xarisro
Member
- Μηνύματα
- 36
- Likes
- 95
BERGAMO-VENEZIA-MILANO
Αναχώρηση με Ryanair 07.05, 12/5 από Θεσσαλονίκη, από 40€ + θέσεις, προτεραιότητα κτλ. έφτασε 62€ το επιστροφής.
Φτάνουμε Μπέργκαμο 07.35 ώρα Ιταλίας. Πάμε να βρούμε τα λεωφορεία της Flixbus που είχα κλείσει εισιτήρια 14€ για Βενετία, για τις 12.15 για τυχόν καθυστερήσεις, μήπως και είχε θέσεις να φύγουμε νωρίτερα, αλλά δεν είχε και μείναμε στο αεροδρόμιο να περάσει η ώρα, καπουτσίνο 1.80€ σε φλιτζάνι, ενώ στο Μακεδονία τον πληρώσαμε 4,60 σε κυπελάκι.
Όλα τα εισιτήρια Hotel, μετακινήσεις, επισκέψεις σε εκκλησίες και μουσεία τα έβγαλα μέσω Internet.
Ανεβήκαμε στο Flixbus 12.15 και μετά από 3 μικρές στάσεις Μπρέσκια, Βερόνα, Βισέτζα, για να κατεβάσει επιβάτες, φτάνουμε στην όμορφη Venice (Tronchetto) 15.45, που εν τω μεταξύ άρχισε να βρέχει, ανοίγουμε τις ομπρέλες και πάμε στην στάση του Βαπορέττου (Tronchetto), βγάζουμε εισιτήρια 7,50€ και κατεβαίνουμε στάση Rialto μετά την ονομαστή γέφυρα.
Εκεί κοντά είναι και το Ηοtel San Luca στα 200μ., με 120/βρ. και χωρίς πρωινό, το βρήκα εύκολα γιατί το είχα περπατήσει με το Googlemap. Τι ευκολία κι’ αυτό το Googlemap σου λύνει τα χέρια και το μυαλό, στα δίνει όλα, σου λύνει όλες τις απορίες, σε οδηγεί όπου θέλεις, χωρίς να ρωτάς.
Ανεβαίνουμε μας δίνει το δωμάτιο, τακτοποιούμαστε στα γρήγορα και φύγαμε για περπάτημα, κατ’ ευθείαν πλατεία Αγίου Μάρκου, αφού περνώντας από ένα εστιατόριο στο δρόμο μας, τι άλλο να φάμε, πίτσα και καρμπονάρα. Ψιλόβρεχε, πότε χρειαζόταν ομπρέλα και πότε όχι.
Γυρίσαμε την πλατεία, εκκλησία Αγίου Μάρκου, το χτύπημα του ρολογιού, το καμπαναριό, το παλάτι του Δόγη, προσπάθησα να περάσω την κολώνα, δεν τα κατάφερα, μετά στη γέφυρα να θαυμάσουμε την γέφυρα των στεναγμών, περπατήσαμε στα στενά δρομάκια που ήταν γεμάτα κόσμο με ανοιγμένες ομπρέλες, κάναμε μία στάση στο Venchi, ονομαστό παγωτό, άλλη γεύση !!! και τέλος 1ης ημέρας.
Την 2η ημέρα είχα προγραμματίσει επίσκεψη στο Μουράνο, είχα μελετήσει τη διαδρομή να πάμε με τα πόδια 1000μ. περίπου, στη στάση Fontamente Nove "D" και να πάρουμε το βαπορέττο από εκεί, αλλά σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε μία διαδρομή μεγαλύτερη στο μεγάλο κανάλι.
Πάμε μετά τη γέφυρα των στεναγμών στη στάση Zaccaria περνά το 4.1 για Μουράνο, που κάνει τον γύρο του νησιού, περνώντας από το νεκροταφείο και σε 50’ φτάνουμε Μουράνο, στάση Colonna.
Δεν ξέρω αλλά είχε ερημιά, λίγος κόσμος περπατούσε, περπατήσαμε αριστερά στον παραλιακό 300μ. να πάμε στο εργοστάσιο κρυστάλλων Murano Art Glass που είχα δει πως κάνει επιδείξεις με 3€, μπήκαμε μέσα, σε λίγο ήρθε και ένα γκρουπ Ισπανών και βλέπαμε τους τεχνίτες να επεξεργάζονται το γυαλί, μία μπάλα, ένα άλογο, μετά στην έκθεση για σουβενίρ και επιστροφή στο βαπορέττο.
Είχα κλείσει εισιτήρια για επίσκεψη στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, μπήκαμε, θαυμάσαμε την επιβλητική βυζαντινή εκκλησία με τους 5 θόλους, με τα σπουδαία έργα ζωγραφικής και ψηφιδωτά, αφιερώσαμε αρκετό χρόνο μέσα στην εκκλησία και μετά βγήκαμε για να ανεβούμε στο καμπαναριό να δούμε και τη θέα της Βενετίας από ψηλά. Στο παλάτι δεν πήγαμε, το είχα δει πριν χρόνια.
Τώρα ήταν ώρα για άραγμα με ένα καπουτσίνο, πάμε στο φημισμένο Caffe Florian κοιτάμε τον πίνακα με τις τιμές, εσπρέσσο 6€, καπουτσίνο 10,50 εντάξει, στο Μακεδονία τον πλήρωσα 4,60 και σε χάρτινο, εδώ δεν αξίζει 10,50?
Καθόμαστε, φέρνει τον κατάλογο με ένα σημείωμα μπροστά, επιβάρυνση 6€ το άτομο για την ορχήστρα. Όχι δεν θέλω ορχήστρα, σηκωνόμαστε και πάμε στο διπλανό Caffe Aurora, 5€ εσπρέσσο, 8€ καπουτσίνο, δοκιμάσαμε και το Cannoli 7€ και ορχήστρα τζάμπα από το διπλανό Florian να παίζει ελαφριά μουσική συν των άλλων και Χατζηδάκη.
Γεμάτη η πλατεία κόσμο, Κινέζοι, Γιαπωνέζοι και όλες οι φυλές. Αφού ξεκουραστήκαμε πάμε να περάσουμε απέναντι να δούμε την βασιλική της Santa Maria della Salute, περνάς απέναντι με τα τραγκέτι(traghetti), γόνδολες, που βρίσκονται δεξιά από την πλατεία San Marco, λίγο πιο εκεί από την στάση των βαπορέττων, πάμε εκεί και είχε 2 ουρές μεγάλες που περίμεναν να μπουν στα τραγκέτι.
Δεν είχαμε υπομονή και πήραμε βόλτα πάλι τα στενά δρομάκια, γεφυράκια, να περνάνε από κάτω οι γόνδολες και καταλήξαμε στη μεγάλη και ξακουστή γέφυρα Rialto, γεμάτη κόσμο, να βγάζουν φωτογραφίες το μεγάλο κανάλι, μαγαζάκια στη μέση και στη συνέχεια στο δρόμο απέναντι, με κάθε λογής αναμνηστικά και στο δρόμο δίπλα στο κανάλι εστιατόρια.
Καθίσαμε για πίτσα και μπύρα, οι τιμές είναι σχεδόν οι ίδιες, πίτσες, μακαρονάδες 9-12€.
Την 3η ημέρα είχα προγραμματίσει επίσκεψη στην άλλη πλευρά του καναλιού στην περιοχή San Polo, περάσαμε τη γέφυρα Rialto και με τις σημειώσεις του Googlemap ή με το GPS φτάσαμε στην Εκκλησία Frari (Santa Maria Gloriosa dei Frari), τεράστια εκκλησία με σπουδαία έργα τέχνης. Εκεί δίπλα είναι και ένα μουσείο με σπουδαία έργα ζωγραφικής, Scuola Grande di San Rocco, αλλά δεν είχε ανοίξει ακόμα και δεν μας έπαιρνε ο χρόνος για επίσκεψη.
Επιστρέψαμε στο Rialto τελευταίες φωτογραφίες, ένα πρόχειρο φαγητό δίπλα στη γέφυρα και στο Hotel να πάρουμε βαλίτσες για αναχώρηση.
Πάλι από στάση Rialto βαπορέττο, για σταθμό των τραίνων Santa Lucia. Το τραίνο για Μιλάνο είχε 19€ και κάνει 2. 30’ ώρες, ενώ με τα Λεωφορεία ήταν 9€ και κάνει 4 ώρες, θέλαμε να δούμε και το ταξίδι με τραίνο και το προτιμήσαμε. Πράγματι το ταξίδι ήταν άνετο, με λίγο κόσμο.
Φτάσαμε Μιλάνο, μεγάλος σταθμός, Milano Centrale, πολλά τραίνα, βγήκαμε στο δρόμο, ήξερα τη διαδρομή, την είχα περπατήσει, για το Hotel The Best, 60/βρ. με πρωινό, φτάσαμε περπατώντας 500μ., είμαστε κοντά σε σταθμούς metro και tram και με το Google βλέπεις ποιες γραμμές περνούν, που είναι οι στάσεις, μεγάλη ευκολία, δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου.
Τακτοποιηθήκαμε και η εξόρμηση ξεκινάει και πρώτα πρώτα πλατεία Duomo.
Πάμε σταθμό Lima βγάζουμε 48ωρη κάρτα για όλα τα μέσα με 8,25€ και σε 4 στάσεις είμαστε πλατεία Duomo, γεμάτη κόσμο και απέναντι ο επιβλητικός καθεδρικός ναός, αριστερά η Galleria Vittorio Emanuele με τα ακριβά μαγαζιά, κάναμε μία μικρή περιήγηση, θα τα βλέπαμε καλλίτερα αύριο και φύγαμε σύμφωνα με το πρόγραμμά μας να πάμε στο Navigli, στα 100μ. έχει στάση το τραμ που πάει εκεί, να το γνωρίσουμε και το τραμ.
Κατεβαίνουμε κοντά στα κανάλια, δεν είχε βραδιάσει ακόμα, κόσμος ελάχιστος, μας έκανε εντύπωση, έκανε και κρύο, περπατήσαμε πάνω κάτω το κανάλι και καθίσαμε σε ένα εστιατόριο που έγραφε με 10€ τρως απ’ όλα. Δοκιμάσαμε όλους τους μεζέδες, ήπιαμε το Aperitivo, άρχισε να νυχτώνει και φύγαμε για τη στάση του τραμ 9, ήταν εκεί κοντά που πάει Centrale.
4η ημέρα και το πρόγραμμα είχε Cenacolo Vinciano, μυστικός δείπνος του Leonardo Da Vinci, που πριν 2 μήνες προσπαθούσα να βρω εισιτήρια, στο επίσημο site με 12€ και δεν υπήρχαν, ενώ σε άλλα sites υπήρχαν διαθέσιμα με 42€ !!!!! και τελικά κοιτώντας κάθε μέρα, κάποια στιγμή πριν μία βδομάδα πριν φύγουμε, άνοιξε διαθέσιμη ημέρα και ώρα, που θα ήμασταν εκεί και τα έκλεισα αμέσως.
Κατεβαίνουμε στη στάση του μετρό και με το χάρτη της Google στα 300μ. φτάνουμε στην Santa Maria delle Grazie, επικύρωση εισιτηρίων δίπλα στο γραφείο και αυστηρή τήρηση του ραντεβού 9.15, ήρθε η ώρα, περάσαμε από αυστηρό έλεγχο αεροδρομίου και μπήκαμε στην αίθουσα που στον απέναντι τοίχο ήταν το αριστούργημα του Leonardo Da Vinci, ο μυστικός δείπνος με τον Χριστό και τους μαθητές του, μία αναπαράσταση γεμάτη εκφράσεις, λες και μιλάνε και αντιδρούν, τη στιγμή που ανακοινώνει την επικείμενη από κάποιον μαθητή την προδοσία του. Φανταστικό, φωτογραφίες επιτρέπονται χωρίς φλας, τον θαυμάσαμε για 15’ και μας έβγαλαν.
Πάμε για καπουτσίνο στο Πάρκο Σεμπιόνε, ανεβαίνουμε στο τραμ και κατεβαίνουμε στο πάνω μέρος του πάρκου, Arco della Pace.
Διασχίζοντας το πάρκο κάνουμε μία στάση για καφέ, ένα πάρκο αναψυχής στο κέντρο του Μιλάνου και συνεχίζουμε να περάσουμε το κάστρο, Castello Sforzesco, πολύς κόσμος εκεί, σχολεία, περάσαμε απέναντι, μετρό και πλατεία Duomo, βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζεις τον επιβλητικό ναό, λες και είναι από πάνω σου, λαοθάλασσα, είχαμε αρκετό χρόνο μέχρι την ώρα που θα μπαίναμε, περπατάμε τη γαλαρία με τις φημισμένες βιτρίνες, φωτογραφίες, στο κέντρο 3 στροφές στον ταύρο και βγαίνοντας τη γαλαρία αριστερά φαίνεται η σκάλα του Μιλάνου, πάμε να βγάλουμε εισιτήρια για επίσκεψη να τα έχουμε έτοιμα, γιατί μετά που πήγαμε να μπούμε είχε πράγματι ουρά.
Επιστρέψαμε στην έξοδο της γαλαρίας και δεξιά στα 100μ. είναι το Luini που έχει γίνει θεσμός επίσκεψης στο Μιλάνο, με τα Panzeroti, δοκιμάσαμε από 2 στα όρθια, έχει 2 ουρές αλλά προχωράει γρήγορα γιατί μέσα έχει 4, 5 υπαλλήλους, μέχρι το μεσημέρι γίνεται το έλα να δεις, ενώ το απόγευμα αραιώνει η κίνηση. Από εκεί περπατώντας για την πλατεία Duomo, περνάς από το πολυκατάστημα La Rinascente, ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο, που στην βεράντα του έχει εστιατόριο και καφετέρια με σερβιτόρο, ακριβά, απ’ όπου μπορείς να θαυμάσεις το απέναντι Duomo, ενώ μέσα έχει self service καφέ και πρόχειρο φαγητό, με τραπέζια και πάγκο, πολύ φτηνό, 1,80 ο καπουτσίνο με κέρασμα ένα παγωτάκι.
Πλησίαζε η ώρα επίσκεψης στο Duomo, πάμε στο πίσω μέρος για τον ανελκυστήρα, τα εισιτήρια τα είχα έτοιμα 17,50€, οροφή και εσωτερικά του ναού, μετά το μεσημέρι είναι άνετα, δεν έχει πολύ κόσμο. Ανεβήκαμε και μόλις βγήκαμε στην οροφή, μείναμε με το στόμα ανοιχτό, τι θαυμάσια και τεράστια κατασκευή είναι αυτή, τι ομορφιά, όλα από μάρμαρο, οι πλάκες που περπατάς, οι κολώνες, τα χιλιάδες αγάλματα και τι υπερβολική λεπτομέρεια, περπατήσαμε, ανεβήκαμε και στην πάνω οροφή, απ’ όπου βλέπεις καλλίτερα το μπρούτζινο επιχρυσωμένο άγαλμα της Παναγίας, η La Madonnina.
Ο καιρός ήταν καθαρός και η θέα να βλέπεις όλο το Μιλάνο φανταστική, με την πλατεία κάτω να φαντάζει σαν από αεροπλάνο. Μείναμε αρκετά εκεί στην οροφή και μετά κατεβαίνεις με μία στριφογυριστή σκάλα μέσα στον ναό.
Κι’ εδώ άλλη μεγάλη έκπληξη, τι μεγαλοπρέπεια, τι τεράστιες κολώνες, αγάλματα, τοιχογραφίες. Πολύ θάθελα να βρισκόμουνα σε μία τελετή, σε μία λειτουργία. Μόνο για το Duomo αξίζει να πας και να ξαναπάς Μιλάνο.
Βγήκαμε στην πλατεία και ατενίσαμε την πρόσοψη και το ύψος που είχαμε ανέβει.
Προχωρήσαμε στην Γαλαρία του Vittorio Emanuele, δοκιμάσαμε από ένα gelati, πραγματικά άλλη γεύση, νοιώθεις αυθεντικό παγωτό με γνήσιο γάλα.
Στην έξοδο αριστερά μας περίμενε η Σκάλα Του Μιλάνου, στα ταμεία είχε ουρά, εμείς είχαμε έτοιμα τα εισιτήρια, μπαίναμε μέσα ομάδες ομάδες γιατί τα θεωρεία ήταν γεμάτα και δεν έλεγαν να φύγουν οι προηγούμενοι, βρήκαμε ένα άδειο, καθίσαμε να θαυμάσουμε την αίθουσα, την οροφή, τον πολυέλαιο και την σκηνή, αλλά όλα θα ήταν διαφορετικά αν ήμασταν σε μία παράσταση, περάσαμε και από το μουσείο να δούμε την δικιά μας Μαρία Κάλλας.
Και έτσι τέλειωσε η περιήγηση, ήταν απόγευμα και χρειαζόταν ένα διάλλειμα, περνάμε από το Luini, ήταν άδειο από κόσμο, πήραμε από 1 Panzeroti και 1 πίτσα στο σακουλάκι και καθίσαμε στο απέναντι Cioccolatitaliani παίρνοντας από ένα καπουτσίνο, να τα φάμε καθήμενοι και μετά, το απαραίτητο gelati.
Με το μετρό σε 4 στάσεις είμαστε στο Hotel, μία ανάπαυλα για μία τελευταία βραδινή περιήγηση.
5η μέρα, μετά το πρωινό, παίρνουμε το παλιό τραμ, που περνά από εκεί κοντά και ντράγκα ντρούγκα κατεβαίνουμε, που αλλού, για μία τελευταία περιήγηση στο κέντρο, πλατεία Duomo, να πιούμε ένα καπουτσίνο και να επιστρέψουμε Hotel, βαλίτσες και Centrale, να πάρουμε το Λεωφορείο για Μπέργκαμο.
Αναχώρηση με Ryanair 07.05, 12/5 από Θεσσαλονίκη, από 40€ + θέσεις, προτεραιότητα κτλ. έφτασε 62€ το επιστροφής.
Φτάνουμε Μπέργκαμο 07.35 ώρα Ιταλίας. Πάμε να βρούμε τα λεωφορεία της Flixbus που είχα κλείσει εισιτήρια 14€ για Βενετία, για τις 12.15 για τυχόν καθυστερήσεις, μήπως και είχε θέσεις να φύγουμε νωρίτερα, αλλά δεν είχε και μείναμε στο αεροδρόμιο να περάσει η ώρα, καπουτσίνο 1.80€ σε φλιτζάνι, ενώ στο Μακεδονία τον πληρώσαμε 4,60 σε κυπελάκι.
Όλα τα εισιτήρια Hotel, μετακινήσεις, επισκέψεις σε εκκλησίες και μουσεία τα έβγαλα μέσω Internet.
Ανεβήκαμε στο Flixbus 12.15 και μετά από 3 μικρές στάσεις Μπρέσκια, Βερόνα, Βισέτζα, για να κατεβάσει επιβάτες, φτάνουμε στην όμορφη Venice (Tronchetto) 15.45, που εν τω μεταξύ άρχισε να βρέχει, ανοίγουμε τις ομπρέλες και πάμε στην στάση του Βαπορέττου (Tronchetto), βγάζουμε εισιτήρια 7,50€ και κατεβαίνουμε στάση Rialto μετά την ονομαστή γέφυρα.
Εκεί κοντά είναι και το Ηοtel San Luca στα 200μ., με 120/βρ. και χωρίς πρωινό, το βρήκα εύκολα γιατί το είχα περπατήσει με το Googlemap. Τι ευκολία κι’ αυτό το Googlemap σου λύνει τα χέρια και το μυαλό, στα δίνει όλα, σου λύνει όλες τις απορίες, σε οδηγεί όπου θέλεις, χωρίς να ρωτάς.
Ανεβαίνουμε μας δίνει το δωμάτιο, τακτοποιούμαστε στα γρήγορα και φύγαμε για περπάτημα, κατ’ ευθείαν πλατεία Αγίου Μάρκου, αφού περνώντας από ένα εστιατόριο στο δρόμο μας, τι άλλο να φάμε, πίτσα και καρμπονάρα. Ψιλόβρεχε, πότε χρειαζόταν ομπρέλα και πότε όχι.
Γυρίσαμε την πλατεία, εκκλησία Αγίου Μάρκου, το χτύπημα του ρολογιού, το καμπαναριό, το παλάτι του Δόγη, προσπάθησα να περάσω την κολώνα, δεν τα κατάφερα, μετά στη γέφυρα να θαυμάσουμε την γέφυρα των στεναγμών, περπατήσαμε στα στενά δρομάκια που ήταν γεμάτα κόσμο με ανοιγμένες ομπρέλες, κάναμε μία στάση στο Venchi, ονομαστό παγωτό, άλλη γεύση !!! και τέλος 1ης ημέρας.
Την 2η ημέρα είχα προγραμματίσει επίσκεψη στο Μουράνο, είχα μελετήσει τη διαδρομή να πάμε με τα πόδια 1000μ. περίπου, στη στάση Fontamente Nove "D" και να πάρουμε το βαπορέττο από εκεί, αλλά σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε μία διαδρομή μεγαλύτερη στο μεγάλο κανάλι.
Πάμε μετά τη γέφυρα των στεναγμών στη στάση Zaccaria περνά το 4.1 για Μουράνο, που κάνει τον γύρο του νησιού, περνώντας από το νεκροταφείο και σε 50’ φτάνουμε Μουράνο, στάση Colonna.
Δεν ξέρω αλλά είχε ερημιά, λίγος κόσμος περπατούσε, περπατήσαμε αριστερά στον παραλιακό 300μ. να πάμε στο εργοστάσιο κρυστάλλων Murano Art Glass που είχα δει πως κάνει επιδείξεις με 3€, μπήκαμε μέσα, σε λίγο ήρθε και ένα γκρουπ Ισπανών και βλέπαμε τους τεχνίτες να επεξεργάζονται το γυαλί, μία μπάλα, ένα άλογο, μετά στην έκθεση για σουβενίρ και επιστροφή στο βαπορέττο.
Είχα κλείσει εισιτήρια για επίσκεψη στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, μπήκαμε, θαυμάσαμε την επιβλητική βυζαντινή εκκλησία με τους 5 θόλους, με τα σπουδαία έργα ζωγραφικής και ψηφιδωτά, αφιερώσαμε αρκετό χρόνο μέσα στην εκκλησία και μετά βγήκαμε για να ανεβούμε στο καμπαναριό να δούμε και τη θέα της Βενετίας από ψηλά. Στο παλάτι δεν πήγαμε, το είχα δει πριν χρόνια.
Τώρα ήταν ώρα για άραγμα με ένα καπουτσίνο, πάμε στο φημισμένο Caffe Florian κοιτάμε τον πίνακα με τις τιμές, εσπρέσσο 6€, καπουτσίνο 10,50 εντάξει, στο Μακεδονία τον πλήρωσα 4,60 και σε χάρτινο, εδώ δεν αξίζει 10,50?
Καθόμαστε, φέρνει τον κατάλογο με ένα σημείωμα μπροστά, επιβάρυνση 6€ το άτομο για την ορχήστρα. Όχι δεν θέλω ορχήστρα, σηκωνόμαστε και πάμε στο διπλανό Caffe Aurora, 5€ εσπρέσσο, 8€ καπουτσίνο, δοκιμάσαμε και το Cannoli 7€ και ορχήστρα τζάμπα από το διπλανό Florian να παίζει ελαφριά μουσική συν των άλλων και Χατζηδάκη.
Γεμάτη η πλατεία κόσμο, Κινέζοι, Γιαπωνέζοι και όλες οι φυλές. Αφού ξεκουραστήκαμε πάμε να περάσουμε απέναντι να δούμε την βασιλική της Santa Maria della Salute, περνάς απέναντι με τα τραγκέτι(traghetti), γόνδολες, που βρίσκονται δεξιά από την πλατεία San Marco, λίγο πιο εκεί από την στάση των βαπορέττων, πάμε εκεί και είχε 2 ουρές μεγάλες που περίμεναν να μπουν στα τραγκέτι.
Δεν είχαμε υπομονή και πήραμε βόλτα πάλι τα στενά δρομάκια, γεφυράκια, να περνάνε από κάτω οι γόνδολες και καταλήξαμε στη μεγάλη και ξακουστή γέφυρα Rialto, γεμάτη κόσμο, να βγάζουν φωτογραφίες το μεγάλο κανάλι, μαγαζάκια στη μέση και στη συνέχεια στο δρόμο απέναντι, με κάθε λογής αναμνηστικά και στο δρόμο δίπλα στο κανάλι εστιατόρια.
Καθίσαμε για πίτσα και μπύρα, οι τιμές είναι σχεδόν οι ίδιες, πίτσες, μακαρονάδες 9-12€.
Την 3η ημέρα είχα προγραμματίσει επίσκεψη στην άλλη πλευρά του καναλιού στην περιοχή San Polo, περάσαμε τη γέφυρα Rialto και με τις σημειώσεις του Googlemap ή με το GPS φτάσαμε στην Εκκλησία Frari (Santa Maria Gloriosa dei Frari), τεράστια εκκλησία με σπουδαία έργα τέχνης. Εκεί δίπλα είναι και ένα μουσείο με σπουδαία έργα ζωγραφικής, Scuola Grande di San Rocco, αλλά δεν είχε ανοίξει ακόμα και δεν μας έπαιρνε ο χρόνος για επίσκεψη.
Επιστρέψαμε στο Rialto τελευταίες φωτογραφίες, ένα πρόχειρο φαγητό δίπλα στη γέφυρα και στο Hotel να πάρουμε βαλίτσες για αναχώρηση.
Πάλι από στάση Rialto βαπορέττο, για σταθμό των τραίνων Santa Lucia. Το τραίνο για Μιλάνο είχε 19€ και κάνει 2. 30’ ώρες, ενώ με τα Λεωφορεία ήταν 9€ και κάνει 4 ώρες, θέλαμε να δούμε και το ταξίδι με τραίνο και το προτιμήσαμε. Πράγματι το ταξίδι ήταν άνετο, με λίγο κόσμο.
Φτάσαμε Μιλάνο, μεγάλος σταθμός, Milano Centrale, πολλά τραίνα, βγήκαμε στο δρόμο, ήξερα τη διαδρομή, την είχα περπατήσει, για το Hotel The Best, 60/βρ. με πρωινό, φτάσαμε περπατώντας 500μ., είμαστε κοντά σε σταθμούς metro και tram και με το Google βλέπεις ποιες γραμμές περνούν, που είναι οι στάσεις, μεγάλη ευκολία, δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου.
Τακτοποιηθήκαμε και η εξόρμηση ξεκινάει και πρώτα πρώτα πλατεία Duomo.
Πάμε σταθμό Lima βγάζουμε 48ωρη κάρτα για όλα τα μέσα με 8,25€ και σε 4 στάσεις είμαστε πλατεία Duomo, γεμάτη κόσμο και απέναντι ο επιβλητικός καθεδρικός ναός, αριστερά η Galleria Vittorio Emanuele με τα ακριβά μαγαζιά, κάναμε μία μικρή περιήγηση, θα τα βλέπαμε καλλίτερα αύριο και φύγαμε σύμφωνα με το πρόγραμμά μας να πάμε στο Navigli, στα 100μ. έχει στάση το τραμ που πάει εκεί, να το γνωρίσουμε και το τραμ.
Κατεβαίνουμε κοντά στα κανάλια, δεν είχε βραδιάσει ακόμα, κόσμος ελάχιστος, μας έκανε εντύπωση, έκανε και κρύο, περπατήσαμε πάνω κάτω το κανάλι και καθίσαμε σε ένα εστιατόριο που έγραφε με 10€ τρως απ’ όλα. Δοκιμάσαμε όλους τους μεζέδες, ήπιαμε το Aperitivo, άρχισε να νυχτώνει και φύγαμε για τη στάση του τραμ 9, ήταν εκεί κοντά που πάει Centrale.
4η ημέρα και το πρόγραμμα είχε Cenacolo Vinciano, μυστικός δείπνος του Leonardo Da Vinci, που πριν 2 μήνες προσπαθούσα να βρω εισιτήρια, στο επίσημο site με 12€ και δεν υπήρχαν, ενώ σε άλλα sites υπήρχαν διαθέσιμα με 42€ !!!!! και τελικά κοιτώντας κάθε μέρα, κάποια στιγμή πριν μία βδομάδα πριν φύγουμε, άνοιξε διαθέσιμη ημέρα και ώρα, που θα ήμασταν εκεί και τα έκλεισα αμέσως.
Κατεβαίνουμε στη στάση του μετρό και με το χάρτη της Google στα 300μ. φτάνουμε στην Santa Maria delle Grazie, επικύρωση εισιτηρίων δίπλα στο γραφείο και αυστηρή τήρηση του ραντεβού 9.15, ήρθε η ώρα, περάσαμε από αυστηρό έλεγχο αεροδρομίου και μπήκαμε στην αίθουσα που στον απέναντι τοίχο ήταν το αριστούργημα του Leonardo Da Vinci, ο μυστικός δείπνος με τον Χριστό και τους μαθητές του, μία αναπαράσταση γεμάτη εκφράσεις, λες και μιλάνε και αντιδρούν, τη στιγμή που ανακοινώνει την επικείμενη από κάποιον μαθητή την προδοσία του. Φανταστικό, φωτογραφίες επιτρέπονται χωρίς φλας, τον θαυμάσαμε για 15’ και μας έβγαλαν.
Πάμε για καπουτσίνο στο Πάρκο Σεμπιόνε, ανεβαίνουμε στο τραμ και κατεβαίνουμε στο πάνω μέρος του πάρκου, Arco della Pace.
Διασχίζοντας το πάρκο κάνουμε μία στάση για καφέ, ένα πάρκο αναψυχής στο κέντρο του Μιλάνου και συνεχίζουμε να περάσουμε το κάστρο, Castello Sforzesco, πολύς κόσμος εκεί, σχολεία, περάσαμε απέναντι, μετρό και πλατεία Duomo, βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζεις τον επιβλητικό ναό, λες και είναι από πάνω σου, λαοθάλασσα, είχαμε αρκετό χρόνο μέχρι την ώρα που θα μπαίναμε, περπατάμε τη γαλαρία με τις φημισμένες βιτρίνες, φωτογραφίες, στο κέντρο 3 στροφές στον ταύρο και βγαίνοντας τη γαλαρία αριστερά φαίνεται η σκάλα του Μιλάνου, πάμε να βγάλουμε εισιτήρια για επίσκεψη να τα έχουμε έτοιμα, γιατί μετά που πήγαμε να μπούμε είχε πράγματι ουρά.
Επιστρέψαμε στην έξοδο της γαλαρίας και δεξιά στα 100μ. είναι το Luini που έχει γίνει θεσμός επίσκεψης στο Μιλάνο, με τα Panzeroti, δοκιμάσαμε από 2 στα όρθια, έχει 2 ουρές αλλά προχωράει γρήγορα γιατί μέσα έχει 4, 5 υπαλλήλους, μέχρι το μεσημέρι γίνεται το έλα να δεις, ενώ το απόγευμα αραιώνει η κίνηση. Από εκεί περπατώντας για την πλατεία Duomo, περνάς από το πολυκατάστημα La Rinascente, ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο, που στην βεράντα του έχει εστιατόριο και καφετέρια με σερβιτόρο, ακριβά, απ’ όπου μπορείς να θαυμάσεις το απέναντι Duomo, ενώ μέσα έχει self service καφέ και πρόχειρο φαγητό, με τραπέζια και πάγκο, πολύ φτηνό, 1,80 ο καπουτσίνο με κέρασμα ένα παγωτάκι.
Πλησίαζε η ώρα επίσκεψης στο Duomo, πάμε στο πίσω μέρος για τον ανελκυστήρα, τα εισιτήρια τα είχα έτοιμα 17,50€, οροφή και εσωτερικά του ναού, μετά το μεσημέρι είναι άνετα, δεν έχει πολύ κόσμο. Ανεβήκαμε και μόλις βγήκαμε στην οροφή, μείναμε με το στόμα ανοιχτό, τι θαυμάσια και τεράστια κατασκευή είναι αυτή, τι ομορφιά, όλα από μάρμαρο, οι πλάκες που περπατάς, οι κολώνες, τα χιλιάδες αγάλματα και τι υπερβολική λεπτομέρεια, περπατήσαμε, ανεβήκαμε και στην πάνω οροφή, απ’ όπου βλέπεις καλλίτερα το μπρούτζινο επιχρυσωμένο άγαλμα της Παναγίας, η La Madonnina.
Ο καιρός ήταν καθαρός και η θέα να βλέπεις όλο το Μιλάνο φανταστική, με την πλατεία κάτω να φαντάζει σαν από αεροπλάνο. Μείναμε αρκετά εκεί στην οροφή και μετά κατεβαίνεις με μία στριφογυριστή σκάλα μέσα στον ναό.
Κι’ εδώ άλλη μεγάλη έκπληξη, τι μεγαλοπρέπεια, τι τεράστιες κολώνες, αγάλματα, τοιχογραφίες. Πολύ θάθελα να βρισκόμουνα σε μία τελετή, σε μία λειτουργία. Μόνο για το Duomo αξίζει να πας και να ξαναπάς Μιλάνο.
Βγήκαμε στην πλατεία και ατενίσαμε την πρόσοψη και το ύψος που είχαμε ανέβει.
Προχωρήσαμε στην Γαλαρία του Vittorio Emanuele, δοκιμάσαμε από ένα gelati, πραγματικά άλλη γεύση, νοιώθεις αυθεντικό παγωτό με γνήσιο γάλα.
Στην έξοδο αριστερά μας περίμενε η Σκάλα Του Μιλάνου, στα ταμεία είχε ουρά, εμείς είχαμε έτοιμα τα εισιτήρια, μπαίναμε μέσα ομάδες ομάδες γιατί τα θεωρεία ήταν γεμάτα και δεν έλεγαν να φύγουν οι προηγούμενοι, βρήκαμε ένα άδειο, καθίσαμε να θαυμάσουμε την αίθουσα, την οροφή, τον πολυέλαιο και την σκηνή, αλλά όλα θα ήταν διαφορετικά αν ήμασταν σε μία παράσταση, περάσαμε και από το μουσείο να δούμε την δικιά μας Μαρία Κάλλας.
Και έτσι τέλειωσε η περιήγηση, ήταν απόγευμα και χρειαζόταν ένα διάλλειμα, περνάμε από το Luini, ήταν άδειο από κόσμο, πήραμε από 1 Panzeroti και 1 πίτσα στο σακουλάκι και καθίσαμε στο απέναντι Cioccolatitaliani παίρνοντας από ένα καπουτσίνο, να τα φάμε καθήμενοι και μετά, το απαραίτητο gelati.
Με το μετρό σε 4 στάσεις είμαστε στο Hotel, μία ανάπαυλα για μία τελευταία βραδινή περιήγηση.
5η μέρα, μετά το πρωινό, παίρνουμε το παλιό τραμ, που περνά από εκεί κοντά και ντράγκα ντρούγκα κατεβαίνουμε, που αλλού, για μία τελευταία περιήγηση στο κέντρο, πλατεία Duomo, να πιούμε ένα καπουτσίνο και να επιστρέψουμε Hotel, βαλίτσες και Centrale, να πάρουμε το Λεωφορείο για Μπέργκαμο.
Last edited:
