Κούβα Con Cuba no te metas (Με την Κούβα μην τα βάζεις)

[evaT]

H πρώτη μέρα ξεκίνησε συννεφιασμένη Κυριακή αλλά μετά την βρόχα της προηγούμενης βραδιάς αυτά ήταν πταίσματα.
Η Μάρτα ήρθε στην ώρα της και μας ετοίμασε αυτά....

'Οταν έκοβε τον ανανά μοσχοβόλησε όλο το σπίτι! Τα δε αυγά και η ντομάτα μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια , είχαν γεύση και άρωμα καμία σχέση με τα μεταλλαγμένα που τρώμε πλέον.
Αντίθετα η παπάγια και η γκουάβα δεν με ενθουσίασαν.

Το πρώτο πράγματα που κάναμε ήταν μια βόλτα από την Cubacel για να λειτουργήσουμε τα κινητά μας.
Σημειώνω πως ήταν Κυριακή πρωί γύρω στις 10 και υπήρχαν τουλάχιστον 5 διαθέσιμοι υπάλληλοι (!) και καθόλου κόσμος!! Σε 15 λεπτά και με περίπου 1000 πέσος είχαμε γραμμή και 3 giga ιντερνέτ, αρκετά για τις 12 μέρες που θα μέναμε στο νησί.
Και ναι πλέον η Κούβα έχει ιντερνέτ! Ξεχάστε τα ξυστό που θυμάστε οι παλιοί, υπάρχει ικανοποιητική κάλυψη πλέον παντού και αρκετά καλές ταχύτητες.
Το πόσο θα επηρεάσει από δω και πέρα η ελεύθερη πρόσβαση του κόσμου στο τι συμβαίνει αλλού...μένει να φανεί!
Το δε νόμισμα από πέρισυ το καλοκαίρι που καταργήθηκε το cuc ,είναι πλέον ένα και ενιαίο, το κουβανικό πέσο το οποίο στην επίσημη αγορά ισοδυναμεί με 1 ευρώ προς 30 περίπου πέσο αλλά στη μαύρη γίνεται το έλα να δεις...Εμείς αλλάξαμε με 1 προς 70 και σε μερικές μέρες υπήρξε κι άλλη διολίσθηση και άλλαζαν με 1 προς 80 και 90!
Επομένως και όλες οι τιμές ήταν σχετικές...

Αφού επικοινωνήσαμε λοιπόν με τον έξω κόσμο....και για να είμαι ειλικρινής μου πέρασε από το μυαλό να το πάω όπως παλιά...χωρίς ιντερνέτ, έτσι για να ξενοιάσω, να το ζήσω πιο αγνά και ήδη οι 24 ώρες που ήμουν οφλάιν με ξεκούρασαν.
Από την άλλη το ρημάδι είναι απαραίτητο, είχα να φιάξω τα Plf της επιστροφής, τα τσεκαρίσματα στις πτήσεις ,να βρω πληροφορίες, εστιατόρια , να , να , να.....
Η πρώτη βόλτα θα ήταν προς την Πλατεία της Επανάστασης που απείχε κάπου 2 χιλ. από το σπίτι.

Το Βεδάδο είναι αρχοντικό, ευρύχωρο, κλασάτο!
Οι δύο αρχιτέκτονες που είχαμε στην παρέα μας κυριολεκτικά έχασαν τα μυαλά τους βλέποντας τα υπέροχα και εμφανώς παραμελημένα στην πλειοψηφία τους σπίτια.

Ξεκίνησαν κάτι βλακώδεις συζητήσεις τύπου τι φανταστικό εστιατόριο/μπαράκι θα γινόταν αν υπήρχε ένα τέτοιο οίκημα στο κέντρο της πόλης μας, ή πως μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα τέτοιο μισοπαρατημένο κτίσμα στην Αβάνα αν δεν είναι Κουβανός προκειμένου να το αξιοποιήσει αργότερα που θα υπάρξουν ενδεχομένως καλύτερες συνθήκες.
Κουβέντα που συνεχίστηκε αρκετές ημέρες και εντέλει ρώτησα το Γιώργο που έλυσε ταχύτατα τις απορίες των ενδιαφερόμενων αρχιτεκτόνων....
Παίρνετε λέει διαζύγιο μεταξύ σας, παντρεύεστε τον Κουβανό/Κουβανή που είναι ιδιοκτήτης του ακίνητου, αποκτάτε δικαιώματα στην Κούβα μετά από συνέντευξη με το κόμμα και ταυτόχρονα ο κουβανός μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό! (όπου πιθανότατα θα μείνει και μόνιμα δηλαδή)
Απλούστατο! Win win situation λέμε...

Λίγο πριν φτάσουμε στην Πλατεία φτάσαμε εδώ...

'Ηταν και η πρώτη φωτογραφία που δημοσιοποίησα και έπαθαν όλοι ένα μικρό σοκ αφού λόγω των συνθηκών με τον κόβιντ και την αβεβαιότητα του ταξιδιού δεν το γνώριζαν παρά μόνο ελάχιστοι...στην ίδια μου τη μάνα το είπα μόλις 4 μέρες πριν φύγω!

