Basketball

[gelf]

Το παιχνίδι Ολυμπιακού-Φενερ είναι
το απόλυτο 50-50.

Το απόλυτο λάθος. Αυτοκριτική. Άνετη επικράτηση της Φενέρ.

Θα ποντάρω (μάλλον) Φενέρ, λόγω καλύτερης απόδοσης.

Και έπραξα σωστά.

Επίσης θα ποντάρω και σε όλα τα outsiders.
Ένα να μου βγει είμαι κερδισμένος.

Επίσης έπραξα σωστά.
Φενέρ, απόδοση 2,40.
Μπασκόνια, απόδοση 3,45.
Μπάγερν ατύχησα.
Το άλλο ματς δεν είχε φαβορί.
Αποτέλεσμα: Θετικό.

ναι, ειδα κι εγω, μεγαλη διαφορα εκανε ο μιλου και οι απουσιες στην ρακετα της φενερ
ο οποιος μιλου μαζεψε μολις ενα παρακαλω, 1 (!!!) αμυντικο ριμπαουντ!!!

Απόλυτα σωστό.

 

[x7777]

Το απόλυτο λάθος. Αυτοκριτική. Άνετη επικράτηση της Φενέρ.

Άνετη επικράτηση του κακού μπάσκετ. Συστήματα αλάνας και από τις δύο ομάδες.

 

[James]

Προσπαθώ να καταλάβω στο συγκεκριμένο άρθρο
Α) ποιες είναι οι ευθύνες του Πεδουλακη στο συγκεκριμένο ρίχτερ αφού (πλην Ραις) είναι επιλογές Πιτινο
Β) Πώς το ότι επί Πιτινο ο Καλάθης σουτάρει οπότε και από όπου θέλει είναι ευθύνη του "κακού στησίματος του καλοκαιριού "
Γ) Όταν ο ίδιος γράφει -και ορθώς- πως όλοι ξέρουμε πως δεν προκενα κάνει outcoaching κανέναν στη λίγκα, τι απαιτήσεις έχει ακριβώς;
Δ) επιμένει να γράφει πως ο Πιτινο πήρε μια ομάδα που δε σχεδίασε ο ίδιος. Ε είναι ψέμματα. Υπέγραψε το Γουαιλι, πρότεινε τον Τζόνσον, δέχτηκε το Φριντετ και είναι στο ίδιο γραφείο απ όπου πήραμε τους υπόλοιπους
Ε) ο ισχυρισμός πως η ευστοχία Καλάθη και Ραις στο τρίποντο σε δείγμα 8 αγώνων ήταν... τυχαία και κάποτε θα τελείωνε αντικρούει την πραγματικότητα. Απλά αρκεί να δει κανείς ΤΙ και ΠΟΣΑ σουτ έπαιρνε ο Καλάθης πριν και μετά την άφιξη του Πιτινο
Στ) ο ισχυρισμός ότι κάνεις δεν μπορεί να πει στον Καλάθη πόσα σουτ θα πάρει είναι γελοίος. Ο πεδουλακης το έκανε. Προφανώς γιατί υπήρχε πλάνο για την επίθεση, Ε τώρα δεν υπάρχει. Αρκεί να σου πω ότι παρόντες στην προπόνηση πριν το ματς με τη Ρεάλ μου μετέφερε ότι αντί για τακτική ο Ρικ τους μάζεψε και τους είπε ανέκδοτα.

Συμφωνώ για τα όσα καταλογίζει στη διοίκηση, γνωστά είναι αυτά.

Το συγκεκριμένο ρόστερ είναι πονεμένη ιστορία ποιος το σχεδίασε. Ο Πιτίνο νομίζω ότι δημόσια έχει παραδεχτεί ότι ο Ουάιλι είναι "δικός του". Το ότι κάποιοι είναι στο ίδιο γραφείο, ε είναι ύποπτο, αλλά εγώ προσωπικά δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Τον Φριντέτ πχ τον ήθελε ο πρόεδρας, χρόνια τώρα. Ότι και να έλεγε ο Πιτίνο, θα ερχόταν. Επίσης, δεν μπορεί όοοοολες οι μεταγραφές να πήραν το οκ του Πιτίνο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι αν η ομάδα πέταγε, ο Πιτίνο δεν θα ερχόταν ποτέ. Φιλολογικά λοιπόν μπορεί να έδωσε οκ για κάποιους, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να τους διαλέξει ο ίδιος και να κάνει προετοιμασία ο ίδιος. Εδώ έχω ακούσει ότι έχει εγγυηθεί ο ίδιος το συμβόλαιο του Τζόνσον. Εντάξει, οκ δηλαδή.

