mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
και πίστευα ότι είμαι εγώ πολύ οργανωτική! μετά από αυτά που διαβάζω αναθεωρώ!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Τώρα θα σε δώσω ελαφρώς, αλλά κι εγώ περιμένω κατηγορία στη Gallery για να τις ανεβάσω
Μέχρι τότε δεν έχει συνέχεια Ναι, το περιμένω κι εγώ από το μέσο Αμερικάνο που έχει "πάει κολέγιο". Αλλά από τους υπόλοιπους, περιμένω κάτι ανάλογο του να ρωτάς το μέσο Έλληνα κατά πού πέφτει το Μπελίζ....
Οι φωτογραφίες μου στη gallery είναι μόνο ένα μικρό μέρος (και δεν είναι καν τα καλύτερα). Έχω ανεβάσει ουσιαστικά μόνο τις πόλεις που υπήρχαν σχετικές κατηγορίες, έχω άλλες 60 στην ουρά για upload...
Άλλοι ρυθμοί, καλύτερη ποιότητα ζωής, άλλος αέρας. Αλλά σημαντικά πιο μικρή πόλη από τη ΝΥ (ούτε μισό εκατομμύριο κάτοικοι δεν είναι), οπότε αυτά δικαιολογούνται. Είναι ίσως η ΝΥ της δύσης, η πόλη με τους πιο "ανοιχτόμυαλους" Αμερικανούς, μαζί με τη ΝΥ... Ναι, μάλλον είναι πόλη για να ζείς, αλλά και η ΝΥ εμένα δε θα με χάλαγε
Αλλά υπάρχουν και τα άσχημα. Υπάρχουν π.χ. άστεγοι κλπ κι εδώ. Στην περιοχή του δημαρχείου, π.χ., και στο γειτονικό "tenderloin", μετά το τέλος της business day βλέπεις μόνο άστεγους και μεθυσμένους στους δρόμους - και πολλούς από αυτούς. Και δεν πήγα καν στη SoMA, μια περιοχή που γνώρισε την άνθηση αλλά τώρα είναι πολύ πεσμένη, στη μετά dot-com εποχή.
Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.461
- Likes
- 17.546
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Έτοιμη η κατηγορία Καλιφόρνια στη γκάλερυ 
Δεν είναι έτσι, το κάνεις να φαίνεται χωριό!! Σύμφωνα με τη Wikipedia, ο δήμος του SF έχει 800.000 κατοίκους ενώ μαζί με τους γύρω δήμους (φαντάζομαι περιλαμβάνει και Oakland και Berkley), στην Metropolitan area δηλαδή, ξεπερνάνε τα 4 εκατομμύρια.
Σε περιμένω στο Portland να σου αλλάξω γνώμη.
Όπως τα λέει ο taver. Το πρόβλημα στο SF με τους αστέγους είναι τεράστιο. Λίγο ο καλός καιρός που αντλεί πολλούς περιπλανώμενους, λίγο τα ανοιχτά μυαλά και η γενναιοδωρία των κατοίκων του έχουν σαν αποτέλεσμα την υψηλή συγκέντρωση αστέγων στο κέντρο της πόλης. Ο πιο σημαντικός όμως λόγος είναι η απόφαση του Ronald Reagan πρώτα ως κυβερνήτης της Καλιφόρνια και έπειτα ως πρόεδρος, να κλείσει τα περισσότερα ψυχιατρεία και να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ζήσουν μόνοι τους και επιπλέον να κάνει σημαντικές περικοπές στην κοινωνική πρόνοια αφήνοντας ακόμα περισσότερους χαμηλόμισθους και ανέργους στο έλεος της τύχης τους. Τα αποτελέσματα των αποφάσεων αυτών είναι ορατά μέχρι και σήμερα. Το κληροδότημα του Reagan που λέμε...
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Σας Ευχαριστώ όλους.
Εγώ πάλι δε νομίζω ότι ήμασταν και πάρα πολύ οργανωμένοι... Έχω κάνει και πολύ πιο οργανωμένα ταξίδια. Απλώς είχαμε μοιράσει τις δουλειές, είχαμε διαβάσει τους ταξιδιωτικούς μας οδηγούς, και ξέραμε ποιές είναι πάνω κάτω οι προτεραιότητες για κάθε μέρος. Ούτε αυστηρό πρόγραμμα είχαμε (στις 9 εκεί, στις 10 εκεί, στις 12 αλλού), ούτε εστιατόρια είχαμε κλείσει, ούτε τίποτα παρόμοιο. Για κάποια μέρη (π.χ. Berkeley) δεν είχαμε κάνει καμία προετοιμασία, απλά διαβάζαμε εκείνη την ώρα τους οδηγούς μας. Για κάποια άλλα, π.χ. Silicon Valley, είχαμε προσπαθήσει να προγραμματίσουμε την κάθε στάση (και φυσικά δε μας βγήκε όπως το είχαμε προγραμματίσει). Απλά το ζητούμενο είναι να περιορίσουμε το χαμένο χρόνο, χάνοντας όσο το δυνατό λιγότερη ευελιξία. Δε θέλαμε π.χ. να φάμε μια ώρα σε κάθε πόλη ψάχνοντας για ξενοδοχείο. Όποτε ξέραμε από πριν ότι θα θέλαμε να μείνουμε στο χ μέρος, κλείναμε κιόλας. Ο χρόνος στο ταξίδι είναι πολύτιμος, ο χρόνος μας πιο πριν είναι αναλώσιμος...
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.021
- Likes
- 9.815
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιμενω με αγωνια τη συνεχεια στο Yosemite! Παντως κατι ηξεραν που σε εβαλαν φωτογραφο..πολυ ωραιες φωτος 
eva kas
Member
- Μηνύματα
- 961
- Likes
- 225
- Επόμενο Ταξίδι
- οσο πιο μακρια γινεται!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτικη + Αρκτικη
πολυ ωραια αφηγηση!και οντως πολυ οργανωση σε σχεση με τον προγραμματισμο που κανω εγω στα ταξιδια μου....
και στο επομενο με το καλο!
και στο επομενο με το καλο!
KIKI
Member
- Μηνύματα
- 2.812
- Likes
- 7.915
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιορδανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αφρική Ναμιμπια
πολυ ωραια και χρησιμη η ιστορια σου ....
περιμενω τη συνεχεια
περιμενω τη συνεχεια
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο...Περιμενω με αγωνια τη συνεχεια στο Yosemite! Παντως κατι ηξεραν που σε εβαλαν φωτογραφο..πολυ ωραιες φωτος
Διευκρίνηση: Δε με έβαλαν φωτογράφο, το ρόλο τον πήρα de facto. Αλλά δεν ήμουν μόνο εγώ: Και ο Β. είχε επίσης DSLR (μάλιστα είχαμε ακριβώς ίδιο μοντέλο body), και στο ταξίδι είχαμε μάλιστα τους φακούς και των 2 σχεδόν κοινόχρηστους. Είχαμε μεγάλη πλάκα, έτσι όπως στηνόμασταν παράταξη, σχεδόν για κάθε πλάνο
Μάλιστα, στις όμορφες διαδρομές χώναμε το Χ. να οδηγεί, και όποιος ερχόταν πίσω μας όταν περνάγαμε δίπλα από "θέματα", έβλεπε 2 ίδιες μηχανές να βγαίνουν από τα δεξιά παράθυρα του αυτοκινήτου Άντε, το πρωί έχει Yosemite!
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.021
- Likes
- 52.866
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Εγώ πάλι δε νομίζω ότι ήμασταν και πάρα πολύ οργανωμένοι... Έχω κάνει και πολύ πιο οργανωμένα ταξίδια
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Ημέρα 3, Δευτέρα
Ξημερώνει Δευτέρα, και το πρόγραμμα σήμερα λέει Yosemite. Και ναι, μπορεί το Yosemite National Park να βρίσκεται σχεδόν 200 μίλια μακριά, εμείς ωστόσο έχουμε αποφασίσει να πάμε και να γυρίσουμε αυθημερόν, και να προσπαθήσουμε να δούμε όσο περισσότερο από αυτό καταφέρουμε.
