ΗΠΑ en route 66

[LULLU]

Πρωι αναχωρούμε για το φαράγγι της Αντιλόπης.

Στις δυο περίπου ωρες που μας χώριζαν από το στόμιο του φαραγγιού περάσαμε από βουνά και λόφους κόκκινου ψαμμίτη έρημες περιοχές εξ ορυγμένες και έρημες εκτάσεις,

Πάμε βόρεια περνάμε το gray mountain,Cameron εξω από τη Tuba city, Lechee προς Page lake oπου είναι η δεύτερη είσοδος για το lower antilope kanyon..

Αντιλόπη.. .. η ζωγραφιά της γης,,, ένα από τα πιο περιζήτητα φυσικά τοπία στο κόσμο. Σμιλεμένο από κάθε στάλα βροχής που έπεφτε όλα αυτά τα εκκατ, χρόνια πανω στα βουνα από ψαμμίτη, αυτό το μυστικό μονοπάτι με στενούς διαδρόμους με κυματιστές πολύχρωμες αυλακώσεις, βρίσκεται στα εδάφη των Ναβαχων..και μπορεί να αποτελεί ένα κομμάτι των ΗΠΑ ανηκει όμως στη φυλη Ναβαχο και είναι οι μόνοι που σε οδηγούν -καθοδηγούν σε αυτή τη περιήγηση στην ιδιωτικη γη τους.

Ποιοι είναι όμως οι Ναβαχο?

Είναι μια ιθαγενή αμερικανική φυλή της Αριζόνα , του βορειοδυτικού Μεξικού και της Γιουτα με τη απογραφη του 2021 να αγγίζει τους 399.500 μέλη, αποτελώντας την μεγαλύτερη ομοσπονδιακά αναγνωρισμένη φυλή των ΗΠΑ μετα από σκληρούς δικαστικούς αγώνες και ενώ είναι αυτοδιοικούμενο εθνος με τους δικούς τους νόμους και παραδόσεις, ομιλουν τη δικη τους γλώσσα, παραμένουν ακόμη υπο καθεστώς κράτησης- φύλαξης στα 70,770 τετραγωνικά χιλιόμετρα της γης που τους ανήκει..

Δεν είναι ακριβώς γνωστό πότε οι Ναβάχο μετανάστευσαν στην έρημο νοτιοδυτικά, αλλά διάφορες αρχαιολογικές αναφορές έχουν τοποθετήσει τη φυλή στην περιοχή ήδη από το 900 μ.Χ. Το 1500 Ισπανοί καταπατητές κατέφτασαν στην περιοχή και είτε με πόλεμο ειτε με αρρώστιες αποδεκάτισαν τους Ναβάχο, εξαλείφοντας αρκετές φυλές.

Και δεν έφτανε αυτό το 1863 ως το 1866 πάνω από 10.000 Ναβάχο απομακρυνθήκαν βίαια από τα εδάφη που ζούσαν κυνηγούσαν καλλιεργούσαν προστάτευαν με απόφαση της κυβέρνησης . Ομάδες Ναβάχο αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν με τα πόδια έως και 450 μίλια από τη σημερινή Αριζόνα στο ανατολικό Νέο Μεξικό χωρίς σχεδόν καθόλου φαγητό, νερό και κάτω από απίστευτη ζέστη.

Πολλοί από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή από αυτή την αναγκαστική μεταναστευτική πορεία. Δεν λύγισαν όμως και παρα τις τεράστιες ιστορικές κακουχίες το Έθνος Ναβάχο ακμάζει μέχρι σήμερα, ο πολιτισμός του εξακολουθεί να είναι βαθιά ριζωμένος στην αρχαία παράδοση. Οι Ναβάχο εξακολουθούν να περηφανεύονται απίστευτα για τις ιερές τελετές τους. Ορισμένες τελετές διδάσκουν ανεκτίμητα μαθήματα για το να ζεις με υπευθυνότητα και μερικές γιορτάζουν τα επιτεύγματα της ζωής. Στη γη τους, οι Ναβάχο διατηρούν ακόμα «hogans» (προφέρονται «ho-guns»). Τα Hogans θεωρούνται ιερά για τα μέλη της φυλής και έχουν χρησιμεύσει ως οικογενειακές κατοικίες καθώς και ως τελετουργικές κατοικίες…

Εμείς σαν επισκέπτες οφείλουμε να υπακούσουμε στους νόμους και στις παραδόσεις των Ναβαχο .Δεν επιτρέπεται να εισβάλουμε στο χώρο τους και δεν επιτρέπεται να κάνουμε τους κεφαλιού μας .Για να μπορέσουμε να επισκεφτούμε το Αντιλοπη πρεπει να οδηγηθούμε από τους Ναβαχο. Είναι αρκετοί οι οδηγοί , είναι αρκετά οργανωμένα τουριστικά γραφεία που μπορείς να επιλέξεις για να περιηγηθείς σε αυτά τα μοναδικά εντυπωσιακά μονοπάτια. Εμείς επιλέξαμε antelope canyon Navajo tour πληρώνοντας 145 ευρω το εισιτήριο και για το οποιο θα πρέπει να εχεις κανει κράτηση κυριως στη καλοκαιρινή περίοδο που χιλιάδες επισκέπτες κάνουν ουρες..

Στα γραφεία τους μας χώρισαν σε δεκάδες και με δυο τεράστια τζιπ που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις λάσπες και στο κακοτράχαλο δρόμο φτάσαμε στο στομιο του upper antilope..ειναι η πιο δημοφιλής , πιο μικρής διάρκειας πιο εύκολη διαδρομή ενώ το lower είναι δυσκολα προσβασιμο και εχει αρκετές δυσκολίες αν και πρέπει να είναι πιο εντυπωσιακό και καταλήγει στη λιμνη Page. .

