Basketball

[dik-7]

Παρτυ κάνουν οι Ισπανοί. Δεν γυρίζει. Οι Αργεντινοι παίζουν σαν να έχουν παίξει αυτοί δύο παρατάσεις.

 

[Yorgos]

Ισχύει, αν και στο τέλος έβγαλαν ενέργεια οι αργεντινοι.

Απαράδεκτο να είναι MVP ο Ρουμπιο. Κι επίσης καμπατσο ήταν για καλύτερη πεντάδα. Πολύ γέλιο με τα αντι-αργεντινικα πλήθη στην Κούβα να πανηγυρίζουν κάθε άστοχο σουτ των μπολουδος.

Κάτι σώσαμε σήμερα στο στοίχημα, αλλά συνολικά μείον το Μουντομπάσκετ που πήγαινε μια χαρά μέχρι και τα προημιτελικά. Μας σκισανε οι αργεντινοι, ειδικά απέναντι στους Γάλλους αλλά μπράβο τους. Φοβερό overachievement , βαρια η φανέλα.

 

[delmem2233]

Όταν μετακόμισα στη Βιέννη γινόταν πολεμος στη Γιουγκοσλαβία κι ηταν γεματη η πολη απο σερβους, βοσνιους, κροατες κλπ ενω λογω ενος γειτονα Σλοβενου , ειχα κι ενα κυκλο παιδιων κι απο κει. Περιττο να πω οτι σε οποιο γηπεδο κι αν πηγαιναμε να παιξουμε, μονο πλαβι είχε, αντε και κανεναν Αφρικανό ή Τουρκο στο τσακιρ κέφι.

Μου έκανε φοβερή εντύπωση ότι, παρότι δεν υπήρχε επάρκεια γηπέδων, σε όλα έπαιζαν "διπλό " δηλαδή 5 εναντίον πέντε, τρέχοντας από τη μία μπασκετα στην άλλη. Σε αντίθεση με την Ελλάδα που μόνο μονακι έπαιζε κάνεις και στο πρώτο διπλό είχαν λαχανιασει όλοι, εκεί ήταν ένα μόνιμο fast break, τη δε πρώτη φορά που έκανα τριπλα σε αιφνιδιασμό με μουτζωσαν, διότι η μπάλα δεν έπρεπε να ακουμπάει το δάπεδο. Ήταν όλο τρέξιμο, πάσα, λει απ ή σουτ. Έκανες μπασιμο από τα αριστερά με το δεξί χέρι κι έτρωγες παρατήρηση.

Τα ίδια και στη Λιθουανία, όπου έκανα couchsurfing σε έναν προπονητή μπάσκετ. Πέραν των βασικών στα οποία υπήρχε εμμονή, είδα στην προπόνηση τους πως δεν κάνουν καθόλου τακτική. Τίποτε, μηδέν. "Απαγορεύεται " , μου είπε " αν δείξω 3-2 Ή ματς απ στα παιδιά θα με διώξουν ". Σε ελληνική ομάδα που έπαιζα, σουτάρες εκτός συστήματος κι έβγαινες έξω, με τον κόουτς ανωνυμοπουλο να ζει την ιωαννιδικη του φαντασίωση βρίζοντας δωδεκαχρονα.

Πέραν της εμμονής στα βασικά, που βγάζει καλύτερους πασερ, σουτερ και μπασιματερ (πείτε μου ΕΝΑΝ γκαρντ της Ευρωλίγκας που να μην έχει και απ, όπως δεν έχει ο ματζαρης. Ρε έναν!), υπάρχει και άλλη νοοτροπία από τους γονείς. Σε άλλη πόλη της Λιθουανίας σταματάω να δω εφηβικό ματς. Βγάζει ο κόουτς το γιο ενός τύπου επειδή κατέβαζε την μπάλα με τον κωλο, και στο τέλος ο πατέρας πήγε κι ευχαρίστησε τον κόουτς. Η λογική ήταν να την κατεβάσει κανονικά κι ας τη χάσει, αλλά να μάθει να την κατεβαζει, οχι μη χασει μια κατοχή η ομαδα και χασει τη νίκη. Η νικη ηταν αδιάφορη, το παιδακι να μαθει κοντρολ ηταν το ζητούμενο και ας κάνει λάθος. Οι γονείς ήταν πιο αυστηροί με τα παιδιά τους από τον κόουτς. Όταν του είπα ότι στην Ελλάδα θα είχε να κάνει με ωρυωμενο πατέρα που θα φώναζε οτι το παιδι του ειναι ο κουκοτς και τον τρωει το σταρ σιστεμ μου ειπε "κανεις δεν είναι τοσο καραγκιόζης εδώ ".

Και τέλος είναι και θέμα ηθικής εργασίας. Οι Έλληνες παίκτες δεν έχουν την ίδια με άλλους λαούς, με εξαιρέσεις τύπου Σπανούλη και Γιάννη. Οι περισσότεροι είναι Ταπουτοι, Νικοπαππαδες, Φανηδες και Φασουλες, είδα τσάντα και κοπάνα, φραπεδακι τσιγαράκι και γκομενάκι. Δε φταίνε μόνο οι προπονητές και η νικομανια, είναι και η νοοτροπία των αθλητών. Έχω γνωρίσει πολλούς, από διάφορα αθλήματα και δεν υπαρχουν: μπουζούκια, τραγουδιαρα στο μπράτσο, στις διακοπές σουβλάκι και από έξτρα προπόνηση τίποτε. Από το χαραλαμποπουλο μέχρι το ρεντζια, έχω βαρεθεί να βλέπω "κράμα κούκοτς και ολαζουον " στα 17 και μπυροκοιλιτσα και φραπεδουμπα στα 29. Ο Παπανικολάου πήγε στο ΝΒΑ και γύρισε αγύμναστος, ο Παπαγιάννης γύρισε χοντρός και με κυτταρίτιδα. Έλεος.

