατικό, το εξής: πριν από κάμποση ώρα είχαμε φάει με το Γιώργο δυο κονσέρβες και τα κουτιά τους αντί να τα πετάξει σε ένα καλάθι που έχει σε μια γωνιά άνοιξε ένα τσουκάλι που το έχουν για διακόσμηση στην αίθουσα. Έβαλε μέσα τα κονσερβοκούτια και το ξανασκέπασε με το πώμα. Τώρα λοιπόν, πάνω στο καμάκι, ρωτάει την γκόμενα: τι είναι αυτό το τσουκάλι; Αυτή βέβαια του απαντάει ότι είναι διακοσμητικό. Δεν τον είχε δει όταν τα έβαζε μέσα τα κονσερβοκούτια. Τότε αυτός σαν έξυπνος ανοίγει το πώμα και βγάζει τα κονσερβοκούτια και της τα δείχνει χαμογελαστός. Εκείνη τη στιγμή έμπαινε ο διευθυντής του Youth Hostel , που φαίνεται πολύ τυπικός και αυστηρός, κρατώντας κάτι χαρτιά στα χέρια του. Ρωτά λοιπόν το Γιώργο ποιος έβαλε τα κουτιά στο τσουκάλι. Βέβαια ο Γιώργος του λέει ότι δεν ήξερε, οπότε ο διευθυντής τον ρωτά αν είναι ο Γιώργος. Αυτός του απαντά: ναι. Ο διευθυντής δείχνοντάς του τα χαρτιά που κρατούσε του λέει: θα σε πάω στην αστυνομία. Τι υπογραφή είναι αυτή που έβαλες εδώ; Αυτά βέβαια στα αγγλικά. Στα υπόψιν ότι ο Γιώργος υπογράφει με ένα κύκλο και δυο τρεις μικρότερους κύκλους μέσα, που παριστάνουν όλα μαζί ένα κεφάλι. Για να μην υπάρξει συνέχεια στο επεισόδιο πήγε ο Γιώργος και έβαλε μία σωστή υπογραφή και ο τύπος ησύχασε, αφού προηγούμενα του λέει: αυτά να τα κάνεις στην Ελλάδα. Είχε την πλάκα της η φάση. Πάντως ο Γιώργος συνεχίζει απτόητος το καμάκι του.

30 Απριλίου 1981

Τώρα είναι κάπου πέντε το απόγευμα και ταξιδεύω από τις Βρυξέλλες για το Άμστερνταμ.

Το μεσημέρι πάλι με το Γιώργο την βολέψαμε με κονσέρβες. Ως τώρα σε όλη την εκδρομή μόνο κονσέρβες τρώμε, εκτός από τις ημέρες στη Ζυρίχη και άλλες 1, 2 μέρες. Δεν πιστεύω να πάθουμε τίποτα.

30 Απριλίου 1981

Τώρα κοντεύει 11 το βράδυ και πριν λίγο γυρίσαμε στο Youth Hostel από τη βόλτα που κάναμε με το Γιώργο εδώ γύρω μέσα στο Άμστερνταμ. Πρώτα-πρώτα ας σημειωθεί ότι ο Γιώργος έχασε ό,τι κονσέρβες είχαν περισσέψει από το μεσημέρι, ένα χαρτί φρέσκο βούτυρο και ένα λίτρο γάλα. Όλα μαζί ήτανε σε μία σακούλα. Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε νηστικοί για απόψε. Πάντως εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι ο Γιώργος ό,τι κρατά το χάνει και γι' αυτό δεν του δίνω τουλάχιστον δικά μου πράγματα που να έχουν κάποια αξία. Και το φαγητό βέβαια έχει αξία αλλά δεν χάλασε ο κόσμος που θα μείνουμε νηστικοί και μία βραδιά.

Άμστερνταμ:

Μας βγήκε υπό γωνία 90 μοιρών η φωτό. Δεν σας πειράζει!

Θυμάμαι ότι στις Βρυξέλλες είχαμε ψωνίσει, νομίζω για δυο μέρες, φαγητό. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι της πόλης δίπλα στο πιτσιρίκι που κατουρά, και φάγαμε αρκετά. Τα υπόλοιπα ήταν για το βράδυ (στο Άμστερνταμ) και την επομένη. Όσα τρόφιμα έμειναν τα είχαμε σε μια σακούλα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση κρατούσε ο Γιώργος. Αυτή τη σακούλα έχασε. Ο Γιώργος βέβαια πολλές φορές κάνει ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο, όμως έγινε.

Εκείνο που θυμάμαι από τις διανυκτερεύσεις στο Youth Hostel στο Άμστερνταμ, είναι ότι κοιμόμασταν σε κουκέτες και εγώ ήμουν στην κάτω και από πάνω κάποιος άγνωστος. Κάθε βράδυ όλοι κοιμόμασταν την ίδια ώρα, αφού το Youth Hostel έκλεινε μόλις στις έντεκα. Με το που με έπαιρνε ο ύπνος ξυπνούσα γιατί ο τύπος πάνω από το κρεβάτι μου, μάλλον άρχιζε τον αυνανισμό. Για 5-10 λεπτά κουνούσε το κρεβάτι πέρα δώθε. Για να πω την αλήθεια ήμουν κάθε βράδυ τόσο κουρασμένος που αυτό το ταρακούνημα με ξανακοίμιζε μια χαρά, όποτε δεν αντιλαμβανόμουν το τέλος.

Η βόλτα που κάναμε απόψε ήταν προς το λιμάνι και εντελώς τυχαία βγήκαμε σε μια μπουρδελογειτονιά. Είχε κάποιο ενδιαφέρον: οι πουτάνες μισόγυμνες κάθονται σε κάτι βιτρίνες και ο κόσμος διαλέγει. Έχει κάτι μαγαζιά που πουλούν μια τεράστια ποικιλία από τσοντοπεριοδικά, για γυναίκες, για άντρες, για πούστηδες, για παιδεραστές και ό,τι άλλο παράξενο βάζει ο νους. Επίσης έχει κάτι μηχανήματα που βάζεις ένα νόμισμα, που είναι περίπου 22,5 δραχμές, και σε μια μικρή οθόνη βλέπεις για τρία λεπτά μία πορνοταινία. Και κάτι άλλα που με το ίδιο νόμισμα για τρία λεπτά βλέπεις μία γυναίκα γυμνή και τρίβεται. Αυτή είναι ζωντανή. Όλα αυτά δεν τα πολυγουστάρω, αλλά ίσως αξίζει να αποκτήσει κανείς κάποια γνωριμία και με ένα διαφορετικό κόσμο. Έχει και κάποια συμπαθητικά στέκια με μουσική, ζωντανή ή όχι, και πιοτό, μόνο που εκεί μέσα γίνετε το σώσε, δηλαδή πολλή φασαρία. Αυτά είδαμε και τον κόσμο που περνοδιάβαινε και όλο και κάτι έκανε. Και εμείς κάτι κάναμε.

