Alexandra83
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 41
30 Απριλίου – 5 Μάη 2016
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
Μ. Σάββατο γύρω στις 22.00, αεροδρόμιο Ηρακλείου.. Αστυνομία, παπαδαριάν.. μα τι γίνεται;; Ποιος ήρθε;; Μεγάλη η χάρη του, κάποια στιγμή μας φώτισε.. μόλις αφίχθη το Άγιο φως.. Πρώτη στάση Λονδίνο, αεροδρόμιο Gatwick.. Άφιξη στις 02.00 τα ξημερώματα, κι αφού πήραμε έναν υπνάκο στο Costa (να ναι καλά οι άνθρωποι..) πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο on foot.. Ούτε δύο χιλιόμετρα.. ωραία διαδρομή, μέσα από ένα μεγάλο πάρκο.. αφήνουμε πράγματα and we hit the road Jack!! Από Horley μετρένοφτάνουμεκέντρο.. πρώτηστάση Bridge.. Where the fuck is the towers? Wrong stop!! Συνεχίζουμε London eye, Big Ben, Buckingham Palace.. Ξαφνικά οχλαγωγία, όλες οι φυλές μαζεμένες, Ιράν, Πακιστάν, Λατίνοι, Ισπανοί, Έλληνες, πανό με σύμβολα που θυμίζουν σφυροδρέπανο.. και κάπου εκεί ανάμεσα και ένα τσούρμο heavymetallades να δίνουν το ρυθμό στην πορεία... εργατική πρωτομαγιά!!!!!!!!!!! Συνεχίζουμε για το Βρετανικό Μουσείο, περνάμε από το ζωηρό covent garden.. στο μουσείο ανάμικτα συναισθήματα.. δέος αλλά και θυμός.. τελευταία στάση hyde park για χαλάρωση.. Η γεύση από το Λονδίνο σύντομη αλλά γλυκιά... Cheers που λένε συνέχεια και οι Λονδρέζοι..
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Εγερτήριο 4.30... transfer από το ξενοδοχείο (με έναν γλυκύτατο κύριο από το Πακιστάν και συνεπιβάτες ένα ζευγάρι Άγγλων που πήγαιναν στην Κύπρο). Πτήση στις 6.30 και παραλίγο να την χάσουμε.. μαραθώνιος στους απέραντους διαδρόμους, τρέξιμο και χάσιμο πολύτιμου χρόνου στον έλεγχο.. πάνε τα καλλυντικάκια μου... δεν τα ξανάδα από τότε (Alex speaking).. άφιξη Ισλανδία 9.30.. εγκλωβιστήκαμε μέσα στο χώρο των αφίξεων.. για να βγούμε περιμέναμε την άφιξη της επόμενης πτήσης, για να επιστρέψει ο υπάλληλος για τον έλεγχο διαβατηρίων.. Παίρνουμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει ήδη μέσω διαδικτύου από την εταιρία Procar, ένα KIA RIO DIESEL με 7000 χλμ!! πληρώνουμε ένα σωρό έξτρα ασφάλειες για ακραία καιρικά φαινόμενα και αμμοθύελλες.. χρειάζονταν τελικά;; Τουλάχιστον μας έκαναν δώρο το GPS που από την πρώτη στιγμή έγινε ένας πολύτιμος συνταξιδιώτης! Το όνομα του… Τάσος!! Ο τέταρτος της παρέας.. Πρώτη δουλειά μία επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ.. Bonus, Kronan, Netto.. μετάαπόενδελεχήέρευνα, the winner is Kronan!!! Σούπερ μάρκετ μονόδρομος στην Ισλανδία... μία επίσκεψη στη Domino’s Pizza και στα λοιπά φαγάδικα του Ρέκιαβικ και των λοιπών περιοχών θα σας πείσει... Επίσκεψη στην εκκλησία Hallgrimur στο Ρέκιαβικ.. δε φυσάει, δε φυσάει, δε φυσάει (μπας και το πιστέψουμε)..
off we go για Vatnsholt, σε ένα αγρόκτημα στη μέση του πουθενά (16 χλμ από το Selfoss). Φτάνουμε στο ξενοδοχείο, μια γλυκιά, μικροκαμωμένη κοπέλα μας έδωσε το κλειδί του δωματίου κ ό,τι πληροφορίες χρειαζόμασταν για το internet. Καινούργια και όμορφη κατασκευή η reception, δύο μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια μας κοίταζαν κατάματα μέσα από ένα πίνακα, δύο μεγαλωπές χελώνες πλατσούριζαν μέσα σε ενυδρείο και ένας παπαγάλος μας έλεγε Hello!!
Το δωμάτιο μας σε ρομαντικό ύφος με μεγάλες τζαμαρίες και ξύλινο δάπεδο είχε κάτι από σκανδιναβική αισθητική.. έβλεπε σε μια λίμνη με μπόλικη πρασινάδα όπου με χαρά αντιληφθήκαμε μας έκαναν παρέα τέσσερα άλογα... το τοπίο ειδυλλιακό...
Είχε πάει 19.00 όποτε ρωτήσαμε τι θα μπορούσαμε να δούμε κοντά στο ξενοδοχείο, καθώς ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι για μακρινές διαδρομές. Καταρράκτης URRIDAFOSS λοιπόν η πρώτη μας στάση.... μείναμε άλαλοι κυριολεκτικά! Ένα μικρό ουράνιο τόξο είχε σχηματιστεί μέσα στα ορμητικά νερά, να μας θυμίζει κάτι που συχνά ξεχνάμε... ότι η ζωή είναι ωραία όταν είναι πολύχρωμη...
Στην μικρή αυτή διαδρομή μας συνειδητοποιούμε ότι οι Ισλανδοί είναι εκτροφείς αλόγων και ότι ασχολούνται ενεργά με τον πρωτογενή τομέα, καθώς περίεργα γεωργικά μηχανήματα αντικρίσαμε κατά μήκος όλης της χώρας. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι δε βραδιάζει, δε βραδιάζει, δε βραδιάζει... σουρούπωνε ναι, αλλά βαθύ σκοτάδι δεν είδαμε! Όνειρα γλυκά!!
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ
Το πλάνο μας σήμερα περιλαμβάνει αυτό που οι Ισλανδοί ονομάζουν Χρυσό Κύκλο – GOLDEN CIRCLE- και αποτελείται από τα εξής σημεία λίμνη KERID ή αλλιώς το ΜΑΤΙ, τη λίμνη LAUGARVATN, τον καταρράκτη GULLFOSS, τους θερμοπίδακες STROKKUR και GEYSIR, το εθνικό πάρκο THINGVELLIR και επιστροφή στο αγρόκτημά μας. Η λίμνη ΤΟ ΜΑΤΙ βρισκόταν στα 19 χλμ περίπου από το ξενοδοχείο. Ήμασταν εκεί σε περίπου 20’ αλλά το γεγονός ότι άρχισε να βρέχει σε συνδυασμό με την είσοδο των 6 ευρώ που μας ζητήθηκε μας έκανε να συνεχίσουμε για την επόμενη στάση. Ο λόγος που μας φάνηκε περίεργο αυτό το εισιτήριο είναι ότι είχαμε πληροφορηθεί ότι τα φυσικά τοπία στην Ισλανδία δεν έχουν είσοδο. Κάτι που ισχύει βέβαια για όλα τα άλλα σημεία που πήγαμε, όλα τα άλλα εκτός από αυτό!
Πήραμε δρόμο και δρομάκι λοιπόν για τη λίμνη LAUGARVATN. Εκεί όσο περίεργο κι αν ακούγεται για Μάιο μήνα έριξε χιόνι, ναι χιόνι....από τη μια μεριά ήταν η λίμνη - θερμοπηγή με θερμοκρασία ιδανική για να βουτήξει κανείς και από την άλλη η σκοτεινιά του χιονιά. Και κάπου ενδιάμεσα μακρές πηγές με νερό που ανέβαζε θερμοκρασία από 80°C - 100°C !!!
Γεμάτη αντιθέσεις αυτή η χώρα σκεφτήκαμε... και καταλάβαμε ότι από την πρώτη στιγμή όπως μας αγκάλιασαν τα σύννεφα της, όπως μας έγνεφε ο εξωπραγματικά μεγάλος ήλιος της, την είχαμε ερωτευτεί!!! Συνεχίζουμε για τον καταρράκτη GULLFOSS, ο οποίος ήταν σχετικά κοντά. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο γιατί στα αλήθεια δε μπορεί ο άνθρωπος να περιγράψει αυτό που ο Θεός; η φύση; – όπως θες πες το- δημιουργεί όταν έχει κέφια!!! Εννοείται σημείο με αρκετούς τουρίστες και χωρίς είσοδο.
Αφού βγάλαμε τις φωτό μας συνεχίσαμε για τους θερμοπίδακες. Αντιληφθήκαμε σε ποιό σημείο να σταματήσουμε περισσότερο από τη κινητικότητα των αυτοκινήτων παρά από το χάρτη μας. Παρκαρισμένα εκεί από κάτω δύο οχήματα ειδικά και ιδανικά για εκδρομές στην Ισλανδία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! ΘΗΡΙΑ λέμε!
Φτάνουμε μπροστά στον μικρό θερμοπίδακα και περιμένουμε την ώρα που θα φουντώσει... τραβάμε βίντεο και συζητάμε... ώσπου κάποια στιγμή φουντώνει το νερό και συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε στο πεδίο βολής του! Ευτυχώς ήταν ψιλόβροχο και το συγκεκριμένο βίντεο υπέροχο!! Δεν ήμασταν το ίδιο τυχεροί με τον μεγάλο θερμοπίδακα όμως που δεν τον είδαμε να φουντώνει.
Τελευταία στάση όπως αρχικά είχαμε προγραμματίσει –γιατί στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν- το πάρκο Thingvellir. Ήλθον, είδον και απήλθον... ήταν από τα σημεία που δε μπορούμε να πούμε ότι τα βρήκαμε ενδιαφέροντα.. Στο τέλος βέβαια αντιληφθήκαμε ότι κάτι μας διέφυγε... Ήμασταν στα μισά της ημέρας και επειδή είχαμε ακόμα πολύ χρόνο αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας με τα τοπία που είχαμε προετοιμάσει για την επόμενη μέρα. Άλλος ένας καταρράκτης SELJALANDSFOSS αλλά κάτι τελείως διαφορετικό. Υπέροχο, μεγαλοπρεπές, ολόκληρο ουράνιο τόξο μπροστά του και μονοπάτι που μας οδηγούσε στην πίσω πλευρά του... μια λέξη μόνο... Μ Α Γ Ε Ι Α!!!
Συνεχίζουμε για καταρράκτη SKOGAFOSS.. εκεί στα παγωμένα του νερά είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε έναν Εγγλέζο showman;; να τσαλαβουτάει και άλλον ένα τύπο να τον τραβάει με κάμερα που μας φάνηκε επαγγελματική. Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας προς το VIK περάσαμε τα ερείπια που άφησε πίσω του το ηφαίστειο EYJAFJALLAJOKULL (Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ, πες το αν μπορείς!!), θα είχαμε επισκεφθεί και το μουσείο άλλα ήταν κλειστό και έτσι διαβάσαμε την ιστορία του εκεί απ’ έξω και προχωρήσαμε.
Ήρθε η ώρα για παραλία! DYRHOLAEY παραλία με μαύρη άμμο, άγριες πέτρες, τοπίο που έμοιαζε πολύ στα Αστερούσια για όποιον ξέρει από Κρήτη, από όπου είναι και η καταγωγή μας... ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΡΗΤΗ!!! Η ιδιαιτερότητα για άλλη μια φορά ότι ενώ ήταν 21.00 δε βράδιαζε, δε βράδιαζε, δε βράδιαζε... συνεχίζουμε με την BLACK SAND BEACH στο ίδιο μοτίβο και καταλήγουμε στο δωμάτιό μας γύρω στις 23.00... όνειρα πιο γλυκά από ποτέ!!!
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Αυτή η μέρα ήταν σκέτο θρίλερ! Ναι όπως το λέω ακριβώς. Στόχος να δούμε τον παγετώνα SKAFTAFELL, τις λιμνοθάλασσες FJALLSARLON και JOKULSARLON και να φτάσουμε μέχρι το EGILSSTADIR ούτως ώστε να επισκεφτούμε την επόμενη μέρα τη βόρεια πλευρά του νησιού. Ακουγόταν ιδανικό και πολύ καλό για να είναι αληθινό! Κι όπως ίσως καταλάβατε ο στόχος δεν επετεύχθη. Η διαδρομή μέχρι τον παγετώνα ιδιαίτερη, εξωγήινη, απόκοσμη με απέραντες εκτάσεις από μαύρη άμμο και έπειτα με εκτάσεις με περίεργα βράχια και φυτά στα οποία κάναμε πάνω τραμπολίνο!!! Στο SKAFTAFELL είχαμε δύο επιλογές είτε να επισκεφτούμε το κομμάτι του παγετώνα μετά από 40’ περπάτημα είτε άλλον ένα καταρράκτη μετά από περπάτημα μιας ώρας. Επιλέξαμε το πρώτο αλλά νομίζω ότι η ομάδα κατέληξε στο ότι έπρεπε να είχαμε επισκεφθεί τον καταρράκτη. Εννοείται ότι ισοθερμικά, σκούφοι και λοιπά αξεσουάρ ήταν απαραίτητα.
Οι επόμενοι προορισμοί μας άφησαν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένους, νομίζω άναυδους είναι η λέξη που ψάχνω.... η τέλεια κυριαρχία του πάγου που με τα τόσα παράταιρα και αταίριαστα σχήματα που είχε πάρει δημιουργούσε την απόλυτη αρμονία... δε ξέρω πόσα τοπία από αυτά που θα δω στη ζωή μου ακόμα –ή που ελπίζω να δω- θα με κάνουν να αισθανθώ αυτό που ένιωσα εκεί... FJALLSARLON, JOKULSARLON!!!
Και αρχίζει η τρεχάλα. Τα χλμ που πρέπει να διανύσουμε πολλά, ο καιρός και η διαδρομές περίεργες και από ένα σημείο και μετά οι δρόμοι χωμάτινοι. Η μάνα της παρέας –Mary speaking- αγχωνόταν, γκρίνιαζε, καταλάβαινε ότι κάτι δε πάει καλά... και δε πήγαινε.. Σε έναν από τους πολλούς χωματόδρομους και αφού είχε αρχίσει να ρίχνει χιονόνερο συναντήσαμε έναν Κορεάτη, ο οποίος αφού άνοιξε το παράθυρο της τζιπούρας που οδηγούσε μας είπε ότι ο δρόμος είναι κλειστός, είχε πιάσει χιονοθύελλα και ότι είναι αδύνατο να περάσει κάποιος... το έχω πει άγαλμα θα στήσω σε αυτόν τον Άγιο Κορεάτη... ΑΓΑΛΜΑ! Αρχίσαμε να γυρνάμε προς τα πίσω ναι μεν απογοητευμένοι, αλλά και χαρούμενοι που είχαμε γλιτώσει τα χειρότερα. Ήταν ήδη αργά, δε προλαβαίναμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και έτσι μείναμε στο αυτοκίνητο με το καλοριφέρ τη μισή βραδιά αναμμένο για να μην παγώσουμε... όνειρα κουρασμένα αυτή την φορά...
ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Τελευταία μέρα και πολλά τα χλμ για άλλη μια φορά, αν θυμάμαι καλά γύρω στα 800, καθ’ ότι πρέπει από την ανατολική μεριά του νησιού να βρεθούμε στη νοτιοδυτική όπου βρίσκονταν η πλέον γνωστή και ακριβοπληρωμένη θερμοπηγή (50ευρώ το άτομο, 40 μέσω διαδικτύου) BLUE LAGOON. Ο μόνος στόχος για σήμερα η χαλάρωση πριν την πτήση.... και ναι IT WAS AWESOME AND WORTH EVERY PENNY!!!
Μετά χαράς ο αρσενικός της παρέας – ο Αντώνιος ο Μέγας- ανακάλυψε δυο πατριώτες από Αθήνα, οι οποίοι ήταν και αυτοί που μας εξήγησαν ότι το πάρκο στο οποίο δεν είχαμε δώσει καμία σημασία ήταν τρομερό;;; Τι έγινε ρε παιδιά, πού ήμασταν εμείς;; Αφού παπαριάσαμε δύο ώρες στο νερό και πασαλειφθήκαμε με κάτι σαν ασβέστη –ήταν στη τιμή και καλά!- στο πρόσωπό μας, κάναμε το μπανάκι μας και ξανά στο δρόμο για το ξενοδοχείο....
Τελευταίο βράδυ στο αγρόκτημα μας, φύσαγε δαιμονισμένα.. Τα άλογα που μας συντρόφευαν τόσες μέρες από το παράθυρο του δωματίου μας είχαν πλησιάσει πρώτη φορά πολύ κοντά.. Χάδια και αποχαιρετισμοί.. όνειρα μελαγχολικά απόψε!!
ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Πρωινό εγερτήριο για αναχώρηση. Δυο ώρες διαδρομή μέχρι το Κέφλαβικ, την πόλη που βρίσκεται δίπλα στο αεροδρόμιο. Ψάχνουμε βενζινάδικο για να αφήσουμε το αυτοκίνητο γεμάτο.. Όλα κλειστά.. Δεν μπορούμε καν να χρησιμοποιήσουμε τις κάρτες μας στον αυτόματο πωλητή.. Δεν γίνεται να καθυστερήσουμε άλλο. Ο υπάλληλος στο rent-a-car μας συμβουλεύει να πάμε σε ένα βενζινάδικο που μόλις είχε ανοίξει, για να αποφύγουμε την έξτρα χρέωση από το γραφείο. Παραδίδουμε το αυτοκίνητο και μας μεταφέρουν στο αεροδρόμιο.. Αυτό ήταν.. επιστρέφουμε..
Τι μας έμεινε? Η ομορφότερη ταξιδιωτική εμπειρία της ζωής μας.. ο ουρανός που νόμιζες ότι θα απλώσεις τα χέρια σου και θα πάρεις λίγο από το γαλάζιο, το άσπρο, το μαύρο του.. οι εικόνες που εναλλάσσονταν σε κάθε βήμα.. απρόβλεπτα και μαγικά.. η απόκοσμη ομορφιά του τόπου που δεν σε άφηνε να πάρεις τα μάτια σου λεπτό από το παράθυρο του αυτοκινήτου.. ένα αίσθημα πληρότητας να είσαι σε έναν τόπο αγνό ακόμη, μέσα στην φύση που άλλοτε είναι γαλήνια και άλλοτε άγρια, αινιγματική.. Πάντα έβλεπα εικόνες κοιτάζοντας τα σύννεφα.. πρόσωπα, ζώα, σκηνές να εκτυλίσσονται.. στην Ισλανδία το έβλεπα παντού.. στον ουρανό, στο χώμα, στους βράχους, στον πάγο.. όλα έχουν κάτι να σου πουν.. μια ιστορία μοναδική.. ένας τόπος μακρινός που κρατά την φυσιογνωμία του αναλλοίωτη.. δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποί του συγκαταλέγονται στους ευτυχέστερους του πλανήτη.. και οι ταξιδιώτες του στους πιο τυχερούς.. Ένας τόπος που επιστρέφεις.. αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε κι εμείς..
Let’s go practical..
Η Ισλανδία θεωρείται ακριβός προορισμός, αν και εξαρτάται πώς θα το διαχειριστεί ο καθένας.. Κλείσαμε τα εισιτήρια μέσα Οκτώβρη, 6 μήνες πριν το ταξίδι περίπου.. μέσω Λονδίνου 210 € με easyjet.. Το ξενοδοχείο, κάπως απομονωμένο, αλλά εξαιρετικό value for money – κόστος 65 €/τρίκλινο.. Η ενοικίαση του αυτοκινήτου κόστισε 250€ με όλες τις έξτρα ασφάλειες για 4 ημέρες.. Το κόστος διατροφής ήταν υψηλό – ενδεικτικά γύρω στα 15€/άτομο για ένα μέτριο burger στα kfc. Προτιμήσαμε τη λύση του σούπερ μάρκετ. Diesel 1,35 € με μία συμβολική έκπτωση και δώρο τον καφέ για όλους τους επιβάτες στα βενζινάδικα Olis και Obis, με μία κάρτα που μας προμήθευσαν από το rent-a-car..
Η περίοδος που ταξιδέψαμε –αρχές Μάη- προσφέρει χαμηλότερο κόστος σε διαμονή και αεροπορικά, καθώς είναι άκρα σεζόν και διαχειρίσιμες καιρικές συνθήκες. Θα πηγαίναμε ξανά στο νησί του πάγου χειμώνα για να προσευχηθούμε να μας φανερωθεί το Βόρειο Σέλας και καλοκαίρι για να μπορέσουμε να κάνουμε βαρκάδα μέσα στον παγετώνα..
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
Μ. Σάββατο γύρω στις 22.00, αεροδρόμιο Ηρακλείου.. Αστυνομία, παπαδαριάν.. μα τι γίνεται;; Ποιος ήρθε;; Μεγάλη η χάρη του, κάποια στιγμή μας φώτισε.. μόλις αφίχθη το Άγιο φως.. Πρώτη στάση Λονδίνο, αεροδρόμιο Gatwick.. Άφιξη στις 02.00 τα ξημερώματα, κι αφού πήραμε έναν υπνάκο στο Costa (να ναι καλά οι άνθρωποι..) πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο on foot.. Ούτε δύο χιλιόμετρα.. ωραία διαδρομή, μέσα από ένα μεγάλο πάρκο.. αφήνουμε πράγματα and we hit the road Jack!! Από Horley μετρένοφτάνουμεκέντρο.. πρώτηστάση Bridge.. Where the fuck is the towers? Wrong stop!! Συνεχίζουμε London eye, Big Ben, Buckingham Palace.. Ξαφνικά οχλαγωγία, όλες οι φυλές μαζεμένες, Ιράν, Πακιστάν, Λατίνοι, Ισπανοί, Έλληνες, πανό με σύμβολα που θυμίζουν σφυροδρέπανο.. και κάπου εκεί ανάμεσα και ένα τσούρμο heavymetallades να δίνουν το ρυθμό στην πορεία... εργατική πρωτομαγιά!!!!!!!!!!! Συνεχίζουμε για το Βρετανικό Μουσείο, περνάμε από το ζωηρό covent garden.. στο μουσείο ανάμικτα συναισθήματα.. δέος αλλά και θυμός.. τελευταία στάση hyde park για χαλάρωση.. Η γεύση από το Λονδίνο σύντομη αλλά γλυκιά... Cheers που λένε συνέχεια και οι Λονδρέζοι..
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Εγερτήριο 4.30... transfer από το ξενοδοχείο (με έναν γλυκύτατο κύριο από το Πακιστάν και συνεπιβάτες ένα ζευγάρι Άγγλων που πήγαιναν στην Κύπρο). Πτήση στις 6.30 και παραλίγο να την χάσουμε.. μαραθώνιος στους απέραντους διαδρόμους, τρέξιμο και χάσιμο πολύτιμου χρόνου στον έλεγχο.. πάνε τα καλλυντικάκια μου... δεν τα ξανάδα από τότε (Alex speaking).. άφιξη Ισλανδία 9.30.. εγκλωβιστήκαμε μέσα στο χώρο των αφίξεων.. για να βγούμε περιμέναμε την άφιξη της επόμενης πτήσης, για να επιστρέψει ο υπάλληλος για τον έλεγχο διαβατηρίων.. Παίρνουμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει ήδη μέσω διαδικτύου από την εταιρία Procar, ένα KIA RIO DIESEL με 7000 χλμ!! πληρώνουμε ένα σωρό έξτρα ασφάλειες για ακραία καιρικά φαινόμενα και αμμοθύελλες.. χρειάζονταν τελικά;; Τουλάχιστον μας έκαναν δώρο το GPS που από την πρώτη στιγμή έγινε ένας πολύτιμος συνταξιδιώτης! Το όνομα του… Τάσος!! Ο τέταρτος της παρέας.. Πρώτη δουλειά μία επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ.. Bonus, Kronan, Netto.. μετάαπόενδελεχήέρευνα, the winner is Kronan!!! Σούπερ μάρκετ μονόδρομος στην Ισλανδία... μία επίσκεψη στη Domino’s Pizza και στα λοιπά φαγάδικα του Ρέκιαβικ και των λοιπών περιοχών θα σας πείσει... Επίσκεψη στην εκκλησία Hallgrimur στο Ρέκιαβικ.. δε φυσάει, δε φυσάει, δε φυσάει (μπας και το πιστέψουμε)..
off we go για Vatnsholt, σε ένα αγρόκτημα στη μέση του πουθενά (16 χλμ από το Selfoss). Φτάνουμε στο ξενοδοχείο, μια γλυκιά, μικροκαμωμένη κοπέλα μας έδωσε το κλειδί του δωματίου κ ό,τι πληροφορίες χρειαζόμασταν για το internet. Καινούργια και όμορφη κατασκευή η reception, δύο μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια μας κοίταζαν κατάματα μέσα από ένα πίνακα, δύο μεγαλωπές χελώνες πλατσούριζαν μέσα σε ενυδρείο και ένας παπαγάλος μας έλεγε Hello!!
Το δωμάτιο μας σε ρομαντικό ύφος με μεγάλες τζαμαρίες και ξύλινο δάπεδο είχε κάτι από σκανδιναβική αισθητική.. έβλεπε σε μια λίμνη με μπόλικη πρασινάδα όπου με χαρά αντιληφθήκαμε μας έκαναν παρέα τέσσερα άλογα... το τοπίο ειδυλλιακό...
Είχε πάει 19.00 όποτε ρωτήσαμε τι θα μπορούσαμε να δούμε κοντά στο ξενοδοχείο, καθώς ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι για μακρινές διαδρομές. Καταρράκτης URRIDAFOSS λοιπόν η πρώτη μας στάση.... μείναμε άλαλοι κυριολεκτικά! Ένα μικρό ουράνιο τόξο είχε σχηματιστεί μέσα στα ορμητικά νερά, να μας θυμίζει κάτι που συχνά ξεχνάμε... ότι η ζωή είναι ωραία όταν είναι πολύχρωμη...
