Αλβανία Βοσνία-Ερζεγοβίνη Ιταλία Κροατία Μαυροβούνιο Σλοβενία And where we fall we will fall together...

[travellersoul.]

Εισαγωγή

And when we fall we will fall together
No one will catch us so we'll catch ourselves
And where we roam we will roam forever
No one will understand what we meant​

Οι στίχοι από το παραπάνω τραγούδι μας συντροφευαν καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας και μάλλον ένιωσα ότι ταίριαξαν πολύ σε αυτό το ταξίδι για να τους χρησιμοποιώ σαν εισαγωγή. Κατά κάποιο τρόπο ήταν αλήθεια, αν πέφταμε έπρεπε να πέσουμε μαζί και κανείς δεν θα μας έπιανε. Από την άλλη σίγουρα θέλαμε να συνεχισουμε να περιπλανιόμαστε σε αυτό ταξίδι μαζί και σε κάθε επόμενο, αλλά αυτό η ιστορία θα το δείξει..

Ας πάρουμε τώρα τα πράγματα από την αρχή. Είχαμε συζήτηση το ενδεχόμενο ενός road trip αλλά τίποτα παραπάνω από αυτό μέχρι τον Δεκέμβρη του 2023 που έσκασε στο newsletter η κλασσική προσφορά της Ventouris για -50% από και προς διάφορα λιμάνια της Ιταλίας. Έτσι τα Χριστούγεννα βάζοντας τα κάτω η απόφαση πάρθηκε και κλείστηκαν τα εισιτήρια από Μπάρι για Ηγουμενίτσα, δύο άτομα και μια μηχανή στην τιμή των 120 ευρώ. Αυτό που έμενε τώρα ήταν να βρεθεί η κατάλληλη διαδρομή για να φτάσουμε μέχρι το Μπάρι.

Συζητήσεις επί συζητήσεων λοιπόν ακολούθησαν για κάποιους μήνες με αλλαγές στις στάσεις, στις περιοχές που θα διανυκτερεύμαμε, κλείσε διαμονή, ακύρωσε διαμονή και δώστου παλι από την αρχή. Και ενώ λοιπόν έχουμε καταλήξει σε ένα πρόγραμμα στο μυαλό μας, μετά το Πάσχα μας ανακοινώνεται από τη δουλειά ότι μπορούμε να πάρουμε κάποιες μέρες επιπλέον άδεια.
-Ναιιιιι!! Τώρα μπορούμε να ενταξουμε και άλλα μέρη στο ταξίδι!
-Ναι, αλλά πού θα δώσουμε αυτές τις παραπάνω μέρες;
Φτου και από την αρχή λοιπόν το πρόγραμμα της διαδρομής και των διανυκτερευσεων για να καταλήξουμε στο εξής πρόγραμμα 25 ημερών:

1η μέρα: Αθήνα-Αργυροκαστρο
2η μέρα: Αργυροκαστρο- Θέθι
3η μέρα: Θέθι-Κότορ
4η μέρα: Κότορ-Ντουμπροβνικ
5η μέρα: Ντουμπροβνικ-Μόσταρ
6η μέρα: Υπαιθρος Βοσνίας
7η μέρα: Λίμνες Πλίτβιτσε
8η μέρα: Λίμνες Πλίτβιτσε-Λιουμπλιάνα
9η μέρα: Λιουμπιανα και Μπλεντ
10η μέρα: Λιουμπλιάνα-Βενετία
11η μέρα: Βενετία- Τιρόλο, Ιταλίας
12η μέρα:Τιρόλο, Ιταλίας
13η μέρα: Τιρόλο-Μιλάνο
14η μέρα: Μιλάνο και λίμνη Κόμο
15η μέρα: Μιλάνο-Cinque Terre
16η μέρα: Cinque Terre- Φλωρεντία
17η μέρα: Φλωρεντία
18η μέρα: Τοσκάνη
19η μέρα: Τοσκάνη
20η μέρα: Τοσκάνη-Νάπολη
21η μέρα: Αμάλφι
22η μέρα: Πομπηία
23η μέρα: Απουλια
24η μέρα: Μπάρι-Ηγουμενίτσα
25η μέρα: Ηγουμενίτσα-Αθήνα

Αφού έληξε το πρόγραμμα έφτασε επιτέλους το πρωί της αναχώρησης μας ένα Σάββατο του Ιουλίου. Το ταξίδι επίσημα ξεκινάει....

 

[travellersoul.]

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

Επιτέλους έφτασε το πρωί της αναχώρησης μας, με το ξυπνητήρι να χτυπάει αρκετά νωρίς, καθώς είχαμε δρόμο μπροστά μας και θέλαμε απογευματάκι και με φως ακόμα να έχουμε φτάσει στο Αργυρόκαστρο. Με το που άνοιξα τα μάτια μου όμως ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά..
-Νομίζω με ενοχλεί ο λαιμός μου..
-Πλάκα μου κάνεις;;
-Δυστυχώς όχι...