Δεκαετία ‘90, υπήρχε εποχή που λόγω δουλειάς παρακολουθούσα όλες τις προπονήσεις τού ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Οι κύριες αναμνήσεις μου είναι από τον Ζαγοράκη και τον Στογιάκοβιτς(!). Ο Ζαγόρ μπορεί να ήταν καλοπερασάκιας εκτός γηπέδου, αλλά στην προπόνηση ήταν στο κόκκινο, τα έδινε όλα ακόμα και στο... “κορόιδο”. Τον δε Πέτζα τον θυμάμαι να κάνει σουτάκια στο κλειστό, κάτω από την επισήμων, να τον βρίσκω να κάνει σουτάκια πριν αρχίσει η προπόνηση, και να τον αφήνω, μετά την προπόνηση, να συνεχίζει να κάνει σουτάκια. Ευτυχώς για εκείνον, αν και είχε ήδη περάσει 2-3 χρόνια στην Ελλάδα, από άποψη work ethic παρέμενε 101% Σέρβος.

 

[James]

Εκμάθησης συνέχεια.

Άλλη μία εξαιρετική άσκηση την οποία εκτελούσαμε τα παλιά τα χρόνια, τότε που αποτελούσαμε μεγάλες ελπίδες του ελλ.μπάσκετ(not), ήταν η εξής:

εντός του κύκλου που χωρίζει στη μέση η γραμμή των βολών τοποθετούμασταν 3 άτομα με μπάλα ο καθένας. Η άσκηση ξεκινούσε αρχίζοντας να τριπλάρουμε όλοι ταυτόχρονα κινούμενοι κυκλικά χωρίς να μπορούμε να βγούμε από τον κύκλο. Παράλληλα έπρεπε να κλέψουμε την μπάλα από τους άλλους 2 αλλά και ταυτόχρονα να προστατεύσουμε την δική μας από το κλέψιμο των άλλων 2!
Δύσκολη άσκηση που βελτίωνε τον χειρισμό της μπάλας, την αντίληψη του χώρου, αλλά και παρότρυνε να ψάξεις το κλέψιμο.

Παιδιά σε λίγο θα αρχίσω να χρεώνω.

 

[Yorgos]

Εμάς μας βάζανε στην Ισπανία να κάνουμε τριπλα κατά μήκος της γραμμής όλο το γήπεδο με το αριστερό, ενώ ταυτόχρονα με το δεξί έπρεπε τις μπάλες που μας έριχναν να τις πασάρουμε, φυσικά με το ένα χέρι.

 

[gelf]

Επειδή 3 Οκτωβρίου, σε δυο ημέρες, αρχίζει η euroleague 2019-2020, θα ήθελα να γράψω κάποιες επισημάνσεις.
Για τις ελληνικές ομάδες, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι.
Βλέποντας το τουρνουά "Παύλος Γιαννακόπουλος", το τουρνουά "Γκομέλσκι Καπ", τους φιλικούς αγώνες του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα, το σουπερκόπα Ισπανίας, την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος Ισπανίας κλπ, κατά την ταπεινή μου άποψη, οροφή του ΠΑΟ είναι η 7η θέση, ενώ η οροφή του ΟΣΦΠ είναι η δέκατη θέση. Ο ΠΑΟ έχει προβλήματα στη φροντ λάιν και ο ΟΣΦΠ βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά.
Ελπίζω να διαψευστώ.
Όμως:
Υπάρχει η Ρεάλ που είναι ομάδα, με τον ίδιο κορμό. Αδύνατο σημείο της είναι οι πολλοί παίκτες που αγωνίστηκαν στο μουντομπάσκετ, φτάνοντας έως και τον τελικό.
Υπάρχει η Μπαρτσελόνα με το καλύτερο ρόστερ. Αδύνατο σημείο της είναι το κατά πόσο ο έμπειρος Πέσιτς θα καταφέρει να την κάνει ομάδα.
Υπάρχει η Φενέρ. Αδύνατο σημείο της είναι το κατά πόσο ο Ομπράντοβιτς καταφέρει τον σοφτ Ντε Κολό να ενταχθεί στην ομάδα που έχει σχεδιάσει.
Υπάρχει η ΤΣΣΚΑ. Αδύνατο σημείο της είναι η λειτουργία της νέας της περιφερειακής γραμμής.
Υπάρχει η Μακάμπι που φαίνεται πως την έχει δέσει καλά ο Σφαιρόπουλος. Το ζήτημα για τη Μακάμπι θα είναι αν ο Σφαιρόπουλος της δώσει την αμυντική λειτουργία, ένα θέμα στο οποίο πάσχει διαχρονικά αυτή η ομάδα.
Υπάρχει η Μιλάνο. Ο πολύπειρος Μεσίνα έκανε αλλαγές. Το ζήτημα είναι πόσο γρήγορα θα δέσει η ομάδα. Χτες απέκτησε και τον Σκόλα, μεταγραφή που δίνει επί πλέον κύρος στην ομάδα.
Αλλά και όλες οι άλλες ομάδες παρουσιάζονται ενισχυμένες.
Πολύ δύσκολη χρονιά η φετινή για τις ελληνικές ομάδες.

