Κούβα Con Cuba no te metas (Με την Κούβα μην τα βάζεις)

[evaT]

Αβάνα

Η επιστροφή στην Αβάνα συνοδεύτηκε από άλλη μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο έξτρα χρόνος ήταν ιδανικός για να δούμε χαλαρά μερικά μουσεία, το εθνικό θέατρο κλπ πλην όμως ενώ επισήμως τίποτα δεν ήταν κλειστό, στην πράξη βρήκαν ευκαιρία με τον κόβιντ να σταματήσουν τα πάντα και να προβούν σε συντηρήσεις και ανακαινίσεις.
Ξεκινώντας από το Μουσείο της Επανάστασης το μόνο που είδαμε ήταν το Granma κι αυτό απέξω, το εκθέτουν σ ένα κλειστό γυάλινο κτίριο και φαίνεται αρκετά καλά.

Από κει πήγαμε στο θέατρο για να πάρουμε την ίδια απάντηση...Κλειστό λόγω ανακαίνισης. Φάτε μάτια ψάρια...απέξω!

Συνεχίσαμε να περιφερόμαστε στο κέντρο συζητώντας για το πως θα μπορούσαμε να περάσουμε τις επόμενες μέρες χωρίς ανοιχτά αξιοθέατα , χωρίς γλέντια και χωρίς τη βοήθεια του καιρού που εξακολουθούσε να είναι δροσερός μετά την ....ψυχρή εισβολή και πάντως όχι τόσο ζεστός ώστε να θέλεις να πας σε κάποια από τις κοντινές παραλίες και να χαρείς τη θάλασσα.

Καταλήξαμε στο Bondeguita del Medio το διάσημο μπαράκι που παρασκεύασε το πρώτο μοχίτο και επίσης τα έπιναν εκεί ο Χέμινγουει ο Νερούδα κλπ.

Γράψαμε και μεις τα ονόματά μας στον τοίχο, μαζί με τον Λευκό τον Πύργο μας (μην τυχόν μας περάσουν για Αθηνέζους)

Ωραίο το μοχίτο τους δε λέω αλλά τόσες μέρες είτε θα έπινες μοχίτο ή ντακίρι άλλες επιλογές δεν είχες εκτός κι αν είσαι θεριακλής και αντέχεις το ρούμι σκέτο.
Φυσικά έχεις και την επιλογή να μην πίνεις τίποτα αλλά θέλαμε και λίγο να το γλεντήσουμε.

Αποφασίσαμε να βγούμε από τα τουριστικά τείχη της παλιάς πόλης και να πάρουμε λίγο μυρωδιά από την αληθινή Αβάνα και τη ζωή των ντόπιων.
Αποσπασματικά λίγο πολύ τα βλέπαμε, όμως όταν αποφασίζεις να πάψεις να το παίζεις χαζοτουρίστας και να δεις πως και που ακριβώς ζουν οι άνθρωποι σου κόβεται το χαμόγελο.

Το σκηνικό αλλάζει.

Η φτώχεια φτώχεια και τα νύχια νύχια!! Ανάμεσα σε χαλάσματα και σκαλωσιές....Και ήθελαν να τις βγάλω φωτογραφία και όπως βλέπετε οι μάσκες ΚΑΝΟΝΙΚΑ!

Και τα μαλλιά μαλλιά !

Και από την άλλη οι ουρές , ουρές!

Λίγο παρακάτω μας πλεύρισαν για ψωνίσουμε πούρα. Οι φίλοι μου ήθελαν να αγοράσουν και κάποια ακόμη για δώρα και έτσι τσίμπησαν....
Ο τύπος που μας πλεύρισε μας προειδοποίησε πως το σπίτι του ήταν πολύ φτωχικό..

Μπερντές έξω από την πόρτα!

Ο Τσε πανταχού παρών

Μόνος του με προέτρεψε να φωτογραφίσω το σπίτι, είδε που κοίταζα με βλέμμα άδειο....βγάλε, μου λέει, αυτή είναι η πραγματικότητα του εργάτη στην Κούβα. Ιδού λοιπόν....

Πόσα να δούμε ακόμη άραγε;

Περπατήσαμε ξανά προς το Camino Hammel να το δούμε και μέρα και να αλλάξουν λίγο οι δύσκολες εικόνες
Φουλ Καλλιτεχνία.

Εγώ κι ο ένας Αντώνης περπατήσαμε ως το Βεδάδο και το Coppelia που είχα διαβάσει πως έχει το καλύτερο παγωτό στην Αβάνα. Οι ουρές όμως και κει ήταν ατελείωτες και έτσι έμεινα με την ρεξη...
Γενικά με το παγωτό φοβήθηκα να δοκιμάσω διότι είχα διαβάσει από τη @maria_va και το θυμόμουν πως είχε πάθει γαστρεντερίτιδα εξαιτίας χαλασμένου παγωτού και γενικά είχαν μια τάση να πουλάν παγωτό χωρίς να το εκθέτουν. Μέσα από κλειστά ψυγεία το σέρβιραν δηλαδή και είπα όχι δεν θα πάρω...

Γαστρεντερίτιδα είπα;; Ποιός ήρθε;; χαχαχαχα
Φτηνά την είχαμε γλυτώσει ως εκείνη τη στιγμή! Μας τη φύλαγε για το τέλος.
Μέσα στη νύχτα άρχισε να πονάει η κοιλιά μου. Το πρωί που σηκώθηκα μου λέει η κολλητή μου όλη νύχτα τρέχω στην τουαλέτα και είχε και δέκατα.
Αυτό μας έλειπε....
Μέσα σ ένα δίωρο είχαμε καταντήσει ...προθάλαμος γηροκομείου. 5 στους 5 μας έπιασε ! Καθόμασταν όλοι στο καθιστικό κι όποιος πήγαινε τουαλέτα ρωτάγαμε όλο αγωνία τι απέγινε

Φυσικά και είχαμε μαζί ένα σκασμό Immodium αλλά είπαμε να τα αφήσουμε μόνο για το...απροχώρητο.
Δεδομένου ότι δεν είχαμε φάει τα ίδια φαγητά καταλήξαμε ότι πιθανώς το πάθαμε από τα παγάκια στα ποτά που προφανώς δεν ήταν από εμφιαλωμένο νερό.
Νερό είπα; Άλλο κακό κ αυτό...Το νερό νεράκι λέγαμε στην Αβάνα! 'Αφαντο από παντού! Παίρναμε μικρά μπουκαλάκια από όπου βρίσκαμε και πίναμε γουλιά γουλιά....για τον πρωινό καφέ αρκετές φορές βράσαμε το νερό της βρύσης όπως κάνουν κι οι ίδιοι οι Κουβανοί.
Στην επαρχία το βρίσκαμε πιο εύκολα πάντως δεν είχαμε θέμα.