Έτσι, όσο πιο νωρίς μπορούμε, κατεβαίνουμε για ένα γρήγορο πρωινό στο Hilton, ικανό να μας κρατήσει αρκετές ώρες, παίρνουμε το αυτοκίνητο, και ξεκινάμε. Μπαίνουμε στο Freeway, περνάμε τη bay bridge χωρίς διόδια (έχει μόνο στην αντίθετη κατεύθυνση), συνεχίζουμε σε πολλά χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομων αρχικά, και απλών δρόμων στη συνέχεια. Μετά από 2 στάσεις σε Vista points (πάντα καλά οργανωμένα στην Αμερική, με καλή σήμανση, χώρους στάθμευσης, καθαρές τουαλέτες κλπ), καταλήγουμε στην είσοδο του Εθνικού πάρκου.
Πληρώνουμε $20 για το αυτοκίνητο, και μπαίνουμε στο πάρκο. Η καλή οργάνωση φαίνεται από την αρχή. Αμέσως έδωσαν στον καθένα από μας από ένα πλήρες σετ φυλλαδίων, πολύ καλογραμμένων και με καλό χάρτη. Το υλικό ήταν καλογραμμένο και κατατοπιστικότατο, τόσο καλό που τον οδηγό για το πάρκο που είχαμε πάρει μαζί μας τον αφήσαμε στην άκρη και δεν το μεταχειριστήκαμε καθόλου.
Τα σημεία ενδιαφέροντος στο εθνικό πάρκο είναι καλά σημασμένα, με ταμπέλες που αναφέρουν πάντα τουλάχιστον όνομα του σημείου και αρίθμηση, η οποία με τη σειρά της συμφωνεί απόλυτα αυτή στο χάρτη. Δίπλα σε καθένα υπάρχει χώρος στάθμευσης και βασικές υπηρεσίες για τους επισκέπτες (τουαλέτες, σκουπίδια κλπ). Σε όλο το πάρκο, οι κάδοι σκουπιδιών είναι με καπάκι που πρέπει να κλείνει πάντοτε, για να μην τρώνε από κει οι αρκούδες (και να μη γίνουν εξαρτημένες από τον άνθρωπο, αλλά να κυνηγούν μόνες την τροφή τους). Οι τουαλέτες, πάλι, είναι απλώς ένα ξύλινο κλουβί που καλύπτει μια βρωμερή τρύπα στο χώμα, χωρίς νερό και αποχέτευση…
Το Yosemite National park (προφέρεται Γιοσήμιτη) είναι μια μεγάλη έκταση πάνω στα όρη της Sierra Nevada, αλλά το επίκεντρο του κι αυτό που το κάνει μοναδικό είναι μια κοιλάδα στο κέντρο, η Yosemite Valley. Στο λίγο χρόνο που έχουμε, μόνο αυτή θα μπορέσουμε να δούμε από το πάρκο.
Η πρώτη μας στάση, έτσι όπως μπαίνουμε στο πάρκο από την «πίσω» πλευρά, είναι στο παρατηρητήριο του Big Oak Flat Road. Μάλλον δεν είναι ακριβώς παρατηρητήριο, δεν έχει αρίθμηση ως σημείο ενδιαφέροντος, αλλά πρέπει να το έχουν δημιουργήσει εξ ανάγκης για τους οδηγούς που όπως κι εμείς σταματούν στην προσταγή "Σταμάτα ΤΩΡΑ!" του συνοδηγού, ο οποίος κρέμεται σχεδόν από το παράθυρο με τη φωτογραφική. Δεν έχουμε μπει καλά-καλά στο πάρκο ακόμα, και η θέα κόβει την ανάσα ήδη. Μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πάρκου, όπως ο βράχος El Capitan, το ύψωμα Half Dome, φαίνονται ήδη από δω.
Απολαμβάνουμε τη θέα, βγάζουμε τις φωτογραφίες μας, και πιο κάτω κάνουμε και τη δεύτερη στάση, σε ένα δεύτερο vista point στον ίδιο δρόμο, ακριβώς στο μέσο της κοιλάδας Yosemite, κάθετα στην κοίτη του ποταμού Merced. Η θέα στην κοιλάδα από ψηλά, με τον καταρράκτη Bridalveil στο βάθος, κάτω από χιονισμένες βουνοκορφές (παρότι έχουμε μέσα Απριλίου) και τον ποταμό Merced να διατρέχει όλη την καταπράσινη κοιλάδα, είναι και πάλι καταπληκτική.
Λες και τα μάτια μας δεν είχαν χορτάσει ανοιξιάτικο καταπράσινο τοπίο βουνού, η επόμενη στάση είναι και πάλι σε σημείο με θέα. Το Tunnel View, ένα σημείο με την καλύτερη ίσως θέα σε όλη την κοιλάδα. Εδώ πια, έχουμε το κάτι άλλο. Εικόνα, σαν από postcard. Οι φωτογραφίες αδικούν πολύ, πάρα πολύ αυτό που βλέπουμε. Εκπληκτική πανοραμική θέα, με πανύψηλα απότομα βράχια, καταρράκτες, χιόνια, και όλο το βάθος και το πλάτος μια κοιλάδας μπροστά μας, με τα δέντρα να σχηματίζουν ένα πράσινο χαλί που κρύβει το έδαφος. Από δω και κάτω, τα δέντρα είναι πανύψηλες σεκόγιες, που όταν περπατάς κάτω από μια συστοιχία τους νιώθεις σα νάνος, ενώ νομίζεις κι ότι νύχτωσε έτσι όπως κρύβουν το φως. Δε λέμε να χορτάσουμε τη θέα, και παρατείνουμε την παραμονή μας εδώ σκαρφιζόμενοι διάφορες ιδέες και περίεργες φωτογραφίες. Μέχρι και φακούς ανταλλάσσουμε με το Β (έχουμε και οι 2 Canon DSLR) για "δοκιμές"…
Μετά από μερικές εκατοντάδες φωτογραφίες (χωρίς υπερβολή), συνεχίζουμε στην επόμενή μας στάση, το Bridalveil fall. Το να φτάσεις στη βάση του καταρράκτη δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Η υγρασία εδώ χτυπάει κόκκινο. 50 μέτρα μακριά και είναι ήδη σα να βρέχει, αλλά με το νερό να έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις. Με πολλή δυσκολία, και με παρολίγον απώλεια του GPS (έσβησε μόνο του, μάλλον από την υγρασία, και δεν άναβε μέχρι που στέγνωσε λίγο), καταφέρνουμε και φτάνουμε μέχρι τη βάση του καταρράκτη. Γίναμε λίγο μούσκεμα, βέβαια, από την υγρασία, αλλά χαλάλι.
Η συνέχεια είναι παρόμοια. Αυτοκίνητο, περπάτημα, κι άλλοι καταρράκτες (Yosemite falls, μεγάλος και μικρός), πράσινο, γέφυρες, πανύψηλα δέντρα. Στάσεις σε Sentinel Beach, Swinging & sentinel bridges. Σταματάμε και για πίτσα to go (το γεύμα της ημέρας…), σουβενίρ και κανονική τουαλέτα με νερό στο Curry Village, όπου βρίσκεται και ένα από τα 2 κάμπινγκ του πάρκου (αρκετά καλών προδιαγραφών). Τα σκουπίδια πάντα με προσοχή σε κλειστούς κάδους (σώστε κι εσείς μια αρκουδίτσα), και συνεχίζουμε.
Η ώρα έχει περάσει και δεν προλαβαίνουμε να ανέβουμε ως τους καταρράκτες Vernal & Nevada, ένα ακόμη από τα highlights του πάρκου. Έτσι, παρκάρουμε ημιπαράνομα το αυτοκίνητο στο parking ενός ράντσου ιππασίας, και περπατάμε τα 2 χιλιόμετρα ως τη mirror lake. Τόσο η λίμνη, όσο και η διαδρομή ως εκεί, είναι μαγικά. Το τοπίο είναι κλασσικά ορεινό βόρειο-αμερικάνικο, όπως στις ταινίες.
Επιστρέφουμε πάλι πίσω στο αυτοκίνητο, συναντώντας και μια ομάδα από συμπαθέστατα ελαφάκια στη διαδρομή να γευματίζουν (τι καλά που δεν είναι συμπαθέστατες αρκουδίτσες...). Μετά από μια ακόμη γύρα του πάρκου με το αυτοκίνητο, ξεκινάμε το δρόμο της επιστροφής. Το GPS μας στέλνει στο San Francisco από άλλη διαδρομή, αρκετά περισσότερα χιλιόμετρα, αλλά η διαδρομή κατά μήκος της κοιλάδας του Merced και μετά πάνω μια ορεινή διάβαση είναι επίσης καταπληκτική. Για όσο είναι μέρα ακόμη δηλαδή, γιατί μετά από λίγο έρχεται η νύκτα. Και η νύστα, μαζί της. Οι οδηγοί κάνουν βάρδιες σε οδήγημα και ύπνο (ο συνοδηγός είμαι συνεχώς σε εγρήγορση για το GPS και για να μιλάω στον οδηγό..). Στο τέλος, ο Χ. αποδείχτηκε ήρωας, κατάφερε μόνος του τα τελευταία 150 χιλιόμετρα. Ούτε καν εγώ δεν άντεξα στο ρόλο μου... Αργά το βράδυ φτάνουμε πίσω στο San Francisco, και πάμε αμέσως στο ξενοδοχείο. Και ναι, είμαι μέγας σπασίκλας, μετά από όλα αυτά τους μάζεψα για να κάνουμε την ιεροτελεστία της καταγραφής των εξόδων και των φωτογραφιών (backup!!!), προτού πάρουν την άδεια μου να πέσουν για ύπνο .
Για το επόμενο πρωί, έχουμε κλείσει εισιτήρια για το Alcatraz!
Ξημερώνει Δευτέρα, και το πρόγραμμα σήμερα λέει Yosemite. Και ναι, μπορεί το Yosemite National Park να βρίσκεται σχεδόν 200 μίλια μακριά, εμείς ωστόσο έχουμε αποφασίσει να πάμε και να γυρίσουμε αυθημερόν, και να προσπαθήσουμε να δούμε όσο περισσότερο από αυτό καταφέρουμε.
Έτσι, όσο πιο νωρίς μπορούμε, κατεβαίνουμε για ένα γρήγορο πρωινό στο Hilton, ικανό να μας κρατήσει αρκετές ώρες, παίρνουμε το αυτοκίνητο, και ξεκινάμε. Μπαίνουμε στο Freeway, περνάμε τη bay bridge χωρίς διόδια (έχει μόνο στην αντίθετη κατεύθυνση), συνεχίζουμε σε πολλά χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομων αρχικά, και απλών δρόμων στη συνέχεια. Μετά από 2 στάσεις σε Vista points (πάντα καλά οργανωμένα στην Αμερική, με καλή σήμανση, χώρους στάθμευσης, καθαρές τουαλέτες κλπ), καταλήγουμε στην είσοδο του Εθνικού πάρκου.
Πληρώνουμε $20 για το αυτοκίνητο, και μπαίνουμε στο πάρκο. Η καλή οργάνωση φαίνεται από την αρχή. Αμέσως έδωσαν στον καθένα από μας από ένα πλήρες σετ φυλλαδίων, πολύ καλογραμμένων και με καλό χάρτη. Το υλικό ήταν καλογραμμένο και κατατοπιστικότατο, τόσο καλό που τον οδηγό για το πάρκο που είχαμε πάρει μαζί μας τον αφήσαμε στην άκρη και δεν το μεταχειριστήκαμε καθόλου.
Τα σημεία ενδιαφέροντος στο εθνικό πάρκο είναι καλά σημασμένα, με ταμπέλες που αναφέρουν πάντα τουλάχιστον όνομα του σημείου και αρίθμηση, η οποία με τη σειρά της συμφωνεί απόλυτα αυτή στο χάρτη. Δίπλα σε καθένα υπάρχει χώρος στάθμευσης και βασικές υπηρεσίες για τους επισκέπτες (τουαλέτες, σκουπίδια κλπ). Σε όλο το πάρκο, οι κάδοι σκουπιδιών είναι με καπάκι που πρέπει να κλείνει πάντοτε, για να μην τρώνε από κει οι αρκούδες (και να μη γίνουν εξαρτημένες από τον άνθρωπο, αλλά να κυνηγούν μόνες την τροφή τους). Οι τουαλέτες, πάλι, είναι απλώς ένα ξύλινο κλουβί που καλύπτει μια βρωμερή τρύπα στο χώμα, χωρίς νερό και αποχέτευση…
Το Yosemite National park (προφέρεται Γιοσήμιτη) είναι μια μεγάλη έκταση πάνω στα όρη της Sierra Nevada, αλλά το επίκεντρο του κι αυτό που το κάνει μοναδικό είναι μια κοιλάδα στο κέντρο, η Yosemite Valley. Στο λίγο χρόνο που έχουμε, μόνο αυτή θα μπορέσουμε να δούμε από το πάρκο.
Η πρώτη μας στάση, έτσι όπως μπαίνουμε στο πάρκο από την «πίσω» πλευρά, είναι στο παρατηρητήριο του Big Oak Flat Road. Μάλλον δεν είναι ακριβώς παρατηρητήριο, δεν έχει αρίθμηση ως σημείο ενδιαφέροντος, αλλά πρέπει να το έχουν δημιουργήσει εξ ανάγκης για τους οδηγούς που όπως κι εμείς σταματούν στην προσταγή "Σταμάτα ΤΩΡΑ!" του συνοδηγού, ο οποίος κρέμεται σχεδόν από το παράθυρο με τη φωτογραφική. Δεν έχουμε μπει καλά-καλά στο πάρκο ακόμα, και η θέα κόβει την ανάσα ήδη. Μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πάρκου, όπως ο βράχος El Capitan, το ύψωμα Half Dome, φαίνονται ήδη από δω.
Απολαμβάνουμε τη θέα, βγάζουμε τις φωτογραφίες μας, και πιο κάτω κάνουμε και τη δεύτερη στάση, σε ένα δεύτερο vista point στον ίδιο δρόμο, ακριβώς στο μέσο της κοιλάδας Yosemite, κάθετα στην κοίτη του ποταμού Merced. Η θέα στην κοιλάδα από ψηλά, με τον καταρράκτη Bridalveil στο βάθος, κάτω από χιονισμένες βουνοκορφές (παρότι έχουμε μέσα Απριλίου) και τον ποταμό Merced να διατρέχει όλη την καταπράσινη κοιλάδα, είναι και πάλι καταπληκτική.
Λες και τα μάτια μας δεν είχαν χορτάσει ανοιξιάτικο καταπράσινο τοπίο βουνού, η επόμενη στάση είναι και πάλι σε σημείο με θέα. Το Tunnel View, ένα σημείο με την καλύτερη ίσως θέα σε όλη την κοιλάδα. Εδώ πια, έχουμε το κάτι άλλο. Εικόνα, σαν από postcard. Οι φωτογραφίες αδικούν πολύ, πάρα πολύ αυτό που βλέπουμε. Εκπληκτική πανοραμική θέα, με πανύψηλα απότομα βράχια, καταρράκτες, χιόνια, και όλο το βάθος και το πλάτος μια κοιλάδας μπροστά μας, με τα δέντρα να σχηματίζουν ένα πράσινο χαλί που κρύβει το έδαφος. Από δω και κάτω, τα δέντρα είναι πανύψηλες σεκόγιες, που όταν περπατάς κάτω από μια συστοιχία τους νιώθεις σα νάνος, ενώ νομίζεις κι ότι νύχτωσε έτσι όπως κρύβουν το φως. Δε λέμε να χορτάσουμε τη θέα, και παρατείνουμε την παραμονή μας εδώ σκαρφιζόμενοι διάφορες ιδέες και περίεργες φωτογραφίες. Μέχρι και φακούς ανταλλάσσουμε με το Β (έχουμε και οι 2 Canon DSLR) για "δοκιμές"…
Μετά από μερικές εκατοντάδες φωτογραφίες (χωρίς υπερβολή), συνεχίζουμε στην επόμενή μας στάση, το Bridalveil fall. Το να φτάσεις στη βάση του καταρράκτη δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Η υγρασία εδώ χτυπάει κόκκινο. 50 μέτρα μακριά και είναι ήδη σα να βρέχει, αλλά με το νερό να έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις. Με πολλή δυσκολία, και με παρολίγον απώλεια του GPS (έσβησε μόνο του, μάλλον από την υγρασία, και δεν άναβε μέχρι που στέγνωσε λίγο), καταφέρνουμε και φτάνουμε μέχρι τη βάση του καταρράκτη. Γίναμε λίγο μούσκεμα, βέβαια, από την υγρασία, αλλά χαλάλι.
Η συνέχεια είναι παρόμοια. Αυτοκίνητο, περπάτημα, κι άλλοι καταρράκτες (Yosemite falls, μεγάλος και μικρός), πράσινο, γέφυρες, πανύψηλα δέντρα. Στάσεις σε Sentinel Beach, Swinging & sentinel bridges. Σταματάμε και για πίτσα to go (το γεύμα της ημέρας…), σουβενίρ και κανονική τουαλέτα με νερό στο Curry Village, όπου βρίσκεται και ένα από τα 2 κάμπινγκ του πάρκου (αρκετά καλών προδιαγραφών). Τα σκουπίδια πάντα με προσοχή σε κλειστούς κάδους (σώστε κι εσείς μια αρκουδίτσα), και συνεχίζουμε.
Η ώρα έχει περάσει και δεν προλαβαίνουμε να ανέβουμε ως τους καταρράκτες Vernal & Nevada, ένα ακόμη από τα highlights του πάρκου. Έτσι, παρκάρουμε ημιπαράνομα το αυτοκίνητο στο parking ενός ράντσου ιππασίας, και περπατάμε τα 2 χιλιόμετρα ως τη mirror lake. Τόσο η λίμνη, όσο και η διαδρομή ως εκεί, είναι μαγικά. Το τοπίο είναι κλασσικά ορεινό βόρειο-αμερικάνικο, όπως στις ταινίες.
Επιστρέφουμε πάλι πίσω στο αυτοκίνητο, συναντώντας και μια ομάδα από συμπαθέστατα ελαφάκια στη διαδρομή να γευματίζουν (τι καλά που δεν είναι συμπαθέστατες αρκουδίτσες...). Μετά από μια ακόμη γύρα του πάρκου με το αυτοκίνητο, ξεκινάμε το δρόμο της επιστροφής. Το GPS μας στέλνει στο San Francisco από άλλη διαδρομή, αρκετά περισσότερα χιλιόμετρα, αλλά η διαδρομή κατά μήκος της κοιλάδας του Merced και μετά πάνω μια ορεινή διάβαση είναι επίσης καταπληκτική. Για όσο είναι μέρα ακόμη δηλαδή, γιατί μετά από λίγο έρχεται η νύκτα. Και η νύστα, μαζί της. Οι οδηγοί κάνουν βάρδιες σε οδήγημα και ύπνο (ο συνοδηγός είμαι συνεχώς σε εγρήγορση για το GPS και για να μιλάω στον οδηγό..). Στο τέλος, ο Χ. αποδείχτηκε ήρωας, κατάφερε μόνος του τα τελευταία 150 χιλιόμετρα. Ούτε καν εγώ δεν άντεξα στο ρόλο μου... Αργά το βράδυ φτάνουμε πίσω στο San Francisco, και πάμε αμέσως στο ξενοδοχείο. Και ναι, είμαι μέγας σπασίκλας, μετά από όλα αυτά τους μάζεψα για να κάνουμε την ιεροτελεστία της καταγραφής των εξόδων και των φωτογραφιών (backup!!!), προτού πάρουν την άδεια μου να πέσουν για ύπνο
.Για το επόμενο πρωί, έχουμε κλείσει εισιτήρια για το Alcatraz!
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Ναι, μιλάει κι ο Mr. 2455Εγώ πάλι δε νομίζω ότι ήμασταν και πάρα πολύ οργανωμένοι... Έχω κάνει και πολύ πιο οργανωμένα ταξίδια
. Απ' ότι φαίνεται, την ίδια δουλεία κάνεις κι εσύ, απλά εγώ το έγραψα κιόλας Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
-
-
-
Ηνωμένο Βασίλειο Την ψυχή μου δίνω / να ’μαι στο Λονδίνο- Τελ. μήνυμα: katkats
-
