Αιθιοπία FARENZI..

[Lyda]

LULLU υπεροχη η αφηγηση και ακομα καλυτερες οι φωτογραφιες, go on.

 

[Soctama]

Lullu πραγματικά ευχαριστούμε πολύ για αυτή σου την αφήγηση...!!Περιμένω αγωνιωδώς την συνέχεια..!

 

[LULLU]

Η επίσκεψη στο σχολείο αυτό στάθηκε αφορμή συζητήσεων .. Δεν μπορείς στο τέλος –τέλος να μην μακαρίσεις τη τύχη σου, γιατί περί τύχης πρόκειται, που δεν γεννήθηκες εδώ...
Οι ημέρες μου έχουν μια επαναληπτικότητα σταθερή και γνωστή για κάθε στιγμή ,αλλά αυτό που αποκομίζω και καταγράφω στη ψυχή και στο μυαλό δεν είναι καθόλου μα καθόλου ίδιο. Μέσα στους διαδρόμους, στα ιατρεία , στα χειρουργεία νοιώθω πως ακούμπησα πάτο, έχω υπερβεί τα όρια αντοχής της όρασης, της όσφρησης της αδυναμίας, της ανεκτικότητας, της κατανόησης, της συμπόνιας .
Οι κατσαρίδες οργώνουν τους τοίχους τα σεντόνια και τα κουρασμένα καταβεβλημένα κορμιά των αρρώστων, οι μύγες έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα κολλημένα από τσίμπλα βλέφαρα, η ανάμεικτη μυρωδιά ιδρώτα φαρμακίλας και απλυσιάς και η ζέστη είναι οι εικόνες που πρέπει να παλέψεις να δαμάσεις και να αποδεχτείς….Από τη πρώτη ματιά και επίσκεψη στους θαλάμους αντιλαμβάνομαι πως εδώ ο θάνατος είναι η αναμενόμενη εξέλιξη της κάθε αρρώστιας που λόγω των μη υπαρκτών μέσων διάγνωσης και επαρκούς θεραπείας ,κάνει απλά τον κύκλο μέχρι να φτάσει στο τέλος της που είναι και το τέλος του αρρώστου. Τα 5 δολάρια που αναλογούν στο κάθε άρρωστο από κρατική μέριμνα ετησίως, καλύπτουν πιθανότητα τα έξοδα και μισθούς του προσωπικού.. Και μην φανταστείτε παχυλούς μισθούς και μπόνους…στη μαύρη ήπειρο είμαστε.. Η αμοιβή του ειδικευμένου γιατρού είναι από 1300-2000 μπιρ.. και διαιρέστε δια 16 ( η ισοτιμία είναι 16 μπιρ το 1 ευρώ) και θα βρείτε το ποσόν που αναλογεί σε ευρώ. .. Στο νοσοκομείο που μόνο κατ όνομα είναι κρατικό , οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι δωρεάν. Ο κόσμος πληρώνει για μια απλή ιατρική εξέταση 30-40 μπιρ , αν δε χρειαστεί νοσηλεία ή χειρουργική επέμβαση πρέπει να χώσει το χέρι στη τσέπη πληρώνοντας 500-1000 μπιρ.. ποσά για εμάς αστεία ,αλλά για δυσβάστακτα για εκείνους.. Στέκομαι πάνω από το κρεβάτι μιας 45χρόνης σε τελικό στάδιο εγκεφαλικής ηπατοπάθειας.. ένα κορμί καλυμμένο με ένα σταχτί σεντόνι, χωρίς ορό, χωρίς τίποτα που να δηλώνει ιατρική θεραπεία. Οι συγγενείς ανταλλάσουν κουβέντες με την υπεύθυνη ιατρό στη γλώσσα τους που αν και μου είναι άγνωστη, διακρίνω το ύφος και τόνο της απογοήτευσης αλλά και της εγκατάλειψης.. ..
-Οι συγγενείς αρνούνται να πληρώσουν άλλη θεραπεία για την ασθενή.. μου εξηγεί η συνάδελφος…
Κατανοώ απόλυτα και σέβομαι την απόφαση τους, είναι δε ολοφάνερο πως διανύει τα τελευταία δευτέρα μιας ζωής σκληρής πονεμένης τυραννισμένης και πράγματι η μόνη λύτρωση είναι ο θάνατος που έρχεται αν και ένα κομμάτι κουρέλι που ο σύντροφος της απλώνει σκεπάζοντας το πρόσωπο της μας εμποδίζει να δούμε το κενό στα άδεια από ζωή μάτια , τη τελευταία αναπνοή από το στόμα που κουρασμένο θα μείνει μισάνοιχτο..
Η ζωή και ο θάνατος δίπλα –δίπλα παρέα στη απόλυτη φτώχεια και μιζέρια μου φαίνεται πως παίζουν κάτι σαν παιχνίδι κυριαρχίας και ανταλλαγής..