Antelope .. πήρε το όνομα από τα πολλά κοπάδια αντιλόπης που κάποτε έβοσκαν εδώ. και το όνομα των Ναβαχο για το Άνω φαράγγι είναι Tsé bighánílíní , που σημαίνει «το μέρος όπου το νερό τρέχει μέσα από τους βράχους (Slot Canyon)

Περπατήσαμε ως το στόμιο με μονο εξοπλισμό τις κάμερες χωρις τρίποδα, χωρίς σακκιδια..Αρχικά σκοτάδι και λιγο ψύχρα..είναι ακόμη νωρίς και αν και ο ηλιος δεν πέφτει κάθετα εμεις βυθιζόμαστε στην στροβιλιζόμενη αγκαλιά των τοίχων από ψαμμίτη μπροστά σε ένα θέαμα χρωμάτων και σκιών από μπλε σε κόκκινο και πορτοκαλί…

Τι να περιγράψεις και πως να το πεις..Δέος..μονο αυτό.. τα 300 περιπου μέτρα μηκος του φαραγγιού σε στέλνουν αλλου,,στα έγκατα της γής, στο φάσμα του ανύπαρκτου.. δεν μπορώ να πω.. έκσταση.. δεν βγαίνει φωνή από το στόμα μας..παρακολουθούμε το ξεναγό που κάνει ότι μπορεί να μας εξηγήσει να μας δείξει τη θέση για τις καλύτερες φωτογραφικές λήψεις. Από εδώ είναι η φωτογραφία που στοιχειώνει κάθε επίδοξο φωτογράφο ερασιτέχνη και μη.. μια φωτογραφία του Peter Lik με τιτλο Phantom που πουλήθηκε για 6.5 εκκ δολαρια..ω ναι για τόσο..

Εντάξει δεν εχω και τέτοιες βλέψεις ουτε καν… μην τρελαθούμε κιόλας..αλλα χωρίς τρίποδα είναι δύσκολη- απαιτητική η λήψη λογω του ελάχιστου φωτισμού , του κόσμου που είναι μέσα και του περιορισμένου χρόνου.. πρέπει να βαδίζεις με ένα ρυθμο για να μπορέσουν και τα επόμενα γκρουπ να πάρουν σειρα αλλά και να μην μπερδευτείς και με το προπορευόμενο γκρουπ.. ευτυχώς είμαστε λιγοι.. το καλοκαίρι γίνεται πανικός…

σταθήκαμε τυχεροί και γιατι είμαστε λιγοι και γιατι δεν ειχε βρεξει που θα ηταν απαγορευτική η εισοδος στο φαράγγι. Οι ξαφνικές βροχές στη γύρω περιοχή είναι πολύ επικίνδυνες.. το 1997 11 τουρίστες βρήκαν τραγικό θάνατο στο κατω φαράγγι ενώ το 2010 ,7 τουρίστες παρέμειναν εγκλωβισμένοι στο ανω φαράγγι μέχρι να υποχωρήσουν τα νερα…

Η επιστροφή μας στο παρκινγκ έγινε μεσα από αμμώδη μονοπάτια και μεταλλικά σκαλοπάτια.

Το μυαλό μας εχει μείνει στα δαιδαλώδη μονοπατια.. Μπηκαμε στα βανακια με προορισμο το Horseshoe bend ένα άλλο αναγνωρίσιμο τοπιο του glen canyon..

 

[varioAthens]

Τελειο τοπιο και φωτος!

 

[travelbreak]

Πρωι αναχωρούμε για το φαράγγι της Αντιλόπης

Κρίμα που το 2012 δε χώρεσε στο πρόγραμμά μας αυτό το φαράγγι!
Και θα μου πεις: Μα σε τόσα που πήγατε, περάσατε και από κοντά, πως έγινε;
Έγινε! Έπρεπε να κόψουμε δυο μέρες από το άλλο πρόγραμμα.
Ο χρόνος κυλά αμείλικτα, αλλά πάντα το έχω στο νου μου.
Μπράβο για τις φωτογραφίες και την περιγραφή.

 

[LULLU]

Κρίμα που το 2012 δε χώρεσε στο πρόγραμμά μας αυτό το φαράγγι!
Και θα μου πεις: Μα σε τόσα που πήγατε, περάσατε και από κοντά, πως έγινε;
Έγινε! Έπρεπε να κόψουμε δυο μέρες από το άλλο πρόγραμμα.
Ο χρόνος κυλά αμείλικτα, αλλά πάντα το έχω στο νου μου.
Μπράβο για τις φωτογραφίες και την περιγραφή.

Σε ευχαριστώ πολύ..εγώ πήγα μόνο γι'αυτό και έψαξα προγραμμα που αφιερώνει χρόνο γαυτο..και αν θα ξανακάνω Αμερική σειρά θα έχουν και πάλι πάρκα και φαράγγια...

 

[LULLU]

Αχ αυτή η χώρα με τη πανέμορφη γεωλογία της…

Το Horse shoe bend είναι κομμάτι που ποταμού Κολοράντο με μια απίστευτη θέα και τη μοναδικότητα ενός ενδιαφέροντος γεωλογικού φαινομένου που ο ποταμός ουσιαστικα διπλασιάζεται στο σχήμα πετάλου.. Από το χώρο του παρκινγκ μέχρι το χείλος ας το πουμε γκρεμο , εχει αρκετό περπάτημα που το καλοκαίρι πρέπει να είναι βασανιστικό στους 45 βαθμούς..

Εγω έφτασα αγκομαχώντας στο χείλος του γκρεμού , κουβαλώ και το σακίδιο με μηχανές φακούς και τριποδια κομμάτι δύσκολο αν και πολλές φορες τα παιδια με απαλλάσσουν από το φορτίο.. .. ευτυχία να ταξιδεύεις με παιδιά που έχουν τα μισα σου χρόνια και βαλε..

Κατω από το χείλος του βράχου ο ποταμος Κολοράντο μεσα από το κατηφορικό ταξιδι του επι εκκ χρόνια προς τη θάλασσα σμίλεψε ελίσσοντας το ψαμμώδη βράχο δημιουργώντας μεγάλες στροφές και μαιανδρικά μονοπάτια..

Εδώ το horseshoe( πέταλο αλόγου) είναι μια καμπή βάθους 305 μέτρων και 270 μοιρών και στέκοντας στο χείλος εχεις μια μοναδική θεα αυτού του υπέροχου υδάτινου μονοπατιού.. Εδώ γίνεται συνωστισμός.. ολοι οι τικτοκερς, οι ινφουλενσερς , οι ερωτευμένοι, οι περιηγητές αυτού κόσμου θαρραλέα στήνονται ακριβώς στο παραπέντε του γκρεμού για μια φωτογραφία.. λιγο να φυσήξει παραπάνω και θα κάνουν ελεύθερη πτώση προς τα ποτάμι. .Εντάξει πήραν φωτιά οι μηχανές.. σειρά προτεραιότητας ..μας πήρε αρκετή ώρα για να ικανοποιήσουμε την όραση και να πάρουμε καλές λήψεις που όμως ο ήλιος δεν ήταν με το μέρος μας..

Αν είσαι του ορειβατικού η αν είσαι σε καλή σωματική κατάσταση μπορείς να πεζοπορήσεις από το horseshoe bend ως το φράγμα glen Canyon . ένα τσιμεντένιο τοξοειδές φράγμα που κατασκευάστηκε μέσα σε μια 10ετια από το 1956 ως το 1966 με 220 μέτρα ύψος .Το φράγμα που τροφοδοτείται από το νερό από μια σειρά βαθιών φαραγγιών ψαμμίτη σχηματίζει τη λίμνη Pauel κοντά στη πόλη Page .Από τη λίμνη είναι η είσοδος για το lower Antelope canyon..

Εμείς που δεν είμαστε αθλητικοί τύποι και που δεν θέλουμε να καταλήξουμε με θερμοπληξία στο νοσοκομείο, είπαμε να πάρουμε μια ματιά του φαραγγιού οδηγώντας 4 χιλιόμετρα περίπου από το Horseshoe μέχρι το Dam Overlook,, που μπορεί να μην έχει και τη καλύτερη θέα , είναι όμως η πιο ασφαλή..

Αν και Νοέμβριος ο ήλιος μας έχει ψήσει κανονικότατα..

Αναχωρούμε για το πιο διάσημο φαράγγι του κόσμου που ακούει στο όνομα Grand Canyon .

Μπαίνουμε στη είσοδο του national grand canyon park..από τη south rim.

To παρκο, ένα από τα 7 φυσικά θαύματα του κόσμου. . καλύπτει 1.217.262 στρέμματα 1.901.972 τετραγωνικά μίλια, δηλαδή 4.926,08 km και έρχονται περίπου 5 εκκ επισκέπτες το χρόνο και κυριο χαρακτηριστικό είναι το φαράγγι. Υπάρχουν πολλές είσοδοι παρα πολλά view point.. από όπου και να πας από όπου και να μπεις νιώθεις ένα δέος για αυτό το θαύμα της φύσης .Ποιες δυνάμεις άραγε εδω και εκκ χρόνια έχουν δοθεί στο Κολοράντο για να χαράξει αυτό το μεγαλείο? Το υψηλότερο σημείο είναι 2683 μέτρα και από το point imperial μπορείς να θαυμάσεις τα κόκκινα στρώματα των βράχων και της ερήμου που απλώνεται στο βάθος στην ανατολική πλευρά.

Η διατήρηση του πάρκου και η διαχείριση απαιτητική και ακριβή.. εδώ πληρώνεις για το κάθε τι.. για κάθε αυτοκίνητο, ποδήλατο, ο κάθε πεζοπόρος , η κάθε σκηνή.. Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες εδώ από του να περπατήσεις μέχρι τη κοίτη του ποταμού, από του να κάνεις ραφτινγκ, να καλύψεις διαδρομές με άλογα , με ποδήλατα, να κατασκηνώσεις να κάνεις πτήση με ελικόπτερο( η τιμη τσούζει…).

Περάσαμε την πύλη και μετα από λίγο ,. αφήνουμε το κεντρικό δρόμο στρίβουμε δεξιά για το Desert Vie. Αφήνουμε στο παρκινγκ το αυτοκίνητο και προχωρούμε προς το χείλος του βράχου.. ο ήλιος πάει να κρυφτεί και το κρύο είναι τσουχτερό… Καταστήματα, τουαλέτες εμπορικός σταθμός που είναι εδώ σου θυμίζουν το πόσο. καλά οργανωμένα είναι σχεδόν τα πάντα εδώ η τουλαχιστον αυτά που λαμβάνω γνώση.. Εδω το 1932 ο Μary Colter χτίζει ένα πύργο 75 μέτρων ψηλός που στέκεται ακριβώς στο χείλος του γκρεμού προσφέροντας ένα παράθυρο στη θεα

Το βλέμμα σου ταξιδεύει μακριά , χαϊδεύει τα κόκκινα και μαύρα τοιχώματα ως το στενό Marble Canyon ..

Στέκομαι βουβή στην ακρη μαζεύω εικόνες , μαζεύω τα χρώματα που η δύση του ήλιου σκορπίζει στο ουρανό και στα βράχια.. και φεύγω μόνο όταν οι φωνές των συνταξιδιωτών με επαναφέρουν,,

Φεύγουμε..Είναι νύκτα πια.. περνάμε από το kaibab park 1,6 εκκ στρέμματα, ένα πάρκο με λιβάδια , οροπέδια ,πευκοδάση έλατα λίμνες και ποτάμια που στην ουσια το grand canyon το χωρίζει στη μέση. Κάπου κάπου φωτα λάμπουν στην ακρη του δρόμου.. είναι καμπίνες κατασκήνωσης, σκηνές..

Φτάνουμε στο χωριο Grande Canyon τόπος διανυκτέρευσης μας..

Το grand canyon hotel μας ανοιγει τις πόρτες και μια ζεστασιά μας υποδέχεται στη ρεσεψιον..

 

[LULLU]

Μέχρι να κάνουμε τσεκ-ιν πέσαμε στο μπουφέ με ζεστό καφέ και τσάι…

Τα παιδιά αποφάσισαν να συναντηθούν για φαγητό και παιχνίδι αλλα εγώ μετα το ζεστό μπάνιο είδα το κρεββάτι με το μαλακό στρώμα με περισσότερο ενδιαφέρον από το φαι..

Πρωινό ξύπνημα και για πρώτη φορά ολες αυτές τις ημέρες απόλαυσα ένα κανονικό και πλούσιο πρωινό πληρώνοντας το ποσόν των 23 δολαρίων.

Φεύγουμε για μια ακόμη περιήγηση του grad canyon, Αυτή τη φορά επιλέξαμε το mather point view ένα σημείο που πολλοί επισκέπτες, που δεν εχουν τη πεζοπορία στο αίμα τους, επιλέγουν γιατί είναι κοντά στο κέντρο επισκεπτών και γιατι διαθέτει ένα μεγάλο κυκλικό σχεδόν μπαλκόνι από όπου το μάτι σου δεν χορταίνει την απίστευτη θέα.

Παίρνουμε το μονοπάτι και για δυο συνεχόμενες ώρες βρισκόμαστε σχεδόν σε έκσταση.. είμαστε μέρος μιας συνάντησης του έξω κόσμου με αυτό το απόκοσμο θέαμα.

Με καθαρό ουρανό το ματι περιπλανάται στα 48 χιλιόμετρα που απλώνονται κάτω και ανατολικά και τα 96 χιλιόμετρα δυτικά ενός τοπίου με βουνά φαράγγια και ποτάμια που οδηγούν στο μεγάλο κύριο άρχοντα ποταμό Κολοράντο που χρειάστηκε πολλά εκκ χρόνια για να δημιουργήσει αυτό το έργο μήκους 446 χιλιομέτρων , πλάτους 29 χιλιομέτρων και ύψους 1857 μέτρων και ίσως να συνεχίζεται η σμίλευση ακόμη, αν και τα φράγματα έχουν μειώσει κατά πολύ τη δύναμη του και επιβραδύνει την δημιουργικότητα του..