 

[Yorgos]

Επειδή 3 Οκτωβρίου, σε δυο ημέρες, αρχίζει η euroleague 2019-2020, θα ήθελα να γράψω κάποιες επισημάνσεις.
Για τις ελληνικές ομάδες, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι.
Βλέποντας το τουρνουά "Παύλος Γιαννακόπουλος", το τουρνουά "Γκομέλσκι Καπ", τους φιλικούς αγώνες του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα, το σουπερκόπα Ισπανίας, την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος Ισπανίας κλπ, κατά την ταπεινή μου άποψη, οροφή του ΠΑΟ είναι η 7η θέση, ενώ η οροφή του ΟΣΦΠ είναι η δέκατη θέση. Ο ΠΑΟ έχει προβλήματα στη φροντ λάιν και ο ΟΣΦΠ βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά.
Ελπίζω να διαψευστώ.
Όμως:
Υπάρχει η Ρεάλ που είναι ομάδα, με τον ίδιο κορμό. Αδύνατο σημείο της είναι οι πολλοί παίκτες που αγωνίστηκαν στο μουντομπάσκετ, φτάνοντας έως και τον τελικό.
Υπάρχει η Μπαρτσελόνα με το καλύτερο ρόστερ. Αδύνατο σημείο της είναι το κατά πόσο ο έμπειρος Πέσιτς θα καταφέρει να την κάνει ομάδα.
Υπάρχει η Φενέρ. Αδύνατο σημείο της είναι το κατά πόσο ο Ομπράντοβιτς καταφέρει τον σοφτ Ντε Κολό να ενταχθεί στην ομάδα που έχει σχεδιάσει.
Υπάρχει η ΤΣΣΚΑ. Αδύνατο σημείο της είναι η λειτουργία της νέας της περιφερειακής γραμμής.
Υπάρχει η Μακάμπι που φαίνεται πως την έχει δέσει καλά ο Σφαιρόπουλος. Το ζήτημα για τη Μακάμπι θα είναι αν ο Σφαιρόπουλος της δώσει την αμυντική λειτουργία, ένα θέμα στο οποίο πάσχει διαχρονικά αυτή η ομάδα.
Υπάρχει η Μιλάνο. Ο πολύπειρος Μεσίνα έκανε αλλαγές. Το ζήτημα είναι πόσο γρήγορα θα δέσει η ομάδα. Χτες απέκτησε και τον Σκόλα, μεταγραφή που δίνει επί πλέον κύρος στην ομάδα.
Αλλά και όλες οι άλλες ομάδες παρουσιάζονται ενισχυμένες.
Πολύ δύσκολη χρονιά η φετινή για τις ελληνικές ομάδες.

Συμφωνώ γενικά. Πολύ πιο δύσκολη η φετινή Ευρωλίγκα, μια διοργάνωση όπου και τα μπάτζετ αυξήθηκαν αλλά και ο αριθμός των ομάδων από φέτος. Ιδού μια μικρή εκτίμηση από μένα για τις ομάδες:

Alba: Έχει πολύ μέτριο ρόστερ, ξεκινάει και με δυο βασικούς τραυματίες, ε άπατη τη βλέπω. Ειδικά αν χάσει στην πρεμιέρα από τη Ζενίτ, δύσκολα θα ξεκολλήσει από τον πάτο. Δεν ανυπομονώ να τη δω, ομάδα με παίκτες γνωστές μετριότητες, πιστεύω ότι θα κάνει κάποιες νίκες, αλλά όλοι θα τις θεωρούν για τους εαυτούς τους ήττες εκτός προγράμματος. Δε νομίζω να μας απασχολήσει, όσο κι αν παίζει νοικοκυρεμένα, το υλικό της είναι πολύ μέτριο.

Εφές: Δεμένο σύνολο, λίγες προσθαφαιρέσεις, εξαιρετική πορεία φέτος, μικρό άγχος. Μικρό βάθος, ακλός αλλά ιδιότροπος κόουτς, ο Σίνγκλετον είναι ερωτηματικό αν θα κάνει σούπερ χρονιά ή... τουρισμό όπως έκανε πέρυσι στη Βαρκελώνη. Σίγουρα υπολογίσιμη η περσινή φιναλίστ, αλλά οι αντίπαλοί της ενισχύθηκαν και σε μια πιο μακριά σαιζόν με τόσες λίγες λύσεις από τον πάγκο ο παραμικρός τραυματισμός είναι καταστροφή. Θα λεγα πως οκτάδα θα μπει σίγουρα, αλλά τη βλέπω μακριά από την τετράδα. Ο Μορμάν ήταν πολύ βασικό κομμάτι, δεν είμαι σίγουρος πως ο Κρις θα δώσει τα ίδια. In Larkin they trust και στο φοβερό Μίτσιτς βέβαια.

