Γαλλία Γερμανία CentralPack (Αλσατία, Βάδη)

[kalspiros]

Δεν θα σας εξιστορήσω πολλά, θα είμαι μια «ιμιτασιόν» ταξιδιωτική ιστορία με καλές όμως προθέσεις, να αποτυπώσω την προσωπική μου γνώμη για την Αλσατία και την Βάδη. Κύρια ελπίδα να καταφέρουμε να ξεφύγουμε λίγο από κάποια τετριμμένα. Πως θα είμαι σαν μορφή; Κάπως δωρικός, αποσπασματικός και ευκολούτσικος καθώς κάθε χωριό ή πόλη θα έχει την παράγραφό της χωρίς ενδιάμεσες παρεμβάσεις. Άλλωστε όλα αυτά τα έχουμε διαβάσει αρκετά στο forum. Πάμε λοιπόν και ξεκινάμε με Αλσατία και
Ribeauville: Πρώτη επαφή με Αλσατία τούτο το μεγάλο χωριό καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα βόρεια του Colmar. Και αυτό καθώς και όλα τα υπόλοιπα, βρίσκονται πάνω στον δρόμο του Αλσατικού κρασιού. Αρκετά τουριστικό, με έναν κεντρικό δρόμο με σουβενιράδικα, καφέ και κάβες. Το χωρίο βρίσκεται ανάμεσα σε λόφους γεμάτους αμπέλια από την βάση τους μέχρι τις κορυφογραμμές τους. Ειδικότερα ο D416 από το Ostheim είναι εκπληκτικός καθώς φιδωτός και λίγο βουλιαγμένος ανάμεσα στους αμπελώνες. Επιστροφή στο χωρίο, έχετε πιθανότητες να βρείτε να παρκάρετε στην Rue Klee άρα τουλάχιστον εδώ αποφύγετε να τα σκάσετε σε παρκινγκ. Έχουμε λοιπόν τον κεντρικό ο οποίος κοσμείται από πλειάδα χαρακτηριστικών γαλλικών σπιτιών, πολύχρωμων και καλαίσθητων με εμφανή ξύλινα δοκάρια. Όταν ανεβείτε αρκετά προς τα πάνω, επιλέξτε άλλη διαδρομή για να ξανά κατεβείτε στην πλατεία. Προτείνω κατεβαίνοντας να διαλέξετε την αριστερή πλευρά. Προσπαθήστε να βρείτε και το ποτάμι του χωριού (ίσως να σας δυσκολέψει λίγο).
Θα δοκιμάσω να τα βαθμολογήσω όλα τους σύμφωνα με προσωπικά κριτήρια πάντα. Εδώ έχουμε (16/20)

Hunawihr: Το αμέσως επόμενο χωριό μετά το Ribeauville που ανήκει στην διαδρομή του κρασιού είναι το ήρεμο, μικρό και οικιστικό Hunawihr. Βρίσκεται πάνω σε ελαφρύ λόφο, έχει όμορφη θέα, ελάχιστα πλακόστρωτα και μειωμένο ενδιαφέρον. Μπορείτε πολύ εύκολα να το δείτε από το αυτοκίνητό σας. Το προτείνω όμως. Μη τουριστικοποιημένο, αυθεντικό αν και κάπως αδιάφορο. (14/20)

Riquewihr: Και τα τρία τους βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους. Την περίοδο που το επισκέφτηκα γίνονταν εκτενή έργα στους κεντρικούς δρόμους έξω από το κέντρο του χωριού. Εκεί θα παρκάρετε άνετα (βέβαια ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάω για άνετα παρκαρίσματα όταν το συγκεκριμένο ταξίδι πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, Φλεβάρη μήνα και Παρασκευή) και θα ανεβείτε με τα πόδια στο κέντρο. Εδώ έχουμε μια εικόνα που μοιάζει με το Ribeauville με τις εξής όμως διαφορές: οι δρόμοι έχουν εντονότερη ανηφορική κλίση, οι δρόμοι είναι αρκετά πιο φαρδιοί άρα δεν θα έχετε τα προβλήματα του Ribeauville όπου μας κυνηγάνε τα αμάξια (ναι κυκλοφορούν κανονικά στα πλακόστρωτα) αλλά το μεγαλύτερο ατού έχει να κάνει με τον σχεδιασμό του χωριού ο οποίος είναι τετράγωνος άρα δίνει πολύ περισσότερες δυνατότητες για σουλάτσα. Εδώ μπορείτε πιο εύκολα να χαθείτε στα στενά του κάτι το οποίο πρέπει να το επιχειρήσετε και να το επιδιώξετε. Φτάστε μέχρι την επάνω πύλη και ακολουθήστε την Rue des Remprants. (17/20)

Kaysersberg: Το χωριό για το οποίο είχα τις περισσότερες προσδοκίες, περισσότερες και από το ίδιο το Colmar. Σε καλωσορίζει υποχρεώνοντάς σε να πληρώσεις παρκινγκ (2 ευρώ). Και τούτο εδώ βρίσκεται ανάμεσα από δύο λόφους άρα είναι κι εκείνο γραμμικά σχεδιασμένο, με μια κεντρική μακριά οδό και μικρό φάρδος. Η κεντρική είναι πανομοιότυπη με όσες είδαμε μέχρι τώρα. Ξέρω όμως ότι εδώ το ποτάμι αναλαμβάνει πιο ενεργό ρόλο και δεν είναι εξαφανισμένο σε βαθύ νεροφάγωμα όπως στο Ribeauville. Και έτσι είναι λοιπόν. Όταν φτάσετε αρκετά ψηλά, θα κλίνετε αριστερά και θα οδηγηθείτε στο ποτάμι. Αν είστε φαν του νερού και του παραδοσιακού, αυτό είναι το μέρος για εσάς. Ο συνδυασμός σε αυτό το χωριό είναι ο καλύτερος που είδα σε Βάδη και Αλσατία. Τα σπίτια μέχρι το νερό, μικροί καταρράκτες από αναβαθμούς, έντονη βλάστηση, μικρά στενάκια που οδηγούν απευθείας στο νερό. (18/20)

(επανέρχομαι με φωτογραφίες και με μια πιθανή... αποκαθήλωση της Sighisoara.....)

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ioanna karagianni]

Rango υπήρξες σύντομος και περιεκτικός.
Ελπίζω η διαδρομή του κρασιού να διανθίστηκε επαρκώς με κρασί.

 

[kalspiros]

Rango

μάλιστα. καιρός να αλλάζω avatar αφού γνωστοποιήθηκα...

Ελπίζω η διαδρομή του κρασιού να διανθίστηκε επαρκώς με κρασί.

Να σου πω: το ροζέ τους ήταν πολύ εύγευστο αλλά ήταν και το μόνο που δοκίμασα!
Επίσης έφαγα δις tarte flambee (Flammkuchen) την μία στο Freiburg απέναντι από τον καθεδρικό όπου ήταν εκπληκτική και μια αποτυχημένη στο Στρασβούργο..

 

[kalspiros]

Αλσατία 2/3

Colmar: Η πρώτη από τις τρεις πόλεις- θύματα τούτου του ταξιδιού. Τι εννοώ: Ας φανταστούμε λοιπόν τώρα ότι αρπάζουμε τα ταξίδια μας, όσα έχει κάνει ο καθένας, τα αμολούμε σε έναν κουβά, τα ανακατεύουμε και τα πετάμε πάνω στο ταξιδιωτικό μας ημερολόγιο. Μόλις τώρα λοιπόν, το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό δεν είναι πλέον πρώτο αλλά έβδομο. Πρώτο είναι αυτό που μόλις κάναμε και γενικότερα μέσα στα μονοπάτια του χρόνου, όλα έχουν αλλάξει. Εντυπώσεις, συμπάθειες και αντιπάθειες. Πόσο αντικειμενικοί είμαστε λοιπόν με τα ταξίδια μας και με τα όσα έχουμε δει? Θυμάμαι νοσταλγικά την Λοζάνη. Μου άρεσε πραγματικά. Αν την ξανά επισκεφτώ δεν ξέρω τι θα δω. Το Colmar λοιπόν ήρθε δεύτερο, τρίτο, όγδοο, τριακοστό. Και το Colmar το έχω δει πολλές φορές, κι εγώ και ενδεχομένως πολλοί κι από εσάς. Αυτό όμως δεν μπορεί για κανένα λόγο να μειώσει την όποια μοναδικότητα και ομορφιά του Colmar. Διάσπαρτα μπαλκόνια στο κέντρο με θέα τα παρακλάδια του ποταμού Lauch δημιουργούν μοναδικές γωνίες για καφέ και χαλάρωση, η μικρή Βενετία, όπως προϊδεάζει το όνομα, αρκούντος γοητευτική, οι γοτθικοί ναοί του St Martin και η Δομινικανή ευμεγέθεις και εντυπωσιακοί καθώς και κάποιες εγκαταλελειμμένες αποθήκες και μικρές πλατείες δίπλα στις εκκλησίες που ακόμα «κοσμούνται» από την κρεμάλα τους και το πηγάδι τους (αυτά θα πρέπει να τα ψάξετε και να αποχωριστείτε για λίγο τις κεντρικές αρτηρίες.. Χαθείτε!!). Μια κωμόπολη με αρκετούς τουρίστες, πολλά μαγαζιά, βαβούρα και σίγουρα συνωστισμό κατά τους καλούς μήνες του χρόνου, της αφαιρεί πόντους. Δεν είμαι αρνητικός στην τουριστική προώθηση του όποιου προορισμού απλώς τούτες οι πόλεις, Γοτθικές ή Αναγεννησιακές, χαρακτηρίζονται από έναν μυστικισμό, ένα μυστήριο και μια κατήφεια που γιγαντώνεται όταν απολαμβάνεται μόνη της. Χωρίς πολύ κόσμο να σε αποσπάει. Για αυτό λοιπόν το Colmar θα πάρει ένα (16/20)

ενώ το επόμενο όχι μόνο θα πάρει το μόνο (20/20) του ταξιδιού, αλλά θα θέσει και σε αμφισβήτηση την παντοδυναμία της Sighisoara ως η απόλυτη Γοτθική πόλη που έχω επισκεφτεί. Το όνομά της:
Eguisheim: Έκτος προορισμός, έκτη στάση, έξη ποταπά χιλιόμετρα από το κέντρο του Colmar σε νότια κατεύθυνση. Ξανά καταφεύγω στο τεράστιο πάρκινγκ έξω από τον οικισμό (μόνη επιλογή), δεν έχω ψηλά για το παρκόμετρο, διάφορες φορές μου περνάει από τον νου να τα παρατήσω, ένα λιγότερο και τι έγινε, και να επιστρέψω Freiburg. Καθώς όμως παρατηρώ τον σχεδιασμό του χωριού σε έναν χάρτη και μου κεντρίζει το ενδιαφέρον (όπως μου είχε κάνει και στην προετοιμασία του ταξιδίου) αποφασίζω να κουραστώ λίγο ακόμα. Ναι, άλλο ένα. Μπαίνεις από τον κεντρικό πλακόστρωτο και βλέπεις πάνω κάτω τα ίδια αλλά με περισσότερα καινούρια και επιβλητικά κτίρια που φιλοξενούν κάβες, μουσεία ή εστιατόρια. Διαθέτουν μεγάλες αυλές και είναι αρκετά προσεγμένα. Συνεχίζω μέχρι που συναντώ τους δύο περιφερειακούς δρόμους. Πως έχει το πράγμα εδώ στο Eguisheim: υπάρχουν δύο παράλληλη και περιφερειακοί δρόμοι συνολικού κυκλικού μήκους περίπου 800 μέτρα. Εντός του κύκλου βρίσκεται το κέντρο. Οι δύο αυτοί περιφερειακοί (Rue de Rempart και Rue Allmend) διαχωρίζονται μεταξύ τους από μόλις μια σειρά σπιτιών. Ξεκινώντας νότια με το που μπαίνετε, βρίσκετε ένα σπίτι που θα το φωτογραφίσετε αρκετές φορές όπως και όλοι όσοι επισκέπτονται το χωριό.

Από εδώ γίνεται ο διαχωρισμός των δύο δρόμων στην κάπως υπερυψωμένη Rempart και της Allmend. Μεταξύ τους ενώνονται με συνεχή κλειστοφοβικά και κατηφορικά χωμάτινα στενά. Got the picture. Πάμε παρακάτω. Η Rempart είναι εκθαμβωτική! Στενή, πλακόστρωτη γεμάτη με τα πολύχρωμα σπίτια (με μια καρτέλα LSD εδώ πέρα, θα βρισκόσουν στον παράδεισο)

όσο όμορφα όσο οπουδήποτε έλα όμως που εδώ τα περισσότερα είναι αποκλειστικά σπίτια.. Ούτε μαγαζάκια, ούτε άσκοπες παραφωνίες.

Μόνο απλό, καθαρό, παραδοσιακό, Γαλλικό, ενίοτε σκοτεινό ή απόκοσμο. Σε αρπάζει και σε συνεπαίρνει ακόμα και σε ένα περπάτημα χωρίς στάσεις. Τώρα προτείνω να κάτσετε σε κάποια σκαλοπάτια των σπιτιών και απλώς να φανταστείτε την ζωή του στα γεννοφάσκια του. Είναι πολύ εύκολο καθώς δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να σας αποσπάσουν. Αν δεν τα καταφέρετε… κατεβείτε στην από κάτω.. στην Allmend.. άλλος δρόμος.. λίγα μέτρα μακριά, άλλη αίσθηση. Μοναδικό. Μοναδικό χωριό. Πανέμορφο!
Η Allmend στα περισσότερα σημεία της δεν πρέπει να έχει αλλάξει καθόλου από τότε που δημιουργήθηκε και σχεδιάστηκε. Ειλικρινά. Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς πιο «άγουρα». Ο περιφερειακός που βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο είναι χωμάτινος, λασπωμένος, τα κτίρια κουρασμένα και απεριποίητα. Κάποια ετοιμόρροπα. Ίδια κτίρια, επί την Rempart είναι καλαίσθητα, επί την Allmend εντελώς διαφορετικά.

Τι άλλο να πω, το χωριό είναι μια αποκάλυψη και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Το κέντρο του χωριού προβλέψιμο, απλά ακολουθεί τα όσα είδαμε ως τώρα. Τέλος εδώ θα βρείτε ένα από τα πιο περίεργα σχήματα κτιρίου που έχω δει ποτέ μου:

Βαθμολογία (20/20) και βρίσκεται δίπλα δίπλα με την αγαπημένη Sighisoara. Ίσως μετά από κάποιο καιρό που η ανάμνηση θα έχει κατασταλάξει, να την ξεπεράσει.

Neuf-Brisach: Κι εκεί που μελετούσα πριν το ταξίδι τις διαδρομές και προγραμματιζόμουνα, παίρνει το μάτι μου τούτο το χωριό στα σύνορα Γερμανίας Γαλλίας στο Breisach am Rhein. Περίεργο πράμα. Ένας απόλυτος ρόμβος με ισόπλευρα τετράγωνα αποκλεισμένο από τάφρους. Δύο, τρεις, δεν μπόρεσα να καταλάβω. Διαθέτω 20 λεπτά, το χωριό είναι μικροσκοπικό, εξορμώ. Όντως δύο τάφροι συνεχόμενοι και βαθιοί. Εντός της πόλης τα πάντα είναι τετραγωνισμένα άρα δεν έχει ούτε εκπλήξεις ούτε πρόκειται να χαθείς. Η εντύπωση που αφήνει είναι πολύ άσχημη. Θυμίζει απομονωμένο και ερειπωμένο προάστιο μιας μεγάλης πόλης. Ένα χωριό που μεγαλοδείχνει. Χωρίς δέντρα, με έρημους δρόμους, με πανομοιότυπα κτίρια, σαν να έχεις μπλοκαριστεί μέσα στην ίδια μέρα. Με καθαρό βλέμμα μπορείς να βρεις ομορφιές σαφέστατα όμως δεν πρόκειται να σε τραβήξει για να μείνεις σε τούτο το σανατόριο… συγνώμη. Χωριό. (12/20 για τις τάφρους και τις ιδιαίτερες εισόδους στο χωριό)

Για να τελειώσουμε με την Αλσατία, θα δούμε και την πρωτεύουσά της, το Στρασβούργο. Μετά, εστιάζουμε Βάδη.

 

[renata]

πολύ Gothic κατασταση..
μου αρέσει!

 

[Dorotija]

Αν και έχεις ανοίξει πολλά... μέτωπα, δεν μπορώ να πω, ανταποκρίνεσαι..

 

[KLEOPATRA]

ΖΗΛΕΥΩ ΤΡΕΛΑ
Πηρε σε μια φωτο(πολυ ωραιες οι φωτο) το ματι μου μια αποτομη πλαγια με φυτεμενα αμπελια ή κανω λαθος?Αυτο το εκαναν και στη Γερμανια ετσι ωστε να δεχονται τα φυτα τη μεγιστη δυνατη ηλιοφανεια.
Κρινοντας παντως απο τις φωτο ,οντως το Κολμαρ δεν ειναι τοσο ωραιο ,οσο αλλα χωριουδακια..ειναι και μεγαλυτερο ..τα λοιπα ειναι πιο κουκλιστικα.
Ειναι ισως η πρωτη φορα που βλεπω χειμωνιατικες φωτο του μερους.

 

[Twinkie]

Θείο Σπύρο, θέλω κι εγώ άτα στα χωριά
Υπέροχες φωτό, περιεκτικές και χρήσιμες πληροφορίες, keep on going στον ίδιο ρυθμό περικαλώ...

 

[kalspiros]

ΑΛΣΑΤΙΑ 3/3

Strasbourg: εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο και όλα όσα έλεγα παραπάνω για πρώτες ή δέκατες θεάσεις μια συγκεκριμένης ομάδας πόλεων, πάει στράφι. Το Στρασβούργο λοιπόν δεν έχει να επιδείξει κάτι εξαιρετικά διαφορετικό. Μια μεγάλη πόλη όπου το κέντρο της είναι ένα νησί κυκλωμένο από παραπόταμους του Ρήνου. Παρ’ όλ’ αυτά την συμπάθησα περισσότερο. Θέλετε η μεγάλη παρέα από Έλληνες, μόνιμους κατοίκους της πόλης που μας πήγανε ακριβώς εκεί που έπρεπε, θέλετε ο larger than life καθεδρικός που αποχαυνώνει με το μέγεθός του ή ακόμα και το highlight για την δικιά μου «ποταμίσια» λογική, η la petite France, τμήμα της πόλης με λιμνούλες, αναβαθμούς, μικρούς καταρράκτες και ποτάμια. Ίσως αυτή ακριβώς να είναι και η πόλη που πραγματικά θέλεις να την ζήσεις με τους τουρίστες της (18/20). Επίσης να προσθέσω και την αδιάφορη πλατεία Kleber, την στριμωγμένη και τουριστική Rue des Orfevres, τον ευνούχο του Στρασβούργου, την Merciere με θέα τον καθεδρικό, την de la Mon…. … έ? … τον ποιόν? Τον ευνούχο?? Βεβαίως τον ευνούχο:

Δεν σας προτείνω που φάγαμε γιατί ήταν πάτος. Αυτά. Έκλεισα με Γαλλία, επιστρέφω σύντομα με Γερμανία και Βάδη.

 

[wotan1975]

Πιθανον να κανω παρομοιο ταξιδι το καλοκαιρι.
Φοβερες φωτο!Αναμενουμε τη συνεχεια!

 

[pattyyy]

Πολύ κατατοπιστική περιγραφή! Οι φωτογραφίες σου είνα υπέροχες και δελεαστικές! Με προκαλούν να επισκεφτώ αυτά τα μοναδικά χωριουδάκια!

 

[KLEOPATRA]

Σε πολλες ευρωπαικες πολεις οι καθεδρικοι ναοι ειναι "στριμωγμενοι" αναμεσα στα κτηρια ..σε αντιθεση με τις δικες μας εκκλησιες που βρισκονται οι περισσοτερες σε πλατειες και αυτο δημιουργει μια αισθηση κλειστοφοβικη.
Χαρηκα τον καθεδρικο της Κολωνιας που ειχε την απλα του.