Στην μικρή αυτή διαδρομή μας συνειδητοποιούμε ότι οι Ισλανδοί είναι εκτροφείς αλόγων και ότι ασχολούνται ενεργά με τον πρωτογενή τομέα, καθώς περίεργα γεωργικά μηχανήματα αντικρίσαμε κατά μήκος όλης της χώρας. Επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι δε βραδιάζει, δε βραδιάζει, δε βραδιάζει... σουρούπωνε ναι, αλλά βαθύ σκοτάδι δεν είδαμε! Όνειρα γλυκά!!
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ
Το πλάνο μας σήμερα περιλαμβάνει αυτό που οι Ισλανδοί ονομάζουν Χρυσό Κύκλο – GOLDEN CIRCLE- και αποτελείται από τα εξής σημεία λίμνη KERID ή αλλιώς το ΜΑΤΙ, τη λίμνη LAUGARVATN, τον καταρράκτη GULLFOSS, τους θερμοπίδακες STROKKUR και GEYSIR, το εθνικό πάρκο THINGVELLIR και επιστροφή στο αγρόκτημά μας. Η λίμνη ΤΟ ΜΑΤΙ βρισκόταν στα 19 χλμ περίπου από το ξενοδοχείο. Ήμασταν εκεί σε περίπου 20’ αλλά το γεγονός ότι άρχισε να βρέχει σε συνδυασμό με την είσοδο των 6 ευρώ που μας ζητήθηκε μας έκανε να συνεχίσουμε για την επόμενη στάση. Ο λόγος που μας φάνηκε περίεργο αυτό το εισιτήριο είναι ότι είχαμε πληροφορηθεί ότι τα φυσικά τοπία στην Ισλανδία δεν έχουν είσοδο. Κάτι που ισχύει βέβαια για όλα τα άλλα σημεία που πήγαμε, όλα τα άλλα εκτός από αυτό!
Πήραμε δρόμο και δρομάκι λοιπόν για τη λίμνη LAUGARVATN. Εκεί όσο περίεργο κι αν ακούγεται για Μάιο μήνα έριξε χιόνι, ναι χιόνι....από τη μια μεριά ήταν η λίμνη - θερμοπηγή με θερμοκρασία ιδανική για να βουτήξει κανείς και από την άλλη η σκοτεινιά του χιονιά. Και κάπου ενδιάμεσα μακρές πηγές με νερό που ανέβαζε θερμοκρασία από 80°C - 100°C !!!
Γεμάτη αντιθέσεις αυτή η χώρα σκεφτήκαμε... και καταλάβαμε ότι από την πρώτη στιγμή όπως μας αγκάλιασαν τα σύννεφα της, όπως μας έγνεφε ο εξωπραγματικά μεγάλος ήλιος της, την είχαμε ερωτευτεί!!! Συνεχίζουμε για τον καταρράκτη GULLFOSS, ο οποίος ήταν σχετικά κοντά. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο γιατί στα αλήθεια δε μπορεί ο άνθρωπος να περιγράψει αυτό που ο Θεός; η φύση; – όπως θες πες το- δημιουργεί όταν έχει κέφια!!! Εννοείται σημείο με αρκετούς τουρίστες και χωρίς είσοδο.
Αφού βγάλαμε τις φωτό μας συνεχίσαμε για τους θερμοπίδακες. Αντιληφθήκαμε σε ποιό σημείο να σταματήσουμε περισσότερο από τη κινητικότητα των αυτοκινήτων παρά από το χάρτη μας. Παρκαρισμένα εκεί από κάτω δύο οχήματα ειδικά και ιδανικά για εκδρομές στην Ισλανδία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες! ΘΗΡΙΑ λέμε!
Φτάνουμε μπροστά στον μικρό θερμοπίδακα και περιμένουμε την ώρα που θα φουντώσει... τραβάμε βίντεο και συζητάμε... ώσπου κάποια στιγμή φουντώνει το νερό και συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε στο πεδίο βολής του! Ευτυχώς ήταν ψιλόβροχο και το συγκεκριμένο βίντεο υπέροχο!! Δεν ήμασταν το ίδιο τυχεροί με τον μεγάλο θερμοπίδακα όμως που δεν τον είδαμε να φουντώνει.
Τελευταία στάση όπως αρχικά είχαμε προγραμματίσει –γιατί στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν- το πάρκο Thingvellir. Ήλθον, είδον και απήλθον... ήταν από τα σημεία που δε μπορούμε να πούμε ότι τα βρήκαμε ενδιαφέροντα.. Στο τέλος βέβαια αντιληφθήκαμε ότι κάτι μας διέφυγε... Ήμασταν στα μισά της ημέρας και επειδή είχαμε ακόμα πολύ χρόνο αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας με τα τοπία που είχαμε προετοιμάσει για την επόμενη μέρα. Άλλος ένας καταρράκτης SELJALANDSFOSS αλλά κάτι τελείως διαφορετικό. Υπέροχο, μεγαλοπρεπές, ολόκληρο ουράνιο τόξο μπροστά του και μονοπάτι που μας οδηγούσε στην πίσω πλευρά του... μια λέξη μόνο... Μ Α Γ Ε Ι Α!!!
Συνεχίζουμε για καταρράκτη SKOGAFOSS.. εκεί στα παγωμένα του νερά είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε έναν Εγγλέζο showman;; να τσαλαβουτάει και άλλον ένα τύπο να τον τραβάει με κάμερα που μας φάνηκε επαγγελματική. Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας προς το VIK περάσαμε τα ερείπια που άφησε πίσω του το ηφαίστειο EYJAFJALLAJOKULL (Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ, πες το αν μπορείς!!), θα είχαμε επισκεφθεί και το μουσείο άλλα ήταν κλειστό και έτσι διαβάσαμε την ιστορία του εκεί απ’ έξω και προχωρήσαμε.
Ήρθε η ώρα για παραλία! DYRHOLAEY παραλία με μαύρη άμμο, άγριες πέτρες, τοπίο που έμοιαζε πολύ στα Αστερούσια για όποιον ξέρει από Κρήτη, από όπου είναι και η καταγωγή μας... ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΡΗΤΗ!!! Η ιδιαιτερότητα για άλλη μια φορά ότι ενώ ήταν 21.00 δε βράδιαζε, δε βράδιαζε, δε βράδιαζε... συνεχίζουμε με την BLACK SAND BEACH στο ίδιο μοτίβο και καταλήγουμε στο δωμάτιό μας γύρω στις 23.00... όνειρα πιο γλυκά από ποτέ!!!
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Αυτή η μέρα ήταν σκέτο θρίλερ! Ναι όπως το λέω ακριβώς. Στόχος να δούμε τον παγετώνα SKAFTAFELL, τις λιμνοθάλασσες FJALLSARLON και JOKULSARLON και να φτάσουμε μέχρι το EGILSSTADIR ούτως ώστε να επισκεφτούμε την επόμενη μέρα τη βόρεια πλευρά του νησιού. Ακουγόταν ιδανικό και πολύ καλό για να είναι αληθινό! Κι όπως ίσως καταλάβατε ο στόχος δεν επετεύχθη. Η διαδρομή μέχρι τον παγετώνα ιδιαίτερη, εξωγήινη, απόκοσμη με απέραντες εκτάσεις από μαύρη άμμο και έπειτα με εκτάσεις με περίεργα βράχια και φυτά στα οποία κάναμε πάνω τραμπολίνο!!! Στο SKAFTAFELL είχαμε δύο επιλογές είτε να επισκεφτούμε το κομμάτι του παγετώνα μετά από 40’ περπάτημα είτε άλλον ένα καταρράκτη μετά από περπάτημα μιας ώρας. Επιλέξαμε το πρώτο αλλά νομίζω ότι η ομάδα κατέληξε στο ότι έπρεπε να είχαμε επισκεφθεί τον καταρράκτη. Εννοείται ότι ισοθερμικά, σκούφοι και λοιπά αξεσουάρ ήταν απαραίτητα.
Οι επόμενοι προορισμοί μας άφησαν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένους, νομίζω άναυδους είναι η λέξη που ψάχνω.... η τέλεια κυριαρχία του πάγου που με τα τόσα παράταιρα και αταίριαστα σχήματα που είχε πάρει δημιουργούσε την απόλυτη αρμονία... δε ξέρω πόσα τοπία από αυτά που θα δω στη ζωή μου ακόμα –ή που ελπίζω να δω- θα με κάνουν να αισθανθώ αυτό που ένιωσα εκεί... FJALLSARLON, JOKULSARLON!!!
Και αρχίζει η τρεχάλα. Τα χλμ που πρέπει να διανύσουμε πολλά, ο καιρός και η διαδρομές περίεργες και από ένα σημείο και μετά οι δρόμοι χωμάτινοι. Η μάνα της παρέας –Mary speaking- αγχωνόταν, γκρίνιαζε, καταλάβαινε ότι κάτι δε πάει καλά... και δε πήγαινε.. Σε έναν από τους πολλούς χωματόδρομους και αφού είχε αρχίσει να ρίχνει χιονόνερο συναντήσαμε έναν Κορεάτη, ο οποίος αφού άνοιξε το παράθυρο της τζιπούρας που οδηγούσε μας είπε ότι ο δρόμος είναι κλειστός, είχε πιάσει χιονοθύελλα και ότι είναι αδύνατο να περάσει κάποιος... το έχω πει άγαλμα θα στήσω σε αυτόν τον Άγιο Κορεάτη... ΑΓΑΛΜΑ! Αρχίσαμε να γυρνάμε προς τα πίσω ναι μεν απογοητευμένοι, αλλά και χαρούμενοι που είχαμε γλιτώσει τα χειρότερα. Ήταν ήδη αργά, δε προλαβαίναμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και έτσι μείναμε στο αυτοκίνητο με το καλοριφέρ τη μισή βραδιά αναμμένο για να μην παγώσουμε... όνειρα κουρασμένα αυτή την φορά...
ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Τελευταία μέρα και πολλά τα χλμ για άλλη μια φορά, αν θυμάμαι καλά γύρω στα 800, καθ’ ότι πρέπει από την ανατολική μεριά του νησιού να βρεθούμε στη νοτιοδυτική όπου βρίσκονταν η πλέον γνωστή και ακριβοπληρωμένη θερμοπηγή (50ευρώ το άτομο, 40 μέσω διαδικτύου) BLUE LAGOON. Ο μόνος στόχος για σήμερα η χαλάρωση πριν την πτήση.... και ναι IT WAS AWESOME AND WORTH EVERY PENNY!!!
Μετά χαράς ο αρσενικός της παρέας – ο Αντώνιος ο Μέγας- ανακάλυψε δυο πατριώτες από Αθήνα, οι οποίοι ήταν και αυτοί που μας εξήγησαν ότι το πάρκο στο οποίο δεν είχαμε δώσει καμία σημασία ήταν τρομερό;;; Τι έγινε ρε παιδιά, πού ήμασταν εμείς;; Αφού παπαριάσαμε δύο ώρες στο νερό και πασαλειφθήκαμε με κάτι σαν ασβέστη –ήταν στη τιμή και καλά!- στο πρόσωπό μας, κάναμε το μπανάκι μας και ξανά στο δρόμο για το ξενοδοχείο....
Τελευταίο βράδυ στο αγρόκτημα μας, φύσαγε δαιμονισμένα.. Τα άλογα που μας συντρόφευαν τόσες μέρες από το παράθυρο του δωματίου μας είχαν πλησιάσει πρώτη φορά πολύ κοντά.. Χάδια και αποχαιρετισμοί.. όνειρα μελαγχολικά απόψε!!
ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Πρωινό εγερτήριο για αναχώρηση. Δυο ώρες διαδρομή μέχρι το Κέφλαβικ, την πόλη που βρίσκεται δίπλα στο αεροδρόμιο. Ψάχνουμε βενζινάδικο για να αφήσουμε το αυτοκίνητο γεμάτο.. Όλα κλειστά.. Δεν μπορούμε καν να χρησιμοποιήσουμε τις κάρτες μας στον αυτόματο πωλητή.. Δεν γίνεται να καθυστερήσουμε άλλο. Ο υπάλληλος στο rent-a-car μας συμβουλεύει να πάμε σε ένα βενζινάδικο που μόλις είχε ανοίξει, για να αποφύγουμε την έξτρα χρέωση από το γραφείο. Παραδίδουμε το αυτοκίνητο και μας μεταφέρουν στο αεροδρόμιο.. Αυτό ήταν.. επιστρέφουμε..
Τι μας έμεινε? Η ομορφότερη ταξιδιωτική εμπειρία της ζωής μας.. ο ουρανός που νόμιζες ότι θα απλώσεις τα χέρια σου και θα πάρεις λίγο από το γαλάζιο, το άσπρο, το μαύρο του.. οι εικόνες που εναλλάσσονταν σε κάθε βήμα.. απρόβλεπτα και μαγικά.. η απόκοσμη ομορφιά του τόπου που δεν σε άφηνε να πάρεις τα μάτια σου λεπτό από το παράθυρο του αυτοκινήτου.. ένα αίσθημα πληρότητας να είσαι σε έναν τόπο αγνό ακόμη, μέσα στην φύση που άλλοτε είναι γαλήνια και άλλοτε άγρια, αινιγματική.. Πάντα έβλεπα εικόνες κοιτάζοντας τα σύννεφα.. πρόσωπα, ζώα, σκηνές να εκτυλίσσονται.. στην Ισλανδία το έβλεπα παντού.. στον ουρανό, στο χώμα, στους βράχους, στον πάγο.. όλα έχουν κάτι να σου πουν.. μια ιστορία μοναδική.. ένας τόπος μακρινός που κρατά την φυσιογνωμία του αναλλοίωτη.. δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποί του συγκαταλέγονται στους ευτυχέστερους του πλανήτη.. και οι ταξιδιώτες του στους πιο τυχερούς.. Ένας τόπος που επιστρέφεις.. αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε κι εμείς..
Let’s go practical..
Η Ισλανδία θεωρείται ακριβός προορισμός, αν και εξαρτάται πώς θα το διαχειριστεί ο καθένας.. Κλείσαμε τα εισιτήρια μέσα Οκτώβρη, 6 μήνες πριν το ταξίδι περίπου.. μέσω Λονδίνου 210 € με easyjet.. Το ξενοδοχείο, κάπως απομονωμένο, αλλά εξαιρετικό value for money – κόστος 65 €/τρίκλινο.. Η ενοικίαση του αυτοκινήτου κόστισε 250€ με όλες τις έξτρα ασφάλειες για 4 ημέρες.. Το κόστος διατροφής ήταν υψηλό – ενδεικτικά γύρω στα 15€/άτομο για ένα μέτριο burger στα kfc. Προτιμήσαμε τη λύση του σούπερ μάρκετ. Diesel 1,35 € με μία συμβολική έκπτωση και δώρο τον καφέ για όλους τους επιβάτες στα βενζινάδικα Olis και Obis, με μία κάρτα που μας προμήθευσαν από το rent-a-car..
Η περίοδος που ταξιδέψαμε –αρχές Μάη- προσφέρει χαμηλότερο κόστος σε διαμονή και αεροπορικά, καθώς είναι άκρα σεζόν και διαχειρίσιμες καιρικές συνθήκες. Θα πηγαίναμε ξανά στο νησί του πάγου χειμώνα για να προσευχηθούμε να μας φανερωθεί το Βόρειο Σέλας και καλοκαίρι για να μπορέσουμε να κάνουμε βαρκάδα μέσα στον παγετώνα..
