varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.422
- Likes
- 12.612
Γενικές Εντυπώσεις
Η Βουδαπέστη δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλά στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες... Δεν ξέρω γιατί αλλά την φανταζόμουν είτε σαν τη “δίδυμή” της πρωτεύουσα Βιέννη, δηλαδή κάπως “εγκλωβισμένη” στα μεγαλεία μιας άλλης εποχής, της πάλαι ποτέ Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας, είτε σαν μια πόλη που θα έφερε ακόμα κατάλοιπα της κομμουνιστικής επιρροής και ίσως μαζί με αυτά και μια κάποια παρακμή. Όμως, η Βουδαπέστη ανέτρεψε ό,τι υπέθετα για αυτήν αποδεικνύοντας περίτρανα ότι είναι μια πόλη που δεν έχει εγκλωβιστεί σε καμία από αυτές τις δύο περιόδους, τις έχει ενσωματώσει μεν στην ιστορία της αλλά έχει προχωρήσει παρακάτω, έχει εξελιχτεί και έχει εκμοντερνιστεί χωρίς όμως να χάσει τον χαρακτήρα και την κουλτούρα της.
Και ενώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα στη Βουδαπέστη (όπως π.χ. το σκέφτηκα πέρσι για την Βαρκελώνη) ωστόσο δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι μια πολύ όμορφη και ανθρώπινη πόλη: καθαρή, οργανωμένη και ασφαλής (τουλάχιστον όπου κινήθηκα εγώ).
Οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί (ούτε ένας δεν μας ρώτησε από πού είμαστε ή δεν προσπάθησε να μας πιάσει ψιλοκουβεντούλα, όπως σε άλλα ταξίδια), ούτε θα έλεγα ότι είναι “τέρατα” υπομονής και ευγένειας (οι υπάλληλοι σε σταθμούς μετρό, εκδοτήρια εισητηρίων κ.λ.π. μας έδειχναν ξεκάθαρα τον εκνευρισμό τους αν τους ζητούσαμε κάποια επιπλέον πληροφορία ή διευκρίνιση). Εξαίρεση αποτέλεσαν όσοι εργάζονταν στα καλά καφέ και εστιατόρια που ήταν πραγματικά ευγενικοί αφενός γιατί ήταν επιβεβλημένο από τη δουλειά τους αφετέρου γιατί (πιθανολογώ) ήταν πιο νέα άτομα.
Ωστόσο ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν απλά και καθημερινά πράγματα στη συμπεριφορά των ανθρώπων: το ότι σταματάνε ακαριαία το αυτοκίνητό τους για να περάσει ο πεζός, δεν οδηγούν νευρικά και επιθετικά, δεν χτυπάνε δαιμονισμένα τις κόρνες, περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους στις ουρές σε μαγαζιά, μετρό κ.λ.π. χωρίς φωνές, διαμαρτυρίες και διάθεση για καβγά.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα αδέσποτα, ότι σε κάποιες παιδικές χαρές είδα να υπάρχουν μικρές βιβλιοθήκες ξεκλείδωτες όλο το 24ωρο χωρίς να έχουν λεηλατηθεί, ότι είναι πολύ προσεκτικοί -τουλάχιστον στις γραπτές διατυπώσεις τους- σχετικά με τον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης ή το κομμουνιστικό παρελθόν τους ώστε να είναι political correct, μου δείχνουν πολλά για την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους.
Εν ολίγοις με εντυπωσίασαν αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε κάθε “πολιτισμένο” λαό... και όχι η μούτζα, το βρισίδι και ο τσακωμός να είναι ο κανόνας... με “φιλότιμο” και “μεράκι” πάντα!
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η Βουδαπέστη συνδυάζει μια κλασική, αριστοκρατική και μαγευτική ατμόσφαιρα -ιδιαίτερα το βράδυ είναι κούκλα- με πιο σύγχρονα στοιχεία, δικαίως θεωρείται από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης και σίγουρα αξίζει να την επισκεφθεί κανείς.