Αρμάνι: Τι άλλο να κάνει κι αυτός ο Τζόρτζιο πια, να σκίσει τα ρούχα του να αλλάξει ράφτη; Όλα τα έχει δοκιμάσει, αλλά κάθε χρόνο they drink him. Είδε κι απόειδε κι είπε αντί για παιχταράδες να φέρει προπονητούκλα. Κεφάτος λοιπόν ο Μεσίνα από το ΝΒΑ που του έλειψε η θεση του πρώτου προπονητή κι έφερε και το Μακ πακέτο. Καπάκι κι ο Σερχι να δίνει ποιότητα και σοβαρότητα στον άσο, λογικό ήταν να περισσεύει ό έτσι κι αλλιώς ατίθασος Τζέημς, που πήρε το δρόμο για τη Μόσχα. Θα παίξουν πιο ορθολογικά με αυτούς στον άσο και το Μεσίνα να κρατάει τη μπαγκέτα, περιμένω εξαιρετική σαιζόν Γκουντάιτις και Ταρσέφσκι. Το ρόστερ είναι αρκετά καλό, τη βλέπω για εξάδα. Την κυνηγάει βέβαια μια κατάρα, αλλά αν δε σπάσει και φέτος, πότε θα σπάσει;

Ερυθρός Αστέρας: Έδρα φωτιά και μετά... το χάος. Μέτριο εγχώριο υλικό, κάτι κουρασμένα παλικάρια ως έμπειροι ξένοι και στον πάγκο ο Τόμιτς... δεν πείθουν. Η έδρα θα πάρει καμια δυο νίκες έκπληξη αν ξεσκιστούν οι δυο καφετί (Μπράουν) σε κάποιο ματς αλλά η ομάδα είναι για λίγα. Δυστυχώς.

ΤΣΣΚΑ: Κοσμογονία. Ίδιος πετυχημένος κόυτς, αποχώρηση σημαίων και άφιξη αστέρων, θα είναι πολύ ενδιαφέρον στοίχημα οι πρωταθλητές για φέτος. Η απώλεια του Ντε Κολό είναι τεράστια, πόσο μάλλον που πήγε σε ευθεώς ανταγωνίστρια ομάδα. Ο Τζέημς είναι παιχτούρα αλλά όταν δίνει πάσα κερνάνε σουβλάκια, έφυγε κι ο Σέρχι, αλλά ήρθε ο ποιοτικός Στρέλνιεκς που είναι ερωτηματικό πάντως αν μπορεί να μπει στα παπούτσια του Ισπανού μετά από κακή χρονιά με το περσινό ναυάγιο του Ολυμπιακού. Ο Κόρι Χίγγινς έφυγε για πιο ηλιόλουστες πολιτείες, αλλά η φροντ λάιν πλέον είναι θηριώδης με Φόιγκτμαν και Κουφό. Ερωτηματικό ο Ρον Μπέηκερ, ερωτηματικό γενικώς πώς θα δέσουν όλοι αυτοί. Ωστόσο η τετράδα δε θα πρέπει να είναι θέμα, αλλά τους βλέπω χειρότερους από πέρυσι.

Μπαρτσελόνα: Ο πρόεδρος τρελάθηκε! Τελευταία χρονιά του Μπαρτομέου στο θώκι και θέλει λέει να σηκώσει και το Τσάμπιονς Λιγκ στο ποδόσφαιρο (χεστήκαμε) και την Ευρωλίγκα. Το καλοκαίρι έριξαν απίστευτο χρήμα και πήραν ό,τι κυκλοφορούσε: Ντέιβις, Μίροτιτς με συμβόλαιο Μίδα, Χίγγινς, επιστροφή Αμπρίνες και στο καπάκι και ο Ντιλέινι. Χωρίς αμφιβολία το ρόστερ τρομάζει, αλλά θέλουν πολλή δουλειά για να γίνουν ομάδα και ο Πέσιτς είναι καλός κόουτς αλλά παλαιών αρχών , στριμμένος και εμμονικός. Λογικά τετράδα μπαίνουν και μόνο λόγω ρόστερ και θα πρέπει να δέσουν με το πέρασμα των αγώνων, άλλωστε παίζουν και σε ανταγωνιστικότατη εγχώρια λίγκα. Αν δεν μπουν τετράδα θα φάνε κράξιμο.

Μπάγερν: Γερμανοί παιδί μου, έχουν πρόγραμμα, κάθε χρόνο και λίγο πιο πάνω, χωρίς περιττές κινήσεις, χωρίς νεοπλουτισμούς, χωρίς κραυγές. Το δίδυμο Μονρό (μεταγραφάρα) και Λεσόρτ αναμένεται να φάει ανθρώπους στη ρακέτα τους φέτος, οι υπόλοιποι αξιοπρεπείς αλλά παίκτες συνόλου, με ερωτηματικό το τι θα κάνουν οι Μπρέη και Ουέστις. Λογικά θα κάνουν κάποιες καλές νίκες, θα είναι άνω της τελευταίας τριάδας αλλά στη φετινή Ευρωλίγκα δεν τους βλέπω καν να χτυπάνε οχτάδα.