Εδώ έγραψαν ιστορία φυλές ινδιάνων που έζησαν έκτισαν οικισμούς γνώριζαν κάθε στροφή κάθε σπηλιά κάθε πτυχή αυτού του τόπου που τον θεωρήσαν ιερο και ως έτσι τον διαφύλαξαν τον προστάτευσαν.

Οι πρώτοι άνθρωποι που κατοίκησαν εδώ εκτος τους Ancestral Puebloans είναι οι Κοχονίνα που είναι πρόγονοι των Υuman Havasupai Hualapai και Navaho που κατοικούν μέχρι σήμερα . Οι ευρωπαίοι έσκασαν μυτη το 1540 με εντολή του Francisco Vazquez de Coronado που έψαχνε τις 7 πόλεις της Ciboia, μια ομάδα Ισπανών στρατιωτών με οδηγούς προσπάθησαν να κατέβουν στο βάθος του φαραγγιού αλλά τα παράτησαν, θες μια η ζέστη ,θες μια η δίψα γυρίσαν πίσω και για 200 χρόνια κανένας ευρωπαίος δεν ξαναπάτησε πόδι του, μέχρι που οι ιεραπόστολοι Francisco Dominquez και Silvester Velez de Escalante( παντού και πάντα οι εκπρόσωποι της εκκλησίας) βρήκαν πέρασμα εξερευνώντας τη νοτια Γιούτα για προσηλυτισμό και όχι μόνο, και ταξίδεψαν κατά μήκος του φαραγγιού μέχρι τη περιοχή της λίμνης Pauel.. Έτσι άνοιξε ο δρόμος εξερεύνησης για τους Αμερικάνους γεωλόγους ερευνητές που κατέγραψαν όλο το μηκος του φαραγγιού, τη πανίδα τη χλωρίδα της περιοχής και που εμεις μπορούμε να θαυμάσουμε σήμερα με δέος πραγματικά..

Ηλθε η ώρα να φύγουμε,, περπατάμε προς το παρκιν και γεμάτοι εικόνες με τα σκιουράκια να πηδάνε διπλα μας ανενόχλητα από τη επίσκεψη μας..

Αφήνουμε πίσω μας ένα κόσμο ήρεμο γαλήνιο διασχίζουμε ξανά μερος του παρκου kaibab και οδηγούμαστε προς τη πόλη της ακολασίας του χρήματος του τζόγου της λάμψης της αμαρτίας που ακούει στο όνομα LAS VEGAS.

Ποιος θα φανταζόταν πως ένα μικρό χωριό που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες στέγασης των 5000 εργατών που δούλευαν για για τη κατασκευή του σιδηροδρόμου το 1905 , θα γινόταν η πιο διάσημη πόλη της Νεβάδα, η πιο συ ζητημένη πιο πλούσια πολη της Αμερικής.. Σε αυτή την ανάπτυξη της βοήθησε πολύ η κατασκευή του φράγματος του Hoover το 1935 επι του ποταμού Κολοράντο.

Φτάνουμε στο φράγμα Hoover..

ένα τοξωτό φράγμα στα σύνορα Αριζόνα και Νεβαδα , μια κολοσσιαία κατασκευή που σκοπό έχει να δαμάσει το ποταμό Κολοράντο να ελέγξει τα νερα του για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και άρδευσης. Χαρη λοιπόν στη δύναμη αυτου , το Vegas λάμπει και η λάμψη του είναι ορατή ακόμη και από το διάστημα..

Με τη νομιμοποίηση του τζόγου δε, που εγινε το 1931 πήραν φωτιά οι επενδύσεις και τα καζίνο..

Μπαίνουμε στη πόλη. Εντύπωση μας κάνουν οι διαφημίσεις δικηγορικών γραφείων που υπόσχονται σίγουρη νικη, ειτε πρόκειται για διαζύγιο ειτε για τροχαία ατυχήματα , σίγουρα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η τεράστια ταμπέλα διαφήμισης του Dimopoulos team που κερδιζει ευκολα δικαστικές διαμάχες..

Γνωρίζαμε ότι πατριώτες εχουν μαγαζιά και επιχειρήσεις εδώ εξ άλλου είναι γνωστό όπου και να σηκώσεις μια πέτρα βρίσκεις και ελληνικό στοιχείο από κάτω..

Oi φωνές του συνταξιδιώτη από το άλλο βαν ..las vegas baby ..που βροντοφωνάζει εξω από το παράθυρο μας συνοδεύουν ως το pyramid luxury hotel- casino..

Σταθήκαμε σαν επαρχιώτικα κοιτώντας το μεγαθήριο ( αργότερα ειδαμε και πιο μεγάλα και λαμπερά)Σύραμε τις βαλίτσες μας μέσα από το τεράστιο διάδρομο ως τη ρεσεψιόν,, η ρεσεψιόν με 32 desk τσεκ ιν, βρίσκεται στη μια πλευρά ενώ ολο το άλλο ισόγειο είναι το καζίνο ..κουλοχέρηδες, τραπέζια ρουλέτες, μπαρ, μαγαζιά… και κόσμος, παρα πολύς κόσμος που παίζει κυκλοφορεί.. Άρχισα να μην νιώθω άνετα βουίζαν τα αυτιά μου τα ματια μου δεν εχουν συνηθίσει στα έντονα φώτα ..

Το δωμάτιο μας στη golden πτέρυγα και θέλαμε δέκα λεπτά περπάτημα μέχρι να βρούμε το ασανσέρ. Αφήσαμε τα πράγματα και πίσω στη ρεσεψιόν πάλι συνάντηση με τα παιδιά για περπάτημα στη πολη της αμαρτίας..

Περπάτημα….ξεποδάριασμα.. στα 6,8 χιλιόμετρα της κεντρικής λεωφόρου της περιοχης Strip βρίσκονται τα ξενοδοχεία τα καζίνο , οι θεατρικές και μουσικές υπερπαραγωγές κα ι εδώ συγκεντρώνεται ολο το γκλάμουρ , εγώ θα έλεγα και πολύ κιτς . Εδώ ένα μπλέξιμο κουλτούρας και αρχιτεκτονικής, απο αιγυπτιακή με φαραώ και πυραμίδες, από φινετσάτη Βενετσιάνικη με γόνδολες και κανάλια ως τη τεράστια σφαίρα από οθόνες led MSG SPHERE που φιλοξενεί εκδηλώσεις συναυλίες και η εξωτερική επιφάνεια αλλάζει εικόνες και παραστάσεις. Έχει ύψος 115 μέτρα και 157 πλάτος ο θόλος ζυγίζει 13 τόνους και εχει μια επιφάνεια 220.000 τετραγωνικά πόδια και μπορεί να φιλοξενήσει 20.000 άτομα. Το είχα δει παρακολουθώντας τη F1 που έγινε προ εβδομάδας στη πόλη και είχα εντυπωσιαστεί….

Πόδια μου βοηθάτε με.. θέλω να πάω να δω το χορό των νερών στο Bellagio,. ένα πεντάστερο ξενοδοχείο -καζίνο.. Εδώ δεν φτάνεις εύκολα στο στόχο σου.. δεν μπορεις να περάσεις στα γρήγορα από δρόμο σε δρόμο από γωνιά σε γωνιά.

Γέφυρες και διάδρομοι σε οδηγούν ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μέσα από τα καζίνο των αλλων ξενοδοχείων.. εντάξει αν είσαι λάτρης του τζόγου πράγματι εδώ μπορείς να κατασκηνώσεις και να περάσεις ατέλειωτες ώρες και πράγματι θαυμάζεις και απορείς από το τόσο πλούτο για το πόσοι άνθρωποι ζάμπλουτοι και μη αναζητούν ολο και περισσότερο πλούτο..

Φτάσαμε επιτέλους στα σιντριβάνια του Bellagio.Εδω πάνω από 1000 σιντριβάνια αιωρούνται μπροστά από το ξενοδοχείο κάθε 15 λεπτά εκτοξεύοντας νερό σε ένα χορό που ενισχύεται από μουσική και φως.. είναι απολαυστικό θέαμα και για το μόνο που δεν πληρώνεις εισιτήριο…

Περίμενα να έχουν αφαιρέσει τα κιγκλιδώματα, τα προστατευτικά και τις εξέδρες που μετέτρεψαν τη πόλη σε πίστα F1 αλλά μπα.. ακόμη ο σκελετός της εξέδρας απονομής του επάθλου στο Φερσταπεν στέκει εμπόδιο και αυτή στο δρόμο.. όπως επίσης είχαν αδειάσει και τα κανάλια στο venetian καζίνο και δεν τα γέμισαν ξανά.., οπότε οι γόνδολες παρκαρισμένες και δεμένες και οι γονδολιέρηδες δεν θα μας τραγουδήσουν απόψε.

Γράψαμε χιλιόμετρα για να πάμε να δούμε από κοντα τη σφαίρα,,, αναγκαστικά μεσα από το καζινο του ξενοδοχείου. .συναντήσαμε και άλλους που έβριζαν πως διάολο θα βρουν το δρόμο για εκει…περάσαμε από παρκιν, διαδρόμους, ανάμεσα από τραπέζια ρουλέτας και κουλοχέρηδων από γέφυρες και τελικά από κοντά τη σφαίρα δεν την είδαμε.. Άλλοι αποκαμωμένοι από τη πείνα αναχώρησαν για φαγητό στο hard rock και οι υπόλοιποι αποκαμωμένοι από τη κούραση με ταξι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο . Ξεκούραση και οσοι επιχείρησαν να δοκιμάσουν τη τύχη τους φόρεσαν τα καλά τους και αναχώρησαν για τα τραπέζια του καζίνο..

Αποφασίσαμε με τη κολλητή μου να πάρουμε από το σούπερ μαρκετ του ξενοδοχείου σαλάτες και νερα και να παμε στο δωμάτιο να ξεκουράσουμε τα πόδια μας που έβγαλαν φούσκες από το περπάτημα…. Κρατήστε αυτό.. για 2 νερα μια σαλατα μια φρουτοσαλάτα ένα σάντουιτς πληρώσαμε 83 ευρω..

Ο μετρητής βημάτων μας έβγαλε 17 χιλιόμετρα όλη μέρα.. 17 χιλιόμετρα.. εχω περπατήσει για όλο το χρόνο..

Το πρωί συναντήσαμε τα παιδιά που δοκίμασαν τη ρουλέτα. .κάποιοι έχασαν κάποιοι κέρδισαν ευτυχώς οι χαμένοι ήταν στο ιδιο τραπέζι με τους κερδισμένους έτσι πήγαν τα λεφτα στους φίλους και κολλητούς Βέβαια η τύχη του πρωτάρη ήταν με το μέρος της Ευης και Βάσως που έφεραν από δυο φορές νούμερο και χρώμα στη ρουλέτα , κάνοντας τους αλλους να τραβούν τα μαλλιά τους..

Φεύγουμε από τη πόλη του τζόγου που απαριθμεί 174.000 κουλοχέρηδες, 1700 καζίνο που προσφέρουν από χλιδη ως πορνεία στα 36 εκκτ επισκέπτες του χρόνου..

Εδώ τώρα προσπαθούν κάπως να περιορίσουν το τζόγο και να βρουν άλλο τρόπο εσόδων. Ετσι τελευταία εχει αναπτυχθεί παρα πολύ ο συνεδριακός τουρισμός που τα έσοδα του 6.5 δις δολάρια ξεπέρασαν τα 6.2 από το τζογο.. Τώρα μάρτυς μου ο θεός , αν ο συνεδριακός τουρισμός δεν μπλέκεται και δεν συνεργάζεται με το τζογο και γιατι όχι και τη πορνεία δεν με πείθει πως μπορεί να φέρει τέτοια έσοδα…..

Από μια στατιστική βλέπω πως το 87% των επισκεπτών παίζει στο καζίνο και το μικρότερο ποσό που ποντάρουν είναι 460 δολάρια …



Μπαίνουμε στα βαν και φεύγουμε για τη dead valley..Eχει αρχίσει η επιστροφή ..

 

[KIKI]

Πολύ ωραίο κεφάλαιο!
Πολυ γέλασα με τα 17 χλμ. κλασσικος Αναστάσης .Περυσι στη Βενετία σε μια μέρα κάναμε 23!
Ακομα και στις καραντίνες που περπατούσα καποιες φορές 7-8 χλμ για να βγω απο την κλεισούρα το θεωρούσα υπέρβαση ζωής!
Αυτό με την υπερβολική ακρίβεια παντού πλέον τι πράγμα;
Στο Λας Βεγκας σε καλά ξενοδοχεια είχε πρωινό μπουφε με τα πάντα όλα στα 20 δολλαρια το 2016.
Τρωγαμε σε τυπου diner με 15 δολλάρια.
Στα πάρκα που τα διαχειρίζονται Ινδιανοι η είσοδος ηταν 20 δολλαρια και τωρα πηγε γυρω στα 100!