Η Βουδαπέστη δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλά στις ταξιδιωτικές μου προτεραιότητες... Δεν ξέρω γιατί αλλά την φανταζόμουν είτε σαν τη “δίδυμή” της πρωτεύουσα Βιέννη, δηλαδή κάπως “εγκλωβισμένη” στα μεγαλεία μιας άλλης εποχής, της πάλαι ποτέ Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας, είτε σαν μια πόλη που θα έφερε ακόμα κατάλοιπα της κομμουνιστικής επιρροής και ίσως μαζί με αυτά και μια κάποια παρακμή. Όμως, η Βουδαπέστη ανέτρεψε ό,τι υπέθετα για αυτήν αποδεικνύοντας περίτρανα ότι είναι μια πόλη που δεν έχει εγκλωβιστεί σε καμία από αυτές τις δύο περιόδους, τις έχει ενσωματώσει μεν στην ιστορία της αλλά έχει προχωρήσει παρακάτω, έχει εξελιχτεί και έχει εκμοντερνιστεί χωρίς όμως να χάσει τον χαρακτήρα και την κουλτούρα της.
Και ενώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω μόνιμα στη Βουδαπέστη (όπως π.χ. το σκέφτηκα πέρσι για την Βαρκελώνη) ωστόσο δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι μια πολύ όμορφη και ανθρώπινη πόλη: καθαρή, οργανωμένη και ασφαλής (τουλάχιστον όπου κινήθηκα εγώ).
Οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί (ούτε ένας δεν μας ρώτησε από πού είμαστε ή δεν προσπάθησε να μας πιάσει ψιλοκουβεντούλα, όπως σε άλλα ταξίδια), ούτε θα έλεγα ότι είναι “τέρατα” υπομονής και ευγένειας (οι υπάλληλοι σε σταθμούς μετρό, εκδοτήρια εισητηρίων κ.λ.π. μας έδειχναν ξεκάθαρα τον εκνευρισμό τους αν τους ζητούσαμε κάποια επιπλέον πληροφορία ή διευκρίνιση). Εξαίρεση αποτέλεσαν όσοι εργάζονταν στα καλά καφέ και εστιατόρια που ήταν πραγματικά ευγενικοί αφενός γιατί ήταν επιβεβλημένο από τη δουλειά τους αφετέρου γιατί (πιθανολογώ) ήταν πιο νέα άτομα.
Ωστόσο ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν απλά και καθημερινά πράγματα στη συμπεριφορά των ανθρώπων: το ότι σταματάνε ακαριαία το αυτοκίνητό τους για να περάσει ο πεζός, δεν οδηγούν νευρικά και επιθετικά, δεν χτυπάνε δαιμονισμένα τις κόρνες, περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους στις ουρές σε μαγαζιά, μετρό κ.λ.π. χωρίς φωνές, διαμαρτυρίες και διάθεση για καβγά.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα αδέσποτα, ότι σε κάποιες παιδικές χαρές είδα να υπάρχουν μικρές βιβλιοθήκες ξεκλείδωτες όλο το 24ωρο χωρίς να έχουν λεηλατηθεί, ότι είναι πολύ προσεκτικοί -τουλάχιστον στις γραπτές διατυπώσεις τους- σχετικά με τον εβραϊκό πληθυσμό της πόλης ή το κομμουνιστικό παρελθόν τους ώστε να είναι political correct, μου δείχνουν πολλά για την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους.
Εν ολίγοις με εντυπωσίασαν αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε κάθε “πολιτισμένο” λαό... και όχι η μούτζα, το βρισίδι και ο τσακωμός να είναι ο κανόνας... με “φιλότιμο” και “μεράκι” πάντα!
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η Βουδαπέστη συνδυάζει μια κλασική, αριστοκρατική και μαγευτική ατμόσφαιρα -ιδιαίτερα το βράδυ είναι κούκλα- με πιο σύγχρονα στοιχεία, δικαίως θεωρείται από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης και σίγουρα αξίζει να την επισκεφθεί κανείς.
8.0 | Drama