Fenerbahce: Το φαβορί. Ήταν που ήταν δυνατοί, φέτος το παράκαναν. Ομάδα με Βέσελι και Λοβέρν πήρε και το Ντέρικ Ουίλιαμς, ε όχι. Και στο καπάκι έφεραν και το Ντε Κολό. Το μόνο ερωτηματικό είναι οι τραυματισμοί γιατί ξεκινάνε λαβωμένοι, αλλά τα έχουν όλα: προπονητάρα, έδρα, εμπειρία, ρόστερ, δίψα. Πληρέστατοι, έτοιμοι και ενθουσιασμένοι, αν δεν έχουν οικονομικά προβλήματα και τραυματισμούς, για μένα ξεκινάνε ως το φαβορί από τα φαβορί. Οτιδήποτε κάτω από την τετράδα θα είναι παταγώδης αποτυχία.

Χίμκι: Μεγάλο ερωτηματικό. Σίγουρα τα ονόματα που ήρθαν είναι εντυπωσιακά. Είχαν ήδη το Σβεντ, έφεραν και το Μοζγκόφ από το ΝΒΑ, πάρε κι ένα Γερέμπκο από τους Ουόριορς, δώστου και Γιόβιτς, Μπουκερ, Έβανς. Ο Κουρτινάιτιτς είναι έμπειρος και στο παρελθόν έχει δείξει έργο, έχει κάνει και πατάτες, αλλά περαστικός δεν είναι. Αν μπει εξάδα θα είναι επίτευγμα, κάτω από οκτάδα αποτυχία. Η έδρα τους δε βοηθάει, πιο κρύα κι από αστείο του Σεφερλή είναι, αλλά τι διάολο με τέτοιο ρόστερ θα πρέπει να είναι σίγουρα πάνω από το 10. Μεγάλο ερωτηματικό αλλά απόλαυση για να τους βλέπεις θα είναι. Ο Μοζγκόφ ειδικά είναι το ερωτηματικό των ερωτηματικών.

Μπασκόνια: Η πτώση. Οι άλλοι ανέβηκαν, αλλά η Μπασκόνια έχει οικονομική οροφή και δεν μπορεί να κάνει τέτοιες επενδύσεις. Οπότε περιμένει να κάνουν το στεπαπ κάτι Βιλντόσα και Γκαρίνο, να της βγει ο Χένρι , να τα στάζει ασταμάτητα ο Στάουσκας (δεν αποκλείεται καθόλου αυτό) και να πάθει αντικρυπτωνίτη ο Έρικ, που δεν το βλέπω. Και μόνο ότι ο Περάσοβιτς παίζεται πρώτος προπονητής προς αποχώρηση είναι ενδεικτικό. Δεν τους βλέπω για 8άδα, αν και θα το παλέψουν. Ατραξιόν ο Γιουσουφά Φαλ στα 2.21, που αν σπάει τη μπαλα σε Τζάνιγκ και Στάουσκας, κάτι γίνεται. Αλλιώς βλέπω τον καημένο το Σενγκέλια να πεθαίνει στο γήπεδο πριν το δεύτερο γύρο. Ήδη ο Γκρέιντζερ σακατεύτηκε προχτές, δύσκολη σαιζόν για Βάσκους...

Βιλερμπάν: Αναγνωριστική χρονιά. Ο Τόνι Πάρκερ έχει ανακοινώσει ότι θα ξεκινήσουν συντηρητικά, χωρίς να ξοδέψουν πακτωλό χρημάτων κι έτσι η Λιόν θα μπει στη λίγκα με μηδέν προσδοκίες. Άπειρη ομάδα πλην Ντιό και Τζάκσον, με ξένους στοιχήματα και φροντ λάιν που θα τη φάνε τα θηρία, αλλά με ενθουσιασμό, καλό κόουτς και μηδέν στρες. Στόχος να μη βγουν τελευταίοι και να μαζέψουν 5-6 καλές νίκες. Για να δούμε...

Μακάμπι: Η μεγάλη επιστροφή. Μια ιστορική ομάδα με έδρα, πολύ χρήμα, αστέρια και... τσιρκοειδή ρόστερ ανέλαβε πέρυσι ο Σφαιρό και τους έκανε ανθρώποι, που λένε και οι μορφωμένοι. Ε φέτος ήρθε η ώρα για τη μεγάλη επιστροφή. Πολλές και καλές μεταγραφές που θέλουν δέσιμο, αλλά με τον μπούλετ στον πάγκο δε νομίζω να είναι τόσο δύσκολο αυτό. Μέχρι και οι Ισραηλινοί της είναι καλοί, με προφανή ήρωα τον επιστρέψαντα από την Αμερική Κάσπι (με πολύ σοβαρή καριέρα) και πολλούς γκεστ σταρ: το γνωστό σε όλους Χάντερ να δίνει σκληράδα, το Ντόρσεϊ να δίνει το απρόβλεπτο (ο Ολυμπιακός αυτόν έπρεπε να πάρει κι ας μην έπαιρνε κανέναν άλλο), το θωρηκτό που λέγεται Acy (τι αρκούδα είναι αυτή!), το Μπλακ να προκαλεί τρόμο και Ουόλτερς και Γουλμπέκιν να μην ξέρεις από πού να φυλαχτείς δηλαδή, συν τον ΝτιΜπαρτολομέο που έδεσε με το Σφαιρό, τον ανερχόμενο Ζοοσμαν και τους αξιοπρεπείς ρολίστες Κοέν. Όσο για τον Ελία Μπράιαντ, δεν ήρθε για προσκύνημα, είναι πολύ καλό παιχτάκι. Θα γίνουν ομάδα όλοι αυτοί; Ε ναι, τον εμπιστεύομαι το Σφαιρόπουλο, έχει τις αδυναμίες του αλλά είναι δουλευταράς και με φοβερές εμπειρίες, μόνο στην Ελλάδα λοιδωρούνται κάτι τέτοιοι, μαζί με το Μπαρτζώκα, τον Ιτούδη και τον Πεδουλάκη και φέρνουμε τους Σάλε αυτού του κόσμου... Σίγουρη οκτάδα και ναι, μπορεί και παραπάνω, το' χουν και περίμεναν πολλά χρόνια. Ελπίζω να τους δω κι από κοντά.

