ΗΠΑ California Uber Alles

[taver]

Ας δώσω και κάνα 2 ακόμα φωτογραφίες... (άραγε διαβάζει κανείς την ιστορία? Δεν έχω δει ούτε ένα σχόλιο εδώ και μέρες...)

Old town San Diego


Balboa Park

 

[getxowoman]

Taver, νομιζω καταλαβαινεις ποτε διαβαζω τα κομματια σου! Οταν σου βαζω 10΄ στις φωτος σου!

Ασχετα με αυτο, οπως ειπε και η Renata, διαβαζω και μαθαινω πολλα πραγματα απο την ιστορια σου και κυριως προσανατολιζομαι για ενα τοπο που δε με ενδιεφερε καθολου, αλλα τωρα αρχιζει και μου αρεσει!

 

[fotast]

Εγώ διαβάζω!!!

Συνέχισε!!!

 

[Dorotija]

Taver, νομιζω καταλαβαινεις ποτε διαβαζω τα κομματια σου! Οταν σου βαζω 10΄ στις φωτος σου!

Μία από τα ίδια και για τη Ντόροθυ!

 

[mariath]

Διαβάζουμε αλλά έχουμε μείνει άφωνοι!!!

 

[KIKI]

προχωρα ακαθεκτος ... και εγω σε διαβαζω !!

παρα τα μικρα γραμματακια που μου βγαζουν τα ματια
(εχουμε και μια ηλικια ....)

Αληθεια γιατι δεν σχολιαζουμε ; Αφου τα γραφεις μια χαρα .....

 

[taver]

προχωρα ακαθεκτος ... και εγω σε διαβαζω !!

παρα τα μικρα γραμματακια που μου βγαζουν τα ματια
(εχουμε και μια ηλικια ....)

Αληθεια γιατι δεν σχολιαζουμε ; Αφου τα γραφεις μια χαρα .....

Ποια μικρά γραμματάκια? Μια χαρά βγαίνουν. Το δοκίμασα με διαφορετικούς browsers, o μόνος τρόπος που κατάφερα να τα δώ μικρά ήταν να to ρυθμίσω επί τούτου. Αν έχεις microsoft internet explorer, πήγαινε στο menu view -> text size και βεβαιώσου ότι είναι επιλεγμένο το medium ή κάτι πάνω από αυτό - αν είναι σε άλλη γλώσσα μετέφρασε αναλόγως...

 

[taver]

Ημέρα 11, Τρίτη

Από δω και πέρα, μετά από 9 μέρες κοντά στη Θάλασσα, είναι καιρός να περάσουμε στα ενδότερα της California, στο λεγόμενο Inland Empire. Και το Palm Springs, όπου διανυκτερεύσαμε, είναι η καλύτερη δίοδος.


Ακριβώς στο όριο της Ερήμου, για την ακρίβεια σε μια όαση δίπλα στο τέλος της, το Palm Springs είναι μια πόλη – resort, όπου μαζεύει διάσημους και όχι μόνο που θέλουν να ξεκουραστούν. Έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες τις δεκαετίες του 60 και του 70, μετά πέρασε από μια μεγάλη φάση παρακμής, αλλά την τελευταία δεκαετία έχει ανακάμψει και πάλι ως τουριστικός προορισμός. Αλλά δεν είναι για μας αυτή η ιστορία, με τον κόσμο στις πισίνες κλπ. Μετά από μια σύντομη βόλτα στην πόλη, εφοδιασμό με τρόφιμα κλπ (Walgreen’s – σας είπα για το banana nut cake τους?), Καφεΐνη (Starbucks), και οπωσδήποτε βενζίνη για πολλά μίλια, ξεκινάμε για την έρημο. Επόμενη βενζίνη σε 50 μίλια μας λέει η ταμπέλα.

Όπως εμείς ξεκινάμε για την έρημο, έτσι ξεκινάνε και οι απέραντοι δρόμοι ανάμεσα στο πουθενά, όπου οι ευθείες συνεχίζουν για δεκάδες χιλιόμετρα. Οι πινακίδες λένε στους οδηγούς να σβήσουν τα air condition για να αποφύγουν την υπερθέρμανση, αλλά εμείς, παρότι έχουμε το αυτοκίνητο παραγεμισμένο με τα κορμιά μας και όλες μας τις αποσκευές, δεν αντέχουμε τη ζέστη για να το κάνουμε… Ευτυχώς, χωρίς δυσάρεστες συνέπειες.

Μετά από λίγα μίλια, βρίσκουμε την είσοδο του Joshua Tree National Park. Το πιο «ερημικό» εθνικό πάρκο της California, έχει ως κύρια αξιοθέατα του κάτι…. Κάκτους! Μετά την είσοδο, σταματάμε στο visitor center, όπου πληρώνουμε την είσοδο για το αυτοκίνητο, παίρνουμε τον κλασσικά εξαιρετικό οδηγό για το Εθνικό πάρκο, και ζητάμε την πολύ εξυπηρετική κυρία να μας υποδείξει τι θα προλάβουμε να δούμε. Μένουμε έκπληκτοι από την εξυπηρέτηση (άκουσε, κατάλαβε τους περιορισμούς μας, και μας υπέδειξε ακριβώς ότι έπρεπε). Σημειωτέον ότι σ’ αυτή την πλευρά του πάρκου τουλάχιστον, δε συναντήσαμε ούτε ένα Αμερικανό, μόνο Ευρωπαίους.


Συνεχίζουμε στα σημεία ενδιαφέροντος του πάρκου, ένα-ένα. Βλέπουμε ένα σκασμό από πράγματα, από σπάνιους καλιφορνέζικους φοίνικες, κάκτους διαφόρων ειδών, και ένα μεγάλο… χωράφι γεμάτο πανέμορφους κάκτους Cholla, ανθισμένους, πλην δηλητηριώδεις ακόμα και σε απλή επαφή με το δέρμα. Διασχίζουμε μια απέραντη άδεια πεδιάδα, και περνάμε από μπόλικες σειρές από βράχια φθαρμένα από τον ήλιο και την ξηρασία σα να βγήκαν από σελίδες του Λούκυ Λούκ, και καταλήγουμε στο Keys View, το πιο ψηλό σημείο του πάρκου, που παρέχει σχεδόν απεριόριστη θέα – σε καθαρές μέρες βλέπεις μέχρι το Μεξικό. Εδώ πιάνουν και πάλι τα κινητά (και ανακαλύπτουμε the hard way ότι δεν είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες που θα πάρουμε τηλέφωνο «Έλα, είμαι στο Keys View, καλά μιλαααάμε είναι καταπληκτικάααα», είναι και αρκετοί αμερικανοί με την ίδια επιδειξιμανία).


Μετά από την έξοδο από το Εθνικό πάρκο (αλλά όχι και από την έρημο), επιλέγουμε την πιο ανορθόδοξη ίσως διαδρομή για να πάμε στο Vegas. Παίρνουμε τον Amboy Road, όπου στοιχίζονται πλάι-πλάι τα κλασσικά Αμερικάνικα γραμματοκιβώτια για τους ενοίκους κάποιων τροχόσπιτων μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το δρόμο, και βλέπουμε παρκαρισμένα διάφορα περίεργα παρατημένα (?) οχήματα σε μια ατμόσφαιρα σχεδόν πλήρους παρακμής και εγκατάλειψης. Δείτε και τη συνημμένη φωτογραφία πιο κάτω.


Συνεχίζουμε λίγο ανατολικά και μετά βόρεια, ως το Amboy, περνώντας από μια ξερή salt lake, μέσα από ένα ατελείωτο λευκό χαλί. Σταματάμε για τις απαραίτητες φωτογραφίες, και συνεχίζουμε. Βρίσκουμε το National Trails Highway, όπως ονομάζεται σήμερα η θρυλική Route 66, και στρίβουμε Δυτικά.


Είχαμε αποφασίσει από την Αθήνα να περάσουμε ένα κομμάτι από το θρυλικό δρόμο, και τώρα ήρθε η στιγμή. Θα ακολουθήσουμε όλο το δρόμο δυτικά για κάπου 50 χιλιόμετρα μέχρι το Barstow (όπου θα ξαναμπούμε στον Interstate). Ο δρόμος είναι μια εντελώς έρημη απέραντη ευθεία, μέσα σε εντελώς ερημικό τοπίο, με το θυρεό της Route 66 να μας αποσπά την προσοχή κάθε τόσο πάνω στην άσφαλτο. Που και που συναντάμε κάποιο έρημο σήμερα βενζινάδικο ή άλλο «μαγαζί» που εξυπηρετούσε κάποτε τους διερχόμενους του δρόμου προς τη γη της επαγγελίας. Στη διαδρομή, δε συναντήσαμε κανένα. Μόνο μια παρέα χαρλεάδες κάποια στιγμή πέρασαν δίπλα μας, στο αντίθετο ρεύμα. Λίγες δεκάδες μέτρα δεξιά μας, μετά από κάτι σιδηροδρομικές ράγες, περνάει σήμερα ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος interstate. Μόνο τουρίστες επιλέγουν το δρόμο που εμείς ακολουθούμε, και απ’ ότι φαίνεται όχι και τόσο πολλοί.


Που και πού, στο πλάι του δρόμου, εναλλάσσονται εικόνες ερήμου και εγκατάλειψης, σημάδια μιας εποχής δόξας που πέρασε.


Δυστυχώς, μετά από λίγα χιλιόμετρα, η κατάσταση του οδοστρώματος μας αναγκάζει να πάμε κι εμείς από τον αυτοκινητόδρομο για ένα κομμάτι της διαδρομής, αλλά στην επόμενη έξοδο επανερχόμαστε. Βάζουμε και βενζίνη σε ένα βενζινάδικο πάνω στη Route 66 (έτυχε: και αλλού να ήταν πάλι θα βάζαμε, βράδιαζε και κοντεύαμε να μείνουμε...), βγάζουμε και φωτογραφίες τις γραμμές του τρένου στο ηλιοβασίλεμα, και ξαναμπαίνουμε στην Εθνική.

Επόμενη στάση, Las Vegas, Nevada. Η διαδρομή, όλη μια ατέλειωτη ευθεία, δίπλα από την έρημο, αλλά με μηδενική θέα. Μας πιάνει και η νύκτα κάπου κοντά στα σύνορα της Nevada – τα σύνορα που τα καταλαβαίνεις αμέσως, καθώς τα casino κάνουν αμέσως την εμφάνισή τους. Αυτά είναι τα casino για τους πιο τελειωμένους gamblers, που ξεκινούν από την California για κει με μοναδικό σκοπό το άγριο παιγνίδι. Εμείς συνεχίζουμε για το Las Vegas...

Βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας (Flamingo), και πάμε για check in (ή καλύτερα για registration, όπως το λένε στην America). Δεν ξέραμε ότι το Valet parking τους είναι δωρεάν, οπότε ο Χ και η Μ μένουν να κάνουν κύκλους με το αυτοκίνητο όσο εγώ και ο Β. πάμε στη reception. Το ξενοδοχείο είναι ατελείωτο. Κάπου 3-4 ομάδες από ασανσέρ οδηγούν σε διαφορετικές πτέρυγες των 28 ορόφων του, και μόνο η δική μας πτέρυγα είχε κάπου 120 δωμάτια. Και, σε αντιστοιχία με το ξενοδοχείο, ατελείωτη είναι και η reception. Κάπου 30 γκισέ, με 15 από αυτά να είναι για check-in, κάπου 5 για check-out, κάπου 5 για προβλήματα keycards, και 5 ακόμα για λοιπά θέματα.

Περιμένουμε στη σωστή ουρά, κάνουμε check-in, και επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο για να ενημερώσουμε τους άλλους για το δωρεάν parking και να κατεβάσουμε τα πράγματα. Μετά πρέπει να βρούμε τα δωμάτια μέσα στο χάος. Για να φτάσεις στο ασανσέρ και στο δωμάτιο, περνάς οπωσδήποτε από το casino του ξενοδοχείου (τα μεγάλα ξενοδοχεία στο Vegas είναι ταυτόχρονα και τα casino της πόλης…), πράγμα που γίνεται ώστε να σε ωθήσουν να παίξεις. Παρότι κλείσαμε τα δωμάτια σε τιμή προσφοράς, για κάποιο περίεργο λόγο μας έχουν περάσει για high stakes gamblers. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι μας έχουν δώσει κάποια από τα καλύτερα δωμάτια, στον 27ο από τους 28 ορόφους του ξενοδοχείου. Το δωμάτιο του Β. και της Μ. είναι τεράστιο (παίζεις και μπάλα…) ενώ το δικό μου και του Χ. είναι στο καλύτερο σημείο, με απεριόριστη πανοραμική θέα πάνω στη Las Vegas Boulevard (γνωστή και ως Strip – εκεί που είναι όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία/casino της πόλης). Ειδικά το “Caesar’s Palace” και το "Bellagio" με τα σιντριβάνια του, είναι «φάτσα» μπροστά στο παράθυρό μας, και έχουμε την καλύτερη θέα στο θέαμα. Τα δωμάτια, φυσικά, έχουν όλα τα κομφόρ, εκτός από το wireless, το οποίο υπάρχει, αλλά για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, δεν είναι δωρεάν.

Ώρα για φαγητό. Όλη μέρα στην έρημο, έχουμε φάει μόνο το junk food που πήραμε από το supermarket στο Palm Springs. Η πρώτη μας επιλογή, για την οποία προετοιμάζαμε τους εαυτούς μας όλη μέρα, οι περίφημοι μπουφέδες του Vegas, είναι χαμένη. Η ώρα είναι 10, και οι μπουφέδες στο δικό μας και σε ένα ακόμα ξενοδοχείο που δοκιμάσαμε είναι κλειστοί, όπως είναι και ένα ακόμη εστιατόριο που επίσης δοκιμάσαμε. Καταλήγουμε να πάρουμε πίτσα στο χέρι από την 24ωρη πιτσαρία του ξενοδοχείου μας, και να τη φάμε στο αίθριο του, δίπλα στα flamingos και στη λιμνούλα με τα σπάνια ψάρια (που τα ταΐζουν κάθε μέρα σε μια μικρή ιεροτελεστία – θέαμα). Μετά, μια βόλτα στη Strip που σφύζει από νυκτερινή ζωή, και η μέρα τελειώνει και πάλι με την «ιεροτελεστία» του backup των φωτογραφιών και της καταγραφής των εξόδων. Αύριο είναι μια μέρα Vegas!

 

[Defkalion]

Τέλεια τέλεια!!! Έχω αγωνία να δω τί περίεργους τύπους συνάντησες στο Vegas!!

 

[XRISTOS71]

φοβερές περιγραφές Κώστα... διαβαζοντας σε και βλέπoντας τις φωτoγραφίες νοιώθω σαν να ήμουν εκεί μαζί σας

περιμενω τα καλύτερα πλέον για το vegas

 

[getxowoman]

Ωραιο και το σημερινο κομματι αλλα δε μας εβαλες φωτος απο το δωματιο του Flamingo με την πανοραμικη θεα!!

Ερωτησεις: α) στη reception του flamingo ειχε καμια ταμπελα, που να γραφει εδω κανεις registration, εδω check-out κτλ;
β) ποσες φωτος εβγαλες στο συνολο του ταξιδιου;

 

[Defkalion]

β) ποσες φωτος εβγαλες στο συνολο του ταξιδιου;

Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να ακούσεις την απάντηση; ετοιμάσου για εγκεφαλικό