Ivana
Member
- Μηνύματα
- 910
- Likes
- 1.492
- Ταξίδι-Όνειρο
- οχ.....όλος ο κόσμος
Για να πάμε στην Ιταλία, πήραμε απόφαση δύο εβδομάδες πριν το ίδιο ταξίδι.
Αφού θέλουμε να την τριγυρίσουμε ολόκληρη, και δεν είχαμε παεί ποτέ, ήταν αρκετά δύσκολο να αποφασίσουμε που να πάμε, και να διαρκέσει μόνο 8 μέρες, όσες έιχαμε στην διάθεσή μας.
Ένα από τα σενάρια ήταν να πάρουμε αεροπλάνο μέχρι το Μιλάνο και να κατεβούμε πρός την Ρώμη, επισκέπτοντας την Τοσκάνη......αλλό ήταν να πάμε Ρώμη και να ανεβούμε την ίδια διαδρομή......Τρίτο σενάριο ήταν να πάμε Ρώμη και Καμπάνια...
Μεγάλη εντύπωση που μας άφησε το Ποζιτάνο βλέποντας μία ταινία πριν από μερικά χρόνια, βοήθησε να ακολουθήσουμε το τελευταίο προορισμό, αλλά με τέταρτο σενάριο.
Έτσι αποφασίζουμε να πάρουμε το μπουζούκι* μας και για ακόμη μία φορά, να το παμε βόλτα στις γειτονικές χώρες. (*μπουζούκι είναι το αυτοκινητό μας, ένα μικρό οκτάχρονο Nissan micra, που για την Νονά έχει την, επίσης, οκτάχρονη ανιψιά του συζυγού μου...στο λεξιλογίο της (οφείλεται στον άλλο θείο της), μπουζούκι είναι ότι είναι μικρό και άσχημο
)
Τα εισιτήρια για το καράβι κλείνουμε από την Ηγουμενίτσα, και μερικές μέρες μετά παίρνουμε την γνωστή Εγνατία...όπως παλιά οι Ρωμαίοι...
Μέχρι να φορτωθούν όλα τα φορτηγά και λεωφορία αργήσαμε πάνω από μία ώρα, αλλά τουλάχιστον είδαμε το τελικό του Μουντιάλ. Πτώμα όπως είμασταν (διάβασε: οργανώσαμε και πραγματοποιήσαμε όχι ένα-αλλά δύο διεθνείς 
γάμους σε ένα μήνα μόνο), πέσαμε στα κρεβάτια μας πριν ακόμα αναχωρήσει το πλοίο. Οφείλω να πω ότι η καμπίνα ήταν πολύ ωραία, πεντακάθαρη, άνετη και τα ρούχα που είχαμε ξεχάσει στην ντουλάπα, τα είχανε κρατήσει και μας τα είχανε επιστέψει στο γυρισμό.
Το πρωί μας ξύπνησε η ανακοίνωση ότι φθάνουμε στο Μπάρι, και μέχρι να μαζευθούμε (είδαμε και πως) και να πιούμε το τελευταίο φραπεδάκι μας είχαμε βγεί από το καράβι. Ο ήλιος έκαιγε από το πρωί, η μέρα πανέμορφη και εμείς (δήθεν) ξεκούραστοι....τι άλλο να επιθυμεί κανείς.
Συνήθως (παρά την ύπαρξη του ηλεκτρονικού) εγώ είμαι το GPS , οπότε παίρνω τον χάρτη και πλέον είμαστε στους δρόμους της Ιταλίας. Το να βγείς από το Μπάρι προς Νάπολι ήταν εύκολο και σε λίγα λεπτά είμασταν στην αυτοστράντα. Το Μπάρι δεν το είδαμε, λέμε άλλη φορά.
Μετά από λίγο σταματάμε για να τσιμπήσουμε κάτι και βάλουμε βενζίνη. Ωραίο το βενζινάδικο, μεγάλη ποικιλία και στα φαγητά (και στις τιμές!) και στο σουπερμάρκετ...παίρνουμε διάφορα, άλλα και κάποια κρουασάν που τα θυμάμαι ακόμα (με σοκολάτα βέβαια), ζεστά και πεντανόστημα...και εννοείται πολύτιμο νερό. Συνεχίζουμε το δρόμο. Ωραίος, ανα διαστήματα λίγο βαρετός, κάτι που σπάνε πανέμορφα χωριά που κρύβονται από 'δω και από 'κει. Στις κορυφές των λόφων βλέπαμε μικρά, στρογγυλά χωριουδάκια με μία εκκλησία στην μέση και σπίτια λες και είναι από τον μεσαίωνα. Επίσης,κατά το όλο μήκος του δρόμου παντού ανεμόμυλοι-ανεμογεννήτριες..
Καθώς πλησιάζουμε την Καμπάνια το σκηνικό αλλάζει-κοιλάδες, μεγαλύτερα χωριά, άλλη βλάστηση..Το πρώτο σχεδιό μας ήταν να πάμε πρώτα στη Νάπολη και μετά να κατεβούμε στην Ακτή του Αμάλφι, αλλά το αλλάζουμε τελευταία στιγμή και λέμε να πάμε καθευτίαν από εκεί. Ο χάρτης έλεγε να στρίψουμε στο δρόμο για Αβελίνο. Σήμανση καλή, αλλά όχι και τέλεια και για αυτό τον λόγο στα διόδια που βρίσκονται μόλις στρίψεις από την αυτοστράντα, ρωτάμε έναν μεγαλύτερο κύριο με μοτοσυκλέτα, αν είμαστε σε καλό δρόμο (για Σαλέρνο). Μιλούσαμε στα Αγγλικά τα οποία δεν ήξερε (γιατί άραγε;), αλλά μας κατάλαβε και μιλιώντας Ιταλικά (τα οποία εμείς μαντεύαμε
) μας είπε ότι είναι σωστός ο δρόμος. Όμως επέμεινε να τον ακολουθούμε (να μην χαθούμε;) από πίσω. Ωραίος ο παπούλης με το μαντίλι του και ROCK&ROLL outfit ....real biker! Μετά καταλάβαμε ότι δεν ήταν μόνος του...είχε και παρέα, άλλους δυό, οι οποίοι μαζί με τον "δικό μας" διάσχιζαν τον δρόμο μπροστά μας, γυρνώντας συνέχια να δουν αν τους ακολουθούμε... Ενώ η κίνηση ήταν μεγάλη, ο δρόμος μία λωρίδα, αυτοί σαφώς και πιο γρήγοροι από μας....
Δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ, ιδιαίτερα που δεν χρειαζόμασταν αυτή την βοήθεια- μετά από τα διόδια ήταν όλο ευθία. Στο Σαλέρνο σταματήσαμε και στα Αγγλο-Ιταλικά αποχαιρετιτήκαμε θερμά!
Το Σαλέρνο που αφήσαμε στα αριστερά μας, αφού ο περιφεριακός δρόμος είναι πανω απ'την πόλη στο βράχο, φαινόταν παραμυθένιο....Εκεί μας φιλοξενεί η ταμπέλα Costiera Amalfitana..
Αφού θέλουμε να την τριγυρίσουμε ολόκληρη, και δεν είχαμε παεί ποτέ, ήταν αρκετά δύσκολο να αποφασίσουμε που να πάμε, και να διαρκέσει μόνο 8 μέρες, όσες έιχαμε στην διάθεσή μας.
Ένα από τα σενάρια ήταν να πάρουμε αεροπλάνο μέχρι το Μιλάνο και να κατεβούμε πρός την Ρώμη, επισκέπτοντας την Τοσκάνη......αλλό ήταν να πάμε Ρώμη και να ανεβούμε την ίδια διαδρομή......Τρίτο σενάριο ήταν να πάμε Ρώμη και Καμπάνια...
Μεγάλη εντύπωση που μας άφησε το Ποζιτάνο βλέποντας μία ταινία πριν από μερικά χρόνια, βοήθησε να ακολουθήσουμε το τελευταίο προορισμό, αλλά με τέταρτο σενάριο.
Έτσι αποφασίζουμε να πάρουμε το μπουζούκι* μας και για ακόμη μία φορά, να το παμε βόλτα στις γειτονικές χώρες. (*μπουζούκι είναι το αυτοκινητό μας, ένα μικρό οκτάχρονο Nissan micra, που για την Νονά έχει την, επίσης, οκτάχρονη ανιψιά του συζυγού μου...στο λεξιλογίο της (οφείλεται στον άλλο θείο της), μπουζούκι είναι ότι είναι μικρό και άσχημο
)Τα εισιτήρια για το καράβι κλείνουμε από την Ηγουμενίτσα, και μερικές μέρες μετά παίρνουμε την γνωστή Εγνατία...όπως παλιά οι Ρωμαίοι...
Μέχρι να φορτωθούν όλα τα φορτηγά και λεωφορία αργήσαμε πάνω από μία ώρα, αλλά τουλάχιστον είδαμε το τελικό του Μουντιάλ.
Πτώμα όπως είμασταν (διάβασε: οργανώσαμε και πραγματοποιήσαμε όχι ένα-αλλά δύο διεθνείς γάμους σε ένα μήνα μόνο), πέσαμε στα κρεβάτια μας πριν ακόμα αναχωρήσει το πλοίο. Οφείλω να πω ότι η καμπίνα ήταν πολύ ωραία, πεντακάθαρη, άνετη και τα ρούχα που είχαμε ξεχάσει στην ντουλάπα, τα είχανε κρατήσει και μας τα είχανε επιστέψει στο γυρισμό.Το πρωί μας ξύπνησε η ανακοίνωση ότι φθάνουμε στο Μπάρι, και μέχρι να μαζευθούμε (είδαμε και πως) και να πιούμε το τελευταίο φραπεδάκι μας είχαμε βγεί από το καράβι. Ο ήλιος έκαιγε από το πρωί, η μέρα πανέμορφη και εμείς (δήθεν) ξεκούραστοι....τι άλλο να επιθυμεί κανείς.
Συνήθως (παρά την ύπαρξη του ηλεκτρονικού) εγώ είμαι το GPS , οπότε παίρνω τον χάρτη και πλέον είμαστε στους δρόμους της Ιταλίας. Το να βγείς από το Μπάρι προς Νάπολι ήταν εύκολο και σε λίγα λεπτά είμασταν στην αυτοστράντα. Το Μπάρι δεν το είδαμε, λέμε άλλη φορά.
Μετά από λίγο σταματάμε για να τσιμπήσουμε κάτι και βάλουμε βενζίνη. Ωραίο το βενζινάδικο, μεγάλη ποικιλία και στα φαγητά (και στις τιμές!) και στο σουπερμάρκετ...παίρνουμε διάφορα, άλλα και κάποια κρουασάν που τα θυμάμαι ακόμα (με σοκολάτα βέβαια), ζεστά και πεντανόστημα...και εννοείται πολύτιμο νερό. Συνεχίζουμε το δρόμο. Ωραίος, ανα διαστήματα λίγο βαρετός, κάτι που σπάνε πανέμορφα χωριά που κρύβονται από 'δω και από 'κει. Στις κορυφές των λόφων βλέπαμε μικρά, στρογγυλά χωριουδάκια με μία εκκλησία στην μέση και σπίτια λες και είναι από τον μεσαίωνα. Επίσης,κατά το όλο μήκος του δρόμου παντού ανεμόμυλοι-ανεμογεννήτριες..
Καθώς πλησιάζουμε την Καμπάνια το σκηνικό αλλάζει-κοιλάδες, μεγαλύτερα χωριά, άλλη βλάστηση..Το πρώτο σχεδιό μας ήταν να πάμε πρώτα στη Νάπολη και μετά να κατεβούμε στην Ακτή του Αμάλφι, αλλά το αλλάζουμε τελευταία στιγμή και λέμε να πάμε καθευτίαν από εκεί. Ο χάρτης έλεγε να στρίψουμε στο δρόμο για Αβελίνο. Σήμανση καλή, αλλά όχι και τέλεια και για αυτό τον λόγο στα διόδια που βρίσκονται μόλις στρίψεις από την αυτοστράντα, ρωτάμε έναν μεγαλύτερο κύριο με μοτοσυκλέτα, αν είμαστε σε καλό δρόμο (για Σαλέρνο). Μιλούσαμε στα Αγγλικά τα οποία δεν ήξερε (γιατί άραγε;
), αλλά μας κατάλαβε και μιλιώντας Ιταλικά (τα οποία εμείς μαντεύαμε) μας είπε ότι είναι σωστός ο δρόμος. Όμως επέμεινε να τον ακολουθούμε (να μην χαθούμε;) από πίσω. Ωραίος ο παπούλης με το μαντίλι του και ROCK&ROLL outfit ....real biker! Μετά καταλάβαμε ότι δεν ήταν μόνος του...είχε και παρέα, άλλους δυό, οι οποίοι μαζί με τον "δικό μας" διάσχιζαν τον δρόμο μπροστά μας, γυρνώντας συνέχια να δουν αν τους ακολουθούμε... Ενώ η κίνηση ήταν μεγάλη, ο δρόμος μία λωρίδα, αυτοί σαφώς και πιο γρήγοροι από μας....Δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ, ιδιαίτερα που δεν χρειαζόμασταν αυτή την βοήθεια- μετά από τα διόδια ήταν όλο ευθία. Στο Σαλέρνο σταματήσαμε και στα Αγγλο-Ιταλικά αποχαιρετιτήκαμε θερμά!
Το Σαλέρνο που αφήσαμε στα αριστερά μας, αφού ο περιφεριακός δρόμος είναι πανω απ'την πόλη στο βράχο, φαινόταν παραμυθένιο....Εκεί μας φιλοξενεί η ταμπέλα Costiera Amalfitana..