Και λίγο παρακάτω και παντελώς έρημη η αχανής πλατεία με το μνημείο του εθνικού ήρωα Jose Marti και απέναντι τις διάσημες προσωπογραφίες των εμβληματικών Ernesto Che Gevara & Camilo CIenfuegos

!.000.000 κόσμος μαζευόταν σ αυτή την πλατεία όταν μιλούσε ο Φιδέλ και εμείς την πετύχαμε με 0!

Φωτογραφηθήκαμε, μιλήσαμε για την ιστορία και σιγά σιγά άρχισαν να σκάνε μύτη κάποιοι ξεχασμένοι τουρίστες σαν εμάς.

Κανονικά αυτές οι αντίκες νοικιάζονται με την ώρα για να κάνεις βόλτες στην πόλη πράγμα που είχαμε ήδη κανονισμένο για την μεθεπόμενη μέρα, όμως αυτή την εποχή λόγω αναδουλειάς κάνουν τα πάντα.
'Ετσι αυτό το ροζάκι αριστερά μας φόρτωσε για να μας πάει κέντρο με 10 ευρουλάκια. Ωραία φάση!!!

Πήγαινε και αργά και προλάβαινες μερικές λήψεις

Εντάξει η Αβάνα είναι η χαρά του φωτογράφου. Μέχρι και γω που είμαι άσχετη κάτι καλύτερο κατάφερα...

Η αντίκα μας κατέβασε μπροστά από το Καπιτώλειο.

και ξεκίνησε η βόλτα στη Ciudad Vieja.

Τα λάτρεψα μιλάμε όλα αυτά τα σαράβαλα! Φωτογράφισα όσα μπόρεσα περισσότερα και μου άρεσαν κυρίως τα εντελώς αυθεντικά , αυτά που οδηγούν οι ντόπιοι ιδιωτικά και όχι αυτά που προορίζονται για τους τουρίστες και είναι κάπως πιο σουλουπωμένα.

Πανοραμική της Plaza Vieja που θεωρώ την πιο όμορφη πλατεία της Αβάνας.

Δεν περιγράφω άλλο!!

Μετά ανεβήκαμε προς το Floridita (εκεί που τα κοπάναγε ο Χέμινγουέι) και ήπιαμε το ξακουστό του ντακίρι το οποίο μας άρεσε πολύ και το επαναλάβαμε. Εγώ που με το 1 ποτό συνήθως είμαι γκολ....το να πίνω 2 ποτά πριν το μεσημεριανό τι με κάνει; αλκοολική;

Βοηθούσε βέβαια κι η μπάντα που μας έβαλε για τα καλά σε ρυθμούς Κούβας.

'Οταν στάθηκα λίγο στα πόδια μου συνεχίσαμε τα βόλτα

Να κι η πιτσιρικαρία που παίζει! εννοείται πως ζητούσαν λεφτά που κάθισαν να τους φωτογραφίσω οι σατανάδες !

Βγήκαμε και λίγο πιο έξω από τα πολύ τουριστικά και η εικόνα άρχισε να αλλάζει

Αριστερά και δεξιά τα κτίρια ήταν παντελώς εγκαταλειμμένα, γκρέμνια....ενώ οι ουρές για ψωμί, κοτόπουλο, αλεύρι ή δεν ξέρω και γω τι ήταν σε κάθε γωνιά! Ντράπηκα να φωτογραφίσω την αθλιότητα του κόσμου....ήταν η πρώτη επαφή και ένιωσα κάπως...
Τις επόμενες ημέρες που συνήθισα το θέαμα και διαπίστωσα και το πόσο προσιτοί και άνετοι είναι, έβγαλα μερικές φωτογραφίες και θα τις ανεβάσω στην ώρα τους.

Προχωρήσαμε ως την Malecon και την κλειστή αγορά του Almacenes San Jose όπου πήραμε κάτι μπλουζάκια και μαγνητάκια και στη συνέχεια φάγαμε στο Habana 61 στην παλιά πόλη το οποίο και ξανατιμήσαμε σε επόμενη μέρα μια και είχε πεντανόστιμο φαγητό και νορμάλ τιμές.

Εγώ με τον ένα Αντώνη (είχαμε 2 Αντώνηδες στην παρέα) αποφασίσαμε να περπατήσουμε ως το στενό Hamel που μου είχε πει ο Γιώργος ότι γίνονται παρτάκια τις Κυριακές...
Πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή πάλι μέσα από κατοικημένες περιοχές, βλέπαμε μέσα από τα κάγκελα τα ...σαλόνια τους, 5,6,7,8 άτομα να κάθονται όλοι μαζί σε ένα χώρο 3Χ3 και να βλέπουν τηλεόραση, να ακούν μουσική, να πίνουν , να καπνίζουν , πόρτες παράθυρα όλα ανοιχτά, η μιζέρια σε κοινή θέα....