Για την μπουρδελογειτονιά που λέω, εγώ δεν έβαλα κανένα νόμισμα για να δω τίποτα, όση περιέργεια και αν είχα. Το θεωρούσα πολύ ποταπό, αλλά όλο και ρωτούσα το Γιώργο, ο οποίος επισκέφτηκε ορισμένα. Περισσότερο ήθελα να μάθω για εκείνη που τριβόταν γυμνή και γύρω-γύρω από τις τρύπες την κοίταζαν οι άνδρες. Μου φαινόταν πολύ περίεργο.

1 Μαΐου 1981

Πρωτομαγιά σήμερα και εγώ το πρωί που έγραφα κάτι κάρτες πήγα να βάλω ημερομηνία 31 Απριλίου. Άλλες φορές την Πρωτομαγιά την περίμενα πως και πως και τώρα ήρθε και εγώ είχα Απρίλη ακόμα. Η μέρα το πρωί δεν ήταν τόσο καλή. Έβρεξε λίγο και έριξε μάλιστα και χαλάζι.

Εγώ αγόρασα από ένα μαγαζί ένα μπουφάν περίπου 1100 δρχ. Από εδώ μπορώ να ψωνίσω και μερικά άλλα πράγματα. Ελπίζω αύριο να κάνω άλλη μια βόλτα στα μαγαζιά γιατί τώρα θα είναι κλειστά.

Αυτό ήταν ένα κάτασπρο μπουφάν, που κατέληξε μια αποτυχημένη αγορά, αφού δεν μου άρεσε και το φόρεσα ελάχιστα. Στο τέλος το έδωσα στην αδερφό μου να το φορά στα χωράφια.

2 Μαΐου 1981, το απόγευμα

Τελικά χθες πήγαμε και φάγαμε και τι φάγαμε; Κάτι αηδίες και εγώ έδωσα 11,5 περίπου κίλντερ δηλαδή κάπου 235 δρχ, που στην Ελλάδα θα έτρωγα σαν πασάς. Πάντως μου έκοψαν την πείνα.

Σήμερα κάναμε μία βόλτα με το Γιώργο στο Χάαρλεμ και στο επίνειό του, που δεν ξέρω πως λέγεται. Ήταν όμορφα, αλλά εμείς τα φράγματα τα περιμέναμε κάπως διαφορετικά. Ίσως σε άλλο μέρος να είναι όπως εμείς τα φανταζόμασταν. Εκεί που εμείς πήγαμε είδαμε μία τεράστια παραλία γεμάτη άμμο και πεταλίδες. Είχε αμμουδιά με πλάτος γύρω στα 50 μέτρα, γεμάτη κέντρα για ηλιοθεραπεία, καφέ και φαγητό.

3 Μαΐου 1981, στις 11 το πρωί

Πριν από λίγη ώρα αφήσαμε το όμορφο Άμστερνταμ και σε λίγο αφήνομαι και όλη την Ολλανδία. Θα πάμε στην Κολωνία. Γερμαναράδες θα σας φάμε!

3 Μαΐου 1981, στις 8.30 το βράδυ.

Αρχίσαμε το ταξίδι προς το νότο. Πρώτος σταθμός Κολωνία. Αυτή όμως δεν είναι τόσο νότια να μας κάνει να βγάλουμε τα σακάκια. Κάνει και εδώ κρύο. Η Κολωνία είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Από μια βόλτα που έκανα γύρω στο ποτάμι με ενθουσίασε η ομορφιά της. Είναι και αυτή γεμάτη πράσινο και χρωματιστά λουλούδια. Έχει ένα πολύ όμορφο πάρκο και όλα γύρω στο Ρήνο είναι ωραία.

Από την απογευματινή βόλτα στην Κολωνία μου έχει μείνει αξέχαστος ένας απέραντος κήπος με ανθισμένες τουλίπες σε χιλιάδες χρώματα και στην απέναντι όχθη του Ρήνου ο τεράστιος καθεδρικός.

Έχουμε βολευτεί εδώ σε ένα Youth Hostel. Είναι αρκετά καλό. Πιο πολύ μοιάζει με ξενοδοχείο και μου θυμίζει το Youth Hostel στο Μιλάνο. Κάθε δωμάτιο έχει έξι κρεβάτια ενώ στο Youth Hostel στο Άμστερνταμ είχε 24. Πληρώσαμε 9,8 μάρκα για μία βραδιά με πρωινό.

4 Μαΐου 1981

Τώρα είναι 12 περίπου το μεσημέρι και ταξιδεύουμε για Φρανκφούρτη. Φύγαμε κατά τις 10 το πρωί από την Κολωνία. Τώρα είμαστε στο Mainz. Η διαδρομή ως τώρα ήταν πολύ όμορφη, ίσως και η καλύτερη από όσες έχουμε κάνει σε αυτό το ταξίδι (αν εξαιρεθεί η διαδρομή Μιλάνο - Βέρνη). Προχωρούσε το τρένο δίπλα στο Ρήνο και δεξιά και αριστερά υπήρχαν χαμηλά βουνά και συναντούσαμε διαδοχικά διάφορα χωριά που όλα τους ήταν υπέροχα.

4 Μαΐου 1981

Είναι δέκα περίπου το βράδυ και μόλις πριν λίγο γυρίσαμε από μια καλή βόλτα που κάναμε στη Στουτγάρδη, που ομολογουμένως σαν πόλη με έχει εντυπωσιάσει με την ομορφιά της. Είναι γεμάτη πράσινο.

5 Μαΐου 1981

Είναι περίπου έξι το απόγευμα και εδώ και 2 ώρες είναι που φτάσαμε στο Μόναχο. Από μία βόλτα που έκανα κατάλαβα ότι είναι μια απαίσια πόλη. Όλο κτίρια και αυτοκίνητα. Τίποτα άλλο. Στ' αλήθεια λυπάμαι που είμαστε σχεδόν αναγκασμένοι να μείνουμε εδώ. Και είμαστε αναγκασμένοι γιατί είναι ήδη αργά για να φύγουμε για το Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, που είναι ο επόμενος σταθμός μας. Και εδώ δεν έχουμε πάει ακόμα στο Youth Hostel. Ως τώρα κάναμε βόλτα χωριστά με το Γιώργο, μήπως και ψωνίσουμε τίποτα, έχοντας αφήσει τα μπαγκάζια μας στο σταθμό του τρένου.