Από θάλαμο σε θάλαμο όλη η παθολογία των φοιτητικών μου χρόνων μπρος μου, να μου υπενθυμίζει πως η εξειδίκευση ,η ειδικότητα της υποειδικότητας, δεν αναιρεί την όποια παθολογία, (την ασθένεια )δεν την αποδυναμώνει απλά την καταχώνει την παραγκωνίζει ακόμη -ακόμη την υποτιμά μέχρι να φτάσει ο σουπερ ντουπερ εξειδικευμένος γιατρός στο σημείο να τρέχει στις σελίδες των βιβλίων να ξεθάψει τις πιο απλές μεθόδους διάγνωσης ακόμη και θεραπείας.. Πήρα- ρούφηξα σαν σφουγγάρι πάρα πολλά σήμερα από το παθολογικό τμήμα , σαστισμένη και ικανοποιημένη έψαξα για τα δικά μου γνώριμα λημέρια τα χειρουργεία, για να αράξω, να σκεφτώ και να βάλω σε τάξη όλα όσα είδα και έμαθα..
Τώρα αν αναρωτιέστε, πως γίνεται μέσα στα νυστέρια και μαχαίρια πάνω από ανοιχτές κοιλιές ένας να ηρεμεί και να βάζει σε τάξη τις σκέψεις του , μπορώ μόνο να σας πω ότι αυτό ονομάζεται διαστροφή των χειρουργών, από την οποία φυσικά δεν έχω γλυτώσει ούτε εγώ….τι να κάνουμε ?Μπορείτε να θυμηθείτε όλα τα ανέκδοτα που κατά καιρούς λέγονται και αναφέρονται στο κλάδο μου…. όλα σωστά και ακριβή είναι.. θυμήθηκα και εγώ ένα –δυο με την ευκαιρία ..
Ανεβαίνοντας στην αίθουσα διδασκαλίας βρίσκω ένα πηγαδάκι ιατρικού συμβουλίου και στη μέση ο Θεοδόσης .. Ποιος είναι ο Θεοδόσης τώρα.. .Από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο νοσοκομείο γίναμε στόχος στενής παρακολούθησης μπορώ να πω, από ένα δωδεκάχρονο αγόρι με τεράστια μάτια, που μας ακολουθεί παντού σιωπηλά.. Μας ακολουθεί στο μάθημα, στους θαλάμους, στις σκάλες , στο φαγητό στο κήπο παντού, μας καρφώνει με αυτά τα τεράστια μαύρα μάτια χωρίς να βγάζει μιλιά.. Η Εμμανουέλλα το είχε πλησιάσει προσφέροντας τους βουτήματα νερό και τσάι κάθε μέρα στα διαλλείματα κυριολεκτικά το έχει πάρει υπό την προστασίας της η δε Νατάσσα του έδωσε το όνομα Θεοδόσης μια και ρωτώντας το πώς τον λένε , ο συνδυασμός των συμφώνων και φωνηέντων που αποτελούσαν το όνομα του, ακούγοντας τα της φάνηκε πιο εύκολο εύηχο και κατάλληλο το Θεοδόσης… και έτσι τον φωνάζαμε και εκείνος λες και του άρεσε, το οικειοποιήθηκε γυρναγε , απαντούσε και γελούσε ..Σήμερα λοιπόν αποφάσισε να ανοίξει τη καρδιά του, να αποκαλυφτεί ο πόνος του.. Εγώ μπαίνοντας τον είδα γυμνό από τη μέση και πάνω με ευδιάκριτες τις ουλές ηλεκτροπληξίας που κάλυπταν και τα δυο του χέρια..
Πριν δυο χρόνια λέει , έπεσε πάνω του ένα καλώδιο υψηλής τάσης ρεύματος.. Κοίτα τώρα πόσο τυχερός μπορεί να είναι κάποιος που γεννιέται και μένει σε ένα χωριό χωρίς ηλεκτρισμό, που ζει στο σκοτάδι το βράδυ, που δεν έχει διαβάσει για αυτό, ούτε γνωρίζει προφανώς για το χοντρό καλώδιο που περνά από πάνω του και τσακ ,νασου και πέφτει στη αγκαλιά του….. Αν έχεις τύχη διάβαινε!!!! Το πώς έζησε άγνωστο ιατρικό επίτευγμα και περίεργο, πάλι η τύχη θα πω εγώ προσπάθησε να διορθώσει τη ζημιά που έκανε.. Εδώ και 2 χρόνια ο Θεοδόσης ζει λοιπόν εδώ , μόνιμος κάτοικος του νοσοκομείου, μόνος, οι γονείς του έφυγαν, γύρισαν στην υπόλοιπη οικογένεια που ζει 500 χιλιόμετρα μακριά, μόλις είδαν ότι ο μικρός ζει αλλά χρειάζεται