Νεπάλ Everest Base Camp & Cho La Pass trek, "There and back again...."

[Zorz59]

Όχι ότι οι άλλες μέρες ήταν χάλια αλλά σε αυτή έχεις κάποιες από τις πιο όμορφες φωτογραφίες μέχρι στιγμής.

Αυτή η μέρα ήταν με διαφορά η καλύτερη εμπειρία του τρεκ....

 

[Zorz59]

Day 12

GOKYO LAKES (4790m) - to GOKYO RI (5360m) - GOKYO LAKES (4790m)

15.971 steps, Up 693m – Down 693m

Η διαμονή μας στο Gokyo, γίνεται στο EcoLodge Gokyo. Θεωρητικά το πιο χλιδάτο Lodge του Gokyo. Σε σχέση με ότι έχουμε μείνει σχεδόν τα τελευταία δέκα βράδια, το να έχουμε δικό μας μπάνιο μέσα στο δωμάτιο και να μην σκεφτόμαστε το πώς θα βγούμε από το δωμάτιο μέσα στη νύχτα και το κρύο για την ανάγκη, μας φαίνεται όντως υπέρτατη χλιδή!!

Σήμερα η ομάδα χωρίζεται πάλι. Το μενού έχει μόνο ανέβασμα στην κορυφή Gokyo Ri που είναι δίπλα από το χωριό στα 5.360m, και μετά χαλάρωμα στο Gokyo και στο Lodge μέχρι την άλλη μέρα το πρωί. Η πλαγιά είναι αρκετά απότομη, οπότε αυτά τα 693m κάθετης υψομετρικής μέχρι την κορυφή θα είναι βαριά για το σώμα, ιδιαίτερα μετά τη χθεσινή καταπόνηση και σοφά ο Γιάννης με το πρόβλημα στο πόδι επέλεξε να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί. Έτσι εγώ και ο Ganga βάζουμε ξυπνητήρι στις 6 το πρωί για να ανεβούμε την πλαγιά. Καλύτερα με λίγο κρύο παραπάνω στο ανέβασμα και νωρίς παρά αργότερα μέσα στην ηλιακή ακτινοβολία.

Frozen και πάλι… Περνάμε πάνω από μερικές πέτρες που χωρίζουν τη λίμνη και προχωράμε προς τη βάση του Gokyo Ri.

Η ανάβαση αργή στην αρχή μέχρι να ζεσταθούμε και σιγά σιγά αρχίζουμε και κερδίζουμε υψόμετρο. Από εκεί ξεκινάμε και βλέπουμε από κάτω μας το σύστημα λιμνών του Gokyo.

WIKI: “Οι λίμνες Gokyo βρίσκονται στην Επιτροπή Ανάπτυξης του χωριού Khumjung της περιοχής Solukhumbu στη ζώνη Sagarmatha στο βορειοανατολικό Νεπάλ. Το Gokyo Cho, που ονομάζεται επίσης Dudh Pokhari, είναι η κύρια λίμνη με έκταση 42,9 εκταρίων (106 στρέμματα) και το χωριό Gokyo βρίσκεται στην ανατολική ακτή του.

Το Thonak Cho είναι η μεγαλύτερη λίμνη με έκταση 65,07 ha (160,8 στρέμματα). Το Gyazumpa Cho έχει έκταση 29 ha (72 στρέμματα), ακολουθούμενο από το Tanjung Cho με έκταση 16,95 ha (41,9 στρέμματα) και το Ngojumba Cho με έκταση 14,39 ha (35,6 στρέμματα).

Ως πηγές μόνιμου γλυκού νερού έχουν υψηλή υδρολογική αξία. Τρέφονται με νερά από διάφορες πηγές, όπως διαρροή από τον παγετώνα Ngozumpa, ένα ρεύμα που προέρχεται από το πέρασμα Renjo La από τα βορειοδυτικά και ένα άλλο ρεύμα που προέρχεται από τον παγετώνα Ngozumpa στα ανατολικά. Πρόκειται για υγροτόπους γλυκού νερού που τροφοδοτούνται από παγετώνες και ρίχνουν νερό στο Dudh Kosi μέσω της λίμνης Taujon και της λίμνης Longabanga. Αυτές οι λίμνες είναι βαθύτερες από ό,τι είχαν υποθέσει προηγουμένως οι ερευνητές. Η τέταρτη λίμνη (Thonak Cho) είναι η βαθύτερη λίμνη (62,4 m) ακολουθούμενη από τη λίμνη Gokyo που είναι 43 m. Δεν έχει παρατηρηθεί άμεση σύνδεση μεταξύ της λίμνης Gokyo και του ανώτερου Thonak Cho και του Ngozumpa Cho, αλλά αυτές οι λίμνες μπορεί να συνδέονται μέσω υπόγειων υδάτων διαρροής. Το σύστημα της λίμνης Gokyo είναι φυσικά ευάλωτο, καθώς βρίσκεται σε μια οικολογικά εύθραυστη και ασταθή ζώνη. Το ξέσπασμα του παγετώνα Ngozumpa είναι πάντα μια απειλή για την ύπαρξη των λιμνών.

