marianna k.
Member
- Μηνύματα
- 186
- Likes
- 543
- Επόμενο Ταξίδι
- Βέλγιο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κoύβα
O επόμενος σταθμός στο πρόγραμμά μας ήταν ο Καθεδρικός του Βερολίνου ή Berliner Dom, σχεδόν δυο βήματα απόσταση από το Μουσείο της Περγάμου. Το αρχικό σχέδιο δεν ήταν να ανέβουμε στον περίφημο Θόλο, επειδή όμως τελευταία στιγμή η επίσκεψή μας στο Reichstag ακυρώθηκε λόγω σχηματισμού κυβέρνησης, η εναλλακτική μας για να απολαύσουμε τη θέα της πόλης ήταν αυτή η επίσκεψη στον Καθεδρικό. Ο Καθεδρικός του Βερολίνου σε ρυθμό μπαρόκ χτίστηκε το 1905. Ο σημερινός ναός δεν είναι ο πρώτος που χτίστηκε σε αυτό το σημείο. Η πρώτη εκκλησία χτίστηκε εδώ το 1465 και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από έναν καθεδρικό το 1765. Με διαταγή του Γουλιέλμου Β’ ο ναός καταστράφηκε το 1894 και αποφασίστηκε να αντικατασταθεί με το σημερινό ναό. Το τεράστιο μέγεθος ήταν σαν ένα προτεσταντικό αντίβαρο του ναού του Αγίου Πέτρου της Ρώμης.
Η μεγαλύτερη καταστροφή βέβαια προκλήθηκε στο ναό έπειτα από έναν βομβαρδισμό το 1944, μεγάλο μέρος του θόλου και των παρακείμενων Πύργων καταστράφηκαν με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά και στις υπόγειες κρύπτες με τις βασιλικές σαρκοφάγους. Τελικά ο ναός ανακατασκευάστηκε και το 1993 η εκκλησία επαναλειτούργησε.
Μπορεί να επισκεφθεί κανείς το ναό από τις 09:00 έως τις 19:00 και το εισιτήριο κοστίζει 7 ευρώ και το μειωμένο 5 ευρώ. Λόγω της Κυριακάτικης Λειτουργίας δεν μπήκαμε καθόλου στον κυρίως ναό, τον είδαμε μόνο από ένα παραθυράκι σαν εξώστη καθώς ανεβαίναμε στο Θόλο.
Όσον αφορά το θόλο λοιπόν, ανεβαίνεις από μια εσωτερική σκαλίτσα και περπάτημα σε στενούς διαδρόμους.
Όπου βρίσκαμε δεξιά ή αριστερά μικρά παραθυράκια ή μπαλκονάκια τρέχαμε να βγάλουμε φωτογραφίες αλλά τελικά όταν φτάσαμε πάνω, στο εξωτερικό μπαλκόνι, μείναμε με το στόμα ανοιχτό!
Όλη η πόλη στο πιάτο…
Βγάλαμε πολλές μα πάρα πολλές φωτογραφίες και στη συνέχεια κατεβήκαμε στο χώρο με τις βασιλικές σαρκοφάγους, λίγο σκοτεινά, λίγο περίεργος χώρος, πάντως δεν εντυπωσιαστήκαμε ιδιαίτερα. Στη συνέχεια κάναμε τη σκέψη να μπούμε και στον κυρίως ναό αλλά λόγω έλλειψης καφέ και..πείνας, γρήγορα απορρίψαμε την ιδέα…
Είχα ήδη βάλει στο πρόγραμμα μια επίσκεψη στη Hackesher Höfe και οι σημειώσεις μου ανέφεραν μια καφετέρια εκεί κοντά οπότε κατευθυνθήκαμε προς τη Scheuenviertel. Η συγκεκριμένη περιοχή μέχρι και το 17ο αιώνα, δεν θεωρούνταν τμήμα της πόλης. Εδώ βρίσκονταν οι αποθήκες στις οποίες τοποθετούσαν κυρίως άχυρo, σιτάρι ή οτιδήποτε άλλο. Αποτέλεσε τελικά μέρος του Βερολίνου μετά το 1731 όταν ο Γουλιέλμος Ά διέταξε την επέκταση των τειχών της πόλης. Στα επόμενα χρόνια λοιπόν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυρίως Εβραίοι και σύντομα δημιουργήθηκε μια ζωντανή και ισχυρή Εβραϊκή κοινότητα με επίκεντρό της τη συγκεκριμένη περιοχή.
Πρόκειται για μια πολύ γραφική και πολύχρωμη γειτονιά, η οποία είναι επίσης πολύ κοντά στο Νησί των Μουσείων.
Περάσαμε λοιπόν τον ποταμό Σπρέε και μετά τη γέφυρα κατευθυνθήκαμε αριστερά με προορισμό μας τη Hackesher Höfe. Η είσοδος βρίσκεται στη Rosenthaler Strasse 40-41 και είναι ουσιαστικά ένα συγκρότημα με μαγαζιά, καφετέριες, εστιατόρια ή καλλιτεχνικούς χώρους που χωρίζονται από πανέμορφες αυλές. Άνοιξε το 1906 και σήμερα προσελκύει πολλούς τουρίστες εξαιτίας του ιδιαίτερου χαρακτήρα του κτιρίου.
Η μεγαλύτερη καταστροφή βέβαια προκλήθηκε στο ναό έπειτα από έναν βομβαρδισμό το 1944, μεγάλο μέρος του θόλου και των παρακείμενων Πύργων καταστράφηκαν με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά και στις υπόγειες κρύπτες με τις βασιλικές σαρκοφάγους. Τελικά ο ναός ανακατασκευάστηκε και το 1993 η εκκλησία επαναλειτούργησε.
Μπορεί να επισκεφθεί κανείς το ναό από τις 09:00 έως τις 19:00 και το εισιτήριο κοστίζει 7 ευρώ και το μειωμένο 5 ευρώ. Λόγω της Κυριακάτικης Λειτουργίας δεν μπήκαμε καθόλου στον κυρίως ναό, τον είδαμε μόνο από ένα παραθυράκι σαν εξώστη καθώς ανεβαίναμε στο Θόλο.
Όσον αφορά το θόλο λοιπόν, ανεβαίνεις από μια εσωτερική σκαλίτσα και περπάτημα σε στενούς διαδρόμους.
Όπου βρίσκαμε δεξιά ή αριστερά μικρά παραθυράκια ή μπαλκονάκια τρέχαμε να βγάλουμε φωτογραφίες αλλά τελικά όταν φτάσαμε πάνω, στο εξωτερικό μπαλκόνι, μείναμε με το στόμα ανοιχτό!
Όλη η πόλη στο πιάτο…
Βγάλαμε πολλές μα πάρα πολλές φωτογραφίες και στη συνέχεια κατεβήκαμε στο χώρο με τις βασιλικές σαρκοφάγους, λίγο σκοτεινά, λίγο περίεργος χώρος, πάντως δεν εντυπωσιαστήκαμε ιδιαίτερα. Στη συνέχεια κάναμε τη σκέψη να μπούμε και στον κυρίως ναό αλλά λόγω έλλειψης καφέ και..πείνας, γρήγορα απορρίψαμε την ιδέα…
Είχα ήδη βάλει στο πρόγραμμα μια επίσκεψη στη Hackesher Höfe και οι σημειώσεις μου ανέφεραν μια καφετέρια εκεί κοντά οπότε κατευθυνθήκαμε προς τη Scheuenviertel. Η συγκεκριμένη περιοχή μέχρι και το 17ο αιώνα, δεν θεωρούνταν τμήμα της πόλης. Εδώ βρίσκονταν οι αποθήκες στις οποίες τοποθετούσαν κυρίως άχυρo, σιτάρι ή οτιδήποτε άλλο. Αποτέλεσε τελικά μέρος του Βερολίνου μετά το 1731 όταν ο Γουλιέλμος Ά διέταξε την επέκταση των τειχών της πόλης. Στα επόμενα χρόνια λοιπόν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυρίως Εβραίοι και σύντομα δημιουργήθηκε μια ζωντανή και ισχυρή Εβραϊκή κοινότητα με επίκεντρό της τη συγκεκριμένη περιοχή.
Πρόκειται για μια πολύ γραφική και πολύχρωμη γειτονιά, η οποία είναι επίσης πολύ κοντά στο Νησί των Μουσείων.
Περάσαμε λοιπόν τον ποταμό Σπρέε και μετά τη γέφυρα κατευθυνθήκαμε αριστερά με προορισμό μας τη Hackesher Höfe. Η είσοδος βρίσκεται στη Rosenthaler Strasse 40-41 και είναι ουσιαστικά ένα συγκρότημα με μαγαζιά, καφετέριες, εστιατόρια ή καλλιτεχνικούς χώρους που χωρίζονται από πανέμορφες αυλές. Άνοιξε το 1906 και σήμερα προσελκύει πολλούς τουρίστες εξαιτίας του ιδιαίτερου χαρακτήρα του κτιρίου.