 

[LULLU]

Πολύ ωραίο κεφάλαιο!
Πολυ γέλασα με τα 17 χλμ. κλασσικος Αναστάσης .Περυσι στη Βενετία σε μια μέρα κάναμε 23!
Ακομα και στις καραντίνες που περπατούσα καποιες φορές 7-8 χλμ για να βγω απο την κλεισούρα το θεωρούσα υπέρβαση ζωής!
Αυτό με την υπερβολική ακρίβεια παντού πλέον τι πράγμα;
Στο Λας Βεγκας σε καλά ξενοδοχεια είχε πρωινό μπουφε με τα πάντα όλα στα 20 δολλαρια το 2016.
Τρωγαμε σε τυπου diner με 15 δολλάρια.
Στα πάρκα που τα διαχειρίζονται Ινδιανοι η είσοδος ηταν 20 δολλαρια και τωρα πηγε γυρω στα 100!

Πάνε πια αυτές οι τιμές ..εδώ από Σεπτέμβρη που είχαν ξαναπάει μέχρι Νοέμβρη οι τιμές ήταν στα ύψη....όσο για το περπάτημα κυριολεκτικά τα είδα όλα ..ευτυχώς πολλές φορές με ξεκουραζαν τα παιδιά κουβαλοντας το σακκιδιο.....νιάτα παιδί μου...

 

[LULLU]

Και δρόμος της επιστροφής είναι μέσα από την νεκρή κοιλάδα..

Dead valley λοιπόν…ενας αφιλόξενος, ξηρός, σκληρός και ζεστός τόπος ,, ο τόπος των άκρων.. ,εδώ θάφτηκαν δεκάδες μετανάστες ψάχνοντας το αμερικάνικο όνειρο , τη γη της επαγγελίας στη δύση.. δοκιμάστηκαν από τη ξηρασία την έλλειψη νερού, τις κακουχίες και τους βρήκε ο θάνατος..ετσι αυτή η κοιλάδα πήρε το όνομα που της άρμοζε.. αποτελεί κομμάτι του εθνικού πάρκου dead valley που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Καλιφόρνια και νοτιοδυτική Νεβάδα...

Και καλύπτει μια εκταση 3,4 εκκ στρεμμάτων όπου το 90%ειναι έρημος. Έγινε εθνικό πάρκο το 1933 οπου και αρκετές επιχειρήσεις εξόρυξης έδωσαν ζωή πνοή και πλούτο στη περιοχή .Χτίστηκαν πόλεις, ξενοδοχεία, σχολεία, τράπεζες, δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας σε ορυχεία μιας και η κοιλάδα ήταν πλούσια σε χρυσό, ψευδάργυρο, αντιμόνιο και μόλυβδο και η ευημερία κράτησε μέχρι που η γη στέρεψε και οι πόλεις έγιναν φαντάσματα ..Δεν είναι όμως μονο πέτρα και βραχος ολος ο τόπος..Εχει και ζωή, ανθούν και αγριολούλουδα την ανοιξη και στα υπόγεια νερά και ζωή υπάρχει κάτω από το ζεστο και σκληρό έδαφος..πρόσφατα ειδα ένα ντοκιμαντέρ όπου δύτες καταδυθήκαν μέσα από μια τρύπα devil hole σε μια γεωθερμική άβυσσο. .κατέγραψαν μια μεγάλη υπόγεια λεκάνη νερού που φτανει στο las Vegas, κατέγραψαν την ύπαρξη σπάνιων ψαριών που θα απειληθεί η ζωή τους αν διαταραχτεί η ισορροπία αυτού του συστήματος..

Διασχίζουμε το μόνο ασφαλτοστρωμένο δρόμο περνώντας από το απόκοσμο αυτό τοπίο..

Πρώτη στάση ανεφοδιασμού το βενζινάδικο-μπαρ κατάστημα σουβενίρ 51 με θέμα τους εξωγήινους, που βρίσκεται στο αυτοκινητόδρομο 95 στη κοιλάδα Amargosa. Eδω θα βρεις κάθε σχετικό αντικείμενο που έχει να κάνει με εξωγήινους..απο κούπες, μπλούζες, αφίσες, στυλό, κάλτσες, πλαστικά αγαλματίδια, ακόμη και μια μεγάλη φουσκωτή κούκλα εξωγήινου, για να φωτογραφηθείς.. Εκτός από αναμνηστικά και καφέ προσφέρει και το γνωστό παναρισμένο και τηγανητό κοτόπουλο για όσους ενιωσαν μια λιγούρα…για τους λάτρεις του καφε, ενώ ειχε ταμπέλλα για ΜΟΚΑ όταν ρωτήσαμε αν εχει καπουτσίνο ήλθε η αθώα αφοπλιστική απάντηση,.. I really don’t know the difference…..

Συνεχίζουμε τη πορεία μας μέσα από τη κοιλάδα.. Κάποια στιγμή στρίβουμε δεξιά σε ένα από τους πολλούς χωματόδρομους που υπάρχουν γύρω μας.

Μπροστά μας το υπαίθριο μουσείο Goldwell στο Rhyolite

Είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στο Βελγο καλλιτέχνη Albert Szukalski ο οποίος δημιούργησε 7 παράξενα τρομακτικά γλυπτά σε φιγούρες ανθρώπων . Ο τύπος έντυσε ανθρώπους με ύφασμα και πάνω στο ύφασμα έριξε ασβέστη η γύψο ..όταν στέγνωσε το ύφασμα απομακρυνθήκαν οι άνθρωποι και έμεινε το καλούπι σε μια τρομακτική στάση.. Γνωστή τεχνική , γάζα, γύψο νερό.,τη χρησιμοποιώ και εγώ όταν φτιάχνω φάτνες η κατασκευές χριστουγεννιάτικες .εκτος από τις ανθρώπινες φιγούρες είναι δυο γλυπτά με ποδήλατο. Σε μια γωνιά του οικοπέδου στέκεται μια ξύλινη κλειστή κατασκευη-παραγκα .Γυρνώντας το πόμολο η πόρτα ανοιξε και βρεθήκαμε μέσα σε ένα κατασκονισμένο ξεχασμένο χώρο – μουσείο με πετρώματα, εργαλεία και φωτογραφίες…και ξάφνου πίσω από ένα πάγκο εμφανίζεται ενας γεράκος με γενειάδα …… ω ρε φίλε…φάντασμα σαν αυτά που είναι έξω…..ο γεράκος παίζει να είναι και ο μοναδικός κάτοικος ( λίγο παραπάνω είδαμε και άλλο ένα) είναι εθελοντής που κρατάει οπότε μπορεί ανοικτό το χώρο επισκεπτών εδώ…