Το σύστημα λιμνών Gokyo των 19 λιμνών εκτείνεται σε μια έκταση 196,2 εκταρίων (485 στρέμματα) που βρίσκεται μεταξύ 4.600 και 5.100 m (15.100 και 16.700 πόδια). Ο υγρότοπος βρίσκεται στην κορυφή του Dudh Kosi, που κατέρχεται από το Cho Oyu.”

Όπως κουβεντίαζουμε με τον Ganga για τις λίμνες μου αναφέρεις το πόσο συμαντικές και ιερες είναι για τους ντόπιους. Οι λίμνες Gokyo θεωρούνται ιερές τόσο από τους Ινδουιστές όσο και από τους Βουδιστές. Περίπου 500 Ινδουιστές κάνουν ένα ιερό μπάνιο στις λίμνες κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Janai Purnima, που συνήθως συμβαίνει τον Αύγουστο. Κατά μέσο όρο 7.000 τουρίστες ετησίως επισκέπτονται τις λίμνες Gokyo. Η τοποθεσία λατρεύεται ως ο τόπος διαμονής του «Nag Devata» (Θεός του φιδιού). ένας ναός των Ινδουιστικών θεοτήτων των Λόρδων Βισνού και Σίβα βρίσκεται στη δυτική γωνία της λίμνης.

Η πεποίθηση ότι τα πουλιά και η άγρια ζωή της περιοχής δεν πρέπει να βλάπτονται προστατεύει παραδοσιακά την πανίδα. Και εκεί εμφανίζονται μπροστά μας οι χιονόκοτες των Ιμαλάιων!! Πανέμορφα στρουμπουλά και ολοστρόγγυλα πτηνά!! Himalayan Snowcock λοιπόν.. το μέρος είναι γεμάτο από αυτά τα πουλιά που τρώνε το πρωινό τους.. Σπόρους από τα φυτά της πλαγιάς.

Αφού τα παρατηρούμε, τον ρωτάω για το υπόλοιπο της ανάβασης πόσο ακόμα έχουμε και τα λοιπά… έχουμε κάνει περίπου για το ¼ της διαδρομής 40 λεπτά με τις στάσεις μας για παρατήρηση και φωτογραφίες. Ο Ganga μου λέει ότι δε το έχει κάνει ποτέ με πελάτες κάτω από 2.15 λεπτά… Ok του λέω ας το σπάσουμε αυτό το ρεκόρ, με χιουμοριστική διάθεση, και αφού θα γυρίσουμε από τη ίδια διαδρομή ότι φωτογραφίες βγάλουμε ας είναι στο κατέβασμα. Lets do it λέει και ξεκινάμε… Σταθερό βήμα, όχι γρήγορο για να μην μείνουμε από ανάσες και η επόμενη μας στάση ήταν η κορυφή!! 1 ώρα και 55 ο χρόνος μας… Μπράβο μας!!! Κορυφή!!!!

Forth Goal Achieved: Gokyo Ri Summit 5.360m!!!

Η θέα από εκεί…….. Η θέα από εκεί….. δεν υπάρχουν λόγια… Στο ανέβασμα βλέπαμε το Everest να ξεπροβάλλει σιγά σιγά , αλλά από την κορυφή οι εικόνες είναι απερίγραπτες!!!

Παγετώνας Ngozumpa

4 κορυφές πάνω από τα 8.000 μέτρα, Everest, Makalu, Lhotse, Cho Oyu….

Και οι συγκλονιστικές γαλαζοπράσινες λίμνες του Gokyo….

Εμπειρία wallpaper από μόνο του!!!!!

Έχουμε όλη την ημέρα μπροστά μας σήμερα, έχουμε φτάσει πάνω πολύ νωρίς, μόνο άλλος ένας ορειβάτης είναι εκεί, οπότε παίρνουμε το χρόνο μας στην κορυφή.

Ο ήλιος είναι τέλειος, και πατάω pause για αρκετή ώρα έτσι ώστε να χαθώ σε αυτές τις εικόνες…. Η μαγεία της φύσης μπροστά μου!!

Ο κυριος Everest

…..Πίσω στη βάση ο Γιάννης έχει σηκωθεί, πίνει καφεδάκι και θαυμάζει την ανατολή στην πανέμορφη λίμνη… ακούγοντας ντόπια μουσική με τους πορτερ που βρίσκονται στο κατάλυμα και ετοιμάζουν τα πράγματα για του ορειβάτες που θα κατηφορίσουν σήμερα..

Στην κορυφή έχουμε πάρει τον χρόνο μας πια και με τον Ganga φτιάχνουμε και μερικές λωρίδες από prayer flags που έχουν λυθεί από τον αέρα…

Χαιρετάμε τον μικρό Βούδα που είναι στην κορυφή σε μία κρύπτη και ξεκινάμε την χαλαρή μας κατάβαση… Η εικόνα που έχουμε μπροστά μας σε όλη την κατάβαση είναι απερίγραπτη.

Και κάπου εκεί βγαίνει και η φωτογραφία του ταξιδίου!!!!

Σε λίγη ώρα είμαστε στο πλάι της λίμνης και γυρνάμε στο Lodge.

Βρισκόμαστε με τον Γιάννη και καθόμαστε να φάμε μαζί πρωινό μιας και μας περίμενε… Late Breakfast σήμερα, μιας και η ώρα είναι περίπου 11.