Εγώ τώρα στο σταθμό είμαι και περιμένω το Γιώργο να γυρίσει. Δεν έχουμε ραντεβού γιατί χωρίσαμε ξαφνικά, αλλά κάθομαι εδώ που είχαμε αφήσει τα πράγματα. Τώρα γιατί χωρίσαμε είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό θα είχε γίνει πολλές φορές ως τώρα, αλλά συχνά συγκρατιόμασταν. Τώρα το θέμα είναι να έρθει ο Γιώργος να δούμε αν θα τακτοποιηθούμε σε κανένα Youth Hostel και να ησυχάσω λίγο. Τώρα μόλις ήρθε.

Πρέπει να είχαμε συχνούς τσακωμούς, αν και δεν αναφέρονται σε αυτές τις σημειώσεις όλοι. Όμως, μετά από τόσα χρόνια, θα έλεγα ότι μαλώναμε μόνο για τίποτε γκόμενες και για άκυρα καμάκια που εκείνος έκανε.

5 Μαΐου 1981

Η ώρα είναι 9.20 και πάλι είμαστε στο τρένο. Ταξιδεύομε για Σάλτσμπουργκ. Τελικά ίσως είναι βλακεία, γιατί θα φτάσουμε κατά τις 11 το βράδυ και η περίπτωση να βρούμε Youth Hostel είναι πολύ μικρή. Και εγώ δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Αυτή η νύχτα θα μου θυμίσει σίγουρα το Μέστρε, πριν καμιά εικοσαριά μέρες. Την έχουμε μπουτσίσει από χέρι. Δε βρήκαμε Youth Hostel στο Μόναχο. Τώρα είμαι απογοητευμένος. Έτσι μου έρχεται να συνεχίσω με αυτό το τρένο που πηγαίνει Γιουγκοσλαβία και μετά να πάω Ελλάδα. Με αυτές τις συνθήκες που φεύγω από τη Γερμανία δε με νοιάζει καθόλου. Έχω ακούσει ότι το Σάλτσμπουργκ είναι πολύ όμορφη πόλη.

6 Μαΐου 1981

Στο Σάλτσμπουργκ δε βρήκαμε μέρος για να κοιμηθούμε. Η μέρα έχει αλλάξει: μπήκαμε στις έξι του Μάη. Εγώ τελικά, για να περάσω τη βραδιά μου όσο καλύτερα γίνεται, πήρα μόνος μου ένα τρένο για το Ίντσμπουργκ στις δώδεκα παρά τέταρτο το βράδυ, και τώρα είμαι σ' αυτή την πόλη. Έκανα ταξίδι 4 ώρες και κοιμήθηκα τις 2, 3. Και πολύ τυχερός ήμουν. Κατά τύχη ξύπνησα μόλις φτάσαμε σε αυτό το σταθμό και πρόλαβα να κατέβω. Στις 5.20 θα πάρω πάλι το τρένο να γυρίσω στο Σάλτσμπουργκ για να συναντήσω τον Γιώργο που έμεινε να κοιμηθεί εκεί. Κι ούτε αυτός δεν ήξερε πού.

6 Μαΐου 1981

Τελικά σμίξαμε με το Γιώργο στο σταθμό του Σάλτσμπουργκ. Και όλα τώρα είναι μια χαρά, μόνο που υπάρχει κίνδυνος να μη βρούμε κρεβάτι στο Youth Hostel το βράδυ να κοιμηθούμε. Μπροστά όμως στην τόση ομορφιά της πόλης, όλα τα ξεχνάω και απολαμβάνω.

Ασφαλώς το Youth Hostel στο Σάλτσμπουργκ έκλεινε από το πρωί, στις δέκα ας πούμε, μέχρι το απόγευμα. Έτσι θα πηγαίναμε το απόγευμα όταν θα άνοιγε να δούμε αν είχε και δωμάτιο. Τελικά πάντως είχε.

Είναι μια πολύ όμορφη πόλη, μάλλον μικρή, η πατρίδα του Μότσαρτ. Γεμάτη πράσινο. Οι γύρω λόφοι γεμάτοι και αυτοί με δέντρα. Σε ένα από αυτούς είμαστε κι εμείς τώρα.

Στη Στουτγάρδη είδα σε ένα τοίχο γραμμένο ένα σύνθημα με μεγάλα κόκκινα γράμματα:

λαχταρῶ GREECE.

Εγώ για 25 μέρες που έλειπα από την Ελλάδα τη λαχταρούσα. Φαντάσου αυτός που θα ήταν φοιτητής ή και μετανάστης!

Εδώ κατά τις εφτά άρχισε να βρέχει πάντως κι εγώ έκανα την βόλτα μου μόνος, έστω και κάτω από τη βροχή. Πραγματικά έγινα μούσκεμα. Εν τω μεταξύ αυτό το ταξίδι είναι εντελώς χωρίς πρόγραμμα. Εγώ χθες το απόγευμα έλεγα ότι είναι αδύνατο να πάω στο γυρισμό από τη Βενετία ξανά. Χθες το βράδυ αποφάσισα να πάω. Φυσικά ο Γιώργος δεν πρόκειται να έρθει. Αυτός έφυγε σήμερα το πρωί για το Μόναχο πάλι, για να αγοράσει κάποια πράγματα και θα γυρίσει το βράδυ για να πάει στην Βιέννη και μετά Ελλάδα.

Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά είδη που ήταν πολύ ακριβότερα στην Ελλάδα απ' ό,τι στην Ευρώπη. Έτσι, όταν ταξίδευε κανείς αγόραζε διάφορα για οικονομικούς λόγους. Θυμάμαι λοιπόν ότι ο Γιώργος έψαχνε να αγοράσει δίσκους βινυλίου. Αυτός ήταν και ο λόγος που γύρισε στο Μόναχο. Όταν ήμασταν στη Γερμανία και έψαχνε είδε ότι οι τιμές ήταν σχετικά υψηλές και έλπιζε στην Αυστρία να είναι χαμηλότερες. Όμως δεν ήταν έτσι και αναγκάστηκε (!) να γυρίσει στο Μόναχο να αγοράσει αυτά που ήθελε. Έτσι χωρίσαμε κιόλας.