Το πρωινό κύλησε μεταξύ μπάνιου και σαλονιού....ευτυχώς το σπίτι του Γιώργου έχει 4 μπάνια κι έτσι δεν είχαμε....,μποτιλιαρίσματα
Ωστόσο την επόμενη μέρα έπρεπε να κάνουμε το pcr της αναχώρησης. 'Αρχισαν τότε να με ζώνουν τα φίδια....τι γίνεται αν δεν είναι αρνητικό; Δυστυχώς ήξερα πολύ καλά τι γίνεται και δεν άντεχα ούτε να το σκεφτώ!
Οπωσδήποτε είχαμε φροντίσει να έχουμε ασφάλεια που κάλυπτε καραντίνες , έξοδα κλπ ωστόσο οι κουβανικές αρχές δεν αστειεύονται με αυτά. Πραγματικά δεν ήθελα ούτε να σκέφτομαι αυτή την περίπτωση. Από την άλλη η ιδέα μου είχε μπει κι έπαψα να απολαμβάνω τις στιγμές όσο θα έπρεπε. Ούτε καν η γαστρεντερίτιδα με απασχόλησε, σκεφτόμουν ας έχω ότι νάναι , θα το αντιμετωπίσω μόνο κόβιντ να μην είναι!
Κάπως έτσι βέβαια όλοι μας....
Αυτά παθαίνεις φυσικά όταν ταξιδεύεις τέτοιες εποχές από την άλλη λέγαμε και ξαναλέγαμε πόση ταλαιπωρία , ψυχικό και κυριολεκτικό κόστος στοιχίζουν στον ταξιδιώτη οι ηλίθιοι περιορισμοί για να μη μεταφέρεις έναν ιό που υπάρχει ήδη παντού.

Μεσημεράκι ανακαλύψαμε πως το μουσείο του Havana CLub περιέργως ήταν ανοιχτό και αποφασίσαμε να πάμε να το δούμε και να περάσει κάπως πιο ευχάριστα ο χρόνος μας...

 

[travelbreak]

Αυτό δεν είναι ταξίδι καλή μου! Βγήκε σε σας η ψυχή εκεί. Θα βγει και η δική μας τώρα με όσα περνάτε.
Κάνε και κανένα σπόιλερ: Γυρίσατε όλοι καλά ή έμεινε κανείς να δει τον καπιταλισμό στην Κούβα;

 

[evaT]

Κάνε και κανένα σπόιλερ: Γυρίσατε όλοι καλά ή έμεινε κανείς να δει τον καπιταλισμό στην Κούβα;

Χαχα όλοι όλοι! Κι όμως παρ όλες τις αναποδιές δε χάλασε η διάθεση , περνούσαμε ωραία, ίσως γραπτά να δίνεται η αίσθηση ότι το ταξίδι δεν ήταν καλό. Εμείς πάντως περάσαμε υπέροχα και θα το αναλύσω στον επίλογο.

 

[evaT]

Αβάνα

Ανέβηκα σε Coco Taxi μέχρι το μουσείο του Havana Club. Πλάκα είχε και θα ήταν καλύτερο αν δεν το είχα δαγκώσει και λίγο γιατί ήμουν ντυμένη ελαφριά αλλά τέλος πάντων.

Συμπαθητικό το μουσείο, μας έκαναν ξενάγηση όλη την ιστορία για το πως γινόταν η παρασκευή του ρουμιού από το ζαχαροκάλαμο μέχρι το....στην υγειά μας!

'Εχουν αναπαραστήσει πως ήταν παλιά το εργοστάσιο παραγωγής και έχουν ένα τρενάκι που τρέχει γύρω γύρω και σφυρίζει.

Διαβάθμιση από το ρούμι. Από αριστερά προς δεξιά το χειρότερο προς το καλύτερο

Το Maximo παράγεται σε περιορισμένο αριθμό μπουκαλιών και το μπουκάλι του είναι από γυαλί Murano-στοιχίζει δε γύρω στα 2.500 δολάρια

Στο τέλος της ξενάγησης μας περίμεναν αυτά για να δοκιμάσουμε τα ρούμια διαφορετικής ποιότητας και παλαιότητας!!

Εγώ ήπια μια γουλιά από το καθένα και το τελευταίο το έκανε πατέντα ο μπάρμαν, ρούμι χωρίς πάγο με προσθήκη τόνικ . Πολύ μας άρεσε έτσι γιατί είχαμε λιγώσει με τα μοχίτο και τις γλυκατζούρες, τα πήραμε στο χέρι και βγήκαμε στον κήπο. Ανάψαμε και τις πουράκλες και....έξω ντέρτια και καημοί

Κάναμε ξανά μανά βόλτες στην παλιά πόλη και ψάξαμε μερικά μαγαζιά με σουβενίρ να ψωνίσουμε τα δωράκια μας...
Μπήκαμε μέσα και στον Καθολικό Ναό Inglesia y Convento de la Merced

Φάγαμε κάπου εκεί και στο δρόμο πέσαμε στο έτερο ρούμι ανταγωνιστή...
Edificio di Bacardi

και λήξαμε τη μέρα ξανά στο Floridita

Να κι ο φίλος μας ο Έρνεστ!

Δυό τρείς παρέες είμασταν όλοι ξένοι και τελικά αρχίσαμε να κάνουμε παρέα αναμεταξύ μας.
Ο κουμπάρος μας που εκτός από γκέι.... προσανατολισμό είναι και εντελώς γκέι (χαρούμενος) ως προσωπικότητα, τραβάει τους πάντες επάνω του! Με τη μία όμως.
'Ετσι γνώριζε κόσμο και μέσω αυτού πιάναμε και μείς την κουβέντα.
Υποθέτω πως αυτό το εκπέμπεις. ο άλλος το αντιλαμβάνεται και κάπως έτσι κοινωνικοποιείσαι πιο εύκολα από τους υπόλοιπους.
Εγώ είμαι σε μια μέση οδό. Μιλάω εύκολα με κόσμο όταν είμαι χαλαρή, όπως σε διακοπές ταξίδια και τα ρέστα κ σχεδόν καθόλου όταν είμαι στην κοσμάρα μου και ο νους μου ταξιδεύει (από μόνος του)

Λήξαμε τη βραδιά εκεί για να γυρίσουμε σπίτι και να αποθεραπευτούμε.
Η επόμενη ήταν η τελευταία ολόκληρη μέρα και θέλαμε να έχουμε δυνάμεις.
Ωστόσο η γαστρεντερίτιδα δεν έλεγε να υποχωρήσει. Δεν ήταν τραγική, αλλά αρκετά ενοχλητική ώστε να το έχεις στο νου σου. Δεν είμασταν και σε φάση να κάνουμε τη σωστή διατροφή βέβαια.
Τα χαράματα ξύπνησα πάλι με ενόχληση και βγαίνοντας στο σαλόνι πέτυχα το αγόρι μας...τον κουμπάρο ντε! να επιστρέφει από ολονύχτιο πάρτυ!
και είχε και όρεξη να μου πει τα νέα γιατί δε φτάνει που έβρισκε ότι πάρτυ υπήρχε στην πόλη...είχε και κατακτήσεις βεβαίως βεβαίως ...έτσι είναι η ζωή. 'Αλλους τους ανεβάζει και τους στέλνει τα βέλη του έρωτα κ άλλους τους καταριέται να παλεύουν με τις αποχετεύσεις της κουβανικής πρωτεύουσας