Από εδώ και πέρα έχει χαβαλέ στο lodge με τον Ganga με την πανέμορφη θέα με τις λίμνες να είναι έξω από το παράθυρο μας. Τροφή για χαβαλέ μας δίνει μια οικογένεια Ινδων που έχουμε παρατηρήσει από χθες στο πέρασμα Cho la.. Ηλικιωμένο ζευγάρι, Γιος και νύφη ήταν εχθές συγκλονιστικά αργοί μαζί με 3 πορτερ που τους κουβαλούσαν τα πράγματα ή και σχεδόν αυτούς, και φτάσανε στο Gokyo σήμερα το μεσημέρι… Ο όλος χαβαλές ήταν η γκρίνια που είχαν, και ότι βαρέθηκαν να περπατάνε και να καλέσουν ελικόπτερο να τους πάρει… για να ξεκινήσει να έρθει το ελικόπτερο πρέπει να πληρωθεί in advance, και άντε πάλι γκρίνια και πράξεις με δολάρια και ινδικές ρουπίες να φτάσουν στα 500 δολάρια που κοστίζει η μεταφορά… τέλος καλό για αυτούς αφού βρήκαν τα μετρητά και το Gokyo είναι πέρασμα και τα ελικόπτερα πηγαινοέρχονται συχνά..

Έχουμε επιτύχει όλους τους στόχους ανάβασης και υψομετρικών που είχαμε, και ετοιμάζουμε και ένα ωραίο μαντήλι δώρο στο Ganga με τα υψομετρικά μας και τους στόχους μας. Best Bomba Team το παρατσούκλι και στο 100% οι στόχοι μας… από αύριο μόνο κατάβαση.

Αργά το μεσημέρι πια βγαίνουμε με τον Γιάννη μία βόλτα το γύρω της λίμνης και του χωριού.. πόση ομορφιά υπάρχει σε αυτό τον πλανήτη… στο τέλος χαλαρώνουμε στη βεράντα μέχρι να πέσει ο ήλιος με λίγη μουσική στα ακουστικά με την έγγραφη μερικών σημειώσεων του ταξιδίου!!

Το Gokyo θα μείνει πάντα χαραγμένο μέσα μας….

 

[Zorz59]

Day 13

GOKYO LAKES (4790m) – NAMCHE BAZAAR (3440m)

46.366 steps, Up 510m – Down 1.610m

Gokyo λοιπόν. Είναι πραγματικό ναι. Μία αλπική λίμνη στα 4.750m, στα Ιμαλάια και να ξυπνάς δίπλα της.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα σήμερα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η πορεία της επιστροφής. Το βράδυ θα είμαστε στο Namche Bazaar πάλι, μετά από μία διαδρομή 35 Km περίπου, και συνολικό κατέβασμα υψομέτρου περίπου 1400 μέτρα για να φτάσουμε στα 3.440m ξανά. Μετά από καιρό πάμε σε μέρος που έχουμε ξαναδεί.

Ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί υπάρχει η χαρά της απόλυτης επίτευξης των στόχων, και στεναχώρια γιατί δε θέλουμε να τελειώσει η διαμονή στα Ιμαλάια. Τι μαγικός τόπος.

Χθες βράδυ κάναμε ένα κονκλάβιο με την Bomba Team που λέει και ο Ganga και αποφασίσαμε να προσθέσουμε άλλη μια μέρα στα βουνά πριν το χάος του Κατμαντού. Έτσι αλλάξαμε τα αεροπορικά για μία μέρα μετά και προσθέσαμε μία διανυκτέρευση στο Namche. Ώστε το πρόγραμμα να γίνει Gokyo στο Namche σήμερα, και μετά μία ολόκληρη μέρα το Namche πριν την συνέχεια.

Αφού λοιπόν μαζέψαμε όσο κρύο μπορούσαμε και στο Gokyo ξεκινάμε την αργή μας πορεία προς το Namche κατά της 8 το πρωί. Αυτό το αργοπορημένο ξεκίνημα μας, τελικά αποδείχθηκε λάθος και το μοναδικό σημείο τριβής και παρεξήγησης σε όλο το ταξίδι.

Ξεκινώντας από τις λίμνες του Gokyo, εμείς μείναμε στη λίμνη 3, περπατάμε παράλληλα στο ρυάκι που ενώνει τις λίμνες… Περνάμε τη λίμνη 2, καταγάλανη και αυτή μαγική… η λίμνη 1 όμως ήταν καταπράσινη… απόκοσμο τοπίο , γεμάτη με πτηνά και χιονόκοτες. Κάπου εδώ μας υιοθέτησε και ένας σκυλάκος που μας έξανε παρέα μέχρι το Namche.

Περνώντας τελικά όλες τις λίμνες φτάνουμε πάνω από ένα μικρό καταρράκτη, το μέρος που χύνονται οι λίμνες στο χείμαρρο που καταλήγει στο λευκό ποτάμι. Από εκεί παρατηρούμε και το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε για αρκετά χιλιόμετρα, φιδογυριστό στην πλαγιά του βουνού.

Στο Gokyo υπήρχε μία ανοικοδόμηση που δείχνει ότι περιμένουν οι τουρίστες να αυξηθούν σε βάθος χρόνου. Όμως πως ανεβαίνουν τα υλικά ως εκεί χωρίς δρόμους? Μα στην πλάτη φυσικά από του υπεράνθρωπους Sherpa. Με όριο τα 160 κιλά πλάτη οι άνθρωποι κουβαλάνε από σίδερα, κρεβάτια, πλακάκια, στρώματα, μέχρι και κουφώματα….!!!!! Εκεί καταλαβαίνεις γιατί οι porters παρακαλάνε να κουβαλούν τσάντες τουριστών…. Διότι τα 25 κιλά όριο ανά porter είναι για αυτού βόλτα στο δάσος, διότι η άλλη επιλογή είναι πολύ πιο βαριά.

Κατεβαίνοντας λοιπόν φτάνουμε στο περιβόητο Machermo. Ένας λιβαδότοπος εκτροφής Yak, με ένα Lodge. Εκεί στη μικρή μας στάση, με το ήλιο αρκετά ψηλά πλέον, πρέπει να βγάλω από πάνω μου τα ισοθερμικά… έχω σκάσει από τη ‘ζεστή… με το ανάλογο στριπτίζ, πετάμε κολάν και μάλλινα ισοθερμικά και προχωράμε ανάλαφροι.

Επόμενη στάση Dole, περνώντας μερικούς υπέροχους χείμαρρους και φαράγγιά φτάνουμε στο Dole περίπου 4.30 ώρες μετά το ξεκίνημα. Είναι ώρα για Lunch Και τσάι. Εκεί ζούμε άλλη μία στιγμή σπα, με την παγωμένη λεκάνη κα κάνει την εμφάνιση της και να βουτάμε τα πόδια μέσα για χαλάρωμα και φρεσκάδα.

Ενώ σε όλο το ταξίδι πουθενά δε μας έχουν αργήσει το φαγητό εκεί κάνουν περίπου 45 λεπτά για να έρθει, όλη αυτή η αργοπορία κάνει τον Ganga σκεπτικό και να μας προτείνει να μείνουμε για βράδυ εκεί… που του λέμε? Εδώ? Στο πουθενά? Ενώ το βράδυ εμείς περιμένουμε το πρώτο ζεστό μπάνιο μετά από 12 μέρες!!!!

Ναι λέει απλά δε ξέρω άμα φτάσουμε πριν νυχτώσει γιατί έχουμε άλλες 4-5 ώρες…. Με τα πολλά ξεκινάμε γιατί δεν ήταν λόγος το να κάτσουμε εκεί μόνοι μας μέσα το βουνό απλά για να μην περπατήσουμε βράδυ.
Αφήνοντας πίσω το Dole… το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά και εκεί είναι που βλέπουμε ξανά δέντρα και πράσινη βλάστηση. Πέσαμε από τα 4000 μετρά και άρχισαν να αλλάζουν όλα στην χλωρίδα. Από εδώ και πέρα η διαδρομή πλάι στο φαράγγι είναι δασική και με πολλά νερά… παγωμενα μεν νερά δε…

Μια ξαφνική Yak attack σπάει λίγο την ησυχία του βουνού και συνεχίζουμε πλαί στο φαράγγι . μια εικόνα μαγική που δε χωρά σε κανένα φακό. Για άλλη μια φορά όμως μας ξαφνίζει η πανίδα του Khumbu.

Να μπροστά μας το μπλε πρόβατο των Ιμαλάιων. Το bharal, που ονομάζεται επίσης μπλε πρόβατο, είναι ένα αιγοειδές ιθαγενές στα ψηλά Ιμαλάια. Είναι το μόνο μέλος του γένους Pseudois. Εμφανίζεται στην Ινδία, το Μπουτάν, την Κίνα, τη Μιανμάρ, το Νεπάλ και το Πακιστάν.

Έχουμε να βεβαιώσουμε, φυσικά ότι το πρόβατο δεν έχει καμία σχέση με το γαλάζιο….

Από εκεί και πέρα πρέπει να ανέβουμε μία ανηφόρα για να περάσουμε από την πίσω μεριά του φαραγγιού και να φτάσουμε στην διασταύρωση που είδαμε πριν περίπου 12 μέρες… Gokyo αριστερά, Tengboche δεξιά.

Ο Ganga λέει ότι σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, μετά από είκοσι λεπτά λέει σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, συνεχίζουμε ανηφόρα, τα ίδια μετά από λίγο… ρε Ganga μας δουλεύεις… ξεκινάω, πιάνω tempo και στο σύνολο σε 1 ώρα και ένα τέταρτο είμαι πάνω.

Περιμένοντας εκεί στην κορυφή τους άλλους είναι ένα mini market για ντόπιους, μπαίνω να πάρω τα μπισκότα oreo την τετράδα, η οποία είχε σε όλα τα lodge 2-3 δολάρια, μισό δολάριο εκεί!! Άλλη οικονομική κλίμακα …

Πλέον η ώρα έχει φτάσει 5.30 το απόγευμα και για πρώτη φορά στο ταξίδι συνεχίζουμε περπάτημα σε ελαφριά ομίχλη. Κατεβαίνουμε το πετρόχτιστο μονοπάτι και μερικές σκάλες και βρισκόμαστε στη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου που είχαμε περάσει.

Για πρώτη φορά συνεχίζουμε πάνω σε μονοπάτι που έχουμε ξαναπατήσει. Από εδώ θέλουμε 1.30 με 2 ώρες. Και εκεί είναι που ξεκινάει σιγά σιγά η παρεξήγηση. Ο Ganga άνευ λόγου ανέβασε ρυθμό για να προλάβουμε να είμαστε Namche πριν νυχτώσει. Αδύνατο αυτό βέβαια λόγω ώρας. Και εμείς ακολουθούμε. Σε όλο το ταξίδι είχαμε αργό ρυθμό γενικά για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μετά από 35 χιλιόμετρα περίπου και με το σκοτάδι να έχει πέσει, εγώ ακολουθώ τον Ganga και ο Γιάννης κρατάει τον ρυθμό που έχουμε σε όλο το ταξίδι, ως αποτέλεσμα μετά από λίγο να τον έχουμε χάσει πίσω μας.

Η λογική έκρηξη του Γιάννη ότι δεν αφήνουμε κανέναν πίσω στο βουνό τσιτώνει την ατμόσφαιρα. Το λάθος του Ganga γίνεται αντιληπτό γρήγορα όμως και οι συγγνώμες και η κατανόηση υπερίσχυσαν. Η κούραση είναι ο χειρότερος σύμβουλος αλλά η είσοδο μας στο Namche νύχτα έφερε χαμόγελα πάλι στην ομάδα. Τι διαδρομή και αυτή.

Εκεί πλέον έχουμε για πρώτη φορά ζεστό νερό μετά από 12 μέρες. Το πρώτο μπάνιο!!! Ηδονή!!!

Το χαλάρωμα από το ζεστό μπάνιο, μας βρίσκει στο σαλόνι του Lodge να πίνουμε την πρώτη μπύρα, το πρώτο αλκοόλ γενικά από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.!!!

Έτσι ξεκινάμε τη δοκιμή από τις ντόπιες μπύρες.

Sherpa Brewery, Craft beer Himalayan Red



Και καληνύχτα σας……….

 

[varioAthens]

Αν και σκιαζομαι και μονο στην ιδεα να βρεθω εκει, δεν μπορω παρα να υποβαλλω respect σε οσους το καταφερνουν!

 

[Zorz59]

Αν και σκιαζομαι και μονο στην ιδεα να βρεθω εκει, δεν μπορω παρα να υποβαλλω respect σε οσους το καταφερνουν!

Είναι ένα μοναδικό τοπίο, μοναδικός προορισμός... Αξίζει πραγματικά

 

[Sassenach77]

Το κατέβασμα είναι οκ εκεί ή ειναι τελείως ανώμαλο σαν το μονοπάτι προς τη πύλη Mweka, όπου αφήνεις ενθύμιο τα νύχια σου;

μετά από 12 μέρες. Το πρώτο μπάνιο!!! Ηδονή!!!

Σε νιώθω!!!

Sherpa Brewery, Craft beer Himalayan Red

Σωστός

 

[Zorz59]

EVEREST Base Camp & Chola Pass Trek November 2021, Day 14-17

Day 14

NAMCHE BAZAAR (3440m)

4.170 steps, Up 55m – Down 30m

Μέσα στο πάπλωμα λοιπόν και χωρίς sleeping bag μετά από μέρες, ξυπνάμε μετά τον πολύωρο ύπνο. Στο μπάνιο ζεστό νερό!! Πως φαίνονται όλα διαφορετικά, πράγματα που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε αυτονόητα, αν τα στερηθείς για ένα μικρό διάστημα.

Αφού φρεσκαριζόμαστε πάμε στη σάλα για το πρωινό και το briefing με τον Ganga. Ο καημένος ήταν ακόμα στεναχωρημένος για το χθεσινό περιστατικό. Μετά τις εξηγήσεις του είπαμε να ηρεμήσει και ότι όλα είναι καλά. Μας ρώτησε τι θέλουμε να κάνουμε σήμερα και που μπορεί να βοηθήσει… εκεί του δίνουμε ρεπό, Ganga today you are free to do whatever you want, relax…

Εμείς σήμερα είχαμε πρόγραμμα βόλτα σε όλα τα στενά και μαγαζάκια του Namche, και άραγμα στον ήλιο. Μία έξτρα μέρα που την δικαιούμασταν. Μας φαινόταν τελείως παράταιρο, μετά το χθεσινό τεράστιο trek να ξυπνήσουμε σήμερα και να περπατήσουμε πάλι 5 ώρες για το κατέβασμα.

Το πρόγραμμα ξεκινάει με ένα ελαφρύ περπάτημα σε ανεύρεση καφέ. Στο bakery που καταλήγουμε μόλις έχουν βγει και ζεστές μηλόπιτες. Όποτε ο συνδυασμός διπλό εσπρέσο μηλόπιτα είναι ονειρικός!!!

Είναι η πρώτη φορά που καθόμαστε και συζητάμε το τι πετύχαμε… χαζογελάμε και οι ατάκες για το ταξίδι δίνουν και παίρνουν. Αφού κάτσαμε και ήπιαμε ένα σοβαρό καφέ της μιας ώρας, σειρά έχει η βόλτα σε όλο το Namche.