Εγώ τις μέρες που ήμασταν στη Ζυρίχη, το πρωί που οι άλλοι κοιμόταν κι εγώ ήμουν μόνος, αφού ξυπνούσα νωρίς, άκουγα μουσική. Η Ρουτ είχε μερικούς δίσκους του Leonard Cohen και κόλλησα με αυτή τη βραχνή φωνή. Από κάπου λοιπόν σε αυτό το ταξίδι αγόρασα (ή μπορεί και από κάποιο επόμενο) το τριπλό άλμπουμ Songs & Poems. Τώρα κοίταξα το άλμπουμ στη δισκοθήκη μου και η τιμή του είναι 39,90 γερμανικά μάρκα. Άρα το πήρα από Γερμανία, ή σε τούτο το ταξίδι ή στο επόμενο Inter Rail το 1982.

Εγώ θα φύγω το απόγευμα ή το βράδυ από το Σάλτσμπουργκ και ελπίζω αύριο το πρωί να είμαι στη Βενετία για να ψωνίσω.

Έφαγα κάτι περίεργο, ωραίο όμως, που νομίζω ήταν ψάρι σαλάτα τηγανητό, δεν είμαι και σίγουρος.

Είμαι πολύ χαρούμενος που μετά από δύο μέρες (αχ και να ήταν τώρα!) θα είμαι στην Ελλάδα. Η μέρα εδώ συνεχίζει να είναι πολύ καλή και μου θυμίζει Μάρτιο στην πατρίδα. Τους άτυχους τους ξενιτεμένους! Κάτι ξέρουν από καημό. Εγώ λίγες μέρες λείπω και μου έρχεται να πάρω αεροπλάνο.

Τέλος 3ου μέρους από 4

 

[Vasileti]

Πολύ ωραία ρετρό ιστορία κα είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάζω ιστορίες που δεν ήταν πολλά χρόνια πίσω από εμένα.Περίπου το 82-84 είχα ακούσει για τις καταπληκτικές εκδρομές(και εκπαιδευτικές) που οργάνωνε το Πολυτεχνείο για τους φοιτητές του.Δεν είμαι του Πολυτεχνείου και δεν ξέρω περισσότερα.Είναι αλήθεια;Είχε πάρει μέρος κανείς;Ενδιαφέρον θα είχε και μια τέτοια ιστορία.

Αλήθεια είναι και όντως κάπου το 82-85 έγένοντο. Θυμάμαι δύο τέτοιες, μία στην Κρήτη και μία στην Ιταλία. Μετάνοιωσα γιατί αποσχίσθηκα, καταγράφηκαν ως θρυλικές εκδρομές που μονοπώλησαν αρκετά την κουβέντα στο ένα και μοναδικό reunion της σειράς μου, που έγινε πρόπερσι, εισαχθέντες το 1979 είμαστε. Το φωτογραφικό υλικό της Ελλάδας που ξέρω πάντως δεν θα το σήκωνε το φόρουμ και αυτά που θυμάμαι από Κρήτη μάλλον για ταινία ταιριάζουν.

 

[Borealis]

Ήμουν κατεξοχήν νοσταλγικός τύπος αλλά τόση νοσταλγία για κάτι που δεν έζησα δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου βγει. Συνεχίστε να γράφετε όλοι για τις εμπειρίες σας σας παρακαλώ! Είναι υπέροχες!

Εμ όταν στα έλεγε ο μπαμπάς σου εσύ βιαζόσουν να φύγεις στα κλαμπ που σε περίμενε ο μήτσος ή ο τάκης!

 

[Vasileti]

3ο μέρος από 4

28 Απριλίου 1981

Από τη Γενεύη φύγαμε, και χθες κάναμε μια καλή στάση στη Λυών.

Στη Γενεύη ο γράφων:
View attachment 162769

Στη Λυών πεινούσαμε (ως συνήθως), αλλά όλα μας φαινόταν πανάκριβα και διστάζαμε να αγοράσομε κάτι να φάμε, ώσπου είδαμε σε ένα φούρνο ένα μεγάλο ψωμί αλλά ήταν φτηνό (φαίνεται έγραφε την τιμή στη βιτρίνα του, δε θυμάμαι). Το πήραμε και μόλις το πιάσαμε στα χέρια μας καταλάβαμε γιατί ήταν φτηνό: ήταν σαν αφρολέξ, δηλαδή πολύ ελαφρύ. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι ενός πάρκου και το τσιμπολογούσαμε. Δίναμε και κάποια ψίχουλα στα περιστέρια. Τότε ήταν ήρθε ένας Γάλλος και μας πρόσφερε δέκα φράγκα για να πάρομε λίγο τυρί για να φάμε με το ψωμί. Πήγε να μας πιάσει την κουβέντα ρωτώντας μας από που είμαστε. Ο Γιώργος ντράπηκε και του είπε ότι είμαστε Γιουγκοσλάβοι. Όσο κι αν επέμενε ο άνθρωπος, εμείς ανένδοτοι: δε δεχτήκαμε την ελεημοσύνη.

Λυών:
View attachment 162772

Όλη μέρα χθες δεν έφαγα πάρω μόνο δύο γλυκά. Από τη Λυών φύγαμε το βράδυ και στις 6.30 το πρωί ήμασταν στο Παρίσι αφού κοιμηθήκαμε λιγάκι μέσα στο τρένο. Τη διαδρομή βέβαια δεν την είδα.

28 Απριλίου 1981

Τώρα είμαστε σε ένα Youth Hostel στο Παρίσι που θα μείνουμε το βράδυ και αύριο φεύγομε μάλλον για Βρυξέλλες. Ο Γιώργος βέβαια αυτή τη στιγμή κάνει, τι άλλο; καμάκι. Είναι φοβερός. Όλη την ώρα αυτό έχει στο νου του. Σκοπεύω σε λίγο να πλησιάσω και εγώ.

Παρίσι:
View attachment 162770

Θυμάμαι ότι εκείνο το απόγευμα, έκανε καμάκι σε μια κοπέλα από την Αργεντινή κάπου στα Ιλίσια Πεδία. Εγώ είχα μείνει μόνος και ακολουθούσα από κοντά για να μη χαθούμε. Αφού έκανα υπομονή μισή ώρα μήπως και φάει χυλόπιτα και γυρίσει, του φώναξα και του έδωσα τελεσίγραφο: αν σε λίγη ώρα δεν έχει τελειώσει το καμάκι για να συνεχίσουμε μαζί, εγώ συνεχίζω μόνος. Θυμάμαι μάλιστα ότι επειδή η εκδρομή με είχε κουράσει, του είπα ότι θα πάρω τα πράγματά μου και θα γυρίσω στην Ζυρίχη για μερικές μέρες, μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Υποχώρησε.