Το πρωί είχαμε να ασχοληθούμε με τα του Pcr. Εμείς δηλαδή. Ο ζωηρούλης είχε να μας λέει για τον Αλεχάντρο...που ήταν και σκηνοθέτης! Ή σκηνογράφος. Μπορεί και τα δύο θα σας γελάσω.
Αυτό που του λέγαμε ήταν βρήκες που βρήκες χάθηκε να έχει ένα πιο χρήσιμο επάγγελμα;;
Ταρίφας ας πούμε!
Είχαμε μαζέψει τα τηλέφωνα από όσους ταρίφες μας άρεσαν αλλά τη στιγμή που θέλαμε ταξί δεν το σήκωνε κανείς.
Μακράν η πιο επιτυχημένη ατάκα του ταξιδιού ήταν όταν ο Μήτσος (ο άντρας της κολλητός μου) είπε με αφορμή τις περιπέτειες του κουμπάρου....τελικά ρε παιδιά η Κούβα είναι straight friendly
Από χαβαλέ πάντως, άλλο τίποτα...

Πήγαμε για το τεστ μεσημεράκι σύμφωνα με το ραντεβού που είχαμε κλείσει. Κάναμε και το σταυρό μας , μας είπαν τα αποτελέσματα 1 το μεσημέρι. 5.30 το απόγευμα ήταν η πτήση.....τόσο καλά!
Η αγωνία χτυπούσε κόκκινο.
Η μέρα κύλησε άσκοπα. Ξεκουραστήκαμε αρκετά και κάναμε βολτίτσες στο Βεδάδο, το βράδυ τη βγάλαμε στο μπαράκι κοντά στο σπίτι μας. Το οποίο στεγαζόταν σε ένα υπέροχο αποικιακό κτίσμα και αισθητικά ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω δει.
Φεύγοντας πέσαμε και στην κοπέλα του Γιώργου που είχε έρθει εκείνες τις μέρες κι αυτή για να δει τη μητέρα της . Συστηθήκαμε, πολύ γλυκό κορίτσι χαιρόμαστε για τον συμφορουμίτη μας
'Ηπιαμε τα τελευταία ρούμια, γελάσαμε, χαρήκαμε και διαπιστώσαμε πως παρότι δε μας βρήκαν και ολίγες ανατροπές, ωστόσο συνεννοηθήκαμε άψογα , δεν υπήρξαν ΚΑΘΟΛΟΥ εντάσεις-πολύ πολύ σημαντικό και παρότι η παρέα ήταν αρκετά ετερόκλητη ωστόσο το βρήκαμε στα περισσότερα θέματα χωρίς να έχουμε δυσαρέσκειες και τα ρέστα.

Εγώ ήμουν διπλά χαρούμενη διότι με την κολλητή μου έχω ταξιδέψει αρκετά και γνωριζόμαστε αλλά ήταν η πρώτη φορά που είμασταν με τον άντρα της σε τέτοιο ταξίδι (είναι και νιόπαντρα τα παιδιά) και ήταν ευχάριστη έκπληξη το πόσο καλά δέναμε σε όλα. Win win.

Το επόμενο πρωί αφού ετοιμάσαμε πράγματα εγώ είχα κανονίσει να πάω μεσημεράκι να πάρω τ αποτελέσματα για όλους.
Ξεκίνησα νωρίτερα για να πάω μια βόλτα στο νεοσύστατο μουσείο του Φιδέλ Κάστρο που ήταν κανά 5λεπτο μακριά από το σπίτι.

Τελευταίες εικόνες από Βεδάδο

Το Μουσείο του Φιδέλ ως νεοσύστατο δεν είχαν δικαιολογία να το κλείσουν οπότε και παρέμενε ανοιχτό και μάλιστα δωρεάν.

'Εμπαινες μόνο με συνοδεία ξεναγού η οποία ήταν μάλιστα στα Ισπανικά (λογικά υπάρχει άλλη ώρα και στα αγγλικά) και καθότι τα ισπανικά μου δεν είναι σε επίπεδο Proficiency (ούτε καν) δεν καταλάβαινα τα πάντα. Καταλάβαινα αρκετά όμως για να διαπιστώσω και έμπρακτα ότι πέρα από προσωπικά αντικείμενα και λάφυρα η όλη ιστορία ήταν απλά μια ωδή στην προπαγανδιστική πολιτική του καθεστώτος και ο υπέρτατος ηγέτης Φιδέλ που έσωσε τον κουβανικό λαό από τα μύρια δεινά και όμοιός του δεν θα ματαυπάρξει.
Σε κάποια φάση διαφήμιζε τις χώρες τις οποίες είχε επισκεφτεί ο Φιδέλ και ρώτησε εμένα (ως ξένη) από που είμαι.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν είχε έρθει ποτέ (χαχα το αντίθετο θα μου προκαλούσε έκπληξη) και ως κοντινότερη χώρα βρήκε την Πολωνία και άρχισε να λέει, ορίστε μέχρι και στην Πολωνία που είναι κοντά στην Ελλάδα έχει περιοδεύσει ο αρχηγός μας Ε δεν είπα τίποτα να μη της το χαλάσω....

Μετά από αυτό προλάβαινα μια επίσκεψη και στο σπίτι της Βασίλισσας της Ζάχαρης που έχει μετατραπεί σε μουσείο τέχνης λόγω των έργων τέχνης που φιλοξενεί το κτίριο. Κοντά ήταν και είπα να το δω και αυτό.
'Ομορφο ήταν αλλά σε 15 λεπτά το είχα δει όλο

Μετά το μουσείο είχα να περπατήσω κανά 2 χιλιόμετρα ως το ιατρείο για να παραλάβω τα αποτελέσματα του τεστ.
Με έπιασε λίγο η...τρέλα μέχρι να φτάσω, αναρωτιόμουν αν άραγε θα το πληρώναμε πολύ ακριβά που αποφασίσαμε να πάμε κόντρα στη φωνή της λογικής...
Και ήταν μια όμορφη βόλτα αλλά να πω ότι την απόλαυσα;

'Εφτασα λίγο νωρίτερα από τη 1 και τα αποτελέσματα ήταν ήδη έτοιμα. 'Ολα αρνητικά! Γιούπιιιιι!!!! Φεύγουμε!!!!
Κοντοστάθηκα να πάρω τηλέφωνο τα παιδιά να πάψουν να αγωνιούν και έβλεπα όσους ξένους επίσης έβγαιναν με τα αποτελέσματα στο χέρι να αναστενάζουν με ανακούφιση!
Ευτυχώς δεν πέτυχα κανέναν να κλαίει....