Φτάσαμε στο Camino Hamel Πλην όμως πάρτυ....λάστ γήαρ! Πλέον λόγω πανδημίας όλα κομμένα!
Δεν πήγε όμως άδικα το περπάτημα είχε ένα σωρό καλλιτεχνίες το στενάκι και αν και σκοτάδι κάτι μπόρεσα να τραβήξω και έχω και περισσότερα με το φως της ημέρας όταν ξαναπήγα τις τελευταίες μέρες

Γυρίσαμε στο σπίτι και ένιωθα εντελώς καταβεβλημένη από το τζετ λαγκ και την κούραση της ημέρας.
Οι υπόλοιποι είχαν όρεξη για νάιτ κλάμπιγκ και ο γκέι φίλος έχοντας τα "κονέ" του στο νησί πρότεινε ένα γκέυ κλαμπ με truck show? drug show? κάπως έτσι αλλά μία φορά έχω βρεθεί σε τέτοιο χώρο εδώ στην Ελλάδα και καμία όρεξη δεν είχα να δω πως είναι και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού συν την εξάντληση που ένιωθα...
Πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σ ένα φανταστικό μπαράκι δύο βήματα από το σπίτι και μετά εγώ απλά ξεράθηκα....ενώ οι άλλοι ετοιμάζονταν για ξενύχτι!
Ντιπ ξενέρωτη όμως!

 

[evaT]

'Οσο γράφω αυτές τις γραμμές συμβαίνει ένα μπάχαλο με το θέμα μου....αφού θυμίζω βρέθηκα θετική σε έλεγχο στο αεροδρόμιο και κλείστηκα σε ξενοδοχείο καραντίνας για 5 μέρες όπως προβλέπεται, εχθές ύστερα από 80 ολόκληρες ώρες μου τηλεφώνησαν από την πολιτική προστασία και με ενημέρωσαν πως το αποτέλεσμα του Pcr ήταν τελικά αρνητικό και πως είχε ήδη ανέβει το αποτέλεσμα στο gov.gr και ήμουν ελεύθερη να πάω σπίτι μου. Πλην όμως όταν έφτασα σπίτι διαπίστωσα πως δεν είχε ανέβει τίποτα και παρέμενα θετική....
Σήμερα προσπάθησα με τις ώρες να τους βρω στο τηλέφωνο αλλά τζίφος. Εξακολουθώ να φαίνομαι θετική. Ενημέρωσα και τη δουλειά μου και μου είπαν μετράει το γραπτό άρα παραμένω σπίτι ως την Πέμπτη και τώρα αν κάτσει μια στραβή και κολλήσω ξέρωγω κόβιντ την άλλη βδομάδα θα έχω κάνει ρεκόρ νόσησης;


Πάμε ξανά πίσω στην ιστορία....
Επόμενη μέρα το πρωί συζητάμε για την μεταμεσονύχτια έξοδο. Καλά πέρασαν αλλά δεν ενθουσιάστηκαν κιόλας. Αρχίσαμε να ψυλλιαζόμαστε πως σ αυτό τον τομέα τα πράγματα άλλαξαν πολύ.
Ξεκινήσαμε τη μέρα μας ξανά με βόλτες στο κέντρο. Την προηγούμενη μέρα τα είχαμε δει λίγο στο τρέξιμο, θέλαμε να τα ξαναδούμε πιο ήρεμα να κάνουμε και τα μπρέικ μας όπου μας τραβούσε την προσοχή.

Ξεκινήσαμε από τη Μalecon και προς τα πάνω

και συνεχίσαμε πάλι προς την Plaza Vieja που είναι ξελογιάστρα

Καθίσαμε σε ένα μπαλκόνι που είχαμε σταμπάρει από την προηγούμενη να πιούμε τα ποτάκια μας.
Να και η άποψη από ψηλά λοιπόν

Σε λιγάκι άρχισε να ζωντανεύει η πλατεία, κάποιοι χόρευαν, έσκασαν μύτη και κάτι ξυλοπόδαροι, γενικώς έγινε λίγο καρναβάλι φάση η πλατεία έστω και με ελάχιστους τουρίστες

8 Φεβρουαρίου 2022

Κατά τη διάρκεια της βόλτας πέσαμε πάνω σ ένα ασυνήθιστο σκηνικό. Δύο άντρες-υποθέτω σαμάνοι, στην άκρη του δρόμου αποκεφάλισαν έναν κόκορα αφού πρώτα του περιέλουσαν το κεφάλι με μπόλικο ρούμι....και στη συνέχεια κρατώντας τον κόκορα ανάποδα ώστε το αίμα του να στάζει στο δρόμο ενώ έψελναν κάτι ακατάληπτα και κουνιόντουσαν μπρος πίσω και πέρα δώθε...
Προφανώς ήταν κάτι μυστικιστικό και δεν έχω κανένα ντοκουμέντο αφού από σεβασμό απλά στάθηκα στην άκρη να το παρακολουθήσω αλλά δεν σήκωσα κινητό να τραβήξω βίντεο...

Πετύχαμε και κάτι κυρίες ντυμένες παραδοσιακά που πουλούσαν πούρα και ήθελαν λεφτά για να τις βγάλεις φωτογραφία. Τις πέτυχα γυρισμένες και τις έβγαλα.

Μετά από αυτό γυρίσαμε σπίτι όπου είχαμε το ραντεβού με την αντίκα που είχαμε φροντίσει να νοικιάσουμε (μέσω του Γιώργου και πάλι, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές)
Είχα ζητήσει συγκεκριμένα μια ροζ Cadillac έτσι για την πλάκα!

And ροζ Cadillac it is!

Εντάξει έγινε τρελό γέλιο μ αυτό το αμάξι! Πόσο πιο τέλειο;;
Νόμιζα θα σκάσει μύτη η ...Βουγιουκλάκη από τη στροφή.

Το είχαμε κλείσει για 3 ολόκληρες ώρες ώστε να έχουμε χρόνο να μας πάει παντού!
Κι έτσι ξεκινώντας από την παραλιακή κ περνώντας από όλα τα ξενοδοχεία που άλλα είναι πλέον κλειστά και τα περισσότερα χτίζονται, καλό σημείο να παραθέσω μια ενδιαφέρουσα πληροφορία που μου έδωσε ο Γιώργος στην ερώτησή μου πως και υπάρχει τόση ανοικοδόμηση σε ξενοδοχεία, περιμένουν ας πούμε πως θα ανοίξει τα σύνορα η Αμερική και θα ξεχυθούν τα αμερικανάκια;
Μου απάντησε πως η κυβέρνηση επινοικιάζει τα οικόπεδα στις εταιρείες κατασκευής οι οποίες από τη μέρα 1 πληρώνουν στην κυβέρνηση αδρά ποσά για να χτίσουν , ως επίσης και επιδοτούν τους εργάτες οπότε είναι ένας τρόπος να αντλεί χρήμα η κουβανική κυβέρνηση. Αν δεν το κατάλαβα καλά ας με διορθώσει...

Περάσαμε από την περιοχή που βρίσκονται όλες οι πρεσβείες. Εντυπωσιακές αποικιακές μονοκατοικίες με τις σημαία της χώρας που εκπροσωπούν και πρόλαβα να τραβήξω λίγο και την Ελληνική.

κ από κει καρφί στην εκπληκτική Fusterlandia έργο του καλλιτέχνη Fuster που δημιούργησε όλα αυτά τα υπέροχα ψηφιδωτά εμπνευσμένος από ποιόν άλλον; Φυσικά τον Gaudi.

Να και το περιβόητο Granma με το οποίο έγινε η απόβαση του Φιδέλ και του Τσε στην Κούβα από το Μεξικό και ξεκίνησε η Επανάσταση.

Ουάου η Fusterlandia ε;;; Πραγματικά ήταν ένα από τα χάιλαιτ του ταξιδιού εξού και το φωτογραφικό ξεσάλωμα.

Από κει κατευθυνθήκαμε προς το τροπικό δάσος της Αβάνας και το σκηνικό άλλαζε εντελώς

Από εκεί περάσαμε και πάλι από την Πλατεία της Επανάστασης όπου και φωτογραφηθήκαμε καθένας με τη σειρά του με την αντίκα και μέσω της Malecon συνεχίσαμε για το Castello del Morro για να δούμε το ηλιοβασίλεμα.
'Οσο είμασταν στην πλατεία βρήκα ευκαιρία να πιάσω την κουβέντα με τον οδηγό περί πολιτικής , της Επανάστασης κλπ και κάποια στιγμή του λέω για πες ρε φίλε τι πιστεύεις τελικά τον έφαγε τον Καμίλο (Σιενφουέγκος) ο Φιδέλ;
Τι άλλα νέα μου λέει; Va a llover? (θα βρέξει τι να πει ο άνθρωπος.....

Να κι ένα σύντομο βιντεάκι με τη διαδρομή στη Malecon

Εύα κοίτα με λίγο, είπε η κολλητή μου και μου έβγαλε μια από τις καλύτερες φωτό που έχω, νομίζω φαίνεται στο πρόσωπό μου η χαρά του ταξιδιού.

Ολίγον και από το ηλιοβασίλεμα από το κάστρο ψηλά.

Στην επιστροφή περάσαμε από την Κινέζικη συνοικία, Κάποτε η Κούβα είχε κινέζους εργάτες αλλά όχι πια.

Τίποτα το ιδιαίτερο

και το Πανεπιστήμιο

Γυρίσαμε σπίτι να πάρουμε μια ανάσα και να βγούμε για φαγητό.
Είχαμε σημειώσει κάποιες επιλογές στο Βεδάδο και ξεκινήσαμε την αναζήτηση. Μάταια....
Κλειστό, κλειστό και κλειστό...Επιβεβαιώνονταν όλες οι πληροφορίες που είχαμε για ελάχιστον τουρισμό και περισσότερα κλειστά μαγαζιά, The party was over και δυστυχώς χάναμε ένα μεγάλο κομμάτι της Κούβας , αυτό που ήταν συνυφασμένο με το αέναο γλέντι, το χορό, τα αυτοσχέδια πάρτυ και τους χορούς των ντόπιων μέσα στους δρόμους.
Η απογοήτευση ήταν μεγάλη αλλά...ήταν μέρος του ρίσκου που πήραμε να έρθουμε εδώ τη συγκεκριμένη εποχή με μια σκληρή κυβέρνηση που δεν αφήνει περιθώρια μη τήρησης των μέτρων.

Μετά από αρκετή περιπλάνηση καταλήξαμε σ ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της Αβάνας που γνωρίζαμε ότι λειτουργεί, το HM7 όπου φάγαμε σ ένα σχεδόν άδειο μαγαζί και πήραμε το δρόμο για το σπίτι.
Εγώ ήμουν ακόμη σε φάση τζετ λαγκ. Το μάτι άνοιγε από τις 6 τα χαράματα με αποτέλεσμα νωρίς το βράδυ να παραδίδω πνεύμα, σώμα και γενικώς.

Το ζευγάρι αποφάσισε πάλι να βγει με τον γκέι κουμπάρο που είχε ανακαλύψει κ άλλο ξενυχτάδικο.

Την επόμενη το πρωί αναχωρούσαμε για ένα τουρ 6 ημερών στα ενδότερα του νησιού προκειμένου να ανακαλύψουμε κι άλλες ομορφιές.

Σας αφήνω με την κλασσική τουριστίλα φωτό της Αβάνας με φόντο το ξενοδοχείο Nacional, είναι πολύ ωραία όμως!

Οι 2 Αντώνηδες δεν επιθυμούν να δημοσιοποιηθούν οπότε μουτζούρωσα τις φατσούλες τους , φαίνεται μόνο η κολλητή μου με τον άντρα της και γω, ιδού...

8 Φεβρουαρίου 2022

 

[fenia42]

Ζήσε το μύθο σου στην Κούβα, η Εύα. Άντε να παίρνουμε κι εμείς σειρά σιγά σιγά !!

 

[travelbreak]

Μπράβο Εύα! Ωραίο και χαλαρό το γράψιμό σου. Διαβάζω πολύ ευχάριστα, χωρίς να «πηδώ» παραγράφους.
Και οι φωτογραφίες σούπερ!
Αν κατάλαβα καλά κινηθήκατε με την Κάντιλακ στην πόλη και μετά με τα πόδια.

 

[travelbreak]

Άντε να παίρνουμε κι εμείς σειρά σιγά σιγά !!

Εγώ ήδη έκανα το πρόγραμμα με τη βοήθεια του Lonely planet. Περιμένω και την ιστορία της Εύας για να το ολοκληρώσω.
Το πότε θα πάω, άγνωστο.

 

[evaT]

Αν κατάλαβα καλά κινηθήκατε με την Κάντιλακ στην πόλη και μετά με τα πόδια.

ποδαρόδρομος 16+ χιλιόμετρα τη μέρα, ταρίφες τις πιο δύσκολες ώρες ή τις μεγάλες αποστάσεις έφιαξα λίστα με τους καλύτερους.
Στο τέλος θα βάλω αναλυτικά τα οικονομικά (όπως ισχύουν τώρα) για να βοηθήσω...

 

[maria_va]

Μπράβο σας που πήγατε, πολύ μου φτιάχνει τη διάθεση η ιστορία σουΜου ξυπνάει ωραίες αναμνήσεις, όχι ότι τα έχω ξεχάσει δηλαδή...

Τι κρίμα για τη bucanero, η καλύτερη μπύρα ήταν..

Επίσης σου πάει η ροζ κάντιλακ κοπελιά, για βρες μία και στην Ελλάδα να κάνεις χαμούλη

 

[evaT]

Επίσης σου πάει η ροζ κάντιλακ κοπελιά, για βρες μία και στην Ελλάδα να κάνεις χαμούλη

Το κάνω εικόνα να περνάω τη Λ.Νίκης μέσα στη ροζ Κάντιλακ της Barbie

 

[evaT]

Viñales

Το τουρ είχε σχεδιαστεί ως εξής

2 μέρες Viñales
2 μέρες Trinidad μέσω Cienfuegos
2 μέρες Varadero μέσω προσκυνήματος στο μαυσωλείο του Τσε στη Σάντα Κλάρα

και επιστροφή στην Αβάνα άλλες 2 μέρες πριν το ταξίδι της επιστροφής.
Τα πάντα όμως έμελλε να αλλάξουν λόγω των γνωστών απροόπτων που συμβαίνουν σε σχεδόν κάθε μεγαλεπήβολο ταξίδι.

Στις 8.30 το πρωί ξενύχτηδες και μη φορτωθήκαμε στο παλαιό πράσινο ασθενοφόρο και ξεκινήσαμε για το Βινιάλες το οποίο και συμφωνήσαμε πως ήταν και το Highlight του ταξιδιού. Από άποψη φυσικού κάλλους και ότι το διασκεδάσαμε πραγματικά με την ψυχή μας.