Στο Παρίσι σήμερα πήγαμε στο Λούβρο αλλά ήταν κλειστό. Πήγαμε και στον Πύργο του Άιφελ και ανεβήκαμε στην κορυφή του δίνοντας εισιτήριο 22 γαλ. φρ. Πήγαμε και στην Παναγία των Παρισίων. Και το Παρίσι είναι πολύ όμορφη πόλη. Μόνο η Αθήνα δεν είναι όμορφη.

Η ανάβαση στον Πύργο του Άιφελ ήταν πρόταση του Γιώργου γιατί το είχε όνειρο να ανέβει. Τόσα λεφτά για επίσκεψη σε ένα χώρο δε δώσαμε καμιά άλλη φορά σε τούτη την εκδρομή.

29 Απριλίου 1981

Το πρωί στο Youth Hostel πήραμε ένα πολύ δυνατό πρωινό. Εγώ ήπια ένα καφέ και ένα τεράστιο γάλα, έφαγα βούτυρο μαρμελάδα και 5, 6 φέτες ψωμί. Έτσι τώρα δεν πεινώ καθόλου.

View attachment 162773

View attachment 162774

Αλλά την πλάκα μας την είχαμε χθες που τρώγαμε τη φασολάδα κονσέρβα στην Αψίδα του Θριάμβου. Αυτή η κονσέρβα φασολάδα ήταν ένα καλό πιάτο φαΐ και έκανε μόνο δυόμιση φράγκα. Την είχαμε πάρει από σουπερμάρκετ. Από αυτά που φάγαμε στη Γαλλία μόνο το ψωμί ήταν ακριβό: δίναμε περίπου 50 με 60 δρχ για μισό κιλό.

Έχω βγάλει μια χαρακτηριστική φωτογραφία το Γιώργο με φόντο την Αψίδα του Θριάμβου, να κάθεται σε ένα παγκάκι και φορώντας τη λεοπαρδαλέ καμπαρτίνα του να τρώει τη φασολάδα από το κονσερβοκούτι με τα χέρια.

Ιδού:
View attachment 162771

Κατά τις πέντε το απόγευμα πιστεύω να είμαστε στις Βρυξέλλες. Έχει και κάτι ωραία κορίτσια γύρω-γύρω. Το βαγόνι που είμαι δεν έχει κουπέ, αλλά στη σειρά τις καρέκλες. Απορώ πως ο Γιώργος δεν έριξε ακόμα τα καμάκια του. Μπορεί σε λίγο να γράψω και άλλο γιατί μ' αρέσει αυτό το μπλοκάκι (ήταν καινούριο, το είχα πάρει από το Παρίσι). Βέλγιο σου έρχομαι!

Τώρα είμαστε στο Youth Hostel που πήγαμε στις Βρυξέλλες. Δεν αξίζει πολλά πράγματα, είναι μάλλον το χειρότερο από όσα ως τώρα μας έτυχαν.

29 Απριλίου και 1981, στις 10 το βράδυ

Τώρα κάθομαι στο hostel στις Βρυξάλλες και ο Γιώργος ετοιμάζεται να αρχίσει το καμάκι. Μόλις τώρα άρχισε από ό,τι βλέπω. Το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι γι αυτόν οποιοδήποτε άλλο εκτός από αυτό που περιμένει. Μόνο μία φορά, στο πρώτο που έκανε πέτυχε κάτι μπαλαμούτια.

Βρυξέλλες:
View attachment 162775

Τώρα λέω να πάω και εγώ με το Γιώργο που έχει αρχίσει για καλά τη συζήτηση με μία αμερικανίδα και σε αυτό το δωμάτιο είμαστε μόνο εμείς οι τρεις. Πολύ ερημικό Youth Hostel. Μοναξιά και κατήφεια. Μόνο που έχει γουστόζικη τοπική διακόσμηση.

Τελικά δεν πήγα εκεί που ήταν Γιώργος, δύο τραπέζια παρακάτω, γιατί μεσολάβησε ένα περιστατικό, το εξής: πριν από κάμποση ώρα είχαμε φάει με το Γιώργο δυο κονσέρβες και τα κουτιά τους αντί να τα πετάξει σε ένα καλάθι που έχει σε μια γωνιά άνοιξε ένα τσουκάλι που το έχουν για διακόσμηση στην αίθουσα. Έβαλε μέσα τα κονσερβοκούτια και το ξανασκέπασε με το πώμα. Τώρα λοιπόν, πάνω στο καμάκι, ρωτάει την γκόμενα: τι είναι αυτό το τσουκάλι; Αυτή βέβαια του απαντάει ότι είναι διακοσμητικό. Δεν τον είχε δει όταν τα έβαζε μέσα τα κονσερβοκούτια. Τότε αυτός σαν έξυπνος ανοίγει το πώμα και βγάζει τα κονσερβοκούτια και της τα δείχνει χαμογελαστός. Εκείνη τη στιγμή έμπαινε ο διευθυντής του Youth Hostel , που φαίνεται πολύ τυπικός και αυστηρός, κρατώντας κάτι χαρτιά στα χέρια του. Ρωτά λοιπόν το Γιώργο ποιος έβαλε τα κουτιά στο τσουκάλι. Βέβαια ο Γιώργος του λέει ότι δεν ήξερε, οπότε ο διευθυντής τον ρωτά αν είναι ο Γιώργος. Αυτός του απαντά: ναι. Ο διευθυντής δείχνοντάς του τα χαρτιά που κρατούσε του λέει: θα σε πάω στην αστυνομία. Τι υπογραφή είναι αυτή που έβαλες εδώ; Αυτά βέβαια στα αγγλικά. Στα υπόψιν ότι ο Γιώργος υπογράφει με ένα κύκλο και δυο τρεις μικρότερους κύκλους μέσα, που παριστάνουν όλα μαζί ένα κεφάλι. Για να μην υπάρξει συνέχεια στο επεισόδιο πήγε ο Γιώργος και έβαλε μία σωστή υπογραφή και ο τύπος ησύχασε, αφού προηγούμενα του λέει: αυτά να τα κάνεις στην Ελλάδα. Είχε την πλάκα της η φάση. Πάντως ο Γιώργος συνεχίζει απτόητος το καμάκι του.

30 Απριλίου 1981

Τώρα είναι κάπου πέντε το απόγευμα και ταξιδεύω από τις Βρυξέλλες για το Άμστερνταμ.