Γύρισα σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορούσα , είχαμε κλείσει ταξί για το αεροδρόμιο με ξεφτίλα τιμή πλέον (που είχαμε μάθει πια τα πράγματα) ,1000 πέσο λιγότερο από 14 ευρώ....
Οι τέσσερις βέβαια. Ο πέμπτος της παρέας θα έμενε μερικές μέρες ακόμη στην Αβάνα και θα συνέχιζε μετά για Κολομβία όπου ήδη πρέπει να οδεύει προς Μεντεγίν.

Περάσαμε έλεγχο αμέσως, είδαν το πολυπόθητο τεστ, τα plf για Ιταλία, (αφού επιστρέφαμε πάλι τράνζιτ με τον ίδιο τρόπο) και χωρίς κανένα έλεγχο από πλευράς κουβανών για πούρα κλπ περάσαμε στο gate.

Και πάλι κωλόφαρδη, μου έτυχε θέση στο διάδρομο αλλά με κοντινούς συνταξιδιώτες αυτούς!

Το καταλάβατε ε;; ΚΙΝΕΖΟΙ!!!! Οι οποίοι δε φτάνει που μας μετέδωσαν τον ιό, ταξιδεύουν λες και πάνε σε βιολογικό πόλεμο και στις 10 ώρες της πτήσης, ΔΕΝ ΗΠΙΑΝ, ΔΕΝ ΕΦΑΓΑΝ και ΔΕΝ πήγαν καν τουαλέτα!!!!
Μα είναι άνθρωποι αυτοί ή ρομπότ;

Φτάσαμε χαράματα Παρίσι και είχαμε περίπου ένα 5ωρο μέχρι την επόμενη πτήση για Ρώμη.
Το οποίο έγινε χαλαρά 3ωρο αφού στο Charles de Gaulle μας έσκισαν στους ελέγχους.
Μέχρι άδειασμα το σακίδιο (ευτυχώς τα βαλιτσάκια είχαν φύγει τράνζιτ) , ξανά μανά όλο το χαρτομάνι και δεν είχαμε βγει καν από το τράνζιτ! δεν ξέρω γιατί τέτοια εμμονή οι Γάλλοι.

Απογευματάκι φτάσαμε στη Ρώμη και απολαύσαμε την χαλαρότητα των Ιταλών, έβγαινες από το αεροδρόμιο ανενόχλητος χωρίς καμία εμπλοκή. Πήραμε το Shuttle από Fiumicino για Termini και σε 45 - 50 λεπτά είμασταν στην πόλη.
Η κούραση είχε συσσωρευτεί, κομμάτια νιώθαμε αλλά η άτιμη η Ρώμη είναι θελκτική και δύσκολα αντιστέκεσαι στα καλέσματά της.
Είχα κλείσει ένα βολικό ξενοδοχείο κοντά στο Τέρμινι γιατί η πτήση της Ryanair για Θεσσαλονίκη ήταν πάλι...γαλατάδικη κι έπρεπε μέσα στη μαύρη νύχτα να πάμε στο άλλο αεροδρόμιο.
Ξεκουραστήκαμε για ένα διωράκι να γεμίσουμε μπαταρίες και ξαναβγήκαμε.
'Οση κούραση κι αν είχα αυτό το θέαμα μου έδινε κουράγια.

Και αυτό βέβαια! 'Οχι πως είχε περάσει η γαστρεντερίτιδα αλλά σκεφτόμουν θα τα φάω όλα και θα πάω να...πεθάνω σπίτι μου!

και μετά ήπια και αυτό....Γιατί Ιταλία χωρίς Aperol μισές δουλειές

'Ολα έκλειναν ιδανικά και ήμουν πολύ χαρούμενη που ο απολογισμός είχε σαφέστατα πολύ θετικό πρόσημο (ο απολογισμός μόνο και όχι τα pcr) .
Ο ανάδρομος Ερμής όμως δεν είχε ακόμα πει την τελευταία του κουβέντα...
Το βράδυ πριν πάμε στο ξενοδοχείο για ύπνο βρήκαμε το πρωινό λεωφορείο και είδαμε τη διαδρομή από το ξενοδοχείο ήταν βαριά 10 λεπτά....

Φύγαμε στις 4.10 τα χαράματα για να διαπιστώσουμε πως το Termini ήταν κλειστό και για να φτάσουμε στο λεωφορείο έπρεπε να κάνουμε όλο το γύρο και όχι να περάσουμε από μέσα όπως είχαμε υπολογίσει. Το λεωφορείο έφευγε στις 4,30 και ένας πλήρης γύρος ήθελε το λιγότερο 20λεπτά!
Πανικός!!!!
'Αφησα στους άλλους τις αποσκευές μου και πάτησα κατοστάρι να προλάβω ότι μπορούσα να προλάβω....
'Ολα αυτά αγουροξυπνημένη χωρίς καφέ....
'Εφτασα στο λεωφορείο και 04.28 και του λέω έρχονται και οι άλλοι δώσε μας 5 λεπτά.
Ανένδοτος αυτός. Και μισή λέει φεύγω ας ερχόσασταν στην ώρα σας. Θεό τον έκανα, τίποτα, μουλαρωμένος.
Ευτυχώς την ώρα που έκλεινε την πόρτα για να με ξεφορτωθεί έστριβαν οι άλλοι από τη γωνία και αποκτήσαμε οπτική επαφή οπότε γκρίνιαξε μεν , ωστόσο περίμενε και φύγαμε στην ώρα μας , όχι τίποτε άλλο αλλά δεν υπήρχε δείγμα ταξί τριγύρω εκείνη την ώρα.
Με την ψυχή στο στόμα αλλά φτάσαμε έγκαιρα και η πτήση για Θεσσαλονίκη πέταξε στην ώρα της με το πολύ 20 άτομα μέσα όλα κι όλα...

Και φτάνουμε στο Μακεδονία και όπως ξεκίνησα την ιστορία....20άτομα τα έστειλαν όλα για rapid test και εγώ βρέθηκα με μια αχνή-πλην όμως γραμμή, θετική!
Μου έκαναν και 2ο και βγήκε το ίδιο. Πήραν και δείγμα για Pcr (συλλογή θα τα κάνω) και μου έδωσαν την εναλλακτική να μείνω σε ξενοδοχείο καραντίνας ώστε να μην κολλήσω την κόρη μου που δουλεύει από το σπίτι.
Να πω ότι στεναχωρήθηκα; Ψέμματα θα πω...Μέχρι που χασκογελούσα θα έλεγα και εσείς με όσα διαβάζετε μπορείτε να καταλάβετε πόσο ανακουφισμένη ένιωθα που όλο αυτό γινόταν στο -πιο κατάλληλο δεν γίνεται- σημείο! Το λες και σατανικό....
Οι άνθρωποι εκεί βέβαια δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως γίνεται να χαίρεται κάποιος που μόλις του λένε ότι έχει κόβιντ. Που νά ξεραν τι ζόρι είχα τραβήξει.....
Πήρα το δρόμο για το ξενοδοχείο καραντίνας όπου όλα ήταν μια χαρά ,και 3 ολόκληρες μέρες μετά με ειδοποίησαν πως τελικά το pcr μου ήταν αρνητικό και ήμουν ελεύθερη να φύγω!
Και πως θα αποκαθιστούσαν το αποτέλεσμα στο gov.gr
Πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ., με ...ξέχασαν να φαίνομαι θετική και οσονούπω θα έχω και πιστοποιητικό νόσησης. Και ανοησίας μην πω....