Ο Μπέντιλ και ο Μπράουν πχ δε νομίζω ότι ήταν κάψα του Πιτίνο, ο οποίος πχ ήθελε Σίβα από Άλμπα τον οποίο και ΔΕΝ πήρε η ομάδα. Ούτε θα ήθελε Ίαν, Παππά πάση θυσία. Άρα λέω, ότι δεν μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνες ξεκάθαρες από τον προπονητή που ήρθε μέσα στη σεζόν. Αν ήταν εδώ από το καλοκαίρι, η ομάδα θα είχε πολύ διαφορετικό ρόστερ πιστεύω (όχι απαραίτητα ότι θα ήταν καλύτερο).

Ο Πεδουλάκης ευθύνεται πρώτον που ανέλαβε, και δεύτερον αφού ανέλαβε παρουσίασε αυτό που παρουσιάσε, έκανε ήττες που θα κουβαλάει η ομάδα μέχρι τέλους και όλα αυτά με σχετικά εύκολο πρόγραμμα. Ξαναλέω ότι η ομάδα δεν είναι δικιά του 100% αλλά από τη στιγμή που ανέλαβε θα τα ακούσει. Τι περίμενε ερχόμενος τρίτη φορά?? Να έχει όσο χρόνο θέλει? Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν ίσως.

Η ευστοχία Ραις και Καλάθη δεν είναι τυχαία οκ, αλλά όταν ο Ράις κάνει ρεκόρ καριέρας στο τρίποντο τώρα, ε είναι εξαίρεση. Δεν θα συνεχιστεί. Δεν μπορεί όλη την καριέρα του να είχε 35 πχ και τώρα στα γεράματα να φτάσει 45. Ε προσωρινό ήταν και φάνηκε. Τα ίδια και για Καλάθη. Δεν είναι φυσιολογικό να έχει 45%. Δεν είναι τόσο καλός σουτερ.

Τώρα για τα ανέκδοτα τι να πω. Αρνούμαι να πιστέψω ότι απλά μαζεύονται για να περνάει η ώρα. Ο Πιτίνο δεν είναι Ζοτς και Ντούντα, οκ, αλλά ότι δεν ξέρει τι να τους δείξει λες και είμαι εγώ (που ακόμα και εγώ 5-6 συστήματα θυμάμαι) ε μου φαίνεται ακραίο. Όπως με Σφαιρόπουλο που "δεν είχε συστήματα επιθετικά, δεν ξέρει ο άνθρωπος" που λέγανε στο ΣΕΦ.

 

[Yorgos]

Μπράουν και Μπεντιλ είναι ο,τι πιο αξιόλογο είχε τσάμπα το ελληνικό πρωτάθλημα από την octagon. Ε του είπανε διάλεξε από αυτούς που έχουμε.

Συστήματα έχουν όλοι, δεν υπάρχει κόουτς που να μην έχει, μεχρι κι ο Πιτινο εχει 3-4, τα ιδια καθε φορα οπως ελεγε κι ο Σαρας. Το ερώτημα ειναι
Α) αν προσαρμόζεσαι στους αντιπάλους
Β) ποση ελευθερια δινεις στους παικτες σου

Στο Α ο Πεδουλακης ειναι εμμονικος, με την καλη εννοια, μετρ στο να μπλοκαρει αντιπαλους. Με ροστερ με τρουπες ψηλούς δεν τα κατάφερε καθόλου καλά. Ο Πιτινο, κατά ομολογία των παικτών του, δεν ασχολείται καν. Απλά δεν τον ενδιαφέρει, είναι της αμερικανικής σχολής. Πολύ ασυνήθιστο στην Ευρώπη, ο μόνος κόουτς Ευρωλίγκας που ξέρω να μην κάνει πλάνα αντιμετώπισης αντιπάλων είναι ο Ιβανοβιτς.

Στο Β ο Πιτινο είναι φαινόμενο για τα δεδομένα της Ευρώπης. Οι παίκτες του μπορούν να παίζουν 1-1 οπότε θέλουν, να σουταρουν οπότε το αισθάνονται, ακόμη και σε ειδικές καταστάσεις των τελευταίων δευτερολέπτων πρακτικά στηρίζεται στο ένστικτο. Ακόμη και το περσινό ματς στη Μόσχα που κερδίσαμε, στην τελευταία επαναφορά δεν είχαμε σύστημα μετά το τάιμ άουτ, ζητούσε την μπάλα ο Καλάθης επίμονα για να σουτάρει από τα 10 μέτρα με ταμπλό ,άλλο αν ευστοχησε.

Γενικώς το αμερικανικό στιλ οδηγιών που βλέπουμε στα τάιμ άουτ με τις οδηγίες εμψύχωσης "εμπρός παιδιά, βάλτε τα σουτ, καλύτερα μποξ άουτ, πάρτε τα ριμπάουντ ", μάλλον θυμηδία προκαλεί στους Ευρωπαίους. Άλλο μπάσκετ μάθαμε κι αυτο που βλέπουμε είναι εντελώς ξένο στα μάτια μας, ένα μπάσκετ ενθουσιώδες, αλλά στην τύχη. Ναι, αρέσει στους παίκτες, ναι ειναι καλό για την ψυχολογία, αλλά μέχρι εκεί. Η έννοια του κόουτς εμπνευστή ψυχολόγου έχει πεθάνει στην Ευρώπη από την εποχή του Κυριτση.

Προς υπεράσπιση του κόουτς Πιτινο πάντως, το υπολογιστικό, οπορτουνιστικο μπάσκετ όπου κάθε κατοχή είναι στοχευμένη στις αδυναμίες του αντιπάλου και είναι στρατιωτικά εμμονικο σε βαθμό που φυλακίζει τους παίκτες, είναι στα κάτω του φέτος. Οι ομάδες με το πιο πειθαρχημένο μπάσκετ ήταν φέτος ο Παναθηναϊκός, η Ζαλγκιρις και η Φενέρ και δε μικρότερο βαθμό η Μιλανο. Όλες πήγαν άσχημα, για να μην πούμε χάλια.

Φέτος ειδικά υπάρχει μεγαλύτερο ατομικό ταλέντο από ποτέ στην Ευρωλίγκα. Όταν έχεις Μιροτιτς, Λαρκιν, Σβεντ, Ουιλμπεκιν κλπ είναι δύσκολο, αν όχι αντιπαραγωγικό να τους βάζεις σε καλούπι σε κάθε κατοχή κι αν δεν έχεις τακτ, κύρος κι επικοινωνία όπως δεν έχει ο Πεδουλακης είναι πολυ εύκολο να χάσεις τα αποδυτήρια (Ο συγκεκριμένος όταν έβαλε το Φριντετ να παίξει τα τελευταία 20" έχασε και τον Τζόκερ και όλους τους πελάτες της octagon μαζί). Το ιδανικό είναι συνδυασμός ελευθερίας και οπορτουνισμού, το πετυχαίνουν λίγοι, ο Ιτουδης είναι τέτοιος φέτος, με τόσα προβλήματα και απώλεια όλης της περιφερειας του, με την καλύτερη μεταγραφή του (Κουφός) να μην παίζει καν κι έχοντας έναν παλαβό για σταρ, παίζει στοχευμένα χωρίς να ευνουχιζει το ατομικό ταλέντο.

Υπάρχει πια και μία τάση στην Ευρωλίγκα που εδραιώνεται, αυτή του "εξελ ". Δηλαδή να γίνονται οι αλλαγές σε συγκεκριμένα λεπτά κάθε παιχνιδιού: έχεις επιλέξει συγκεκριμένα σχήματα, που θα παίζουν από το 1 ως το 8, ξανά απο το 12 ως το 17 κλπ, ανεξαρτήτως συνθηκών παιχνιδιού και αντιπάλου. Ουσιαστικά προκρινεις τη συνοχή ενός σχήματος επί της δυνατότητας να προσαρμοστεις στον αντίπαλο. Βασικότερο παράδειγμα είναι ο Λασο, που πάντα θα κάνει τις ίδιες αλλαγές στο ίδιο λεπτό με ελάχιστες εξαιρέσεις (μια από αυτές ήταν απέναντι στον Παναθηναϊκό, όπου ο Ταβαρες έπαιξε ασυνήθιστα πολύ, αυτό έλειπε, ο,τι γούσταρε έκανε).

Μας αρέσει αυτό το μπάσκετ που δεν έχει την τακτική λεπτό προς λεπτό; Προσωπικά καθόλου, ζούσα για να βλέπω τι θα σκαρφιστεί ο Πεδουλακης, ο Μπαρτζωκας, ο Σφαιροπουλος, ο Ιτουδης. Η ελληνική σχολή (σε αυτήν ανήκει και ο Σάρας) , ποτισμένη από την εμμονικη στόχευση του Ομπραντοβιτς και του Ιβκοβιτς ζούσε από την επιρροή σε κάθε μα κάθε φάση του παιχνιδιού. Η εικόνα του προπονητή εμψυχωτή προσωπικά μου προκαλεί θλίψη, όπως και τα τάιμ άουτ με τις εντολές τύπου ΝΒΑ " εμπρός παιδιά, πιο συγκεντρωμένοι!". Αλλά ειδικά στην περίπτωση Πιτινο είναι και εκνευριστικό ότι θεωρεί τον εαυτό του και ανώτερο των υπολοίπων, όταν τακτικά οι άλλοι είναι στο μεταπτυχιακό κι αυτός πάει στο δημοτικό. Καλά τα ανέκδοτα, αλλά για μένα η ομορφιά του μπάσκετ είναι στην τακτική. Ε απ ό,τι φαίνεται, αυτη υποχωρεί στο ευρωπαϊκό μπασκετ, στα πλαίσια της σύγκλισης με το ΝΒΑ. Όπου επισης η σχολη της τακτικής (Ποποβιτς) αργοπεθαίνει. Πάμε σε μπάσκετ ατομικού ταλέντου και κόουτς διαχειριστών προσωπικοτήτων. O tempora o mores.

Υ.Γ: Για τον Καλαθη θεωρώ πως είσαι λάθος. Πολύ απλά όταν έχεις ένα σχετικά κακό ρούτερ περιοριζεις τον αριθμό των σουτ που παίρνει και δημιουργείς συνθήκες ώστε να σουτάρει μόνο όταν αυτές είναι άριστες. Ε αυτό χάθηκε επί Πιτινο. Ο Ραις είναι άλλη περίπτωση, από τη φύση του είναι δυάρι σε σώμα άσου που αποκτήθηκε για την προσωπική φάση και το απρόβλεπτο που προσφέρει.

 

[gelf]

Θυμίζω ότι 89-89, είχε λήξει και ο τελικός του Ευρωμπάσκετ του 1987, στην κανονική διάρκεια.
Για να σταματήσουμε τις συζητήσεις για το αν ο Πιτινο είναι ο καλύτερος (αυτό πιστεύω εγώ, είναι απολύτως υποκειμενική αποψη) ή ο χειρότερος προπονητής της Ευρωλίγκας.
Μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στο Καλίνινγκραντ.
Εκτός από Καλάθη, μεγάλη εμφάνιση Μητογλου και μεστή ολιγόλεπτη εμφάνιση Τζόνσον.
Ματ Πιτινο σε Ιτουδη.

 

[James]

@Yorgos ότι ο Πιτίνο δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο αλλά κυρίως κάνει αυτό που έχει σκεφτεί αυτός κάνει μπαμ. Δεν φέρνει την ομάδα στο "σύστημα" αλλά το "σύστημα" στην ομάδα. Θα παίξει δλδ η ομάδα σύμφωνα με τις δυνατότητες που ο ίδιος πιστεύει ότι έχει (η ομάδα). Δεν θα προσπαθήσει να κάνει κάτι άλλο από αυτό που μπορούν οι παίχτες (το έκανε πολύ ο Τσάβι, αλλά δεν). Αν για παράδειγμα, ο Ράις είναι καλύτερος στο να σουτάρει όποτε του έρθει, από το να παίξει τακτικά και να δημιουργήσει (που δεν) ε αυτό θα τον βάλει να κάνει.
Σαφώς και δεν είμαστε συνηθισμένοι, σαφώς και δεν είναι ευρωπαικό, αλλά αν όντως το πράγμα πηγαίνει για σύγκλιση όπως λες (που συμφωνώ και εγώ), ε τότε πρέπει να προσαρμοστείς. Και καλύτερη περίπτωση κόουτς δεν μπορούσαμε να βρούμε για αυτό.

Πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι παρεξηγημένος μέχρι ένα σημείο όσον αφορά την επεμβατικότητα του. Χτες (θρίαμβος ε? να τα λέμε και αυτά) έκανε διαδοχικές αλλαγές γύρω στο 6' που συνέβαλλαν να χαθεί λίγο ο ρυθμός αλλά κέρδισε πολλούς που ήταν στον πάγκο εκείνη τη στιγμή, ενώ η είσοδος του Τζόνσον στο 36' πήρε το ματς. Δείχνει μεγάλη αυτοπεποίθηση ο κόουτς και αυτό το μεταδίδει στην ομάδα. Είχα πει και παλιότερα ότι ίσως κάποιες φορές να προτιμάω την ομάδα να "δαγκώνει" παρά να εκτελεί στην εντέλεια ένα σύστημα. Ε σε αυτό είναι μάστερ ο άνθρωπος.

(Εδώ κάνω αντιγραφή) "Το σημαντικότερο είναι ότι δείχνει να αποκτά αυτό που δεν έχει εδώ και πολλά χρόνια: στέρεα αγωνιστικά θεμέλια. " Αυτό ακριβώς για το οποίο έχει έρθει ο Πιτίνο (ή τουλάχιστον ελπίζω). Αυτό είναι πάνω από οποιαδήποτε μεμονωμένη νίκη ή ήττα, από οποιαδήποτε σύστημα. Είναι αυτό που λείπει χρόνια.

Για Καλάθη δυστυχώς ή ευτυχώς (τείνω προς το ευτυχώς) ισχύει ότι πρέπει να έχει το ελεύθερο. Γενικά. Να κάνει ότι του έρθει. Είναι τέτοιος ο υπολογιστής που έχει στο κεφάλι του, που δεν μπορώ να τον κρίνω. Προφανώς και κάποια σουτ του είναι ακατανόητα, κόντρα στη ροή του ματς, ναι οκ. Αλλά είναι ο Καλάθης με αυτό το ρόστερ. Ξέρω, αυτό δεν είναι και πολύ ομαδικό (και είμαι γενικά υπέρ της ομαδικότητας), αλλά αυτός ο παίχτης θυμίζει Διαμαντίδη σε πολλά. Παίρνει χιλιάδες αποφάσεις μέσα στο ματς, κάνει ελάχιστα λάθη (χθες ένα, όργια τα λέω εγώ), σκοράρει, οργανώνει, παίζει σκυλισιες άμυνες, τα κάνει όλα. Ε δεν μπορείς τέτοιο κομπιούτερ να το βάλεις σε καλούπια.

Από εμένα έχει το ελεύθερο, διότι δίνοντάς του τέτοιες ελευθερίες τον ανεβάζεις πολύ. Και ανεβαίνοντας ο Καλάθης, όλοι γύρω του μοιάζουν 10 φορές καλύτεροι παίχτες. Το μπάσκετ που έχει στο κεφάλι του το έχουν ελάχιστοι. (εντάξει τέλειωσα με τους ύμνους). Καλός σουτέρ όμως δεν είναι. Δεν είναι τόσο κακός όσο δείχνει ώρες ώρες, αλλά καλός όχι.


Όσον αφορά γενικά την ομάδα, μόνο αισιοδοξία μπορεί να υπάρχει. Όχι μόνο λόγω βαθμολογίας (που αν έρθει κανά διπλό στο Μιλάνο θα αρχίσω να αμφιβάλλω ότι το ταβάνι είναι η 6η θέση), αλλά λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα κοίταξε στα ίσα τους αντιπάλους σε Μόσχα, Τελ Αβίβ, Βαρκελώνη. Εξαίρεση η Ρεάλ, οκ εκεί μάλλον υπάρχει κόμπλεξ.
Ο Πάο πάει ανέλπιστα καλά παρόλο το λειψό ρόστερ και το γενικότερο αλαλούμ (καλά αυτό είναι σύνηθες).

 

[James]

Τρομερό στατιστικό που αναφέρθηκε στο Twitter:
Ο Καλάθης με το χτεσινό double double σε ασίστ - πόντους, έφτασε τα 42 σύνολο. Έχει δηλαδή περισσότερα double double από Τεόντοσιτς, Σπανούλη, Διαμαντίδη, Παπαλουκά ΜΑΖΙ!

Η λέξη όργια που έγραψα παραπάνω νομίζω είναι λίγη.

 

[Yorgos]

@Yorgos ότι ο Πιτίνο δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο αλλά κυρίως κάνει αυτό που έχει σκεφτεί αυτός κάνει μπαμ. Δεν φέρνει την ομάδα στο "σύστημα" αλλά το "σύστημα" στην ομάδα. Θα παίξει δλδ η ομάδα σύμφωνα με τις δυνατότητες που ο ίδιος πιστεύει ότι έχει (η ομάδα). Δεν θα προσπαθήσει να κάνει κάτι άλλο από αυτό που μπορούν οι παίχτες (το έκανε πολύ ο Τσάβι, αλλά δεν). Αν για παράδειγμα, ο Ράις είναι καλύτερος στο να σουτάρει όποτε του έρθει, από το να παίξει τακτικά και να δημιουργήσει (που δεν) ε αυτό θα τον βάλει να κάνει.
Σαφώς και δεν είμαστε συνηθισμένοι, σαφώς και δεν είναι ευρωπαικό, αλλά αν όντως το πράγμα πηγαίνει για σύγκλιση όπως λες (που συμφωνώ και εγώ), ε τότε πρέπει να προσαρμοστείς. Και καλύτερη περίπτωση κόουτς δεν μπορούσαμε να βρούμε για αυτό.

Πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι παρεξηγημένος μέχρι ένα σημείο όσον αφορά την επεμβατικότητα του. Χτες (θρίαμβος ε? να τα λέμε και αυτά) έκανε διαδοχικές αλλαγές γύρω στο 6' που συνέβαλλαν να χαθεί λίγο ο ρυθμός αλλά κέρδισε πολλούς που ήταν στον πάγκο εκείνη τη στιγμή, ενώ η είσοδος του Τζόνσον στο 36' πήρε το ματς. Δείχνει μεγάλη αυτοπεποίθηση ο κόουτς και αυτό το μεταδίδει στην ομάδα. Είχα πει και παλιότερα ότι ίσως κάποιες φορές να προτιμάω την ομάδα να "δαγκώνει" παρά να εκτελεί στην εντέλεια ένα σύστημα. Ε σε αυτό είναι μάστερ ο άνθρωπος.

(Εδώ κάνω αντιγραφή) "Το σημαντικότερο είναι ότι δείχνει να αποκτά αυτό που δεν έχει εδώ και πολλά χρόνια: στέρεα αγωνιστικά θεμέλια. " Αυτό ακριβώς για το οποίο έχει έρθει ο Πιτίνο (ή τουλάχιστον ελπίζω). Αυτό είναι πάνω από οποιαδήποτε μεμονωμένη νίκη ή ήττα, από οποιαδήποτε σύστημα. Είναι αυτό που λείπει χρόνια.

Για Καλάθη δυστυχώς ή ευτυχώς (τείνω προς το ευτυχώς) ισχύει ότι πρέπει να έχει το ελεύθερο. Γενικά. Να κάνει ότι του έρθει. Είναι τέτοιος ο υπολογιστής που έχει στο κεφάλι του, που δεν μπορώ να τον κρίνω. Προφανώς και κάποια σουτ του είναι ακατανόητα, κόντρα στη ροή του ματς, ναι οκ. Αλλά είναι ο Καλάθης με αυτό το ρόστερ. Ξέρω, αυτό δεν είναι και πολύ ομαδικό (και είμαι γενικά υπέρ της ομαδικότητας), αλλά αυτός ο παίχτης θυμίζει Διαμαντίδη σε πολλά. Παίρνει χιλιάδες αποφάσεις μέσα στο ματς, κάνει ελάχιστα λάθη (χθες ένα, όργια τα λέω εγώ), σκοράρει, οργανώνει, παίζει σκυλισιες άμυνες, τα κάνει όλα. Ε δεν μπορείς τέτοιο κομπιούτερ να το βάλεις σε καλούπια.

Από εμένα έχει το ελεύθερο, διότι δίνοντάς του τέτοιες ελευθερίες τον ανεβάζεις πολύ. Και ανεβαίνοντας ο Καλάθης, όλοι γύρω του μοιάζουν 10 φορές καλύτεροι παίχτες. Το μπάσκετ που έχει στο κεφάλι του το έχουν ελάχιστοι. (εντάξει τέλειωσα με τους ύμνους). Καλός σουτέρ όμως δεν είναι. Δεν είναι τόσο κακός όσο δείχνει ώρες ώρες, αλλά καλός όχι.


Όσον αφορά γενικά την ομάδα, μόνο αισιοδοξία μπορεί να υπάρχει. Όχι μόνο λόγω βαθμολογίας (που αν έρθει κανά διπλό στο Μιλάνο θα αρχίσω να αμφιβάλλω ότι το ταβάνι είναι η 6η θέση), αλλά λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα κοίταξε στα ίσα τους αντιπάλους σε Μόσχα, Τελ Αβίβ, Βαρκελώνη. Εξαίρεση η Ρεάλ, οκ εκεί μάλλον υπάρχει κόμπλεξ.
Ο Πάο πάει ανέλπιστα καλά παρόλο το λειψό ρόστερ και το γενικότερο αλαλούμ (καλά αυτό είναι σύνηθες).

Συμφωνώ σε όλα, αν και θα ήθελα να πιστεύω ότι η εποχή της παρεμβατικοτητας δεν τελείωσε, όλη η φετινή σαιζόν με διαψεύδει, σε όλες τις ομάδες. Μέχρι κι ο Ιβανοβιτς (πρώτος προπονητής στην Ευρώπη που κατήργησε το σκαουτινγκ!) κάνει καμπακ με θριαμβευτική επάνοδο.

Καμία αντίρρηση, τεράστια επιτυχία η χθεσινή και την πιστώνεται ο Πιτινο βέβαια, η αυτοπεποίθηση ξεχειλίζει. Επιτέλους είδαμε Μήτογλου σε ρόλο βασικού, το παιδί είναι μέσα στην πεντάδα των ριμπαουντερ ανά λεπτό σε όλη την Ευρωλίγκα και ο μόνος που κάνει μποξ άουτ.

Το τι έχω να διαβάσω για τις τεχνικές γνώσεις του Πιτινου δεν περιγράφεται. Αλλά αφού κερδίζει ο ανθρωπας, χαλάλι του τα ανέκδοτα.

 

[Yorgos]

Τρομερό στατιστικό που αναφέρθηκε στο Twitter:
Ο Καλάθης με το χτεσινό double double σε ασίστ - πόντους, έφτασε τα 42 σύνολο. Έχει δηλαδή περισσότερα double double από Τεόντοσιτς, Σπανούλη, Διαμαντίδη, Παπαλουκά ΜΑΖΙ!

Η λέξη όργια που έγραψα παραπάνω νομίζω είναι λίγη.

Μια μικρή παρατήρηση μονο: εδώ και 2 χρόνια στην Ευρωλίγκα οι ασίστ μετριούνται αλλιώς. Αν δώσεις ασίστ σε κάποιον και πάρει βολές, αν βάλει έστω και μία, πιστωνεσαι ασιστ! Παλιά και τις δύο να έβαζε, η ασίστ δεν καταμετροταν. Δεύτερον, μέχρι το 2009 αν θυμάμαι καλά, ασίστ σε σουτ τριών πόντων δεν καταλογιζοταν, για να είναι ασίστ έπρεπε να είναι πάρε βάλε. Οπότε ένας πασέρ της σύγχρονης εποχής ευνοείται σε σχέση με ΔΔ, Σπαν κλπ.

Δεν αλλάζει και πολλά, εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος πασερ που έχουμε δει στην Ευρώπη , απλά κι οι άλλοι έχουν χάσει νταμπλ νταμπλ αρκετά

 

[James]

εδώ και 2 χρόνια στην Ευρωλίγκα οι ασίστ μετριούνται αλλιώς

Ναι εννοείται αυτό. Επίσης αν δώσεις πάσα, ο άλλος κάνει μόνο μια τρίπλα και σκοράρει είναι πάλι ασίστ. Δεν το αναφέρω, όπως ούτε για Σπανούλη, αν και παίζει μεγάλο ρόλο. Σίγουρα θα είχαν παραπάνω double double οι προαναφερθέντες. Πάλι όμως τα νούμερα του Νικ, κυρίως σε ασίστ, δεν νομίζω να τα έπιαναν. (και είμαι τρελός φαν Διαμαντίδη και Σάρας όσον αφορά τις ικανότητές τους ως άσσοι)

 

[Yorgos]

Εξαίρεση η Ρεάλ, οκ εκεί μάλλον υπάρχει κόμπλεξ.

Νομίζω απλά είναι άλλη κλάση και είναι και η πιο δεμένη ομάδα στην Ευρώπη. Έχει και τον απόλυτο παίκτη καταστροφεα για το δικό μας ροστερ, τον Ταβαρες. Δεν είχα απαιτήσεις καν να τη χτυπήσουμε. Όταν δεν παίζει και ο τραγικός Λιουλ, είναι καλύτερη.

Η Μακαμπι θα χάσει έδαφος μέχρι να συνέλθει από τους τραυματισμούς, το δε παιχνίδι στο Τελ Αβίβ απέναντι στα πιτσιρίκια τους (διαφωνώ μαζί σου ότι η ομάδα που κατέβασαν είναι ανώτερη της δικής μας) χάθηκε από τον πάγκο μας, όπου έγιναν φοβερές ομορφιές.

Αλλά ναι, αυτή τη στιγμή έχουμε τρομερή ψυχολογία, έρχεται πιο εύκολο πρόγραμμα και κυρίως ελπίζω να έρθει και σοβαρή προσθήκη. Τουλάχιστον ο defensive stopper είναι φτηνό κι εύκολο πράγμα, για ψηλό εξαρτάται πόσα λεφτά θέλει να δαπανήσει ο πρόεδρος, που σε κάτι τέτοια το έχει. Το πρόβλημα είναι πως δε θέλει να θάψει τον Παπαγιάννη, αλλά εμείς τι φταίμε;

 

[gelf]

Θα ήθελα να σας ιντριγκαρω λίγο.
Να σας ρωτήσω για τα σημερινά μπασκετικά στοιχηματικα ματς της Α1 και Α2 στην Ελλάδα.
Για το ποια θεωρείτε σημερινά ματς του στοιχήματος.
Για να σας διευκολύνω, είναι ματς ομαδων που ανέβηκαν δυο δυο τις κατηγορίες.
Όμως μετά γύρισα την tv στο ματς LAC-Μεμφις. Είδα δυο ενέργειες του Μοράντ και ξέχασα τα πάντα.
Και κυρίως όχι το τρομερό κάρφωμα, αλλά την προσποίηση που έκανε κι έστειλε τον αντίπαλο 5 μέτρα μακριά και σουτάρει επιτυχημένο τρίποντο με την ησυχία του.
Ύστερα απ' αυτά, γιατί να ασχοληθείς με τη μιζέρια του ελληνικού μπάσκετ και τις στοιχηματικες ομάδες που ανεβαίνουν δύο κατηγορίες τη χρονιά (υπερβολή μικρή που δεν απέχει από την πραγματικότητα).
Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος!!!