Το μεσημέρι πάλι με το Γιώργο την βολέψαμε με κονσέρβες. Ως τώρα σε όλη την εκδρομή μόνο κονσέρβες τρώμε, εκτός από τις ημέρες στη Ζυρίχη και άλλες 1, 2 μέρες. Δεν πιστεύω να πάθουμε τίποτα.

30 Απριλίου 1981

Τώρα κοντεύει 11 το βράδυ και πριν λίγο γυρίσαμε στο Youth Hostel από τη βόλτα που κάναμε με το Γιώργο εδώ γύρω μέσα στο Άμστερνταμ. Πρώτα-πρώτα ας σημειωθεί ότι ο Γιώργος έχασε ό,τι κονσέρβες είχαν περισσέψει από το μεσημέρι, ένα χαρτί φρέσκο βούτυρο και ένα λίτρο γάλα. Όλα μαζί ήτανε σε μία σακούλα. Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε νηστικοί για απόψε. Πάντως εγώ το έχω πάρει απόφαση ότι ο Γιώργος ό,τι κρατά το χάνει και γι' αυτό δεν του δίνω τουλάχιστον δικά μου πράγματα που να έχουν κάποια αξία. Και το φαγητό βέβαια έχει αξία αλλά δεν χάλασε ο κόσμος που θα μείνουμε νηστικοί και μία βραδιά.

Άμστερνταμ:
View attachment 162776

Μας βγήκε υπό γωνία 90 μοιρών η φωτό. Δεν σας πειράζει!
View attachment 162777

Θυμάμαι ότι στις Βρυξέλλες είχαμε ψωνίσει, νομίζω για δυο μέρες, φαγητό. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι της πόλης δίπλα στο πιτσιρίκι που κατουρά, και φάγαμε αρκετά. Τα υπόλοιπα ήταν για το βράδυ (στο Άμστερνταμ) και την επομένη. Όσα τρόφιμα έμειναν τα είχαμε σε μια σακούλα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση κρατούσε ο Γιώργος. Αυτή τη σακούλα έχασε. Ο Γιώργος βέβαια πολλές φορές κάνει ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο, όμως έγινε.

Εκείνο που θυμάμαι από τις διανυκτερεύσεις στο Youth Hostel στο Άμστερνταμ, είναι ότι κοιμόμασταν σε κουκέτες και εγώ ήμουν στην κάτω και από πάνω κάποιος άγνωστος. Κάθε βράδυ όλοι κοιμόμασταν την ίδια ώρα, αφού το Youth Hostel έκλεινε μόλις στις έντεκα. Με το που με έπαιρνε ο ύπνος ξυπνούσα γιατί ο τύπος πάνω από το κρεβάτι μου, μάλλον άρχιζε τον αυνανισμό. Για 5-10 λεπτά κουνούσε το κρεβάτι πέρα δώθε. Για να πω την αλήθεια ήμουν κάθε βράδυ τόσο κουρασμένος που αυτό το ταρακούνημα με ξανακοίμιζε μια χαρά, όποτε δεν αντιλαμβανόμουν το τέλος.

View attachment 162778

Η βόλτα που κάναμε απόψε ήταν προς το λιμάνι και εντελώς τυχαία βγήκαμε σε μια μπουρδελογειτονιά. Είχε κάποιο ενδιαφέρον: οι πουτάνες μισόγυμνες κάθονται σε κάτι βιτρίνες και ο κόσμος διαλέγει. Έχει κάτι μαγαζιά που πουλούν μια τεράστια ποικιλία από τσοντοπεριοδικά, για γυναίκες, για άντρες, για πούστηδες, για παιδεραστές και ό,τι άλλο παράξενο βάζει ο νους. Επίσης έχει κάτι μηχανήματα που βάζεις ένα νόμισμα, που είναι περίπου 22,5 δραχμές, και σε μια μικρή οθόνη βλέπεις για τρία λεπτά μία πορνοταινία. Και κάτι άλλα που με το ίδιο νόμισμα για τρία λεπτά βλέπεις μία γυναίκα γυμνή και τρίβεται. Αυτή είναι ζωντανή. Όλα αυτά δεν τα πολυγουστάρω, αλλά ίσως αξίζει να αποκτήσει κανείς κάποια γνωριμία και με ένα διαφορετικό κόσμο. Έχει και κάποια συμπαθητικά στέκια με μουσική, ζωντανή ή όχι, και πιοτό, μόνο που εκεί μέσα γίνετε το σώσε, δηλαδή πολλή φασαρία. Αυτά είδαμε και τον κόσμο που περνοδιάβαινε και όλο και κάτι έκανε. Και εμείς κάτι κάναμε.

Για την μπουρδελογειτονιά που λέω, εγώ δεν έβαλα κανένα νόμισμα για να δω τίποτα, όση περιέργεια και αν είχα. Το θεωρούσα πολύ ποταπό, αλλά όλο και ρωτούσα το Γιώργο, ο οποίος επισκέφτηκε ορισμένα. Περισσότερο ήθελα να μάθω για εκείνη που τριβόταν γυμνή και γύρω-γύρω από τις τρύπες την κοίταζαν οι άνδρες. Μου φαινόταν πολύ περίεργο.

1 Μαΐου 1981

Πρωτομαγιά σήμερα και εγώ το πρωί που έγραφα κάτι κάρτες πήγα να βάλω ημερομηνία 31 Απριλίου. Άλλες φορές την Πρωτομαγιά την περίμενα πως και πως και τώρα ήρθε και εγώ είχα Απρίλη ακόμα. Η μέρα το πρωί δεν ήταν τόσο καλή. Έβρεξε λίγο και έριξε μάλιστα και χαλάζι.

Εγώ αγόρασα από ένα μαγαζί ένα μπουφάν περίπου 1100 δρχ. Από εδώ μπορώ να ψωνίσω και μερικά άλλα πράγματα. Ελπίζω αύριο να κάνω άλλη μια βόλτα στα μαγαζιά γιατί τώρα θα είναι κλειστά.

Αυτό ήταν ένα κάτασπρο μπουφάν, που κατέληξε μια αποτυχημένη αγορά, αφού δεν μου άρεσε και το φόρεσα ελάχιστα. Στο τέλος το έδωσα στην αδερφό μου να το φορά στα χωράφια.

2 Μαΐου 1981, το απόγευμα

Τελικά χθες πήγαμε και φάγαμε και τι φάγαμε; Κάτι αηδίες και εγώ έδωσα 11,5 περίπου κίλντερ δηλαδή κάπου 235 δρχ, που στην Ελλάδα θα έτρωγα σαν πασάς. Πάντως μου έκοψαν την πείνα.