Εδώ τελειώνει η εκτενής μου εξιστόρηση κι ευχαριστώ όλους όσους πέρα από τις όμορφες φωτό ξοδεύουν χρόνο να διαβάζουν και τα φλύαρα κείμενα.

Χρωστάω ένα κεφάλαιο ακόμη με τον Επίλογο, τις σκέψεις και τα συμπεράσματα για όσα είδαμε και διαβάσαμε καθώς και τα οικονομικά στοιχεία που ξέρω ότι ενδιαφέρουν αρκετούς.

Φωτογραφίες τέλος, πρώτη μου φορά έβγαλα πάνω από 700, όλες με κινητό και ήταν τόσο ωραίες που δυσκολεύτηκα να διαλέξω!
Φταίει η Κούβα.....

 

[Yorgos]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες εύγε και για το μουσείο του Φιντέλ, δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμη. Οι κύριοι ντυμένοι ως εξωγήινοι πάντως λογικά Ιάπωνες είναι κι όχι Κινέζοι, όσους εξωγήινους έχω δει τον τελευταίο χρόνο Γιαπωνεζακια ήταν. Λογικό, αφού έβαζαν μάσκα όταν δε φορούσε κανείς, τώρα που τους αντέγραψαν το πήγαν σε άλλο επίπεδο.

 

[evaT]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες εύγε και για το μουσείο του Φιντέλ, δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμη

Να πας θα ενθουσιαστείς με το φίλο σου το Φιδέλ
Μόλις βρήκα και μια ακόμη φωτό απο Βεδάδο, παράλειψη να μη τη βάλω, χαχα

 

[travelbreak]

Εύγε!!! Ωραία ιστορία.
Περιμένουμε και τα οικονομικά, αν και τα υποψιάζομαι: τα ποιο πολλά λεφτά πήγαν στα μοχίτο.

 

[evaT]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αξίζει να πας στην Κούβα τέτοιες εποχές, με περιορισμούς, με ταλαιπωρία, με, με ,με; Με ρωτούν φίλοι και γνωστοί μετά το ταξίδι μου.

Την απάντηση την δίνει ο καθένας μόνος του ανάλογα με το χαρακτήρα του και τα ρίσκα που είναι διατεθειμένος να πάρει.

Η δική μου απάντηση είναι πως την Κουβα ΠΡΕΠΕΙ να τη δεις. Το δυνατόν συντομότερα.
Κανένας ταξιδευτής δεν περνάει αδιάφορα από κει, θα σε συγκινήσει, θα σε αγγίξει θα σου δώσει τροφή για σκέψη, με το που θα βρεθείς εκεί ,θα σε ταξιδέψει από μόνη της χωρίς να χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.
Η μουσική ακόμα κι αν δεν υπάρχει στους δρόμους όπως άλλοτε, υπάρχει παντού στην ατμόσφαιρα.
Ακούγεται μέσα από κάθε σπίτι, από τα λίγα ανοιχτά μαγαζιά από τον κάθε άνθρωπο της χώρας. Το παρουσιαστικό τους, τα κορμιά τους, η κίνησή τους όλη είναι η ίδια η μουσική...Χορεύουν με τη φυσικότητα που εμείς περπατάμε. Ο τρόπος που σπάει το κορμί δε διδάσκεται, είναι απλά έμφυτος.
Γι αυτό και όταν χορεύουν απλά τους παρατηρείς και χάνεσαι στη μαγεία και τον υπνωτισμό του λικνίσματος.
Τι λόγια υπάρχουν και τι να πεις για να περιγράψεις ένα λαό που ανεξάρτητα από την τόση ταλαιπωρία που υπομένει, είναι τόσο πρόσχαρος, φιλικός ακόμα και φιλότιμος θα τολμούσα να πω σαν τη δική μας ράτσα .
Ακόμα και με τους όσους ψιλοαπατεωνάκους, κομπιναδόρους, μαέστρους της πατέντας και έξυπνους σα το διάολο! Σε κοροϊδεύουν με ευγένεια, χαμόγελο και τόση μαλαγανιά που σχεδόν το απολαμβάνεις

Και πόσες όμως περιπτώσεις που απλά σε αφήνουν άφωνο!
'Οπως όταν μείναμε λίγο εκτός κέντρου και νύχτωσε, η κίνηση ήταν ανύπαρκτη και δεν βρίσκαμε ταξί.
Σταμάτησε ένα παλικαράκι που έβγαζε το σκύλο του βόλτα, πήρε χαμπάρι ότι ψάχναμε μέσο και είπε θα σας βρω εγώ...Τον βλέπαμε να χτυπάει πόρτες απέναντι, να ρωτάει, να φεύγει να ψάχνει στην επόμενη και σε λιγότερο από 5 λεπτά μας έφερε άνθρωπο να μας πάει σπίτι σε προσυμφωνημένη τιμή....κι όταν βγάλαμε να του δώσουμε ένα ψιλό για τον κόπο του, το αρνήθηκε! και μας χαιρετούσε όλο χαρά που μπόρεσε να μας βοηθήσει Ναι υπάρχουν και αυτά...
Εμείς τους αγαπήσαμε. 'Ολους. Δεν μας έτυχε ούτε ένας μπαγλαμάς, ούτε μία άσχημη ανάμνηση.
Σε πόσες χώρες του κόσμου νιώθεις άνετα να κυκλοφορείς χωρίς να νιώθεις ότι πρέπει να έχεις το νου σου στα νώτα σου;
Πως δε θα σου βγάλουν μαχαίρι , δε θα κινδυνέψεις σοβαρά;
Δεν ξέρω αν εγώ το ένιωσα τόσο παιδική χαρά , πάντως φόβο δεν ένιωσα ούτε....μισή στιγμή!

Και όλο αυτό το συναίσθημα πολλαπλασιάζεται όταν αναλογιστείς το τι ακριβώς πέρασε αυτός ο λαός , όταν διαβάσεις, μάθεις, μιλήσεις και αναλογιστείς το τι έχει συμβεί στην ιστορία και το πως το συγκεκριμένο σήμερα τους οδηγεί σ ένα ακόμα πιο αβέβαιο αύριο..
Από την εποχή της Ισπανικής αποικιοκρατίας μέχρι τη δικτατορία του Μπατίστα , την απόλυτη διαφθορά και την επέλαση της Μαφίας από τη χώρα, μέχρι την ίδια την επανάσταση του Κάστρο και την επικράτηση των εμβληματικών Τσε Γκεβάρα και Φιδέλ Κάστρο στη συνείδηση του κόσμου.
Από το 1959 που ανέλαβε ο Φιδέλ έχουν ήδη μεγαλώσει 3 γενιές ανθρώπων χωρίς να έχουν ποτέ γνωρίσει τίποτα άλλο...Δεν υπάρχει μακροβιότερη διακυβέρνηση ενός μόνο ηγέτη ανά τον κόσμο!
Είναι πλέον αδύνατο για ένα Κουβανό που δεν έχει φύγει ούτε μέρα από τον τόπο του να διατηρεί την ικανότητα να κρίνει αμερόληπτα δίχως συναισθηματική φόρτιση και με πόσο καθαρό μυαλό; 'Οταν η προπαγάνδα είναι διαρκής και ανελέητη....
'Ολος ο κόσμος μιλάει για το νησί της Επανάστασης όμως τελικά κι αυτή η ίδια η Επανάσταση, του λαού όπως ισχυρίζεται το διακύβευμά της...είναι κι αυτή ένας μύθος.
Ο Φιδέλ Κάστρο ήταν ένας εξαιρετικός λαοπλάνος, άψογος χειριστής των μέσων προβολής της εποχής του. Κατάφερε να πείσει πως ερχόταν στην Αβάνα με αναρίθμητο στρατό, ώθησε τον Μπατίστα να εγκαταλείψει το.... πλοίο μόνος του (αν και προφανώς ήταν και οι άλλες συνθήκες ώριμες) και τελικά ο δρόμος προς την πρωτεύουσα και τη διακυβέρνηση στρώθηκε ορθάνοιχτος χωρίς να ανοίξει ούτε μύτη!
Ακόμα κι ο κομμουνισμός....στην πορεία τους βρήκε! Ο Κάστρο αρχικά ουδεμία πρόθεση δεν είχε αλλά λίγο τα γεγονότα της εποχής, λίγο η επιρροή του Τσε, συγκυριακά τους ήρθε κι αυτό.
Ο ίδιος ο Τσε παρέμεινε ο μεγάλος θεωρητικός, ονειρευόταν διακαώς έναν ιδεατό κομμουνισμό που επί του πρακτέου δεν εφαρμόστηκε ποτέ και πουθενά και ήδη είχε αρχίσει να αντιτίθεται στις πρακτικές των σοβιέτ, ωστόσο ο πρόωρος θάνατός του τον μετέτρεψε σε ιδανικό και άφθαρτο σύμβολο της αιώνιας επανάστασης των λαών...
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα συνέβαινε αν ζούσε, αν θα κατάφερνε να εφαρμόσει αυτός το μοντέλο στο οποίο πίστευε ή αν τελικά τον κατάπινε και αυτόν το colpo grosso των μεγάλων συμφερόντων.
Κάποιοι λίγο μεγαλύτεροι στο φόρουμ ήταν ήδη ζωντανοί κατά την κρίση στον κόλπο των Χοίρων το 1961 και κανείς από μας δεν θα ζούσε πλέον αν δεν επικρατούσε η λογική εκείνα τα ελάχιστα λεπτά πριν γεμίσουν οι ουρανοί πυρηνικά όπλα και αφανιστούν τα πάντα.
ΤΟΣΟ σημαντική ήταν γεωγραφικά και όχι μόνο η θέση της χώρας.
'Ερμαιο στις ορέξεις των υπερδυνάμεων.

Οι οποίες τόσες δεκαετίες βγάζουν τα απωθημένα τους στις πλάτες ενός ολόκληρου έθνους. Κι ενός ευλογημένου τόπου που αν αφήνονταν σε μια συνετή δημοκρατική διακυβέρνηση, σε μια ελεύθερη χωρίς όρια και εμπάργκο αγορά να αναδείξει το τουριστικό της προϊόν όπως και τα διεθνώς αναγνωρισμένα και λαοφιλή πούρα θα μπορούσε όχι μόνο να καλυτερέψει αισθητά τη ζωή του λαού αλλά ακόμα και να διαπρέψει εμπορικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Αμερικής και όχι μόνο..

Αντίθετα ο λαός υποφέρει καθημερινά, στερούμενος βασικών αγαθών και ελευθεριών, τα στόματα είναι κλειστά όπως μας έλεγαν όσοι είχαν διάθεση να μιλήσουν για το καθεστώς, γιατί αν ανοίξουν οι συνέπειες είναι ολέθριες. Ζουν περίπλοκα σε ένα κρατικοδίαιτο και αστυνομοκρατούμενο καθεστώς που χρησιμοποιεί ότι έσοδο υπάρχει από τον τουρισμό για να καταφέρει να συντηρηθεί.
Με μέσο μισθό 25-30 δολάρια το μήνα ο λαός απλά πεινάει....Η μαύρη αγορά κυριαρχεί και διακριτικά αφήνεται από το κράτος ώστε να αποφεύγεται η εξαθλίωση και ενδεχομένως η εξέγερση που θα ακολουθούσε, ενώ το μόνο που τους επιτρέπουν είναι να έχουν κάποια έσοδα από την τουριστική πίτα μέσω των ενοικίων από τα casa particulares.
Κι από όσα ακούγαμε, αρκετοί την...έκαναν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι έχουν έναν αδερφό, έναν ξάδερφο που στέλνει πολύτιμα δολάρια, ρούχα και εξοπλισμό.
Παρηγοριά στον άρρωστο...

Το αύριο εξίσου αμφίβολο....Ωστόσο κάτι αλλάζει. 'Εστω βασανιστικά.
'Ηδη υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στο ιντερνέτ. 'Οσοι επισκέφτηκαν τη χώρα προ κόβιντ γράφουν παραστατικά στις ιστορίες τους πως έμπαιναν για λίγα λεπτά της μέρας με τα ξυστό από δημόσιους χώρους.
Αναρωτιέμαι μήπως αυτή η εξέλιξη είναι μια αρχή ενός τέλους. Η πρόσβαση θα δώσει την ευκαιρία στον κόσμο να ενημερωθεί....να διαβάσει, να επικοινωνήσει, να ανοίξει τα μάτια του. Πιθανώς και να οργανωθεί; ή μήπως όχι; αναρωτιέμαι....θα συμβαδίσει ίσως η νέα γενιά με την τεχνολογία;
Οι συνθήκες στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη διακυβέρνηση του Τραμπ χαλαρώνουν και πάλι. Η ανοικοδόμηση των ξενοδοχειακών μονάδων στο νησί είναι πυρετώδης.
'Ισως το αύριο να ξημερώνει και να φέρνει μαζί του μια Κούβα διαφορετική.

Συζητήσαμε άπειρες φορές τις μέρες που μείναμε εκεί....για το πως θα μπορούσε να μοιάζει το αύριο αυτό.
Οι αρχιτέκτονες της παρέας ονειρεύτηκαν πως θα έμοιαζαν όλα αυτά τα εξαιρετικά κτίσματα αφού έχουν συντηρηθεί και βαφεί με περιποιημένους τους κήπους τους!
θα ήταν η πιο όμορφη πρωτεύουσα στον κόσμο έλεγαν!

Εγώ έχοντας στο αίμα μου το σαράκι των οικονομικών σκεφτόμουν πως θα μετέτρεπε το νησί μια μετάβαση στην ελεύθερη αγορά....Θα γινόταν άραγε το πλιάτσικο όπως με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου είδαμε απότομη άνοδο της μαφίας και ακολουθως της εγκληματικότητας καθώς και άπληστη στροφή του στερημένου κόσμου σε μια ακόρεστη καταναλωτική μανία;
Θα εξαφανιστούν οι αντίκες; Θα υπάρχουν μόνο ρέπλικες για τους τουρίστες και σύγχρονα αυτοκίνητα για το λαό;
Θα καταπιεί τη γοητεία της πόλης μια ομοιογενής παγκοσμιοποίηση όπως υπάρχει παντού.
Δύσκολες οι απαντήσεις.
Το μόνο που αισθάνομαι βέβαιη να ισχυριστώ είναι πως θα φύγει ένα κομμάτι της αυθεντικότητας, του αυθορμητισμού, του κουβανικού αέρα που αναπνέεις και νιώθεις πως είναι ένας και μοναδικός και δεν θα τον μυρίσεις πουθενά αλλού σ ολόκληρη τη γη.

Γι αυτό ΝΑ ΠΑΣ στην Κούβα...ΤΩΡΑ. Γιατί ίσως αυτή να είναι η μόνη σου ευκαιρία. Και μεις η τελευταία γενιά που θα προλάβει το πριν. Από το αμφίβολο μετά.

Ζητώ μια εκ των υστέρων συγνώμη για την-έστω και μέσες άκρες πολιτική ανάλυση. Δηλώνω παντελώς άσχετη να κάνω κάτι τέτοιο και αυτά είναι ξεκάθαρα προσωπικά μου συμπεράσματα μέσα από τη δική μου και μόνο οπτική από όσα διάβασα, είδα και κουβέντιασα, προσπαθώντας να τηρήσω ίσες αποστάσεις από κομματικές και άλλες πεποιθήσεις και εστιασμένη κυρίως στον άνθρωπο.
Δεκτές οι διαφωνίες -αν υπάρχουν με τα ανάλογα επιχειρήματα.


Κόστος Ταξιδίου

Να επισημάνω πως στην Κούβα κάποια πράγματα υποχρεωτικά πληρώνονται σε Ευρώ (όπως τα σπίτια) και άλλα σε πέσο ή ευρώ αναλόγως την περίπτωση.
Οτιδήποτε είναι σε πέσο προφανώς λόγω ασταθούς ισοτιμίας και πληθωρισμού εμείς ενδεχομένως το πληρώσαμε ακριβότερα από ότι ισχύει τώρα.

-Το αεροπορικό εισιτήριο ήταν με ΑirFrance Ρώμη-Παρίσι-Αβάνα και επιστροφή και στοίχησε
399,00 ευρώ.
Η τιμή περιλάμβανε χειραποσκευή 10 κιλών και μια μικρή τσάντα ή σακίδιο σύνολο μέχρι 12 κιλά τα δύο. Στην πράξη κανείς δεν μέτρησε ή ζύγισε τίποτα παρότι δεν υπερέβηκα τα 13 κιλά.

-Χρειάστηκε άλλο ένα εισιτήριο με Ryanair Θεσσαλονίκη-Ρώμη με προσθήκη 2 χειραποσκευών και στοίχισε 64 ευρώ.

-Βίζα για Κούβα. Βγαίνει πανεύκολα σε 1 μέρα από εξουσιοδοτημένο τουριστικό πρακτορείο και
κοστίζει 35 ευρώ

- Ασφάλεια. Μετά από αρκετό κόπο διότι οι περισσότεροι δεν καλύπτουν παρά μόνο την
περίπτωση νοσηλείας από κόβιντ, βρήκα τη Heymondo (με τη βοήθεια του @psilos3 ) η οποία συνεργάζεται με την AXA και ήταν η μόνη που έδινε αποζημίωση για καραντίνα λόγω θετικού αποτελέσματος (ημερήσια αποζημίωση) χωρίς νοσηλεία, αλλά δεν κάλυπτε χαμένα αεροπορικά εισιτήρια αυτά όμως πλέον είναι flex oπότε θα είχα μόνο να πληρώσω τη διαφορά σε αυτή την περίπτωση. Κόστος 61 ευρώ το άτομο για 14 ημέρες ασφάλισης.

-Casa Particulares Κλείσαμε κάποια μέσω aibnb και τα υπόλοιπα μέσω του Γιώργου. Οι τιμές καταβάλλονται σε ευρώ και οι τιμές είναι πολύ λογικές, εμείς για ολόκληρο σπίτι δίναμε από 40-80 ευρώ τη βραδιά ανάλογα με την περιοχή και την κατηγορία.

-Φαγητό-ποτά. Το φαγητό το βρήκαμε κάπως...τσιμπημένο αλλά τρώγαμε σε σχετικά καλά εστιατόρια. 'Οχι πως έχει και τρομερή ποικιλία αυτή την εποχή. Κάποια κακής ποιότητας ταχυφαγεία μόνο και εστιατόρια στα οποία με την ισοτιμία που αλλάξαμε οι τιμές ήταν τις περισσότερες φορές όπως εδώ. Τα ποτά είναι σε τιμές αστείες. Από 1 ευρώ το φθηνότερο έως 3,5-4 το ακριβότερο. (σε πέσο πληρώναμε) . Οι φίλοι μου άνοιξαν μπουκάλι ρούμι σε μαγαζί με 5 ευρώ. Οπότε @travelbreak μου, όχι δεν ήταν τα μοχίτο που μας ξόδεψαν

- Μετακινήσεις και μουσεία. Το αυτοκίνητο ίσως είναι το μεγαλύτερο έξοδο στην Κούβα. Εμείς είχαμε νοικιάσει με οδηγό, διότι είμασταν 5 άτομα και συνέφερε. Μπορείς να βρεις σχετικά καλές τιμές για ενοικίαση αλλά η οδήγηση στους δρόμους τους και χωρίς αξιόπιστη οδική βοήθεια σε περίπτωση στραβής είναι μια πρόκληση. Πιστεύω πως θα χρησιμοποιούσα τα shared taxis σε άλλη περίπτωση, ειδικά αυτή την εποχή δεν έχουν δουλειά κ έχουν πολύ καλές τιμές.
Τα όσα λίγα μουσεία βρήκαμε ανοιχτά είχαν λογικότατες τιμές, από τσάμπα (του Κάστρο) έως 200 πέσο. (λιγότερα από 3 ευρώ)
Τα ταξί πάλι, ανάλογα την περίπτωση....Τα νόμιμα κυβερνητικά χρεώνουν 500 πέσο για μια μέτρια διαδρομή αλλά έχουμε πληρώσει και το διπλάσιο όταν μας έπαιρναν μαζί και τους πέντε. 1000 πέσο ως το αεροδρόμιο.

- Πούρα. Εάν θέλετε να φέρετε σφραγισμένο κουτί αγοράζετε όπως τα φωνάζει ξανά κ ξανά ο Γιώργος, ΜΟΝΟ από το επίσημο κυβερνητικό κατάστημα στο ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι από το Coppelia στο Βεδάδο. Η από το αεροδρόμιο. Ωστόσο χύμα πούρα μπορείτε να έχετε από οπουδήποτε μέσα στις αποσκευές δεν τους ενδιαφέρει. Σύνολο μέχρι 50 πούρα ανά άτομο. Εμείς από όλα όσα δοκιμάσαμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο σαν γεύση και άρωμα ήταν αυτά που πήραμε από τους παραγωγούς στο Βινιάλες. Δεν έχουν ούτε σφραγίδα ούτε κουτί , αυτά τα πήραμε κάποια για δική μας χρήση ή για δωράκια.
Τιμές μόνο σε ευρώ και από το κατάστημα ΜΟΝΟ με πιστωτική κάρτα. Τιμές σχετικά υψηλές από 10 ευρώ το κομμάτι ξεκινάνε και φτάνουν ως το....Θεό! Εγώ από Βινιάλες ψώνισα μερικά με 10 ευρώ το ένα (ποικιλία Montechristo)

-Pcr test . 30 ευρώ στοίχισε στην Κούβα κλινική Camilo de Cienfuegos (δεν υπάρχει άλλη δομή από όσο γνωρίζω)

- Φάρμακα. Δεν υπάρχει πουθενά τίποτε. Στα φαρμακεία τους έχουν μόνο ματζούνια.'Αρα παίρνουμε μαζί μας παυσίπονα, αντιεμετικά, αντισταμινικά, οτιδήποτε μπορούμε. Πριν φύγουμε τα άφησα όλα στην γλυκύτατη Μάρτα που μας φρόντιζε και μόνο τα χέρια που δε μου φίλησε...τόση ανάγκη έχουν. Μονάχα τα Immodium κρατήσαμε και ξηλωθήκαμε όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι μια γιαγιά στη γειτονιά μου είπε θα βολέψει που έψαχνε αντιβιωτικά και δεν έβρισκε και γω είχα ένα κουτί μαζί (καλού κακού)

Νομίζω χοντρικά τα ανέφερα όλα...Αν κάτι ξεχνάω ρωτήστε με να το συμπληρώσω.
Συνολικά το ταξίδι μου στοίχισε 1.600 ευρώ , όμως είχα 2 διανυκτερεύσεις Ιταλία μαζί με μεταφορές από και προς τα εκεί αεροδρόμια , γεύματα κλπ. 'Αρα ναι μπορεί να βγει και φθηνότερα.

Επίσης σημαντικό. Χρειάστηκαν Plf για Ιταλία, Υπεύθυνη δήλωση Υγείας για Γαλλία (που δεν μας ζητήθηκε όμως) , documento de Viajeros για Κούβα, ομοίως ξαναμανά plf για Ιταλία στην επιστροφή και Plf για Ελλάδα, όρεξη να έχεις να συμπληρώνεις έγγραφα! καλά ξεμπερδέματα...

Ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και καλά μας ταξίδια, δεν σταματάμε πάμε για άλλα τώρα...

 

[travelbreak]

Τέλεια η ιστορία σου.
Μου αρέσει που δε χάνεις την αισιοδοξία σου, σε όλες τις συνθήκες.

Ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και καλά μας ταξίδια, δεν σταματάμε πάμε για άλλα τώρα...

Εννοείται ότι συνεχίζουμε!

Αξίζει να πας στην Κούβα τέτοιες εποχές, με περιορισμούς, με ταλαιπωρία, με, με ,με;

Όχι μόνο στην Κούβα αξίζει να πας, αλλά οπουδήποτε. Όποιος μπορεί ας μη σταματά.

 

[psilos3]

Πολύ ωραία ιστορία για ένα από τα πιο αγαπημένα μέρη του πλανήτη που επιθυμω διακαώς να ξαναπάω. Ζήλεψα το Βινάλες τ' ομολογώ. Κρίμα πάντως που τη βιώσατε σε τέτοια κατάσταση, με τις συνθήκες να είναι πολύ διαφορετικές ίσως από το γενικό κανόνα. Είχε κι αυτό τη χάρη του όμως.

Σαφώς κι έχω τις διαφωνίες μου όσον αφορά τον επίλογο, ωστόσο δε θα τις θέσω εδώ κάτι που θα σου πρότεινα να μη κάνεις κι εσύ γιατί καλοθελητές πάντα υπάρχουν (ειδικά για τέτοια θέματα) με το κίνδυνο να σου γίνει η ιστορία - μύλος (σα την αντίστοιχη δική μου της Κούβας ) και τους διαχειριστές να τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

 

[evaT]

Πολύ ωραία ιστορία για ένα από τα πιο αγαπημένα μέρη του πλανήτη που επιθυμω διακαώς να ξαναπάω. Ζήλεψα το Βινάλες τ' ομολογώ. Κρίμα πάντως που τη βιώσατε σε τέτοια κατάσταση, με τις συνθήκες να είναι πολύ διαφορετικές ίσως από το γενικό κανόνα. Είχε κι αυτό τη χάρη του όμως.

Σαφώς κι έχω τις διαφωνίες μου όσον αφορά τον επίλογο, ωστόσο δε θα τις θέσω εδώ κάτι που θα σου πρότεινα να μη κάνεις κι εσύ γιατί καλοθελητές πάντα υπάρχουν (ειδικά για τέτοια θέματα) με το κίνδυνο να σου γίνει η ιστορία - μύλος (σα την αντίστοιχη δική μου της Κούβας ) και τους διαχειριστές να τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Χαχα τα έχουν σβήσει τα μηνύματα στη δική σου ιστορία οπότε δεν έχω ιδέα τι συνέβη!
Ωστόσο ήταν πολύ έντονες οι σκέψεις καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού και ένιωσα την ανάγκη να τις καταγράψω ξεχωριστά. Σωστό ή λάθος θα δείξει...
Θα περιμένω να τις συζητήσουμε από κοντά τις διαφωνίες σου, με τις γνωστές μπύρες (και χωρίς πούρα δυστυχώς )

 

[GKCAPO]

Συγχαρητήρια! Χαριτωμένη, κεφάτη, ελαφριά αλλά και με βαθύτερα νοήματα, αφήγηση. Τρέχει σαν δροσερό νεράκι. Η Κούβα ευθύνεται? Δε νομίζω.... Η αγάπη σου για ζωή θα λεγα!