Ιταλία Bergamo, λίγο πριν το μεγάλο μπουμ.

[psilos3]

Σε μικρό διαμάντι έχει εξελιχθεί το Bergamo...

Και είναι, τα έλεγα από την αρχή, ιδανικό για city brake όπως είπαν και οι φίλοι πιο πάνω.

Πολύ χρήσιμες είναι και οι συστάσεις των μπυραριών

Μα αυτά είναι τα καλά της ιστορίας, τα άλλα λίγο πολύ τα βρίσκουν όλοι

Οντως το περιεγραψες ωραια. Φαινεται ελκυστικο και απο τις φωτο. Εχω περασει μονο απο το αεροδρομιο του Μπεργκαμο, την πολη δεν την εχω δει. Αν κληρωθουμε με Αταλαντα θα παω!

Είναι εξαιρετικό, να φροντίσεις να το βάλεις στο πλάνο!
Ομαδάρα η Αταλάντα, από αυτές που σε ελκύουν με τη μπάλα που παίζουν, με μια δόση μάλιστα 90s νοσταλγίας, θα γούσταρα κι εγώ να τη δω από κοντά. Δυστυχώς έπαιζε εκτός όταν πήγαμε.
Όσον αφορά τη κλήρωση, το ίδιο λέω 2 χρόνια τώρα, άντε να μας κάτσει κανένα καλό ταξίδι. Βέβαια η θεά τύχη φρόντισε να μας κόψει το βήχα, μιας και τα ταξίδια απαγορεύτηκαν και ο Άρης αποκλείστηκε από κάτι ανθρακωρύχους το Σεπτέμβριο...

 

[psilos3]

Γνωρίζοντας και τη Citta’ Bassa


Φορτωθήκαμε τα σακίδια και ξεκινήσαμε για τη νέα πόλη, προχωρώντας τη via San Tomaso όπου βρίσκονταν το διαμέρισμα μας:

Συναντώντας λίγα μέτρα πιο κάτω στη πλατεία την ‘’Accademia Carrara Museum’’

Σκοπός μας ήταν να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα με τα πόδια καθώς είχαμε τα χρονικά περιθώρια, προκειμένου να δούμε όσα περισσότερα προλαβαίναμε:

Συνεχίσαμε κεντρικά μέσω της S. Giovanni:

Βλέποντας για μια ακόμη φορά τα μπανεράκια υπέρ της ομάδας – στολιδιού του Μπέργκαμο, που κάνει τα τελευταία χρόνια υπερήφανους τους κατοίκους της πόλης, με τη πορεία και τις επιτυχίες της:

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η σχολή του Bergamo "Liceo Classico Paolo Sarpi" άρχισε να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην αρχαία ελληνική και λατινική φιλοσοφία και ιστορία.

Μερικοί Ελβετοί φοιτητές, μιας και η πόλη της Λομβαρδίας φιλοξενούσε αρκετούς μετανάστες από την Ελβετία εκείνα τα χρόνια, αποφασίζουν να ιδρύσουν έναν αθλητικό σύλλογο, εμφανώς επηρεασμένοι από την αρχαία ελληνική μυθολογία.

Για όνομα επιλέγουν την Αταλάντη, μια ελεύθερη, ανυπότακτη, πολύ όμορφη γυναίκα αλλά και θρυλική δρομέα της μυθολογίας. Σύμφωνα με το μύθο, η Αταλάντη τρόμαζε στην ιδέα του γάμου και για αυτό προκαλούσε σε αγώνα δρόμου όποιον ήθελε να την παντρευτεί. Αν την κέρδιζε θα εκπλήρωνε την επιθυμία του αλλά αν έχανε τον σκότωνε η ίδια.

(Τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την ομάδα της Αταλάντα και τη σύνδεση της με την Ελλάδα, αλλιεύτηκαν από την εξαιρετική ποδοσφαιρική σελίδα «Κάθε Κυριακή» στην οποία αξίζει να ρίξετε μια ματιά οι ποδοσφαιρόφιλοι και όχι μόνο)

Δεν αργήσαμε να βρεθούμε και πάλι στην εκκλησία ‘’Chiesa di San Marco’’

Στο κτήριο του ταχυδρομείου ‘’Poste Italiane’’

Καθώς και τη στη ‘’Piazza della Libertà’’

Προχωρήσαμε μέσω της Viale Roma, αφήνοντας τη νέα πόλη του Μπέργκαμο να ξεδιπλωθεί – πανέμορφη όπως ήταν – στα μάτια μας. Για αρχή θαυμάσαμε το ιδιαίτερο κτήριο της Chiesa Valdese

Δε περάσαμε απέναντι προς το Teatro Gaetano Donizetti

Αλλά συνεχίσαμε ευθεία κάτω, γυρνώντας για μερικές λήψεις προς το μουσείο ιστορίας με το πύργο του ‘’Torre dei Caduti’’

Διασχίσαμε το μεγάλο σταυροδρόμι:

Προκειμένου να θαυμάσουμε από κοντά ακόμα ένα εντυπωσιακό ναό, τη ‘’Chiesa Prepositurale di Santa Maria Immacolata delle Grazie’’ όπου αν και υπήρχε η δυνατότητα πρόσβασης δε μπήκαμε:

Στάθηκα για μερικές λήψεις προς τη παλιά πόλη, μιας και φωτογραφικά το σημείο είχε να δώσει πολλές εικόνες. Μακριά για αρχή:

Αλλά και κοντύτερα μέσω της Porta Nuova, χαρακτηριστικού αρχιτεκτονικού σημείου της Citta’ Bassa:

Επιστρέψαμε από την απέναντι πλευρά, μπαίνοντας στο πεζόδρομο όπου είχε στηθεί η Κυριακάτικη αγορά της πόλης:

Αποτελούμενη από τρόφιμα και αρκετά άλλα είδη:

Ο πεζόδρομος που ξεκινάει παράλληλα με τη via XX Settembre με τα πολλά εμπορικά καταστήματα και αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, συγκέντρωνε επίσης αρκετό κόσμο εκείνη την ώρα:

Η βόλτα αν και όμορφη μας είχε κουράσει, βάζοντας μας στη διαδικασία να ψάξουμε κάποιο χώρο με θαλπωρή προκειμένου να κάνουμε ένα διάλειμμα. Ευτυχώς η ‘’Pub Sant’ Orsola’’ που βρήκαμε στην ομώνυμη οδό, ήταν ότι αναζητούσαμε, με ωραία σκοτεινή ατμόσφαιρα, μπάλα, δυο – τρεις θαμώνες και πολλά παγωμένα και υποσχόμενα βαρέλια!

 

[Smaragda53]

γράφεις "τα μπανεράκια" της ομάδας και σε πρώτη ανάγνωση νόμισα ότι ήταν τα "μπανιεράκια" και έψαχνα να δω τι δουλειά είχαν τα μπανιερά! Είδα κι έπαθα να καταλάβω ότι εννοείς banners!!!

 

[psilos3]

γράφεις "τα μπανεράκια" της ομάδας και σε πρώτη ανάγνωση νόμισα ότι ήταν τα "μπανιεράκια" και έψαχνα να δω τι δουλειά είχαν τα μπανιερά! Είδα κι έπαθα να καταλάβω ότι εννοείς banners!!!

Αλήθεια λες, ίσως αν χρησιμοποιούσα τον όρο «λάβαρα» να ήμουν πιο σωστός.

 

[psilos3]

Citta’ Bassa για λίγο ακόμα κι επιστροφή

Βγήκαμε από τη pub πάνω που άρχισε να σουρουπώνει, με σκοπό να βγούμε σε αναζήτηση τρόπου επιστροφής, αλλά κυριότερα μιας ακόμη pub αφού μας έπαιρνε:

Διασχίσαμε τα όμορφα πεζοδρομημένα στενάκια του κέντρου της νέας πόλης:

Περνώντας από ακόμα ένα ιδιαίτερο ναό, τη ‘’Basilica of St. Alexander in Column’’

Όπου η μανία μου για κάποιο λόγο να φωτογραφήσω το καμπαναριό:

Με έβγαλε στην εσωτερική αυλή:

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας χαζεύοντας κι εμείς για λίγο τις βιτρίνες και βλέποντας τον κόσμο να πηγαινοέρχεται:

Η όμορφες εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη και σ’ αυτό το σημείο της πόλης. Όμορφα δρομάκια, πλατείες και σιντριβάνια, όπως η ‘’Chiesa di San Leonardo’’ που βρεθήκαμε λίγα βήματα πιο κάτω:

Ο κλασσικός πεζόδρομος έσφυζε ακόμα από ζωή:

Ο καιρός όμως τα είχε γυρίσει για τα καλά, δίνοντας τη θέση του στη βροχή κι αφήνοντας μας απροστάτευτους. Ευτυχώς δεν είχε μεγάλη ένταση:

Κατεβήκαμε νότια μέσα από τα στενάκια και τη βροχή ενώ είχε νυχτώσει για τα καλά, κάνοντας γύρους προς αποτυχημένη τελικώς αναζήτηση μιας ακόμη Pub. Λόγω Κυριακής προφανώς, πολλά από τα bar δεν ήταν ανοικτά:

Φτάσαμε στον όμορφα φωταγωγημένο σταθμό των τρένων όπου και ψαχτήκαμε για επιστροφή στο αεροδρόμιο, κάτι που μάθαμε ότι έπρεπε να γίνει από το απέναντι σημείο:

Pub μπορεί να μη βρήκαμε, ωστόσο η καλή μας τύχη με μας άφησε έτσι. Η καντίνα με τα υπέροχα ιταλικά χοτ ντογκ και τις παγωμένες κόκκινες Peroni μας έκλεισε κατευθείαν το μάτι. Ήταν κάτι που έπρεπε να συμβεί:

Γεμίσαμε, κάναμε με τα τελευταία μας ψιλά άλλες δύο μπύρες από το διπλανό ψιλικατζίδικο και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό των λεωφορείων περιμένοντας στην εξωτερική στάση για το λεωφορείο που θα μας πήγαινε σε λίγα λεπτά στο αεροδρόμιο:

Η καθυστέρηση περίπου μιας ώρας της Ryan δε μας ενόχλησε καθόλου, δίνοντας μας την ευκαιρία να πιούμε το κατιτίς μας και να ψωνίσουμε καταπληκτικά Ιταλικά ζυμαρικά και εκλεκτούς αφρώδεις οίνους που βρήκα σε προσφορά στο αεροδρόμιο, που αν και στην αρχή μας έδινε την εντύπωση του άδειου, οι πτήσεις ήταν πολλές για προορισμούς ανά την Ευρώπη και ο κόσμος που περίμενε να φύγει ακόμα περισσότερος:

Μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα πετούσαμε βλέποντας νυχτερινές εικόνες του κομματιού αυτού της Ιταλίας, κάνοντας απολογισμό και συμφωνώντας για το πόσο καλά περάσαμε, αλλά και αισιόδοξες σκέψεις για το υπερατλαντικό που ακολουθούσε ένα μήνα μετά. Που να ξέρουμε βέβαια τι επακολουθούσε…

 

[barkour]

Ρε συ ψηλε, με τοσες μπυρες που πινεις ,πως δεν παχαινεις; Απορια το εχω

 

[Sam-chal]

Όμορφη περιγραφή, μας ταξίδεψες ξανά στο όμορφο Μπέργκαμο!

 

[Thalassaki]

Σε ευχαριστώ psilos3 για αυτή την όμορφη ταξιδιωτική σου εμπειρία που μοιράστηκες τόσο απλόχερα μαζί μας.
Παρακολούθησα και διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον κάθε νέο κεφάλαιο. Οι πληροφορίες πολύ χρήσιμες και οι φωτογραφίες σου εκπληκτικές!
Μαγικές οι τελευταίες ώρες με τη δύση του ήλιου στα πανέμορφα σοκάκια.
Έναν προορισμό που ποτέ δεν είχα στο πρόγραμμα κατάφερες να μου τον μετατρέψεις σε επιθυμία !

 

[gkalla]

κάναμε με τα τελευταία μας ψιλά άλλες δύο μπύρες από το διπλανό ψιλικατζίδικο

Αν το διαβάσει κανείς απομονωμένα θα νομίζει ότι ήσουνα σε χώρα με άλλο νόμισμα και έτρεξες να ξοδέψεις τα τελευταία σου νομίσματα για να μην σου μείνει συνάλλαγμα.
Εκτός βέβαια αν νόμιζες ότι έτσι είναι, λόγω της μπυροποσίας που είχε προηγηθεί...

 

[vikara]

Ωραία ψηλε! Εσύ τα γράφεις και τα φωτογραφίζεις υπέροχα! Απλά ειναι αυτό το καταραμένο timing σου,ρε παιδί μου!!!
Ιστορία με μια "υφερπουσα" μελαγχολία,ίσως και λίγο "σπουκι" διάθεσή,όταν διαβάζοντας τα γραφόμενα σου σκέφτεσαι τον πραγματικό χρόνο που συνέβησαν τα γεγονότα...Και είναι αυτό το σημείο του χρόνου,όπου όλα αυτά που "φαίνονται", θα χαθουν μέσα σε μέρες μετρημένες στα δάχτυλα...
Δε θέλω να ρίξω άλλο την ψυχολογία (αρκετά σβαρνιομαστε ένα χρόνο τωρα )
Εύχομαι το υπερατλαντικό σου,που κόπηκε τόσο αγαρμπα(...σαν το δικό μας στο Βιετνάμ) να γίνει πραγματικότητα και να μας γράφεις σύντομα για τις Περουβιανες μπυρες!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Υπέροχες φωτογραφίες από αυτό το (πρώην) hidden gem για εμένα της Ιταλίας.Σημειωνω επίσης και την βελτίωση στην συγγραφή της ιστορίας σου σε σχέση με το παρελθόν.Ευγε ψηλός,να είσαι καλά να μας ταξιδεύεις με τον ωραίο σου τρόπο!

 

[turms]

συμφωνω με τον προλαλησαντα...αλλα οι περιπετειες στα ελλ. νησια ειναι το must