Μαγαζάκια από εδώ και από εκεί. Γεμάτα σουβενίρ και εταιρικά μαγαζιά μεγάλων ορειβατικών εταιρειών. Είσοδος στο μαγαζί της North Face και στάνταρ αγορά του κατακόκκινου North Face Nepal t-shirt με τις συντεταγμένες του Everest Base camp.

Από εκεί και πέρα κατηφορίζουμε πάλι προς την είσοδο του χωριού και πετυχαίνουμε τον Mr Gahga στις πλύστρες του χωριού να κάνει μπουγάδα by hand!! Έχει καλό καιρό με ήλιο λέει , θα στεγνώσουν!!

Η συνέχεια του περίπατου μας φέρνει μπροστά από τη μεγάλη στούπα και κατάληξη στο open air καντίνα μπαρ του Namche που τώρα το βαράει κατευθείαν ο ήλιος. Αράζουμε εκεί. Ακολουθεί μπυροκατάνιξη σήμερα με τη γνωστή Barahsinghe Pilsner Beer, η οποία παρεμπίπτοντος ήταν εξαιρετική!!

Με το που πέφτει το φως και ξεκινάει το κρύο κάνουμε μία τελευταία μικρή βόλτα στο μαγαζί της La Sportiva και επιστροφή στο ξενοδοχείο για φαγητό, χαλάρωμα, μουσική και βιβλίο…

Πραγματικά νιώθαμε ότι είμαστε σε κάποιο σπα retreat!!

Day 15

NAMCHE BAZAAR (3440m) - PHAKDING (2652m)

20.658 steps, Up 210m – Down 788m

Μετά το χθεσινό χαλάρωμα, είμαστε έτοιμοι με τρελή διάθεση για άλλο ένα περπάτημα, κυρίως κατηφορικό μέσα από την πανέμορφη φύση του Khumbu προς το Phakding, το χωριό που κοιμηθήκαμε το πρώτο βράδυ.

Η Bomba Team μετά το πρωινό ξεκινάει την κατάβαση. Ηλιόλουστη μέρα και παίρνουμε τις τελευταίες εικόνες από το Namche Bazaar. Αξίζει η επίσκεψη και ως εδώ, πράγμα που κάνουν αρκετοί. Προσγείωση στη Lukla και περπάτημα έως το Namche σε μια 5 ήμερη εκδρομή.

Μετά από μία γρήγορη κατάβαση στην οποία θαυμάσαμε πάλι την δύναμη των porter Sherpa και το Everest Glimpse point, που είδαμε την κορυφή για τελευταία φορά, φτάνουμε ξανά στην Hillary Bridge!!

Τελευταίες φωτογραφίες εκεί, τελευταία αποθέωση του τοπίου, και μία επική κραυγή για την επίτευξη του στόχου. Αυτές οι τελευταίες 2 εβδομάδες ήταν μια εμπειρία ζωής. Hillary Bridge λοιπόν στα 2.940m πάνω από τον λευκό ποταμό, και συνεχίζουμε προς Phakding. Από εδώ και πέρα έχουμε μία ώρα περπάτημα στην ευθεία παράλληλα με τον ποταμό. Ώστε να φτάσουμε σιγά σιγά προς το Jorsalle στα 2.800 για τη στάση για τσάι και χαλάρωμα στο υπέροχο τοπίο.

Έως εδώ η διαδρομή ήταν απόλυτα κατηφορική. Από εδώ και πέρα έχει και αρκετά ανηφορικά κοψίματα, και εναλλαγή με κατηφόρες. Μετά από μία έντονη ανηφόρα περνάμε πάλι την πύλη του Sagamartha National Park, και ένα μεγάλο Thank You γραμμένο πάνω στην πύλη προς την έξοδο μας χαιρετά. Εμείς THANK YOU για την συγκλονιστική φιλοξενία και εμπειρία στον πανέμορφο τούτο τόπο.

Διασχίζουμε το Modjo και η διαδρομή συνεχίζει πλέον μέσα από τους πανέμορφους αγροτότοπους του Khumbu. Χαιρετισμός στον μεγάλο καταρράκτη πριν το Phakding, και μετά περίπου από 6 ώρες πορεία φτάνουμε στον προορισμό μας.

Θα μείνουμε ξανά στον ίδιο ξενώνα. Πλέον όσο πλησιάζουμε στο αεροδρόμιο βρίσκουμε και φρέσκα προϊόντα όπως αυγά , για να φάμε και κάτι διαφορετικό μετά από τόσες μέρες με διατροφή λαχανικά με υδατάνθρακες.

Τηγανιτά αυγά με πατάτες λοιπόν και δοκιμή της Everest Lager Beer. Απλά τραγική!! Η επιλογή από εκεί και πέρα θα είναι μόνο η νόστιμη και πλούσια Barahsinghe Pilsner Beer.

Η υπόλοιπη μέρα περνάει με βιβλίο, μουσική, φαγητό.


Day 16

PHAKDING (2652m) - LUKLA (2800m)

17.199 steps, Up 318m – Down 164m

9 ώρες ύπνος μετά από 2 εβδομάδες. Πλούσιο πρωινό, καλή διάθεση. Αλλά κάτι μας τρώει…

Είναι η ώρα για το τελευταίο trek στα Ιμαλάια. Δυστυχώς πλησιάζουμε στο τέλος της παρουσίας μας σε αυτόν τον τόπο.

Ενώ η διαδρομή σήμερα είναι ανηφορική, διότι το αεροδρόμιο στη Lukla βρίσκεται πιο ψηλά από τα Phakding, είναι μικρή. Περίπου 3.30 ώρες. Το πρωινό μας ξεκίνημα μας δίνει τη δυνατότητα να πάμε αργά σε όλη τη διαδρομή ώστε να απολαύουμε την κάθε γωνία του Khumbu.

Περνάμε μέσα από χωριουδάκια, ανεβοκατεβαίνουμε λοφοπλαγιές, βλέπουμε το πρωινό ξύπνημα του Khumbu, και των χαμογελαστών κατοίκων του, ρυάκια, γέφυρες και βουδιστικές στούπες. Αυτός είναι ο καμβάς του Khumbu.

Μετά από μία στάση για snikers και νερό σε ένα από τα mini market μέσα σε κάποιο από τα χωριουδάκια, βλέπουμε την τελευταία ανηφόρα και την πύλη της Lukla. Εκεί λοιπόν πίσω ξανά!!

There and Back Again που έχει πει και κάποιος Tolkien μέσω του ήρωα του Bilbo στο Hobbit…

16 μέρες μετά περνάμε την πύλη ανεπηρέαστοι. Μια αγκαλιά προσωπικής επιβράβευσης και ανακούφισης μεταξύ μας.

Εκεί βρίσκουμε και τον μεγάλο βουδιστικό κύλινδρο της Lukla και τον γυρνάμε δυνατά μέχρι να ακουστούν τα καμπανάκια!!!

Μετά λοιπόν από αυτές τις 16 μέρες γυρνάμε , χωρίς τραυματισμό ή κρύωμα, ή αρρώστια. Βασικό συστατικό της επιτυχίας.

Αφήνουμε τον Ganga Να πάει στο Lodge να κάνει τις κανονισιές του και καθόμαστε για ένα εσπρέσο. Όχι της παρηγοριάς αλλά της νίκης!!

Με την άφιξη μας στο lodge, το οποίο βρίσκεται κολλητά με τα κάγκελα του αεροδρομίου, ετοιμαζόμαστε για το τελευταίο γεύμα με την ομάδα. Σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι ο Anel, ο porter μας δηλαδή, δεν έτρωγε μαζί μας γιατί είχε πληρωμένο φαγητό σε ξενώνες μόνο για ντόπιους. Το οποίο σε κουβέντα που είχαμε κάνει και νωρίτερα σε άλλο lodge είναι βασική αρχή όλων των trek εταιρειών. Με τους πελάτες μένει μόνο ο guide και οι porter μένουν αλλού.

Στο τελευταίο γεύμα όμως, έκατσε μαζί μας, αφού μας ρώτησε πρώτα εάν τον θέλουμε, επειδή σε πάρα πολλές περιπτώσεις μας είπαν ότι οι πελάτες διώχνουν τους porter από το τελευταίο γεύμα.

Anel εσένα θα διώξουμε που μας έβγαλες νύχτα χωρίς φακό από τον παγετώνα ή που μας κουβάλησες όλα τα πράγματα?? Και επιτόπου του κάνουμε και το πρώτο δώρο. Ισοθερμικά πάνω κάτω, κάλτσες σκι, γάντια σκι, σκούφο. Και παπούτσια στον Ganga.

Ένα χαμογελαστό γεύμα και μία μπύρα με την ομάδα η τελευταία επιβράβευση.

Αφού τελειώνουμε, πάει να φύγει ο Anel να πάει και στα 3 του παιδιά και μας ευχαριστεί πολύ για τα δώρα που σπανίως παίρνει λέει.

• Ωπ Anel Που πας έτσι?

Μας κοιτάζει

• Αυτά από εμάς… (φιλοδώρημα 50 δολάρια)

Το ότι μας κοίταξε βουρκωμένος και ήταν έτοιμος να μας φιλήσει τα χέρια ήταν μία περίεργη και αμήχανη στιγμή… αργότερα μάθαμε ότι ο μισθός του για αυτές τις 16 μέρες ήταν 12 δολάρια ανά άτομο που θεωρείται και καλός μισθός για τους porter τουρισμού!!!!!

Η μέρα πέρασε με κουβέντα με τους ντόπιους και πακετάρισμα για την πού πρωινή πτήση αύριο……..

Day 17

LUKLA (2800m) – KATHMANDU (1400m)

Flight



Η βραδινή ομίχλη όπως είπαν και οι ντόπιοι έφυγε το πρωί. Στις 5.30 που έχουμε ξυπνήσει είναι ακόμα νύχτα αλλά πάνω από τη Lukla, ένα απόκοσμο λευκό φως μέσα στη νύχτα, είναι μία παγωμένη 6000 μέτρων κορυφή που αντανακλάει το φως του ουρανού!!! Εικόνα που δεν αποτυπώνει εύκολα φακός.

Είσοδος στο αεροδρόμιο, τυπικός έλεγχος, και αναμονή για το αεροπλανάκι μας. Yeti airlines και πάλι, τελευταίες στιγμές στα Ιμαλάια και είμαστε στον αέρα.

Εμπειρία ζωής.

 

[Sassenach77]

Ταξιδαρα.-

 

[Zorz59]

Επίλογος

“The Soul was fed and the Mind Lost”​

Τοπία πέρα από κάθε φαντασία, μαγικά , άλλες φορές μοιάζουν με τον πλανήτη Άρη , άλλες με τη σελήνη!! Ω θεέ (Βούδα) οι παγετώνες σου…

Υπάρχει ζωή πάνω από τις 4000m? Μόνιμα?

Υπάρχει…

Υπάρχει και ίσως είναι η πιο καλοκάγαθη φυλή στον πλανήτη. Η φυλή Sherpa, Ray και οι κάτοικοι της Khumbu Valley… τι φιλοξενία, τι χαρά και γέλια..

Τι ΔΥΝΑΜΗ και σκληράδα…

Δεν υπάρχει η δύναμη αυτής της φυλής. Αντίξοες συνθήκες, ελάχιστα μέσα και όμως εκεί το χαμόγελο. Οι πλάτες αυτές σηκώνουν τα πάντα. Κιλά και ανηφόρα. Και τι ανηφόρα, ανηφόρα Ιμαλάιων στα 4000-5000 μέτρα.

Και όμως δε θέλουν τεχνολογία και μοντέρνο τρόπο, δε θέλουν να φτάσει ο δρόμος εκεί πάνω, μόνο αεροδρόμιο και περπάτημα. Χαίρονται να καλλιεργούν την κοιλάδα και να δείχνουν τον υπέροχο τόπο τους στους trekkers.

Γράφοντας δίπλα στη ηλιόλουστη λίμνη του Gokyo, στα 4750, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω την απεραντοσύνη αυτού του πλανήτη.

Σε πολλούς το υψόμετρο και η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί διάφορα προβλήματα.

Προσωπικά το μόνο που μου προκαλεί είναι έλλειψη λέξεων για να εκφράσω αυτό που ευφραίνεται η ψυχή μου και βλέπουν τα μάτια μου!!

Ξεκινώντας το ταξίδι και την οργάνωση του, λέγαμε ότι θα δούμε αυτά τα 5-6 στάνταρ μέρη, και το κύριο μέλημα μας ήταν εάν θα αντέξει το σώμα μας.

Όμως…

Όμως όταν έρχεσαι εδώ… ΕΔΩ… και βλέπεις όλα αυτά τα μέρη. Βλέπεις όγκους και μεγέθη που δε μπορείς να τα καταλάβεις σε κανένα video ή ντοκιμαντέρ. Η λέξη δέος είναι φτωχή….

Καιρικές συνθήκες σε extreme εναλλαγές

Από -20 σε 5 σε 2 ώρες.

Απίστευτη ηλιακή ακτινοβολία, ανέμους που εάν δε κουκουλωθείς αμέσως παγώνει το στήθος και η ανάσα.

Και το βράδυ… ωω το βράδυ Κρύο!! παγετός παντού, στα δωμάτια στο Lodge, έξω.

Το σώμα σε Trekking 200+ km με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι πάνω από τα 4000m, δεν αισθάνεται και πολύ άνετα.

Θέλει δύναμη, αντοχή και ψυχή. Το περπάτημα, ο ήλιος και το κρύο αφήνουν σημάδια, κομμένες φτέρνες, ξεραμένα ματωμένα χείλη, μύτες και αυτιά, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία μπροστά στο trek

Κάθε βήμα δυναμώνει την ψυχή και το μάτι δε χορταίνει.

So Been There, Done That

230+ km of Himalayan trekking
Everest Base camp, 5364m
Kala Patthar summit, 5640m
Chola Pass glacier, 5420m
Gokyo Ri summit, 5362m
.
Temperature as low as -26C
Extreme UV Sun Radiation
Oxygen level as low as 49.6%
Winds up to 100km/h

Once in a Lifetime

“Κι η ευτυχία του ανθρώπου δεν μπορεί να νοηθεί διαφορετικά, παρά μονάχα μεσ’ από την ελευθερία του σώματός του, μεσ’ από την ελευθερία της συμπεριφοράς του.”

 

[Sassenach77]

Πολλά μπράβο!!! Αντε και στο Ελμπρους τωρα γιατί αν ευχηθώ και σε "ανώτερα" θα έχει πιάσει ήδη η ευχή!

 

[psilos3]

Γι' αυτές τις ιστορίες λατρέψαμε το φόρουμ, ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ακόμα ένα μεγαλύτερο μπράβο για το όλο εγχείρημα αλλά και για το γεγονός ότι το μοιράστηκες μαζί μας.
Εύχομαι υγεία για πολλά περισσότερα τέτοια ταξίδια.

 

[evaT]

Σοκ κ δέος μόνο.
Κάτι που δε θα ζήσω ποτέ αλλά απόλαυσα τις μυθιστορηματικές περιγραφές γραμμή προς γραμμή.
Τυχεροί όσοι το τόλμησαν κ τους βγήκε. Πολλά συγχαρητήρια κ από μένα.