Στα πενήντα μέτρα πιο μακριά είναι η πόλη αυθεντική φάντασμα.. Rhyolite ..gost town ..Μια πόλη που γνώρισε πλούτο και δόξα λόγω του πλούσιου υπεδάφους σε χρυσό και χαλαζία... Σπίτια, μαγαζιά, σχολεία, χρηματιστήρια, πάρκα, τράπεζες βίλες, όπερα, γήπεδα, πορνεία και χρήμα πολύ χρήμα ,που όλα όμως κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτο το 1904.. η πόλη για χρόνια ήταν στο σκοτάδι λόγω διακοπής ηλεκτροδότησης , οι άνθρωποι την εγκατέλειπαν σιγά σιγά, έως το 1916 που η πόλη κατέρρευσε εντελώς.. αφέθηκε στο χρόνο, στη ζέστη στην έρημο… τώρα οι σκελετοί των κτιρίων η ερημιά και ο έναστρος ουρανός έχουν αποκτήσει φωτογραφικό ενδιαφέρον από πολλούς λάτρεις της φωτογραφίας

Και αφού και άνεμος υπάρχει άμμος υπάρχει βουνά γύρω γύρω υπάρχουν, δεν θα μπορούσε να μην δημιουργηθούν και οι αμμόλοφοι. Μπροστά μας βλέπουμε τους χαμηλούς αμμολόφους Mesquite σε πολύ όμορφους σχηματισμούς και εύκολα προσβασημους. .υπάρχουν κάποια μη επίσημα μονοπάτια για πεζοπορία αρκει να έχεις μέσα σου τη δίψα για περιπέτεια στην άμμο και το νού σου μην βρεθείς παρεα με κροταλία η άλλα ζώα.. .άμμος, χαμηλή βλάστηση, ξεραμένοι κορμοί δέντρων ….

Βραδιάζει , η νύχτα κατεβαίνει που λεει και το ασμα και κατεβαίνει και το κρύο.. και εντάξει τα άστρα λάμπουν στον καθαρό ουρανό αλλα δεν θα με πείραζε καθόλου μια ζεστη γωνίτσα να απλώσω το κουρασμένο μου κορμι..

Φτάνουμε στο Tehachapi μια πόλη της κομητείας Kern των 14.000 κατοικων στους πρόποδες του βουνού Tehachapi που σημαίνει σκληρή ανάβαση…… ε ναι εχει και μια όψη σκληρη η πόλη….

Εδώ θα διανυκτερεύσουμε απόψε.. το ξενοδοχείο μας σε στυλ με εξωτερικές σκάλες μια ρεσεψιόν που μόλις μας έδωσαν τα κλειδιά έκλεισε ..

Η πείνα ήταν τόσο εντονη που μόλις αφήσαμε τις βαλίτσες χωριστήκαμε σε γκρουπ ανάλογα με τη όρεξη του κάθε ενός ..

Εγώ με τη κρεατοφαγικη παρέα τίμησα το steak house τη πιο νόστιμη μπριτζόλα που εχω φάει ποτέ.. και που ολη η παρέα διαπίστωσε..

Με γεμάτο στομάχι και με μια γλυκιά ζέστη από το κρασί επέστρεψα στο ξενοδοχείο χωρίς να υποφέρω από του -6 βαθμούς… οι υπόλοιποι συνεχίζουν τη μπαροτσαρκα….

 

[varioAthens]

Aποκοσμο τοπιο πραγματι... φοβερη εμπειρια...
Πως εξηγειται το ντυσιμο-υπερπαραγωγη της κυριας στο παρκινγκ μεσα στην ερημια?

 

[LULLU]

Και δρόμος της επιστροφής είναι μέσα από την νεκρή κοιλάδα..

Dead valley λοιπόν…ενας αφιλόξενος, ξηρός, σκληρός και ζεστός τόπος ,, ο τόπος των άκρων.. ,εδώ θάφτηκαν δεκάδες μετανάστες ψάχνοντας το αμερικάνικο όνειρο , τη γη της επαγγελίας στη δύση.. δοκιμάστηκαν από τη ξηρασία την έλλειψη νερού, τις κακουχίες και τους βρήκε ο θάνατος..ετσι αυτή η κοιλάδα πήρε το όνομα που της άρμοζε.. αποτελεί κομμάτι του εθνικού πάρκου dead valley που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Καλιφόρνια και νοτιοδυτική Νεβάδα...
View attachment 451807

Και καλύπτει μια εκταση 3,4 εκκ στρεμμάτων όπου το 90%ειναι έρημος. Έγινε εθνικό πάρκο το 1933 οπου και αρκετές επιχειρήσεις εξόρυξης έδωσαν ζωή πνοή και πλούτο στη περιοχή .Χτίστηκαν πόλεις, ξενοδοχεία, σχολεία, τράπεζες, δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας σε ορυχεία μιας και η κοιλάδα ήταν πλούσια σε χρυσό, ψευδάργυρο, αντιμόνιο και μόλυβδο και η ευημερία κράτησε μέχρι που η γη στέρεψε και οι πόλεις έγιναν φαντάσματα ..Δεν είναι όμως μονο πέτρα και βραχος ολος ο τόπος..Εχει και ζωή, ανθούν και αγριολούλουδα την ανοιξη και στα υπόγεια νερά και ζωή υπάρχει κάτω από το ζεστο και σκληρό έδαφος..πρόσφατα ειδα ένα ντοκιμαντέρ όπου δύτες καταδυθήκαν μέσα από μια τρύπα devil hole σε μια γεωθερμική άβυσσο. .κατέγραψαν μια μεγάλη υπόγεια λεκάνη νερού που φτανει στο las Vegas, κατέγραψαν την ύπαρξη σπάνιων ψαριών που θα απειληθεί η ζωή τους αν διαταραχτεί η ισορροπία αυτού του συστήματος.. View attachment 451800

Διασχίζουμε το μόνο ασφαλτοστρωμένο δρόμο περνώντας από το απόκοσμο αυτό τοπίο..