Σήμερα κάναμε μία βόλτα με το Γιώργο στο Χάαρλεμ και στο επίνειό του, που δεν ξέρω πως λέγεται. Ήταν όμορφα, αλλά εμείς τα φράγματα τα περιμέναμε κάπως διαφορετικά. Ίσως σε άλλο μέρος να είναι όπως εμείς τα φανταζόμασταν. Εκεί που εμείς πήγαμε είδαμε μία τεράστια παραλία γεμάτη άμμο και πεταλίδες. Είχε αμμουδιά με πλάτος γύρω στα 50 μέτρα, γεμάτη κέντρα για ηλιοθεραπεία, καφέ και φαγητό.

3 Μαΐου 1981, στις 11 το πρωί

Πριν από λίγη ώρα αφήσαμε το όμορφο Άμστερνταμ και σε λίγο αφήνομαι και όλη την Ολλανδία. Θα πάμε στην Κολωνία. Γερμαναράδες θα σας φάμε!

3 Μαΐου 1981, στις 8.30 το βράδυ.

Αρχίσαμε το ταξίδι προς το νότο. Πρώτος σταθμός Κολωνία. Αυτή όμως δεν είναι τόσο νότια να μας κάνει να βγάλουμε τα σακάκια. Κάνει και εδώ κρύο. Η Κολωνία είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Από μια βόλτα που έκανα γύρω στο ποτάμι με ενθουσίασε η ομορφιά της. Είναι και αυτή γεμάτη πράσινο και χρωματιστά λουλούδια. Έχει ένα πολύ όμορφο πάρκο και όλα γύρω στο Ρήνο είναι ωραία.

Από την απογευματινή βόλτα στην Κολωνία μου έχει μείνει αξέχαστος ένας απέραντος κήπος με ανθισμένες τουλίπες σε χιλιάδες χρώματα και στην απέναντι όχθη του Ρήνου ο τεράστιος καθεδρικός.

View attachment 162779

Έχουμε βολευτεί εδώ σε ένα Youth Hostel. Είναι αρκετά καλό. Πιο πολύ μοιάζει με ξενοδοχείο και μου θυμίζει το Youth Hostel στο Μιλάνο. Κάθε δωμάτιο έχει έξι κρεβάτια ενώ στο Youth Hostel στο Άμστερνταμ είχε 24. Πληρώσαμε 9,8 μάρκα για μία βραδιά με πρωινό.

4 Μαΐου 1981

Τώρα είναι 12 περίπου το μεσημέρι και ταξιδεύουμε για Φρανκφούρτη. Φύγαμε κατά τις 10 το πρωί από την Κολωνία. Τώρα είμαστε στο Mainz. Η διαδρομή ως τώρα ήταν πολύ όμορφη, ίσως και η καλύτερη από όσες έχουμε κάνει σε αυτό το ταξίδι (αν εξαιρεθεί η διαδρομή Μιλάνο - Βέρνη). Προχωρούσε το τρένο δίπλα στο Ρήνο και δεξιά και αριστερά υπήρχαν χαμηλά βουνά και συναντούσαμε διαδοχικά διάφορα χωριά που όλα τους ήταν υπέροχα.

4 Μαΐου 1981

Είναι δέκα περίπου το βράδυ και μόλις πριν λίγο γυρίσαμε από μια καλή βόλτα που κάναμε στη Στουτγάρδη, που ομολογουμένως σαν πόλη με έχει εντυπωσιάσει με την ομορφιά της. Είναι γεμάτη πράσινο.

View attachment 162780

View attachment 162781

5 Μαΐου 1981

Είναι περίπου έξι το απόγευμα και εδώ και 2 ώρες είναι που φτάσαμε στο Μόναχο. Από μία βόλτα που έκανα κατάλαβα ότι είναι μια απαίσια πόλη. Όλο κτίρια και αυτοκίνητα. Τίποτα άλλο. Στ' αλήθεια λυπάμαι που είμαστε σχεδόν αναγκασμένοι να μείνουμε εδώ. Και είμαστε αναγκασμένοι γιατί είναι ήδη αργά για να φύγουμε για το Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, που είναι ο επόμενος σταθμός μας. Και εδώ δεν έχουμε πάει ακόμα στο Youth Hostel. Ως τώρα κάναμε βόλτα χωριστά με το Γιώργο, μήπως και ψωνίσουμε τίποτα, έχοντας αφήσει τα μπαγκάζια μας στο σταθμό του τρένου.

Εγώ τώρα στο σταθμό είμαι και περιμένω το Γιώργο να γυρίσει. Δεν έχουμε ραντεβού γιατί χωρίσαμε ξαφνικά, αλλά κάθομαι εδώ που είχαμε αφήσει τα πράγματα. Τώρα γιατί χωρίσαμε είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό θα είχε γίνει πολλές φορές ως τώρα, αλλά συχνά συγκρατιόμασταν. Τώρα το θέμα είναι να έρθει ο Γιώργος να δούμε αν θα τακτοποιηθούμε σε κανένα Youth Hostel και να ησυχάσω λίγο. Τώρα μόλις ήρθε.

Πρέπει να είχαμε συχνούς τσακωμούς, αν και δεν αναφέρονται σε αυτές τις σημειώσεις όλοι. Όμως, μετά από τόσα χρόνια, θα έλεγα ότι μαλώναμε μόνο για τίποτε γκόμενες και για άκυρα καμάκια που εκείνος έκανε.

5 Μαΐου 1981

Η ώρα είναι 9.20 και πάλι είμαστε στο τρένο. Ταξιδεύομε για Σάλτσμπουργκ. Τελικά ίσως είναι βλακεία, γιατί θα φτάσουμε κατά τις 11 το βράδυ και η περίπτωση να βρούμε Youth Hostel είναι πολύ μικρή. Και εγώ δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Αυτή η νύχτα θα μου θυμίσει σίγουρα το Μέστρε, πριν καμιά εικοσαριά μέρες. Την έχουμε μπουτσίσει από χέρι. Δε βρήκαμε Youth Hostel στο Μόναχο. Τώρα είμαι απογοητευμένος. Έτσι μου έρχεται να συνεχίσω με αυτό το τρένο που πηγαίνει Γιουγκοσλαβία και μετά να πάω Ελλάδα. Με αυτές τις συνθήκες που φεύγω από τη Γερμανία δε με νοιάζει καθόλου. Έχω ακούσει ότι το Σάλτσμπουργκ είναι πολύ όμορφη πόλη.