Ανοίγω το φαρμακείο που έχουμε στο σπίτι παίρνω ό,τι καραμέλες για το λαιμό έχουμε, σπρέι για το λαιμό και αποσυμφορητικό, σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Έτσι ξεκινάμε, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι κάτι σοβαρό. Έλα όμως που όσο περνούσε η ώρα στη διαδρομή εγώ να νιώθω όλο και χειρότερα το λαιμό μου.
Σε κάθε στάση στη διαδρομή να πίνω ένα τσάι μήπως και προλάβω το κακό, αλλά ήταν ήδη αργά. Η διαδρομή ήταν βαρετή και κουραστική, κατά βάση εθνική, οπότε δεν έχω κάτι αξιοσημείωτο να αναφέρω. Ο λαιμός εξακολουθούσε να πονάει και είχε αρχίσει και η μέση μου να κουράζεται. Το ήξερα ότι θα έπαιρνε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί το σώμα μου στο ταξίδι με τις δύο ρόδες. Και σαν να μην έφτανε ότι ξεκινήσαμε το ταξίδι με πονόλαιμο στην πρώτη στάση πάμε να ανοίξουμε ένα από τα μπαγκάζια μας να πάρουμε κάτι και συνειδητοποιούμε ότι κάτι έχει γίνει με το λουκετάκι και μάλλον άθελά μας έχουμε αλλάξει τον κωδικό. Γελάνε μαζί μας και οι πέτρες δηλαδή. Τι να προσπαθεί ο συνταξιδιώτης, τι ένας άλλος κύριος που προσφέρθηκε να βοηθήσει τίποτα. Η λύση ήταν μια, μια τανάλια για να σπάσουμε το λουκέτο και να μπορέσουμε ήσυχοι να ξεκινήσουμε.
Επιτέλους φτάνουμε κοντά στα σύνορα και κάνουμε τελευταία στάση πριν περάσουμε σε ένα φαρμακείο για να προμηθευτώ επιπλέον καραμέλες και κανένα cold and flue, έτσι προληπτικά.
Τα σύνορα τα περάσαμε γρήγορα, χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία. Αν μια φορά ήταν κουραστική η διαδρομή μέχρι εκεί, τώρα τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Ο καθένας στο δρόμο έκανε ό,τι ήθελε, η κατάσταση ήταν ή του ύψους ή του βάθους, δηλαδή ή θα έτρεχαν σαν τρελοί ή θα πήγαιναν πιο αργά και από ποδήλατο.
Με αυτά και με εκείνα το απογευματάκι κατά τις 16:00-17:00 φτάσαμε στο Αργυροκαστρο. Κάναμε τη βόλτα μας, όμορφη και γραφική πόλη, αρκετά τουριστική με πολλά μαγαζιά που πουλάνε όλων των ειδών τα σουβενίρ.

Καναμε τη βόλτα μας, πήγαμε να σηκώσουμε λεφτά από ένα ATM καθ κάτσαμε να πιούμε μια μπύρα. Όμορφα ήταν και αναζωογονητικά μετά από τόσο δρόμο.
Στη συνέχεια η κούραση και η πείνα είχαν αρχίσει να χτυπάνε κόκκινο, οπότε μαζευτήκαμε και συνεχίσαμε για μισή ώρα μέχρι να φτάσουμε στο κατάλυμα που είχαμε κλείσει στο Τεπελένι.
Το δωμάτιο ήταν καινούριο, μεγάλο και φωτεινό με όμορφη θέα. Η τιμή για ενα βράδυ με πρωινό ήταν 43 ευρώ. Το ξενοδοχείο το είχε μια οικογένεια, πολύ ευγενικοί και φιλόξενοι. Είχαν ζήσει κάποια χρόνια στην Ελλάδα και γύρισαν πίσω, έφτιαξαν κάποια δωμάτια και δουλεύουν εκεί τώρα. Κάναμε ένα μπάνιο, απαραίτητο μετά από τόσο δρόμο και βγήκαμε για να αναζητήσουμε φαγητό. Πήγαμε στην πλατεία του χωριού και κάτσαμε σε μια όμορφη αυλή, με ξύλινα τραπεζάκια και παγκάκια, κάτω χαλικάκι και παραγγείλουμε μια σαλάτα, μια ποικιλία κρεατικών και δύο μπύρες. Αρκετά νόστιμα και οικονομικά. Όταν δε κατάλαβαν ότι είμαστε Έλληνες δωστου τα κεράσματα με ένα δικό τους "τσίπουρο" θα έλεγα, με το οποίο πίστευα ότι θα φτιάξει και ο λαιμός μου, καρπουζάκι και άλλα φρούτα και άλλαξαν και τη μουσική να παίζει ελληνικά. Λίγο η κούραση, λίγο τα κεράσματα δεν ήθελα και πολύ για να με πιάσει. Κάπως έτσι γυρίσαμε στο δωμάτιο και έκλεισε η πρώτη μέρα του ταξιδιού.