Ολυμπιακός: Χαμηλές προσδοκίες. Μετά την περσινή χρονιά που ξεκίνησε φορτσάτος και ξεφούσκωσε απίστευτα με απληρωσιές, ηχητικά και το ανένδοτο κατά του Βασιλακόπουλου, ο Ολυμπιακός μπαίνει στην Ευρωλίγκα ως αουτσάιντερ για την οκτάδα απέναντι σε ομάδες που έριξαν ΠΟΛΥ χρήμα στην αγορά. Ο ηρωικός Μπλατ πήρε μερικούς αξιοπρεπείς παίκτες, αλλά η αξιοπρέπεια δε σε βάζει οκτάδα και οι Σπανούλης και Πρίντεζης έχουν άλλο ένα χρόνο στις πλάτες τους, το ΣΕΦ έχει απογοητευτική εικόνα εδώ και λίγα χρόνια έτσι κι αλλιώς, οι Τσέρι και Μπάλντουιν δεν πρέπει να εντυπωσιάζουν ούτε τους μάνατζερς τους και μας μένει ο καλούτσικος Χαπ, ο φιλότιμος Ρούμπιτ, ο ανακυκλωμένος Κουζμίνσκας σε μια θέση που δε χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς και οι Πάντερ και Πολ που θα έχουν βραδιές του 10 και μερικές του 3, σας το εγγυώμαι, ειδικά για τον δεύτερο. Χωρίς σημείο αναφοράς, ό,τι τρικ και να κάνει ο Μπλατ δε βλέπω πώς θα μπορούσαν να θεωρηθού φαβορί για οκτάδα, αφού μεγάλο διπλό δεν τους βλέπω να κάνουν. Ας ελπίσουμε ότι θα τελειώσουν τα δικαστήρια της χαζογκόμενας με τους αδελφούς κάποια στιγμή και θα μπορέσουν να ξαναρίξουν χρήμα γιατί οι άνθρωποι την πονάνε την ομάδα, αλλά φέτος θα πονέσουν τα μάτια όσων έχουν προσδοκίες φοβάμαι. Μακάρι να διαψευστώ. Το ότι η ομάδα δε θα παίζει στο πρωτάθλημα το θεωρώ μείον, όποιον παίκτη και να ρωτήσεις σου λέει ότι θέλει μίνιμουμ 2 ματς την εβδομάδα, ιδανικά τρία με το ένα πιο χαλαρό. Ταμάμ ήταν το πρωτάθλημα για τέτοιες δουλειές.

Παναθηναϊκός: Αργύρη σώσε μας. Οι υπόλοιποι έριξαν πακτωλό, εν πολλοίς δικαιολογημένα διότι τα έσοδα της Ευρωλίγκας για τις ομάδες, σε αντίθεση με ό,τι λένε τα προεδρικά τρολ, ανέβηκαν εντυπωσιακά. Ε ο Παναθηναϊκός τηρεί πολιτική σχετικής λιτότητας με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και χτίστηκε στη σκιά του Πιτίνο και του γκρέμλιν. Ορθώς έγινε ξήλωμα των ξένων, αφού είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω συνθηκών κάποιοι δεν μπορούσαν πλέον. Ήρθε ο τριποντέρ Φριντέτ, που έχει παρουσιαστεί ως Σβεντ, αλλά δεν είναι τέτοιας κλάσης και έχει τρομερά προβλήματα προσαρμογής στο ευρωπαϊκό παιχνίδι και στην άμυνα, ο Πιτίνο μας φόρτωσε το Γουάιλι που είναι δυναμίτης αλλά την πιάνει από το κοτσάνι κι όταν σουτάρει θα φοράμε κράνη κι από κει και πέρα ο Αργύρης με ένα πολύ πολύ μέτριο μπάτζετ εμπιστεύθηκε τον Ράις αντί του Λεκαβίτσιους (και φθηνότερο μάλιστα!) που είναι σίγουρο upgrade και το Τζόνσον που θα είναι το βαρόμετρο: εξαιρετική περίπτωση αλλά ούτε Ευρώπη έχει ξαναπαίξει ούτε πρωταγωνιστής ήταν ποτέ του, αλλά στα λεφτά που τον τσίμπησε ο Αργυρης τον παίρνεις με κλειστά μάτια. Με τα ψίχουλα που απέμειναν πήραμε τον Μπέντιλ από το Περιστέρι που έχει πολλές προοπτικές αλλά είναι παίκτης των 150.000 (δηλαδή παίρνει... το 1/5 από τον Παππά), τον Μπράουν που είναι ποιοτικός και στις δύο πλευρές αλλά του πέφτει μεγάλη η πράσινη φανέλα και όπως είπε κι ο κόουτς "όσοι οδηγούν φίατ, Μερσεντές ήθελαν να έχουν". Ποιούμε την ανάγκη φιλοτιμία και κατεβαίνουμε με τον Παπαγιάννη για 5ρι που ήρθε πιο χοντρός ΚΑΙ από το Παγκόσμιο, μετά τον άθλο να γυρίσει λαπάς από το ΝΒΑ και κάνει και δηλώσεις ότι θα τρίβουμε τα μάτια μας με την άμυνά του, κρατηθείτε. Υπάρχει ο Τόμας που έκανε παπαδες επί Πιτίνο, ο Παππάς που κάνει... τον παππά, ο σταθερός Παπαπέτρου και φυσικά ο Νικ που πλαισιώθηκε σωστά φέτος από παίκτες που τα στάζουν. Το ΟΑΚΑ είναι το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας που ως ρεαλιστικό στόχο έχει τις κάτω θέσεις της οκτάδας και λογικά ελπίζει στο μάτι του Αργύρη για κάποια πρόσθεση κατά Νοέμβρη-Δεκέμβρη που θα φανεί το ήδη υπαρκτό πρόβλημα έλλειψης τερματοφύλακα, ο Γουάιλι δεν κάνει γι' αυτό, ο Βουγιούκας θα δίνει μπροστά αλλά θα είναι χωνί πίσω, ο Μπέντιλ είναι για σουτάκια και σπρώξιμο, αλλά το μέγα ερωτηματικό είναι ο Παπατζόν. Που του δωσε ο Θεός μπόι, μπασκετικό σόι, τον Αργύρη προπονητή στα νιάτα του και τα έκανε μαντάρα. Μακάρι να τον κάνει άνθρωπο ο Αργύρης διότι την περιφέρεια δεν τη φοβάμαι. Ελπίζουμε στην όγδοη θέση.