6 Μαΐου 1981

Στο Σάλτσμπουργκ δε βρήκαμε μέρος για να κοιμηθούμε. Η μέρα έχει αλλάξει: μπήκαμε στις έξι του Μάη. Εγώ τελικά, για να περάσω τη βραδιά μου όσο καλύτερα γίνεται, πήρα μόνος μου ένα τρένο για το Ίντσμπουργκ στις δώδεκα παρά τέταρτο το βράδυ, και τώρα είμαι σ' αυτή την πόλη. Έκανα ταξίδι 4 ώρες και κοιμήθηκα τις 2, 3. Και πολύ τυχερός ήμουν. Κατά τύχη ξύπνησα μόλις φτάσαμε σε αυτό το σταθμό και πρόλαβα να κατέβω. Στις 5.20 θα πάρω πάλι το τρένο να γυρίσω στο Σάλτσμπουργκ για να συναντήσω τον Γιώργο που έμεινε να κοιμηθεί εκεί. Κι ούτε αυτός δεν ήξερε πού.

6 Μαΐου 1981

Τελικά σμίξαμε με το Γιώργο στο σταθμό του Σάλτσμπουργκ. Και όλα τώρα είναι μια χαρά, μόνο που υπάρχει κίνδυνος να μη βρούμε κρεβάτι στο Youth Hostel το βράδυ να κοιμηθούμε. Μπροστά όμως στην τόση ομορφιά της πόλης, όλα τα ξεχνάω και απολαμβάνω.

View attachment 162782

View attachment 162783

Ασφαλώς το Youth Hostel στο Σάλτσμπουργκ έκλεινε από το πρωί, στις δέκα ας πούμε, μέχρι το απόγευμα. Έτσι θα πηγαίναμε το απόγευμα όταν θα άνοιγε να δούμε αν είχε και δωμάτιο. Τελικά πάντως είχε.

Είναι μια πολύ όμορφη πόλη, μάλλον μικρή, η πατρίδα του Μότσαρτ. Γεμάτη πράσινο. Οι γύρω λόφοι γεμάτοι και αυτοί με δέντρα. Σε ένα από αυτούς είμαστε κι εμείς τώρα.

Στη Στουτγάρδη είδα σε ένα τοίχο γραμμένο ένα σύνθημα με μεγάλα κόκκινα γράμματα:

λαχταρῶ GREECE.

Εγώ για 25 μέρες που έλειπα από την Ελλάδα τη λαχταρούσα. Φαντάσου αυτός που θα ήταν φοιτητής ή και μετανάστης!

Εδώ κατά τις εφτά άρχισε να βρέχει πάντως κι εγώ έκανα την βόλτα μου μόνος, έστω και κάτω από τη βροχή. Πραγματικά έγινα μούσκεμα. Εν τω μεταξύ αυτό το ταξίδι είναι εντελώς χωρίς πρόγραμμα. Εγώ χθες το απόγευμα έλεγα ότι είναι αδύνατο να πάω στο γυρισμό από τη Βενετία ξανά. Χθες το βράδυ αποφάσισα να πάω. Φυσικά ο Γιώργος δεν πρόκειται να έρθει. Αυτός έφυγε σήμερα το πρωί για το Μόναχο πάλι, για να αγοράσει κάποια πράγματα και θα γυρίσει το βράδυ για να πάει στην Βιέννη και μετά Ελλάδα.

Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά είδη που ήταν πολύ ακριβότερα στην Ελλάδα απ' ό,τι στην Ευρώπη. Έτσι, όταν ταξίδευε κανείς αγόραζε διάφορα για οικονομικούς λόγους. Θυμάμαι λοιπόν ότι ο Γιώργος έψαχνε να αγοράσει δίσκους βινυλίου. Αυτός ήταν και ο λόγος που γύρισε στο Μόναχο. Όταν ήμασταν στη Γερμανία και έψαχνε είδε ότι οι τιμές ήταν σχετικά υψηλές και έλπιζε στην Αυστρία να είναι χαμηλότερες. Όμως δεν ήταν έτσι και αναγκάστηκε (!) να γυρίσει στο Μόναχο να αγοράσει αυτά που ήθελε. Έτσι χωρίσαμε κιόλας.

Εγώ τις μέρες που ήμασταν στη Ζυρίχη, το πρωί που οι άλλοι κοιμόταν κι εγώ ήμουν μόνος, αφού ξυπνούσα νωρίς, άκουγα μουσική. Η Ρουτ είχε μερικούς δίσκους του Leonard Cohen και κόλλησα με αυτή τη βραχνή φωνή. Από κάπου λοιπόν σε αυτό το ταξίδι αγόρασα (ή μπορεί και από κάποιο επόμενο) το τριπλό άλμπουμ Songs & Poems. Τώρα κοίταξα το άλμπουμ στη δισκοθήκη μου και η τιμή του είναι 39,90 γερμανικά μάρκα. Άρα το πήρα από Γερμανία, ή σε τούτο το ταξίδι ή στο επόμενο Inter Rail το 1982.

View attachment 162784

Εγώ θα φύγω το απόγευμα ή το βράδυ από το Σάλτσμπουργκ και ελπίζω αύριο το πρωί να είμαι στη Βενετία για να ψωνίσω.

Έφαγα κάτι περίεργο, ωραίο όμως, που νομίζω ήταν ψάρι σαλάτα τηγανητό, δεν είμαι και σίγουρος.

View attachment 162785

Είμαι πολύ χαρούμενος που μετά από δύο μέρες (αχ και να ήταν τώρα!) θα είμαι στην Ελλάδα. Η μέρα εδώ συνεχίζει να είναι πολύ καλή και μου θυμίζει Μάρτιο στην πατρίδα. Τους άτυχους τους ξενιτεμένους! Κάτι ξέρουν από καημό. Εγώ λίγες μέρες λείπω και μου έρχεται να πάρω αεροπλάνο.

Τέλος 3ου μέρους από 4

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που παρακολουθεί που να μην το διάβασε μονορούφι!!! ΜΟΝΑΔΙΚΟ περιεχόμενο, ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ περιγραφή!!!

 

[KIKI]

Ωραίο κεφαλαιο !
Ο Γιώργος πολύ ερωτιάρης μας βγήκε .....

 

[travelbreak]

Ωραίο κεφαλαιο !
Ο Γιώργος πολύ ερωτιάρης μας βγήκε .....

Και συνεχίζει, αλλά πολύ ήπια. Και μη φανταστείτε τίποτα μεγάλες τρέλες: πάντα μονογαμικός.