και άλλη φροντίδα, η οποία όμως έλαβε τέλος μόλις τέλειωσαν και τα χρήματα που προφανώς είχαν αφήσει.. Εδω ο λογαριασμός νοσηλείας δεν βγαίνει στο τέλος με την έξοδο του ασθενή , αλλά είναι ημερήσιος. Κάθε μέρα, η όποια παραπάνω αγωγή και εξετάσεις αποφασιστούν από τον θεράποντα γιατρό, γνωστοποιούνται στο συνοδό , ο όποιος θα προκαταβάλει το ποσό για αγορά των φαρμάκων η υπηρεσιών, θα προσκομίσει τη απόδειξη και μετά θα αρχίσει η θα συνεχιστεί η θεραπεία.... Ο μικρός λοιπόν, τελειώνοντας τα χρήματα δεν μπορούσε ούτε να πληρώσει για άλλες χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά ούτε είχε και εισιτήριο να γυρίσει πίσω. .Βρήκε λοιπόν τον ένα και μοναδικό φρεσκοβαμμένο θάλαμο που προορίζεται για τα υποσιτισμένα παιδιά αλλά δεν λειτουργεί ακόμη, έβαλε τα λιγοστά υπάρχοντας του μέσα και αφού κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί ένα πιάτο ινζτιέρα και καλαμπόκι , άραξε και μάλλον είναι καλύτερα από το σπίτι του.. Μην με ρωτήστε αν το έψαξε η μάνα του, οι πληροφορίες δεν είναι ακριβείς ούτε και αληθινές, αλλά πιστεύω πως όχι, μια και αυτή αρκέστηκε στο ότι ζει και ότι είδε ότι ήταν καλύτερα στο νοσοκομείο, παρά με την οικογένεια ..Και γιατί? Γιατί με το που θα γύρναγε, θα αναλάμβανε η τα κοπάδια του κτηνοτρόφου, η τα γαϊδούρια η τα κάρβουνα.. και δεν έχει σημασία αν πονούσε η δεν μπορούσε. …
Βλέπω ένα χέρι σκληρό, οιδηματώδες κατεστραμμένο από τη διέλευση του ρεύματος που για να υπάρξει μια στοιχειώδη λειτουργική αποκατάσταση θα χρειαστεί δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις..
- Τι λες Μουλου? Να το κάνουμε? Ρωτά ο καθηγητής και φίλος Θεόφιλος ..
- Βρε Θεόφιλε…, πως μπορώ να αρνηθώ σε αυτά τα μάτια τη ελπίδα?.. Νιώσαμε και οι δυό το βάρος του βλέμματος του μικρού πάνω μας και όταν τα δικά μας διασταυρωθήκαν με τα δικά του, η ελπίδα η αγωνία και η προσμονή ήταν τόσο έντονα ζωγραφισμένες που ανατριχιάσαμε. .δεν αντέξαμε και κατεβάσαμε τη ματιά μας.. από ντροπή στη διαφορετικότητα των επιλογών και ευκαιριών μας..
Η τρομερή παντός καιρού αναισθησιολόγος Μαρία στάθηκε δίπλα μας…
-Προχωρήστε ,,. Αναλαμβάνω εγώ τη νάρκωση.. το πόνο…λέει με αποφασιστικότητα,..
Ζητώ από τον doc Zelale να εξηγήσει στο μικρό ότι αυτό που θα κάνουμε είναι μόνο η αρχή, ότι δεν θα ξυπνήσει και θα είναι όλα όπως πριν το ατύχημα.. δεν πρέπει να πιστέψει ότι θα θεραπευτεί με μια εντελώς.., ,θα είναι ότι πιο τραγικό ακόμη και από το ίδιο το ατύχημα. .σαν να το καίμε για δεύτερη φορά.. Δεν ξέρω αν τα κατάλαβε όλα η ορισμένα , χαμογέλασε και δέχτηκε να χειρουργηθεί, όπως δέχτηκε και ο καθηγητής να πληρώσει το μετεκπαιδευτικό τμήμα όλα τα έξοδα που θα απαιτηθούν για την μετεγχειρητική πορεία.. Αρχίζει η ώρα σχεδιασμού και προγραμματισμού του χειρουργείου που κράτησε κάμποσες ώρες.. Ξύπνησε φώναζε το όνομα του πατέρα του και όταν είδε πως δεν ήταν δίπλα του ζήτησε από εμένα μην τον αφήσω μοναχό ..και ένιωσα τόση αδυναμία και ανημποριά που κόπηκαν τα γόνατα μου…. Δεν ήξερα που και πώς να κρύψω την ψεύτικη ηρεμία και παγερή επαγγελματικότητα που φόρεσα με τη πράσινη στολή σήμερα….

.. O Θεοδοσης πριν το χειρουργειο..

 

[LULLU]

ο Θεοδοσης στο τμημα..


... με το ιατρικο τιμ...

 

[eleni70]

Διαβασα για τον μικρο Θεοδοση κ δακρυσα ειδικα οταν αντικρυσα τα μεγαλα γεματα προσμονη ματια του.
Υποκλινομαι για αλλη μια φορα στο εργο σας, στην προσφορα σας κ στο κουραγιο σας...

 

[xenos]

Lullu oτι και να γραψω ειναι λιγο...
Ευχομαι παντα να εχεις την αντοχη και κουραγιο να αντιμετωπιζεις τον ανθρωπινο πονο.
Μπραβο σε σενα και ολο το team.

 

[Lyda]

Δεν εχω λογια....ειστε ολοι απιστευτοι. Μπραβο για την δουλεια που κανετε.

 

[zmaria]

κι εγώ δεν έχω λόγια.. παρά μόνο συγκίνηση... Να σαι καλά για όλα

 

[LULLU]

Το να γεννηθείς γυναίκα στη Αφρική , πέρα των άλλων γενικών προβλημάτων έχει και προβλήματα που άπτονται στη ίδια τη γυναίκεια φύση…Ο γάμος σε παιδική σχεδόν ηλικία καμιά φορά, ο πρόωρος τοκετός, οι άθλιες συνθήκες τοκετού , οι δύσκολοι τοκετοί από άπειρα μη ειδικά χέρια, οι στενώσεις της περιοχής που οφείλονται σε ακρωτηριαστικές μεθόδους κλειτοριδεκτομής , οι μη ασφαλείς εκτρώσεις , έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σοβαρής επιπλοκής , τα κόλπο-ουρηθρικά και κόλπο-ορθικά συρίγγια, που στέλνουν την γυναίκα στο δια βίου αποκλεισμό από την κοινωνία και από την ίδια την οικογένεια. Όλες αυτές οι γυναίκες παραιτημένες από τον σύζυγο, γιατί ποιος θα ήθελε να είχε δίπλα του μια γυναίκα που τα ούρα βρέχουν συνεχώς τα πόδια της, είναι απαρηγόρητες γιατί είναι μάνες που έχασαν το παιδί τους σε αυτό το τοκετό, είναι κοινωνικά θαμμένες στη πίσω μεριά της αυλής ,να τρώνε μόνες αν τους δώσουν ένα πιάτο φαί, χωρίς δουλειά, χωρίς παρέα, χωρίς ζωή.. στα αζήτητα.. Μέχρι που έκανε την εμφάνιση της μια γυναίκα Αυστραλέζα , γιατρός –γυναικολόγος η doc Hamlin..που αναγνώρισε το πρόβλημα , αφιέρωσε χρήμα –χρόνο από τη ζωή της ίδρυσε κέντρα αποκατάστασης στη χώρα που έγινε η νέα πατρίδα της .Το πρώτο κέντρο ιδρύθηκε στην Aντις , διαδόθηκε η είδηση , η ενημέρωση των γυναικών πως πράγματι υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν στη ζωή ξανά, ότι υπάρχουν και άλλες γυναίκες με το ίδιο πρόβλημα , να βγουν από τα αποκλεισμό και να διεκδικήσουν το δικαίωμα της ζωής και της επανένταξης και όλο αυτό με μηδενικό κόστος. .Οι γυναίκες πείστηκαν , παραδόθηκαν και αγκάλιασαν τα κέντρα αυτά που σήμερα αριθμούν 4 σε όλη τη χώρα. Ένα από τα αυτά εδώ και 3 χρόνια λειτουργεί στο Yirgalem , στον ίδιο χώρο που κτίστηκε και το νοσοκομείο.. Καταλαμβάνει την αριστερή πλευρά του οικοπέδου και ορθώνεται λαμπερό , ολοκαίνουργιο και κυρίως πεντακάθαρο μέσα και έξω δίδοντας μια έντονη αντίθεση με την άθλια όψη του κεντρικού νοσοκομείου. Το fistula center διαθέτει δικες του χειρουργικές αίθουσες, αίθουσες ψυχαγωγίας, ψυχιατρικής υποστήριξης, ιατρεία, αναρρωτήρια , φυσικοθεραπευτήρια, κουζίνα και προσωπικό,( οι περισσότερες γυναίκες υπήρξαν και ασθενείς) που δουλεύει ασταμάτητα διατηρώντας το κέντρο πεντακάθαρο και λαμπερό ….Ο ευγενικός και φιλικός γιατρός που συναντήσαμε τη πρώτη μέρα στο χειρουργείο, ο doc Fecade, μας περιμένει …θα μας οδηγήσει ,θα μας εξηγήσει , θα μας αναλύσει το έργο που γίνεται εδώ και μας προσκαλεί να διαβούμε τη πόρτα του χειρουργείου.. Άλλο που δεν θέλαμε με τη αναισθησιολόγο, πετάξαμε τη σκούφια μας , βάλαμε τη στολή και βουρ, μέσα.. Η Μαρία αναλαμβάνει τη νάρκωση , ξεκουράζοντας το Fecade που ο ίδιος έκανε πρώτα την ραχιαία αναισθησία και μετά χειρουργούσε.. Εδω επιβεβαιώνεται και το ανέκδοτο που λέμε εμείς, για τους χειρουργούς…, ότι δεν ξέρουν τίποτα( δεν συμφωνώ) αλλά τα κάνουν όλα!!!!! Ο συνάδελφός εδώ αν και γυναικολόγος, ήξερε και έκανε τα πάντα.. Τέσσερα περιστατικά χειρουργήσαμε σήμερα, τέσσερις γυναίκες θα επανέλθουν στη κοινωνία μετά από λίγες εβδομάδες.. Πέρυσι νοσηλευτήκαν 900 γυναίκες και οι 450 χρειάστηκαν χειρουργική αντιμετώπιση και φέτος το πρώτο εξάμηνο ο αριθμός των χειρουργημένων γυναικών φτάνει τις 270..Βγαινουμε στο διάδρομο , οι γυναίκες τυλιγμένες με το καρό πατς όμοια κουβερτούλα τους πηγαίνουν στην αίθουσα υποστήριξης.., καθαρές, στεγνές από ούρα και όχι μόνες, το επιβεβαιώνει το χαμόγελο που σκα στα χείλη τους.. Ρίχνω ένα βλέμμα στη φωτογραφία της Χαμλιν που δεσπόζει στο τοίχο, τα σέβη μου και σαν γυναίκα και σαν συνάδελφος τα εκφράζω στο Fecade …

 

[LULLU]

η ζωη μια γυναικας με φιστουλα..


Η Χαμλιν με τον ανδρα της..

 

[renata]

lullu πονεσα πολυ για αυτο το κομματι της ιστορίας σου..
καταλαβαίνω πολύ καλά τι παίζοταν ολα αυτα τα χρόνια για τις γυναίκες -φαντάσματα.
ολα αυτα που εκανες αξίζουν πολλων συγχαρητηριων αν και οσο σε ξέρω οτι κανεις, ειναι ουσιαστικό και μεγαλειώδες!!
Μακάρι την επόμενη φορά να ειμαι συνεργάτης σου! μετα χαράς!!

 

[LULLU]

lullu πονεσα πολυ για αυτο το κομματι της ιστορίας σου..
καταλαβαίνω πολύ καλά τι παίζοταν ολα αυτα τα χρόνια για τις γυναίκες -φαντάσματα.
ολα αυτα που εκανες αξίζουν πολλων συγχαρητιρίων αν και οσο σε ξέρω οτι κανεις ειναι ουσιαστικό και μεγαλειώδες!!
Μακάρι την επόμενη φορά να ειμαι συνεργάτης σου μετα χαράς!!

..
ρενατα αυτα που πηρα ειναι πολυ περισσοτερα απο αυτα που εδωσα... ..