ΕΡΣΗ
Member
Ξεκινήσαμε πρωί από Θεσσαλονίκη με Easyjet. Πτήση στην ώρα της και πριν καλά το καταλάβουμε προσγειωθήκαμε στο ηρωικό Schoenenfeld, όπως λέει και ο σύντροφος Traveller. Πήραμε το πρώτο ταξί που ευρέθη έμπροσθεν μας. Κάτι οι συμβουλές του soudianou, την παραμονή του ταξιδιού, κάτι η επιμονή του αφέντη, ο οποίος έθεσε το θέμα ότι δεν πρόκειται να τρέχει με μπαγκάζια σε λεωφορεία και τρένα, όλα τα προηγούμενα συνεισέφεραν στο να βρεθούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλες οι γνώσεις που είχα αποκομίσει μέσω του travelstories για το πώς θα βρεθούμε στο κέντρο της πόλης. Το ταξί έκανε περίπου μισή ώρα να μας πάει στο ξενοδοχείο μας και στη διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το έτερο- εκτός λειτουργίας πλέον σήμερα- αεροδρόμιο του Βερολίνου το περίφημο Tempelhof, το τεράστιο κτίριο του οποίου στέκει έρημο και μαραζωμένο. Τι σκοπεύουν να κάνουν με αυτόν τον χώρο δεν ξέρω. Είδαμε το μνημείο που υπενθύμιζε ακόμη ένα περιστατικό του ψυχρού πόλεμου: από τον Ιούνιο του 1948 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1949 οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι τροφοδοτούσαν από αέρος το Δυτικό Βερολίνο μια και η διέλευση τροφίμων με άλλους τρόπους δεν ήταν εφικτή λόγω προσκομμάτων από την άλλη μεριά. Όλη αυτή η τεραστία επιχείρηση, γνωστή ως Berliner Luftbruecke διεξήχθη κυρίως μέσω αυτού του αεροδρομίου.
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας και αφού αφήσαμε τις αποσκευές μας, ορμήσαμε έξω. Ξέχασα να σας πω ότι η μέρα ήταν λαμπρή, ηλιόλουστη και ζεστή! Η έτσι τουλάχιστον μας φάνηκε μια και ήμασταν εξαιρετικά ζεστά ντυμένοι! Το ξενοδοχείο ήταν εξαιρετικά κεντρικό και σε ήσυχο σημείο, δίπλα στο νησί των μουσείων, στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Ξεκινήσαμε μια βόλτα προς τη Friedrichstrasse, τον καλό εμπορικό δρόμο του Βερολίνου περνώντας από την Gendarmenmarktη οποία παραδόξως κατάφερε και διασώθηκε από τους βομβαρδισμούς και στέκει αλώβητη και υπέροχη: Οι δυο τρούλοι των εκκλησιών της, το ενδιάμεσο νεοκλασικό κτίριο συναυλιών. Το καλύτερο όλων λόγω των ημερών ήταν ότι ήταν στημένα το σπιτάκια της Χριστουγεννιάτικης αγοράς. Όμως ήταν ακόμη νωρίς και δεν είχε ακόμη ανοίξει. Προχωρήσαμε πιο κάτω όπου συναντήσαμε τις Galleries Lafayettes, ένα κτίριο από γυαλί με μια πρόσοψη επί της Friedrichstrasse η οποία είχε μια ενδιαφέρουσα κίνηση . Εννοείται ότι μπήκαμε μέσα: ήθελα να δω τι είχε σκαρώσει ο εκπληκτικός αρχιτέκτονας. Ένας γυάλινος θόλος -ευθεία αναφορά στον υπέροχο θόλο του αρχικού καταστήματος στο Παρίσι - ο οποίος στο ύψος του ισογείου συνέχιζε πλέον ως κώνος προς το υπόγειο όπου υπήρχε μια υπέροχη αγορά γαλλικών τροφίμων και ένα πρόχειρο εστιατόριο. Συνεχίσαμε το δρόμο μας χωρίς να αγοράσουμε τίποτε, άλλωστε λίγο η πολύ όλα τα προϊόντα τα βρίσκει κανείς και στην Ελλάδα πλέον, δεν αξίζει να χάνει κανείς τον λίγο από τον πολύτιμο ταξιδιωτικό χρόνο για τις απολύτως όμοιες αγορές. Ο αφέντης πάντως δεν ήταν σύμφωνος: η περίφημες μπότες UGG του είχαν κάτσει κάπως βαριές στο στομάχι και συνεπικουρούμενος από τη συγκλονιστική λιακάδα το τι σκαρπίνι, γόβα, μπαλαρίνα μου έταζε δε λέγεται! Η αλήθεια είναι ότι είναι απολύτως ξενερωτικες ως πατούμενο οι συγκεκριμένες μπότες και αν έβρισκα μπροστά μου καμία ιταλική φίρμα για παπούτσια μπορεί και να υπέκυπτα, αλλά τα γερμανικά ποδήματα δεν έλεγαν και πολλά και εγώ τις είχα βολευτεί τόσο τις μποτοπαντόφλες μου που δεν κάμφθηκα. Ωστόσο υπό το πρόσχημα του κομψότερου υποδήματος περιδιαβάσαμε ακόμη αλλά δυο εμπορικά κέντρα, όταν ξαφνικά καταλάβαμε ότι τα δυο αυτά μαζί με τις Galleries Lafayettes ενωνόντουσαν υπογείως κάτω από τους δρόμους που χώριζαν τα τετράγωνα τους.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς την περίφημη λεωφόρο την ξακουστή Unter den Linden η αλλιώς σε μετάφραση «Υπό τας Φιλύρας». Πριν φθάσουμε όμως να δούμε τις μαδημένες λόγω του χειμώνα φιλύρες φθάσαμε σε ένα κτίριο το οποίο είχε μια έκθεση αυτοκίνητων- όχι προς πώληση- απλώς προς έκθεση. Και εκεί κόντεψα να χάσω για τα καλά τον αφέντη. Έστρωσε στρωματσάδα για να μείνει εκεί κοντά στον θησαυρό που αντίκριζαν τα μάτια του: μια σύγχρονη Bugatti! Μα τι αριστούργημα, τι γλυπτό, είναι αυτό το αυτοκίνητο μουρμούριζε και το έφερνε ένα γύρω συνεχώς. Όντως πανέμορφο αυτοκίνητο, το παραδέχομαι και εγώ που δε συγκινούμαι και πολύ από αυτά, εγώ το θαύμαζα, ο αφέντης ευρισκόταν σε εξαψη. Καποτε καταφερα τελικα να τον συνεφερω και προχωρησαμε προς την Πυλη του Βρανδεμβούργου. Καθοδόν θαυμάσαμε τη θεόρατη ρωσική πρεσβεία, τη γαλλική και την αμερικανική, αλλά αρχιτεκτονικά μας εντυπωσίασε η βρετανική. Περάσαμε την Πύλη του Βρανδεμβούργου και φθάσαμε μέχρι το Reichstag. Είχε ουρά και αποφασίσαμε να μην περιμένουμε: Κάποια άλλη ημέρα (δεν προλάβαμε τελικά οπότε πάει για κάποια άλλη φορά).
Tip: αν θέλετε να αποφύγετε την ουρά και δε σας νοιάζει να πληρώσετε το κατιτί παραπάνω μπορείτε να κάνετε κράτηση στο εστιατόριο που υπάρχει στην βεράντα και να μπείτε από ξεχωριστή είσοδο, χωρίς ουρές. Το εστιατόριο δεν πάει και για βραβείο γαστριμαργίας, αλλά θεωρείται σε γενικές γραμμές αξιοπρεπές. Μπορείτε να κλείσετε να πάτε για πρωινό μόνο, όποτε τα χρήματα δεν είναι τόσο πολλά:
Kaefer's Restaurant Dachgarten Review at Frommer's
και German Bundestag: Dome, roof terrace and roof garden restaurant
Εκείνο όμως που μας εντυπωσίασε εξαιρετικά, αλλά δεν είναι επισκέψιμα για τους κοινούς θνητούς είναι τα κτίρια δίπλα στο Reichstag: το Paul Löbe Haus και το Marie-Elisabeth Lüders Haus το οποίο βρίσκεται από την απέναντι μεριά του ποταμού Spree και ενώνεται με μια ιδιαίτερη γέφυρα με το προηγούμενο. Μας μάγεψε η αρχιτεκτονική τους και πολύ λυπηθήκαμε που δε μπορέσαμε να τη δούμε και από μέσα.
Γυρνώντας πίσω είδαμε το μνημείο για τους Εβραίους. Πρέπει να πω ότι και αυτό το βρήκα εντυπωσιακό. Ξαναγυρίσαμε στις μαδημένες φιλύρες, είχε αρχίσει να σουρουπώνει σιγά σιγά. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε την λεωφόρο μέχρι το νησί των μουσείων. Καθ' οδόν είδαμε το Πανεπιστήμιο Humboldt, επιβλητικό κτίριο είναι η αλήθεια αλλά τόσο στα κάγκελα όσο και στο εσωτερικό του κτιρίου-όσο τουλάχιστον μπορούσαμε να δούμε από τα παράθυρα ήταν κρεμασμένα πανό: «Μην μειώνετε την χρηματοδότηση. Επενδύστε στην παιδεία». Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε λιγάκι στα ίσα μας. Λίγο πιο κάτω το Γερμανικό Μουσείο. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επέκταση που έκανε ο γνωστός αρχιτέκτονας- λόγω πυραμίδας του Λούβρου- Ι.Μ. Pei.
Το Μουσείο αυτό δεν είναι από τα πρώτα που θα επισκεφθεί κανείς στο Βερολίνο, αλλά αυτόν τον καιρό έχει μια ενδιαφέρουσα έκθεση η οποία αφορά την τέχνη κατά τη διάρκεια του ψυχρού πόλεμου. Όσοι ενδιαφέρεστε σπεύσατε:
Deutsches Historisches Museum Berlin - Kunst und Kalter Krieg. Deutsche Positionen 1945-1989 - Exhibition
Στη συνεχεία πήγαμε από την απέναντι μεριά της Λεωφόρου. Οι φιλύρες είχαν φωτιστεί χριστουγεννιάτικα και δίπλα στην περίφημη Staatliches Opera unter den Linden υπήρχε μια Χριστουγεννιάτικη αγορά. Εννοείται ότι σπεύσαμε και δεν το μετανιώσαμε καθόλου (εγώ μόνο μετάνιωσα που δεν έφαγα περισσότερα «βρώμικα», περισσότερα γλυκά, δεν ήπια περισσότερο κρασί). Χτυπήσαμε μια ποικιλία από υπέροχα πεντανοστιμα ζουμερά τραγανιστά λουκάνικα και στανιαραμε γιατί είχαμε αρχίσει να πεινάμε σε θηρία. Παντού σε όλο το Βερολίνο υπάρχουν χριστουγεννιάτικες αγορές. Δεν έχω λόγο να σας τις περιγράψω μια και η Dafni το έχει ήδη κάνει πληρέστατα στην περιγραφή της για το Μόναχο. Οι πιο όμορφες κατά τη γνώμη μου είναι στην Unter den Linden δίπλα στην Όπερα, εκείνη στην Gendarmenmarktκαι μια πιο μακριά στο Prezlauer Berg Kulturbrauerei.
Welcome to KulturBrauerei
Tip: Η χριστουγεννιάτικη αγορά στην Alexander Platz είναι τεραστια το ίδιο και αυτή στην Potsdamer Plats η οποία είναι ίσως και αυτή που θα ενθουσιάσει περισσότερο όσους έχουν παιδια: Υπάρχει μια κατεβασιά από πάγο στην οποία γλιστρούν πάνω σε σαμπρέλες τα παιδια και γίνεται χαμός καθώς και στην Marlene Dietrich Platz υπάρχει ενα παγοδρόμιο.
Και μια και έπιασα το θέμα των παιδιών:
να ενημερώσω ότι από τις 17/12 το ΙΜΑΧ που βρίσκεται στο Sony Center παρουσιάζει το AVATAR τρισδιάστατο στην μεγάλη του εκδοχή (υποθέτω ότι θα είναι μεταγλωττισμένο στα γερμανικά δυστυχώς).
Avatar - Aufbruch nach Pandora IMAX 3D -Filme -Berlin IMAX 3D im Sony Center - Kinoprogramm und Veranstaltungen in Berlin
Αφού φάγαμε τα λουκάνικα τόσο από την αγορά δίπλα στην Όπερα όσο και στην περιοχή ανάμεσα στην Alexanderplatz και στο ποτάμι-αργότερα ανακαλύψαμε ότι υπάρχει και άλλη μια λίγο πιο πάνω κοντά στο ξενοδοχείο Forum- περιπλανηθήκαμε στο Nikolaiviertel και κατόπιν προχωρήσαμε κατά μήκος του νησιού των Μουσείων μέχρι το Μουσείο Boden, όπου θαυμάσαμε αυτό το υπέροχο κτίριο που είναι τόσο σοφά σχεδιασμένο σε σχέση με τη μορφολογία του νησιού. Κατόπιν κουρασμένοι προχωρήσαμε στην Gendarmenmarkt όπου φάγαμε σε ένα ιταλικό (πολύ μέτριο είναι η αλήθεια, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια!). Μπορεί το φαγητό του να μην ήταν σπουδαίο, αλλά η θεά του από τον πρώτο όροφο προς την πλατεία ήταν συγκλονιστική. Χορτάτοι από θεά (αλλά και από τα «βρώμικα» που είχαμε ήδη καταναλώσει) συρθήκαμε έρποντας στο ξενοδοχείο μας σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης και καταρρεύσαμε επιτυχώς στα κρεβάτια μας.
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας και αφού αφήσαμε τις αποσκευές μας, ορμήσαμε έξω. Ξέχασα να σας πω ότι η μέρα ήταν λαμπρή, ηλιόλουστη και ζεστή! Η έτσι τουλάχιστον μας φάνηκε μια και ήμασταν εξαιρετικά ζεστά ντυμένοι! Το ξενοδοχείο ήταν εξαιρετικά κεντρικό και σε ήσυχο σημείο, δίπλα στο νησί των μουσείων, στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Ξεκινήσαμε μια βόλτα προς τη Friedrichstrasse, τον καλό εμπορικό δρόμο του Βερολίνου περνώντας από την Gendarmenmarktη οποία παραδόξως κατάφερε και διασώθηκε από τους βομβαρδισμούς και στέκει αλώβητη και υπέροχη: Οι δυο τρούλοι των εκκλησιών της, το ενδιάμεσο νεοκλασικό κτίριο συναυλιών. Το καλύτερο όλων λόγω των ημερών ήταν ότι ήταν στημένα το σπιτάκια της Χριστουγεννιάτικης αγοράς. Όμως ήταν ακόμη νωρίς και δεν είχε ακόμη ανοίξει. Προχωρήσαμε πιο κάτω όπου συναντήσαμε τις Galleries Lafayettes, ένα κτίριο από γυαλί με μια πρόσοψη επί της Friedrichstrasse η οποία είχε μια ενδιαφέρουσα κίνηση . Εννοείται ότι μπήκαμε μέσα: ήθελα να δω τι είχε σκαρώσει ο εκπληκτικός αρχιτέκτονας. Ένας γυάλινος θόλος -ευθεία αναφορά στον υπέροχο θόλο του αρχικού καταστήματος στο Παρίσι - ο οποίος στο ύψος του ισογείου συνέχιζε πλέον ως κώνος προς το υπόγειο όπου υπήρχε μια υπέροχη αγορά γαλλικών τροφίμων και ένα πρόχειρο εστιατόριο. Συνεχίσαμε το δρόμο μας χωρίς να αγοράσουμε τίποτε, άλλωστε λίγο η πολύ όλα τα προϊόντα τα βρίσκει κανείς και στην Ελλάδα πλέον, δεν αξίζει να χάνει κανείς τον λίγο από τον πολύτιμο ταξιδιωτικό χρόνο για τις απολύτως όμοιες αγορές. Ο αφέντης πάντως δεν ήταν σύμφωνος: η περίφημες μπότες UGG του είχαν κάτσει κάπως βαριές στο στομάχι και συνεπικουρούμενος από τη συγκλονιστική λιακάδα το τι σκαρπίνι, γόβα, μπαλαρίνα μου έταζε δε λέγεται! Η αλήθεια είναι ότι είναι απολύτως ξενερωτικες ως πατούμενο οι συγκεκριμένες μπότες και αν έβρισκα μπροστά μου καμία ιταλική φίρμα για παπούτσια μπορεί και να υπέκυπτα, αλλά τα γερμανικά ποδήματα δεν έλεγαν και πολλά και εγώ τις είχα βολευτεί τόσο τις μποτοπαντόφλες μου που δεν κάμφθηκα. Ωστόσο υπό το πρόσχημα του κομψότερου υποδήματος περιδιαβάσαμε ακόμη αλλά δυο εμπορικά κέντρα, όταν ξαφνικά καταλάβαμε ότι τα δυο αυτά μαζί με τις Galleries Lafayettes ενωνόντουσαν υπογείως κάτω από τους δρόμους που χώριζαν τα τετράγωνα τους.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς την περίφημη λεωφόρο την ξακουστή Unter den Linden η αλλιώς σε μετάφραση «Υπό τας Φιλύρας». Πριν φθάσουμε όμως να δούμε τις μαδημένες λόγω του χειμώνα φιλύρες φθάσαμε σε ένα κτίριο το οποίο είχε μια έκθεση αυτοκίνητων- όχι προς πώληση- απλώς προς έκθεση. Και εκεί κόντεψα να χάσω για τα καλά τον αφέντη. Έστρωσε στρωματσάδα για να μείνει εκεί κοντά στον θησαυρό που αντίκριζαν τα μάτια του: μια σύγχρονη Bugatti! Μα τι αριστούργημα, τι γλυπτό, είναι αυτό το αυτοκίνητο μουρμούριζε και το έφερνε ένα γύρω συνεχώς. Όντως πανέμορφο αυτοκίνητο, το παραδέχομαι και εγώ που δε συγκινούμαι και πολύ από αυτά, εγώ το θαύμαζα, ο αφέντης ευρισκόταν σε εξαψη. Καποτε καταφερα τελικα να τον συνεφερω και προχωρησαμε προς την Πυλη του Βρανδεμβούργου. Καθοδόν θαυμάσαμε τη θεόρατη ρωσική πρεσβεία, τη γαλλική και την αμερικανική, αλλά αρχιτεκτονικά μας εντυπωσίασε η βρετανική. Περάσαμε την Πύλη του Βρανδεμβούργου και φθάσαμε μέχρι το Reichstag. Είχε ουρά και αποφασίσαμε να μην περιμένουμε: Κάποια άλλη ημέρα (δεν προλάβαμε τελικά οπότε πάει για κάποια άλλη φορά).
Tip: αν θέλετε να αποφύγετε την ουρά και δε σας νοιάζει να πληρώσετε το κατιτί παραπάνω μπορείτε να κάνετε κράτηση στο εστιατόριο που υπάρχει στην βεράντα και να μπείτε από ξεχωριστή είσοδο, χωρίς ουρές. Το εστιατόριο δεν πάει και για βραβείο γαστριμαργίας, αλλά θεωρείται σε γενικές γραμμές αξιοπρεπές. Μπορείτε να κλείσετε να πάτε για πρωινό μόνο, όποτε τα χρήματα δεν είναι τόσο πολλά:
Kaefer's Restaurant Dachgarten Review at Frommer's
και German Bundestag: Dome, roof terrace and roof garden restaurant
Εκείνο όμως που μας εντυπωσίασε εξαιρετικά, αλλά δεν είναι επισκέψιμα για τους κοινούς θνητούς είναι τα κτίρια δίπλα στο Reichstag: το Paul Löbe Haus και το Marie-Elisabeth Lüders Haus το οποίο βρίσκεται από την απέναντι μεριά του ποταμού Spree και ενώνεται με μια ιδιαίτερη γέφυρα με το προηγούμενο. Μας μάγεψε η αρχιτεκτονική τους και πολύ λυπηθήκαμε που δε μπορέσαμε να τη δούμε και από μέσα.
Γυρνώντας πίσω είδαμε το μνημείο για τους Εβραίους. Πρέπει να πω ότι και αυτό το βρήκα εντυπωσιακό. Ξαναγυρίσαμε στις μαδημένες φιλύρες, είχε αρχίσει να σουρουπώνει σιγά σιγά. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε την λεωφόρο μέχρι το νησί των μουσείων. Καθ' οδόν είδαμε το Πανεπιστήμιο Humboldt, επιβλητικό κτίριο είναι η αλήθεια αλλά τόσο στα κάγκελα όσο και στο εσωτερικό του κτιρίου-όσο τουλάχιστον μπορούσαμε να δούμε από τα παράθυρα ήταν κρεμασμένα πανό: «Μην μειώνετε την χρηματοδότηση. Επενδύστε στην παιδεία». Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε λιγάκι στα ίσα μας. Λίγο πιο κάτω το Γερμανικό Μουσείο. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επέκταση που έκανε ο γνωστός αρχιτέκτονας- λόγω πυραμίδας του Λούβρου- Ι.Μ. Pei.
Το Μουσείο αυτό δεν είναι από τα πρώτα που θα επισκεφθεί κανείς στο Βερολίνο, αλλά αυτόν τον καιρό έχει μια ενδιαφέρουσα έκθεση η οποία αφορά την τέχνη κατά τη διάρκεια του ψυχρού πόλεμου. Όσοι ενδιαφέρεστε σπεύσατε:
Deutsches Historisches Museum Berlin - Kunst und Kalter Krieg. Deutsche Positionen 1945-1989 - Exhibition
Στη συνεχεία πήγαμε από την απέναντι μεριά της Λεωφόρου. Οι φιλύρες είχαν φωτιστεί χριστουγεννιάτικα και δίπλα στην περίφημη Staatliches Opera unter den Linden υπήρχε μια Χριστουγεννιάτικη αγορά. Εννοείται ότι σπεύσαμε και δεν το μετανιώσαμε καθόλου (εγώ μόνο μετάνιωσα που δεν έφαγα περισσότερα «βρώμικα», περισσότερα γλυκά, δεν ήπια περισσότερο κρασί). Χτυπήσαμε μια ποικιλία από υπέροχα πεντανοστιμα ζουμερά τραγανιστά λουκάνικα και στανιαραμε γιατί είχαμε αρχίσει να πεινάμε σε θηρία. Παντού σε όλο το Βερολίνο υπάρχουν χριστουγεννιάτικες αγορές. Δεν έχω λόγο να σας τις περιγράψω μια και η Dafni το έχει ήδη κάνει πληρέστατα στην περιγραφή της για το Μόναχο. Οι πιο όμορφες κατά τη γνώμη μου είναι στην Unter den Linden δίπλα στην Όπερα, εκείνη στην Gendarmenmarktκαι μια πιο μακριά στο Prezlauer Berg Kulturbrauerei.
Welcome to KulturBrauerei
Tip: Η χριστουγεννιάτικη αγορά στην Alexander Platz είναι τεραστια το ίδιο και αυτή στην Potsdamer Plats η οποία είναι ίσως και αυτή που θα ενθουσιάσει περισσότερο όσους έχουν παιδια: Υπάρχει μια κατεβασιά από πάγο στην οποία γλιστρούν πάνω σε σαμπρέλες τα παιδια και γίνεται χαμός καθώς και στην Marlene Dietrich Platz υπάρχει ενα παγοδρόμιο.
Και μια και έπιασα το θέμα των παιδιών:
να ενημερώσω ότι από τις 17/12 το ΙΜΑΧ που βρίσκεται στο Sony Center παρουσιάζει το AVATAR τρισδιάστατο στην μεγάλη του εκδοχή (υποθέτω ότι θα είναι μεταγλωττισμένο στα γερμανικά δυστυχώς).
Avatar - Aufbruch nach Pandora IMAX 3D -Filme -Berlin IMAX 3D im Sony Center - Kinoprogramm und Veranstaltungen in Berlin
Αφού φάγαμε τα λουκάνικα τόσο από την αγορά δίπλα στην Όπερα όσο και στην περιοχή ανάμεσα στην Alexanderplatz και στο ποτάμι-αργότερα ανακαλύψαμε ότι υπάρχει και άλλη μια λίγο πιο πάνω κοντά στο ξενοδοχείο Forum- περιπλανηθήκαμε στο Nikolaiviertel και κατόπιν προχωρήσαμε κατά μήκος του νησιού των Μουσείων μέχρι το Μουσείο Boden, όπου θαυμάσαμε αυτό το υπέροχο κτίριο που είναι τόσο σοφά σχεδιασμένο σε σχέση με τη μορφολογία του νησιού. Κατόπιν κουρασμένοι προχωρήσαμε στην Gendarmenmarkt όπου φάγαμε σε ένα ιταλικό (πολύ μέτριο είναι η αλήθεια, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια!). Μπορεί το φαγητό του να μην ήταν σπουδαίο, αλλά η θεά του από τον πρώτο όροφο προς την πλατεία ήταν συγκλονιστική. Χορτάτοι από θεά (αλλά και από τα «βρώμικα» που είχαμε ήδη καταναλώσει) συρθήκαμε έρποντας στο ξενοδοχείο μας σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης και καταρρεύσαμε επιτυχώς στα κρεβάτια μας.
χριστουγεννιάτικες αγορές:xmas_eek:, νησί των Μουσείων.
.
, α βρε trendy travelstories, τι μας κάνεις...
