xenos
Member
- Μηνύματα
- 2.414
- Likes
- 804
- Επόμενο Ταξίδι
- Ν.Α Ασια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Bανουατου/Tαιλανδη
Περιμενω ROMA signora Maria...!!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
θα επανέλθω σύντομα!!!
mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
Επανέρχομαι λοιπόν…
Πηγαίνοντας για Ρώμη περάσαμε από την Ακτή του Αμάλφι! Η ομορφιά της ήταν ανώτερη των προσδοκιών μας..ωραίο τοπίο, φοβερή αρχιτεκτονική...Δεν μας ενόχλησαν ούτε οι στροφές, ούτε ο στενός δρόμος, ούτε η κίνηση…Όλα τα χωριά ήταν πολύ όμορφα , νομίζω ότι το Amalfi ήταν ίσως το καλύτερο.. αλλά δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι που δε μ’ άρεσε…οι παραλίες δεν ήταν φυσικά κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι το τελευταίο που σε νοιάζει διαβαίνοντας την Costiera Amalfitana.
Πριν φτάσει κανείς στην Ακτή του Αμάλφι ανεβαίνοντας από Reggio περνάει έξω από το Σαλέρνο. Και όποιος βρεθεί έξω από το Σαλέρνο, πολύ καλά θα κάνει να περάσει κι από μέσα μια βόλτα.. Η πόλη μου φάνηκε ιδιαίτερα συμπαθητική. Ο παραλιακός της δρόμος πανέμορφος.. κάτι έχω πάθει και μ’ αρέσουν όλα.. Ιταλοπληξία..
Τέλος πάντων, περνώντας και έξω από τη Napoli (δεν μπήκαμε μέσα στη πόλη γιατί είχαμε σκοπό να το κάνουμε στο γυρισμό για Bari) με τη σκιά του Βεζούβιου να σου κόβει την ανάσα μεταφορικά και την μολυσμένη ατμόσφαιρα να σου την κόβει κυριολεκτικά, προσεγγίζουμε τη Ρώμη.. φτάνουμε στο ξενοδοχείο, κάνουμε ένα ντουζ και ξεχυνόμαστε στο κέντρο για βόλτα..
Για τη Ρώμη δεν έχω σκοπό να γράψω πολλές λεπτομέρειες, τα αξιοθέατα λίγο πολύ γνωστά.. όλοι έχουν πάει ή τα ξέρουν. Όμορφη πόλη δε λέω.. πολλοί τουρίστες, ο απόλυτος χαμός γινόταν παντού. Εκτός κέντρου δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, το κέντρο της είναι όλο ένα μουσείο, έχει και κάτι κιτς πινελιές κάπου κάπου. Απλά είναι πολύ έντονα τουριστική και αυτό εμένα προσωπικά λίγο με χαλάει.
Αλλά στη Ρώμη ζήσαμε κάτι περίεργα ανεπανάληπτο.. Δύο μέρες μετά την άφιξή μας ήταν ο τελικός του Μουντιάλ (Ιταλία-Γαλλία) Πήγαμε κι εμείς ως φίλαθλοι της Εθνικής Ιταλίας μαζί με δεν ξέρω κι εγώ πόσους Ρωμαίους να παρακολουθήσουμε τον τελικό στο Circo Massimo. Εντάξει όλα πήγαν καλά, πρωταθλήτρια κόσμου η Ιταλία,, χαμός!!!
Επειδή εκεί διαπιστώσαμε ότι είμαστε και λίγο πανηγυρτζήδες (ωραία λέξη! δεν νομίζω να την έχω ξαναγράψει ποτέ στη ζωή μου), δεν θα μπορούσαμε παρά να ξαναπάμε την επόμενη ημέρα στο Circo Massimo να υποδεχτούμε την ομάδα! Στηνόμαστε εκεί από τις 6-7 το απόγευμα, πιάνουμε μια καλή θέση για να βλέπουμε καλά και καθόμαστε όρθιοι κανένα δύωρο.. η ομάδα ακόμη πουθενά. Περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε..
Στο μεταξύ έχει τελειώσει το νερό μας, η ζέστη είναι αφόρητη, ο κοντινότερος πάγκος με νερό ήταν μακριά και ο κόσμος πάρα πολύς για να τον διασχίσεις και να φτάσεις εκεί!(σημείωση τα νερά εννοείται τα έδιναν δωρεάν). Αρχίζω να εκνευρίζομαι και με πιάνει μια απίστευτη δυσφορία από τον κόσμο σε συνδυασμό με τη ζέστη. Πάμε να φύγουμε εγώ, που να πάμε τώρα μέσα στο χαμό ο mr, έλα πάμε, σε λίγο κάνε υπομονή κτλ και τελικά αποφασίζουμε να ανέβουμε σε ένα λοφάκι, όπου θα μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Το λοφάκι αυτό ήταν δίπλα σχετικά στην εξέδρα που θα γινόταν η υποδοχή. Με χίλια βάσανα φτάνουμε στο σημείο που είχαμε βάλει στο μάτι, έλα όμως που πίσω από την άλλη μεριά του λοφίσκου υπήρχε μεγάλο πλήθος που περίμενε στην είσοδο το λεωφορείο με τους πρωταθλητές.. ο απόλυτος συνωστισμός! Αφού φτάσαμε εκεί σώοι είπαμε να προσπαθήσουμε να βρούμε και νερό.. στη προσπάθεια αυτή ακούω κάτι αστυνομικούς να λένε μεταξύ τους ότι τελικά το λεωφορείο θα έρθει από την άλλη μεριά γιατί λόγω κόσμου δεν μπορεί να πλησιάσει από τον κανονικό δρόμο. Παίρνουμε τα νεράκια και πάμε από την τη πλευρά που έλεγαν οι αστυνομικοί. Ήμασταν εμείς και γύρω στα 50 άτομα ακόμη.. και σκάει μύτη το λεωφορείο με τους παίχτες, παθαίνουμε όλοι ομαδική κρίση.. φωνές ουρλιαχτά! Το μυρίζονται και οι υπόλοιποι και πλακώνουν δεν ξέρω κι εγώ πόσα άτομα, σπρώχνουν όλοι, απίστευτα σκηνικά!!
Κι όμως είδα σε απόσταση ούτε πέντε μέτρων τους παίχτες της εθνικής Ιταλίας μία μέρα μετά την κατάκτηση στο παγκοσμίου κυπέλλου!! Δεν είναι απίστευτό???
Τα βιντεάκια που τράβηξα είναι απίστευτα κουνημένα, μόνο τσιρίδες ακούς! Και όταν προσπαθείς να βγάλεις φωτό χοροπηδώντας καταλαβαίνετε όλοι το αποτέλεσμα!
Αυτά για τη Ρώμη!!
Πηγαίνοντας για Ρώμη περάσαμε από την Ακτή του Αμάλφι! Η ομορφιά της ήταν ανώτερη των προσδοκιών μας..ωραίο τοπίο, φοβερή αρχιτεκτονική...Δεν μας ενόχλησαν ούτε οι στροφές, ούτε ο στενός δρόμος, ούτε η κίνηση…Όλα τα χωριά ήταν πολύ όμορφα , νομίζω ότι το Amalfi ήταν ίσως το καλύτερο.. αλλά δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι που δε μ’ άρεσε…οι παραλίες δεν ήταν φυσικά κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι το τελευταίο που σε νοιάζει διαβαίνοντας την Costiera Amalfitana.
Πριν φτάσει κανείς στην Ακτή του Αμάλφι ανεβαίνοντας από Reggio περνάει έξω από το Σαλέρνο. Και όποιος βρεθεί έξω από το Σαλέρνο, πολύ καλά θα κάνει να περάσει κι από μέσα μια βόλτα.. Η πόλη μου φάνηκε ιδιαίτερα συμπαθητική. Ο παραλιακός της δρόμος πανέμορφος.. κάτι έχω πάθει και μ’ αρέσουν όλα.. Ιταλοπληξία..
Τέλος πάντων, περνώντας και έξω από τη Napoli (δεν μπήκαμε μέσα στη πόλη γιατί είχαμε σκοπό να το κάνουμε στο γυρισμό για Bari) με τη σκιά του Βεζούβιου να σου κόβει την ανάσα μεταφορικά και την μολυσμένη ατμόσφαιρα να σου την κόβει κυριολεκτικά, προσεγγίζουμε τη Ρώμη.. φτάνουμε στο ξενοδοχείο, κάνουμε ένα ντουζ και ξεχυνόμαστε στο κέντρο για βόλτα..
Για τη Ρώμη δεν έχω σκοπό να γράψω πολλές λεπτομέρειες, τα αξιοθέατα λίγο πολύ γνωστά.. όλοι έχουν πάει ή τα ξέρουν. Όμορφη πόλη δε λέω.. πολλοί τουρίστες, ο απόλυτος χαμός γινόταν παντού. Εκτός κέντρου δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, το κέντρο της είναι όλο ένα μουσείο, έχει και κάτι κιτς πινελιές κάπου κάπου. Απλά είναι πολύ έντονα τουριστική και αυτό εμένα προσωπικά λίγο με χαλάει.
Αλλά στη Ρώμη ζήσαμε κάτι περίεργα ανεπανάληπτο.. Δύο μέρες μετά την άφιξή μας ήταν ο τελικός του Μουντιάλ (Ιταλία-Γαλλία) Πήγαμε κι εμείς ως φίλαθλοι της Εθνικής Ιταλίας μαζί με δεν ξέρω κι εγώ πόσους Ρωμαίους να παρακολουθήσουμε τον τελικό στο Circo Massimo. Εντάξει όλα πήγαν καλά, πρωταθλήτρια κόσμου η Ιταλία,, χαμός!!!
Επειδή εκεί διαπιστώσαμε ότι είμαστε και λίγο πανηγυρτζήδες (ωραία λέξη! δεν νομίζω να την έχω ξαναγράψει ποτέ στη ζωή μου), δεν θα μπορούσαμε παρά να ξαναπάμε την επόμενη ημέρα στο Circo Massimo να υποδεχτούμε την ομάδα! Στηνόμαστε εκεί από τις 6-7 το απόγευμα, πιάνουμε μια καλή θέση για να βλέπουμε καλά και καθόμαστε όρθιοι κανένα δύωρο.. η ομάδα ακόμη πουθενά. Περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε..
Στο μεταξύ έχει τελειώσει το νερό μας, η ζέστη είναι αφόρητη, ο κοντινότερος πάγκος με νερό ήταν μακριά και ο κόσμος πάρα πολύς για να τον διασχίσεις και να φτάσεις εκεί!(σημείωση τα νερά εννοείται τα έδιναν δωρεάν). Αρχίζω να εκνευρίζομαι και με πιάνει μια απίστευτη δυσφορία από τον κόσμο σε συνδυασμό με τη ζέστη. Πάμε να φύγουμε εγώ, που να πάμε τώρα μέσα στο χαμό ο mr, έλα πάμε, σε λίγο κάνε υπομονή κτλ και τελικά αποφασίζουμε να ανέβουμε σε ένα λοφάκι, όπου θα μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Το λοφάκι αυτό ήταν δίπλα σχετικά στην εξέδρα που θα γινόταν η υποδοχή. Με χίλια βάσανα φτάνουμε στο σημείο που είχαμε βάλει στο μάτι, έλα όμως που πίσω από την άλλη μεριά του λοφίσκου υπήρχε μεγάλο πλήθος που περίμενε στην είσοδο το λεωφορείο με τους πρωταθλητές.. ο απόλυτος συνωστισμός! Αφού φτάσαμε εκεί σώοι είπαμε να προσπαθήσουμε να βρούμε και νερό.. στη προσπάθεια αυτή ακούω κάτι αστυνομικούς να λένε μεταξύ τους ότι τελικά το λεωφορείο θα έρθει από την άλλη μεριά γιατί λόγω κόσμου δεν μπορεί να πλησιάσει από τον κανονικό δρόμο. Παίρνουμε τα νεράκια και πάμε από την τη πλευρά που έλεγαν οι αστυνομικοί. Ήμασταν εμείς και γύρω στα 50 άτομα ακόμη.. και σκάει μύτη το λεωφορείο με τους παίχτες, παθαίνουμε όλοι ομαδική κρίση.. φωνές ουρλιαχτά! Το μυρίζονται και οι υπόλοιποι και πλακώνουν δεν ξέρω κι εγώ πόσα άτομα, σπρώχνουν όλοι, απίστευτα σκηνικά!!
Κι όμως είδα σε απόσταση ούτε πέντε μέτρων τους παίχτες της εθνικής Ιταλίας μία μέρα μετά την κατάκτηση στο παγκοσμίου κυπέλλου!! Δεν είναι απίστευτό???
Τα βιντεάκια που τράβηξα είναι απίστευτα κουνημένα, μόνο τσιρίδες ακούς! Και όταν προσπαθείς να βγάλεις φωτό χοροπηδώντας καταλαβαίνετε όλοι το αποτέλεσμα!
Αυτά για τη Ρώμη!!
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης
varsa
Member
- Μηνύματα
- 1.291
- Likes
- 128
- Ταξίδι-Όνειρο
- far away
και η περιγραφη σου μας φτάνει...ας μην εχουμε βιντεακι...συνεχισε ομως, ετσι??? (αν και με την ομαδα της Ιταλιας.... χμμμ θα ηθελα πολυ να το δω...)
mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
να δω τουλάχιστον μήπως φαίνεται τίποτα σε καμμιά φωτό..
mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
η μόνη φωτό που κάτι φαίνεται είναι αυτή...
Attachments
Giorgio_65
Member
- Μηνύματα
- 24
- Likes
- 3
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιταλια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Τουρκια
Μπράβο Mary! Πολύ ωραία η ιστορία σου! Και μου αρέσει που δισταζες να την γράψεις! Δεν χρειάζεται να είσαι μυθιστορηματογράφος. Κειμενα σαν το δικό σου είναι καταπληκτικά και μοναδικά γιατί είναι αυθεντικά και με ψυχή!
mary_a
Member
- Μηνύματα
- 1.180
- Likes
- 112
- Ταξίδι-Όνειρο
- Route 66
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Εκπομπές Travelstories