Ρεαλ: Η ομοιογένεια είναι η μισή αρχοντιά. Δεν εντυπωσίασε κιόλας στο παζάρι η Ρεάλ, που αναλώθηκε στο να διατηρήσει την πολύ πετυχημένη ομάδα της, δένοντας τον Καμπασο και τον αγαπημένο μου Ταβάρες και προσθέτοντας τον Μίκυ αντί του Αγιόν, το Λαπροβιτόλα για ενίσχυση στα γκαρντ αντί του απαράδεκτου Πρέπελιτς (τα' λεγα εγώ, άλλοι είχαν τυφλωθεί από ένα πολύ καλό Ευρωμπάσκετ) και βάζοντας στην εξίσωση το νεαρό Γκαρούμπα, που έρχεται έτοιμος κι εντυπωσιακός. Θεωρητικά ελαφρώς αποδυναμωμένη, πιο γερασμένη και με ένα Γιουγ που δεν είναι αυτό που ήταν πριν τον τραυματισμό του, αλλά με τέτοια ομοιογένεια κι έναν κόουτς που έμαθε στου Κασίδη το κεφάλι, είναι μια σταθερά. Λογικά πάει για τετράδα, έχει εμπειρία, ποιότητα και πληρότητα, αλλά δεν τρομάζει σαν άλλοτε. Θεωρώ πως τα ματς που πρέπει να πάρει θα τα πάρει αν είναι υγιής, δε θα κάνει πατάτες. Τεράστια διπλά δε νομίζω να κάνει εύκολα πάντως.

Βαλένθια: Ήρθε για να μείνει. Σοβαρή ομάδα, καλή επένδυση, βαρέθηκε να κερδίζει τα Eurocup και λογικά ήρθε για να μείνει. Ομάδα με αρχές, έδρα και καλούτσικο ρόστερ είναι πάνω από τις άπατες, αλλά κάτω από αυτές που θεωρούν σχεδόν σίγουρη την οχτάδα. Πιστεύω πολύ την καλαθομηχανή Λόιντ, περιμένουμε με αγωνία το Μαρίνκοβιτς να δούμε αν θα εντυπωσιάσει στη μεγάλη σκηνή, αγαπάμε Ντούμπλιεβιτς που έπρεπε να παίζει σε μεγαλύτερη ομάδα εδώ και χρόνια, λογικά θα παλέψει για την οχτάδα, θα κοπεί αλλά θα είναι βασικός ρυθμιστής. Δε θα βαρεθούμε βλέποντάς την πάντως, σε αντίθεση με εκείνη τη Μάλαγα που είναι πιο βαρετή κι από την πόλη όπου στεγάζεται.

Ζαλγκίρις: Η σταχτοπούτα που ωρίμασε. Πια η Ζαλγκίρις δεν είναι έκπληξη, δεν είναι σταχτοπούτα, δεν είναι άγνωστη. Είναι μια ομάδα με ρεκόρ εισιτηρίων, το καλύτερο γήπεδο, εναν εξαιρετικό κόουτς, τρομερούς φαν και ... που χάνει κάθε χρόνο τα λαβράκια της και βρίσκει άλλα. Πιο ομάδα κόουτς δεν υπάρχει στη λίγκα και αυτόν εμπιστευόμαστε.Έχασε τον Ντέηβις, πήρε Hayes και Leday και προβλέπω και οι δύο να κάνουν στατιστικούς παπάδες. Ο Landale είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, ο Πέρες πολύ μεγάλο στοίχημα σε μια ομάδα που δε φοβάται να ρισκάρει γιατί γιούχα δεν τρώει ποτέ από τους μπασκετομανείς φιλάθλους της. Πλέον είναι ομάδα που εξαρχής έχει στόχο την οκτάδα, όσο κι αν το ρόστερ της στερείται τον υπεραστέρα.