Για να φτάσουμε βέβαια εκεί έπρεπε να μπούμε στην Εθνική οδό της Κούβας. Η οποία σαν δρόμος δεν ήταν εξαιρετικά κακός...είχε κι ένα φυσικό διάζωμα στη μέση, είχε και τουλάχιστον 2 ρεύματα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ο καημένος ο Μπατίστα πριν διαφθαρεί από το χρήμα και τη Μαφία κάτι καλό προσπάθησε να κάνει για το πολύπαθο νησί και τους κατοίκους του.
Το πρόβλημα ήταν πως οι κανόνες κυκλοφορίας ήταν ας πούμε ...home made. Η αριστερή λωρίδα διεθνώς ανήκει σε όσους το γκαζώνουν λίγο παραπάνω και θεωρητικά η πορεία τους οφείλει να είναι απρόσκοπτη.
Αυτά στην Κούβα ξεχάστε τα!
Στο δρόμο επάνω έβλεπες από αυτοκίνητα, κάρα, έως πεζούς, ωτοστοπατζήδες, παντός είδους μικροπωλητές, ακόμα και κάποιους που σταματούσαν το αυτοκίνητό τους όπου νάναι και βεβαίως χωρίς αλάρμ γιατί πολύ απλά μπορούσαν! Και έλεγχοι της ας πούμε τροχαίας κάθε λίγο και λιγάκι για λόγους που αγνοούνται!

Να και το δικό μας το μεταφορικό μέσο! Σας το έδειξα και νωρίτερα αλλά τι; το χορτάσατε;;

Ακόμα και για την Κούβα πρέπει να ήταν παράξενο γιατί όπου μας πετύχαιναν το έβγαζαν φωτογραφίες.
Και αν νομίζετε όπως το βλέπετε ότι είναι αργοκίνητο και πάει βάρκα γιαλό πέφτετε έξω....Το γκάζωνε απίστευτα και κάτι στροφές τις έπαιρνε με τόσο γκάζι που απορούσα προς διατηρούσε πρόσφυση...
Το μόνο κακό ήταν ο θόρυβος και το τράνταγμα κυρίως όσων καθόταν στις τελευταίες θέσεις όπου κουνούσε πιο πολύ.
Εγώ πάλι καθόμουν σταθερά πίσω από τον οδηγό για να κάνω και της συνεννοήσεις λόγω ελλείψεως αγγλικών.
Όχι ότι στα ισπανικά τα πήγαμε και πολύ καλύτερα δηλαδή. Εγώ μιλάω κάποιαααα ισπανικά by the book. Αυτός πάλι κάποια άλλα. Τα δύο αναμεταξύ τους δεν έχουν καμία σχέση.
Αλλά στις μέσες άκρες το βρίσκαμε.

Πρώτη μας στάση το Las Terrazas το οποίο είναι ένα προστατευόμενο δάσος τύπου Natura με έναν μικρό οικισμό και μια λιμνούλα, όμορφο αλλά για μισή ώρα.
Εγώ είχα διαβάσει ότι έχουν Zipline (Canopy) εκεί και ήθελα να δοκιμάσω.
Βρήκαμε τις εγκαταστάσεις αλλά ο υπεύθυνος είχε πάει να φέρει ένα γκρουπ και μας είπαν πως έπρεπε να περιμένουμε καμιά ώρα οπότε και μείναμε με την όρεξη.

Γύρω στο μεσημεράκι φτάσαμε στο πανέμορφο Βινιάλες. Οι πρώτες εικόνες από την κοιλάδα και το χωριό πραγματικά πανέμορφες...

Πραγματικά ζωγραφιά!

Σεξουάλα Κουβανή μαθήτρια. Αυτά το κόμμα όμως τα αφήνει ε;;;

Μαγευτήκαμε από την ομορφιά των εικόνων αν και τα καλύτερα μας περίμεναν την επόμενη μέρα που θα διασχίζαμε την κοιλάδα και το Εθνικό πάρκο πάνω σε άλογα! Πραγματικά ανυπομονούσα...

Την πρώτη μέρα την αφιερώσαμε σε χαλαρά πράγματα προκειμένου να πάρουμε μια ανάσα και γω επιτέλους βρήκα τις ώρες μου και άρχισα να κοιμάμαι και να ξυπνάω σε ώρες Κούβας.
Το σπίτι που μείναμε το είχα κλείσει μέσω Airbnb και αποδείχθηκε ουάου!
Casa Particular στο ισόγειο έμενε η πολύ συμπαθητική οικογένεια και μεις στο δεύτερο όροφο με ένα υπέροχο αίθριο και τις κλασσικές κουνιστές πολυθρόνες και με θέα σε όλη την κοιλάδα...
Η δε τιμή γελοία....όλο το σπίτι με 3 δωμάτια και 3 μπάνια 40 ευρώ η βραδιά...

Το βραδάκι βγήκαμε βόλτα στο σχεδόν έρημο χωριό-μάθαμε ότι συνήθως έχουν γύρω στους 5.000 τουρίστες ημερησίως αλλά τη δεδομένη στιγμή δν υπήρχαν ούτε 1.000 από τους οποίους εμείς είδαμε το πολύ καμιά 10ριά και κυρίως νεολαία.
Καθίσαμε σ ένα κεντρικό μπαράκι που είχε κάποιααα ζωή και επιτέλους είδαμε ντόπιους να χορεύουν. Πάλι όχι κάτι φοβερό αλλά τουλάχιστον ήταν αυθεντικό και όχι παράσταση για τουρίστες

Παοκτσής Κουβανός κάγκουρας

Κρατάω αυτό το κεφάλαιο μικρό και το κλείνω εδώ για να περιγράψω ξεχωριστά την δεύτερη και πιο όμορφη μέρα του ταξιδιού που περιηγηθήκαμε στις φυτείες του καπνού και του καφέ με τα άλογα.

 

[Smaragda53]

το τι ευχαριστιέμαι το ταξίδι σου!!!

 

[evaT]

Η μέρα ξεκίνησε με ζέστη. Φάγαμε το ωραίο πρωινό που μας ετοίμασε η οικοδέσποινα, ψιλοτυποποιημένο είναι όλοι πάνω κάτω τα ίδια φτιάχνουν-δεν έχουν και καμιά τρελή ποικιλία οι άνθρωποι με όσα βρίσκουν και πάλι πολλά ήταν. Φάγαμε πάλι και τα φρέσκια μας αυγουλάκια και η χοληστερίνη πρέπει να χτύπησε 3.000 με τόσα αυγά που φάγαμε εκεί....
και ξεκινήσαμε νωρίς νωρίς να πάμε στο ραντεβού με τον αλογατάρη μας . Τη δραστηριότητα με τα άλογα την είχα κλείσει από το airbnb με 14 ευρώ το άτομο μόνο, για 4 ολόκληρες ώρες !!! καθ΄ υπόδειξη του @kostas19821 που την είχε δοκιμάσει και αυτός και ήταν όντως εξαιρετική επιλογή.

Βρήκαμε τον άνθρωπο και ξεκινήσαμε περπατώντας ως το σημείο που βρίσκονταν τα άλογα.

Βρήκαμε τα αλογατάκια και μας βοήθησαν να τα καβαλήσουμε.
'Ηταν η πρώτη φορά για μένα και στην αρχή ομολογώ ότι ήμουν λίγο επιφυλακτική να το πω....χ.....νη να το πω, το πιάσατε το νόημα!
Μη φοβάσαι μου λέει ο κάουμπόις είναι semi automatic

Mόλις είδα ότι είναι φρόνιμο και δεν παίρνει αυθαίρετες πρωτοβουλίες άρχισα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω τη βόλτα.

Σε λίγο ξεψάρωσα αρκετά και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες τους άλλους και το περιβάλλον

Φτάσαμε και στις φυτείες του καπνού.

Αφού μας έκαναν το σχετικό σεμινάριο πως φτιάχνουν τα ξακουστά πούρα Cohiba από τα πάνω πάνω μέρη του φυτού, τα Montechristo από τα πιο κάτω , τα Romeo and Juliet πιο κάτω και μας έδειξαν όλη τη διαδικασία, στη συνέχεια μας έδειξαν πως παρασκευάζεται χειροποίητα ένα πούρο.

Εκεί γίνεται λοιπόν η παραγωγή των καπνών και είναι αναγκασμένοι να παραδίνουν στην κυβέρνηση το 90% της παραγωγής του ενώ κρατούν το υπόλοιπο 10 για ιδία χρήση ή για να τα διαθέτουν στους τουρίστες προκειμένου να βοηθούν το εισόδημά τους.

Ρώτησα και γω λοιπόν αυθόρμητα....καλά δεν έχετε τρόπο να ...κρύβετε κάποια ώστε να κρατάτε περισσότερα για εσάς;;
Το βλέμμα του όταν άκουσε την ερώτηση.....σα να μην πίστευε αυτό που τον ρώτησα
Δεν απάντησε βέβαια ψωνίσαμε και κάτι πούρα από κει και συνεχίσαμε το δρόμο.

Στη συνέχεια μας πήγαν στις φυτείες του καφέ.
Ξανά μανά μας έδωσαν πληροφορίες, είδαμε τα φυτά, είδαμε τον καφέ σε όλα του τα στάδια και μας πήγαν σ ένα σημείο το οποίο έχουν διαμορφώσει σαν σημείο ξεκούρασης και προσφέρουν καφέ ή ποτάκι για να δροσιστείς.

Αυτός ο κακομοίρης που βλέπετε στη φωτό ήρθε μετά να μας ρωτήσει αν θέλουμε ένα καφεδάκι.
Εμ μετά τόσες ώρες πάνω στα άλογα και τη ζέστη, θέλαμε δε θέλαμε;
'Ελα που ήρθε πρώτα σε μένα και με ρωτάει τι καφέ θέλω και τι λέτε μπορεί να τον ρώτησα εγώ;;;
Μπα δε θα το βρείτε....
Λέω λοιπόν....ντεκαφεινέ.... έχετε;;;
Παύση να συνειδητοποιήσει τι τον ρωτάω.
Οι δικοί μου είχαν ήδη πέσει κάτω από τα γέλια...
Γελούσε κι αυτός και λέει ο άνθρωπος είσαι σε φυτεία καφέ και ζητάς ντεκαφεινέ; είναι σα να πας σε εργοστάσιο που φτιάχνουν τσιγάρα και να ζητάς χωρίς νικοτίνη!
Δίκιο είχε, τι να πω αλλά εγώ η δόλια κάνω ομοιοπαθητική και απαγορεύεται η καφεΐνη
Πιστεύω πάντως ότι έχω μείνει αξέχαστη και θα με αναφέρουν συχνά όταν μιλάνε για τους τουρίστες....ήρθε μια από την Ελλάδα και ζήτησε ντεκαφεινέ

Αφού λοιπόν καφέ δε θα έπινα παρήγγειλα και γω το παραδοσιακό του canchanchara (ρούμι με μέλι) και άναψα και την πουράκλα μου

Ε ρε ζωάρα Ρούμι και πούρα Κούβας εποχές ΠΑΣΟΚ λέμε ζήσαμε...

Εν τω μεταξύ έχω κόψει το κάπνισμα εδώ και 4,5 χρόνια και ήταν η πρώτη φορά που ξαναέβαλα στο στόμα μου κάτι που να έχει σχέση με καπνό...Μου είπαν πως η νικοτίνη σε αυτά τα πούρα είναι περίπου ανύπαρκτη και....Κούβα είσαι, δε θα δοκιμάσεις πούρο; Το οποίο ήταν γευστικότατο και με υπέροχο άρωμα.

Ο χώρος ήταν πανέμορφος

Αφού δροσιστήκαμε, γελάσανε μαζί μου οι άλλοι μέχρι και το γουρουνάκι της προηγούμενης φωτό ήρθε προς τα εμάς και κατατρόμαξε κι άρχισε να σκούζει όταν κατά λάθος το ακούμπησα με το σακιδιάκι μου....
πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Λίγο πριν φτάσουμε είχαμε αποκτήσει πλέον μια σχετική άνεση. Δοκίμασα να το τρέξω και λιγάκι το αλογατάκι , καλπάσαμε για λίγο και κατάλαβα ότι μάλλον πρέπει να είσαι πολύ γυμνασμένος για να αντέχεις να στέκεσαι ψιλοόρθιος όσο τρέχει το άλογο αλλιώς πονάει όλο το κορμί!

Η εκδρομή τελείωσε το μεσημεράκι και συμφωνήσαμε όλοι ότι παρότι κουραστήκαμε αρκετά , ήταν φανταστική η εμπειρία και είχαμε περάσει πολύ όμορφα.
Στη συνέχεια είχαμε ραντεβού με τον οδηγό μας για να μας πάει στην σπηλιά του Ινδιάνου
Cueva del Indio

Το περιβάλλον ήταν ξανά καταπράσινο

Δώσαμε από 200 πέσο για την είσοδο στη σπηλιά, δηλαδή κάπου 2,8 ευρώ με την ισοτιμία που είχαμε αλλάξει.
Αρχικά μπαίνεις στη σπηλιά πεζός

Και μετά έμπαινες σε βάρκα για το υπόλοιπο

Ωραίο ήταν κι αυτό αλλά η ώρα είχε περάσει και είχαμε ξελιγωθεί.
Είχαμε σταμπάρει ένα εστιατόριο/μπαρ στο κέντρο του χωριού που ήταν σε ευρωπαϊκό στυλ και είπαμε να το δοκιμάσουμε.
'Οχι πως μας είχε λείψει η Ευρώπη αλλά όπου πηγαίναμε ναι μεν κατά βάση τρώγαμε καλά πλην όμως το μενού ήταν επαναλαμβανόμενο. Η που θα έπαιρνες κάποιο πιάτο με αστακό ή το δικό τους ropa vieja ή κάτι με χοιρινό. Αυτά πάνω κάτω.
Εγώ που με τα θαλασσινά είμαι μαλωμένη (μη βαράτε) είχα ακόμη λιγότερες επιλογές.
Νομίζω έφαγα ,μακαρονάδα τελικά εκείνη τη μέρα, κάπως καλύτερα.
Γυρίσαμε σπίτι για ανασυγκρότηση και ξεκούραση, ήταν και μία από τις πιο ζεστές ημέρες.

Το βραδάκι ανακαλύψαμε ένα μπαράκι αποκάλυψη!
Σαν beach bar έμοιαζε και το ντεκόρ μας έφτιαξε πολύ τη διάθεση

1,40 ευρώ παρακαλώ το μοχίτο και μόλις ζητήσαμε να είναι κάπως πιο δυνατό μας έφερε τη μπουκάλα με το Havana Club και την άφησε πάνω στο τραπέζι να προσθέσουμε όσο θέλαμε!!
Ρέει το ρούμι στο νησί....
Μ αυτά και μ αυτά γίναμε όλοι ζάντα και πρώτη και καλύτερη εγώ που οι αντοχές μου φτάνουν με το ζόρι στο 2ο ποτό. Ωστόσο έκλεινε ιδανικά μια υπέροχη μέρα.
'Εφυγα νιώθοντας το πάτωμα να κινείται και όλα τα γύρω μου να γυρίζουν....

Την επόμενη είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα, 7.30 θα έπρεπε να είμαστε στο δρόμο και χωρίς πρωινό αφού η απόσταση μέχρι το Τρινιδάδ είναι 7-8 ώρες δρόμος και ο στόχος ήταν να φτάσουμε πριν νυχτώσει.

 

[travelbreak]

δηλαδή κάπου 2,8 ευρώ με την ισοτιμία που είχαμε αλλάξει.

Παίζει μαύρη αγορά στην αλλαγή ή πας σε τράπεζα και ό,τι σου δώσουν;