Πρώτη στάση ανεφοδιασμού το βενζινάδικο-μπαρ κατάστημα σουβενίρ 51 με θέμα τους εξωγήινους, που βρίσκεται στο αυτοκινητόδρομο 95 στη κοιλάδα Amargosa. Eδω θα βρεις κάθε σχετικό αντικείμενο που έχει να κάνει με εξωγήινους..απο κούπες, μπλούζες, αφίσες, στυλό, κάλτσες, πλαστικά αγαλματίδια, ακόμη και μια μεγάλη φουσκωτή κούκλα εξωγήινου, για να φωτογραφηθείς.. Εκτός από αναμνηστικά και καφέ προσφέρει και το γνωστό παναρισμένο και τηγανητό κοτόπουλο για όσους ενιωσαν μια λιγούρα…για τους λάτρεις του καφε, ενώ ειχε ταμπέλλα για ΜΟΚΑ όταν ρωτήσαμε αν εχει καπουτσίνο ήλθε η αθώα αφοπλιστική απάντηση,.. I really don’t know the difference….. View attachment 451808 View attachment 451801

Συνεχίζουμε τη πορεία μας μέσα από τη κοιλάδα.. Κάποια στιγμή στρίβουμε δεξιά σε ένα από τους πολλούς χωματόδρομους που υπάρχουν γύρω μας.

Μπροστά μας το υπαίθριο μουσείο Goldwell στο Rhyolite
View attachment 451802

View attachment 451803

Είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στο Βελγο καλλιτέχνη Albert Szukalski ο οποίος δημιούργησε 7 παράξενα τρομακτικά γλυπτά σε φιγούρες ανθρώπων . Ο τύπος έντυσε ανθρώπους με ύφασμα και πάνω στο ύφασμα έριξε ασβέστη η γύψο ..όταν στέγνωσε το ύφασμα απομακρυνθήκαν οι άνθρωποι και έμεινε το καλούπι σε μια τρομακτική στάση.. Γνωστή τεχνική , γάζα, γύψο νερό.,τη χρησιμοποιώ και εγώ όταν φτιάχνω φάτνες η κατασκευές χριστουγεννιάτικες .εκτος από τις ανθρώπινες φιγούρες είναι δυο γλυπτά με ποδήλατο. Σε μια γωνιά του οικοπέδου στέκεται μια ξύλινη κλειστή κατασκευη-παραγκα .Γυρνώντας το πόμολο η πόρτα ανοιξε και βρεθήκαμε μέσα σε ένα κατασκονισμένο ξεχασμένο χώρο – μουσείο με πετρώματα, εργαλεία και φωτογραφίες…και ξάφνου πίσω από ένα πάγκο εμφανίζεται ενας γεράκος με γενειάδα …… ω ρε φίλε…φάντασμα σαν αυτά που είναι έξω…..ο γεράκος παίζει να είναι και ο μοναδικός κάτοικος ( λίγο παραπάνω είδαμε και άλλο ένα) είναι εθελοντής που κρατάει οπότε μπορεί ανοικτό το χώρο επισκεπτών εδώ… View attachment 451805 View attachment 451806

Στα πενήντα μέτρα πιο μακριά είναι η πόλη αυθεντική φάντασμα.. Rhyolite ..gost town ..Μια πόλη που γνώρισε πλούτο και δόξα λόγω του πλούσιου υπεδάφους σε χρυσό και χαλαζία... Σπίτια, μαγαζιά, σχολεία, χρηματιστήρια, πάρκα, τράπεζες βίλες, όπερα, γήπεδα, πορνεία και χρήμα πολύ χρήμα ,που όλα όμως κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτο το 1904.. η πόλη για χρόνια ήταν στο σκοτάδι λόγω διακοπής ηλεκτροδότησης , οι άνθρωποι την εγκατέλειπαν σιγά σιγά, έως το 1916 που η πόλη κατέρρευσε εντελώς.. αφέθηκε στο χρόνο, στη ζέστη στην έρημο… τώρα οι σκελετοί των κτιρίων η ερημιά και ο έναστρος ουρανός έχουν αποκτήσει φωτογραφικό ενδιαφέρον από πολλούς λάτρεις της φωτογραφίας View attachment 451804

Και αφού και άνεμος υπάρχει άμμος υπάρχει βουνά γύρω γύρω υπάρχουν, δεν θα μπορούσε να μην δημιουργηθούν και οι αμμόλοφοι. Μπροστά μας βλέπουμε τους χαμηλούς αμμολόφους Mesquite σε πολύ όμορφους σχηματισμούς και εύκολα προσβασημους. .υπάρχουν κάποια μη επίσημα μονοπάτια για πεζοπορία αρκει να έχεις μέσα σου τη δίψα για περιπέτεια στην άμμο και το νού σου μην βρεθείς παρεα με κροταλία η άλλα ζώα.. .άμμος, χαμηλή βλάστηση, ξεραμένοι κορμοί δέντρων …. View attachment 451799 View attachment 451798

Βραδιάζει , η νύχτα κατεβαίνει που λεει και το ασμα και κατεβαίνει και το κρύο.. και εντάξει τα άστρα λάμπουν στον καθαρό ουρανό αλλα δεν θα με πείραζε καθόλου μια ζεστη γωνίτσα να απλώσω το κουρασμένο μου κορμι..

Φτάνουμε στο Tehachapi μια πόλη της κομητείας Kern των 14.000 κατοικων στους πρόποδες του βουνού Tehachapi που σημαίνει σκληρή ανάβαση…… ε ναι εχει και μια όψη σκληρη η πόλη….

Εδώ θα διανυκτερεύσουμε απόψε.. το ξενοδοχείο μας σε στυλ με εξωτερικές σκάλες μια ρεσεψιόν που μόλις μας έδωσαν τα κλειδιά έκλεισε ..

Η πείνα ήταν τόσο εντονη που μόλις αφήσαμε τις βαλίτσες χωριστήκαμε σε γκρουπ ανάλογα με τη όρεξη του κάθε ενός ..

Εγώ με τη κρεατοφαγικη παρέα τίμησα το steak house τη πιο νόστιμη μπριτζόλα που εχω φάει ποτέ.. και που ολη η παρέα διαπίστωσε..

Με γεμάτο στομάχι και με μια γλυκιά ζέστη από το κρασί επέστρεψα στο ξενοδοχείο χωρίς να υποφέρω από του -6 βαθμούς… οι υπόλοιποι συνεχίζουν τη μπαροτσαρκα….

Aποκοσμο τοπιο πραγματι... φοβερη εμπειρια...
Πως εξηγειται το ντυσιμο-υπερπαραγωγη της κυριας στο παρκινγκ μεσα στην ερημια?

μαλλον ινσταγραμικο πάντως κάμερες για βίντεο δεν υπηρξαν
..όλοι νομίζαμε ότι θα γυρνούσαν κάτι σαν βίντεο κλιπ αλλά τίποτα ...

 

[chris7]

Καλά, οι φωτογραφίες καταπληκτικές.