Ζενίτ: Με αδιαφορία απ' τη Ρωσία. Πάμε στα θετικά: έχει αξιοπρεπέστατη φροντ λάιν με Αγιόν, Άιβερσον και Τόμας. Έχει και Πονίτκα, που την ξέρει την Ευρωλίγκα και είναι καλούτσικος παίκτης. Πάμε στα αρνητικά: οι υπόλοιποι σχεδόν όλοι είναι Ρώσοι. Άντε να πούμε ότι ο Χβοστόβ το κεφτεδάκι θα μοιράσει τις ασίστ του, ότι ο Αλμπισί θα είναι αξιοπρεπής, οι άλλοι είναι από το πανέρι. Έτσι δεν πας μακριά, αλλά δεν πατώνεις κιόλας. Η έδρα της δεν ξέρω τι λέει, ξέρω ότι θα βαφτίσουν ηγέτη τον Αμπρομάιτις, το οποίο λέει ότι το ταβάνι είναι χαμηλό, αλλά όχι και πάτος. Δε θα ξενυχτήσω για να τη δω κιόλας...

Γκρουπ Δυναμικότητας​

Αν δεν μπω τετράδα πυροβολήστε με:
Φενέρ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ

Εσείς εκεί στην τετράδα να φυλάγεστε:
Εφές, Μακάμπι

Παιδιά μήπως χωράμε και μεις στην οχτάδα;
Παναθηναϊκός, Αρμάνι, Χίμκι

Κι εγώ για οχτάδα πάω, ή έτσι λέω μπας και το πιστέψω...:
Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Ζαλγκίρις

Ε μη με βάζετε και με τους ουραγούς, έχω αξιοπρέπεια!
Μπάγερν, Βαλένθια, Ζενίτ, Ερυθρός

Εγώ για την εμπειρία ήρθα, μη βαράτε, όποιον κερδίσω κερνάω σουβλάκια
Άλμπα, Βιλερμπάν

 

[gelf]

Μεγάλο λάθος, που στο προηγούμενο μήνυμα ξέχασα την Εφές, ομάδα με τον ίδιο σχεδόν κορμό και με καλό προπονητή. Άρα διαθέτει ετοιμότητα παρόμοια με αυτήν της Ρεάλ. Έχει αρκετές πιθανότητες για τετράδα.
Κατά τα λοιπά συμφωνώ με τις παραπάνω αναλύσεις του @Yorgos για όλες τις ομάδες.

 

[Triplover]

Δεν με πείθει καθόλου η ΤΣΣΚΑ. Είναι πολύ αποδυναμωμένη στην περιφέρεια. Οι παίκτες που ήρθαν είναι 2 σκαλοπάτια χειρότεροι. Ο Ντε Κολό, ο Ροντρίγκεζ και ο Χίγκινς αντικαταστάθηκαν από τον Τζέιμς, τον Σρέλνιεκς και τον Χίλιαρντ. Πιστεύω ότι μετά από πολλά χρόνια θα μείνει εκτός Final 4. Οι Ρεάλ και Φενέρ θα πάνε πατητοί από πέρσι, η Μπαρτσελόνα είναι ένα ερωτηματικό γιατί δεν είναι τόσο εύκολο το μοίρασμα των ρόλων σε μία ομάδα με τόσα αστέρια. Από εκεί και πέρα η Εφες θα είναι σίγουρα πολύ καλή και περιμένω επιτέλους καλά πράγματα από την Αρμάνι. Ο Μεσίνα είναι τεράστιος προπονητής και φρονώ ότι ήρθε η ώρα για κάτι καλό.

 

[spor_os]

Γκρουπ Δυναμικότητας

Αν δεν μπω τετράδα πυροβολήστε με:
Φενέρ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ

Εσείς εκεί στην τετράδα να φυλάγεστε:
Εφές, Μακάμπι

Παιδιά μήπως χωράμε και μεις στην οχτάδα;
Παναθηναϊκός, Αρμάνι, Χίμκι

Κι εγώ για οχτάδα πάω, ή έτσι λέω μπας και το πιστέψω...:
Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Ζαλγκίρις

Ε μη με βάζετε και με τους ουραγούς, έχω αξιοπρέπεια!
Μπάγερν, Βαλένθια, Ζενίτ, Ερυθρός

Εγώ για την εμπειρία ήρθα, μη βαράτε, όποιον κερδίσω κερνάω σουβλάκια
Άλμπα, Βιλερμπάν

Εντυπωσιακός το λιγότερο!!!!!
Θα συμφωνήσω με όλα εκτός της Μπάγερν που πιστεύω θα είναι στο πάνω γκρουπάκι.
Κριτήριο όπως και πέρσι οι διπλές αγωνιστικές, που είναι και περισσότερες φέτος.

 

[Yorgos]

Αν κατάλαβα καλά ο moerman συνεχίζει στην Εφες.

 

[gelf]

Την Πέμπτη και την Παρασκευή, θα αρχίσουμε να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα.